Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-2-1.4515.27.2017.1.JKu
z 27 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U., poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 29 grudnia 2016 r. (data wpływu do Organu – 4 stycznia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych otrzymania odszkodowania – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 stycznia 2017 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych otrzymania odszkodowania.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Ojciec Wnioskodawczyni dokonał podziału działki będącej jego własnością, zgodnie z decyzją Burmistrza Ch. z 13 października 2011 r. Działki gruntu wydzielone pod drogi publiczne (gminne) z nieruchomości, której podział został dokonany na wniosek właściciela, przeszły z mocy prawa na własność Gminy.

Za ww. działki gruntu przysługuje odszkodowanie. Ojciec Wnioskodawczyni zmarł 8 kwietnia 2015 r. nie otrzymawszy odszkodowania.

Prawo do spadku, zgodnie z postanowieniem Sądu Rejonowego z 22 czerwca 2015 r. (uprawomocnionego 14 lipca 2015 r.) nabyła siostra Wnioskodawczyni w ½ części oraz Wnioskodawczyni w ½ części.

W dniu 7 listopada 2016 r., na wniosek Gminy Ch., zostało zawarte porozumienie w sprawie wypłaty odszkodowania z tytułu przejęcia ww. nieruchomości (droga publiczna).

W porozumieniu ustalono odszkodowanie na kwotę 4.170 zł. Zgodnie z udziałem Wnioskodawczyni miała otrzymać ½ tej kwoty, tj. 2.085 zł. Kwota ta wpłynęła na konto Wnioskodawczyni 16 listopada 2016 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w związku z ww. opisaną sytuacją Wnioskodawczyni powinna zapłacić podatek od tej części spadku – odszkodowania (2.085 zł)?
2. Jeśli tak to w jakiej wysokości?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie powinna ona płacić podatku od ww. części spadku – odszkodowania. Warunkiem jest złożenie korekty od złożonego wcześniej zeznania podatkowego o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych w ciągu 6 miesięcy od dnia wpłaty odszkodowania na konto Wnioskodawczyni. W chwili składania ww. zeznania podatkowego Wnioskodawczyni nie miała bowiem wiedzy w jakim terminie i w jakiej wysokości zostanie wypłacone odszkodowanie opisane we wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2016 r., poz. 205, ze zm.), podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, m.in. tytułem dziedziczenia.

Z uwagi na fakt, że ustawa o podatku od spadków i darowizn nie zawiera definicji spadku, należy w tej kwestii odnieść się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2016 r., poz. 380, ze zm.). W myśl art. 922 § 1 tej ustawy przez spadkobranie należy rozumieć przejście praw i obowiązków majątkowych zmarłego z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób.

Zgodnie z art. 924 ww. ustawy, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast stosownie do przepisu art. 925 tej ustawy spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Prawomocne postanowienie sądu ma natomiast charakter deklaratoryjny i stwierdza jedynie nabycie spadku przez spadkobiercę (art. 1025 § 1 Kodeksu cywilnego). Wobec tego nabycie spadku ma miejsce z chwilą śmierci spadkodawcy. Zgodnie bowiem z treścią art. 1015 § 1 i § 2 zdanie pierwsze Kodeksu cywilnego oświadczenie o przyjęciu lub o odrzuceniu spadku może być złożone w ciągu sześciu miesięcy od dnia, w którym spadkobierca dowiedział się o tytule swego powołania. Brak oświadczenia spadkobiercy w powyższym terminie jest jednoznaczny z prostym przyjęciem spadku.

Zgodnie z art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

Obowiązek podatkowy, przy nabyciu w drodze dziedziczenia, powstaje z chwilą przyjęcia spadku. Jeżeli nabycie niezgłoszone do opodatkowania stwierdzono następnie pismem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma; jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia. W przypadku gdy nabycie nie zostało zgłoszone do opodatkowania, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą powołania się przez podatnika przed organem podatkowym lub organem kontroli skarbowej na fakt nabycia (art. 6 ust. 1 pkt 1 i ust. 4 cyt. ustawy).

Stosownie do art. 4a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, zwalnia się od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę, jeżeli zgłoszą nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego powstałego na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 2-5, 7 i 8 oraz ust. 2, a w przypadku nabycia w drodze dziedziczenia – w terminie 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia sądu stwierdzającego nabycie spadku, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4.

Jak wynika z art. 4a ust. 2 ww. ustawy, jeżeli nabywca dowiedział się o nabyciu własności rzeczy lub praw majątkowych po upływie terminów, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lub ust. 1a, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, stosuje się, gdy nabywca zgłosi te rzeczy lub prawa majątkowe naczelnikowi urzędu skarbowego nie później niż w terminie 6 miesięcy od dnia, w którym dowiedział się o ich nabyciu, oraz uprawdopodobni fakt późniejszego powzięcia wiadomości o ich nabyciu.

W przypadku niespełnienia warunków, o których mowa w ust. 1-2, nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych podlega opodatkowaniu na zasadach określonych dla nabywców zaliczonych do I grupy podatkowej (art. 4a ust. 3 cyt. ustawy).

Z treści wniosku wynika, że ojciec Wnioskodawczyni dokonał podziału działki będącej jego własnością, zgodnie z decyzją Burmistrza Ch. Działki gruntu wydzielone pod drogi publiczne (gminne) z nieruchomości, przeszły z mocy prawa na własność Gminy.

Za ww. działki gruntu przysługiwało odszkodowanie. Ojciec Wnioskodawczyni zmarł nie otrzymawszy odszkodowania. Prawo do spadku, nabyła siostra Wnioskodawczyni w ½ części oraz Wnioskodawczyni w ½ części. W dniu 7 listopada 2016 r., na wniosek Gminy, zostało zawarte porozumienie w sprawie wypłaty odszkodowania z tytułu przejścia ww. nieruchomości. W porozumieniu ustalono odszkodowanie na kwotę 4.170 zł. Zgodnie z udziałem Wnioskodawczyni miała otrzymać ½ tej kwoty.

Składając zeznanie podatkowe Wnioskodawczyni nie wykazała w nim ww. odszkodowania, gdyż nie posiadała wiedzy w jakim terminie i w jakiej wysokości odszkodowanie otrzyma.

Mając na uwadze zawarte we wniosku informacje (opis stanu faktycznego) należy stwierdzić, że przyznane na podstawie porozumienia i otrzymane przez Wnioskodawczynię odszkodowanie nie zostało nabyte w drodze spadku, ponieważ w tej dacie – jak wynika z treści wniosku – odszkodowanie to nie zostało ojcu przyznane. Z treści wniosku wynika, że wysokość odszkodowania została dopiero ustalona – w drodze porozumienia z Gminą – w 2016 roku, czyli po śmierci ojca. Do masy spadkowej wchodziło zatem roszczenie o wypłatę odszkodowania, jeżeli to spadkodawca wystąpił o takie odszkodowanie. Wartość takiego roszczenia winna być wówczas wykazana przez spadkobiercę w zgłoszeniu podatkowym (zeznaniu podatkowym).

Jako, że w przedmiotowej sprawie porozumienie w sprawie wypłaty odszkodowania zostało jednak zawarte po śmierci spadkodawcy, to wypłacone odszkodowanie nie podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Zatem Wnioskodawczyni nie jest zobowiązana do zgłoszenia wartości otrzymanego odszkodowania i nie podlega ono obowiązkowi podatkowemu w podatku od spadków i darowizn.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe, aczkolwiek nie dlatego, że warunkiem skutkującym brakiem obowiązku uiszczenia podatku jest złożenie korekty do wcześniej złożonego zeznania podatkowego w ciągu 6 miesięcy od dnia wpłaty odszkodowania, ale dlatego, że w dacie nabycia spadku po ojcu, odszkodowanie to nie istniało.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie wskazuje się, iż organ interpretacyjny rozpatruje sprawę tylko i wyłącznie w granicach zdarzenia przedstawionego we wniosku przez Wnioskodawcę. Organ nie ocenia zgodności opisu zdarzenia sformułowanego we wniosku z rzeczywistością. Jeżeli zdarzenie przedstawione we wniosku nie odpowiada rzeczywistości, interpretacja nie wywołuje skutków prawnych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.