Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
3063-ILPP2-2.4512.252.2016.1.MŁ
z 24 lutego 2017 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 22 grudnia 2016 r. (data wpływu 28 grudnia 2016 r.), uzupełnionym pismem z 3 stycznia 2017 r. (data wpływu 11 stycznia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokonania korekty faktury VAT i zwrotu nabywcom podatku naliczonego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 grudnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów w zakresie dokonania korekty faktury VAT i zwrotu nabywcom podatku naliczonego. Wniosek został uzupełniony w dniu 11 stycznia 2017 r. o wskazanie sposobu do doręczeń (rezygnacja z doręczenia pisma za pomocą środków komunikacji elektronicznej).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca – był właścicielem niezabudowanej działki gruntu oznaczonej nr ewid. 478/17 o pow. 0,3103 ha, położonej w (...). W ewidencji gruntów wykazano dla nieruchomości użytek gruntowy z grupy zurbanizowane tereny niezabudowane lub w trakcie zabudowy, oznaczony symbolem Bp.

W dniu 21 października 2015 r. ww. nieruchomość została sprzedana małżonkom, którzy oświadczyli w akcie notarialnym, że nabycia dokonują z majątku wspólnego na prawach wspólności ustawowej i w ramach prowadzonej przez jednego z małżonków działalności gospodarczej.

W dniu sprzedaży nieruchomości brak było aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego miasta dla tego terenu, a Wnioskodawca nie przystąpił do sporządzenia tego planu. Dla przedmiotowej nieruchomości nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. W Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego Miasta, przyjętego uchwałą Rady Miasta z dnia 17 czerwca 2010 r. przedmiotowa nieruchomość położona jest w granicach obszaru oznaczonego jako tereny zabudowy usługowo-rzemieślniczej – symbol studium UR. Przedmiotowa nieruchomość została wydzielona geodezyjnie w 1996 r. na mocy ostatecznej decyzji z dnia 15 lipca 1996 r., zgodnie z ustaleniami obowiązującego wówczas planu ogólnego zagospodarowania przestrzennego dla Miasta, który przewidywał dla wydzielonych działek, w tym działki nr 478/17, przeznaczenie jako tereny zabudowy mieszkaniowej intensywnej i ekstensywnej niskiej, tereny mieszkalnictwa komunalnego oraz tereny usług rzemieślniczych i drobnej wytwórczości – symbol w planie: MIN, ME, MK, UR. Plan stracił ważność 31 grudnia 2003 r. Nieruchomość stanowiąca przedmiot sprzedaży graniczy bezpośrednio z nieruchomością – działką nr ewid. 468/1 – będącą w użytkowaniu wieczystym jednego z małżonków (nabywców), na której to nieruchomości nabywca prowadzi działalność gospodarczą. Przedmiotowa nieruchomość – działka nr ewid. 478/17 – posiada dostęp do drogi publicznej o nawierzchni utwardzonej oraz do wszystkich niezbędnych sieci uzbrojenia terenu. Nieruchomość położona jest w granicach terenów zurbanizowanych oraz w sąsiedztwie obszarów Strefy. W dacie sprzedaży brak było decyzji o warunkach zabudowy dotyczącej przedmiotowej nieruchomości. W dniu 22 grudnia 2014 r. Burmistrz Miasta wydał zarządzenie nr (…) w sprawie sprzedaży w drodze przetargu rzeczonej nieruchomości, w którym to zarządzeniu określił, że nieruchomość sprzedaje się z przeznaczeniem pod zabudowę usługową, rzemieślniczą.

W dniu 26 sierpnia 2015 r. został ogłoszony przez Burmistrza Miasta pierwszy ustny przetarg nieograniczony na sprzedaż nieruchomości. W ogłoszeniu o przetargu, na podstawie opinii urbanistycznej wydanej przez Architekta Miejskiego w oparciu o analizę urbanistyczną, na
ww. działce dopuszczono lokalizację obiektów usługowo-rzemieślniczych, tj.:

  • obiektów produkcyjnych, magazynów, składów, baz oraz wszystkich obiektów usługowych,
  • obiektów infrastruktury technicznej, obiektów komunikacji transportu oraz zieleni uporządkowanej,
  • zabudowy mieszkaniowej wyłącznie w formie lokali lub budynków towarzyszących zabudowie rzemieślniczej, służących właścicielom lub administratorom obiektów niemieszkalnych.

Jednocześnie określono warunki i sposób jej zagospodarowania, w tym nieprzekraczalną linię zabudowy, określającą strefę usytuowania budynków na 15 m od granicy działki od strony ulicy i 10 m od granicy z działką 478/18 obr. 1. Wskazano ponadto, że do ceny sprzedaży netto ustalonej w wyniku przetargu zostanie doliczony podatek VAT według stawki obowiązującej w dacie sprzedaży – aktualna stawka 23%. Termin przetargu został ustalony na dzień 25 września 2015 r. W wyniku przetargu wyłoniony został nabywca nieruchomości – działki nr 478/17 oraz został podpisany protokół z przeprowadzonego przetargu. W którym przeniesiono wszystkie ww. zapisy. Wnioskodawca wystawił nabywcy fakturę VAT za sprzedaż przedmiotowej nieruchomości, w której to fakturze został wyodrębniony podatek VAT według stawki 23%.

Nabywcy nieruchomości w dniu 21 września 2016 r. wystąpili do Miasta z wnioskiem o wystawienie faktury korygującej do faktury wystawionej tytułem sprzedaży tej nieruchomości.

Zdaniem nabywców Wnioskodawca w sposób nieprawidłowy naliczył podatek VAT od sprzedaży nieruchomości. Zdaniem nabywców sprzedaż nieruchomości podległa zwolnieniu przedmiotowemu, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z wątpliwościami Gminy co do właściwego opodatkowania sprzedaży przedmiotowej nieruchomości, które powstały po wpłynięciu wniosku o dokonanie korekty faktury, jej wystawienie zostało wstrzymane do czasu otrzymania przez Gminę interpretacji indywidualnej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy należy dokonać korekty faktury i zwrócić nabywcom naliczony podatek VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, żądanie nabywców nieruchomości dokonania korekty faktury oraz zwrotu zapłaconego naliczonego podatku VAT nie jest uzasadnione.

W pierwszej kolejności Wnioskodawca wskazuje, że rzeczona nieruchomość przeznaczona była pod zabudowę, co wynika z szeregu dokumentów, zarówno tych planistycznych (Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego Miasta), jak i dokumentów sporządzonych na potrzeby przeprowadzenia procedury zbycia nieruchomości. Od momentu geodezyjnego wydzielenia działki 478/17, zgodnie z obowiązującym w dacie wydania decyzji z dnia 15 lipca 1996 r. o zatwierdzeniu projektu podziału nieruchomości, planem ogólnym zagospodarowania przestrzennego dla Miasta, działka ta była przeznaczona pod zabudowę (usługowo-rzemieślniczą), co zostało uwidocznione stosownymi zmianami – dokonanymi zapisami w ewidencji gruntów przez określenie użytków jako w Bp – zurbanizowane tereny niezabudowane lub w trakcie zabudowy. Nadto, już w samym zarządzeniu o przeznaczeniu do zbycia – pierwszym dokumencie informującym o takim zamiarze – cel zbycia nieruchomości został w sposób wyraźny i konkretny oznaczony, co nie mogło powodować wątpliwości w tym zakresie. Ponadto w ogłoszeniu o przetargu wskazano lokalizacja jakich obiektów jest dopuszczalna na działce, a także określono nieprzekraczalne linie zabudowy. Zapisy takie były możliwe jedynie w oparciu o wewnętrzną opinię urbanistyczna, wydaną po dokonaniu analizy urbanistycznej.

W każdym kolejnym dokumencie, jaki powstawał podczas procedury zbycia nieruchomości, postanowienia powyższe były powtarzane. Każdy oferent zatem, w tym także nabywcy, znali przeznaczenie i wstępne warunki zagospodarowania spornej nieruchomości. Nabywcy podpisali przed przystąpieniem do przetargu oświadczenie, że zapoznali się z warunkami przetargu i przyjmują je bez zastrzeżeń. Należy ponadto zwrócić uwagę, że zbywana nieruchomość była w pełni uzbrojona, z dostępem do drogi publicznej. Był to niewątpliwie teren budowlany, o czym wiedzieli sami nabywcy.

Wobec powyższego, Wnioskodawcy trudno zgodzić się ze stanowiskiem nabywców, wynikającym z wydanej przez Ministra Finansów interpretacji ogólnej Nr PT1O/033/12/207/WLI/13/RD 58639 z dnia 14 czerwca 2013 r., że w pełni uzbrojona działka z dostępem do utwardzonej drogi publicznej oraz sieci uzbrojenia terenu, z powodu tego, że w dacie zbycia dla tej nieruchomości nie funkcjonowała w obrocie prawnym decyzja o warunkach zabudowy, nie stanowi terenu budowlanego i na tej podstawie podlega zwolnieniu przedmiotowemu z podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług. Akceptacji takiego stanowiska nabywców nieruchomości odmówić należy również z uwagi na przepisy ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2016 r., poz 1629 t.j.). Zgodnie bowiem z art. 21 ust. 1 ww. ustawy do oznaczania nieruchomości w księgach wieczystych, a także gospodarki nieruchomościami, której elementem jest również sprzedaż gruntów, podstawę stanowią dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków. Przepis ten oznacza m.in., że dane z ewidencji gruntów i budynków są niezbędne do prowadzenia gospodarki nieruchomościami, w szczególności w zakresie gospodarowania nieruchomościami stanowiącymi własność Skarbu Państwa oraz jednostek samorządu terytorialnego. Z kolei gospodarowanie gminnym zasobem nieruchomości należy, w myśl przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2015 r., poz. 1774 t.j. ze zm.) do wójta, burmistrza, prezydenta miasta. Zakres kompetencji dotyczących gospodarowania zasobem nieruchomości określają m.in. przepisy art. 13 ust. 1 oraz art. 25 tej ustawy. Dotyczy to m.in. zbywania nieruchomości.

Wobec powyższego czynniki kwalifikujące przeznaczenie zbywanych nieruchomości winny stanowić zapisy ewidencji gruntów i budynków, a nie istnienie, bądź nie istnienie, w dacie zbycia, decyzji o warunkach zabudowy zbywanej nieruchomości.

W konsekwencji, skoro zapisy w ewidencji gruntów rzeczonej nieruchomości – działki nr ewid. 478/17, wskazywały w dacie sprzedaży oznaczenie symbolem Bp – zurbanizowane tereny niezabudowane lub w trakcie zabudowy, kwalifikowało to nieruchomość jako teren budowlany. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710 t.j. ze zm.), zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Definicja terenu budowlanego zawarta została w słowniczku ww. ustawy i stanowi w art. 2 pkt 33, że przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Trudno się jednak zgodzić, aby o kwalifikacji terenu do celów podatku VAT decydować miała, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, decyzja o warunkach zabudowy, o którą to decyzję występuje co do zasady podmiot, który zamierza na danym terenie dokonać jego zabudowy (inwestor). Skoro Wnioskodawca postanowił sprzedać przedmiotową nieruchomość, tym samym zrezygnował z samodzielnego zainwestowania.

Mając na uwadze wszystkie przedstawione argumenty, w ocenie Gminy, w przedstawionym stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym), sprzedaż ww. działki rodzi obowiązek opodatkowania podatkiem od towarów i usług wg stawki 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Przez fakturę rozumie się dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie (art. 2 pkt 31 ustawy).

Stosownie do art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Jak stanowi art. 106g ust. 1 ustawy, faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.

Na podstawie art. 106g ust. 3 pkt 1 ustawy – w przypadku faktur przesyłanych w formie elektronicznej podatnik dokonujący sprzedaży lub upoważniona przez niego do wystawiania faktur osoba trzecia przesyła je lub udostępnia nabywcy.

Według art. 106j ust. 1 ustawy, w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

  1. udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,
  2. udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1,
  3. dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,
  4. dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
  5. podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury

podatnik wystawia fakturę korygującą.

Jak wynika z art. 106j ust. 2, faktura korygująca powinna zawierać:

  1. wyrazy „FAKTURA KORYGUJĄCA” albo wyraz „KOREKTA”;
  2. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
  3. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
    1. określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-6,
    2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych korektą;
  4. przyczynę korekty;
  5. jeżeli korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego – odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku i sprzedaży zwolnionej;
  6. w przypadkach innych niż wskazane w pkt 5 – prawidłową treść korygowanych pozycji.

Ze wskazanych przepisów wynika, że jeżeli po wystawieniu faktury wystąpią zdarzenia mające wpływ na treść wystawionej faktury lub okaże się, że wystawiona faktura zawiera błędy, podatnik, wystawia w takim przypadku fakturę korygującą. Fakturę korygującą wystawia się m.in. w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury. Zatem, co do zasady, korygowanie treści pierwotnie wystawionej faktury powinno nastąpić przez wystawienie przez sprzedawcę faktury korygującej. Faktura korygująca wystawiana jest w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu. Zatem, istotą faktur korygujących jest korekta faktur pierwotnych, tak aby dokumentowały rzeczywisty przebieg zdarzeń gospodarczych. Faktury korygujące wystawia się w celu udokumentowania ostatecznej wielkości sprzedaży w danym okresie rozliczeniowym.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a -30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W świetle art. 29a ust. 10 ustawy, podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

  1. kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;
  2. wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;
  3. zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;
  4. wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.

W myśl art. 29a ust. 13 ustawy – w przypadkach, o których mowa w ust. 10 pkt 1-3, obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się pod warunkiem posiadania przez podatnika, uzyskanego przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługobiorca otrzymał fakturę korygującą, potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługobiorcę faktury korygującej po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia faktury korygującej za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Według art. 29a ust. 14 ustawy – przepis ust. 13 stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia faktury korygującej do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna.

Z treści art. 29a ust. 15 ustawy wynika, że warunku posiadania przez podatnika potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę nie stosuje się w przypadku:

  1. eksportu towarów i wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów;
  2. dostawy towarów i świadczenia usług, dla których miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju;
  3. sprzedaży: energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej, gazu przewodowego, usług dystrybucji energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej, usług dystrybucji gazu przewodowego, usług telekomunikacyjnych oraz usług wymienionych w poz. 140-153, 174 i 175 załącznika nr 3 do ustawy;
  4. gdy podatnik nie uzyskał potwierdzenia mimo udokumentowanej próby doręczenia faktury korygującej i z posiadanej dokumentacji wynika, że nabywca towaru lub usługobiorca wie, że transakcja została zrealizowana zgodnie z warunkami określonymi w fakturze korygującej.

Stosownie do art. 29a ust. 16 ustawy – w przypadku, o którym mowa w ust. 15 pkt 4, obniżenie podstawy opodatkowania następuje nie wcześniej niż w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym zostały łącznie spełnione przesłanki określone w ust. 15 pkt 4.

Oznacza to, że faktura korygująca musi dotrzeć do nabywcy, a nabywca musi potwierdzić jej otrzymanie, by wystawca miał możliwość obniżenia podatku należnego w związku z jej wystawieniem. Dopiero posiadanie takiego potwierdzenia uprawnia sprzedawcę do stosownego obniżenia podstawy opodatkowania oraz podatku należnego.

Przytoczone regulacje stanowią, że kwoty, o które zmniejsza się podstawę opodatkowania oraz podatek należny muszą zostać udokumentowane fakturą korygującą. Potwierdzenie odbioru faktury korygującej przez nabywcę powoduje akceptację zmiany wartości zawartych na fakturze i daje prawo do takiego obniżenia. Należy podkreślić, że potwierdzenie odbioru faktury korygującej pełni istotną rolę w systemie podatku od towarów i usług opartym na metodzie fakturowej, gdyż zapobiega nieuzasadnionym obniżkom podstawy opodatkowania u dostawcy.

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca był właścicielem niezabudowanej działki gruntu oznaczonej nr ewid. 478/17 o pow. 0,3103 ha. W ewidencji gruntów wykazano dla nieruchomości użytek gruntowy z grupy zurbanizowane tereny niezabudowane lub w trakcie zabudowy, oznaczony symbolem Bp. W dniu 21 października 2015 r. ww. nieruchomość została sprzedana małżonkom. W dniu sprzedaży nieruchomości brak było aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego miasta dla tego terenu, a Wnioskodawca nie przystąpił do sporządzenia tego planu. Dla przedmiotowej nieruchomości nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. W Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego Miasta, przyjętego uchwałą z dnia 17 czerwca 2010 r. przedmiotowa nieruchomość położona jest w granicach obszaru oznaczonego jako tereny zabudowy usługowo-rzemieślniczej – symbol studium UR. Przedmiotowa nieruchomość została wydzielona geodezyjnie w 1996 r. na mocy ostatecznej decyzji z dnia 15 lipca 1996 r., zgodnie z ustaleniami obowiązującego wówczas planu ogólnego zagospodarowania przestrzennego dla Miasta, który przewidywał dla wydzielonych działek, w tym działki nr 478/17, przeznaczenie jako tereny zabudowy mieszkaniowej intensywnej i ekstensywnej niskiej, tereny mieszkalnictwa komunalnego oraz tereny usług rzemieślniczych i drobnej wytwórczości – symbol w planie: MIN, ME, MK, UR. Plan stracił ważność 31 grudnia 2003 r. W dacie sprzedaży brak było decyzji o warunkach zabudowy dotyczącej przedmiotowej nieruchomości. W dniu 22 grudnia 2014 r. Burmistrz Miasta wydał zarządzenie nr (…) w sprawie sprzedaży w drodze przetargu rzeczonej nieruchomości, w którym to zarządzeniu określił, że nieruchomość sprzedaje się z przeznaczeniem pod zabudowę usługową, rzemieślniczą. W dniu 26 sierpnia 2015 r. został ogłoszony przez Burmistrza Miasta pierwszy ustny przetarg nieograniczony na sprzedaż nieruchomości. Jednocześnie określono warunki i sposób jej zagospodarowania, w tym nieprzekraczalną linię zabudowy, określającą strefę usytuowania budynków na 15 m od granicy działki od strony ulicy i 10 m od granicy z działką 478/18 obr. 1. Wskazano ponadto, że do ceny sprzedaży netto ustalonej w wyniku przetargu zostanie doliczony podatek VAT według stawki obowiązującej w dacie sprzedaży – aktualna stawka 23%. W wyniku przetargu wyłoniony został nabywca nieruchomości – działki nr 478/17 oraz został podpisany protokół z przeprowadzonego przetargu. Wnioskodawca wystawił nabywcy fakturę VAT za sprzedaż przedmiotowej nieruchomości, w której to fakturze został wyodrębniony podatek VAT według stawki 23%. Nabywcy nieruchomości w dniu 21 września 2016 r. wystąpili do Miasta z wnioskiem o wystawienie faktury korygującej do faktury wystawionej tytułem sprzedaży tej nieruchomości.

Wnioskodawca ma wątpliwości czy w przedmiotowej sprawie, tj. w przypadku niewłaściwego opodatkowania sprzedaży niezabudowanej działki gruntu, należy dokonać korekty faktury i zwrócić nabywcom naliczony podatek VAT.

Jak wynika z przytoczonych przepisów, fakturę wystawia sprzedawca będący podatnikiem podatku od towarów i usług, w celu udokumentowania dokonanej sprzedaży towarów lub świadczonych usług. Faktura VAT jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonej zaszłości gospodarczej), który powinien spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa. Prawidłowość materialno-prawna faktury VAT zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt dostawy określonych towarów lub usług. Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi, a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego. Faktura korygująca wystawiana jest w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu. Celem ich wystawienia jest doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości. Zatem, co do zasady, korygowanie treści pierwotnie wystawionej faktury VAT powinno nastąpić przez wystawienie przez Wnioskodawcę faktury korygującej.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca dokonał sprzedaży niezabudowanej działki gruntu ze stawką podatku VAT 23%. W dniu sprzedaży nieruchomości brak było dla tego terenu aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego miasta. Dla przedmiotowej nieruchomości nie została też wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Tym samym do opisanego w złożonym wniosku stanu faktycznego w zakresie sprzedaży niezabudowanej działki gruntu ma zastosowanie interpretacja ogólna Ministra Finansów z dnia 14 czerwca 2013 r. nr PT10/033/12/207/WLI/13/RD 58639, z której wynika, że od dnia 1 kwietnia 2013 r. zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy są grunty, dla których nie ma zapisów w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego i nie wydano decyzji o warunkach zabudowy.

Wnioskodawca ponadto wskazał, „że do ceny sprzedaży netto ustalonej w wyniku przetargu zostanie doliczony podatek VAT według stawki obowiązującej w dacie sprzedaży – aktualna stawka 23%”.

W związku z powyższym na podstawie art. 106j ustawy, w przypadku zastosowania błędnej stawki podatku VAT dla dostawy danego towaru (sprzedawanej w trybie przetargu działki o nr ewid. 478/17), Wnioskodawca ma obowiązek ten błąd skorygować poprzez wystawienie faktury korygującej. W wyniku zawyżenia stawki podatku VAT, fakturę korygującą podatnik rozlicza na podstawie art. 29a ust. 13 i 14 ustawy. Wskazać ponadto należy, że w sytuacji gdy do ceny sprzedaży netto ustalonej w wyniku przetargu został doliczony podatek VAT według stawki obowiązującej w dacie sprzedaży – 23%, a w związku z wyżej powołaną interpretacją ogólną zastosowanie w przedmiotowej sprawie znalazłoby do dostawy tej nieruchomości zwolnienie od podatku VAT, to Wnioskodawca winien zwrócić kupującemu właśnie ten podatek VAT.

Warunkiem obniżenia zgodnie z art. 29a ust. 13 ustawy, przez Wnioskodawcę kwoty podstawy opodatkowania oraz podatku należnego na podstawie wystawionej faktury korygującej jest posiadanie przez wystawcę potwierdzenia odbioru tej faktury przez nabywcę.

W tym miejscu wskazać należy na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w uchwale I GSK 1/11, który odniósł się do problematyki zwrotu podatku zapłaconego z naruszeniem prawa Unii Europejskiej. Wskazał mianowicie, że orzecznictwo TSUE dopuszcza wyłączenie zwrotu świadczenia pobranego niezgodnie z prawem UE, jeżeli prowadziłoby to do nieuprawnionego wzbogacenia świadczącego. Prawo UE nie zakazuje, że niezgodne z tym prawem świadczenia mogły podlegać wliczeniu w cenę i w ten sposób zostać przerzucone na konsumentów (por. wyrok TSUE z dnia 27 lutego 1980 r. w sprawie C-68/79 Hans Just I/S przeciwko Danish Ministry for Fiscal Affairs, pkt 26; wyrok TSUE z dnia 27 marca 1980 r. w sprawie C-61/79 Amministrazione delle finanze dello Stato przeciwko Denkavit italiana Srl., pkt 26; wyrok TSUE z dnia 9 listopada 1983 r. w sprawie C-199/82 Amministrazione delle Finanze dello Stato przeciwko SpA San Giorgio, pkt 13; wyrok TSUE z dnia 14 stycznia 1997 r. w sprawach C-192/95 do C-218/95 Société Comateb i inni przeciwko Directeur général des douanes et droits indirects, pkt 21; wyrok TSUE z dnia 9 lutego 1999 r. w sprawie C-343/96 Dilexport Srl przeciwko Amministrazione delle Finanze dello Stato, pkt 47; wyrok TSUE w sprawach C-441/98 i C-442/98 Kapniki Mikhailidis AE and Idrima Kinonikon Asphaliseon (IKA), pkt 31). W orzecznictwie TSUE wskazano, że może wówczas wystąpić sytuacja, w której ciężar opodatkowania jest w rzeczywistości ponoszony nie przez przedsiębiorcę, lecz przez konsumenta, na którego ciężar ten został przerzucony. W konsekwencji przekazanie przedsiębiorcy kwoty już przez niego odzyskanej (od konsumenta) prowadziłoby do uzyskania podwójnego zwrotu, co może być postrzegane jako nieuzasadnione wzbogacenie (por. wyrok TSUE w sprawie Comateb, pkt 22).

W przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, kiedy ciężar podatku VAT w związku ze sprzedażą działki gruntu oznaczonej nr ewid. 478/17 został poniesiony przez nabywców. Zatem to nie Wnioskodawca był podmiotem, który ostatecznie poniósł ciężar ekonomiczny podatku od towarów i usług lecz osoby trzecie (nabywcy przedmiotowej działki – od których został ten podatek pobrany w cenie za działkę). Dodatkowo należy wyjaśnić, że podatek VAT ma charakter cenotwórczy i jego ciężar ponosi co do zasady ostateczny konsument. Natomiast dla podatnika podatek ten jest neutralny. Sprzedawca kalkulując cenę sprzedaży uwzględnia podatek VAT przy zastosowaniu określonej stawki. Późniejsza zmiana stawki na stawkę obniżoną (lub zwolnienie od podatku jak to może mieć miejsce w przedmiotowej sprawie) w przypadku sprzedaży udokumentowanej fakturą powinna zatem skutkować zwrotem różnicy w podatku na rzecz nabywcy.

Reasumując, o ile działka gruntu oznaczona nr ewid. 478/17 korzysta ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, a Wnioskodawca wystawił na nabywcę tej działki fakturę VAT ze stawką 23%, to jest on obowiązany dokonać korekty tej faktury na podstawie art. 106j zgodnie z żądaniem nabywcy oraz dokonać zwrotu nienależnie pobranego podatku, ponieważ cena jaka została określona w przetargu była ceną netto.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Należy zaznaczyć, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokonania korekty faktury VAT i zwrotu nabywcom podatku naliczonego. Natomiast wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wysokości opodatkowania czynności sprzedaży niezabudowanej działki gruntu, która nie była objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego i dla której nie wydano w dacie sprzedaży decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, został załatwiony postanowieniem z dnia 24 lutego 2017 r. nr 3063-ILPP2-2.4512.249.2016.1.MŁ.

Stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Należy zatem zaznaczyć, że organ podatkowy jest ściśle związany z opisanym we wniosku stanem faktycznym. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (zdarzeniem przyszłym) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

Tym samym, tut. Organ wydając przedmiotową interpretację oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisanego stanu faktycznego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj