Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPP2.4512.975.2016.1.AZe
z 27 lutego 2017 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 5 grudnia 2016 r. (data wpływu 13 grudnia 2016 r.), uzupełnionym pismem z 15 lutego 2017 r (data wpływu 16 lutego 2017 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

  • prawidłowe w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu zakupu autobusów,
  • prawidłowe w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od zakupu i montażu wiat przystankowych,
  • prawidłowe w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od zakupu i montażu monitoringu wiat przystankowych.

UZASADNIENIE

W dniu 13 grudnia 2016 r. wpłynął wniosek, uzupełniony pismem z 15 lutego 2017 r (data wpływu 16 lutego 2017 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu zakupu autobusów oraz prawa do odliczenia podatku VAT:

  • od zakupu i montażu wiat przystankowych,
  • od zakupu i montażu monitoringu wiat przystankowych.

Wniosek ten uzupełniony został pismem z 15 lutego 2017 r (data wpływu 16 lutego 2017 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu dnia 6 lutego 2017 r znak 2461-IBPP2.4512.975.2016.1.AZe

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina Miasta D. jest czynnym podatnikiem podatku VAT i składa deklarację VAT-7. Gmina złożyła wniosek o dofinansowanie projektu: "Ograniczenie niskiej emisji w D. – R. Obszarze Funkcjonalnym poprzez zakup nowoczesnych autobusów oraz poprawę infrastruktury drogowej związanej z obsługą transportu drogowego". Projekt obejmuje m in: zakup 10 szt. autobusów, od których Gmina zamierza odliczyć w całości VAT naliczony z faktur oraz zakup i montaż nowych wiat przystankowych, a także monitoringu wiat, od których VAT nie będzie odliczany. Koszt podatku VAT dotyczący zakupu autobusów, zakupu i montażu wiat i monitoringu wiat w w/w projekcie jest wydatkiem niekwalifikowanym.

Gmina Miasta D. zamierza zawrzeć umowę cywilnoprawną (umowę dzierżawy) dotyczącą zakupionych autobusów z Miejską Komunikacją Samochodową spółka z o.o., w której Gmina jest jedynym udziałowcem. Przedmiotem działalności spółki są przewozy pasażerskie w komunikacji miejskiej w D. - jako działalność podstawowa w zakresie zaspokajania zbiorowych potrzeb ludności, a także realizacji ustawowego obowiązku samorządu miasta D.. Działalność ta prowadzona jest zarówno na terenie Gminy Miasta D. jak również na obszarze gmin ościennych. MKS sp. z o. o. realizuje uchwały i wnioski Rady Miejskiej w D. dotyczące działalności spółki, wykonuje zadania komunikacji publicznej na terenie miasta D.a oraz wdraża zagadnienia wynikające z Umowy Wykonawczej i Ustawy o Publicznym Transporcie Zbiorowym.

Przedmiotem dzierżawy będą zakupione autobusy. Gmina z tytułu świadczonej usługi (umowy dzierżawy) wystawi faktury VAT na rzecz spółki, które będą ujmowane w rejestrach sprzedaży Gminy.

Gmina nie pobiera opłat od Spółki MKS za korzystanie z przystanków autobusowych. Wiaty nie będą wniesione aportem do Spółki.

W związku z tym, że opłata za korzystanie z przystanków nie jest związana ze sprzedażą podatkowaną podatkiem VAT Gmina nie będzie odliczać podatku VAT od zakupu i montażu wiat przystankowych oraz monitoringu wiat.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że:

  1. Realizacja projektu wynika z wykonywania zadań własnych gminy na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym w szczególności m in. w zakresie lokalnego transportu zbiorowego, organizacji ruchu i ochrony środowiska i przyrody z tym, że zawarta umowa cywilnoprawna czyni z Gminy podatnika VAT w tym zakresie zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
  2. Gmina Miasta D. pobiera opłaty za udostępnienie korzystania z przystanków od innych przewoźników na podstawie Uchwały Rady Miejskiej. Opłata jest daniną publiczną bez zwierania umowy, na wniosek operatora lub przewoźnika komunikacji zbiorowej.
    Stawki opłat za udostępnienie korzystania z przystanków ustalane są w jednakowej wysokości za jedno zatrzymanie środka transportu dla wszystkich operatorów i przewoźników wykonujących publiczny transport zbiorowy na obszarze właściwości Gminy Miasta D.
    Pobierane od przewoźników opłaty za udostępnienie korzystania z przystanków Gmina przeznacza na utrzymanie przystanków.
  3. Na fakturach dokumentujących zakupy towarów i usług w ramach realizacji projektu jako nabywca będzie wskazana Gmina Miasta D..
  4. Gmina Miasta D. z chwilą nabycia towarów i usług związanych z realizacją projektu zamierza zawrzeć umowę cywilnoprawną ze Spółką zgodnie z wytycznymi Ministra Infrastruktury i Rozwoju w zakresie dofinansowania z programów operacyjnych podmiotów realizujących obowiązek świadczenia usług publicznych w transporcie zbiorowym MIR/H/2014-2020/30(1)/10/2014 z dnia 19 października 2015 r. str. 30 oraz załącznikiem 1.1.2 tych wytycznych.
  5. Gmina Miasta D. zamierza wykorzystywać autobusy od początku realizacji projektu do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług (umowa dzierżawy autobusów).
  6. Planowana kwota czynszu dzierżawy będzie ustalona w wysokości równej amortyzacji od ceny nabycia autobusów. Okres eksploatacji autobusów przewidziano na 15 lat.
  7. Kwota czynszu zawarta w umowie dzierżawy będzie stanowiła realne wynagrodzenie obejmujące całość poniesionych kosztów na zakup środka trwałego.
  8. Stosunek poniesionych nakładów na zakup autobusów do rocznej kwoty czynszu jest równy 15.
  9. Miesięczny czynsz dzierżawny będzie skalkulowany tak, aby pokrył w całości koszty nabycia autobusów. Koszty eksploatacji i inne koszty niezbędne w trakcie użytkowania będą ponoszone przez Spółkę.
  10. Czynsz dzierżawny miesięczny będzie obejmował cały koszt nabycia autobusów Po zakończeniu trwałości projektu możliwe jest przekazanie autobusów do Spółki aportem opodatkowanym VAT.
  11. Terminy miesięczne czynszu dzierżawnego ustalone będą w umowie dzierżawy.
  12. Dopuszczalna masa całkowita poszczególnych autobusów wynosi więcej niż 3,5 tony.


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

  1. Czy Gminie Miasta D. będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu zakupu autobusów zgodnie z zapisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710) ?
  2. Czy od zakupu i montażu wiat przystankowych nie przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z tym, że opłaty za korzystanie z przystanków komunikacyjnych nie podlegają ustawie VAT ?
  3. Czy od zakupu i montażu monitoringu wiat przystankowych nie przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT w związku z tym, że opłaty za korzystanie z przystanków komunikacyjnych nie podlegają ustawie VAT ?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Stanowisko do pytania nr 1:

Podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art, 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT Gmina Miasta D. może dokonać obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem autobusów, które są wykorzystywane do czynności opodatkowanych - umowa dzierżawy jako odpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT,

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Z art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy wynika, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Przekazanie w dzierżawę zakupionych autobusów Miejskiej Komunikacji Samochodowej sp. z o. o. podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Gmina Miasta D. występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, ponieważ czynność ta wykonywana jest w sferze cywilnoprawnej. Świadczenie realizowane na mocy zawartej przez Gminę umowy dzierżawy podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Stanowisko do pytania nr 2 i 3:

Zgodnie z art. 16 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 roku o publicznym transporcie zbiorowym za korzystanie przez operatora i przewoźnika z przystanków komunikacyjnych, których właścicielem lub zarządzającym jest jednostka samorządu terytorialnego mogą być pobierane opłaty. Pobieranie opłat jest zadaniem własnym Gminy w zakresie publicznego transportu zbiorowego. Wysokość opłaty reguluje uchwała Rady Miejskiej i jej wykonanie powierzane jest Burmistrzowi Miasta D.R..

Na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. W związku, z tym powyższe przesłanki nie zachodzą, gdyż podejmowane czynności przez Gminę Miasta D. (pobieranie opłat za korzystanie z przystanków) mieszczą się w granicach zadań własnych i realizuje je jako organ władzy publicznej na podstawie aktu prawa miejscowego, a nie na podstawie umów cywilnoprawnych.

Gmina Miasta D. wykonując przedmiotowe czynności jako organ władzy publicznej nie może być uznana za podatnika podatku od towarów i usług.

Opłata za korzystanie z przystanków jest świadczeniem o charakterze publicznoprawnym i nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zgodnie z tym Gmina Miasta D. nie ma prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem nowych wiat przystankowych oraz zakupem monitoringu wiat mimo, że jest to wydatek niekwalifikowany w projekcie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Generalna zasada regulująca prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zawartego w cenie towarów i usług nabywanych przez podatnika została określona w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT.

Przepis ten stanowi, że w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy również podkreślić, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możliwość wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami. Decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że w myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji, których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale działania te podejmuje na podstawie umów cywilnoprawnych.

Zatem jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca czynny podatnik podatku VAT złożył wniosek o dofinansowanie projektu: "Ograniczenie niskiej emisji w D. – R. Obszarze Funkcjonalnym poprzez zakup nowoczesnych autobusów oraz poprawę infrastruktury drogowej związanej z obsługą transportu drogowego". Projekt obejmuje m in: zakup 10 szt. autobusów. Wnioskodawca zamierza zawrzeć umowę cywilnoprawną (umowę dzierżawy) dotyczącą zakupionych autobusów z Miejską Komunikacją Samochodową spółka z o.o., w której Wnioskodawca jest jedynym udziałowcem. MKS sp. z o. o. realizuje uchwały i wnioski Rady Miejskiej w D. dotyczące działalności spółki, wykonuje zadania komunikacji publicznej na terenie miasta D. oraz wdraża zagadnienia wynikające z Umowy Wykonawczej i Ustawy o Publicznym Transporcie Zbiorowym. Przedmiotem dzierżawy będą zakupione autobusy. Wnioskodawca z tytułu świadczonej usługi (umowy dzierżawy) wystawi faktury VAT na rzecz spółki, które będą ujmowane w rejestrach sprzedaży Wnioskodawcy. Gmina zamierza zawrzeć umowę cywilnoprawną ze Spółką zgodnie z wytycznymi Ministra Infrastruktury i Rozwoju w zakresie dofinansowania z programów operacyjnych podmiotów realizujących obowiązek świadczenia usług publicznych w transporcie zbiorowym MIR/H/2014-2020/30(1)/10/2014 z dnia 19 października 2015 r. str. 30 oraz załącznikiem 1.1.2 tych wytycznych. Wnioskodawca zamierza wykorzystywać autobusy od początku realizacji projektu do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług (umowa dzierżawy autobusów). Planowana kwota czynszu dzierżawy będzie ustalona w wysokości równej amortyzacji od ceny nabycia autobusów. Okres eksploatacji autobusów przewidziano na 15 lat. Kwota czynszu zawarta w umowie dzierżawy będzie stanowiła realne wynagrodzenie obejmujące całość poniesionych kosztów na zakup środka trwałego. Stosunek poniesionych nakładów na zakup autobusów do rocznej kwoty czynszu jest równy 15. Miesięczny czynsz dzierżawny będzie skalkulowany tak, aby pokrył w całości koszty nabycia autobusów. Koszty eksploatacji i inne koszty niezbędne w trakcie użytkowania będą ponoszone przez Spółkę. Czynsz dzierżawny miesięczny będzie obejmował cały koszt nabycia autobusów Po zakończeniu trwałości projektu możliwe jest przekazanie autobusów do Spółki aportem opodatkowanym VAT. Terminy miesięczne czynszu dzierżawnego ustalone będą w umowie dzierżawy. Dopuszczalna masa całkowita poszczególnych autobusów wynosi więcej niż 3,5 tony.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu autobusów. Aby udzielić odpowiedzi w ww. zakresie należy najpierw rozstrzygnąć czy oddanie autobusów w odpłatną dzierżawę MKS Sp. z o.o. stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Trzeba wyjaśnić, że z czynnością opodatkowaną mamy do czynienia wtedy, gdy podlega ona opodatkowaniu na podstawie art. 5 ustawy oraz jest dokonywana przez podmiot działający w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 380 ze zm.), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz. Tak więc dzierżawa jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierania pożytków, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Umowa dzierżawy jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wydzierżawiającego, jak i dzierżawcę – określone przepisami obowiązki. W konsekwencji z uwagi na fakt, że dzierżawa jest niewątpliwie czynnością cywilnoprawną (nie zaś publicznoprawną), dla zamierzonej czynności Gmina będzie występowała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Z powyższych unormowań wynika, że dzierżawa stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, że odpłatne udostępnianie przez Wnioskodawcę w ramach umowy dzierżawy autobusów zakupionych w ramach realizacji opisanego we wniosku projektu spółce z o.o., w której Wnioskodawca jest jedynym udziałowcem jest czynnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy w kwestii prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków poniesionych w związku z realizacją zadania pn. „Ograniczenie niskiej emisji w D. – R. Obszarze Funkcjonalnym poprzez zakup nowoczesnych autobusów oraz poprawę infrastruktury drogowej związanej z obsługą transportu drogowego” w zakresie zakupu 10 autobusów, należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie zostaną spełnione przesłanki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, warunkujące prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, albowiem Wnioskodawca będzie podatnikiem podatku VAT, zaś zakupione w ramach ww. projektu autobusy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT tj. odpłatnego świadczenia usług.

Zatem Wnioskodawca będzie mieć prawo do odliczenia całości podatku VAT wynikającego z faktur dokumentujących wydatki poniesione w związku z realizacją projektu pn. „„Ograniczenie niskiej emisji w D. – R. Obszarze Funkcjonalnym poprzez zakup nowoczesnych autobusów oraz poprawę infrastruktury drogowej związanej z obsługą transportu drogowego” w zakresie zakupu 10 autobusów, pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy oznaczone we wniosku nr 1 jest prawidłowe.

Odnosząc się do kwestii objętych pytaniami nr 2 i 3 należy zauważyć, zgodnie z przywołanym wyżej art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Analiza wskazanych powyżej przepisów prowadzi do następujących wniosków:

  1. wyłączenie organów władzy publicznej i urzędów obsługujących te organy z kategorii podatników podatku od towarów i usług ma charakter wyłącznie podmiotowo – przedmiotowy,
  2. w celu skorzystania przez ww. podmioty z wyłączenia konieczne jest spełnienie dwóch kumulatywnych warunków:
    1. czynności, co do zasady podlegające opodatkowaniu VAT, muszą być wykonane przez ściśle określone podmioty,
    2. ponadto czynności te muszą być wykonywane w ramach sprawowanego przez te podmioty władztwa publicznego.


W związku z powyższym należy podkreślić, że tylko spełnienie ww. warunków łącznie daje możliwość legalnego wyłączenia z kategorii podatników podatku od towarów i usług na mocy art. 15 ust. 6 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w ramach realizacji zadania pn.: „Ograniczenie niskiej emisji w D. – R. Obszarze Funkcjonalnym poprzez zakup nowoczesnych autobusów oraz poprawę infrastruktury drogowej związanej z obsługą transportu drogowego” zmierza dokonać zakupu i montaż nowych wiat przystankowych, a także monitoringu wiat. Realizacja projektu wynika z wykonywania zadań własnych gminy na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym w szczególności m in. w zakresie lokalnego transportu zbiorowego, organizacji ruchu i ochrony środowiska i przyrody. Wnioskodawca pobiera opłaty za udostępnienie korzystania z przystanków od innych przewoźników na podstawie Uchwały Rady Miejskiej. Opłata jest daniną publiczną bez zwierania umowy, na wniosek operatora lub przewoźnika komunikacji zbiorowej. Stawki opłat za udostępnienie korzystania z przystanków ustalane są w jednakowej wysokości za jedno zatrzymanie środka transportu dla wszystkich operatorów i przewoźników wykonujących publiczny transport zbiorowy na obszarze właściwości Gminy Miasta D.. Pobierane od przewoźników opłaty za udostępnienie korzystania z przystanków Gmina przeznacza na utrzymanie przystanków. Na fakturach dokumentujących zakupy towarów i usług w ramach realizacji projektu jako nabywca będzie wskazana Gmina Miasta D..

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii oraz prawa do odliczenia podatku VAT:

  • od zakupu i montażu wiat przystankowych,
  • od zakupu i montażu monitoringu wiat przystankowych.

Odnosząc się do powyższej kwestii należy wskazać, że w myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 446 ze zm.) gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Z kolei w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy o samorządzie gminnym, do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego (art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o samorządzie gminnym) oraz lokalnego transportu zbiorowego (art. 7 ust. 1 pkt 4).

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 1440 ze zm.) organizatorem publicznego transportu zbiorowego, zwanym dalej „organizatorem”, właściwym ze względu na obszar działania lub zasięgu przewozów jest gmina:

  1. na linii komunikacyjnej albo sieci komunikacyjnej w gminnych przewozach pasażerskich,
  2. której powierzono zadanie organizacji publicznego transportu zbiorowego na mocy porozumienia między gminami – na linii komunikacyjnej albo sieci komunikacyjnej w gminnych przewozach pasażerskich, na obszarze gmin, które zawarły porozumienie.

W myśl art. 8 ww. ustawy do zadań organizatora należy:

  1. planowanie rozwoju transportu;
  2. organizowanie publicznego transportu zbiorowego;
  3. zarządzanie publicznym transportem zbiorowym.

Jak stanowi przepis art. 15 ust. 1 pkt 3 powołanej ustawy o publicznym transporcie zbiorowym organizowanie publicznego transportu zbiorowego polega w szczególności na zapewnieniu odpowiednich warunków funkcjonowania publicznego transportu zbiorowego, w szczególności w zakresie:

  1. standardów dotyczących przystanków komunikacyjnych oraz dworców;
  2. korzystania z przystanków komunikacyjnych oraz dworców;
  3. funkcjonowania zintegrowanych węzłów przesiadkowych;
  4. funkcjonowania zintegrowanego systemu taryfowo-biletowego;
  5. systemu informacji dla pasażera.

Natomiast art. 15 ust. 2 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym stanowi, iż określenie przystanków komunikacyjnych i dworców oraz warunków i zasad korzystania, o których mowa w ust. 1 pkt 6, następuje w drodze uchwały podjętej przez właściwy organ danej jednostki samorządu terytorialnego.

Przepisy ww. ustawy o publicznym transporcie zbiorowym wprowadzają pojęcie operatora publicznego transportu zbiorowego, przez którego w myśl art. 4 ust. 1 pkt 8 tejże ustawy rozumie się samorządowy zakład budżetowy oraz przedsiębiorcę uprawnionego do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie przewozu osób, który zawarł z organizatorem publicznego transportu zbiorowego umowę o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego, na linii komunikacyjnej określonej w umowie.

Natomiast zgodnie z art. 16 ust. 1 i ust. 2 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym – w transporcie drogowym za korzystanie przez operatora i przewoźnika z przystanków komunikacyjnych lub dworców mogą być pobierane opłaty. Stawki opłat za korzystanie przez operatora i przewoźnika z przystanków komunikacyjnych lub dworców oraz standardy, o których mowa w art. 15 ust. 1 pkt 3 lit. a, są ustalane w drodze negocjacji między gminą, na obszarze której jest usytuowany przystanek komunikacyjny lub dworzec, i właścicielem albo zarządzającym przystankiem komunikacyjnym lub dworcem.

W przepisie art. 16 ust. 4 cyt. ustawy przewidziano również możliwość pobierania przez jednostkę samorządu terytorialnego opłat za korzystanie przez operatorów i przewoźników z przystanków komunikacyjnych lub dworców, których jest właścicielem albo zarządzającym. Z tym, że stawka opłaty jest ustalana w drodze uchwały podjętej przez właściwy organ danej jednostki samorządu terytorialnego, z uwzględnieniem niedyskryminujących zasad.

W myśl art. 16 ust. 7 ww. ustawy, opłaty, o których mowa w ust. 4, stanowią dochód właściwej jednostki samorządu terytorialnego, z przeznaczeniem na:

  1. utrzymanie przystanków komunikacyjnych oraz dworców, o których mowa w ust. 4, oraz
  2. realizację zadań określonych w art. 18 – w przypadku gdy organizatorem jest gmina.

W przypadku więc, gdy właściwa jednostka samorządu terytorialnego ustanowi, w drodze uchwały wydanej na podstawie art. 16 ust. 4, opłatę za korzystanie z przystanków, jednym z warunków korzystania z tych obiektów określonych uchwałą wydaną na podstawie art. 15 ust. 2, powinien być obowiązek ponoszenia przez podmioty świadczące usługi przewozowe tej opłaty w wysokości wynikającej z pomnożenia opłaty przez liczbę zatrzymań wynikającą z rozkładu jazdy.

Ponadto należy zauważyć, że gmina nie ma swobody wydatkowania dochodów uzyskanych z opłat za korzystanie przez operatora i przewoźnika z przystanków komunikacyjnych lub dworców, których właścicielem albo zarządzającym jest jednostka samorządu terytorialnego. Środki uzyskane w ww. sposób mogą być wydatkowane wyłącznie na cele wskazane w ustawie o publicznym transporcie drogowym.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis zdarzenia oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa stwierdzić zatem należy, że czynności prawne, objęte zapytaniem Wnioskodawcy, należą do imperium uprawnionego organu zarządzającego daną drogą publiczną i infrastrukturą jej towarzyszącą, który wyposażony w kompetencje do orzekania w tych sprawach, realizuje zadania publiczne, wynikające z ustawowego powołania do pełnienia funkcji zarządcy dróg.

W konsekwencji uznać należy, że Wnioskodawca jako jednostka samorządu terytorialnego, w przedstawionym we wniosku zakresie, spełnia obie przesłanki wskazane w art. 15 ust. 6 ustawy o VAT. Pobieranie przez samorząd opłat (daniny publicznej) za korzystanie z przystanków komunikacyjnych jest bez wątpienia przejawem wykonywania władztwa publicznego. Podmiot sprawujący zarząd i organizowanie lokalnego transportu zbiorowego przy wykonywaniu tych czynności działa na ustawowo uregulowanych zasadach, a zatem nie jest w stanie dokonywać modyfikacji, dopuszczalnych w stosunkach cywilnoprawnych w ramach swobody zawierania umów. Organ taki, co istotne, pobiera należność o charakterze daniny publicznej, zaś dochód uzyskany z jej poboru służy celom publicznym.

Tak więc w świetle art. 15 ust. 6 ustawy o VAT Wnioskodawca nie jest w tym przypadku podatnikiem podatku od towarów i usług, a opłaty pobierane od przewoźników (operatorów) za korzystanie z przystanków, w okolicznościach opisanych we wniosku, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Odnosząc do kwestii oraz prawa do odliczenia podatku VAT od zakupu i montażu wiat przystankowych oraz od zakupu i montażu monitoringu wiat przystankowych, należy wskazać, że w myśl przywołanego wcześniej art. 86 ust. 1 ww. ustawy o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Jak wykazano wyżej pobierane przez Wnioskodawcę opłaty za korzystanie z przystanków autobusowych nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Tak więc należy stwierdzić, że nabywane przez Wnioskodawcę towary i usługi służące do montażu wiat przystankowych i montażu monitoringu wiat przystankowych nie są związane ze sprzedażą opodatkowaną.

W tym stanie rzeczy, mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa, stwierdzić należy, że Wnioskodawcy nie będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług służących do montażu wiat przystankowych oraz monitoringu wiat przystankowych.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT

  • od zakupu i montażu wiat przystankowych,
  • od zakupu i montażu monitoringu wiat przystankowych,

jest prawidłowe.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie objętym pytaniami oznaczonymi we wniosku nr 2 i 3 jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 powołanej w sentencji ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy, zatem zaznaczyć, że w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego wydana interpretacja traci swą aktualność.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest wyłącznie ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu zakupu autobusów oraz prawa do odliczenia podatku VAT:

  • od zakupu i montażu wiat przystankowych,
  • od zakupu i montażu monitoringu wiat przystankowych..

Organy podatkowe nie są kompetentne do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie kosztów kwalifikowanych. Pojęcie to należy rozumieć zgodnie z przepisami regulującymi zasady korzystania ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji indywidualnej mogą być jedynie pomocne przy dokonywaniu kwalifikacji, czy podatek VAT może być kosztem kwalifikowanym.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj