Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/4511-1-539/16-4/AK
z 4 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 26 kwietnia 2016 r. (data wpływu 4 maja 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wniesionego do spółki osobowej w drodze aportu prawa ochronnego do znaku towarowego – jest prawidłowe,
• ustalenia wartości początkowej od wniesionego do spółki osobowej w drodze aportu prawa ochronnego do znaku towarowego – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 4 maja 2016 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem z 21 lipca 2016 r. (data wpływu 25 lipca 2016 r.) – o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wniesionego do spółki osobowej w drodze aportu prawa ochronnego do znaku towarowego,
• ustalenia wartości początkowej od wniesionego do spółki osobowej w drodze aportu prawa ochronnego do znaku towarowego.
  
  

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni otrzyma w drodze darowizny, od męża prawo ochronne do znaku towarowego, który zostanie wniesiony aportem do spółki osobowej, w której będzie ona uczestniczyła. Pomiędzy Wnioskodawczynią a jej mężem – od którego uzyska ona prawo ochronne do znaku towarowego istnieje ustrój wspólności majątkowej.

Zgodnie z art. 33 pkt 9 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy do majątku osobistego małżonka należą prawa własności przemysłowej. Ze względu na powyższe – w ocenie Wnioskodawczyni – nie ma przeszkód do tego, by małżonek darował jej w drodze darowizny prawo ochronne do znaku towarowego, pomimo istnienia wspólności majątkowej.

Na powyższy znak towarowy Urząd Patentowy wyda prawomocną decyzję przyznającą prawo ochronne na przedmiotowy znak towarowy. Strony określą w umowie darowizny wartość znaku towarowego zgłoszonego w Urzędzie Patentowym, na który udzielone jest prawo ochronne, i będzie ona odpowiadała wartości rynkowej potwierdzonej przez wycenę dokonaną przez niezależnego rzeczoznawcę majątkowego.

Znak towarowy objęty prawem ochronnym, w dniu przyjęcia go do używania przez Wnioskodawczynię, będzie nadawał się do gospodarczego wykorzystania dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej, jego przewidywany okres używania będzie dłuższy niż rok, a jego wartość przekroczy 3.500,00 zł.

Wspólnicy zamierzający przystąpić do spółki osobowej, będącej spółką cywilną, są osobami fizycznymi. Objęte udziały w spółce osobowej są takie same jak udziały przypadające wspólnikom do prawa ochronnego do znaku towarowego.

Żaden z przyszłych wspólników nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Ponadto wspólnicy nie są wspólnikami spółek cywilnych. Prawo ochronne do znaku towarowego wraz ze znakiem towarowym nabędą w drodze darowizny od swoich małżonków do ich majątków prywatnych. W konsekwencji powyższego wspólnicy staną się współwłaścicielami (w częściach ułamkowych) prawa ochronnego do znaku towarowego oraz znaku towarowego. Wspólnicy wniosą wspomniane udziały do spółki w drodze aportu. Wartość prawa ochronnego do znaku towarowego zostanie ustalona w umowie darowizny w oparciu o wartość rynkową oszacowaną przez rzeczoznawcę majątkowego. Podkreślić należy, że prawo ochronne nie będzie wykorzystywane przez żadnego ze wspólników na cele związane z działalnością gospodarczą przed wniesieniem aportu.

Opis zdarzenia przyszłego wynika z wniosku i jego uzupełnienia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawczyni, jako wspólnik Spółki osobowej, będzie mogła zaliczyć w koszty uzyskania przychodu odpisy amortyzacyjne od wniesionego do Spółki w drodze aportu wkładu niepieniężnego w postaci prawa ochronnego do znaku towarowego proporcjonalnie do posiadanego udziału w zyskach i stratach w ww. Spółce?
2. Czy prawidłowym jest ustalenie przez spółkę wartości początkowej prawa ochronnego znaku towarowego jako wartość rynkową wynikającą z umowy darowizny, na podstawie której wnoszący aport nabyli prawo ochronne do znaku towarowego?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), przez koszty uzyskania przychodów należy rozumieć wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyłączeniem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy. Mogą to być zarówno wydatki bezpośrednio, jak i pośrednio związane z osiąganiem przychodów.

Z kolei z art. 22 ust. 8 ww. ustawy wynika, że kosztem uzyskania przychodów mogą być odpisy amortyzacyjne z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

W myśl art. 22b ww. ustawy amortyzacji podlegają m.in. nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do wykorzystania prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r., Nr 119. poz. 1117, z późn. zm.), o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Z art. 1 i art. 6 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej wynika, że ustawa normuje stosunki w zakresie m.in. znaków towarowych, jak również zasady udzielania praw ochronnych na znaki towarowe. Wskazać należy, że znakiem może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, a w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także kontrolne. Zgodnie z art. 121 ww. ustawy na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne, jeżeli Urząd Patentowy stwierdzi spełnienie wszystkich przesłanek przemawiających za rejestracją.

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że prawo własności do znaku towarowego przysługiwać im będzie na zasadach współwłasności ułamkowej w równych częściach. Wspólnicy w drodze aportu wniosą do Spółki wspomniane prawo ochronne do znaku towarowego (oraz znak towarowy).

Zdaniem Wnioskodawczyni, spełnione zostaną przesłanki umożliwiające wpisanie prawa ochronnego do znaku towarowego do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Prawo ochronne będzie wykorzystywane do działalności gospodarczej Spółki przez okres dłuższy niż 1 rok. Znak towarowy został zarejestrowany przez Urząd Patentowy RP i przysługuje mu prawo ochronne przewidziane w ustawie Prawo własności przemysłowej. Ponadto, w wyniku wniesienia aportem znaku towarowego do Spółki jawnej dochodzi do skutecznego przeniesienia na Spółkę prawa ochronnego do tego znaku, czyli jego nabycie.

Wnioskodawczyni wskazała, że podobne stanowisko prezentują organy podatkowe:

• Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 17 lutego 2010 r., Nr IPPB1/415-909/09-3/ES;
• Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 6 grudnia 2013 r., Nr ILPB4/423-340/13-6/MC;
• Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 19 listopada 2014 r., Nr ITPB3/423-38a/12/DK.
  
  

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawczyni, odpisy amortyzacyjne w części odpowiadającej udziałowi Wnioskodawczyni w zyskach i stratach Spółki będą stanowić dla Niej koszt uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób uważa się wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości. Jeżeli zatem w umowie darowizny nie zostanie określona wartość początkowa Znaku Towarowego, to wówczas, za wartość początkową Znaku Towarowego należy uznać wartość rynkową Znaku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

• zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wniesionego do spółki osobowej w drodze aportu prawa ochronnego do znaku towarowego – jest prawidłowe,
• ustalenia wartości początkowej od wniesionego do spółki osobowej w drodze aportu prawa ochronnego do znaku towarowego – jest nieprawidłowe.
  
  

Odpowiedź w zakresie pytania nr 1.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.): kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Jednak, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, wydatki na nabycie, wytworzenie i ulepszenie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie są jednorazowo zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 22 ust. 8 ww. ustawy: kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
5. licencje,
6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117, z późn. zm.),
7. wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Jak wynika z cytowanego unormowania, podlegającymi amortyzacji wartościami niematerialnymi i prawnymi są wskazane w jego treści prawa, które spełniają następujące warunki:

• zostały nabyte,
• nadają się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania,
• przewidywany okres ich używania przekracza rok,
• są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
  
  

Ponadto ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje zamknięty katalog wartości niematerialnych i prawnych, na nabycie których wydatki rozpoznawane powinny być jako koszt podatkowy w formie odpisów amortyzacyjnych.

Oznacza to, że prawa, które nie zostały wymienione wprost w tej ustawie jako wartości niematerialne i prawne, nie mogą zostać zaliczone do tej kategorii. Tym samym nie podlegają amortyzacji.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że w drodze aportu do spółki cywilnej, której wspólnikiem będzie Wnioskodawczyni, zostanie wniesione prawo ochronne do znaku towarowego. Znak w dniu przyjęcia go do używania przez spółkę cywilną będzie nadawał się do gospodarczego wykorzystania dla potrzeb prowadzonej przez tę spółkę działalności gospodarczej, jego wartość będzie wyższa niż 3.500,00 zł, a przewidywany okres używania dłuższy niż rok.

Mając na uwadze powyższe, w pierwszej kolejności należy określić, czy prawo ochronne do znaku towarowego spełnia przesłanki uznania za podlegającą amortyzacji wartość niematerialną i prawną, o której mowa w art. 22b ust. 1 omawianej ustawy podatkowej.

Prawa, o których mowa w art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, normuje ustawa z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2013 r. poz. 1410, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy – Prawo własności przemysłowej na warunkach w niej określonych udzielane są m.in. prawa ochronne na znaki towarowe.

Zgodnie z art. 120 ust. 1 ww. ustawy: znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa. Znakiem towarowym, w rozumieniu ust. 1, może być w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy (art. 120 ust. 2 cyt. ustawy).

Z kolei w myśl art. 121 ustawy Prawo własności przemysłowej: na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne.

Przez uzyskanie prawa ochronnego nabywa się prawo wyłącznego używania znaku towarowego w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej (art. 153 § 1 cyt. ustawy).

Ponadto prawo ochronne na znak towarowy jest zbywalne i podlega dziedziczeniu (art. 162 ust. 1 ustawy Prawo własności przemysłowej).

Uzyskanie przez podatnika prawa ochronnego na znak towarowy, potwierdzonego wydaną przez Urząd Patentowy decyzją, skutkuje kwalifikacją ww. prawa – w myśl art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do kategorii wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji podatkowej. Decyzja ta bowiem tworzy podmiotowe prawo używania znaku towarowego i oznaczania nim towarów i usług jako bezwzględne prawo majątkowe. Prawo ochronne jest więc wyłącznym prawem podmiotowym o czasowej i terytorialnej skuteczności. Oczywiście muszą zostać spełnione również pozostałe przesłanki, tj. prawo takie musi być nabyte i nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni wniesie do spółki cywilnej prawo ochronne do znaku towarowego. Prawo to nadaje się do gospodarczego wykorzystania dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej, jego wartość będzie wyższa niż 3.500,00 zł, a przewidywany okres używania dłuższy niż rok. Tym samym wszystkie przesłanki uznania prawa ochronnego do znaku towarowego za wartość niematerialną i prawną zostały spełnione. Zatem wskazane prawo ochronne do znaku towarowego może być amortyzowane, a dokonywane odpisy amortyzacyjne zaliczane w poczet kosztów uzyskania przychodów.

Ponadto należy wyjaśnić, że w odniesieniu do zaliczenia dokonywanych odpisów amortyzacyjnych do kosztów podatkowych Organ zauważa, że w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy).

Jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (art. 5b ust. 2 tej ustawy).

W świetle powyższego, odpowiednia część odpisów amortyzacyjnych w oparciu o udział Wnioskodawczyni w zysku spółki cywilnej, będzie stanowiła dla Zainteresowanej koszt uzyskania przychodów.

Reasumując – Wnioskodawczyni, jako wspólnik spółki cywilnej, będzie mogła zaliczyć w koszty uzyskania przychodu odpisy amortyzacyjne od wniesionego do tej spółki w drodze aportu prawa ochronnego do znaku towarowego, proporcjonalnie do posiadanego udziału w zyskach i stratach spółki cywilnej.

Odpowiedź w zakresie pytania nr 2.

Zgodnie z przepisem art. 22f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.): podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Sposób ustalania wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych uzależniony jest od sposobu ich nabycia i uregulowany został w art. 22g ww. ustawy.

Zgodnie z przepisem art. 22g ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do spółki niebędącej osobą prawną:

1. wartość początkową, od której dokonywane były odpisy amortyzacyjne – jeżeli przedmiot wkładu był amortyzowany,
2. wydatki poniesione na nabycie lub wytworzenie przedmiotu wkładu, niezaliczone do kosztów uzyskania przychodów w jakiejkolwiek formie – jeżeli przedmiot wkładu nie był amortyzowany,
3. wartość określoną zgodnie z art. 19 – jeżeli ustalenie wydatków na nabycie lub wytworzenie przedmiotu wkładu przez wspólnika wnoszącego wkład, będącego osobą fizyczną, jest niemożliwe i przedmiot wkładu nie był wykorzystywany przez wnoszącego wkład w prowadzonej działalności gospodarczej, z wyłączeniem wartości niematerialnych i prawnych wytworzonych przez wspólnika we własnym zakresie.
   
   

Stosownie do treści art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia (art. 19 ust. 3 cyt. ustawy).

Zgodnie natomiast z treścią art. 5a pkt 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: ilekroć w ustawie jest mowa o spółce niebędącej osobą prawną – oznacza to spółkę niebędącą podatnikiem podatku dochodowego.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni otrzyma od męża w drodze darowizny prawa majątkowe w postaci praw ochronnych do znaku towarowego. Planowane jest wniesienie przez Wnioskodawczynię prawa ochronnego do znaku towarowego do spółki cywilnej, jako wkład niepieniężny. Wnioskodawczyni będzie w spółce tej wspólnikiem. Wartość prawa ochronnego do znaku towarowego zostanie wskazana w umowie darowizny i będzie odpowiadać wartości rynkowej potwierdzonej przez wycenę dokonaną przez niezależnego rzeczoznawcę majątkowego. Wnioskodawczyni nie będzie wykorzystywać prawa ochronnego do znaku towarowego na cele związane z działalnością gospodarczą przed wniesieniem go jako aportu do spółki cywilnej.

Mając na względzie cytowane powyżej przepisy należy stwierdzić, że wartość początkową prawa ochronnego do znaku towarowego, o którym mowa we wniosku, należy ustalić na podstawie cytowanego art. 22g ust. 1 pkt 4, tj. w sposób właściwy dla składników majątku nabywanych w formie wniesienia wkładu niepieniężnego (aportu) do spółki niebędącej osobą prawną (tu: spółki cywilnej). Należy przy tym wskazać, że sposób ustalenia wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wnoszonych aportem do spółki cywilnej w wysokości ich wartości rynkowej ma charakter szczególny i można go zastosować wyłącznie w przypadku, gdy spełnione zostaną łącznie dwie przesłanki:

• ustalenie wydatków na nabycie lub wytworzenie przedmiotu wkładu przez wspólnika wnoszącego wkład, będącego osobą fizyczną, jest niemożliwe oraz
• przedmiot wkładu nie był wykorzystywany przez wnoszącego wkład w prowadzonej działalności gospodarczej.
  
  

Z powyższego należy wywieść, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych tylko w wyjątkowych sytuacjach dopuszcza możliwość ustalenia wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wniesionych aportem według wartości rynkowej. Sytuacja, gdy ustalenie wydatków na nabycie lub wytworzenie przedmiotu wkładu przez wspólnika wnoszącego wkład, będącego osobą fizyczną, nie jest możliwa, to przypadek gdy:

• wspólnik poniósł pewne wydatki na nabycie (wytworzenie) przedmiotu wkładu, lecz ich ustalenie jest już niemożliwe, np. z powodu upływu czasu,
• wspólnik w ogóle nie poniósł wydatków na nabycie (wytworzenie) przedmiotu wkładu, lecz otrzymał przedmiot wkładu nieodpłatnie (np. w drodze spadku bądź darowizny).
  
  

Niemożność ustalenia wydatków na nabycie lub wytworzenie wnoszonych składników majątku musi jednak wynikać z obiektywnych przesłanek, a nie może być wynikiem świadomego działania bądź zaniedbania podatnika.

Z uwagi na fakt, że Wnioskodawczyni nabyła w drodze darowizny (tj. nieodpłatnie) prawo ochronne do znaku towarowego, które planuje wnieść do spółki cywilnej jako wkład niepieniężny, w związku z czym stanie się wspólnikiem tej spółki, nie jest możliwe ustalenie wartości wydatków poniesionych na jego nabycie.

W związku z powyższym – w niniejszej sprawie prawidłowe będzie ustalenie wartości początkowej prawa otrzymanego przez Wnioskodawczynię w drodze darowizny i wniesionego następnie aportem do spółki cywilnej na podstawie art. 22g ust. 1 pkt 4 lit. c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. w wysokości wartości rynkowej z dnia wniesienia aportu.

Jednocześnie Organ zauważa, że – wbrew twierdzeniu Wnioskodawczyni – w rozpatrywanej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie bowiem z tym przepisem: za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób – wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

Przepis ten wyraźnie wskazuje, że dotyczy on ustalenia wartości początkowej składników majątku nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób. Natomiast w niniejszej sprawie zapytanie Wnioskodawczyni dotyczy ustalenia wartości początkowej dla wartości niematerialnej i prawnej w postaci prawa ochronnego do znaku towarowego wniesionego aportem do spółki cywilnej.

Reasumując – wartość początkowa prawa ochronnego do znaku towarowego winna zostać ustalona wg wartości rynkowej tego prawa z dnia wniesienia aportu.

Ponadto w odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawczynię interpretacji należy stwierdzić, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego niniejszą interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.