Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
1061-IPTPB1.4511.978.2016.2.KU
z 17 marca 2017 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) w związku z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., 1948, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 listopada 2016 r. (data wpływu 29 listopada 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 lutego 2017 r. (data wpływu 27 lutego 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych poniesienia nakładów na remont budynku mieszkalnego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 listopada 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 8 lutego 2017 r., Nr 1061-IPTPB1.4511.978.2016.1.KU, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 8 lutego 2017 r. (data doręczenia 14 lutego 2017 r.). Wnioskodawca uzupełnił wniosek pismem z dnia 17 lutego 2017 r. (data wpływu 27 lutego 2017 r.), nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 17 lutego 2017 r.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

W 2009 r. Wnioskodawca wraz z małżonką zakupił budynek mieszkalny wymagający remontu. Zakupiony budynek stanowił małżeńską wspólnotę majątkową - brak rozdzielności majątkowej. Z uwagi na fakt, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie usług remontowo-budowlanych, zlecił wraz z żoną swojej firmie wykonanie remontu kapitalnego zakupionego budynku. Umowa została podpisana w dniu 15 stycznia 2013 r. W ciągu 2013 r., jako przedsiębiorca budowlany, Wnioskodawca wykonywał remont budynku z wykorzystaniem pracowników firmy, bez korzystania z firm zewnętrznych. Zakupione materiały oraz wynagrodzenie pracowników stanowiły koszt uzyskania przychodu w prowadzonej działalności gospodarczej, podatek VAT naliczony od zakupionych materiałów Wnioskodawca wykazał w deklaracjach VAT-7. W dniu 1 grudnia 2013 r. dokonano odbioru robót. Zgodnie z podpisaną umową, jako przedsiębiorca, 31 grudnia 2013 r. Wnioskodawca wystawił fakturę za wykonane prace budowlane w kwocie 170 000 zł netto - wartość robót w umowie ustalono ryczałtowo. Wartość faktury zawierała zarówno materiały, robociznę, zużycie oraz narzut. Wystawiona faktura stanowiła przychód z prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. W deklaracji VAT-7 Wnioskodawca wykazał podatek należny wynikający z wystawionej faktury. W ocenie Wnioskodawcy, nie naraził Skarbu Państwa na stratę.

Z uwagi na fakt posiadania wspólnego rachunku bankowego służącego zarówno do celów prywatnych, jak i firmowych oraz brak rozdzielności majątkowej, Wnioskodawca nie uważał za celowe wykonywanie wewnętrznych transakcji. Fakturę uznał za zapłaconą w dniu wykonania robót.

W dniu 2 grudnia 2013 r. Wnioskodawca sprzedał remontowany budynek mieszkalny. W 2014 r. złożył zeznanie PIT-39 za 2013 r., w kosztach uzyskania przychodu Wnioskodawca ujął połowę wartości faktury za remont budynku mieszkalnego, wystawionej przez siebie jako przedsiębiorcę budowlanego. Drugą połowę wartości faktury w kosztach uzyskania przychodu w swoim zeznaniu ujęła małżonka Wnioskodawcy.

Urząd Skarbowy …. wezwał Wnioskodawcę do dostarczenia danych w związku z czynnościami sprawdzającymi dotyczącymi kosztów uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości.

W piśmie z dnia 8 lutego 2017 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że działalność gospodarczą prowadzi od dnia 6 maja 1983 r. Formą opodatkowania przychodów ww. działalności jest podatek liniowy-19%. Dla potrzeb tej działalności prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów - metoda uproszczona. Ponadto, Wnioskodawca dodał, że :

  • pierwsze wezwanie z Urzędu Skarbowego … otrzymał we wrześniu 2016 r.;
  • 19 września 2016 r. złożył fakturę dokumentującą zakup usługi budowlanej, wystawioną przeze siebie w ramach działalności gospodarczej, w której odbiorcą/nabywcą usługi byli: ….;
  • 20 października 2016 r. otrzymał wezwanie do dostarczenia danych;
  • 27 października 2016 r. złożył w Urzędzie Skarbowym …. odpowiedź na ww. wezwanie;
  • 17 listopada 2016 r. otrzymał kolejne wezwanie do dostarczenia danych;
  • 24 listopada 2016 r. złożył odpowiedź do Urzędu Skarbowego …. na trzecie wezwanie, w którym poinformował, że wystąpi z wnioskiem o wydanie indywidualnej interpretacji prawa podatkowego. Po złożeniu odpowiedzi na wezwanie z dnia 17 listopada 2016 r. do dnia dzisiejszego Wnioskodawca nie otrzymał informacji z Urzędu Skarbowego o zakończeniu czynności sprawdzających.

Wnioskodawca dodał także, że w związku wykonywaniem usługi remontowej zleconej Jego firmie przez Niego i przez Jego małżonkę w koszty uzyskania przychodów w prowadzonej działalności zaliczył zakupy materiałów budowlanych, wynagrodzenia pracowników wraz ze składkami ZUS oraz pozostałe koszty związane z użytkowanym sprzętem, tj. paliwo, naprawy. Przy wykonaniu usługi nie korzystał z usług podwykonawców. Ww. koszty zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności na podstawie otrzymywanych faktur kosztowych oraz sporządzanych list płac, w terminie zgodnym z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. w dniu wystawienia faktury lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania kosztu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

  1. Czy faktura sprzedaży usługi budowlanej wykonanej w prywatnym budynku mieszkalnym wystawiona w ramach prowadzonej działalności gospodarczej stanowi koszt uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości nabytej poza działalnością gospodarczą?
  2. Czy faktura dokumentująca sprzedaż usługi budowlanej wykonanej w prywatnym budynku mieszkalnym wystawiona w ramach prowadzonej działalności gospodarczej stanowi przychód z działalności gospodarczej?
  3. Czy koszty związane z wykonaniem usługi budowlanej w prywatnym budynku mieszkalnym, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej stanowią koszty uzyskania przychodu w prowadzonej działalności gospodarczej?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1)

Faktura dokumentująca nabycie usługi budowlanej wykonanej w prywatnym budynku mieszkalnym wystawiona w ramach prowadzonej działalności gospodarczej stanowi koszt uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości nabytej poza działalnością gospodarczą.

Zgodnie z art. 30e ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podstawę obliczenia podatku od dochodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości stanowi różnica pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości określonym zgodnie z art. 19 ww. ustawy, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości.

Stosownie do treści art. 19 wyżej cytowanej ustawy, za przychód z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości uznaje się wartość wyrażoną w cenie określonej w umowie.

W myśl art. 22 ust. 6c i 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za koszt uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości uważa się udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Natomiast art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że za przychód z prowadzonej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W świetle art. 22 ust. 1 oraz art. 14 ust. 1 wyżej cytowanej ustawy oraz z uwagi na fakt fizycznego wykonania remontu w ramach prowadzonej działalności należy uznać możliwość zaliczenia kosztów związanych z wykonaniem usługi w koszty prowadzonej działalności oraz przychód wykazany fakturą dokumentującą sprzedaż tej usługi jako przychód z działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawcy, usługa budowlana w prywatnym budynku została wykonana w ramach prowadzonej działalności przez zatrudnionych w niej wykwalifikowanych pracowników, przy użyciu niezbędnego sprzętu zakupionego w ramach działalności gospodarczej. Ustalenie wartości faktury nastąpiło zgodnie z przyjętymi zasadami wyceny robót budowlanych, wartość nie odbiegała od wartości rynkowych.

W związku z powyższym należy uznać, że fakt wykonania usługi w ramach prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej nie wpływa na możliwość zaliczenia faktury w koszty uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości.

Ad. 2)

W świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, art. 10 ust. 1 pkt 3 źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Treść art. 14 ust. 1 ww. ustawy wskazuje, że za przychód z prowadzonej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały taktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Natomiast zgodnie z art. 14 ust. 1c, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1 uważa się z zastrzeżeniem ust. le i 1h-1j, dzień wydania rzeczy, zbycia praw majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

  1. wystawienia faktury albo
  2. uregulowania należności.

Z uwagi na fakt wykonania usługi w ramach działalności gospodarczej, w ocenie Wnioskodawcy faktura dokumentująca sprzedaż usługi budowlanej wykonanej w prywatnym budynku mieszkalnym wystawiona w ramach prowadzonej działalności gospodarczej stanowi przychód z tej działalności gospodarczej.

Ad. 3)

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztem uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W świetle art. 22 ust. 6b ww. ustawy, „za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów w przypadku podatników, o których mowa w ust. 6, z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu.

Stosownie do treści art. 22 ust. 6ba ww. ustawy, należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 6, oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony. W przypadku uchybienia temu terminowi do należności tych stosuje się art. 23 ust. 1 pkt 55.

Zgodnie z art. 22 ust. 6bb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych składki z tytułu należności, o których mowa w ust. 6ba, określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 963, z późn. zm.), w części finansowanej przez płatnika składek, składki na Fundusz Pracy oraz Fundusz Gwarantowanych świadczeń Pracowniczych, z zastrzeżeniem art. 23 ust. 1 pkt 37, stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który należności te są należne, pod warunkiem że składki zostaną opłacone:

  1. z tytułu należności wypłacanych lub postawionych do dyspozycji w miesiącu, za który są należne - w terminie wynikającym z odrębnych przepisów;
  2. z tytułu należności wypłacanych lub postawionych do dyspozycji w miesiącu następnym, w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony - nie później niż do 15 dnia tego miesiąca.

W przypadku uchybienia tym terminom do składek tych stosuje się art. 23 ust. 1 pkt 55a i ust. 3d.

W związku z podpisaną umową na zlecenie usługi budowlanej wszystkie koszty, tj. zakup materiałów, koszty związane z użytkowanym sprzętem, wynagrodzenie pracowników oraz składki ZUS, związane z wykonaniem usługi budowlanej w budynku mieszkalnym nabytym poza działalnością gospodarczą były ponoszone w celu osiągnięcia przychodu - sprzedaży usługi budowlanej. Zatem, w ocenie Wnioskodawcy został spełniony warunek zaliczenia kosztów związanych z wykonaniem usługi budowlanej w prywatnym budynku mieszkalnym do kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Zgodnie z przepisem art. 14 ust. 1 o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności gospodarczej, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl natomiast art. 14 ust. 1c ww. ustawy, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e, 1h-1j i 1n-1p, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

  1. wystawienia faktury albo
  2. uregulowania należności.

W konsekwencji za przychód należy uznać każde przysporzenie majątkowe o charakterze trwałym, definitywnym, bezzwrotnym. Przy czym w przypadku przychodów uzyskiwanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej już sam fakt, że przychód staje się należny, powoduje powstanie obowiązku podatkowego.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

  • pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu,
  • być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  • nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
  • być właściwie udokumentowany.

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów.

Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano, oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast, za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu niedopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości. Należy przy tym podkreślić, że obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu – każdorazowo spoczywa na podatniku.

Art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustanawiający ogólną definicję kosztów uzyskania przychodów, wskazuje, że przy ocenie danego wydatku przede wszystkim musi istnieć źródło przychodów. Z zasadą tą, skorelowane są przepisy ustanawiające reguły potrącania wydatków w określonym czasie. Tak więc, dla poprawności dokonania odliczenia istotne jest ustalenie, w którym okresie rozliczeniowym możliwe jest dokonanie potrącenia kosztów podatkowych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w 2009 r. Wnioskodawca wraz z małżonką zakupił budynek mieszkalny wymagający remontu. Między małżonkami istniała wspólnota majątkowa. Z uwagi na fakt, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie usług remontowo-budowlanych zlecił wraz z żoną swojej firmie wykonanie remontu kapitalnego zakupionego budynku. Wnioskodawca wykonywał remont budynku z wykorzystaniem pracowników firmy, bez korzystania z firm zewnętrznych. Zakupione materiały oraz wynagrodzenie pracowników stanowiły koszt uzyskania przychodu w prowadzonej działalności gospodarczej, podatek VAT naliczony od zakupionych materiałów Wnioskodawca wykazał w deklaracjach VAT-7. W dniu 1 grudnia 2013 r. dokonano odbioru robót. Zgodnie z podpisaną umową w dniu 31 grudnia 2013 r. Wnioskodawca wystawił fakturę za wykonane prace budowlane. Wartość faktury zawierała zarówno materiały, robociznę, zużycie oraz narzut. Wystawiona faktura stanowiła przychód z prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Z uwagi na fakt posiadania wspólnego rachunku bankowego służącego zarówno do celów prywatnych, jak i firmowych oraz brak rozdzielności majątkowej, Wnioskodawca nie uważał za celowe wykonywanie wewnętrznych transakcji. W dniu 2 grudnia 2013 r. Wnioskodawca sprzedał remontowany budynek mieszkalny. W 2014 r. złożył zeznanie PIT-39 za 2013 r., w kosztach uzyskania przychodu Wnioskodawca ujął połowę wartości faktury za remont budynku mieszkalnego wystawionej przez siebie jako przedsiębiorcę budowlanego. Drugą połowę wartości faktury w kosztach uzyskania przychodu w swoim zeznaniu ujęła małżonka Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2015 r., poz. 2082, z późn. zm.), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny).

Ustrój wspólności ustawowej, obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością (art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego).

Opierając się na przepisach działu II ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz 380, z późn. zm.) stwierdzić należy, że na gruncie polskiego prawa cywilnego cechą każdej umowy jest dwustronność. Aby umowa mogła zostać skutecznie zawarta niezbędny jest udział dwóch stron - składającego ofertę zawarcia umowy oraz przyjmującego ofertę. Po zawarciu umowy tworzy się zobowiązanie, którego jedna ze stron staje się wierzycielem, a druga dłużnikiem. Każda ze stron zobowiązania ma swoje prawa i obowiązki wynikające z charakteru zawartej umowy. Tak więc na gruncie prawa cywilnego niedopuszczalna jest sytuacja, w której zobowiązanym do świadczenia, jak i przyjmującym świadczenie byłaby jedna i ta sama osoba (jeden podmiot).

Zwrócić uwagę należy również na to, że z umową sprzedaży usługi remontowo-budowlanej mamy do czynienia wówczas, gdy przez umowę zlecenia zleceniobiorca zobowiązuje się wykonać na rzecz zleceniodawcy usługę, a zleceniodawca zobowiązuje się zaakceptować wykonaną usługę i zapłacić zleceniobiorcy za wykonane prace. Umowa zlecenia, jak i umowa sprzedaży ma charakter czynności dwustronnej.

Biorąc zatem powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że umowa sprzedaży usługi remontowo-budowlanej może być skuteczna wyłącznie wtedy, jeżeli jest zawarta przez dwie strony. Sprzedaż usługi remontowo-budowlanej „samemu sobie” jest czynnością prawnie bezskuteczną – może mieć jedynie charakter wykonania usługi na potrzeby osobiste.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego Wnioskodawca wraz żoną zlecił wykonanie remontu kapitalnego we własnym, prywatnym budynku mieszkalnym przez swoją firmę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Tak więc wykonanie usługi budowlanej zlecił „sam sobie”. Nie ma przy tym znaczenia, że budynek jest własnością Wnioskodawcy oraz Jego małżonki, gdyż istnieje między małżonkami wspólność majątkowa małżeńska. Ponadto, jak wynika z opisu sprawy w związku z przedmiotową czynnością nie wykonano wewnętrznych transakcji finansowych, gdyż Wnioskodawca uznał je za bezcelowe z uwagi na fakt posiadania wspólnego rachunku bankowego służącego do celów prywatnych, jak i firmowych.

W dniu 2 grudnia 2013 r. małżonkowie sprzedali ww. nieruchomość, natomiast w dniu 31 grudnia 2013 r. Wnioskodawca wystawił fakturę za wykonane prace budowlane.

Mając na uwadze powyższe okoliczności nie można uznać, że wystawiona przez Wnioskodawcę, jako przedsiębiorcę, faktura dokumentująca sprzedaż usługi budowlanej wykonanej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w prywatnym budynku mieszkalnym stanowiącym własność Wnioskodawcy i Jego żony stanowi przychód z tej działalności, w myśl art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca bowiem ww. usługę świadczył sam sobie, nie dokonując przy tym przesunięcia środków finansowych z majątku firmy do majątku prywatnego. Tym samym, koszty związane z wykonaniem usługi budowlanej nie powinny zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, gdyż nie spełniają one kryterium celowości, o którym mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, wykazany w fakturze przychód, jak i koszty związane z wykonaniem usługi remontowo-budowlanej we własnym, prywatnym budynku mieszkalnym (współwłasność z małżonką), winny zostać wyłączone ze źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Odnosząc się do kwestii kosztów uzyskania przychodów z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości wskazać należy, że zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, odrębnym źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

  1. nieruchomości lub części oraz udziału w nieruchomości,
  2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
  3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
  4. innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Jeśli zatem odpłatne zbycie nieruchomości nastąpiło przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie stanowić będzie źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 30e ust. 1 powołanej powyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do treści art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30e ust. 5 tej ustawy).

Przy czym, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości, co wynika z treści art. 19 ust. 1 tej ustawy jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia (art. 19 ust. 3 ww. ustawy). Jeżeli wartość wyrażona w cenie określonej w umowie odpłatnego zbycia znacznie odbiega od wartości rynkowej nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, organ podatkowy wezwie strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej. W razie nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej, organ podatkowy określi wartość z uwzględnieniem opinii biegłego lub biegłych. Jeżeli wartość ustalona w ten sposób odbiega co najmniej o 33% od wartości wyrażonej w cenie, koszty opinii biegłego lub biegłych ponosi zbywający (art. 19 ust. 4 ustawy).

W myśl art. 22 ust. 6c i 6d ww. ustawy, koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania. Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

Zgodnie z art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

  1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
  2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

Natomiast, zgodnie z art. 30e ust. 7 tejże ustawy, w przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie.

Zgodnie z art. 45 ust. 1a pkt 3 ww. ustawy – w terminie do 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym podatnicy są zobowiązani składać urzędom skarbowym odrębne zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30e. W tym samym terminie płatny jest również należny podatek, wynikający z tego zeznania (art. 45 ust. 4 pkt 4 ww. ustawy).

W świetle wyżej powołanych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy jest różnica pomiędzy przychodem uzyskanym ze sprzedaży a kosztami uzyskania przychodu. Koszty uzyskania przychodu stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość nieruchomości lub praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy).

Odnosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, należy stwierdzić, że ustalając dochód z odpłatnego zbycia nieruchomości, wydatki poniesione na remont wykonany w prywatnym budynku mieszkalnym, będącym własnością Wnioskodawcy i Jego małżonki, mogą zostać uznane za koszt uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia tej nieruchomości pod warunkiem ich poniesienia i właściwego udokumentowania. Zatem, Wnioskodawca jest uprawniony do pomniejszenia przychodu z odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości o koszty nabycia nieruchomości i udokumentowane wydatki poniesione na remont budynku mieszkalnego (np. zakup materiałów budowlanych) proporcjonalnie do udziału we współwłasności zbywanej nieruchomości.

Z uwagi na powyższe, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie podkreślenia wymaga, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) nie jest ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe (stan faktyczny) jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania dowodowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Dlatego też kwestia poprawnego udokumentowania poniesionych wydatków w związku z dokonanym remontem pozostaje w interesie Wnioskodawcy.

Ponadto wskazać należy, że z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy Wnioskodawcy. Nie wywołuje skutków prawnych dla małżonki Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ….., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj