Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
3063-ILPB1-3.4511.87.2017.1.DS
z 31 marca 2017 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 lutego 2017 r. (data wpływu 28 lutego 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 lutego 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 30 listopada 1998 r. pomiędzy małżonkami zawarta została umowa spółki cywilnej. Mocą aneksu z dnia 1 grudnia 2012 r. uległ zmianie skład osobowy Spółki, do której przystąpił syn Wnioskodawczyni.

Przedmiotem działalności Spółki jest wynajem nieruchomości własnych oraz oddanych jej do używania.

W dniu 2 października 2014 r. Wnioskodawczyni odpłatnie nabyła prawo wieczystego użytkowania nieruchomości stanowiącej działki gruntu o numerach geodezyjnych xxxx/x i zzzz/z, o łącznym obszarze 5762 m2, położonej w miejscowości A. oraz prawo własności budynków posadowionych na tych działkach, stanowiących odrębne nieruchomości.

Nabyta nieruchomość została następnie oddana Spółce do używania. W roku 2015, w oparciu o prawomocną i ostateczną decyzję Starosty z dnia 6 maja 2015 r., zatwierdzającą projekt i udzielającą pozwolenia na budowę dla przebudowy budynku usługowego ze zmianą sposobu użytkowania na cele oświatowe i medyczne, Spółka poniosła nakłady na wyżej opisane budynki celem ich późniejszego oddania w najem podmiotom trzecim.

Jako że przedmiotowe budynki stanowiły własność jednego ze wspólników Spółki cywilnej nakłady dotyczące tego składnika majątku nie zostały uznane w Spółce cywilnej, nieposiadającej odrębnego majątku za „inwestycję w obcym środku trwałym”. Tym samym Spółka cywilna, której Wnioskodawczyni była wspólnikiem nie dokonywała odpisów amortyzacyjnych od wartości nakładów poniesionych na przebudowę ww. składnika majątku.

W styczniu 2016 r., w trybie art. 26 § 4 ustawy Kodeks spółek handlowych, Spółka cywilna uległa przekształceniu w Spółkę jawną. W konsekwencji powyższego Spółka jawna stała się następcą Spółki cywilnej. W wyniku przekształcenia Spółki cywilnej w Spółkę jawną, Spółka jawna stała się właścicielem nakładów poniesionych na przedmiotowe budynki.

Wnioskiem z dnia 19 stycznia 2016 r. Wnioskodawczyni wystąpiła do Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. W złożonym wniosku Zainteresowana zwróciła się z zapytaniem, czy w następstwie przekształcenia Spółki cywilnej w Spółkę jawną nakłady poniesione przez Spółkę cywilną (wspólników Spółki cywilnej) na przebudowę wzmiankowanych budynków można uznać za „inwestycję w obcym środku trwałym”, a w konsekwencji czy mogą one zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne z tytułu inwestycji w obcym środku trwałym w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wyrażając własne stanowisko w sprawie Wnioskodawczyni wskazała, iż w jej ocenie, nakłady poniesione przez Spółkę cywilną na przebudowę przedmiotowych budynków, w następstwie przekształcenia Spółki cywilnej w Spółkę jawną, stanowią „inwestycję w obcym środku trwałym” w rozumieniu art. 22a ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji – po ujawnieniu w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych – mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne z tytułu inwestycji w obcym środku trwałym w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W interpretacji z dnia 19 sierpnia 2016 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu uznał stanowisko Zainteresowanej za nieprawidłowe. W uzasadnieniu wydanej interpretacji Interpretator podniósł, że „(…) w niniejszej sprawie nakładów dokonywanych przez Spółkę cywilną, dotyczących ww. składników majątku, nie można było uznać za inwestycję w obcym środku trwałym. Skoro przedmiotowe budynki stanowiły własność jednego ze wspólników spółki, a więc co do zasady spełniały wobec niego definicję środka trwałego, o której mowa w art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to nakłady dotyczące tych budynków nie mogły zostać uznane w Spółce cywilnej za «inwestycję w obcym środku trwałym». Nie jest przy tym możliwa sytuacja, że określony składnik majątku dla jednego wspólnika Spółki cywilnej stanowi środek trwały, a dla pozostałych utożsamiany jest z ((inwestycją w obcym środku trwałym))”.

W konsekwencji Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wskazał, że skoro w Spółce cywilnej nakłady te nie stanowiły inwestycji w obcym środku trwałym, to także w Spółce cywilnej, będącej jej następczynią prawną, wydatków tych nie można kwalifikować jako „inwestycji w obcym środku trwałym”.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wydatki poniesione przez Spółkę cywilną na przebudowę przedmiotowych budynków stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych potrącalne w dacie ich poniesienia?

Zdaniem Wnioskodawczyni, mając na względzie interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 19 sierpnia 2016 r., skoro wydatków poniesionych przez Spółkę cywilną na przebudowę przedmiotowych budynków nie można uznać „za inwestycję w obcym środku trwały”, to stanowią one koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych potrącalne w dacie ich poniesienia.

Uzasadnienie.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik winien wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.

W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością – o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Natomiast stosownie do treści art. 22a ust. 2 pkt 1 tej ustawy amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 22c, niezależnie od przewidywanego okresu używania przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych.

Przytoczony art. 22 ust. 8 ustawy w istocie stanowi zakaz zaliczania wydatków w poczet kosztów w momencie ich poniesienia, odnoszących się m.in. do środków trwałych, w tym do inwestycji w obcych środkach trwałych bezpośrednio w poczet kosztów w momencie ich poniesienia. Wymienione ograniczenie wynika z faktu długotrwałego użytkowania wzmiankowanych składników majątku. Mając to na uwadze prawodawca umożliwił podatnikom stopniowe zaliczanie do kosztów uzyskania przychodu poniesionych przez nich wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie składników majątku trwałego poprzez odpisy amortyzacyjne.

Jak wskazano we wniosku przedmiotem działalności Spółki jest wynajem nieruchomości własnych oraz oddanych Spółce do używania. Przebudowa przedmiotowych budynków miała umożliwić ich późniejsze oddanie w najem obecnym najemcom, a w konsekwencji generowanie przychodów ze stosunku najmu. Wskazane wydatki niewątpliwie zatem poniesione zostały w celu uzyskania przychodów, jak również związane były z prowadzoną przez wspólników spółki cywilnej działalnością gospodarczą.

Skoro, jak zauważył Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 19 sierpnia 2016 r. rzeczone nakłady nie wpisują się w definicję środka trwałego, w tym w definicję „inwestycji w obcym środku trwałym” w rozumieniu art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT, to uznać należy, że stanowią one koszt podatkowy potrącalny w dacie ich poniesienia. Nie zostały bowiem wymienione w art. 23 jako wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów, a ich związek z przychodami oraz związek z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą jest w niniejszym przypadku oczywisty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Końcowo Organ zauważa, że w przedstawionym opisie stanu faktycznego Wnioskodawczyni wskazała, że „(...) skoro w Spółce cywilnej nakłady te nie stanowiły inwestycji w obcym środku trwałym, to także w Spółce cywilnej, będącej jej następczynią prawną, wydatków tych nie można kwalifikować jako ((inwestycji w obcym środku trwałym))”. Z uwagi na to, że następczynią prawną Spółki cywilnej jest Spółka jawna, Organ zrozumiał, że Wnioskodawczyni omyłkowo odniosła się do Spółki cywilnej, jako następczyni prawnej, zamiast do Spółki jawnej i uznał to za oczywistą omyłkę niemającą wpływu na rozstrzygnięcie niniejszej sprawy.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.


Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj