Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
1061-IPTPB1.4511.1.2017.2.ISL
z 10 kwietnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) w związku z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 29 grudnia 2016 r. (data wpływu 2 stycznia 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 lutego 2017 r. (data wpływu 3 marca 2017 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie amortyzacji i uznania za koszty uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup, montaż i uruchomienie nowego pieca - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 stycznia 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych i podatku od towarów i usług.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) w związku z czym pismem z dnia 21 lutego 2017 r., Nr 1061-IPTPP1.4512.7.2017.1.MW oraz Nr 1061-IPTPB1.4511.1.2017.1.SJ, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 21 lutego 2017 r. (data doręczenia 22 lutego 2017 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 24 lutego 2017 r. (data wpływu 3 marca 2017 r.), nadanym za pośrednictwem …. w dniu 1 marca 2017 r.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą pod firmą …. od 9 czerwca 1992 r., której zakresem (przeważającym przedmiotem działalności) jest produkcja pieczywa, produkcja świeżych wyrobów ciastkarskich i ciastek (10.71.Z - PKD) oraz inna wykonywana działalność gospodarcza (10.72.Z, 47.11.Z, 47.19.Z, 47.81.Z, 47.91.Z, 47.99.Z, 55.10.Z, 55.20.Z, 55.30.Z, 55.90.Z, 56.10.A, 56.10.B, 56.29.Z, 56.30.Z, 62.01.Z, 63.11.Z, 63.12.Z, 68.20.Z, 93.11.Z, 93.19.Z, 93.21.Z, 93.29.Z). Wnioskodawca jako osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą rozlicza się na zasadach podatku liniowego (19%) poprzez zaliczki odliczane w sposób uproszczony. Dla celów tej działalności prowadzona jest dokumentacja podatkowa w postaci ksiąg rachunkowych.

Wnioskodawca dokonał zakupu pieca termoolejowego wsadowego typ 66271 producenta ….od sprzedawcy „….. Spółka jawna z siedzibą …. (dalej: Niesolidny Wykonawca, ….) za cenę 153 720,00 EUR netto, płatną w polskich złotych (cena z daty sprzedaży – 290 941,76 zł netto, 354 948,95 zł brutto, VAT 64 007,19 zł). Wnioskodawca, jako podmiot prowadzący działalność gospodarczą obejmującą produkcję piekarniczą, dokonał zakupu pieca, celem zwiększenia możliwości produkcyjnych. Zakup pieca został udokumentowany fakturą VAT Nr …. z dnia 1 października 2009 r. (data sprzedaży). Usługa zakupu pieca zgodnie z umową obejmowała przeniesienie własności pieca, jego dostawę i prawidłowy montaż oraz próbne uruchomienie linii produkcyjnej. Piec oraz produkcja miały spełniać określone parametry techniczne i wydajnościowe. W zamian za wykonanie usługi Wnioskodawca miał zapłacić wynagrodzenie określone w umowie. Cena została zapłacona przez Wnioskodawcę na rzecz Niesolidnego Wykonawcy w całości. Wprowadzenie przez Wnioskodawcę pieca do ewidencji środków trwałych miało miejsce w dniu 30 października 2009 r. (…..). Wartość początkowa pieca, jako środka trwałego, ustalona została przez Wnioskodawcę w wysokości 352 470,99 zł i zastosowana została amortyzacja liniowa 10% (KŚT 568), zaś rozpoczęcie amortyzacji miało miejsce od listopada 2009 r. (2 937,26 zł/m-c). Zakup pieca przez Wnioskodawcę został sfinansowany w części ze środków otrzymanych w ramach dofinansowania uzyskanego na podstawie umowy z dnia 22 grudnia 2008 r., zmienionej aneksami o dofinansowanie realizacji projektu w ramach Osi Priorytetowej I Przedsiębiorczość i Innowacje, w części ze środków własnych.

W związku z powyższym amortyzacja środka trwałego w postaci pieca została rozliczona w następujący sposób:

1. 2009 r. - amortyzacja KUP 5 874,52 zł;
2. 2010 r. - amortyzacja KUP 20 400,96 zł, NKUP 14 846,16 zł (KUP - 1 700,08 zł/m-c; NKUP -1 237,18 zł/m-c). W marcu 2010 r. podatkowa korekta zapisów amortyzacyjnych w związku z otrzymaniem 16 marca 2010 r. dofinansowania z KUP - 3 248,64 zł w NKUP 6 185,90 zł;
3. 2011 r. - amortyzacja KUP 20 400,96 zł, NKUP 14 846,16 zł;
4. 2012 r. - amortyzacja KUP 20 400,96 zł, NKUP 14 846,16 zł;
5. 2013 r. - amortyzacja KUP 20 400,96 zł, NKUP 14 846,16 zł;
6. 2014 r. - amortyzacja KUP 20 400,96 zł, NKUP 14 846,16 zł;
7. 2015 r. - amortyzacja KUP 20 400,96 zł, NKUP 14 846,16 zł;
8. 2016 r. - amortyzacja KUP 11 900,56 zł, NKUP 8 660,26 zł.
   
   

W 2016 r. piec był amortyzowany do momentu likwidacji środka trwałego, tj. do lipca 2016 r., gdyż protokół demontażu i odbioru pieca przez Niesolidnego Wykonawcę miał miejsce w dniu 12 lipca 2016 r. Z tytułu zakupu pieca Wnioskodawca dokonał rozliczenia podatku od towarów i usług (dalej: VAT) naliczonego, tj. Wnioskodawca odliczył podatek VAT naliczony z tytułu zakupu pieca od należnego w całości. Dodatkowo, Wnioskodawca dokonał zaliczenia całości odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodów proporcjonalnie do otrzymanego dofinansowania (zgodnie z wyliczeniami powyżej dotyczącymi amortyzacji). W trakcie eksploatacji pieca, po około 11 miesiącach, uwidoczniły się wady pieca, przestał on prawidłowo funkcjonować, a choć wytwarzanie pieczywa nadal trwało, produkcja przestała spełniać określone parametry techniczne i wydajnościowe, określone w umowie. Umowa zakupu pieca nie określała możliwości wykonania zastępczego naprawy lub wymiany w przypadku nienależytego wykonania przedmiotu umowy, tj. w przypadku pojawienia się wad. W związku z brakiem wywiązania się przez …. z naprawy w ramach rękojmi i gwarancji, Wnioskodawca skierował sprawę na drogę postępowania sądowego.

W wyniku toczącego się sporu sądowego przed Sądem Okręgowym …. z powództwa Wnioskodawcy przeciwko …., strony zawarły w dniu 19 maja 2011 r. ugodę sądową przed Sądem Okręgowym …. sygn. XIV …., gdzie …. zobowiązał się do (punkty ugody):

1. wymiany pieca wraz z udzieleniem gwarancji na nowy piec o treści tożsamej z dotychczasową gwarancją, przy czym nowy piec będzie współpracował technologicznie z zamontowanym w piekarni aparatem załadowczo-wyładowczym i kotłem grzewczym;
2. dokonania wymiany pieca na swój koszt;
3. przedłużenia gwarancji na wadliwe elementy pieca;
4. dokonania wymiany i uruchomienia wymienionego - nowego pieca wolnego od wad, łącznie z przeprowadzeniem wypieku próbnego w określonym terminie od 13 sierpnia 2011 r. do 20 sierpnia 2011 r. lub w terminie wcześniejszym, uzgodnionym i przyjętym przez obydwie strony.
   
   

Treść zawartej ugody przed Sądem nie zawiera stwierdzenia wskazującego na obowiązek zapłaty przez Niesolidnego Wykonawcę żadnych kwot objętych ugodą, oraz że zobowiązanie do dokonania wymiany pieca ma swoje źródło w odpowiedzialności odszkodowawczej. …. nie wykonał zobowiązania wynikającego z ugody w terminie. Na wniosek Wnioskodawcy ugodzie sądowej zawartej przed Sądem Okręgowym …. sygn. akt XIV …., tenże Sąd nadał klauzulę wykonalności w dniu 21 czerwca 2011 r. (dalej: tytuł wykonawczy). Wnioskodawca wniósł w oparciu o art. 1049 ustawy Kodeks postępowania cywilnego (dalej jako: k.p.c.) do Sądu Rejonowego …. o umocowanie Go, jako wierzyciela, do wykonania na koszt dłużnika …. czynności wynikających z tytułu wykonawczego Sądu Okręgowego …. z dnia 21 czerwca 2011 r. w sprawie o sygn. akt …. oraz o przyznanie Wnioskodawcy od …. kwoty 602 324,06 zł, tytułem zaliczki na sumę potrzebną do wykonania czynności szczegółowo oznaczonych w tytule wykonawczym (w pkt 1, pkt 2 i pkt 4 ugody). Sąd Rejonowy …. w sprawie o sygn. akt …., postanowieniem z dnia 22 marca 2012 r., umocował Wnioskodawcę do wykonania powyższych czynności na koszt dłużnika … w trybie art. 480 § 1 ustawy Kodeks cywilny (dalej jako: k.c.) oraz przyznał Wnioskodawcy od dłużnika …. kwotę 602 324,06 zł, tytułem zaliczki na sumę potrzebną do wykonania zastępczego czynności zakupu nowego pieca wraz z montażem i innymi określonymi w tytule wykonawczym w ramach wykonawstwa zastępczego w trybie art. 1049 k.p.c. Po uprawomocnieniu się wyżej wymienionego postanowienia i zaopatrzeniu w klauzulę wykonalności z dnia 14 czerwca 2016 r. (w wyniku postanowienia Sądu Okręgowego … II Wydział Cywilny Odwoławczy z dnia 16 maja 2016 r., sygn. akt …., oddalającego zażalenia dłużnika ….), Wnioskodawca wniósł do Komornika Sądowego …. wniosek o wszczęcie egzekucji przeciwko dłużnikowi …. (sygn. akt komorniczych ….). Komornik wyegzekwował należność główną z tytułu zaliczki w wysokości zasądzonej, tj. 602 324,06 zł plus koszty i przekazał należności Wnioskodawcy. Kwotę otrzymanych od komornika środków tytułem zaliczki na sumę potrzebną do wykonania zastępczego czynności zakupu nowego pieca w wysokości 602 324,06 zł z tytułu należności głównej Wnioskodawca zaksięgował w dacie ich otrzymania (wpływu na rachunek bieżący piekarni), tj. w dniu 29 czerwca 2016 r. (w wysokości 56 895,90 zł) i w dniu 8 lipca 2016 r. (w wysokości 545 428,16 zł) w podatkowe pozostałe przychody operacyjne (nie zostały zaksięgowane jako przychód zwolniony od podatku dochodowego) w rozumieniu ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm., dalej: PIT). W lipcu 2016 r. dokonano wykreślenia pieca z ewidencji środków trwałych prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, nieumorzoną jego wartość w łącznej kwocie 114 552,93 zł odnosząc w podatkowe koszty uzyskania przychodu oraz równolegle dokonano wyksięgowania nierozliczonej kwoty dotacji przypadającej na ten piec w niepodatkowe pozostałe przychody operacyjne w wysokości 48 250,03 zł. Na kwotę 114 552,93 zł składała się nieumorzona wartość 48 250,03 zł (która stanowiłaby NKUP przy dalszej amortyzacji) oraz wartość 66 302,90 zł (która stanowiłaby podatkowe KUP przy dalszej amortyzacji). Ponieważ Wnioskodawca w postępowaniu sądowym otrzymał upoważnienie do wykonania czynności na koszt dłużnika …. (art. 480 § 1 k.c.) i na podstawie art. 1049 § 1 zdanie drugie k.p.c. skutecznie żądał przyznania Mu przez Sąd sumy potrzebnej do wykonania tej czynności, Wnioskodawca zdecydował się na zakup nowego pieca. W tym celu zawarta została umowa nr …. z dnia 18 lipca 2016 r. z Przedsiębiorstwem Produkcyjno-Handlowo-Usługowym „…. z siedzibą …. (dalej: …. lub Wykonawca Zastępczy) na zakup pieca termoolejowego ….., Typ TE 7.1920 wraz z pakietem usług dodatkowych związanych z dostawą, montażem i uruchomieniem pieca (w ramach wykonania zastępczego). Łączne wynagrodzenie za wykonanie przedmiotu umowy z …. strony określiły na kwotę 168 000 EUR netto, plus 23% VAT 38 640 EUR.

Razem cena brutto wyniosła 206 640 EUR brutto, zaś płatności zostały podzielone na trzy raty:

1. zaliczka równa 30% wynagrodzenia brutto - odpowiadająca 61 992 EUR (tj. netto 50 400 EUR plus 23% VAT), płatna w terminie 7 dni od podpisania umowy;
2. zaliczka równa 60% wynagrodzenia brutto, w PLN odpowiadająca równowartości 123 984 EUR (tj. netto 100 800 euro plus 23% VAT), płatna po dostawie pieca przez producenta;
3. pozostała kwota równa 10% wynagrodzenia brutto, odpowiadająca równowartości 20 664 EUR brutto (tj. netto 16 800 EUR plus 23% VAT), w terminie oznaczonym w umowie po podpisaniu protokołu zdawczo - odbiorczego (odbioru końcowego).
   
   

Dwie pierwsze raty zostały opłacone przez Wnioskodawcę na rzecz …. tytułem realizacji umowy nr …., tj.: I w wysokości 30% wynagrodzenia brutto, tj. w wysokości 276 211,56 zł została zapłacona w dniu 18 lipca 2016 r., II jako zaliczka w wysokości 60% - została zapłacona w kwocie 540 657,03 zł w dniu 19 października 2016 r. Wnioskodawca w związku z wydatkowaniem środków ponad przyznane zaliczkowo przez Sąd Rejonowy, wniósł wniosek do Sądu Rejonowego …. o przyznanie uzupełniającej zaliczki w wysokości 131 348,74 zł. Sąd Rejonowy …. Wydział I Cywilny postanowieniem z dnia 10 października 2016 r., sygn. akt …., przyznał Wnioskodawcy od dłużnika ….. kwotę 131 348,74 zł tytułem uzupełniającej zaliczki na sumę potrzebną do wykonania czynności, do których został umocowany Wnioskodawca. Postanowienie nie jest prawomocne, dłużnik …. wniósł zażalenie do Sądu Okręgowego w …. Wydział II Cywilny Odwoławczy. Wykonanie zastępcze, tj. zakończenie montażu nowego pieca wraz z protokołem odbiorczym, nie jest zakończone, faktura końcowa wraz z rozliczeniem końcowym nie jest wystawiona przez ….. Po dokonaniu odbioru końcowego faktura VAT końcowa zostanie wystawiona przez …. i będzie miało miejsce przyjęcie nowego pieca (zakupionego w ramach wykonawstwa zastępczego) do ewidencji środków trwałych. Wnioskodawca, Niesolidny Wykonawca oraz Wykonawca Zastępczy są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni, zaś Wnioskodawca płaci zaliczki na podatek dochodowy w sposób uproszczony (nie jest ustalany co miesiąc dochód, w celu naliczenia zaliczki na podatek), podatek liniowy wg stawki 19%. Wnioskodawca na podstawie wystawionych zaliczkowych faktur VAT od Wykonawcy Zastępczego dokonał ich zapłaty i na tej podstawie odliczył VAT naliczony od należnego w wysokości: 51 649,32 zł w związku z zapłatą I transzy zaliczki w wysokości 276 211,56 zł brutto, zapłaconej w dniu 18 lipca 2016 r., oraz 101 098,47 zł w związku z zapłatą II transzy zaliczki w wysokości 540 657,03 brutto zł w dniu 19 października 2016 r. Biorąc pod uwagę powyższe wartość wydatków tytułem zapłaty faktur zaliczkowych na rzecz Wykonawcy Zastępczego nie została ujęta w kosztach uzyskania przychodów, ani podatkowych, ani w niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, gdyż dokumentują jedynie wpłacone zaliczki (2 transze) na zakup nowego pieca, i zostały ujęte do czasu wystawienia faktury końcowej (tj. zakończenia dostawy towarów/usług, po której nastąpi zapłata ostatniej transzy w wysokości 10% wartości pieca) na koncie do rozliczenia.

Sąd przyznał Wnioskodawcy łączną kwotę zaliczek w wysokości 733 672,80 zł (na którą składa się kwota 602 324,06 zł oraz kwota 131 348,74 zł), podczas gdy z tytułu wyegzekwowanych środków przez komornika Wnioskodawca otrzymał kwotę 602 324,06 zł. Kwota 131 348,74 zł z tytułu dalszej zaliczki, o której mowa powyżej, jest kwotą przyznaną przez Sąd i ze względu na złożone przez Niesolidnego Wykonawcę zażalenie, co do postanowienia z dnia 10 października 2016 r., sygn. akt …., nie podlegała dotychczas egzekucji. Wnioskodawca zamierza wystąpić po odbiorze końcowym i zapłacie pozostałej części wynagrodzenia na rzecz …. (10% wartości brutto - zgodnie z umową) do Sądu z kontynuacją roszczenia w przedmiocie rozliczenia końcowego w ramach umocowania Wnioskodawcy, jako wierzyciela, do wykonania na koszt dłużnika …. czynności wynikających z tytułu wykonawczego Sądu Okręgowego …. z dnia 21 czerwca 2011 r., w sprawie o sygn. akt …. oraz o przyznanie Wnioskodawcy od …. w ramach wyżej wymienionego rozliczenia końcowego pozostałej części kwoty stanowiącej wartość brutto wykonania zastępczego (cena brutto wynosi 206 640 EUR brutto) - 173 160,65 zł, tj. kwotę stanowiącą różnicę pomiędzy ceną brutto nowego pieca, zakupionego w ramach wykonawstwa zastępczego – 906 833,45 zł, a kwotą przyznanych dotychczas przez Sąd zaliczek w łącznej wysokości – 733 672,80 zł. Oznacza to, że Wnioskodawca po uzyskaniu prawomocnego postanowienia w zakresie przyznania kwoty 131 348,74 zł, tytułem uzupełniającej zaliczki na sumę potrzebną do wykonania czynności (tj. objętego zażaleniem na postanowienie z dnia 10 października 2016 r., sygn. akt ….) oraz po złożeniu do Sądu wniosku o rozliczenie końcowe i przyznanie pozostałej kwoty 173 160,65 zł i przyznaniu jej przez Sąd, wystąpi do komornika o wyegzekwowanie obu powyższych należności w łącznej wysokości 304 509,39 zł (na którą składają się kwota 131 348,74 zł oraz 173 160,65 zł). Właśnie kwota 304 509,39 zł stanowić będzie dalsze, wyegzekwowane i otrzymane środki od komornika. Wartość początkowa środka trwałego w postaci nowego pieca, zakupionego w ramach wykonawstwa zastępczego, w momencie jego przyjęcia do ewidencji środków trwałych, po wystawieniu faktury końcowej, obejmującej 10% wartości (III część wynagrodzenia z umowy z …..), wynosić będzie wartość ceny jego nabycia, ustaloną zgodnie z art. 22g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca zamierza wprowadzić i amortyzować środek trwały, zakupiony w ramach wykonawstwa zastępczego, do ewidencji środków trwałych, tj. zaliczyć całość odpisów amortyzacyjnych do podatkowych kosztów uzyskania przychodów, po wykonaniu w całości usługi przez Wykonawcę Zastępczego, tj. dostawy, montażu i uruchomienia nowego pieca oraz przyjęcia do ewidencji środków trwałych.

W związku z powyższym opisem we wniosku i jego uzupełnieniu zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia całości podatku od towarów i usług naliczonego od należnego w wysokości: 51 649,32 zł w związku z zapłatą I transzy zaliczki w wysokości 276 211,56 zł w dniu 18 lipca 2016 r., oraz 101 098,47 zł w związku z zapłatą II transzy zaliczki w wysokości 540 657,03 zł brutto w dniu 19 października 2016 r., dokonanych w ramach zapłaty zaliczki tytułem zastępstwa wykonawczego? A jeśli nie, to w jakiej wysokości przysługiwało?
2. Czy Wnioskodawcy przysługiwać będzie prawo do uznania w całości poniesionych wydatków tytułem wykonawstwa zastępczego, tj. w wysokości: (i) 224 562,24 zł w związku z zapłatą I transzy zaliczki w wysokości netto, zapłaconej w dniu 18 lipca 2016 r. oraz (ii) 439 558,56 zł w związku z zapłatą II transzy zaliczki w wysokości netto, zapłaconej w dniu 19 października 2016 r., dokonanych w ramach zapłaty zaliczki tytułem zastępstwa wykonawczego, tj. zakupu przez Wnioskodawcę od Wykonawcy Zastępczego nowego pieca i jego montażu przez Wykonawcę Zastępczego oraz (iii) pozostałej kwoty 10% na podstawie faktury końcowej, za koszt uzyskania przychodów Wnioskodawcy i rozliczenia ich poprzez amortyzację, tj. zaliczenie całości odpisów amortyzacyjnych do podatkowych kosztów uzyskania przychodów po wykonaniu przez Wykonawcę Zastępczego całości usługi w postaci dostawy i montażu nowego pieca i przyjęciu do ewidencji środków trwałych? A jeśli nie, to w jakiej wysokości?
3. Czy wyegzekwowane przez komornika i otrzymane przez Wnioskodawcę od komornika środki w wysokości zasądzonej zaliczki, tj. 602 324,06 zł oraz dalsze wyegzekwowane i otrzymane środki od komornika, tj. na łączną kwotę 304 509,39 zł (na którą składa się kwota 131 348,74 zł tytułem uzupełniającej zaliczki na sumę potrzebną do wykonania czynności (tj. objętego zażaleniem na postanowienie z dnia 10 października 2016 r., sygn. akt I Co 2129/11) oraz po złożeniu do sądu wniosku o rozliczenie końcowe i przyznanie pozostałej kwoty 173 160,65 zł i przyznaniu jej przez Sąd) stanowią oraz stanowić będą dla Wnioskodawcy przychód podatkowy w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
4. Czy biorąc pod uwagę fakt, że mamy do czynienia z wykonawstwem zastępczym na rzecz Wnioskodawcy, jaką wartość początkową Wnioskodawca powinien przyjąć dla środka trwałego w postaci nowego pieca, stanowiącą podstawę naliczenia odpisów amortyzacyjnych, zakupionego w ramach wykonawstwa zastępczego?
5. Czy obciążenie Niesolidnego Wykonawcy przez Wnioskodawcę powinno nastąpić na podstawie noty obciążeniowej i obejmować powinno wartość brutto wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę tytułem wykonawstwa zastępczego, tj. dostawy na rzecz Wnioskodawcy od Wykonawcy Zastępczego i montażu nowego pieca przez Wykonawcę Zastępczego ?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania oznaczonego Nr 2 i Nr 4 dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych. Natomiast co do pytania oznaczonego Nr 3 w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych oraz pytania oznaczonego Nr 1 i Nr 5 w zakresie podatku od towarów i usług, zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy (odnośnie pytania oznaczonego Nr 2), przedstawionym ostatecznie w uzupełnieniu wniosku, przysługiwać będzie Mu prawo do uznania całości poniesionych wydatków tytułem wykonawstwa zastępczego, tj. w wysokości: (i) 224 562,24 zł w związku z zapłatą I transzy zaliczki w wysokości netto, zapłaconej w dniu 18 lipca 2016 r., oraz (ii) 439 558,56 zł w związku z zapłatą II transzy zaliczki w wysokości netto, zapłaconej w dniu 19 października 2016 r., dokonanych w ramach zapłaty zaliczki tytułem zastępstwa wykonawczego, tj. zakupu przez Wnioskodawcę od Wykonawcy Zastępczego nowego pieca i jego montażu przez wykonawcę zastępczego, (iii) oraz pozostałej kwoty 10% na podstawie faktury końcowej, za koszt uzyskania przychodów i rozliczenia ich poprzez amortyzację, tj. zaliczenie całości odpisów amortyzacyjnych do podatkowych kosztów uzyskania przychodów, po wykonaniu w całości usługi przez wykonawcę zastępczego, tj. dostawy, montażu i uruchomienia nowego pieca oraz przyjęcia do ewidencji środków trwałych.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. W świetle treści tego przepisu, za koszty uzyskania przychodów należy uznać wszystkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione oraz definitywnie poniesione wydatki, których celem jest osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie ich źródła, związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, o ile, jak wynika z art. 22 ust. 1 in fine, nie zostały one wymienione w katalogu kosztów (wydatków) zawartym w art. 23.

W analizowanym zakresie za kierunkowe kryterium wykładni art. 22 ust. 1 ww. ustawy przyjąć trzeba kryterium celu poniesionego kosztu. Wiąże się on z zamiarem działania podatnika, zdeterminowanym na osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie ich źródła, tym samym z istnieniem związku przyczynowego, który wyraża się we wpływie (bezpośrednim lub pośrednim) ponoszonego kosztu na powstanie lub zwiększenie osiąganego przychodu lub we wpływie na zachowanie (np. również w stanie polegającym na wyeliminowaniu, czy też ograniczeniu generowania strat pomniejszających przychód) albo zabezpieczenie jego źródła. W tym więc kontekście istotne jest, aby ocena zachowania podatnika, kwalifikującego określony koszt jako koszt podatkowy, dokonywana była również z perspektywy związku tego wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz wiedzy o związkach przyczynowych, tj. w tym zakresie, że dany wydatek (koszt) może obiektywnie przyczynić się do realizacji pożądanego celu - osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia jego źródła - co jednak oczywiście nie oznacza, że cel ten zostanie osiągnięty.

W ocenie Wnioskodawcy, koszty wykonania zastępczego poniesione w okolicznościach opisanych w stanie faktycznym niniejszego wniosku spełniać będą obydwa powyższe warunki. W pierwszej kolejności należy wskazać, że powstawanie usterek jest normalnym elementem praktycznie każdego rodzaju działalności. Oznacza to, że wydatki ponoszone w związku z usunięciem wad - nienależytego wykonania umowy są związane z realizacją przedmiotu działalności, z której Wnioskodawca czerpie przychody stanowiące czynności opodatkowane. Po drugie, koszty, jakie poniósł Wnioskodawca, a Niesolidny Wykonawca zobowiązał się na podstawie ugody ponieść, realizują egzekucję ustalonych dodatkowych świadczeń, pełnią funkcję zapłaty za wykonane czynności, a zatem należy je potraktować analogicznie jak wynagrodzenie należne na podstawie zawartej dodatkowej umowy. Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, że wydatki poniesione tytułem zastępstwa wykonawczego są związane z osiąganymi przez Wnioskodawcę przychodami. Po trzecie zaś, środki w postaci zapłaty za świadczoną usługę wykonawstwa zastępczego nie stanowią ani kary umownej, ani odszkodowania, lecz będą ekwiwalentem za wykonanie zastępcze w postaci dostawy i montażu nowego pieca. Wnioskodawca stoi zatem na stanowisku, że zakup nowego pieca w ramach wykonawstwa zastępczego jest związany z czynnościami opodatkowanymi, skutkującymi możliwością skorzystania z prawa do uznania całości poniesionych wydatków tytułem wykonawstwa zastępczego, tj. w wysokości: (i) 224 562,24 zł w związku z zapłatą I transzy zaliczki w wysokości netto, zapłaconej w dniu 18 lipca 2016 r., oraz (ii) 439 558,56 zł w związku z zapłatą II transzy zaliczki w wysokości netto, zapłaconej w dniu 19 października 2016 r., dokonanych w ramach zapłaty zaliczki tytułem zastępstwa wykonawczego, tj. zakupu przez Wnioskodawcę od Wykonawcy Zastępczego nowego pieca i jego montażu przez Wykonawcę Zastępczego, (iii) oraz pozostałej kwoty 10% na podstawie faktury końcowej, za koszt uzyskania przychodów i rozliczenia ich poprzez amortyzację, tj. zaliczenie całości odpisów amortyzacyjnych do podatkowych kosztów uzyskania przychodów, po wykonaniu w całości usługi przez Wykonawcę Zastępczego, tj. dostawy, montażu i uruchomienia nowego pieca oraz przyjęcia do ewidencji środków trwałych, gdyż taki związek pomiędzy zakupem, a przedmiotem działalności, stanowiącymi czynności opodatkowane, jest niewątpliwy i bezsporny.

Zdaniem Wnioskodawcy (odnośnie pytania oznaczonego Nr 4), przedstawionym ostatecznie w uzupełnieniu wniosku wartość początkowa środka trwałego w postaci nowego pieca, zakupionego w ramach wykonawstwa zastępczego, w momencie jego przyjęcia do ewidencji środków trwałych wynosić będzie wartość stanowiącą cenę jego nabycia, ustaloną zgodnie z art. 22g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. kwotę 906 333,45 zł brutto.

Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia. Podczas gdy na podstawie art. 22g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  

• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,
  

• musi być należycie udokumentowany.
  
  

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów, zgodnie z art. 23 tej ustawy. Przy czym związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, że konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Z treści art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika bowiem, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków m.in. na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

- wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia

Na sumę odpisów amortyzacyjnych, o której mowa wyżej, składają się zarówno odpisy amortyzacyjne zaliczone do kosztów podatkowych, jak również odpisy amortyzacyjne niestanowiące kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 23 ust. 1 tej ustawy. Ustawodawca w art. 23 ust 1 pkt 45 ustawy wskazał, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych według zasad określonych w art. 22a-22o, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie. Zakresem tego przepisu objęte są wszelkie dotacje, subwencje, dopłaty, otrzymane środki pieniężne stanowiące zwrot podatnikowi poniesionych wydatków na nabycie środków trwałych.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych - wydatki na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie są jednorazowo zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. Z uwagi na to, że składniki majątku wykorzystywane są przez podatników w dłuższym okresie czasu, a nie tylko w roku ich nabycia, ustawodawca przyjął zasadę, że wydatki te zalicza się do kosztów sukcesywnie, w miarę ich zużycia.

Stosownie bowiem do treści art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Regulacja art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Ponadto, aby składniki majątku wymienione w art. 22a ust. 1 ww. ustawy mogły zostać zaliczone do środków trwałych podatnika, muszą spełniać następujące warunki:

• zostały nabyte lub wytworzone we własnym zakresie;
  

• stanowią własność lub współwłasność podatnika – amortyzacji podatkowej podlegają wyłącznie środki trwałe, do których przysługuje podatnikowi prawo własności, z wyjątkiem środków używanych przez leasingobiorcę na podstawie umowy leasingu finansowego oraz tych wymienionych w art. 22a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych;
  

• są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania – ustawodawca nie określił bliżej tych warunków, jednakże należy stwierdzić, że warunki te spełnia składnik majątku, który jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne pozwalające na jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, ponadto sprawne technicznie i zalegalizowane prawnie w formie stosownych uprawnień, homologacji i pozwoleń na użytkowanie;
  

• przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok – przy czym o tym, jak długo będzie używany dany składnik, decyduje sam podatnik;
  

• są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu. Podatnik musi te środki w takiej działalności używać. Oddanie takiego środka do używania oznacza, że rozpoczęło się wykorzystywanie tego środka w działalności gospodarczej. Pojęcie „wykorzystywanie na potrzeby” jest pojęciem szerszym od pojęcia „wykorzystywania w ramach” prowadzonej działalności gospodarczej. Zatem środek trwały nie musi być wykorzystywany bezpośrednio na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Wystarczy jego pośrednie wykorzystanie na ten cel;
  

• nie są wymienione w katalogu środków trwałych określonym w art. 22c ustawy.
  
  

W myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub, w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór.

Zgodnie z art. 22h ust. 2 ww. ustawy, podatnicy dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji przed rozpoczęciem amortyzacji środka trwałego a wybraną metodę należy stosować do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Stosownie do treści przepisu art. 22i ust. 1 cyt. ustawy, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.

Natomiast w myśl art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia.

Zgodnie z art. 22g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za cenę nabycia, uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Za koszt wytworzenia, zgodnie z art. 22g ust. 4 ww. ustawy, uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Jeżeli nie można ustalić ceny nabycia środków trwałych lub ich części nabytych przez podatników przed dniem założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu, o których mowa w art. 22n, wartość początkową tych środków przyjmuje się w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez podatnika, z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia (art. 22g ust. 8 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 22g ust. 9 ww. ustawy, jeżeli podatnik nie może ustalić kosztu wytworzenia, o którym mowa w ust. 4, wartość początkową środków trwałych ustala się w wysokości określonej z uwzględnieniem cen rynkowych, o których mowa w ust. 8, przez biegłego, powołanego przez podatnika.

Przy niektórych rodzajach świadczeń w razie zwłoki dłużnika staje się dopuszczalne tzw. wykonanie zastępcze, gdy przedmiotem świadczenia są rzeczy oznaczone co do gatunku. Warunki zastosowania i zakres wykonania zastępczego unormowano w art. 479 i art. 480 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459).

Zgodnie z art. 479 ustawy Kodeks cywilny, jeżeli przedmiotem świadczenia jest określona ilość rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, wierzyciel może w razie zwłoki dłużnika nabyć na jego koszt taką samą ilość rzeczy tego samego gatunku albo żądać od dłużnika zapłaty ich wartości, zachowując w obu wypadkach roszczenie o naprawienie szkody wynikłej ze zwłoki.

Stosownie natomiast do art. 480 § 1 ww. ustawy, w razie zwłoki dłużnika w wykonaniu zobowiązania czynienia, wierzyciel może, zachowując roszczenie o naprawienie szkody, żądać upoważnienia przez sąd do wykonania czynności na koszt dłużnika.

Podatnik może więc zostać zobowiązany do poniesienia na rzecz kontrahenta wydatków dotyczących zakupu środka trwałego w związku z niewywiązaniem się z warunków kontraktu. Przyczyny tego mogą być niezależne od podatnika.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od 9 czerwca 1992 r. w zakresie produkcji piekarniczej. Na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej zakupił piec termoolejowy wsadowy typ 66271. Wnioskodawca opłacił wynagrodzenie na rzecz wykonawcy w całości. Wnioskodawca wprowadził piec do ewidencji środków trwałych w dniu 30 października 2009 r. Rozpoczęcie amortyzacji pieca nastąpiło od listopada 2009 r. Zakup pieca przez Wnioskodawcę został sfinansowany w części ze środków otrzymanych w ramach dofinansowania uzyskanego na podstawie umowy z dnia 22 grudnia 2008 r. w ramach Osi Priorytetowej I Przedsiębiorczość i Innowacje, a pozostałą część ze środków własnych. Z tytułu zakupu pieca Wnioskodawca dokonał zaliczenia odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodów proporcjonalnie do otrzymanego dofinansowania. W trakcie eksploatacji pieca, po około 11 miesiącach, uwidoczniły się wady pieca: przestał on prawidłowo funkcjonować, choć wytwarzanie pieczywa nadal trwało, produkcja przestała spełniać określone parametry techniczne i wydajnościowe, określone w umowie. W związku z brakiem wywiązania się przez wykonawcę z naprawy w ramach rękojmi i gwarancji, Wnioskodawca skierował sprawę na drogę postępowania sądowego. W wyniku toczącego się sporu sądowego, strony zawarły w dniu 19 maja 2011 r. ugodę sądową, na mocy której wykonawca zobowiązał się do wymiany pieca wraz z udzieleniem gwarancji na nowy piec o treści tożsamej z dotychczasową gwarancją, dokonania wymiany pieca na swój koszt, przedłużenia gwarancji na wadliwe elementy pieca, dokonania wymiany i uruchomienia wymienionego - nowego pieca. W związku z tym, że wykonawca nie wywiązał się z postanowień ww. ugody, na wniosek Wnioskodawcy, ww. ugodzie sądowej Sąd nadał klauzulę wykonalności w dniu 21 czerwca 2011 r. Następnie Sąd Rejonowy, postanowieniem z dnia 22 marca 2012 r., na wniosek Wnioskodawcy, umocował Go do wykonania powyższych czynności na koszt dłużnika (wykonawcy) w trybie art. 480 § 1 K.c. oraz przyznał Wnioskodawcy od dłużnika kwotę 602 324,06 zł tytułem zaliczki na sumę potrzebną do wykonania zastępczego czynności zakupu nowego pieca wraz z montażem i uruchomieniem. Ww. kwota 602 324,05 zł została wyegzekwowana przez komornika i przekazana Wnioskodawcy. Wnioskodawca zawarł w dniu 18 lipca 2016 r. umowę na zakup nowego pieca wraz z pakietem usług dodatkowych (w ramach wykonania zastępczego). Płatność za ww. piec została podzielona na trzy raty. I transza w wysokości 30% wynagrodzenia brutto, tj. w wysokości 276 211,56 zł, została zapłacona w dniu 18 lipca 2016 r., II transza jako zaliczka w wysokości 60%, została zapłacona w kwocie 540 657,03 zł w dniu 19 października 2016 r. Wartość wydatków tytułem zapłaty faktur zaliczkowych na rzecz wykonawcy zastępczego nie została ujęta w kosztach uzyskania przychodów, ani podatkowych, ani w niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, gdyż dokumentowały jedynie wpłacone zaliczki (2 transze) na zakup nowego pieca, i zostały ujęte do czasu wystawienia faktury końcowej (tj. zakończenia dostawy towarów/usług, po której nastąpi zapłata ostatniej III transzy w wysokości 10% wartości pieca) na koncie do rozliczenia. Wnioskodawca zamierza wprowadzić i amortyzować środek trwały, zakupiony w ramach wykonawstwa zastępczego, do ewidencji środków trwałych, tj. zaliczyć całość odpisów amortyzacyjnych do podatkowych kosztów uzyskania przychodów, po wykonaniu w całości usługi przez wykonawcę zastępczego, tj. dostawy, montażu i uruchomienia nowego pieca oraz przyjęcia do ewidencji środków trwałych.

Biorąc powyższe pod uwagę należy wskazać, że istotą wykonawstwa zastępczego jest wykonanie przez wierzyciela świadczenia, do którego zobligowany jest dłużnik. Jak uprzednio wskazano, konstrukcję wykonawstwa zastępczego reguluje art. 480 § 1 ustawy Kodeks cywilny stanowiąc, że w razie zwłoki dłużnika w wykonaniu zobowiązania czynienia wierzyciel może zachowując roszczenie o naprawienie szkody, żądać upoważnienia przez Sąd do wykonania czynności na koszt dłużnika. Zatem istotą powyższego procesu jest wykonanie czynności, do której zobowiązany jest dłużnik, przez wierzyciela, na koszt dłużnika. Oznacza to, że określony koszt ponoszony jest wprost z majątku dłużnika i finansowany jego środkami.

W omawianej sytuacji, Wnioskodawca wystąpił do Sądu o upoważnienie Go, jako wierzyciela, w trybie art. 480 ustawy Kodeks cywilny do wykonania czynności na koszt dłużnika (niesolidnego wykonawcy), tj. zakupu nowego pieca wraz z montażem i uruchomieniem w ramach wykonawstwa zastępczego. W konsekwencji to dłużnik (niesolidny wykonawca) zobowiązany został do poniesienia na rzecz Wnioskodawcy wydatków dotyczących zakupu nowego pieca w związku z niewywiązaniem się przez niego z warunków umowy w ramach rękojmi i gwarancji.

Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, że wydatki na zakup nowego pieca w ramach wykonawstwa zastępczego nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodów z działalności gospodarczej Wnioskodawcy w świetle art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Środki te zostały bowiem wyegzekwowane przez komornika i przekazane Wnioskodawcy tytułem zaliczki na sumę potrzebną do wykonania zastępczego czynności zakupu, montażu i uruchomienia ww. pieca, a co za tym idzie, były przekazane Wnioskodawcy w celu dokonania prac naprawczych na koszt niesolidnego wykonawcy. Zatem ww. wydatki nie zostały poniesione bezpośrednio przez Wnioskodawcę, lecz faktycznie przez niesolidnego wykonawcę w związku z niewywiązaniem się przez niego z warunków umowy w ramach rękojmi i gwarancji w trybie art. 480 § 1 ustawy Kodeks cywilny. Wobec powyższego po wykonaniu przez wykonawcę zastępczego całości usługi w postaci dostawy, montażu i uruchomienia nowego pieca Wnioskodawca będzie miał co prawda obowiązek wprowadzenia tego środka trwałego do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, jednakże odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej tego środka trwałego, ustalonej jako suma środków zasądzonych w ramach wykonawstwa zastępczego, uwzględnione w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie będą stanowić kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Odnosząc się natomiast do wskazanych przez Wnioskodawcę we wniosku kwot tut. Organ informuje, że zgodnie z zasadą samoopodatkowania, obowiązującą w polskim systemie podatkowym, na podatniku spoczywa obowiązek dokonania oceny własnej sytuacji prawnopodatkowej, a po jej dokonaniu zachowania się zgodnie z przepisami prawa podatkowego. Rolą Organu interpretacyjnego jest bowiem wydanie interpretacji prawa podatkowego, a nie wyliczanie przychodu, podstawy opodatkowania, czy też podatku. W związku z powyższym tut. Organ nie może odnieść się do kwot wskazanych przez Wnioskodawcę.

Końcowo wskazać należy, że interpretację indywidualną wydano wyłącznie w oparciu o stan faktyczny i zdarzenie przyszłe przedstawionych przez Wnioskodawcę. Przedmiotem zaś interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa, bowiem tut. Organ podatkowy nie jest uprawniony do prowadzenia postępowania dowodowego zmierzającego do zbierania materiałów dowodowych w sposób odpowiadający dyspozycji art. 187 w związku z art. 122 ww. ustawy. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. W konsekwencji, jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnić się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ….., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.