Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
2461-IBPB-1-3.4510.15.2017.2.AB
z 30 marca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.) w zw. z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U. z 2016 r., poz. 1948 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 29 grudnia 2016 r. (data wpływu 5 stycznia 2017 r.), uzupełnionym 22 marca 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od osób prawnych w zakresie obowiązku poboru i odprowadzenia zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych w związku z zakupem biletów lotniczych od pośredników będących polskimi rezydentami podatkowymi - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 stycznia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku poboru i odprowadzenia zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych w związku z zakupem biletów lotniczych od pośredników będących polskimi rezydentami podatkowymi.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka z o.o. (dalej: „Spółka”) jest spółką prawa handlowego mającą siedzibę w Polsce i będącą polskim rezydentem podatkowym. Spółka prowadzi działalność gospodarczą, w ramach której konieczne jest dokonywanie zakupu biletów lotniczych, w szczególności na loty na trasach międzynarodowych z uwagi na podróże służbowe pracowników i współpracowników. Bilety na wskazane loty kupowane będą od polskich biur podróży (agentów turystycznych), mających swoje siedziby na terytorium Polski (polskich rezydentów podatkowych), a będących pośrednikami w sprzedaży biletów zarówno polskich, jak i zagranicznych przewoźników. Według wiedzy Spółki pośrednicy (biura podróży/agenci turystyczni), od których Spółka planuje dokonywać zakupu biletów lotniczych z reguły są akredytowanymi agentami Międzynarodowego Stowarzyszenia Przewoźników Lotniczych (IATA).

Potwierdzeniem kupowanych przez Spółkę biletów lotniczych będą faktury wystawiane przez pośrednika (faktura VAT procedura marży dla biur podróży), w których zazwyczaj wskazana będzie trasa przelotu i ewentualnie nazwa przewoźnika. Ponadto, na wystawianych fakturach pośrednik zamieszczać może adnotację, że sprzedaż biletu następuje w imieniu i na rzecz bądź zagranicznego przewoźnika z siedzibą poza granicami Polski, bądź oddziału takiego przewoźnika zlokalizowanego w Polsce. Kwota wskazywana na fakturze przelewana będzie przez Spółkę na rachunek bankowy pośrednika (biura podróży/agenta turystycznego).

W uzupełnieniu wniosku z 13 marca 2017 r. – data wpływu 22 marca 2017 r., Wnioskodawca dodatkowo wyjaśnił, że:

1. Wskazani pośrednicy w sprzedaży biletów lotniczych, od których Wnioskodawca planuje dokonywać zakupów, będący polskimi rezydentami podatkowymi, nie są zakładami zagranicznych przewoźników wykonujących loty.
2. Ww. pośrednicy w sprzedaży biletów lotniczych nie są podmiotami zależnymi od zagranicznych przewoźników, tj. nie podlegają ich kontroli ani szczegółowym instrukcjom. Pośrednicy ci dokonują sprzedaży biletów od różnych przewoźników, nie posiadają pełnomocnictw do zawierania umów w imieniu tych przewoźników. Na wystawianych fakturach potwierdzających zakup biletów pośrednik zamieszczać może adnotację, że sprzedaż następuje w imieniu i na rzecz bądź zagranicznego przewoźnika z siedzibą poza granicami Polski, bądź oddziału takiego przewoźnika zlokalizowanego w Polsce.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w opisanych okolicznościach zdarzenia przyszłego Spółka zobowiązana będzie do poboru i odprowadzenia zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych od wynagrodzenia (zapłaty za bilet) wypłacanego na rzecz pośredników - biur podróży (agentów turystycznych) mających siedzibę na terytorium Polski w związku z zakupem biletów lotniczych?

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanych okolicznościach zdarzenia przyszłego, Spółka nie będzie zobowiązana do poboru i odprowadzenia u źródła zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych od wynagrodzenia (zapłaty za bilet) wypłacanego na rzecz pośredników - biur podróży (agentów turystycznych) mających siedzibę na terytorium Polski w związku z zakupem biletów lotniczych.

Spółka stoi na stanowisku, że podmiotami zobligowanymi do pobrania i zapłaty podatku u źródła w przypadkach wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego są ewentualnie pośrednicy, nie zaś Spółka. Należy bowiem podkreślić, że to właśnie pośrednicy, nie Spółka, dokonują wpłaty na właściwe rachunki zagranicznych przewoźników.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 4 updop, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej ustala się w wysokości 10% tych przychodów.

Zgodnie z art. 21 ust. 2 updop, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z kolei stosownie do art. 26 ust. 1 updop, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Uwzględniając treść ww. przepisów Wnioskodawca stoi na stanowisku, że obowiązek pobrania tzw. podatku u źródła dotyczy jedynie podmiotów, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1 updop, m.in. z tytułu przychodów uzyskanych na terenie Polski przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej, bezpośrednio na rzecz podmiotu objętego ograniczonym obowiązkiem podatkowym.

Zdaniem Wnioskodawcy, w regulacji tej Ustawodawca nie kładzie nacisku na kwestię ponoszenia wydatku w sensie ciężaru ekonomicznego określonego świadczenia, ani też na kwestię stosunku prawnego pomiędzy oferującym usługę przewozu zagranicznym przedsiębiorstwem a jego klientem, ale odwołuje się w sposób wyraźny do czynności technicznej jaką jest, dokonywanie wypłaty należności z określonych w treści ustawy tytułów. Należy zatem uznać, że to kwestia dokonywania wypłaty środków z określonych w ustawie tytułów ma zasadnicze znaczenie dla wskazania płatnika, zobowiązanego do ewentualnego poboru zryczałtowanego podatku dochodowego.

W ocenie Wnioskodawcy, w przedstawionych okolicznościach zdarzenia przyszłego, gdy Wnioskodawca uiszczać będzie równowartość ekonomiczną ceny biletu lotniczego, powiększoną o należną pośrednikowi prowizję na rachunek pośrednika, nie zostaną spełnione przesłanki z powołanego art. 26 ust. 1 updop, który uzależnia obowiązek pobrania podatku u źródła (tj. funkcję płatnika), od faktu dokonywania wypłaty, czyli przekazania środków na rzecz zagranicznego przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej, która to transakcja powoduje uzyskanie przez niego ewentualnych przychodów na terytorium Polski. Wprawdzie Wnioskodawca ponosić będzie ekonomiczny ciężar świadczenia, jednak w istocie nie będzie dokonywał wypłaty środków z tytułu określonego w treści art. 21 ust. 1 pkt 4 updop, a jedynie w związku z nim, gdyż bezpośrednich wypłat z tytułów o których mowa dokonywać będzie pośrednik, profesjonalnie zajmujący się tego typu transakcjami.

Kolejno wskazać należy, że przyjmując, że to pośrednik dokonywać będzie bezpośrednich wypłat z tytułów określonych w art. 21 ust. 1 pkt 4 updop, będzie on mógł wówczas kierując się miejscem siedziby przewoźnika jako podatnika, zastosować postanowienia odpowiedniej umowy międzynarodowej odnośnie określenia właściwej stawki podatku, lub od tego opodatkowania odstąpić, jeżeli dana umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania przewiduje taką możliwość (oczywiście pod warunkiem posiadania ważnego certyfikatu rezydencji podatkowej uzyskanego od przewoźnika); czy też w przypadku gdy przewoźnikiem (sprzedawcą) jest polski oddział przedsiębiorcy zagranicznego po spełnieniu wszystkich przesłanek z art. 26 ust. 1d updop.

Powyższa argumentacja w pełni została podzielona przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w wyroku z 28 stycznia 2016 r., sygn. akt I SA/Rz 1162/15. W wyroku tym Sąd wskazał ponadto, że Nie sposób uznać, iż wnioskodawca, uiszczając równowartość ekonomiczną ceny biletu lotniczego, powiększoną o należną pośrednikowi prowizję, spełnia desygnaty normy prawnej z art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 851), która uzależnia obowiązek pobrania podatku u źródła, tj. funkcję płatnika, od faktu dokonywania wypłaty, czyli przekazania środków na rzecz zagranicznego przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej, która to transakcja powoduje uzyskanie ewentualnych przychodów na terytorium RP. Wnioskodawca ponosi bowiem ekonomiczny ciężar świadczenia, jednakże nie dokonuje wypłaty środków z tytułu określonego w treści art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a jedynie w związku z nim - bezpośrednich wypłat z tytułów, o których mowa, dokonuje pośrednik.

Sąd podziela, przy tym reprezentowany w orzecznictwie pogląd, że podmiotem, który dokonuje wypłat i który, kierując się miejscem siedziby podatnika, może zastosować postanowienia odpowiedniej umowy międzynarodowej odnośnie określenia, właściwej stawki podatku, czy też w ogóle od tego opodatkowania odstąpić, jeżeli dana umowa zawiera takie regulacje, pod warunkiem posiadania certyfikatu rezydencji podatkowej uzyskanego od podatnika - jest pośrednik, profesjonalnie zajmujący się tego rodzaju transakcjami. To on bowiem zaspokaja roszczenia podatnika mającego siedzibę za granicą i dysponuje bądź nie, certyfikatem rezydencji podatkowej tego podatnika, uprawniającym go, zgodnie z umową w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, do niepobrania podatku (por. wyrok WSA w Poznaniu z dnia 23 lutego 2011 r. w sprawie I SA/PO 821/10).

W ocenie Sądu, za przyjęciem powyższej literalnej wykładni art. 26 ust. 1 PDOPrU przemawia również wykładnia celowościowa i systemowa tego przepisu. Uzależnienie funkcji płatnika od dokonywania wypłat, a co za tym idzie obciążenie obowiązkami płatnika stosunkowo wąskiej i wyspecjalizowanej grupy podmiotów pośredniczących w zawieraniu umów przewozu z przedsiębiorstwami zagranicznymi, jawi się jako racjonalny zabieg ustawodawcy, będący emanacją dążenia, do powierzenia obowiązków płatnika, fachowym i bezpośrednim współpracownikom podmiotów zagranicznych, którzy dają najlepszą gwarancję rzetelnego wywiązania się z tego obowiązku, przy stosunkowo najmniejszym obciążeniu. Nie sposób bowiem nie zauważyć, że ewentualne uzyskanie certyfikatu rezydencji podmiotu zagranicznego, jest mniej skomplikowane dla stałego profesjonalnego współpracownika, aniżeli byłoby dla okazjonalnego klienta.

Także w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 25 lipca 2016 r., znak: ILPB3/4510-1-244/16-4/ŁM, organ uznał, że W konsekwencji, jeżeli płatność z tytułu zakupu biletów lotniczych została dokonana na rzecz niezależnego Pośrednika mającego siedzibę w Polsce, pośredniczącego w wykonaniu usługi przez zagranicznego przewoźnika, to w takim przypadku, nie będzie miał zastosowania art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jednocześnie Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłacanych należności.

Reasumując, Spółka nie jest/nie będzie zobowiązana do poboru i odprowadzenia zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych od kwoty wynagrodzenia wypłacanego w związku z zakupem biletów lotniczych, na rzecz Pośredników: biur podróży czy agencji turystycznych, mających siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jednakże w przypadku gdy wypłaty te będą dokonywane na rzecz niezależnego Pośrednika z siedzibą w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zakres podmiotowy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm., dalej „updop”), jest ściśle związany z instytucją ograniczonego i nieograniczonego obowiązku podatkowego. Powstanie obowiązku podatkowego wyznacza bądź siedziba lub zarząd usytuowany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (zasada rezydencji), bądź też osiąganie dochodów na tym terytorium (zasada źródła). Zasada ograniczonego obowiązku podatkowego wynika z zasady źródła, która wiąże się z opodatkowaniem dochodu powstałego na terytorium państwa polskiego bez względu na miejsce (kraj), w którym podatnik ma swoją siedzibę lub zarząd, co oznacza opodatkowanie dochodu uzyskanego w Polsce.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 updop, podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – ograniczony obowiązek podatkowy.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 4 updop, podatek dochodowy z tytułu przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej ustala się w wysokości 10% tych przychodów.

Art. 21 ust. 2 updop stanowi, że przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Przepisy poszczególnych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawierają rozwiązania szczególne w stosunku do przepisów ustaw podatkowych i na podstawie art. 91 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz.U. Nr 78, poz. 483 ze zm.) mają pierwszeństwo przed ustawą, jeżeli ustawy tej nie da się pogodzić z umową.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 updop, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

W myśl art. 26 ust. 1d updop, osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 na rzecz podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, prowadzących działalność poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład, nie pobierają zryczałtowanego podatku od dokonywanych wypłat pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2, prowadzącego działalność poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład, uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji, oraz uzyskania pisemnego oświadczenia, że należności te związane są z działalnością tego zakładu; przepis ust. 3d stosuje się odpowiednio.

Oświadczenie, o którym mowa w ust. 1d, powinno zawierać dane identyfikujące podatnika prowadzącego działalność poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład, a w szczególności pełną nazwę, adres i numer identyfikacji podatkowej podatnika oraz adres zagranicznego zakładu podatnika (art. 26 ust. 1e omawianej ustawy).

Tym samym, w oparciu o niniejszą regulację, w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, prowadzących działalność przez położony na terytorium Polski zagraniczny zakład, przy ustalania dochodu uwzględnia się przychody i koszty związane z działalnością zakładu. Wobec tego, zagraniczny zakład jest traktowany jak polski rezydent. Rozlicza on podatek dochodowy według ogólnych zasad od wszystkich dochodów uzyskanych w Polsce. Zatem, wypłacając takiemu zakładowi należności wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 4 updop płatnicy nie pobierają (przy spełnieniu warunków, o których mowa w art. 26 ust. 1d updop) zryczałtowanego podatku od dokonywanych wypłat.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca nabywa bilety lotnicze na loty na trasach międzynarodowych. Bilety kupowane będą od polskich biur podróży (agentów turystycznych), mających swoje siedziby na terytorium Polski (polskich rezydentów podatkowych), a będących pośrednikami w sprzedaży biletów zarówno polskich, jak i zagranicznych przewoźników. Kontrahenci, od których Wnioskodawca nabywa bilety lotnicze, nie są zakładami zagranicznych przewoźników. Ponadto, nie są podmiotami od nich zależnymi.

Odnosząc powyższe przepisy do przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że jeżeli płatność z tytułu zakupu biletów lotniczych została dokonana na rzecz niezależnego przedstawiciela mającego siedzibę w Polsce, pośredniczącego w wykonaniu usługi przez przewoźnika zagranicznego, czyli w sytuacji, w której agent/biuro podróży jest przedstawicielem niezależnym (niespełniającym przesłanki z art. 4a pkt 11 lit. c) updop), to w takim przypadku, nie będzie miał zastosowania art. 21 ust. 1 updop. Jednocześnie Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłacanych należności.

W szczególności uznaje się, że przedsiębiorstwo z jednego państwa prowadzące działalność w drugim państwie za pośrednictwem podmiotu spełniającego kryteria uznania za tzw. niezależnego agenta nie może podlegać opodatkowaniu w tym drugim państwie z tytułu takiej działalności, o ile taki niezależny agent/przedstawiciel wykonuje czynności w ramach swej zwykłej działalności. Niezależność danej osoby w odniesieniu do przedsiębiorstwa, na rzecz którego działa, zależy od zakresu jej umocowania wobec tego przedsiębiorstwa. O niezależności można mówić wtedy, gdy taki agent/przedstawiciel nie jest poddany szczegółowym instrukcjom ani kontroli ze strony reprezentowanego przedsiębiorstwa oraz gdy przedmiot działalności agenta/pośrednika nie będzie pokrywać się z przedmiotem działalności spółki będącej nierezydentem jako całości.

Ponadto ważnym czynnikiem oceny, czy dany agent/przedstawiciel jest niezależny, jest również liczba przedsiębiorstw, które dany agent/przedstawiciel reprezentuje. Działalność prawie wyłącznie na rzecz jednego podmiotu przez długi okres może przemawiać przeciwko uznaniu takiego agenta za niezależnego i raczej uzasadniać uznanie go za zakład zagranicznego przedsiębiorstwa, ze wszystkimi konsekwencjami podatkowymi tego faktu.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.