Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
1462-IPPP2.4512.108.2017.1.RR
z 28 marca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 lutego 2017 r. (data wpływu 13 lutego 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości wystawiania faktur (pyt. nr 1) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 lutego 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości wystawiania faktur (pyt. nr 1).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Podstawowym przedmiotem działalności Spółki, będącej czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: „VAT”), jest sprzedaż detaliczna paliw do pojazdów silnikowych oraz innych towarów i usług na stacjach benzynowych.

Zgodnie z obowiązkiem wynikającym z przepisu art. 111 ustawy o VAT, sprzedaż dokonywana na stacjach benzynowych na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej dokumentowana jest przy zastosowaniu kas rejestrujących. Do części paragonów drukowanych na stacjach benzynowych, wystawiane są również, na żądanie klienta, faktury VAT (zgodnie z art. 106b ust. 3 ustawy o VAT).

W najbliższym czasie Wnioskodawca planuje zmiany w zakresie programu (systemu) do obsługi sprzedaży na stacjach (POS). W ramach wprowadzanych zmian systemowych, modyfikacji ulegnie również sposób wystawiania faktur do paragonów. Spółka rozważa bowiem rezygnację z drukarek niefiskalnych używanych dotychczas do drukowania faktur do paragonów, których funkcję przejęłyby drukarki fiskalne, umożliwiające drukowanie zarówno paragonów / faktur w momencie sprzedaży jak i faktur do paragonów.

Ze względu na uwarunkowania techniczne związane z oprogramowaniem służącym do obsługi sprzedaży, faktury do paragonów wydrukowane przy użyciu drukarki fiskalnej zostaną automatycznie oznaczone adnotacją „dokument niefiskalny”. Poza wskazaną dodatkową adnotacją, wystawiona w ten sposób faktura zawierać będzie wszelkie obowiązkowe dane wymagane przepisami art. 106e ust, 1 ustawy o VAT. Dokumenty zawierające wspomnianą adnotację (tj. faktury do paragonów) będą zapisywane i przechowywane w pamięci kasy rejestrującej.

Zakupu paliw (a także innych towarów i usług) na stacjach benzynowych należących do Spółki dokonują w znacznej części podatnicy VAT, na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. W konsekwencji, kluczowe z perspektywy Spółki jest zagwarantowanie takiego sposobu wystawiania faktur (w szczególności zaś faktur do paragonów), który zapewni jej klientom możliwość odliczenia wykazanego na tych dokumentach podatku naliczonego (przy założeniu wykorzystania zakupionych towarów i usług do wykonywania czynności opodatkowanych).

W tak przedstawionym stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym) Spółka pragnie uzyskać potwierdzenie, iż w sytuacji, o której mowa w art. 106b ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT, wystawiony w opisany powyżej sposób (przy pomocy drukarki fiskalnej) dokument zawierający wszystkie niezbędne dane wskazane w art. 106e ust. 1 ustawy o VAT, a także opatrzony dodatkową adnotacją „dokument niefiskalny”, powinien zostać uznany za fakturę VAT, stanowiącą dla nabywcy, zgodnie z art. 86 ust. 2 przedmiotowej ustawy, podstawę do odliczenia podatku naliczonego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (oznaczone nr 1 w złożonym wniosku):

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym wystawiany przy pomocy drukarki fiskalnej dokument, zawierający wszelkie dane wymagane przepisami ustawy o VAT, a także opatrzony dodatkową adnotacją „dokument niefiskalny”, powinien zostać uznany za prawidłowo wystawioną fakturę VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, wystawiony przy pomocy drukarki fiskalnej dokument, zawierający wszelkie dane wymagane przepisami ustawy o VAT, a także opatrzony dodatkową adnotację „dokument niefiskalny”; powinien zostać uznany za prawidłowo wystawioną fakturę VAT.

Uzasadnienie

Ogólne uwagi dotyczące dokumentowania sprzedaży

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowaw art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Jak zaś stanowi ust. 3 cytowanego przepisu, na żądanie nabywcy towaru lub usługi, jeżeli zostało ono zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty, podatnik jest obowiązany wystawić również fakturę dokumentującą:

1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118.
   
   

Przez sprzedaż, o której mowa w powyższych przepisach, należy rozumieć, zgodnie z dyspozycją art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Zgodnie zaś z pkt 31 cytowanego przepisu, przez fakturę rozumie się dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.

Wspomniane powyżej obowiązkowe elementy każdej faktury zostały natomiast określonew art. 106e ust. 1 pkt 1-15 ustawy o VAT, zgodnie z którym, faktura powinna zawierać:

1. datę wystawienia;
   
2. kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
   
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
   
4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
   
5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
   
6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
   
7. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
   
8. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
   
9. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
   
10. kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
    
11. wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
    
12. stawkę podatku;
    
13. sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
    
14. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
    
15. kwotę należności ogółem.
    
    

W pozostałych punktach cytowanego przepisu sformułowane zostały natomiast dodatkowe wymogi, dla faktur dokumentujących sprzedaż dokonywaną w ramach specjalnych procedur wprowadzonych innymi przepisami ustawy o VAT.

Dokument wystawiany przy pomocy drukarki fiskalnej jako faktura VAT

Z analizy powołanych wyżej przepisów wynika zatem, że dla uznania wystawionego dokumentu za fakturę niezbędne jest spełnienie przez ten dokument wszystkich wymogów przewidzianych przepisami ustawy o VAT. Podkreślenia w tym miejscu wymaga, iż wymogi te odnoszą się tylko i wyłącznie do danych, które muszą być zawarte na fakturze. Brak jest natomiast w przepisach ustawy o VAT jakichkolwiek formalnych wymogów co do formy takiego dokumentu (poza ogólnym stwierdzeniem, iż może to być forma papierowa lub elektroniczna).

Co więcej, art. 106e ust. 1 ustawy o VAT wskazuje jedynie niezbędne elementy, tj. minimum informacji, które powinna zawierać faktura. Z jego brzmienia nie wynika natomiast, aby lista ta była zamknięta i wyczerpywała zbiór dozwolonych elementów faktury. Należy zatem uznać, iż omawiany katalog danych właściwych dla faktury stanowi katalog otwarty.

Stanowisko takie znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach organów podatkowych. Jak podkreślił choćby Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 16 maja 2016 r. (ILPP1/4512-1-172/16-6/MC) „ustawa o VAT wprowadza katalog elementów, jakie powinna zawierać faktura, przy czym katalog ten nie jest zamknięty. Oznacza to, że na fakturze można umieszczać informacje dodatkowe, jeśli podatnik uzna, że taka jest potrzeba”. W podobnym tonie wypowiedział się także Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 20 marca 2015 r. (ITPP2/4512-20/15/EK), a także Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 15 maja 2015 r. (ILPP3/4512-1-19/15-2/TW), w której to wskazano, iż „w praktyce niejednokrotnie faktury zawierają jednak dodatkowe dane, nieprzewidziane powołanymi przepisami o podatku od towarów i usług, umieszczane w tym dokumencie dla potrzeb kontrahentów w związku z daną transakcją (…). Przepisy prawa podatkowego nie stoją na przeszkodzie umieszczania takich dodatkowych informacji w fakturze, pod warunkiem, iż zabieg ten nie zakłóci czytelności faktury”.

Do takich samych wniosków prowadzi również analiza wyjaśnień Ministerstwa Finansów z dnia 21 grudnia 2012 r. dotyczących zmian w zakresie fakturowania (zamieszczone na stronie internetowej Ministerstwa Finansów), w których podkreślono, iż „na fakturach podatnicy mogą również zawierać inne dane, które nie będą już wymagane jako obowiązkowe od 1 stycznia 2013 r. Powołane wyjaśnienia dotyczyły zmian wprowadzonych Rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 11 grudnia 2012 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2012 r., poz. 1428), które zostało następnie uchylone. Jednakże przepisy do których odnosiły się wyjaśnienia, zostały na mocy Ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2013 r., poz. 35) włączone do treści ustawy o VAT. Należy zatem uznać, iż cytowane stanowisko Ministerstwa Finansów zachowało swoją aktualność.

Biorąc pod uwagę powyższe, w ocenie Spółki nie ulega wątpliwości, iż wystawiane przy użyciu drukarki fiskalnej dokumenty, które spełniać będą wszystkie wymogi przewidziane przepisami o VAT, w szczególności zaś zawierać będą wszelkie niezbędne dane wskazane w art. 106e ust. 1 ustawy o VAT, a dodatkowo opatrzone zostaną adnotacja „dokumenty niefiskalny” wynikającą z ograniczeń technicznych drukarki, powinny być traktowane jako prawidłowo wystawione faktury VAT. Jak bowiem wynika zarówno z przytoczonych powyżej przepisów, jak i stanowiska prezentowanego przez organy podatkowe, fakt zawarcia na dokumencie, spełniającym wymogi przewidziane przepisami ustawy o VAT, dodatkowych informacji i zapisów, które nie wpływają na jego czytelność, nie może stać na przeszkodzie dla traktowania takiego dokumentu jako prawidłowo wystawionej faktury VAT.

Wystawiając zatem faktury do paragonów w opisany powyżej sposób (tj. przy zastosowaniu drukarek fiskalnych, które poza wszelkimi wymaganymi przepisami ustawy o VAT danymi nanoszą na przedmiotowy dokument również adnotację „dokument niefiskalny’’), Wnioskodawca będzie czynić zadość ciążącemu na nim obowiązkowi dokumentacyjnemu w zakresie faktur VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Niniejszą interpretacje wydano w zakresie pytania oznaczonego w złożonym nr 1, natomiast kwestie związane z pytaniem nr 2 zostaną rozpatrzone w odrębnym rozstrzygnięciu.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia/Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.