Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPB1.4511.902.2016.2.SJ
z 6 lutego 2017 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 17 października 2016 r. (data wpływu 21 października 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 27 grudnia 2016 r. (data wpływu 3 stycznia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej środka trwałego –jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 października 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201), w związku z czym pismem z dnia 12 grudnia 2016 r., Nr 1061-IPTPB1.4511.902.2016.1.SJ, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 12 grudnia 2016 r. (data doręczenia 22 grudnia 2016 r.). Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek pismem z dnia 27 grudnia 2016 r. (data wpływu 3 stycznia 2017 r.), nadanym za pośrednictwem … dnia 29 grudnia 2016 r.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni wraz mężem wynajmuje w ramach najmu prywatnego mieszkanie własnościowe. Do końca 2016 r. podatek dochodowy z tego tytułu jest obliczany ryczałtowo z zastosowaniem stawki 8,5%. Ponieważ najem mieszkania wiąże się z ponoszeniem wielu dodatkowych wydatków o charakterze remontowym, Wnioskodawczyni wraz z mężem zamierza skorzystać z formy opodatkowania najmu na zasadach ogólnych. Przy wyborze tej formy rozliczenia podatku możliwe jest zaliczenie do kosztów podatkowych odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej mieszkania. Ustalenie wartości początkowej odbyłoby się na podstawie art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Mieszkanie, które Wnioskodawczyni wraz z mężem wynajmuje było mieszkaniem kwaterunkowym, zostało nabyte w ramach zamiany mieszkań w 2005 r. W ramach zamiany koniecznym było dodatkowo spłacenie, przez Wnioskodawczynię wraz z mężem, długów czynszowych poprzednich użytkowników mieszkania w wysokości około 12 tys. zł. Po nabyciu prawa do zamieszkania tego mieszkania, Wnioskodawczyni wraz z mężem przeprowadzili generalny remont wszystkich jego pomieszczeń, wraz z wymianą okien. Bez wykonania tego remontu mieszkanie nie nadawało się do zamieszkania. Na przeprowadzony remont, Wnioskodawczyni wraz z mężem nie posiada faktur ani rachunków. W 2013 r. dokonali wykupu mieszkania na własność. Przy wykupie udzielona została bonifikata w wysokości 92% jego wartości rynkowej. W momencie wykupu mieszkania, jego wartość rynkowa została oszacowana przez rzeczoznawcę majątkowego. Wartość oszacowana przez rzeczoznawcę wyniosła 164 tys. zł. Wykup został dokonany za kwotę 13 tys. zł. Na potwierdzenie poniesionych w części wydatków na nabycie mieszkania, Wnioskodawczyni posiada tylko dokument wykupu oraz kilka faktur remontowych, od których wraz z mężem uzyskała zwrot VAT, w związku z poniesionymi wydatkami na materiały budowalne (ponowny remont przeprowadzony został w 2009 r. - wartość udokumentowana to około 30 tys. zł). Nie odzwierciedlają one jednakże całości kosztów poniesionych na nabycie tego mieszkania. Na wiele czynności remontowych Wnioskodawczyni wraz z mężem nie brali rachunków/faktur. Wartość początkowa środka trwałego, czyli cena nabycia jaka widnieje w dokumencie zakupu jest bardzo niska - 8% wartości, i tym samym bardzo odbiega od ówczesnej wartości nieruchomości, a po dokonanych nakładach na remont i ulepszeniach, kwota ta, to zaledwie cena niewiele ponad jednego metra kwadratowego mieszkania. W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawczyni nie można ustalić ceny nabycia tego mieszkania, gdyż brak jest wszystkich dokumentów związanych z jego nabyciem i modernizacją. Przy określeniu jego wartości początkowej należy więc zastosować art. 22g ust. 8, który stanowi, że „jeżeli nie można ustalić ceny nabycia środków trwałych lub ich części nabytych przez podatników przed dniem założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu, o których mowa w art. 22n, wartość początkową tych środków przyjmuje się w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez podatnika, z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia”. Nadmienić należy, ze mieszkanie nigdy nie było wykorzystywane do działalności gospodarczej, jak również jego nabycie nie nosiło zamiaru wykorzystywania go do celów innych niż własne cele mieszkaniowe. Nie było ono nabywane z zamiarem wynajmu mieszkania w przyszłym okresie.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 27 grudnia 2016 r. Wnioskodawczyni dodała, że mieszkanie będące przedmiotem wniosku jest własnością Wnioskodawczyni oraz Jej męża - jest to mieszkanie własnościowe, które wynajmuje od października 2013 r. Dochody z najmu mieszkania Wnioskodawczyni zamierza opodatkować na zasadach ogólnych od stycznia 2017 r. oraz zamierza nadal, wynajmować mieszkanie w ramach najmu prywatnego. Wnioskodawczyni wprowadzi mieszkanie do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w styczniu 2017 r. oraz będzie je amortyzować maksymalnie stawką 10% w skali roku.

Na moment złożenia uzupełnienia wniosku, Wnioskodawczyni nie zamierza zbyć przedmiotowego mieszkania, jednak niewykluczone, że w przyszłości mieszkanie to zostanie zbyte, np. w związku z potrzebami finansowymi lub z potrzebą zmiany mieszkania na większe lub mniejsze.

Z treści wniosku wynika, że lokal ten zostanie wprowadzony po raz pierwszy do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Wnioskodawczyni w styczniu 2017 r., z uwagi na okres jaki upłynął od nabycia mieszkania do dnia planowanego wprowadzenia go do ww. ewidencji to przeszło 10 lat.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

  1. Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym, ustalenie wartości początkowej mieszkania dla celów wprowadzenia go do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, na podstawie art. 22g ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe?
  2. Czy odpisy amortyzacyjne obliczone od wartości początkowej określonej w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez Wnioskodawczynię, tj. z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji i wprowadzenia do niej przedmiotowego mieszkania (zgodnie z art. 22g ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) w całości będą stanowiły koszty podatkowe?
  3. Czy ewentualna sprzedaż ww. mieszkania prywatnego, niewykorzystywanego w działalności gospodarczej, od którego dokonywane będą odpisy amortyzacyjne, po okresie jego amortyzacji nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym?

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest ocena stanowiska Wnioskodawczyni w zakresie pytania Nr 1. Odnośnie pytania Nr 2 i Nr 3 wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawczyni, z uwagi na brak wszystkich dokumentów potwierdzających wartość nabycia mieszkania, tj.:

  • wartości nabycia mieszkania będącego przedmiotem zamiany (mieszkania, za które zostało nabyte obecne mieszkanie) oraz
  • wartości nieudokumentowanych, a poniesionych kosztów generalnego remontu/modernizacji,

nie jest możliwe ustalenie jego wartości początkowej.

W związku z powyższym, uznając sytuację za szczególną oraz to, że mieszkanie było w bardzo złym stanie i zostało doprowadzone do stanu, w którym można normalnie mieszkać, a także uwzględniając fakt braku wszystkich dokumentów stwierdzających wartość poniesionych wydatków, które mogłyby zostać zsumowane i dodane do ceny nabycia mieszkania, jego wartość początkową należy ustalić wg art. 22g ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym, ustalenie wartości początkowej mieszkania, celem wprowadzenia jej do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, winna nastąpić w trybie art. 22g ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dodatkowo okres jaki upłynął od nabycia mieszkania do dnia planowanego wprowadzenia go do ewidencji środków trwałych to przeszło 10 lat. Stanowisko to potwierdza interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w dniu 21 lipca 2016 r., Nr ILPB4/4511-1-2/16-2/BC.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

W myśl art. 8 ust. 2 ww. ustawy, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do:

  1. rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat,
  2. ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną.

Zasady, o których mowa w ust. 1 i 2, mają również zastosowanie do małżonków, między którymi istnieje wspólność majątkowa, osiągających ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 przychody ze wspólnej własności, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy, chyba że złożą pisemne oświadczenie o opodatkowaniu całości dochodu osiągniętego z tego źródła przez jednego z nich (art. 8 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Zgodnie z art. 8 ust. 4 ww. ustawy oświadczenie, o którym mowa w ust. 3, należy złożyć właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego najpóźniej do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym został otrzymany, ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6, pierwszy w roku podatkowym przychód ze wspólnej własności, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy.

Natomiast, jak wskazuje art. 8 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wybór zasady opodatkowania całości dochodu przez jednego z małżonków, wyrażony w oświadczeniu, o którym mowa w ust. 3, obowiązuje przy zapłacie zaliczek przez cały rok podatkowy oraz przy składaniu zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty), chyba że w wyniku rozwodu albo orzeczenia przez sąd separacji nastąpił podział majątku wspólnego małżonków i przedmiot umowy przypadł temu z małżonków, na którym nie ciążył obowiązek zapłaty zaliczek i składania zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) z tego tytułu.

Wybór zasady opodatkowania całości dochodu przez jednego z małżonków, wyrażony w oświadczeniu, o którym mowa w ust. 3, dotyczy również lat następnych, chyba że w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym został otrzymany, ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6, pierwszy w roku podatkowym przychód ze wspólnej własności, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy, małżonkowie zawiadomią w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego o rezygnacji z opodatkowania całości dochodu przez jednego z małżonków (art. 8 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stosownie do treści art. 9a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym (Dz. U. Nr 144, poz. 930, z późn. zm.).

Co do zasady wybór kwalifikacji i sposób rozliczenia przychodów z najmu ustawodawca pozostawił osobie oddającej rzecz w najem. Jedynie w przypadku, gdy przedmiotem najmu są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą, albo najem jest przedmiotem tej działalności, zgodnie z treścią art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynajmowanie nieruchomości traktowane jest jako pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

  • musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  • nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,
  • musi być należycie udokumentowany.

Definicja kosztów uzyskania przychodów wskazuje ponadto, że kosztami mogą być wydatki o bardzo zróżnicowanej naturze, gdyż mogą to być wydatki bezpośrednio, jak również pośrednio związane z celem, jakim jest uzyskanie przychodu. W przypadku źródła przychodów, jakim jest najem można przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzonym najmem, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Podkreślenia wymaga, że o tym co jest celowe i potrzebne, czyli racjonalnie uzasadnione w prowadzonym najmie, decyduje podmiot wynajmujący, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania, że dany wydatek spełnia ustawowe kryteria uznania go za koszt uzyskania przychodu, tj. w szczególności obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z uzyskanym przychodem z tytułu najmu, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.

Ustawodawca przyjął jednocześnie zasadę, że wydatki na nabycie składników majątku wykorzystywanych przez podatników w dłuższym okresie czasu, a nie tylko w roku ich nabycia, zalicza się do kosztów sukcesywnie, w miarę ich zużycia. Podatnicy mogą - stosownie do treści art. 22 ust. 8 ww. ustawy - uznać za koszty uzyskania przychodów jedynie odpisy amortyzacyjne dokonane zgodnie z przepisami art. 22a - 22o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem art. 23.

Definicja środków trwałych – dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych – określona została w art. 22a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przez wskazanie składników majątku, które przy spełnieniu określonych w tym przepisie warunków uznać można za środki trwałe, które podlegają amortyzacji oraz w art. 22c ww. ustawy, w którym wymieniono również składniki majątku uznawane m.in. za środki trwałe, niepodlegające amortyzacji. Definicja środków trwałych została więc dla celów podatkowych ściśle powiązana z pojęciem amortyzacji.

Z treści przepisu art. 22a ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

  1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
  2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
  3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Jak stanowi art. 22d ust. 2 ustaw o podatku dochodowym od osób fizycznych, składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego, o którym mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4 tej ustawy.

W razie braku ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywane odpisy amortyzacyjne nie stanowią kosztów uzyskania przychodów (art. 22n ust. 6 ustawy).

Należy zauważyć, że podatnik - wprowadzając środek trwały do ewidencji - musi określić jego wartość początkową. Zasady ustalenia wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych określone zostały w art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do treści art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się: w razie nabycia w drodze kupna – cenę ich nabycia.

Zgodnie z art. 22g ust. 3 ww. ustawy, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

W myśl powołanego przepisu – na prawidłowe ustalenie wartości początkowej środka trwałego będą miały wpływ wszelkie wydatki mające związek z jego przystosowaniem do stanu kompletności i zdatności do użytku w dniu przyjęcia do używania. W związku z tym do wartości początkowej środka trwałego należy zaliczyć zarówno wydatki poniesione na jego zakup, jak również wydatki związane z jego remontem poniesione do dnia przyjęcia tego środka trwałego do używania.

Jednak stosownie do art. 22g ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: jeżeli nie można ustalić ceny nabycia środków trwałych lub ich części nabytych przez podatników przed dniem założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu, o których mowa w art. 22n, wartość początkową tych środków przyjmuje się w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez podatnika, z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni od października 2013 r. wynajmuje wraz mężem, w ramach wynajmu prywatnego, mieszkanie własnościowe będące ich własnością. Dochody z najmu mieszkania Wnioskodawczyni zamierza opodatkować na zasadach ogólnych od stycznia 2017 r. oraz zamierza nadal, wynajmować mieszkanie w ramach najmu prywatnego. Wnioskodawczyni wprowadzi mieszkanie do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w styczniu 2017 r. oraz będzie je amortyzować maksymalnie stawką 10% w skali roku.

Mieszkanie, które Wnioskodawczyni wraz z mężem wynajmuje było mieszkaniem kwaterunkowym, zostało nabyte w 2005 r., przy czym koniecznym było spłacenie długów czynszowych. Po nabyciu prawa do zamieszkania tego mieszkania, został przeprowadzony generalny remont wszystkich jego pomieszczeń, wraz z wymianą okien. Na przeprowadzony remont, Wnioskodawczyni wraz z mężem nie posiada faktur ani rachunków. W 2013 r. dokonali wykupu mieszkania na własność. Przy wykupie udzielona została bonifikata w wysokości 92% jego wartości rynkowej. W momencie wykupu mieszkania, jego wartość rynkowa została oszacowana przez rzeczoznawcę majątkowego. Wartość oszacowana przez rzeczoznawcę wyniosła 164 tys. zł. Wykup został dokonany za kwotę 13 tys. zł. Na potwierdzenie części poniesionych wydatków na nabycie mieszkania, Wnioskodawczyni posiada tylko dokument wykupu oraz kilka faktur remontowych, od których Wnioskodawczyni wraz z mężem uzyskała zwrot podatku VAT, w związku z poniesionymi wydatkami na materiały budowalne (ponowny remont przeprowadzony został w 2009 r. - wartość udokumentowana to około 30 tys. zł). Wartość początkowa środka trwałego, czyli cena nabycia jaka widnieje w dokumencie zakupu jest bardzo niska - 8% wartości, i tym samym bardzo odbiega od ówczesnej wartości nieruchomości.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że możliwość ustalenia wartości początkowej środka trwałego w drodze wyceny dokonanej przez podatnika stanowi sytuację szczególną, wyjątek od obowiązującej zasady ustalania tejże wartości według ceny nabycia. Niemożność ustalenia wartości początkowej środka trwałego, zgodnie z ww. generalną zasadą winna przy tym mieć charakter obiektywny, a więc dotyczyć tych sytuacji, w których podatnik nie posiada, bo nie musiał posiadać, stosownych dokumentów stwierdzających wysokość poniesionych przez niego na nabycie i przystosowanie do używania wydatków (dotyczy np. nabycia określonego składnika majątku przed rozpoczęciem prowadzenia działalności gospodarczej/najmu, czy też przeznaczenia do działalności gospodarczej prywatnego składnika majątku).

Taka sytuacja ma miejsce w rozpatrywanej sprawie. Należy bowiem zauważyć, że Wnioskodawczyni nie wykorzystywała mieszkania w działalności gospodarczej i mogła nie przypuszczać, że będzie to mieszkanie amortyzować. Wnioskodawczyni nie posiada dokumentów potwierdzających poniesienie wydatków.

W sytuacji będącej przedmiotem wniosku Wnioskodawczyni nie miała co do zasady obowiązku gromadzenia faktur oraz innych dokumentów potwierdzających wysokość poniesionych wydatków związanych z remontem mieszkania.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz obowiązujące przepisy należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni będzie mogła ustalić wartość początkową wskazanego we wniosku lokalu mieszkalnego na podstawie art. 22g ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. w drodze wyceny dokonanej przez podatnika, z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji oraz stanu i stopnia jego zużycia.

Zauważyć należy, że przy dokonywaniu przez Wnioskodawczynię własnej wyceny wartości początkowej wskazanego lokalu mieszkalnego, zgodnie z art. 22g ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dopuszczalne jest skorzystanie m.in. z pomocy osób posiadających wiedzę fachową w tym zakresie, w tym biegłych.

Należy podkreślić, że jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe różnić się będzie od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego zdarzenia.

Ponadto wskazać należy, że z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – niniejsza interpretacja dotyczy Wnioskodawczyni. Nie wywołuje skutków prawnych dla małżonka Wnioskodawczyni.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ….., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj