Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4.4012.11.2017.1.MK
z 27 kwietnia 2017 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 lutego 2017 r. (data wpływu 3 marca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania aportu składników majątkowych za czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT – jest prawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 3 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania aportu składników majątkowych za czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.


We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:


X Sp. z o.o. (dalej jako: „Wnioskodawca", „Spółka") jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT oraz jest objęta nieograniczonym obowiązkiem podatkowym w Polsce dla potrzeb podatku CIT.


Głównym przedmiotem działalności Spółki jest wynajem / dzierżawa powierzchni usługowo-handlowych. Spółka jest wieczystym użytkownikiem gruntu (dalej: „Nieruchomość"), na którym znajduje się, w szczególności, będący przedmiotem odrębnej własności budynek z lokalami wynajmowanymi przez Spółkę (dalej: „Budynek"). Powierzchnia Budynku jest wynajmowana / dzierżawiona m.in. pod placówkę bankową, salon fryzjerski, salon optyczny, kiosk prasowy, gabinet kosmetyczny, sklep z alkoholami, gabinet stomatologiczny, aptekę, biuro, drogerię, sklep spożywczy, biuro architektoniczne, paczkomat.

W związku z planowaną reorganizacją swojej działalności, Spółka zamierza wnieść do innej spółki z o.o. (dalej: „Nabywca"), jako wkład niepieniężny, zespół składników materialnych i niematerialnych, służących jej do prowadzenia działalności gospodarczej (dalej: „Aport"). Spółka, do której zostanie wniesiony Aport będzie zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT oraz będzie objęta nieograniczonym obowiązkiem podatkowym w Polsce dla potrzeb podatku CIT. Po nabyciu przedmiotowych składników majątkowych, Nabywca będzie kontynuował działalność, jaką prowadziła Spółka, tj. będzie prowadził działalność w zakresie wynajmu / dzierżawy powierzchni usługowo-handlowych w Budynku.


Przedmiotem Aportu mają być następujące składniki:

  • Budynek;
  • prawo wieczystego użytkowania Nieruchomości;
  • parking znajdujący się obok Budynku na Nieruchomości;
  • urządzenia techniczne i maszyny służące do prawidłowego korzystania z Nieruchomości i Budynku;
  • inne środki trwałe znajdujące się na Nieruchomości (np. kosze);
  • dokumentacja dotycząca Nieruchomości (w szczególności: umowy najmu / dzierżawy, podstawa nabycia nieruchomości, decyzje administracyjne dotyczące wymiaru podatku od nieruchomości oraz opłat z tytułu użytkowania wieczystego, dokumentacja przeciwpożarowa, dokumenty dotyczące ubezpieczenia nieruchomości, operaty szacunkowe nieruchomości, świadectwa pochodzenia odnawialnej energii elektrycznej);
  • prawa i obowiązki wynikające z umowy kredytu na sfinansowanie zakupu Nieruchomości;
  • prawa i obowiązki wynikające z umów najmu / dzierżawy powierzchni użytkowej Nieruchomości (prawa i obowiązki z tych umów przechodzą z mocy prawa);
  • prawa i zobowiązania związane z zabezpieczeniami ustanowionymi przez poszczególnych najemców / dzierżawców (kaucje gwarancyjne i gwarancja bankowa);
  • prawa i obowiązki wynikające z umów na dostawę mediów do Nieruchomości – woda, ścieki, energia elektryczna;
  • prawa i obowiązki wynikające z zawartych przez Spółkę umów w zakresie:
    • zarządzania;
    • usług prawnych,
    • usług księgowych,
    • usług kadrowych.
    • usług doradczych,
    • administrowania Nieruchomością,
    • utrzymania stanu technicznego Nieruchomości,
    • ubezpieczenia Nieruchomości,
    • ochrony Nieruchomości,
    • utrzymania czystości na terenie Nieruchomości,
    • dzierżawy wyposażenia biurowego;
  • pracownik zatrudniony w Spółce;
  • prawa i obowiązki wynikające z umów pożyczek;
  • prawa i obowiązki wynikające z umów cesji wierzytelności czynszowych na podmiot trzeci;
  • wszelkie zobowiązania i wierzytelności wraz z dokumentacją prawną i księgową (z zastrzeżeniem tych dotyczących najmu lokalu, patrz wyjaśnienia poniżej);
  • prawa i obowiązki wynikające z wszelkich innych umów nie wymienionych powyżej, których stroną jest Spółka (z zastrzeżeniem najmu lokalu, patrz wyjaśnienia poniżej);
  • wszystkie ruchomości Spółki;
  • środki pieniężne Spółki;
  • księgi rachunkowe.

Po wniesieniu Aportu, jedynymi istotnymi składnikami, jakie pozostaną w Spółce będą prawa i obowiązki:

  • wynikające z zawartych przez Spółkę umów rachunków bankowych (Nabywca zawrze bowiem z bankiem własne umowy rachunku bankowego);
  • związane z zawartą przez Spółkę umową najmu lokalu (lokal ten służy Spółce tylko jako jej siedziba, w związku z czym będzie jej potrzebny do dalszego funkcjonowania).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:


Czy wniesienie przez Spółkę, jako Aportu, wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego składników majątkowych będzie stanowić zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa dla potrzeb podatku VAT i w konsekwencji nie będzie podlegało temu podatkowi na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT?


Zdaniem Wnioskodawcy, wniesienie przez Spółkę, jako Aportu, wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego składników majątkowych będzie stanowić zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa dla potrzeb podatku VAT i w konsekwencji nie będzie podlegało temu podatkowi na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.


Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy


Zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT wyłączeniu z opodatkowania podlega transakcja zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.


Z kolei zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 7 ustawy o CIT, przychodami są, w szczególności, wartość wkładu określona w statucie lub umowie spółki, a w razie ich braku wartość wkładu określona w innym dokumencie o podobnym charakterze - w przypadku wniesienia do spółki albo do spółdzielni wkładu niepieniężnego w innej postaci niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część.

Ustawa o VAT nie definiuje terminu „przedsiębiorstwo". Zdaniem spółki należy wiec dokonywać wykładni tego pojęcia biorąc pod uwagę obowiązujące przepisy prawa cywilnego, Z kolei ustawa o CIT w art. 4 pkt 3 stanowi wprost, iż na gruncie tej ustawy „przedsiębiorstwo" to przedsiębiorstwo w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego.


Definicja przedsiębiorstwa znajduje się w art. 55(1) Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym przedsiębiorstwem jest zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej, obejmujący w szczególności:

  1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
  2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
  3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
  4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
  5. koncesje, licencje i zezwolenia;
  6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
  7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
  8. tajemnice przedsiębiorstwa;
  9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej

Użycie sformułowania „w szczególności" wskazuje na przykładowe wyliczenie składników przedsiębiorstwa. Oznacza to, iż z jednej strony w skład „przedsiębiorstwa" mogą wchodzić inne dodatkowe elementy, których nie wymieniono w cytowanym przepisie, a z drugiej strony przedsiębiorstwem może być zespół składników majątkowych, który nie obejmuje wszystkich rodzajów składników wskazanych w art. 55(1) Kodeksu cywilnego.

Za „przedsiębiorstwo" nie można uznać przypadkowego zbioru składników majątku należących do podatnika. Koniecznym jest aby składniki te pozostawały we wzajemnych interakcjach, w taki sposób, że należy je traktować jako powiązany funkcjonalnie zespół, służący wykonywaniu/przeznaczony do prowadzenia określonej działalności jako przedsiębiorstwo.

Innymi słowy, dla ustalenia, czy dany zespół składników majątkowych stanowi „przedsiębiorstwo" najistotniejsze znaczenie ma okoliczność, czy zbywany majątek stanowi na tyle zorganizowany zbiór rzeczy, praw, obowiązków, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. W szczególności, istotne jest, aby zespół taki dla nabywcy stanowił o możliwości kontynuowania prowadzenia działalności gospodarczej. Tym samym, w zbywanym zespole składników majątkowych powinny być zachowane funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami tak, aby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu danej działalności gospodarczej. Występowanie elementu organizacji oraz funkcjonalnego powiązania różnorodnych jego składników umożliwiających traktowanie przedsiębiorstwa jako pewnej całości, zgodnie z poglądem wyrażonym przez Sąd Najwyższy, stanowi wręcz „czynnik konstytuujący” przedsiębiorstwo w znaczeniu przedmiotowym. Tak np. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 25 listopada 2010 r. (sygn. akt I CSK 703/09].

Przepisy ustawy o VAT i ustawy o CIT, definiują z kolei, w odpowiednio art. 2 pkt 27e ustawy o VAT i art. 4a pkt 4 ustawy o CIT pojęcie „zorganizowanej części przedsiębiorstwa" jako organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

W sytuacji opisanej w przedmiotowym wniosku, przedmiotem transakcji będzie zespół składników materialnych i niematerialnych Spółki przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej w postaci wynajmu/dzierżawy powierzchni usługowo-handlowych, tj. działalności, która będzie kontynuowana przez Nabywcę. Zostaną bowiem przekazane, poza dwoma wyłączeniami, niemającymi w niniejszym wypadku wpływu na zdolność prowadzenia przedsiębiorstwa przez Nabywcę, wszelkie składniki majątku [materialne i niematerialne] związane z tą działalnością, takie jak w szczególności: prawo użytkowania wieczystego gruntów, prawo własności Budynku, urządzenia techniczne, dokumentacja prawna, techniczna i księgowa, środki pieniężne, wierzytelności.

Ponadto, w związku z wniesieniem Aportu, Nabywca wejdzie w prawa i obowiązki płynące z umów związanych z działalnością Spółki w zakresie najmu / dzierżawy, np. umów z najemcami / dzierżawcami, umów o świadczenie usług prawnych i księgowych, umów na dostawy mediów, świadczenie usług ochrony, administracji, zarządzania, utrzymania czystości, czy ubezpieczenia Nieruchomości. Tym samym, przedmiotem analizowanej transakcji będzie niewątpliwie zespół składników materialnych i niematerialnych w rozumieniu art. 55 (1) Kodeksu cywilnego, który jest na tyle zorganizowany jako kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że jest zdolny do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. W opinii Spółki, w wyniku transakcji będącej przedmiotem złożonego wniosku Nabywca otrzyma w zamian za przekazane udziały zespół składników majątkowych, który pozwoli mu prowadzić działalność w zakresie wynajmu powierzchni usługowo-handlowych w sposób samodzielny.


Mając powyższe na uwadze, zdaniem Spółki, w sytuacji przedstawionej w złożonym zapytaniu, zespół składników materialnych i niematerialnych Spółki, który będzie przedmiotem Aportu, niewątpliwie może zostać zaklasyfikowany jako przedsiębiorstwo.


Na taką klasyfikację wskazują również interpretacje podatkowe wydawane w 2017 r. w podobnych do omówionego stanach faktycznych np.: interpretacje Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 10 stycznia 2017 r., sygn. 1462-1PPP3.4512.948.2016.1.RM i 1462-IPPP3.4512.949.2016.1.RM.


Ponadto, Spółka pragnie wskazać wnioski wypływające z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej" „TSUE") dotyczące transakcji zbycia przedsiębiorstwa.


Przykładowo, w wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie C-497/01, Zita Modes. TSUE podkreślił, iż pojęcie zbycia całości lub części majątku należy interpretować tak, że obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz - w zależności od konkretnego przypadku - składnikami niematerialnymi, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub jego część zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej. Warunkiem uznania, iż do takiego zbycia doszło jest kontynuowanie działalności gospodarczej za pomocą tych składników przez nabywcę, a nie natychmiastowa jej likwidacja przez tego nabywcę. W wyroku tym TSUE uznał, że celem wyłączenia zbycia przedsiębiorstwa z opodatkowania jest zapewnienie neutralności podatkowej takiej czynności, która obciążając stronę istotnym zobowiązaniem podatkowym i tak rodziłaby prawo do odliczenia lub zwrotu podatku naliczonego.

Ponadto, w wyroku z dnia 10 listopada 2011 r. w sprawie C-444/10 Christel Schriever, TSUE orzekł, że przeniesienie własności zapasu towarów oraz wyposażenia sklepu z jednoczesnym oddaniem nabywcy w dzierżawę lokalu handlowego na podstawie umowy na czas nieoznaczony, ale możliwej do rozwiązania przez każdą ze stron z zachowaniem krótkiego terminu wypowiedzenia, stanowi przekazanie całości lub części aktywów w rozumieniu tego przepisu, pod warunkiem iż przekazane aktywa są wystarczające do prowadzenia przez nabywcę w sposób trwały samodzielnej działalności gospodarczej. Z wyroku tego wynika, że to nie zakres składników jakie są przedmiotem transferu rozstrzyga czy mamy do czynienia ze zbyciem przedsiębiorstwa w całości lub w części, ale zamiar nabywcy, aby w sposób trwały kontynuować działalność gospodarczą przy ich wykorzystaniu.


W konsekwencji, zdaniem Spółki, wniesienie przez Spółkę, jako Aportu, wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego składników majątkowych:

- będzie stanowić zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa dla potrzeb podatku VAT i w konsekwencji nie będzie podlegało temu podatkowi na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.


Mając na uwadze powyższe argumenty, Spółka wnosi o potwierdzenie jej stanowiska.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.


Stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.


Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).


Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.


W myśl art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.


Pojęcie „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawa towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.


Zaznaczyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”. Dlatego też, dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy posłużyć się definicją sformułowaną w art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459).

Stosownie do ww. artykułu Kodeksu cywilnego, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.


Obejmuje ono w szczególności:

  1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
  2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
  3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
  4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
  5. koncesje, licencje i zezwolenia;
  6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
  7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
  8. tajemnice przedsiębiorstwa;
  9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Zatem składniki materialne i niematerialne, wchodzące w skład przedsiębiorstwa, powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Jeżeli warunki, o których mowa w art. 551 Kodeksu cywilnego, zostaną spełnione, to zbycie takiego przedsiębiorstwa do innego podmiotu, nie będzie podlegało przepisom ustawy.


Należy tu wskazać również art. 552 Kodeksu cywilnego, w którym ustawodawca wprowadza zasadę, że czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.


Wobec powyższego, przedsiębiorstwem w rozumieniu Kodeksu cywilnego jest takie przedsiębiorstwo, które jest zorganizowane i wyposażone w składniki zapewniające realizowanie celów gospodarczych, jest samodzielnym podmiotem prawa funkcjonującym w obrocie gospodarczym.


O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik zobowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.


Przedsiębiorstwo jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy zbywany majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.


W praktyce obrotu gospodarczego zdarzają się sytuacje, w których niektóre elementy przedsiębiorstwa podlegają wyłączeniu z transakcji sprzedaży. Jednak nawet w takim przypadku, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w taki sposób, by można było o nich mówić jako o zespole, a nie tylko zbiorze pewnych elementów. Decydujące zatem jest to, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami w sposób umożliwiający kontynuowanie określonej działalności gospodarczej.

W wyroku z 27 listopada 2003 r. w sprawie Zita-Modes (C-497/01) TSUE stwierdził, że „(...) pojęcie zbycia, czy to za wynagrodzeniem, czy też bez lub w charakterze aportu wniesionego do spółki, całości aktywów lub jej części, należy interpretować tak, iż obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz, w zależności od konkretnego przypadku, składnikami niematerialnymi, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej, natomiast nie obejmuje ono zwykłego zbycia aktywów, takiego jak sprzedaż zapasów produktów”. Z orzeczenia tego wynika ponadto, że – w świetle tej normy dyrektywy – nabywca całości lub części majątku podatnika powinien mieć zamiar prowadzenia działalności nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie działać tylko w celu niezwłocznego zlikwidowania danej działalności oraz sprzedaży ewentualnych zapasów.

Podobnie Trybunał wypowiedział się w wyroku z dnia 10 listopada 2011 r., w sprawie C-444/10 Finanzamt Ludenscheid przeciwko Christem Schriever, wskazując, że regulacja art. 5 (8) VI Dyrektywy Rady (obecnie art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady) obejmuje przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą, nie obejmuje zaś samego zbycia towarów, jak sprzedaż zapasu produktów. Jak wskazuje Trybunał, stwierdzenie, że nastąpiło przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części w rozumieniu art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, wymaga, by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej. Kwestię, czy całość ta musi obejmować określone dobra, zarówno ruchome, jak nieruchome, należy rozpatrywać z punktu widzenia charakteru prowadzonej działalności gospodarczej.

W świetle powyższych unormowań należy wskazać, że fakt wyłączenia z transakcji sprzedaży przedsiębiorstwa niektórych składników wchodzących w skład przedsiębiorstwa nie wyklucza uznania, że mamy do czynienia ze sprzedażą całego przedsiębiorstwa, która to czynność pozostaje poza zakresem VAT. Istotne jest jednak, aby przedmiotem dostawy były bezwzględnie te elementy, które umożliwiają kontynuowanie działalności gospodarczej.


Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT oraz jest objęty nieograniczonym obowiązkiem podatkowym w Polsce dla potrzeb podatku CIT. Głównym przedmiotem działalności Spółki jest wynajem/dzierżawa powierzchni usługowo-handlowych. W związku z planowaną reorganizacją swojej działalności, zamierza wnieść do innej spółki z o.o. (dalej: „Nabywca"), jako wkład niepieniężny, zespół składników materialnych i niematerialnych, służących jej do prowadzenia działalności gospodarczej (dalej: „Aport"). Spółka, do której zostanie wniesiony Aport będzie zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT oraz będzie objęta nieograniczonym obowiązkiem podatkowym w Polsce dla potrzeb podatku CIT. Po nabyciu przedmiotowych składników majątkowych, Nabywca będzie kontynuował działalność, jaką prowadziła Spółka, tj. będzie prowadził działalność w zakresie wynajmu / dzierżawy powierzchni usługowo-handlowych w Budynku. Przedmiotem Aportu mają być następujące składniki:

  • Budynek;
  • prawo wieczystego użytkowania Nieruchomości;
  • parking znajdujący się obok Budynku na Nieruchomości;
  • urządzenia techniczne i maszyny służące do prawidłowego korzystania z Nieruchomości i Budynku;
  • inne środki trwałe znajdujące się na Nieruchomości (np. kosze);
  • dokumentacja dotycząca Nieruchomości (w szczególności: umowy najmu / dzierżawy, podstawa nabycia nieruchomości, decyzje administracyjne dotyczące wymiaru podatku od nieruchomości oraz opłat z tytułu użytkowania wieczystego, dokumentacja przeciwpożarowa, dokumenty dotyczące ubezpieczenia nieruchomości, operaty szacunkowe nieruchomości, świadectwa pochodzenia odnawialnej energii elektrycznej);
  • prawa i obowiązki wynikające z umowy kredytu na sfinansowanie zakupu Nieruchomości;
  • prawa i obowiązki wynikające z umów najmu / dzierżawy powierzchni użytkowej Nieruchomości (prawa i obowiązki z tych umów przechodzą z mocy prawa);
  • prawa i zobowiązania związane z zabezpieczeniami ustanowionymi przez poszczególnych najemców / dzierżawców (kaucje gwarancyjne i gwarancja bankowa);
  • prawa i obowiązki wynikające z umów na dostawę mediów do Nieruchomości
    • woda,
    • ścieki, energia elektryczna;
  • prawa i obowiązki wynikające z zawartych przez Spółkę umów w zakresie:
    • zarządzania;
    • usług prawnych,
    • usług księgowych,
    • usług kadrowych.
    • usług doradczych,
    • administrowania Nieruchomością,
    • utrzymania stanu technicznego Nieruchomości,
    • ubezpieczenia Nieruchomości,
    • ochrony Nieruchomości,
    • utrzymania czystości na terenie Nieruchomości,
    • dzierżawy wyposażenia biurowego;
  • pracownik zatrudniony w Spółce;
  • prawa i obowiązki wynikające z umów pożyczek;
  • prawa i obowiązki wynikające z umów cesji wierzytelności czynszowych na podmiot trzeci;
  • wszelkie zobowiązania i wierzytelności wraz z dokumentacją prawną i księgową (z zastrzeżeniem tych dotyczących najmu lokalu, patrz wyjaśnienia poniżej);
  • prawa i obowiązki wynikające z wszelkich innych umów nie wymienionych powyżej, których stroną jest Spółka (z zastrzeżeniem najmu lokalu);
  • wszystkie ruchomości Spółki;
  • środki pieniężne Spółki;
  • księgi rachunkowe.

Po wniesieniu Aportu, jedynymi istotnymi składnikami, jakie pozostaną w Spółce będą prawa i obowiązki:

  • wynikające z zawartych przez Spółkę umów rachunków bankowych (Nabywca zawrze bowiem z bankiem własne umowy rachunku bankowego);
  • związane z zawartą przez Spółkę umową najmu lokalu (lokal ten służy Spółce tylko jako jej siedziba, w związku z czym będzie jej potrzebny do dalszego funkcjonowania).

Analiza przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego w kontekście przywołanych wyżej regulacji prawnych prowadzi do wniosku, że przedmiotem aportu będzie przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 k.c. Wprawdzie na Nabywcę nie przejdą prawa i obowiązki wynikające z zawartych umów rachunków bankowych oraz umowa najmu lokalu, jednakże, jak wskazał Wnioskodawca, aport będzie obejmował całokształt prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej związanej z wynajmem/dzierżawą powierzchni usługowo-handlowych. Po wyłączeniu elementów, które nie będą przedmiotem aportu, pozostałe składniki objęte transakcją będą w dalszym ciągu spełniały wymogi określone w art. 551 k.c. Zbywany majątek, opisany we wniosku, stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu, a przekazana masa posłuży Nabywcy kontynuowaniu działalności gospodarczej. W konsekwencji Nabywca w oparciu o nabyte przedsiębiorstwo będzie mógł nadal kontynuować działalność dotychczas prowadzoną przez Wnioskodawcę, polegającą na wynajmie/dzierżawie powierzchni usługowo-handlowych.

Tym samym, czynność zbycia przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 551 Kodeksu cywilnego w postaci wniesienia aportem przedsiębiorstwa do spółki z o.o., która będzie czynnym podatnikiem VAT i zamierza kontynuować działalność przedsiębiorstwa - stanowić będzie czynność, która na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.


Ponadto informuje się, że w przedmiocie interpretacji przepisów prawa podatkowego w sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.


Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj