Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/4511-1-642/16-3/AN
z 1 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Grupy przedstawione we wniosku z dnia 25 kwietnia 2016 r. (data wpływu 10 czerwca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 czerwca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

W związku z wnioskiem Wnioskodawcy o doręczenie za pomocą środków komunikacji elektronicznej, pismem z dnia 29 czerwca 2016 r. nr ILPB1/4511-1-642/16-2/AN, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów na podstawie art. 155 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, wezwał Zainteresowanego do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania – poprzez wskazanie adresu elektronicznego na platformie ePUAP w celu doręczenia rozstrzygnięcia w przedmiotowej sprawie.

Wezwanie wysłano w dniu 29 czerwca 2016 r. na adres wskazany we wniosku. W dniu 20 lipca 2016 r., po dwukrotnym zawiadomieniu przez Urząd Pocztowy o pozostawieniu pisma w placówce pocztowej, tj. w dniu 1 lipca 2016 r. oraz 11 lipca 2016 r. do tut. Organu wpłynął z Urzędu Poczty Polskiej zwrot przedmiotowego pisma, z adnotacją listonosza „Awizowano” oraz z pieczątką „Awizowano powtórnie”.

Należy zatem uznać, że wezwanie skutecznie doręczono – na podstawie art. 150 § 4 ustawy Ordynacja podatkowa – a Wnioskodawca nie uzupełnił braków formalnych wniosku w wyznaczonym w wezwaniu terminie.

Zatem, zgodnie z treścią pouczenia, niniejsze rozstrzygnięcie doręcza się za pokwitowaniem, za pośrednictwem operatora pocztowego w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Stowarzyszenie jest partnerstwem trójsektorowym składającym się z przedstawicieli sektora publicznego, gospodarczego i społecznego z terenu gmin partnerskich. Stowarzyszenie powstało wyłącznie do wdrożenia i przeprowadzenia Programu Operacyjnego „Zrównoważony rozwój sektora rybołówstwa nadbrzeżnych obszarów rybackich 2007-2013”. Stowarzyszenie prowadzi działalność nieodpłatną, nie ma możliwości prowadzenia działalności gospodarczej. Stowarzyszenie zgodnie ze statutem oraz art. 2 ust. 3 ustawy z dnia 7 kwietnia 1989 r. Prawo o stowarzyszeniach (Dz. U. z 2015 poz. 1393 tj. ze zm.) opiera się na pracy społecznej członków Stowarzyszenia.

Stowarzyszenie posiada 4 osobowy Zarząd, który pełni funkcje społecznie, nieodpłatnie. Zarząd wybierany jest w formie głosowania spośród wszystkich członków Stowarzyszenia. Członkowie Zarządu nie są zatrudniani w stowarzyszeniu na żadnych stanowiskach i nie uzyskują z tytułu pełnienia funkcji żadnych innych świadczeń poza dietami. Diety wypłacane są za każde posiedzenie Zarządu, czyli 3-4 razy w roku. Diety mają być rekompensatą za koszty związane z pełnieniem funkcji członka Zarządu (w tym koszty dojazdu do siedziby biura znajdującego się poza miejscem zamieszkania wszystkich członków Zarządu). Dieta za udział w posiedzeniu Zarządu przewidziana jest w wysokości: 500 zł dla prezesa, 400 zł dla wiceprezesa, 300 zł dla skarbnika i 200 zł dla członka Zarządu.

Diety nie są określone ryczałtowo, lecz wypłacane za potwierdzony udział w każdym posiedzeniu. Wysokość diet nie przekracza kwoty 2.280 zł miesięcznie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy diety wypłacane członkom Zarządu Stowarzyszenia stanowiące rekompensatę kosztów udziału w posiedzeniach Zarządu, których wysokość nie przekracza miesięcznie kwoty 2.280 zł podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, diety wypłacane członkom Zarządu są zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 2.280 zł. Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od opodatkowania są diety oraz kwoty stanowiące zwrot kosztów otrzymane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych obywatelskich do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 2.280 zł.

Według Stowarzyszenia nieopłatne poświęcanie czasu przez członków Zarządu na spotykanie się w celu omówienia spraw dotyczących realizacji programu operacyjnego skierowanego dla społeczności lokalnej jest działalnością społeczną, a wypłacane diety są jedynie rekompensatą kosztów udziału w tych spotkaniach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z ogólną zasadą sformułowaną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jednym ze źródeł przychodów jest, stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, działalność wykonywana osobiście.

W myśl art. 13 pkt 5 ww. ustawy za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich, bez względu na sposób powoływania tych osób, nie wyłączając odszkodowania za utracony zarobek, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Wyłączenie, o którym mowa w cytowanym przepisie, odnosi się do przychodów otrzymywanych przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych (art. 13 pkt 7 ww. ustawy).

Stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku są diety oraz kwoty stanowiące zwrot kosztów, otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych i obywatelskich – do wysokości nie przekraczającej miesięcznie kwoty 2.280 zł.

Należy podkreślić, że zwolnienie określone w art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy, dotyczy przychodów ze źródła określonego w art. 13 pkt 5 tej ustawy. Tymczasem ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych w art. 13 wyodrębnia i różnicuje przychody z działalności wykonywanej osobiście w taki sposób, że przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych (pkt 7) nie mogą być utożsamiane z wyodrębnionymi w punkcie 5 tego przepisu przychodami otrzymywanymi przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich. Zakresy pojęciowe obu tych przepisów (pkt 7 i 5) wzajemnie się wyłączają. A zatem przychody otrzymywane przez osoby z tytułu uczestnictwa w ww. organach osób prawnych nie mogą być zakwalifikowane do przychodów otrzymywanych przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich, do których ma zastosowanie zwolnienie wynikające z art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak wynika z przedstawionego opisu, Stowarzyszenie jest partnerstwem trójsektorowym składającym się z przedstawicieli sektora publicznego, gospodarczego i społecznego z terenu gmin partnerskich. Stowarzyszenie prowadzi działalność nieodpłatną, nie ma możliwości prowadzenia działalności gospodarczej. Wnioskodawca zgodnie ze statutem oraz art. 2 ust. 3 ustawy z dnia 7 kwietnia 1989 r. Prawo o stowarzyszeniach (Dz. U. z 2015 poz. 1393 tj. ze zm.) opiera się na pracy społecznej członków Stowarzyszenia. Stowarzyszenie posiada 4 osobowy Zarząd, który pełni funkcje społecznie, nieodpłatnie. Zarząd wybierany jest w formie głosowania spośród wszystkich członków Stowarzyszenia. Członkowie Zarządu nie są zatrudniani w stowarzyszeniu na żadnych stanowiskach i nie uzyskują z tytułu pełnienia funkcji żadnych innych świadczeń poza dietami. Diety wypłacane są za każde posiedzenie Zarządu, czyli 3-4 razy w roku. Diety nie są określone ryczałtowo, lecz wypłacane za potwierdzony udział w każdym posiedzeniu. Wysokość diet nie przekracza kwoty 2.280 zł miesięcznie.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny należy wyjaśnić, że osobowość prawną Stowarzyszeniom przyznaje art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 7 kwietnia 1989 r. Prawo o stowarzyszeniach (Dz. U. z 2015 r., poz. 1393, z późn. zm.), zgodnie z którym stowarzyszenie uzyskuje osobowość prawną i może rozpocząć działalność z chwilą wpisania do Krajowego Rejestru Sądowego.

Tym samym „diety” otrzymywane przez osoby wchodzące w skład Zarządu Stowarzyszenia – w związku z pełnieniem funkcji w tym organie – stanowią przychód w rozumieniu art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co wyłącza zastosowanie do nich zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 17 tej ustawy.

Gdyby zamiarem ustawodawcy było zwolnienie z podatku diet oraz ww. należności otrzymywanych przez osoby niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych, to z całą pewnością dałby temu wyraz w przepisach prawa.

Konsekwencją zaliczenia ww. „diet” do przychodu, o którym mowa w treści art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest spoczywający na Wnioskodawcy obowiązek płatnika, określony w art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z ww. przepisem art. 41 ust. 1 tej ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Stosownie do art. 42 ust. 1 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Natomiast w myśl art. 42 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru. Jednakże roczne deklaracje dotyczące podatku pobranego zgodnie z art. 30a ust. 2a płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przesyłają do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania. Przepis art. 38 ust. 1b stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 42 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym przy pomocy których naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika wykonują swoje zadania - imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru.

Reasumując, diety wypłacane członkom Zarządu Stowarzyszenia stanowiące rekompensatę kosztów udziału w posiedzeniach Zarządu – stanowią przychód w rozumieniu art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co wyłącza zastosowanie do nich zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 17 tej ustawy. W konsekwencji, na Wnioskodawcy z tytułu wypłaty ww. świadczenia, ciążą obowiązki płatnika określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.