Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
3063-ILPP2-3.4512.109.2016.2.KS
z 18 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 17 października 2016 r. (data wpływu do: Urzędu Skarbowego 17 października 2016 r., Biura KIP w Lesznie 24 października 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 listopada 2016 r. (data wpływu 30 listopada 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania procedury VAT-marża przy sprzedaży samochodu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 października 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania procedury VAT-marża przy sprzedaży samochodu. Wniosek uzupełniono w dniu 30 listopada 2016 r. o uzupełnienie braków formalnych wniosku, doprecyzowanie opisu sprawy, sformułowanie pytania, przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oraz o opłatę.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (doprecyzowane w uzupełnieniu do wniosku z dnia 29 listopada 2016 r.)

Wnioskodawca prowadzi autokomis i przy dalszej odsprzedaży stosuje procedurę sprzedaży VAT-marża. W Austrii od firmy A, który również stosuje procedurę sprzedaży VAT-marża Zainteresowany zakupił do dalszej odsprzedaży używany samochód, na który otrzymał fakturę z 20% VAT.

Cenę brutto nabycia tego samochodu Wnioskodawca wpisał do podatkowej księgi przychodów i rozchodów w rub. 10, jako zakup towarów. Natomiast w księdze VAT ewidencja nabycia towarów i usług kwotę brutto nabycia Wnioskodawca wpisał do rub. 17 – zwolnionych od podatku.

Na koniec okresu rozliczeniowego Zainteresowany nie mógł odliczyć 20% VAT podatku naliczonego wynikającego z faktury nabycia samochodu od podatku należnego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w dalszej odsprzedaży tego samochodu Wnioskodawca powinien wystawić fakturę VAT z rozpisaniem ceny brutto na wartość netto i 23 % VAT, czy wystawić fakturę procedura marży, którą stosuje?

Zdaniem Wnioskodawcy, (sformułowane w uzupełnieniu do wniosku z dnia 29 listopada 2016 r.) w przyszłości w dalszej odsprzedaży tego samochodu, Zainteresowany zamierza zastosować fakturę procedura marży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy – działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi autokomis i przy dalszej odsprzedaży stosuje procedurę sprzedaży VAT-marża. W Austrii od firmy A, która również stosuje procedurę sprzedaży VAT-marża, Zainteresowany zakupił do dalszej odsprzedaży używany samochód, na który otrzymał fakturę z 20% VAT. Cenę brutto nabycia tego samochodu Wnioskodawca wpisał do podatkowej księgi przychodów i rozchodów w rub. 10, jako zakup towarów. Natomiast w księdze VAT ewidencja nabycia towarów i usług kwotę brutto nabycia Wnioskodawca wpisał do rub. 17 – zwolnionych od podatku. Na koniec okresu rozliczeniowego Zainteresowany nie mógł odliczyć 20% VAT podatku naliczonego wynikającego z faktury nabycia samochodu od podatku należnego.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego, czy w dalszej odsprzedaży tego samochodu Wnioskodawca powinien wystawić fakturę VAT z rozpisaniem ceny brutto na wartość netto i 23% VAT, czy wystawić fakturę w procedurze marży.

Celem rozstrzygnięcia wątpliwości Wnioskodawcy w pierwszej kolejności należy ustalić, czy dla przedmiotowej transakcji będzie miała zastosowanie procedura marży.

Procedura ta uregulowana została przez ustawodawcę w Dziale XII ustawy Rozdziale 4 „Szczególne procedury w zakresie dostawy towarów używanych dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków”. Zaznaczyć należy, że wszystkie definicje zawarte w art. 120 ust. 1 ustawy – w tym definicja towarów używanych – zostały stworzone jedynie na użytek tego przepisu.

Jak stanowi art. 120 ust. 4 ustawy, w przypadku podatnika dokonującego dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika w ramach prowadzonej działalności, w celu odprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między kwotą sprzedaży a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.

Przez towary używane – zgodnie z art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy – rozumie się ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie, inne niż określone w pkt 1-3 oraz inne niż metale szlachetne lub kamienie szlachetne (CN 7102, 7103, 7106, 7108, 7110, 7112), (PKWiU 24.41.10.0, 24.41.20.0, ex 24.41.30.0, ex 32.12.11.0, ex 32.12.12.0 i 38.11.58.0);

Przy czym, art. 120 ust. 4 ustawy, dotyczy – zgodnie z art. 120 ust. 10 ustawy – dostawy m.in. towarów używanych, które podatnik nabył od:

1. osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, niebędącej podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej;
2. podatników, o których mowa w art. 15, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
3. podatników, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana zgodnie z ust. 4 i 5;
4. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
5. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w ust. 4 i 5, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach.
   
   

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług przewidują zatem stosowanie szczególnej procedury opodatkowania dostawy, między innymi, towarów używanych, polegającej na opodatkowaniu marży. Jest to wyjątek od ogólnej reguły opodatkowania obrotu, czyli kwoty stanowiącej zapłatę z tytułu sprzedaży, pomniejszonej o kwotę należnego podatku. Ta szczególna procedura dotyczy jednak tylko dostawy towarów używanych, które podatnik nabył od określonej kategorii podmiotów. Należy podkreślić, że do stosowania szczególnej procedury opodatkowania marżą uprawnieni są podatnicy, którzy dokonują dostawy towarów nabytych w okolicznościach wymienionych w art. 120 ust. 10 ustawy. Ponadto, jak wynika z art. 120 ust. 4 ustawy, warunkiem niezbędnym do zastosowania procedury VAT-marża jest to, aby towary zostały nabyte w celu odsprzedaży.

Odnosząc się do możliwości zastosowania procedury marży do zakupionego przez Wnioskodawcę samochodu używanego należy zauważyć, że katalog zawarty w art. 120 ust. 10 ustawy jest katalogiem zamkniętym. A zatem, jest to wyliczenie wszystkich możliwych sposobów nabycia towaru używanego, które upoważniają do zastosowania opodatkowania na zasadzie marży dalszej sprzedaży nabytego towaru używanego. Tym samym, gdy Wnioskodawca zakupi towar używany (w rozumieniu art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy) od podmiotu innego niż wymieniony w art. 120 ust. 10 ustawy, nie będzie uprawniony do zastosowania procedury marży do jego odsprzedaży.

Jak wynika z powołanego art. 120 ust. 10 pkt 5 ustawy, procedura opodatkowania marży dotyczy dostawy m.in. towarów używanych, które podatnik nabył od podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w ust. 4 i 5, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach.

W świetle przywołanych przepisów i niniejszych okoliczności sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie będzie miał prawa do zastosowania szczególnej procedury opodatkowania przy sprzedaży samochodu, o którym mowa we wniosku, ponieważ nie zostały spełnione wszystkie przesłanki pozwalające na jej zastosowanie. Wprawdzie Zainteresowany zakupił używany samochód do dalszej odsprzedaży od podmiotu z Austrii stosującego procedurę VAT-marża, jednakże – jak wynika z opisu sprawy – zakup samochodu został udokumentowany przez sprzedawcę fakturą z naliczonym podatkiem VAT w wysokości 20%. Z dokumentów posiadanych przez Wnioskodawcę wynika zatem, że samochód nie został nabyty z zastosowaniem szczególnej procedury VAT-marża, o której mowa w art. 120 ust. 4 i ust. 5 ustawy. Tym samym nie są spełnione przesłanki określone w art. 120 ust. 10 pkt 5 ustawy, warunkujące stosowanie do sprzedaży towaru procedury VAT-marża.

Konsekwentnie przy sprzedaży przedmiotowego samochodu Wnioskodawca nie będzie mógł zastosować procedury VAT-marża. A zatem sprzedaż ww. samochodu będzie podlegać opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie – na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki preferencyjne oraz zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku VAT dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy o podatku od towarów i usług.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Ww. zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Uwzględniając powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie dostawa samochodu osobowego nie będzie transakcją korzystającą ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Pojazd ten został bowiem zakupiony do odsprzedaży a nie do działalności gospodarczej, nie jest zatem spełniona – wymieniona w ww. przepisie – przesłanka wykorzystywania towaru na cele działalności wyłącznie zwolnionej od podatku.

W związku z powyższym, sprzedaż ww. samochodu Wnioskodawca będzie zobowiązany opodatkować z zastosowaniem 23% stawki podatku VAT.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

W myśl art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Stosownie do art. 106b ust. 3 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

‒ jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów – co do zasady – podatnik VAT jest zobowiązany wystawiać fakturę dokumentującą sprzedaż towarów i usług na rzecz innego podatnika. Generalnie ustawodawca nie nakłada na podatników obowiązku wystawiania faktur dokumentujących sprzedaż zwolnioną od podatku na podstawie przepisów ustawy lub rozporządzeń wykonawczych do niej oraz sprzedaż realizowaną na rzecz podmiotów nie będących podatnikami VAT.

Niemniej jednak, stosownie do art. 106b ust. 3 pkt 1 ustawy, na zgłoszone w odpowiednim terminie żądanie nabywcy (niebędącego podatnikiem), podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą m.in. sprzedaż. Zasada ta nie dotyczy czynności wymienionych w art. 19a ust. 5 pkt 4 ustawy.

Stosownie do art. 106e ust. 1 ustawy, faktura powinna zawierać m.in.:

1. datę wystawienia;
2. kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
7. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
8. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
9. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
10. kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
11. wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
12. stawkę podatku;
13. sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
14. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
15. kwotę należności ogółem;
16. w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, w odniesieniu do których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust.5 pkt 1 lub art. 21 ust. 1 – wyrazy „metoda kasowa”;
17. w przypadku faktur, o których mowa w art. 106d ust. 1 – wyraz „samofakturowanie”;

(…).

W myśl art. 106e ust. 3 ustawy, w przypadku dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków, dla których podstawę opodatkowania stanowi zgodnie z art. 120 ust. 4 i 5 marża, faktura – w zakresie danych określonych w ust. 1 pkt 1-17 – powinna zawierać wyłącznie dane określone w ust. 1 pkt 1-8 i 15-17, a także odpowiednio wyrazy „procedura marży – towary używane”, „procedura marży – dzieła sztuki” lub „procedura marży – przedmioty kolekcjonerskie i antyki”.

Mając na uwadze przywołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że w okolicznościach analizowanej sprawy przy odsprzedaży samochodu Wnioskodawca nie będzie uprawniony do wystawienia faktury w procedurze marży. Powyższe wynika z faktu, że nie są spełnione przesłanki art. 120 ust. 10 pkt 5 ustawy, z posiadanych przez Wnioskodawcę dokumentów wynika bowiem, że samochód nie został nabyty w procedurze marży. Sprzedaż przedmiotowego samochodu nie spełnia warunków do objęcia jej zwolnieniem od VAT w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, konsekwentnie podlega opodatkowaniu podstawową stawką tego podatku. Zgodnie zatem z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy Wnioskodawca będzie zobowiązany udokumentować sprzedaż fakturą jeżeli nabywca będzie podatnikiem VAT, natomiast w przypadku sprzedaży samochodu na rzecz osoby fizycznej niebędącej podatnikiem VAT – zgodnie z art. 106b ust. 3 pkt 1 ustawy – Zainteresowany będzie zobowiązany wystawić fakturę tylko na żądanie kupującego złożone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca w którym dostarczono towar bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Wystawiona przez Zainteresowanego faktura – stosownie do przepisu art. 106e ust. 1 ustawy, powinna zawierać m.in.:

• cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto) – art. 106e ust. 1 pkt 9 ustawy,
• kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku – art. 106e ust. 1 pkt 14 ustawy,
• kwotę należności ogółem – art. 106e ust. 1 pkt 15 ustawy.
  
  

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.