Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
3063-ILPB1-2.4511.366.2016.4.ES
z 28 lutego 2017 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 29 listopada 2016 r. (data wpływu 1 grudnia 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 20 stycznia 2017 r. (data wpływu 25 stycznia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu z tytułu przedawnionej wierzytelności – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 grudnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu z tytułu przedawnionej wierzytelności.

Z uwagi na fakt, że ww. wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3, § 4 i art. 14f § 1 Ordynacji podatkowej, pismem z dnia 11 stycznia 2017 r. nr 3063-ILPB1-2.4511.366.2016.2.ES Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Zainteresowaną, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Wnioskodawczynie nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 11 stycznia 2017 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 17 stycznia 2017 r.), natomiast w dniu 25 stycznia 2017 r. (data nadania pisma w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego 23 stycznia 2017 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 23 lutego 2016 r. przesłano Wnioskodawczyni pismo z notatką z B S.A. odnoszące się do przedawnienia wierzytelności załączając PIT-8C, który ułatwi rozliczenie Zainteresowanej z Urzędem Skarbowym.

W dniu 4 kwietnia 2016 r. Wnioskodawczyni wysłała pismo do B S.A., w którym prosi o korektę do wystawionego PIT-8C, wyzerowania lub całkowitego wycofania PIT-8C, jednocześnie informując, że sprawa dotyczy przedawnienia i że sam fakt przedawnienia długu nie stanowi dla dłużnika przysporzenia majątkowego, a zatem nie ma przychodu.

W dniu 15 kwietnia 2016 r. Zainteresowana otrzymała odpowiedź, w której B S.A. podtrzymuje swoje stanowisko i rację stwierdzając, że powstał przychód po stronie Wnioskodawczyni w związku z niespłaconym zobowiązaniem. Zobowiązanie nie zostało spłacone a Zainteresowana złożyła informację o braku woli spłaty z uwagi na jego przedawnienie. Wierzyciel uznał zasadność przedawnienia w sprawie i zrezygnował z dochodzenia należności.

Wnioskodawczyni wskazuje, że nigdy nie składała informacji o braku woli spłaty, podniosła tylko zarzut przedawnienia w sprawie, a zwolnienie z długu czego nigdy nie zaakceptowała i nie akceptuje, może nastąpić tylko za zgodą obu stron, ponieważ dla skutecznego zwolnienia wymagane jest jego przyjęcie przez dłużnika. Jednostronne oświadczenie woli wierzyciela nie wywołuje takich skutków prawnych i nie może być podstawą do zwolnienia z długu, a w dalszej kolejności nie powoduje uzyskania przez dłużnika korzyści majątkowej. Zdaniem Wnioskodawczyni w większości spraw tak jak w jej przypadku dłużnik nie zawiera z wierzycielem żadnej umowy, powołała się jedynie na przedawnienie. Pomimo przedawnienia zobowiązanie nadal istnieje, a więc Zainteresowana jako dłużnik ma nadal obowiązek jego wykonania. Zatem Wnioskodawczyni nie uzyskuje tym samym żadnej korzyści majątkowej. Tak więc po stronie Zainteresowanej (dłużnika) nie powstaje przychód z nieodpłatnego świadczenia w świetle art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem wierzyciel nie jest zobowiązany do sporządzenia – w sytuacji Wnioskodawczyni – informacji PIT-8C. Oświadczenie wierzyciela o zwolnieniu z długu musi być akceptowane przez dłużnika. Natomiast Wnioskodawczyni powyższego nigdy nie akceptowała i nie akceptuje. Do czasu przyjęcia oświadczenia od wierzyciela o zwolnieniu z długu – nigdy nie przyjęła i nie przyjmie. Oświadczenie wierzyciela jest tylko ofertą w rozumieniu art. 66 K.c.

W dniu 29 kwietnia 2016 r. Zainteresowana zwróciła się o pomoc w przedmiotowej sprawie do Naczelnika Urzędu Skarbowego. Natomiast 2 czerwca 2016 r. Wnioskodawczyni uzyskała odpowiedź na powyższe, jednakże – zdaniem Wnioskodawczyni – nie odnosiła się dokładnie do sprawy.

Z kolei 7 listopada 2016 r. Wnioskodawczyni otrzymała wezwanie z Urzędu Skarbowego do złożenia PIT-36 za 2015 r., tj. zeznania o wysokości osiągniętego dochodu. W terminie 7-dni Wnioskodawczyni stawiła się w Urzędzie Skarbowym, który wyjaśnił o obowiązku złożenia PIT-36 i zapłaty podatku dochodowego na podstawie PIT-8C sporządzonym przez B S.A. Zatem – zdaniem Wnioskodawczyni – organ wszczął wobec niej postępowanie podatkowe.

Wnioskodawczyni twierdzi, że nie powstała po jej stronie korzyść majątkowa, nie ma mowy o nieodpłatnym świadczeniu, jednakże firma windykacyjna uznała, że kwota niewyegzekwowanej należności stanowi przychód Zainteresowanej jako dłużnika, określony w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako inne nieodpłatne świadczenie i wysłała do Urzędu Skarbowego informacje PIT-8C. Zdaniem Wnioskodawczyni, B S.A. uczyniła to podstępnie, gdyż doskonale wiedziała jako profesjonalista, ze skoro wierzyciel rezygnuje z dochodzenia należności i jednocześnie wystawia PIT-8C, stosowany przy nieodpłatnym świadczeniu to przyjmuje się, że wierzyciel nie tylko uznaje przedawnienie ale jednocześnie zwalnia z długu. Jest to wyrażenie jednostronne przez wierzyciela. Była doskonała wiedza, ze oświadczenie woli może być wyrażone przez każde zachowanie. Umowa dotycząca zwolnienia z długu nie musi być zawarta na piśmie dla jej ważności. Wyrażenie woli przez dłużnika następuje poprzez zapłatę podatku z tak wskazanego PIT. Zapłata podatku – to jak najbardziej zawarcie umowy z art. 508 K.c. Będąc świadomą, Wnioskodawczyni podniosła jedynie zarzut przedawnienia w sprawach i nigdy nie zaakceptowała i nie zaakceptuje zwolnienia jej z długu i jego spłaty.

B S.A. działa podstępnie, bowiem jako profesjonaliści wiedzieli, że skoro wierzyciel rezygnuje z dochodzenia należności i jednocześnie wystawia PIT-8C stosowany przy nieodpłatnym świadczeniu to przyjąć należy, że wierzyciel nie tylko uznaje przedawnienie, ale jednocześnie zwalnia z długu. Jest to wyrażenie woli jednostronne przez wierzyciela. Doskonale firma windykacyjna wiedziała, że oświadczenie woli może być wyrażone przez każde zachowanie. Umowa dotycząca zwolnienia z długu nie musi być zawarta na piśmie dla jej ważności. Wyrażenie woli przez dłużnika czyli przez Wnioskodawczynię następuje poprzez zapłatę podatku z tak wskazanego PIT. Zdaniem Zainteresowanej, zapłata podatku to jak najbardziej zawarcie umowy z art. 508 K.c. Zatem skoro Wnioskodawczyni podniosła zarzut przedawnienia to w odwecie otrzymała PIT-8C, który zobowiązuje do rozliczenia się PIT-36 i zapłaty podatku do Urzędu Skarbowego.

Jednoznacznie Wnioskodawczyni stwierdza (oświadcza), że w związku ze sprawą nie ma ani przychodu, ani dochodu oraz że nie powinien być wystawiony PIT-8C. Ponad wszystko Wnioskodawczyni nie akceptuje i nie przyjmuje zwolnienia z długu. Nie zawrze nigdy umowy o zwolnienie z długu.

W wyniku powyższego 21 listopada 2016 r. Zainteresowana wysłała kolejne pismo do B S.A., na które odpowiedzi jeszcze nie uzyskała.

W dniu 22 listopada 2016 r. Zainteresowana wysłała prośbę do Naczelnika Urzędu Skarbowego, na którą odpowiedzi nie otrzymała.

Ponadto Wnioskodawczyni poinformowała, że jest rencistką, osobą niepełnosprawną, ciężko chorą na nowotwór złośliwy od 2013 r., z zaawansowaną chorobą nowotworową z brakiem możliwości całkowitego wyleczenia z popromiennym zapaleniem jelit. Stan zdrowia Zainteresowanej z dnia na dzień jest coraz gorszy. Renta jest niewielka. Po potrąceniu sądowym wysokość renty netto to 642,36 zł. Wnioskodawczyni ponosi koszt leków i pieluchomajtek i jednocześnie stwierdza, że sytuacja, w której się znalazła jest beznadziejna.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku Zainteresowana wyjaśniła, że Urząd Skarbowy poczynił wobec jej osoby czynności sprawdzające.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy B S.A. powinien wystawić Wnioskodawczyni PIT-8C i wymagać tym samym od Zainteresowanej rozliczenia się z Urzędem Skarbowym i czy w związku z niniejszą sprawą nie mając przychodu powinna, w związku z otrzymanym PIT-em rozliczyć się z Urzędem Skarbowym i złożyć zeznanie podatkowe jeśli przedawnienie nie stanowi dla Wnioskodawczyni przychodu i nie osiągnęła w związku z tym korzyści majątkowych, dochodu, przysporzenia majątkowego.

Zdaniem Wnioskodawczyni, po Jej stronie nie zaistniało powstanie korzyści majątkowej, nie wystąpił przychód.

W ocenie Zainteresowanej – nie powinien zostać sporządzony PIT-8C, a jeśli to uczyniono to należało sporządzić korektę PIT-8C, jako wyzerowaną lub całkowicie powinien PIT-8C być wycofany przez B S.A. z Urzędu Skarbowego.

Wnioskodawczyni uważa, że nie ma obowiązku rozliczenia się z Urzędem Skarbowym, ponieważ nie uzyskała przychodu.

Zdaniem Zainteresowanej przedawnienie długu uznane przez wierzyciela nie stanowi dla Wnioskodawczyni dochodu, przychodu ani przysporzenia majątkowego. Zobowiązanie przedawnione nadal istnieje jako zobowiązanie naturalne. Uważa, że nie występuje korzyść majątkowa po stronie Wnioskodawczyni, więc obowiązku podatkowego nie ma również.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione z podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.

Rodzaje źródeł przychodów zostały określone w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdzie między innymi w pkt 9 wymieniono „inne źródła”.

Stosownie natomiast do treści art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z przedstawionych przepisów wynika zatem, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega co do zasady każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną. Zgodnie natomiast z definicją dochodu jest nim nadwyżka przychodów ze źródła nad kosztami jego uzyskania. Pojęciem pierwotnym dla dochodu jest więc pojęcie przychodu. Ten z kolei definiowany jest przez ustawodawcę, czemu dał wyraz w art. 11 ust. 1, jako otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Niemniej jednak z definicji tej wywieść można również, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym (zarówno zwiększającym aktywa jak i zmniejszającym pasywa) o charakterze definitywnym, nie mające charakteru zwrotnego.

O uzyskaniu przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym do osób fizycznych można więc mówić w każdej sytuacji, gdy podatnik, czy to na skutek otrzymania określonych wartości majątkowych (środków pieniężnych, świadczeń w naturze czy też innych nieodpłatnych świadczeń), czy też gdy na skutek określonego zdarzenia powodującego zmniejszenie jego zobowiązań wobec innych podmiotów, uzyskuje określone przysporzenie majątkowe.

Jak natomiast stanowi art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Użyte w tym przepisie sformułowanie „w szczególności" wskazuje, że zawiera on tylko przykładowe wyliczenie przychodów, co oznacza, że przysporzenia majątkowe, nie zaliczane do pozostałych źródeł przychodów, stanowią przychody objęte dyspozycją tego przepisu.

Na podstawie art. 42a ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru (PIT-8C) o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Z zaprezentowanego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni został przesłany PIT-8C wystawiony przez B S.A., w związku z przedawnieniem długu i uznaniu przedawnienia przez wierzyciela jako zasadny. Przedawniony dług w przekonaniu Zainteresowanej nie jest dochodem, dla którego należało sporządzić PIT-8C. Pomimo przedawnienia zobowiązanie nadal istnieje jako zobowiązanie naturalne. W treści wniosku Zainteresowana jednoznacznie stwierdziła, że nigdy nie uchylała się od uiszczenia długu. Skoro tak to po stronie Wnioskodawczyni nie wystąpiło przysporzenie majątkowe. Zatem – w ocenie Zainteresowanej – wystawienie PIT-8C było niezasadne.

W związku z powyższym opisem stanu faktycznego wskazać należy, że instytucja przedawnienia uregulowana została w art. 117-125 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380, z późn. zm.). Zgodnie z art. 117 § 1 ww. Kodeksu, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, roszczenia majątkowe ulegają przedawnieniu. Przy czym, w myśl art. 117 § 2 ww. Kodeksu, po upływie terminu przedawnienia ten, przeciwko komu przysługuje roszczenie, może uchylić się od jego zaspokojenia, chyba że zrzeka się korzystania z zarzutu przedawnienia. Jednakże zrzeczenie się zarzutu przedawnienia przed upływem terminu jest nieważne.

Przedawnienie zobowiązania jest zdarzeniem prawnym, powodującym określone skutki w zakresie możliwości dochodzenia zobowiązań. Istota przedawnienia polega zatem na tym, że po upływie określonego w ustawie terminu, ten przeciwko komu kieruje się roszczenie (dłużnik) może uchylić się od jego zaspokojenia. Skutkiem tego - roszczenie przedawnione nie gaśnie, a jedynie nie będzie mogło być przymusowo zrealizowane; sąd bowiem oddali powództwo uprawnionego w razie upływu terminu przedawnienia i gdy dłużnik podniesie zarzut przedawnienia. Jednakże roszczenie takie nadal uznawane jest za prawnie istniejące. Znajduje to przede wszystkim wyraz w tym, że dłużnik, który po upływie terminu przedawnienia spełnił świadczenie, nie może następnie żądać jego zwrotu, chociażby nie był świadomy upływu terminu przedawnienia i związanych z tym skutków prawnych. Spełnił on bowiem należne w świetle prawa zobowiązanie.

Obok instytucji przedawnienia, w art. 508 Kodeksu cywilnego ustawodawca wskazał także instytucję zwolnienia z długu. W jej myśl: zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje.

Przenosząc powyższe na grunt analizowanego stanu faktycznego należy stwierdzić, że gdy wierzyciel składa oświadczenie woli, że zwalnia Wnioskodawczynię z obowiązku spłaty należności, po stronie Wnioskodawczyni dochodzi do powstania trwałego przysporzenia majątkowego w wysokości umorzonej części kwoty środków pieniężnych, które podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Podobnie, w przypadku przedawnienia wierzytelności z tytułu należności (zobowiązania) (bez zwolnienia Wnioskodawczyni z obowiązku spłaty wierzytelności) także dochodzi u dłużnika do powstania realnego przysporzenia majątkowego.

Nie ulega wątpliwości, że gdy występuje niemożność przymusowego wyegzekwowania zobowiązania, pomimo braku jego faktycznego wykonania, dłużnik uzyskuje pewną korzyść majątkową, przejawiającą się w tym, że nie musi realnie wykonać zobowiązania. Zasadnicze znaczenie ma bowiem to, że w następstwie przedawnienia dłużnik zostaje zwolniony z obowiązku spłaty zadłużenia (ustaje obowiązek spełnienia świadczenia). Skutki finansowe przedawnienia zobowiązania z tytułu kredytu dla kredytobiorcy oraz kredytodawcy są zatem takie same jak przy jego umorzeniu (zwolnieniu z długu). Dłużnik osiąga bowiem realne przysporzenie majątkowe.

Przychód podatkowy z tytułu przedawnionego zobowiązania powstaje w momencie upływu terminu przedawnienia. Stosownie do treści art. 118 Kodeksu cywilnego, jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej – trzy lata.

Jeżeli zatem Wnioskodawczyni, powołuje się na przedawnienie zobowiązania, a wierzyciel – z uwagi na przedawnienie roszczenia – nie ma możliwości skutecznego wyegzekwowania tej wierzytelności, wówczas Wnioskodawczyni osiąga realne przysporzenie majątkowe, które – jako przychód z innych źródeł – podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym. W związku z powyższym, wierzyciel ma obowiązek sporządzić informację PIT-8C na imię Wnioskodawczyni, w którym jako przychód z innych źródeł wykaże wartość przedawnionego zobowiązania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj