INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 22 grudnia 2011 r. (data wpływu 30 grudnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie stosowania kursów walut do przeliczenia transakcji na rachunkach walutowych w banku zagranicznym

• w części dotyczącej ustalenia różnic kursowych rozchodu waluty z zastosowaniem kursu historycznego wpływu ustalonego według metody średnioważonej - jest nieprawidłowe

• w pozostałej części dotyczącej ustalenia różnic kursowych - jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 30 grudnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie stosowania kursów walut do przeliczenia transakcji na rachunkach walutowych w banku zagranicznym.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca - Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością posiada rachunki walutowe w banku zagranicznym (Węgry) w euro i w forintach, na które wpływa waluta od kontrahentów zagranicznych za świadczone na ich rzecz usługi. Ze zgromadzonych środków Wnioskodawca płaci za nabywane usługi kontrahentom. Nadwyżkę zgromadzonych środków okresowo przelewa na konto podstawowe w banku krajowym, prowadzone w PLN.

Wobec powyższego Wnioskodawca ma wątpliwości, jakie kursy walut należy zastosować do przeliczenia transakcji na powyższych rachunkach walutowych w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Powyższe dotyczy w szczególności sposobu przeliczania na walutę polską:

1. wpływu należności od kontrahentów zagranicznych na rachunek walutowy i prowizji za przelew należności potrącanych przez bank dłużnika,
2. opłat miesięcznych (prowizji) za prowadzenie rachunków bankowych w euro i w forintach,
3. zapłaty zobowiązań spółki oraz prowizji za przelewy,
4. odsetek od salda dodatniego środków zgromadzonych na rachunkach walutowych,
5. transferu zgromadzonych środków z rachunków walutowych w banku zagranicznym na rachunek w PLN w banku krajowym.
   
   

Wnioskodawca ustala różnice kursowe tzw. metodą podatkową, czyli na podstawie art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jakie kursy walut w świetle przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych według stanu prawnego obowiązującego po 1 stycznia 2012 r. należy zastosować do przeliczenia transakcji na rachunkach walutowych w banku zagranicznym...

Zdaniem Wnioskodawcy: w kwestii różnic kursowych należy podnieść, iż na mocy art. 15a ust. 2 i 3 ustawy, różnice kursowe powstają, jeżeli wartość otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest wyższa/niższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5. Wynika z powyższego, że różnice kursowe powstają od własnych środków w walutach obcych, jeżeli wystąpi różnica wartości w dacie wpływu waluty obcej (tj. w przypadku jej nabycia lub otrzymania) i jej wypływu (tj. w sytuacji zapłaty lub innej formy wypływu posiadanej waluty obcej).

Na podstawie ustawy z dnia 1 lipca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2012 r. (Dz. U. Nr 178 poz. 1059) art. 5a ust. 4 ustawy otrzymał nowe brzmienie zgodnie z którym:" przy obliczaniu różnic kursowych, o których mowa w ust. 2 i 3, uwzględnia się kursy faktycznie zastosowane w przypadku sprzedaży lub kupna walut obcych oraz otrzymania należności lub zapłaty zobowiązań. W pozostałych przypadkach, a także gdy do otrzymanych należności lub zapłaty zobowiązań nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, stosuje się kurs średni ogłaszany przez Bank z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.";

Przez średni kurs ogłoszony przez Bank rozumieć należy kurs z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu lub poniesienia kosztu.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiują pojęcia faktycznie zastosowanego kursu waluty.

NSA w wyroku z 3 lutego 2011 r., sygn. akt dokonując wykładni pojęcia "kurs faktycznie zastosowany" podkreślił, że należy odwołać się do słownikowej definicji terminu "faktycznie", który oznacza: zgodnie z faktami, w istocie, rzeczywiście, naprawdę zastosowany. Zatem zdaniem sądu, kurs faktycznie zastosowany to taki kurs, który był w istocie, rzeczywiście, naprawdę zastosowany. Warunek ten jest spełniony tylko wtedy, gdy doszło do operacji finansowej przewalutowania, tj. do wyrażenia w danej walucie wartości pieniężnej określonej pierwotnie w innej walucie. Jeżeli podatnik odsprzedał walutę określonemu bankowi lub kupił walutę od banku, wówczas zasadne jest przyjęcie do obliczenia różnic kursowych kursu waluty, który został rzeczywiście zastosowany (tj. kursu bankowego). Zdaniem NSA, uznanie możliwości stosowania przez podatnika kursu generalnie stosowanego przez bank (w którym podatnik ma rachunek walutowy), ale niezastosowanego w konkretnej transakcji walutowej z podatnikiem - gdyż do takiej transakcji w ogóle nie doszło - trudne jest do zaakceptowania.

