Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
1462-IPPB1.4511.1159.2016.2.KS1
z 14 marca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) w zw. z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 25 listopada 2016 r. (data wpływu 5 grudnia 2016 r.) uzupełnionego pismem z dnia 27 lutego 2017 r. (data wpływu 1 marca 2017 r.) na wezwanie Nr 1462-IPPB1.4511.1159.2016.1.KS1 z dnia 14 lutego 2017 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia lokali mieszkalnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 grudnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia lokali mieszkalnych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

1. Wnioskodawca jest osobą fizyczną posiadającą miejsce zamieszkania na terenie Polski oraz mającą nieograniczony obowiązek podatkowy w podatku PIT w Polsce (dalej: „Wnioskodawca”).
   
2. Wnioskodawca prowadzi w Polsce działalność gospodarczą w zakresie niezwiązanym z obrotem nieruchomościami.
   
3. Wnioskodawca pozostaje w związku małżeńskim, w którym panuje ustrój ustawowej małżeńskiej wspólności majątkowej małżeńskiej.
   
4. Wnioskodawca w latach 2008-2011 nabywał udziały (dalej: „Udziały w Nieruchomości”) (dalej: „Kamienica”).
   
5. Wnioskodawca wraz z małżonkiem nabył następujące Udziały w Nieruchomości w następujących datach:
   1. 29 lutego 2008 r. - udział wynoszący 1/48 części w Kamienicy za kwotę 150.000 zł;
      
   2. 27 lutego 2009 r. - dwa udziały po 1/48 (w sumie 1/24) części w Kamienicy za kwotę 250.000 zł (po 125.000 zł każdy udział);
      
   3. 3 listopada 2009 r. - udział wynoszący 1/16 części w Kamienicy za kwotę 120.000 zł;
      
   4. 24 lutego 2011 r. - udział wynoszący 3/48 części w Kamienicy za kwotę 140.000 zł;
      
   5. 6 września 2011 r. - udział wynoszący 3/48 części w Kamienicy za kwotę 150.000 zł.
6. W dniu 7 września 2015 r. Sąd Rejonowy postanowieniem (dalej: „Postanowienie z dnia 7 września 2015 r.”) postanowił na wyłączną własność przyznać na prawach wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej 6 lokali mieszkalnych (dalej: „Lokale Mieszkalne”).
   
7. Sąd Rejonowy w Postanowieniu z dnia 7 września 2015 r. przy uwzględnieniu nakładów poczynionych przez uczestników postępowania (dotychczasowych współwłaścicieli Kamienicy) postanowił zasądzić od Wnioskodawcy i małżonka Wnioskodawcy kwotę w wysokości 28.480,80 zł płatną na rzecz jednego z dotychczasowych współwłaścicieli Kamienicy w terminie trzech miesięcy od uprawomocnienia się Postanowienia z dnia 7 września 2015 r.
   
8. W dniu 23 czerwca 2016 r. Sąd Okręgowy rozpatrzył apelację od Postanowienia z dnia 7 września 2015 r.
   
9. Postanowieniem z dnia 21 września 2016 r. Sąd Okręgowy stwierdził prawomocność postanowienia z dnia 7 września 2015 r.
   
10. Wnioskodawca planuje odpłatne zbycie Lokali Mieszkalnych (jednego lub więcej) nie wcześniej, niż 1 stycznia 2017 r.
    
    
    

Pismem z dnia 27 lutego 2017 r. (data wpływu 1 marca 2017 r.) w odpowiedzi na wezwanie Nr 1462-IPPB1.4511.1159.2016.1.KS1 z dnia 14 lutego 2017 r. Wnioskodawca uzupełnił wniosek wskazując, że w latach 2008-2011 nabył udziały we wskazanej nieruchomości (kamienicy).

Wnioskodawca poinformował, iż w wyniku postanowienia sądu z dnia 7 września 2015 r. doszło do zniesienia współwłasności budynku (kamienicy), z tym, że zniesienie współwłasności stało się prawomocne dopiero dnia 21 września 2016 r. postanowieniem Sądu Okręgowego.

Wnioskodawca wskazał, iż wskutek ww. postanowienia Sądu doszło do zniesienia współwłasności kamienicy.

W wyniku ww. postanowienia Sądu przyznano Wnioskodawcy lokale mieszkalne o wartości wyższej niż posiadane przeze Niego udziały w kamienicy o kwotę 28.480 zł 80 gr. Kwotę tę został przez Sąd zobowiązany zapłacić na rzecz innego byłego współwłaściciela, który również był uczestnikiem tegoż postępowania o zniesienie współwłasności.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż przychód z odpłatnego zbycia Lokali Mieszkalnych (jednego lub więcej) nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem PIT w części, w jakiej dotyczy części Kamienicy nabytych jako Udziały w Nieruchomości w latach 2008-2011 ze względu na upływ 5-letniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o PIT, z kolei przychód wystąpi wyłącznie w części nabytej wskutek dokonania spłaty na rzecz dotychczasowego współwłaściciela Kamienicy z tytułu rozliczenia nakładów w toku postępowania sądowego o zniesienie współwłasności?

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, iż przychód z odpłatnego zbycia Lokali Mieszkalnych (jednego lub więcej) nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem PIT w części, w jakiej dotyczy części Kamienicy nabytych jako Udziały w Nieruchomości w latach 2008-2011 ze względu na upływ 5-letniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o PIT, z kolei przychód wystąpi wyłącznie w części nabytej wskutek dokonania spłaty na rzecz dotychczasowego współwłaściciela Kamienicy z tytułu rozliczenia nakładów w toku postępowania sądowego o zniesienie współwłasności.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o PIT opodatkowaniu podatkiem PIT podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21,52, 52a i 52c ustawy o PIT oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie art. 10 ust 1 pkt 8 lit. a) ustawy o PIT źródłem przychodów jest odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości - jeżeli odpłatne zbycie (1) nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i (2) zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie. Innymi słowy, sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek w postaci zapłaty podatku dochodowego. A contrario, jeżeli sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, sprzedaż taka nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust 1 pkt 8 ustawy o PIT, a tym samym przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we Wniosku wynika, że Wnioskodawca wraz z małżonkiem nabywał w latach 2008-2011 Udziały w Nieruchomości. Z kolei w 2016 r. uprawomocniło się postanowienie Sądu Rejonowego znoszące współwłasność Kamienicy wskutek czego na rzecz Wnioskodawcy wraz z małżonkiem wyodrębniono sześć Lokali Mieszkalnych oraz zobowiązano Wnioskodawcę wraz z małżonkiem do dokonania spłaty na rzecz jednego z dotychczasowych współwłaścicieli z tytułu rozliczenia poczynionych nakładów.

Prawo podatkowe nie definiuje „momentu nabycia” nieruchomości lub jej części. Należy zatem w kontekście przedstawionego stanu faktycznego przeanalizować instytucję współwłasności nieruchomości oraz instytucję zniesienia współwłasności nieruchomości.

Współwłasność jest instytucją prawa cywilnego uregulowaną w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r„ poz. 121, dalej: „KC”). Zgodnie z art. 195 KC współwłasność polega na tym, że własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. Współwłaścicielom przysługują części wspólnego prawa własności (tzw. udziały), którymi mogą swobodnie rozporządzać. Dopóki więc istnieje współwłasność można mówić tylko o istnieniu udziałów w tym prawie, o ich nabywaniu i zbywaniu, ale nigdy o prawie do części rzeczy, o jej zbywaniu bądź nabywaniu w częściach. Współwłaściciele mają swoje udziały w prawie, ale nie w rzeczy. Innymi słowy, każdy ze współwłaścicieli nieruchomości jest właścicielem całej nieruchomości, jednakże tylko w określonej części ułamkowej. Nie jest jednak możliwe określenie której części (lokalu, izby) właścicielem jest współwłaściciel nieruchomości. W celu wyodrębnienia własności poszczególnych lokali konieczne jest dokonanie zniesienia współwłasności. Jednym ze sposobów zniesienia współwłasności jest fizyczny podział rzeczy wspólnych między współwłaścicielami.

Zgodnie z art. 210 ustawy Kodeks cywilny, każdy ze współwłaścicieli może domagać się zniesienia współwłasności. Następuje to w drodze przyznania każdemu ze współwłaścicieli wyodrębnionych (podzielonych) rzeczy wspólnych. Celem postępowania o zniesienie współwłasności jest zatem nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, które stanowią przedmiot współwłasności poprzez odebranie temu prawu cechy wspólności.

Zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbył się bez spłat i dopłat Jeżeli zatem zniesienie współwłasności odbywa się bez spłat i dopłat, a wielkość (wartość) przyznanych w wyniku zniesienia współwłasności rzeczy (nieruchomości) odpowiada wielkości (wartości) udziału we współwłasności, to zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia. Za datę nabycia nieruchomości lub prawa należy zatem przyjąć datę ich pierwotnego nabycia, jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości lub prawa w wyniku zniesienia współwłasności mieści się w udziale, jaki przysługiwał tej osobie w majątku objętym współwłasnością oraz zniesienie współwłasności zostało dokonane bez spłat i dopłat.

Gdy w wyniku zniesienia współwłasności udział danej osoby ulega powiększeniu mamy do czynienia z nowym nabyciem, gdyż zwiększa się stan jej majątku osobistego. Nowe nabycie dotyczy jednak wyłącznie części nabytej wskutek dokonania spłat lub dopłat. Wynika z tego, że co do zasady, zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia tylko w części, którą w wyniku tego zniesienia podatnik otrzymuje ponad wartość udziałów, jakie pierwotnie podatnikowi przysługiwały. Reasumując, z uwagi na to, iż Wnioskodawca planuje sprzedać Lokale Mieszkalne (jeden tub więcej) po upływie 5-letniego terminu od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie ostatniego udziału w Kamienicy, dokonanie po 1 stycznia 2017 r. odpłatnego zbycia Lokali Mieszkalnych nie będzie stanowić dla Wnioskodawcy źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem PIT w części dotyczącej udziałów nabytych w latach 2008-2011. Przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem PIT wystąpi wyłącznie w części proporcjonalnie przypadającej na wartość spłaty dokonanej na rzecz byłego współwłaściciela z tytułu rozliczenia nakładów w kwocie 28.480,80 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032 z późn. zm) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
   
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowanego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
   
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
   
4. innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c- przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości lub praw przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub praw następuje po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany z odpłatnego zbycia w ogóle nie podlega opodatkowaniu. Z powyższych uregulowań prawnych wynika, że w przypadku sprzedaży nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu, ma moment i sposób jej nabycia.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca wraz z małżonkiem w latach 2008-2011 nabywał udziały w kamienicy. W dniu 7 września 2015 r. Sąd Rejonowy postanowieniem postanowił na wyłączną własność przyznać na prawach wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej 6 lokali mieszkalnych (dalej: „Lokale Mieszkalne”). W wyniku postanowienia sądu z dnia 7 września 2015 r. doszło do zniesienia współwłasności budynku (kamienicy), z tym, że zniesienie współwłasności stało się prawomocne dopiero dnia 21 września 2016 r. postanowieniem Sądu Okręgowego. Wnioskodawca wskazał, iż wskutek ww. postanowienia Sądu doszło do zniesienia współwłasności kamienicy. W wyniku ww. postanowienia Sądu przyznano Wnioskodawcy lokale mieszkalne o wartości wyższej niż posiadane przeze Niego udziały w kamienicy o kwotę 28.480 zł 80 gr. Kwotę tę został przez Sąd zobowiązany zapłacić na rzecz innego byłego współwłaściciela, który również był uczestnikiem tegoż postępowania o zniesienie współwłasności. Wnioskodawca planuje odpłatne zbycie Lokali Mieszkalnych (jednego lub więcej) nie wcześniej, niż 1 stycznia 2017 r.

Celem postępowania o zniesienie współwłasności - w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 459) - jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności.

Zgodnie z art. 195 ww. Kodeksu - współwłasność polega na tym, że własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom.

W myśl art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego - współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej Kodeksu cywilnego, o czym stanowi art. 196 § 2 Kodeksu cywilnego.

Zgodnie z art. 210 ww. Kodeksu - każdy ze współwłaścicieli może domagać się zniesienia współwłasności.

Natomiast, zgodnie z art. 211 i 212 Kodeksu cywilnego, zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych, bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli. W rezultacie w wyniku zniesienia współwłasności dochodzi więc jedynie do nowego ukształtowania prawa własności poprzez odebranie temu prawu cechy wspólności.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w wyniku zniesienia współwłasności jest nabyciem tych rzeczy. Natomiast mając na uwadze przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego nabyciem w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest przyznanie rzeczy na wyłączną własność jednemu ze współwłaścicieli w wyniku zniesienia współwłasności, jeżeli:

1. podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub
2. wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku podziału tego majątku, mieści się w udziale, jaki współwłaścicielowi przysługuje we współwłasności.
   
   

Zatem zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy tylko wówczas, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbył się bez spłat i dopłat. Za datę nabycia nieruchomości - w przypadku jej sprzedaży, która przypadła danej osobie w wyniku zniesienia współwłasności, należy zatem przyjąć datę jej pierwotnego nabycia, ale tylko wówczas gdy wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości mieści się w udziale, jaki przysługiwał jej przed dokonaniem tej czynności oraz zniesienie współwłasności nastąpiło bez spłat i dopłat. Natomiast, jeżeli udział danej osoby ulega powiększeniu (nawet bez spłat i dopłat) to traktowany jest w kategorii nabycia, ponieważ w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością), jak i stan jej majątku osobistego. Tak więc co do zasady zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia wówczas, gdy w wyniku tego zniesienia podatnik otrzymuje nieruchomość, której wartość po dokonanym podziale przekracza wartość udziału jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał. Zatem jeżeli przy dokonaniu zniesienia współwłasności wystąpiło przysporzenie majątku ponad posiadany udział przed zniesieniem współwłasności oznacza to, że dla części udziału w nieruchomości nabytego w drodze zniesienia współwłasności dniem nabycia będzie dzień, w którym nastąpiło zniesienie współwłasności.

Odnosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, że skoro wartość otrzymanych przez Wnioskodawcę w wyniku zniesienia współwłasności kamienicy lokali mieszkalnych miała wartość wyższą niż posiadane przez Niego pierwotnie we współwłasności udziały w kamienicy i w wyniku tej czynności udział Wnioskodawcy uległ powiększeniu, to w części nieruchomości (kamienicy) otrzymanej w wyniku zniesienia współwłasności i dokonania dopłaty na rzecz byłego współwłaściciela doszło do nabycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc pod uwagę powyższe, odpłatne zbycie lokali mieszkalnych (jednego lub więcej) nie wcześniej niż 1 stycznia 2017 r., w części odpowiadającej udziałom Wnioskodawcy we współwłasności tej nieruchomości (kamienicy) nabytych w latach 2008-2011, nie będzie stanowić źródła przychodu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż zbycie tych udziałów nastąpi po upływie 5 letniego okresu liczonego od końca roku, w którym nastąpiło ich nabycie.

Natomiast odpłatne zbycie lokali mieszkalnych (jednego lub więcej) w części przekraczającej udział Wnioskodawcy we współwłasności, który został nabyty w 2016 r. w wyniku zniesienia współwłasności, stanowi źródło przychodu dla Wnioskodawcy w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, ze względu na to, że nie upłynął określony w ww. przepisie czas pomiędzy końcem roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie tego udziału w nieruchomości, a jego odpłatnym zbyciem.

Podsumowując, należy wskazać, że przychód z odpłatnego zbycia lokali mieszkalnych (jednego lub więcej) powstanie tylko i wyłącznie w odniesieniu do części udziałów nabytych przez Wnioskodawcę prawomocnym orzeczeniem Sądu z dnia 21 września 2016 r. w wyniku zniesienia współwłasności i dokonania dopłaty na rzecz byłego współwłaściciela, natomiast w części dotyczącej udziałów nabytych w latach 2008-2011 przychód z tytułu odpłatnego zbycia nie powstanie, gdyż odpłatne zbycie dokonane będzie po upływie 5 letniego terminu pomiędzy końcem roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie tych udziałów, a ich odpłatnym zbyciem.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.