Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB3/4510-1-171/16-4/KS
z 3 czerwca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z 1 kwietnia 2016 r. (data wpływu 4 kwietnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia:

• na jaki moment Wnioskodawca powinien dyskontować ponoszone aktualnie wydatki inwestycyjne oraz wartość uzyskanej pomocy publicznej? Czy wartość pomocy publicznej uzyskiwanej w kolejnych latach w formie zwolnienia od podatku dochodowego powinna zostać zdyskontowana na dzień uzyskania Zezwolenia (pytanie nr 2) – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 4 kwietnia 2016 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem w dniu 2 czerwca 2016 r. – o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia:

• czy w okresie obowiązywania obu zezwoleń, Spółka ma obowiązek prowadzić odrębną ewidencję dochodów generowanych w oparciu o poszczególne zezwolenia dla potrzeb rozliczenia podatku dochodowego (pytanie nr 1);
• na jaki moment Wnioskodawca powinien dyskontować ponoszone aktualnie wydatki inwestycyjne oraz wartość uzyskanej pomocy publicznej? Czy wartość pomocy publicznej uzyskiwanej w kolejnych latach w formie zwolnienia od podatku dochodowego powinna zostać zdyskontowana na dzień uzyskania Zezwolenia (pytanie nr 2);
• czy ze względu na fakt, że Wnioskodawca uzyskał prawo do skorzystania z pomocy publicznej na podstawie Zezwolenia nr 2 w trakcie roku obrotowego (tj. w czerwcu 2015 r.), zobowiązany będzie do odrębnego rozliczenia osiągniętego dochodu za rok 2015, tj. za część roku obrachunkowego, w której obowiązywało tylko Zezwolenia nr 1 z zastosowaniem przepisów art. 7 ustawy zmieniającej dotyczącego przekazywania środków na rachunek Funduszu Strefowego, a za część roku, w którym obowiązywało już Zezwolenie nr 2 z zastosowaniem warunków zwolnienia, jakie wynikają z faktu udzielenia Zezwolenia nr 2; Czy Wnioskodawca za okres 2015 roku będzie zobowiązany do złożenia załącznika SSE-R jako załącznika do zeznania rocznego CIT-8 (pytanie nr 3);
• czy w kolejnych latach obrotowych obowiązywania obu Zezwoleń, tj. w roku obrotowym 2016 i 2017 (do 15.11.2017) Wnioskodawca w odniesieniu do rozliczenia za te lata obrotowego będzie zobowiązany do złożenia załącznika SSE-R do zeznania rocznego CIT-8 (pytanie nr 4).
  
  

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

Spółka działa na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: SSE) na podstawie Zezwolenia z dnia 29 listopada 2000 r. (dalej: Zezwolenie nr 1).

Pierwotnie zezwolenie zostało udzielone spółce działającej pod firmą A Sp. z o.o. a następnie zmienione decyzją z dnia 26.04.2004 r. w zakresie oznaczenia przedsiębiorcy poprzez wskazanie spółki jako podmiotu któremu udzielono zezwolenie.

Przedmiotowe zezwolenie zostało udzielone na prowadzenie działalności na terenie SSE rozumianej jako działalność produkcyjna, handlowa i usługowa w zakresie wyrobów wytworzonych na terenie strefy określonych w następujących pozycjach PKWiU ustalonych na podstawie obowiązującego wówczas Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz. U. Nr 42, poz. 264):

Przędza włókiennicza i nici DB 17.1

Tkaniny DB 17.2

Usługi w zakresie wykańczania materiałów włókienniczych DB 17.3

Wyroby włókiennicze gotowe, z wyjątkiem odzieży DB 17.4

Wyroby włókiennicze pozostałe DB 17.5

Materiały o splocie dzianinowym lub szydełkowym DB 17.6

Wyroby dziewiarskie o splocie dzianinowym lub szydełkowym DB 17.7

Odzież ze skóry lub skóry wtórnej DB 18.1

Odzież i dodatki odzieżowe, z wyjątkiem odzieży skórzanej DB 18.2

Skóry futerkowe, wyroby futrzarskie DB 18.3

Skóry wyprawione DC 19.1

Wyroby kaletnicze i rymarskie DC 19.2

Obuwie DC 19.3

Opakowania drewniane DD 20.4

Wyroby z drewna pozostałe; wyroby z korka, słomy i materiałów używanych do wyplatania DD 20.5

Masa celulozowa DE 21.1

Wyroby z papieru i tektury DE 21.2

Usługi poligraficzne i usługi związane z poligrafią DE 22.2

Chemikalia podstawowe DG 24.1

Farby, lakiery i podobne środki pokrywające, farba drukarska i gotowe sykatywy DG 24.3

Gliceryna; środki myjące i czyszczące; wyroby kosmetyczne i toaletowe DG 24.5

Produkty chemiczne pozostałe DG 24.6

Włókna chemiczne DG 24.7

Wyroby z gumy DH 25.1

Wyroby z tworzyw sztucznych DH 25.2

Maszyny i urządzenia specjalnego przeznaczenia pozostałe DK 29.5

Wnioskodawca, w oparciu o Zezwolenie nr 1 dotychczas, w przeważającym zakresie, prowadził działalność polegającą na wytwarzaniu wysokiej jakości artykułów pościelowych; takich jak poduszki, poszewki, kołdry z wypełnieniem naturalnym oraz syntetycznym, sklasyfikowaną pod kodem PKWiU (1997) DB 17.4 - Wyroby włókiennicze gotowe, z wyjątkiem odzieży który na gruncie obecnie obowiązującej klasyfikacji PKWiU (2008) odpowiadałby pozycji C 13.92.

Zezwolenie nr 1 zostało udzielone do dnia 15.11.2017 r.

Wnioskodawca, w ramach Zezwolenia nr 1, poniósł wydatki inwestycyjne przekraczające równowartość 1 mln EURO. Wnioskodawca rozpoczął działalność gospodarczą na terenie SSE w dniu 07.11.2003 r.

Wnioskodawca spełniał na moment wejścia w życie ustawy o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw z dnia 2 października 2003 r. (Dz. U. Nr 188, poz. 1840, dalej: ustawa zmieniająca) definicję małego przedsiębiorcy w rozumieniu załącznika 1 do rozporządzenia nr 70/2001/WE z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw (Dz. Urz. WE L 10 z 13.01.2001). Wnioskodawca zgodnie z art. 6 ustawy zmieniającej wystąpił z wnioskiem do Ministra Gospodarki o stosowną zmianę Zezwolenia nr 1, polegającą na zastosowaniu do tego przedsiębiorcy przepisów dotyczących zwolnień podatkowych określonych w art. 5 ustawy zmieniającej w miejsce przepisów art. 12 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, w brzmieniu z dnia 31 grudnia 2000 r. W związku z powyższym, Wnioskodawcy jako małemu przedsiębiorcy do końca roku 2011 przysługiwało prawo do zwolnień podatkowych określonych w art. 12 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, w brzmieniu z dnia 31 grudnia 2000 r. Zgodnie z przepisami obowiązującymi na dzień 31 grudnia 2000 r., Wnioskodawcy, w okresie 10 lat od dnia rozpoczęcia działalności na terenie SSE (tj. od dnia 07.11.2003 r.) przysługiwało całkowite zwolnienie z podatku dochodowego od osób prawnych dochodu wypracowanego na terenie SSE (tj. zwolnienie 100% dochodów uzyskanych z działalności prowadzonej na terenie SSE - zgodnie z art. 5 ustawy zmieniającej w zw. z art. 12 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych oraz par. 5 ust. 1 i ust. 3 rozporządzenia strefowego z 1997 r., w brzmieniu z dnia 31.12.2000 r.). Po upływie 10-letniego okresu, Wnioskodawcy przysługiwało prawo do zwolnienia 50% dochodu uzyskanego z działalności strefowej, zgodnie z art. 12 ust. 2 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych oraz par. 8 rozporządzenia strefowego z 1997 r., w brzmieniu z dnia 31.12.2000 r.

Wobec powyższego, na mocy art. 7 ustawy zmieniającej, wpływy z podatku dochodowego od osób prawnych, wynikające z dochodu wypracowanego na terenie SSE na podstawie Zezwolenia nr 1 w wysokości odpowiadającej różnicy między kwotą podatku należnego i zapłaconego przez podatnika a kwotą podatku, który podlegałby zapłacie przy uwzględnieniu zwolnień wynikających z art. 12 ustawy o SSE w brzmieniu z dnia 31 grudnia 2000 r., podlega przekazaniu na rachunek Funduszu Strefowego. Zatem począwszy od rozliczenia za rok 2013, Wnioskodawca składa stosowne informacje SSE-R dotyczące rozliczenia podatku dochodowego od dochodów osiąganych z tytułu prowadzonej działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

W związku z rozwojem przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, w bieżącym roku Wnioskodawca wystąpił w ramach przetargu łącznego, z wnioskiem o udzielenie zezwolenia strefowego na realizację projektu inwestycyjnego oraz zakup nieruchomości na terenie SSE. Nowa inwestycja będzie polegała na zwiększeniu zdolności produkcyjnych istniejącego zakładu produkcyjnego Wnioskodawcy. W ramach realizacji przedsięwzięcia na zakupionej na terenie SSE nieruchomości gruntowej powstanie zakład produkcyjny składający się z hali produkcyjno-magazynowej z częścią socjalno-biurową oraz hali magazynowej, zostaną wybudowane parkingi, drogi dojazdowe, jak również nastąpi doposażenie i modernizacja parku maszynowego. O kolejne zezwolenie strefowe Wnioskodawca aplikował już jako duży przedsiębiorca. W międzyczasie jego status uległ bowiem zmianie.

Dnia 23 czerwca 2015 r. Wnioskodawca uzyskał Zezwolenie (dalej: Zezwolenie nr 2) na prowadzenie na terenie SSE działalności gospodarczej, rozumianej jako działalność produkcyjna, handlowa i usługowa w zakresie wyrobów i usług wytworzonych na terenie strefy określonych w następujących pozycjach PKWiU, ustalonych na podstawie obecnie obowiązującego Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz. U. Nr 207, poz. 1293):

Pióra, puch, pierze i skóry ptaków C 10.12.5

Gotowe wyroby tekstylne C 13.92

Materace C 31.03.

Zakres działalności Wnioskodawcy, w wyniku realizacji nowej inwestycji, nie zmieni się diametralnie w stosunku do zasadniczej działalności Wnioskodawcy objętej Zezwoleniem nr 1. Produktami strefowymi w głównej mierze pozostaną jak dotychczas wysokiej jakości wyroby tekstylne wymienione powyżej. Oprócz tego jednak Wnioskodawca rozpocznie także produkcję materacy oraz będzie we własnym zakresie wytwarzał puch i pierze w ramach części procesu produkcyjnego wyrobów tekstylnych, jak również puch i pierze będzie stanowić końcowy efekt produkcyjny i będzie sprzedawane jako wyrób gotowy innym podmiotom z branży.

Wnioskodawca dysponuje już prawem do skorzystania ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie Zezwolenia nr 2 ze względu na fakt, iż w związku z zakupem od Zarządzającego SSE gruntu, na którym ma zostać zrealizowana inwestycja poniósł w okresie następującym po dacie uzyskania Zezwolenia nr 2 wydatki inwestycyjne kwalifikujące się do objęcia pomocą.

W stosunku do Zezwolenia nr 2 Wnioskodawca zaprowadził ewidencję nakładów inwestycyjnych, pozwalającą ustalić wysokość poniesionych nakładów na nową inwestycję. Natomiast sam proces produkcji w okresie obowiązywania obu zezwoleń będzie przebiegał w ramach funkcjonowania zakładu produkcyjnego na terytorium SSE, bez rozdziału na działalność prowadzoną w oparciu o Zezwolenie nr 1 i Zezwolenie nr 2.

Docelowo, cały majątek przedsiębiorstwa zostanie przeniesiony z obecnie wykorzystywanej hali, którą Wnioskodawca najmuje od innej spółki (umowa najmu wygaśnie w roku 2017) do hali wybudowanej w ramach nowej inwestycji w związku z realizacją warunków Zezwolenia nr 2. Wnioskodawca posiada rok obrotowy zgodny z rokiem kalendarzowym.

Pismem uzupełniającym Wnioskodawca wskazał, że pytanie nr 1 i 2 dotyczy stanu faktycznego, pytanie nr 3 i 4 zdarzenia przyszłego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w okresie obowiązywania obu zezwoleń, tj. Zezwolenia nr l i Zezwolenia nr 2, Wnioskodawca ma obowiązek prowadzić odrębną ewidencję dochodów generowanych w oparciu o poszczególne zezwolenia dla potrzeb rozliczenia podatku dochodowego?
2. Na jaki moment Wnioskodawca powinien dyskontować ponoszone aktualnie wydatki inwestycyjne oraz wartość uzyskanej pomocy publicznej? Czy wartość pomocy publicznej uzyskiwanej w kolejnych latach w formie zwolnienia od podatku dochodowego powinna zostać zdyskontowana na dzień uzyskania Zezwolenia nr 2?
3. Czy ze względu na fakt, że Wnioskodawca uzyskał prawo do skorzystania z pomocy publicznej na podstawie Zezwolenia nr 2 w trakcie roku obrotowego (tj. w czerwcu 2015 r.), zobowiązany będzie do odrębnego rozliczenia osiągniętego dochodu za rok 2015, tj. za część roku obrachunkowego, w której obowiązywało tylko Zezwolenia nr 1 z zastosowaniem przepisów art. 7 ustawy zmieniającej dotyczącego przekazywania środków na rachunek Funduszu Strefowego, a za część roku, w którym obowiązywało już Zezwolenie nr 2 z zastosowaniem warunków zwolnienia, jakie wynikają z faktu udzielenia Zezwolenia nr 2? Czy Wnioskodawca za okres 2015 roku będzie zobowiązany do złożenia załącznika SSE-R jako załącznika do zeznania rocznego CIT-8?
4. Czy w kolejnych latach obrotowych obowiązywania obu Zezwoleń, tj. w roku obrotowym 2016 i 2017 (do 15.11.2017) Wnioskodawca w odniesieniu do rozliczenia za te lata obrotowego będzie zobowiązany do złożenia załącznika SSE-R do zeznania rocznego CIT-8?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie nr 2. Wniosek Spółki w zakresie pytań nr 1, 3-4 został rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną w dniu 3 czerwca 2016 r. nr ILPB3/4510-1-171/16-3/KS.

Zdaniem Wnioskodawcy, wielkość pomocy, jak również poniesione obecnie wydatki inwestycyjne powinny być dyskontowane na moment uzyskania Zezwolenia nr 2 - tj. na dzień 23.06.2015. Jest to jedyna data, co do której Wnioskodawca zobowiązany jest ustalić wartość poniesionych nakładów inwestycyjnych i porównać ją z wartością uzyskanej pomocy.

Ze względu na fakt, że wielkość nakładów poniesionych w związku z realizacją pierwszej inwestycji przekroczyła 1 mln EUR, na podstawie przepisów obowiązujących przed 01.01.2001 r., zwolnieniu z podatku dochodowego od osób prawnych przez połowę okresu, na który strefa została utworzona, podlegał cały dochód a w kolejnych latach, zgodnie z zapisami rozporządzenia 50% dochodu wypracowanego na terenie SSE.

W przypadku Wnioskodawcy, wysokość przysługującej mu aktualnie pomocy publicznej limitowana jest wielkością poniesionych wydatków wyłącznie w związku z realizacją drugiej inwestycji na terenie SSE. Ze względu na zmianę statusu Wnioskodawcy na dużego przedsiębiorcę - limit pomocy wynosi 35% wartości poniesionych nakładów inwestycyjnych (§ 4 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia strefowego). Dla celów właściwej kontroli wykorzystania limitu pomocy, zarówno wielkość nakładów inwestycyjnych jak i wielkość zwolnienia z podatku (ustalonego w odniesieniu do całego dochodu wypracowanego w ramach działalności strefowej) muszą zostać zdyskontowane na dzień uzyskania zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie strefy, czyli w przypadku Wnioskodawcy na 23.06.2015.

Należy wskazać, iż Zezwolenie nr 1 nie generuje już obecnie prawa do korzystania z pomocy publicznej rozumianej jako zwolnienie z opodatkowania podatkiem dochodowym dochodów osiąganych z tytułu prowadzenia działalności na terenie SSE. W związku z posiadaniem Zezwolenia nr 1 Wnioskodawca mógłby jedynie, na podstawie przepisów rozporządzenia z dnia 21 marca 2006 r. w sprawie udzielania wsparcia nowej inwestycji z Funduszu Strefowego, skorzystać ze środków zgromadzonych na rachunku Fundusz Strefowego, względnie zgromadzić na nim kolejne środki (wyłącznie w sytuacji, gdyby Wnioskodawca zobowiązany był zapłacić podatek w związku z działalnością prowadzoną na terenie strefy - co w jego przypadku nie będzie miało miejsca aż do momentu wykorzystania limitu zwolnienia wynikającego z Zezwolenia nr 2). Natomiast fakt posiadania Zezwolenia nr 1 nie wpływa na wysokość należnej Wnioskodawcy pomocy publicznej rozumianej jako ekwiwalent dotacji brutto ustalany w oparciu o zdyskontowane kwoty podatku, który podlegałby obowiązkowi zapłaty gdyby nie fakt posiadania przez Wnioskodawcę Zezwolenia nr 2. Obecnie zwolnienie Wnioskodawcy z podatku dochodowego wynika z faktu posiadania Zezwolenia nr 2, co przesądza o tym, iż zarówno kwota wydatków inwestycyjnych, jak i wartość pomocy publicznej powinna być dyskontowana na dzień wydania Zezwolenia nr 2.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie pytania nr 2 jest nieprawidłowe.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Spółka działa na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej na podstawie zezwolenia z dnia 29 listopada 2000 r. oraz z dnia 23 czerwca 2015 r.

W oparciu o zezwolenie nr 1, w przeważającym zakresie, Spółka prowadziła działalność polegającą na wytwarzaniu wysokiej jakości artykułów pościelowych; takich jak poduszki, poszewki, kołdry z wypełnieniem naturalnym oraz syntetycznym. Zezwolenie nr 1 zostało udzielone do dnia 15.11.2017 r.

Spółka wskazała, że zakres działalności, w wyniku realizacji nowej inwestycji (na podstawie zezwolenia nr 2) nie zmieni się diametralnie w stosunku do zasadniczej działalności objętej Zezwoleniem nr 1. Produktami strefowymi w głównej mierze pozostaną jak dotychczas wysokiej jakości wyroby tekstylne. Oprócz tego jednak Wnioskodawca rozpocznie także produkcję materacy oraz będzie we własnym zakresie wytwarzał puch i pierze w ramach części procesu produkcyjnego wyrobów tekstylnych, jak również puch i pierze będzie stanowić końcowy efekt produkcyjny i będzie sprzedawane jako wyrób gotowy innym podmiotom z branży.

Na wstępie należy wskazać, że zasady zwolnień podatkowych dla przedsiębiorców, którzy otrzymali zezwolenie na działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej przed dniem 1 stycznia 2001 r. uregulowano w przepisach ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600) – w art. 12 w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2000 r., a także w przepisach rozporządzeń ustanawiających specjalne strefy ekonomiczne wydanych na jej podstawie, tj. w rozporządzeniu Rady Ministrów w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej z dnia 9 września 1997 r. (Dz. U. Nr 135, poz. 904).

Natomiast w dniu uzyskania zezwolenia nr 2, tj. 23 czerwca 2015 r. na prowadzenie działalności na terenie specjalnej strefy, zasady korzystania przez przedsiębiorców z pomocy publicznej określają następujące akty wykonawcze:

• rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 15 grudnia 2008 r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 232, poz. 1551) oraz
• rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz. U. Nr 232, poz. 1548);

oraz ustawa z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych – w brzmieniu obowiązującym na dzień wydania powyższego zezwolenia.

Rozporządzenie z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych określa:

• przedmioty działalności gospodarczej, na które nie będzie wydawane zezwolenie,
• maksymalną wielkość pomocy publicznej, którą można udzielić przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie strefy na podstawie zezwolenia,
• warunki udzielania pomocy publicznej przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie strefy na podstawie zezwolenia,
• warunki uznawania wydatków za wydatki poniesione na inwestycję na terenie strefy, a także minimalną wysokość tych wydatków,
• koszty inwestycji uwzględniane przy obliczaniu wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorców, którzy uzyskali zezwolenie po dniu 31 grudnia 2000 r.,
• sposób dyskontowania kosztów inwestycji i wielkości pomocy publicznej

z zachowaniem warunków rozporządzenia Komisji (WE) nr 800/2008 z dnia 6 sierpnia 2008 r. uznającego niektóre rodzaje pomocy za zgodne ze wspólnym rynkiem w zastosowaniu art. 87 i 88 Traktatu (ogólne rozporządzenie w sprawie wyłączeń blokowych) (Dz. Urz. UE L 214 z 09.08.2008, str. 3).

W § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia wskazano, że pomoc publiczna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2014 r. poz. 851, z późn. zm.) albo na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) stanowi regionalną pomoc inwestycyjną z tytułu:

1. kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych w § 6 lub
2. tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o składki obowiązkowe, takie jak składki na ubezpieczenie społeczne, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników.
   
   

Przez nową inwestycję należy rozumieć inwestycję w środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne polegającą na utworzeniu nowego lub rozbudowie istniejącego przedsiębiorstwa, dywersyfikacji produkcji przedsiębiorstwa przez wprowadzenie nowych dodatkowych produktów bądź na zasadniczej zmianie dotyczącej całościowego procesu produkcyjnego istniejącego przedsiębiorstwa. Za nową inwestycję uznaje się również nabycie przedsiębiorstwa, które jest w likwidacji albo zostałoby zlikwidowane, gdyby nie zostało nabyte, albo zorganizowanej części takiego przedsiębiorstwa, o ile nabywca nie jest powiązany ze zbywcą - § 3 ust. 4 rozporządzenia.

Pomoc, o której mowa w ust. 1, może być udzielana łącznie z inną pomocą na nowe inwestycje lub tworzenie nowych miejsc pracy, bez względu na jej źródło i formę, pod warunkiem że łącznie wartość tej pomocy nie przekroczy dopuszczalnej wielkości pomocy określonej w § 4 (§ 3 ust. 8 cyt. rozporządzenia ).

§ 4 ust. 1 tego rozporządzenia stanowi, że maksymalna intensywność regionalnej pomocy inwestycyjnej liczona jako stosunek ekwiwalentu dotacji brutto do kosztów kwalifikujących się do objęcia tą pomocą, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3 oraz 6, wynosi:

1. 50% - na obszarach należących do województw: lubelskiego, podkarpackiego, warmińsko-mazurskiego i podlaskiego;
2. 35% - na obszarach należących do województw: kujawsko-pomorskiego, lubuskiego, łódzkiego, małopolskiego, opolskiego, pomorskiego, świętokrzyskiego, zachodniopomorskiego oraz na obszarach należących do podregionów ciechanowsko-płockiego, ostrołęcko-siedleckiego, radomskiego i warszawskiego wschodniego;
3. 25% - na obszarach należących do województw: dolnośląskiego, wielkopolskiego i śląskiego;
4. 20% - na obszarze należącym do podregionu warszawskiego zachodniego;
5. 15% - na obszarze należącym do miasta stołecznego Warszawy do dnia 31 grudnia 2017 r.;
6. 10% - na obszarze należącym do miasta stołecznego Warszawy od dnia 1 stycznia 2018 r.
   
   

Za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące:

1. ceną nabycia gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego;
2. ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika;
3. kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych;
4. ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how lub nieopatentowanej wiedzy technicznej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3;
5. kosztem związanym z najmem lub dzierżawą gruntów, budynków i budowli - pod warunkiem że okres najmu lub dzierżawy trwa co najmniej 5 lat, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców - co najmniej 3 lata, licząc od przewidywanego terminu zakończenia nowej inwestycji;
6. ceną nabycia aktywów innych niż grunty, budynki i budowle objęte najmem lub dzierżawą, w przypadku gdy najem lub dzierżawa ma postać leasingu finansowego oraz obejmuje zobowiązanie do nabycia aktywów z dniem upływu okresu najmu lub dzierżawy

– (§ 6 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r.).

W przypadku przedsiębiorców innych niż mali i średni koszty inwestycji określone w ust. 1 pkt 4 uwzględnia się w kosztach kwalifikujących się do objęcia pomocą w wysokości nieprzekraczającej 50% wartości kosztów, o których mowa w ust. 1 - § 6 ust. 2 ww. rozporządzenia.

Z kolei § 7 ust. 1 ww. rozporządzenia stanowi, że koszty inwestycji oraz wielkość pomocy są dyskontowane na dzień uzyskania zezwolenia.

Art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2014 r. poz. 851 ze zm.) stanowi, że wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274, z 2008 r. Nr 118, poz. 746 oraz z 2009 r. Nr 18, poz. 97), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Jak wynika z 17 ust. 4 ww. ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 34, przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Przepis art. 17 ust. 1 pkt 34 oraz ust. 4 określają generalne zasady zwolnienia dochodu wynikającego z prowadzenia działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2015 r., poz. 282), dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zwolnienie to stanowi pomoc publiczną, przy czym wielkość tej pomocy nie może przekroczyć jej maksymalnej wielkości określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 4 ust. 4.

Art. 16 ust. 1 i 2 ustawy o SSE stanowi, że zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie strefy uprawnia do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie danej strefy i korzystania z pomocy publicznej. Określa ono przedmiot oraz warunki prowadzenia działalności.

Podkreślenia wymaga fakt, że prowadzenie działalności gospodarczej w specjalnej strefie ekonomicznej i wynikające stąd zwolnienie dochodów pochodzących z tej działalności jest wyjątkiem od zasady równości i sprawiedliwości opodatkowania, w związku z tym przepisy dotyczące zwolnień muszą być interpretowane ściśle, zgodnie z ich wykładnią językową.

Powyższe regulacje prawne ustanawiają fundamentalne warunki korzystania z ulgi podatkowej z tytułu prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej działalności gospodarczej.

Zasadniczym elementem stosowania zwolnienia jest łączne wystąpienie dwóch warunków:

• prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej,
• uzyskiwanie dochodu z działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu.
  
  

Biorąc powyższe pod uwagę, dokonując oceny zakresu zwolnień podatkowych, należy uwzględnić, że wolny od podatku dochodowego od osób prawnych jest wyłącznie dochód uzyskany z działalności gospodarczej, w zakresie określonym w zezwoleniu, prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Jeżeli np. dany rodzaj (przedmiot) działalności gospodarczej nie jest wymieniony w zezwoleniu, to dochód z takiej działalności nie podlega zwolnieniu.

Specjalne Strefy Ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na których możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych. Jednocześnie jednak pamiętać należy, że uzyskiwane z tego tytułu preferencje stanowią pomoc publiczną, niezgodną (co do zasady) z jednolitym wspólnym rynkiem w Unii Europejskiej. Z tego też względu szczegółowe warunki udzielania tej formy pomocy, w szczególności jej intensywność, są ściśle uregulowane przepisami prawa, których naruszenie grozi koniecznością zwrotu otrzymanej pomocy publicznej.

W odniesieniu do pytania nr 2 Wnioskodawcy, tj. na jaki moment Wnioskodawca powinien dyskontować ponoszone aktualnie wydatki inwestycyjne oraz wartość uzyskanej pomocy publicznej; czy wartość pomocy publicznej uzyskiwanej w kolejnych latach w formie zwolnienia od podatku dochodowego powinna zostać zdyskontowana na dzień uzyskania Zezwolenia nr 2 Organ podziela stanowisko Wnioskodawcy, że: „wielkość pomocy, jak również poniesione obecnie wydatki inwestycyjne powinny być dyskontowane na moment uzyskania Zezwolenia nr 2 - tj. na dzień 23.06.2015”.

Co do zasady, biorąc pod uwagę § 7 ust. 1 ww. rozporządzenia koszty inwestycji oraz wielkość pomocy są dyskontowane na dzień uzyskania zezwolenia. W sprawie zatem, Wnioskodawca powinien dyskontować ponoszone aktualnie wydatki inwestycyjne oraz wartość uzyskanej pomocy publicznej na dzień uzyskania zezwolenia nr 2, tj. na dzień 23 czerwca 2015 r.

Jednakże, stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe ponieważ Organ nie zgadza się z częścią uzasadnienia stanowiska, a mianowicie, że: „w związku z posiadaniem Zezwolenia nr 1 Wnioskodawca mógłby jedynie, na podstawie przepisów rozporządzenia z dnia 21 marca 2006 r. w sprawie udzielania wsparcia nowej inwestycji z Funduszu Strefowego, skorzystać ze środków zgromadzonych na rachunku Fundusz Strefowego, względnie zgromadzić na nim kolejne środki (wyłącznie w sytuacji, gdyby Wnioskodawca zobowiązany był zapłacić podatek w związku z działalnością prowadzoną na terenie strefy - co w jego przypadku nie będzie miało miejsca aż do momentu wykorzystania limitu zwolnienia wynikającego z Zezwolenia nr 2)” oraz że wielkość zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych powinien ustalać „w odniesieniu do całego dochodu wypracowanego w ramach działalności strefowej”.

W tym miejscu podkreślić należy, że pomocą publiczną udzieloną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność na terenie strefy jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek obliczony od dochodu osiągniętego wyłącznie z działalności prowadzonej na terenie strefy, na podstawie właściwego zezwolenia. Wielkość tego zwolnienia jest uzależniona od wysokości poniesionych wydatków inwestycyjnych.

W rozpatrywanej sprawie – tak jak to wskazano w interpretacji z dnia 3 czerwca 2016 r. nr ILPB3/4510-1-171/16-3/KS – Spółka z dniem 31.12.2011 r. utraciła prawo do zwolnienia podatkowego z tytułu działalności prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia nr 1.

Wobec powyższego, Wnioskodawca od momentu uzyskania zezwolenia nr 2, tj. od 23.06.2015 r. może korzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych dochodu wygenerowanego na terenie strefy tylko z działalności objętej zezwoleniem nr 2.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.