Ostatecznie NSA stwierdził, że jeżeli podatnik faktycznie nie zastosował kursu waluty w danym dniu, powinien posłużyć się średnim kursem B.

Ponadto, według stanowiska Rządu do komisyjnego projektu nowelizacji ustawy, wprowadzone zmiany miały na celu uproszczenie podatkowych zasad ustalania różnic kursowych przy zastosowaniu kursu waluty oraz ich ujednolicenie z przepisami ustawy o rachunkowości. Tak więc w przypadkach gdy nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, np. gdy nie dochodzi do faktycznej wymiany waluty, przyjmowany będzie kurs średni B.

Zatem, w świetle znowelizowanych zasad od 1 stycznia 2012 r. dla celów podatkowych do wyceny operacji wpływu i wypływu środków z rachunków walutowych prowadzonego przez bank zagraniczny nie będzie miał zastosowania kurs kupna i sprzedaży banku, w którym Spółka posiada rachunki walutowe, tylko średni kurs ogłaszany przez Bank z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania operacji.

Waluty obce, trafiające na walutowy rachunek bankowy a pochodzące np. z zapłaty należności w walucie obcej nie są bowiem odsprzedawane bankowi prowadzącemu ten rachunek, lecz służą potrzebom Spółki a środki wypłacane z tego rachunku, przeznaczone do regulacji zobowiązań w walucie obcej nie są zakupywane w banku. Tym samym wyceny tych środków walutowych nie należy wiązać z kursem kupna/sprzedaży banku prowadzącego rachunek walutowy Spółki.

Zgodnie z powyższym, w zakresie wpływu walut:

• w przypadku wpływu należności na rachunek walutowy przeliczenia należy dokonać po kursie średnim B z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień operacji;

• odsetki od salda dodatniego środków znajdujących się na rachunkach walutowych prowadzonych przez bank zagraniczny powinny zostać wycenione po kursie średnim B z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień zarachowania tych odsetek na rachunku walutowym.
  
  

W tej sytuacji dzień uzyskania przychodu jest jednocześnie dniem jego faktycznego wpływu (kwoty przypisanych odsetek Spółka poznaje dopiero w momencie otrzymania wyciągu bankowego), a zatem nie powstaną różnice kursowe w zakresie przychodów należnych, o których mowa w art. 15a ust. 2 pkt 1 i i ust. 3 pkt 1 ustawy.

Natomiast w zakresie wypływu walut:

• w przypadku zobowiązań Spółka powinna przeliczyć ich zapłatę po kursie średnim B z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień operacji;

• pobrane przez bank prowizje i opłaty powinny zostać wycenione po kursie średnim B z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień obciążenia, tj. pobrania środków z rachunków walutowych.
  
  

Dzień poniesienia kosztu (obciążenia rachunku) z tytułu prowizji i opłat bankowych jest jednocześnie dniem jego faktycznej zapłaty (kwoty pobranych prowizji i opłat Spółka poznaje dopiero w momencie otrzymania wyciągu bankowego), a zatem nie powstaną tu również różnice kursowe w zakresie poniesionych kosztów, o których mowa w art. 15a ust. 2 pkt 2 i ust. 3 pkt 2 ustawy.

Dodatkowo w zakresie rozchodu (wypływu) walut, na podstawie art. 15a ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do podatnika należy wyznaczenie kolejności wyceny środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej wg przyjętej metody stosowanej w rachunkowości, której podatnik nie może zmienić w trakcie roku podatkowego.

W tym celu należy zastosować jedną z metod wyceny przewidzianych w ustawie o rachunkowości, a w przypadku pytającej Spółki będzie to metoda według cen przeciętnych, to jest ustalona w wysokości średniej ważonej waluty obcej.

Ponieważ do wyceny rozchodu waluty będzie miał zastosowanie kurs historyczny wpływu ustalony według metody średnioważonej, to powstaną różnice kursowe od własnych środków w walutach obcych. Powstałe różnice kursowe będą uznane podatkowo.

W przypadku transferu zgromadzonych środków w walutach z banku zagranicznego na rachunek złotówkowy prowadzony przez bank polski do wyceny wpływu należy zastosować kurs kupna banku krajowego (lub kurs wynegocjowany), tzn. kurs faktycznie zastosowany.

Do wyceny rozchodu waluty będzie miał natomiast zastosowanie kurs historyczny ustalony według metody średnioważonej. Powstałe różnice kursowe będą uznane podatkowo. Ponieważ w tej sytuacji mamy do czynienia z faktyczną odsprzedażą waluty do banku, wpływ środków na rachunek złotówkowy należy przeliczyć po kursie kupna banku obsługującego jednostkę, obowiązującym w dniu dokonania odsprzedaży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego i oceny prawnej zdarzenia przyszłego przedstawionej przez Wnioskodawcę stwierdza się co następuje.

W opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawca wskazał, iż posiada rachunki walutowe w banku zagranicznym (Węgry) w euro i w forintach, na które wpływa waluta od kontrahentów zagranicznych za świadczone na ich rzecz usługi. Ze zgromadzonych środków Wnioskodawca płaci za nabywane usługi kontrahentom. Nadwyżkę zgromadzonych środków okresowo przelewa na konto podstawowe w banku krajowym, prowadzone w PLN.

Wobec powyższego Wnioskodawca ma wątpliwości, jakie kursy walut należy zastosować do przeliczenia transakcji na powyższych rachunkach walutowych w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Powyższe dotyczy w szczególności sposobu przeliczania na walutę polską:

1. wpływu należności od kontrahentów zagranicznych na rachunek walutowy i prowizji za przelew należności potrącanych przez bank dłużnika,
2. opłat miesięcznych (prowizji) za prowadzenie rachunków bankowych w euro i w forintach,
3. zapłaty zobowiązań spółki oraz prowizji za przelewy,
4. odsetek od salda dodatniego środków zgromadzonych na rachunkach walutowych,
5. transferu zgromadzonych środków z rachunków walutowych w banku zagranicznym na rachunek w PLN w banku krajowym.
   
   

Ponadto według Wnioskodawcy do wyceny rozchodu waluty będzie miał zastosowanie kurs historyczny wpływu ustalony według metody średnioważonej i powstaną różnice kursowe od własnych środków w walutach obcych. Powstałe różnice kursowe będą uznane podatkowo.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), przychodami - z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 13 i 14 – są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Przepis art. 12 ust. 2 ww. ustawy stanowi, iż przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

W przedmiotowym wniosku, wskazano, iż Wnioskodawca ustala różnice kursowe tzw. metodą podatkową, czyli na podstawie art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stosownie do art. 15a ust. 1 ww. ustawy, różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3.

Zdarzenia, z którymi ustawodawca wiąże skutki w postaci wystąpienia podatkowych różnic kursowych wymienione zostały w art. 15a ust. 2 (dodatnie różnice kursowe) i ust. 3 (ujemne różnice kursowe) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. I tak, dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:

• przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia (art. 15a ust. 2 pkt 1);

• poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia (art. 15a ust. 2 pkt 2);

• otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest niższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5 (art. 15a ust. 2 pkt 3);

• kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni (art. 15a ust. 2 pkt 4);

• kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni (art. 15a ust. 2 pkt 5).
  
  

Ujemne różnice kursowe powstają natomiast m.in., jeżeli wartość:

• przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Bank jest wyższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia (art. 15a ust. 3 pkt 1);

• poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Bank jest niższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia (art. 15a ust. 3 pkt 2);

• otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest wyższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5 (art. 15a ust. 3 pkt 3);

• kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni (art. 15a ust. 3 pkt 4);

• kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni (art. 15a ust. 3 pkt 5).
  
  

Zgodnie z art. 15a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przez średni kurs ogłaszany przez Narodowy Bank Polski, o którym mowa w ust. 2 i 3, rozumie się kurs z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu lub poniesienia kosztu.

W związku z nowelizacją ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, która weszła w życie od 1 stycznia 2012 r., a konkretnie w związku z art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 1 lipca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 178, poz. 1059); art. 15a ust. 4 ustawy o podatku dochodowy od osób prawnych uzyskał nowe, następujące brzmienie: „Przy obliczaniu różnic kursowych, o których mowa w ust. 2 i 3, uwzględnia się kursy faktycznie zastosowane w przypadku sprzedaży lub kupna walut obcych, otrzymania należności lub zapłaty zobowiązań. W pozostałych przypadkach, a także gdy do otrzymanych należności lub zapłaty zobowiązań nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, stosuje się kurs średni ogłaszany przez Bank z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień”.

Jak wynika z treści przepisu art. 15a ust. 4 ww. ustawy, zawiera on swego rodzaju „ograniczenie” do uwzględniania dla celów obliczania różnic kursowych kursu faktycznie zastosowanego do konkretnych przypadków wymienionych w pierwszym zdaniu ww. przepisu, tj. sprzedaży lub kupna waluty obcej, otrzymania należności lub zapłaty zobowiązań w walucie obcej, czyli do sytuacji, w których dojdzie w rzeczywistości do zastosowania konkretnego, faktycznego kursu walutowego.

W konsekwencji, jeżeli podatnik nie kupuje, ani nie sprzedaje waluty lub nie następuje faktyczne (rzeczywiste) zastosowanie kursu waluty - tj. nie dochodzi do przewalutowania otrzymywanej należności lub płaconego zobowiązania (np. przez bank do przeliczenia wpływu środków z tytułu otrzymywanej należności lub wypływu środków z tytułu zapłaty zobowiązania po konkretnym, rzeczywistym kursie przeliczeniowym), wówczas zastosowanie znajdzie kurs średni ogłaszany przez Bank z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień (zdanie drugie wyżej powołanego znowelizowanego przepisu art. 15a ust. 4 ww. ustawy).

Powyższe rozumienie ww. znowelizowanego przepisu potwierdza m.in. wykładnia językowa. Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego (Słownik języka polskiego PWN, Wydanie nowe, Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa 2006) pojęcie „faktyczny” należy rozumieć jako „rzeczywisty, realny, istotny”, podczas gdy „zastosować - zastosowywać” oznacza „użyć czegoś w jakiejś sytuacji”.

W świetle powyższych stwierdzeń należy zatem przyjąć, że „faktycznie zastosowany kurs waluty” jest kursem, który był w istocie, rzeczywiście, realnie zastosowany. Kurs waluty mógł być rzeczywiście (realnie) zastosowany tylko wtedy, gdy na jego podstawie, w oparciu o wyrażoną w nim cenę waluty, doszło do przeprowadzenia operacji finansowej przewalutowania - do wyrażenia w danej walucie wartości pieniężnej określonej pierwotnie w innej walucie.

Mając na uwadze uzasadnienie Komisji do projektu nowelizacji ustawy, w szczególności zakładany cel zmiany ww. przepisu należy stwierdzić, że jeśli nie występuje operacja sprzedaży lub kupna waluty lub nie dochodzi do przewalutowania otrzymywanej należności lub płaconego zobowiązania z zastosowaniem faktycznego kursu - wówczas dla celów ustalenia podatkowych różnic kursowych, począwszy od dnia 1 stycznia 2012 r., zastosowanie znajdzie kurs średni ogłaszany przez B z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym uregulowanie należności czy zapłata zobowiązań dokonuje się poprzez bankowy rachunek walutowy Wnioskodawcy (prowadzony w walucie obcej) i nie dochodzi do faktycznej wymiany pieniężnej środków z zastosowaniem rzeczywistego kursu walutowego (przewalutowania środków z waluty obcej na walutę polską lub odwrotnie).

Odnosząc się do opisanego we wniosku transferu zgromadzonych środków w walutach z banku zagranicznego na rachunek złotówkowy prowadzony przez bank polski należy podkreślić, iż transfer (przelew) środków z rachunku walutowego na rachunek złotówkowy równoznaczny jest z konwersją walut obcych na złote. Taką operację traktuje się jak odsprzedaż waluty od banku, skutkującą powstaniem przychodu/kosztu z tytułu różnic kursowych od własnych środków pieniężnych.

Wnioskodawca podał również we wniosku, iż do wyceny rozchodu waluty będzie miał zastosowanie kurs historyczny wpływu ustalony według metody średnioważonej.

Odnosząc się do powyższego stwierdzenia Wnioskodawcy należy podkreślić, że w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie może być ono uznane za prawidłowe.

„Kurs historyczny” jest pojęciem, które funkcjonuje w różnych publikacjach, stworzonym głównie dla potrzeb rachunkowości. Pojęcie to jednakże nie może być utożsamiane z kursem faktycznie zastosowanym w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przepisy art. 15a ustawy podatkowej ilekroć odwołują się do kursu faktycznie zastosowanego, to w każdym przypadku wyraźnie wskazują, że ma to być kurs z dnia przeprowadzenia danej operacji (z dnia otrzymania przychodu, z dnia zapłaty kosztu, z dnia wypływu waluty, z dnia zwrotu kredytu itd.) - stąd wypływa jednoznaczny wniosek, iż kurs faktycznie zastosowany nie jest kursem historycznym.

Na podstawie art. 15a ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy wyznaczają kolejność wyceny środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej, o której mowa w ust. 2 pkt 3 i ust. 3 pkt 3, według przyjętej metody stosowanej w rachunkowości, której nie mogą zmieniać w trakcie roku podatkowego.

Wybranej metody wyceny środków lub wartości pieniężnej podatnicy nie mogą zmienić w trakcie roku podatkowego.

Podkreślenia przy tym wymaga, iż podatnicy wprawdzie wyznaczają kolejność wyceny środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej wg przyjętej metody stosowanej w rachunkowości, której nie mogą zmieniać w trakcie roku podatkowego (art. 15a ust. 8 w zw. z ust. 2 pkt 3 i ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) – jednakże sama wycena winna nastąpić przy użyciu kursu faktycznie zastosowanego w rozumieniu przepisów art. 15a ust. 2 i ust. 3 ww. ustawy lub kursu średniego Banku na podstawie art. 15a ust. 4, w zależności od konkretnej sytuacji.

Przepisy art. 15a ust. 2 pkt 3 i ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jednoznaczne wskazują na obowiązek ustalania różnic kursowych od tzw. własnych środków pieniężnych w każdym przypadku, gdy wartość otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest niższa lub wyższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.

Mając na uwadze przedstawione uregulowania prawne i zdarzenie przyszłe opisane we wniosku należy stwierdzić, że przepisy art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uprawniają Wnioskodawcy do stosowania kursu historycznego dla ustalania podatkowych różnic kursowych. W świetle powyższego nie sposób zgodzić się z Wnioskodawcą, że dla ustalenia podatkowych różnic kursowych z tytułu wypływu waluty Wnioskodawca może stosować kurs historyczny.

Reasumując, w świetle przedstawionych uregulowań prawnych obowiązujących od dnia 1 stycznia 2012 r. stanowisko Wnioskodawcy:

• w części dotyczącej ustalenia różnic kursowych rozchodu waluty z zastosowaniem kursu historycznego wpływu ustalonego według metody średnioważonej - jest nieprawidłowe

• w pozostałej części dotyczącej ustalenia różnic kursowych- jest prawidłowe.
  
  

Wskazać także należy, iż powołany we wniosku wyrok sądu został wydany w indywidualnej sprawie w określonym, odrębnym stanie faktycznym i tylko do niego się odnosi. Nie jest natomiast wiążący dla tut. Organu, który wydał przedmiotową interpretację indywidualną, gdyż nie stanowi przepisów prawa materialnego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.