2016.02.09 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/4511-1347/15-4/AK
z 9 lutego 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 18 listopada 2015 r. (data wpływu 20 listopada 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 22 stycznia 2016 r. (data nadania 22 stycznia 2016 r., data wpływu 25 stycznia 2016 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 15 stycznia 2016 r. Nr IPPB4/4511-1347/15-2/AK (data nadania 15 stycznia 2016 r., data doręczenia 18 stycznia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika z tytułu wypłaty pracownikom rekompensaty w postaci jednorazowego świadczenia oraz rekompensaty za utraconą nagrodę jubileuszową (rekompensat pełniących funkcję odszkodowawczą) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 listopada 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika z tytułu wypłaty rekompensaty w postaci jednorazowego świadczenia oraz rekompensaty za utraconą nagrodę jubileuszową (rekompensat pełniących funkcję odszkodowawczą).

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 15 stycznia 2015 r. Nr IPPB4/4511-1347/15-2/AK (data nadania 15 stycznia 2015 r., data doręczenia 18 stycznia 2015 r.), wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych wniosku.

Pismem z dnia 22 stycznia 2015 r. (data nadania 22 stycznia 2015 r., data wpływu 25 stycznia 2015 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

W związku z procesem restrukturyzacji zatrudnienia zostało w Spółce zawarte porozumienie zbiorowe. Pracownicy zatrudnieni w obszarach objętych procesem restrukturyzacji, których dotychczasowe stanowiska pracy podlegały likwidacji, a którzy nie ubiegali się o zatrudnienie na stanowiskach pracy innych od dotychczasowych, oraz pracownicy, których dotychczasowe stanowiska pracy podlegały likwidacji, którzy ubiegali się o zatrudnienie na stanowiskach pracy innych od dotychczasowych, a którzy nie otrzymali propozycji zatrudnienia otrzymali możliwość złożenia pisemnej deklaracji udziału w Programie Dobrowolnych Odejść (dalej: „PDO”). Pracownikom, którzy złożyli deklarację PDO, i których stosunek pracy uległ rozwiązaniu przysługiwały następujące świadczenia:

jednorazowe świadczenie liczone według wzoru uwzględniającego liczbę lat pracy w Spółce,
rekompensata za utraconą nagrodę jubileuszową.

Analogiczne świadczenia zostały przyznane pracownikom, którzy nie złożyli deklaracji PDO, i których stosunek pracy uległ rozwiązaniu w związku z procesem restrukturyzacji, przy czym ustalono dla nich niższy wskaźnik i limit jednorazowego świadczenia wynikającego ze wzoru uwzględniającego liczbę lat pracy w Spółce.

W przypadku podjęcia zatrudnienia w grupie kapitałowej, do której należy Spółka w określonym czasie od rozwiązania umowy o pracę w wyniku przedmiotowego procesu restrukturyzacji, pracownicy z którymi rozwiązano umowy o pracę zostali zobowiązani do zwrotu Spółce określonej wzorem części jednorazowego świadczenia.

Spółka dopuszcza możliwość zawierania podobnych porozumień w przyszłości.

Rekompensaty, o których mowa w przedmiotowym wniosku nie są odprawami. Odprawy stanowią odrębne od rekompensat świadczenie, które jest wypłacane odchodzącym pracownikom. Rekompensaty te pełnią dla pracowników, których stosunek pracy został rozwiązany funkcję odszkodowawczą. Dodatkowym elementem, o którym warto wspomnieć jest fakt, że rekompensaty te mają na celu zadośćuczynić temu pracownikowi stratę spowodowaną brakiem możliwości osiągania wynagrodzenia u dotychczasowego pracodawcy. Mają więc one charakter analogiczny do rekompensat, o których jest mowa w interpretacji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 20 lipca 2015 r. Nr IPPB4/4511-596/15-2/MS2.

Porozumienie zbiorowe, na podstawie którego wypłacane są te rekompensaty, jest opartym na ustawie porozumieniem zbiorowym określającym prawa i obowiązki stron stosunku pracy, o którym to porozumieniu jest mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy rekompensata w postaci jednorazowego świadczenia oraz za utraconą nagrodę jubileuszową, o których mowa powyżej, wypłacane na podstawie porozumienia zbiorowego, są zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy.

Zdaniem Spółki rekompensata w postaci jednorazowego świadczenia oraz za utraconą nagrodę jubileuszową, o których mowa powyżej, wypłacane na podstawie porozumienia zbiorowego, są zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Uzasadnienie stanowiska spółki.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 UPIT wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.), z wyjątkami określonymi w tym przepisie.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że podstawą wypłaty w ramach PDO rekompensat w postaci jednorazowych świadczeń oraz za utracone nagrody jubileuszowe jest porozumienie zbiorowe, o którym mowa w art. 9 § 1 Kodeksu pracy, a zatem spełniony jest warunek podstawy wypłaty świadczeń z powyższego zwolnienia.

Rekompensaty w postaci jednorazowego świadczenia oraz za utracone nagrody jubileuszowe wypłacane pracownikom, których stosunek pracy został rozwiązany pełnią funkcję odszkodowawczą. Mają one zadośćuczynić temu pracownikowi stratę spowodowaną brakiem możliwości osiągania wynagrodzenia u dotychczasowego pracodawcy (a w związku z poziomem bezrobocia w regionie być może w ogóle brakiem możliwości osiągania wynagrodzenia). Świadczenia te mają umożliwić pracownikowi zaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych w sytuacji nagłej utraty źródła dochodu. Przy czym nie ma w tym przypadku znaczenia użycie sformułowania „jednorazowe świadczenie”, jeżeli świadczenie to stanowi dla pracownika je otrzymującego rekompensatę, która ma na celu zadośćuczynić mu rozwiązanie stosunku pracy i w konsekwencji utratę dochodów.

Co istotne rekompensaty w postaci jednorazowego świadczenia oraz za utracone nagrody jubileuszowe, o których mowa powyżej, nie stanowią odprawy i nie kwalifikują się do innych wyjątków, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 UPIT.

Biorąc pod uwagę powyższe, a więc fakt, że rekompensaty w postaci jednorazowego świadczenia oraz za utracone nagrody jubileuszowe zostały wypłacone na podstawie porozumienia zbiorowego, o którym mowa w Kodeksie pracy, mają na celu zadośćuczynić pracownikowi stratę spowodowaną utratą zatrudnienia i dochodów, oraz nie kwalifikują się do żadnego z wyjątków, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 UPIT, to takie rekompensaty są zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Takie stanowisko zostało również wielokrotnie potwierdzone w interpretacjach indywidualnych wydawanych w imieniu Ministra Finansów.

I tak np. w interpretacji Nr IBPB-2-1/4511-167/15/MD z dnia 24 sierpnia 2015 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach wskazał, że: „do wypłaconej Wnioskodawcy rekompensaty zastosowanie znajdzie przepis art. 21 ust 1 pkt 3 ustawy. Skoro bowiem, jak wskazał Wnioskodawca, wypłata świadczeń finansowych w formie rekompensat nastąpiła na podstawie regulaminu Programu Dobrowolnych Odejść a podstawę prawną funkcjonowania ww. Programu stanowiła ustawa Kodeks pracy, określone zostały zasady ustalania rekompensat, to spełniona została w tym zakresie przesłanka do zastosowania zwolnienia z opodatkowania, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.”

Ten sam Dyrektor podobnie wypowiedział się w interpretacji Nr IBPB-2-1/4511-47/15/BD z dnia 17 lipca 2015 r., w której wskazał, że: „wypłacone Wnioskodawcy rekompensaty korzystają ze zwolnienia z opodatkowania na mocy art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż jak wynika z opisanego stanu faktycznego wysokość i zasady ich wypłat wynikają wprost z regulaminu, o którym mowa w art. 9 § 1 Kodeksu pracy.”

Również ten sam Dyrektor podobne stanowisko przedstawił w interpretacji Nr IBPBII/1/415-881/14/BD z dnia 30 grudnia 2014 r., w której wskazał, że: „wypłacane przez Wnioskodawcę zadośćuczynienia w formie rekompensaty będą korzystały ze zwolnienia z opodatkowania na mocy znowelizowanego przepisu art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż jak wynika z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wysokość i zasady wypłaty przedmiotowych rekompensat zostały określone w porozumieniu zbiorowym (dotyczącym rozwiązywania umów z pracownikami z przyczyn niedotyczących pracowników) zawartym między pracodawcą a międzyzakładową komisją związkową.”

Analogiczne stanowisko zaprezentował Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, który w interpretacji Nr IPTPB2/4511-303/15-4/KR z dnia 13 sierpnia 2015 r. stwierdził, że: „wypłacone Wnioskodawczyni odszkodowanie oraz rekompensata, korzystają ze zwolnienia na mocy art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż jak wynika z opisanego stanu faktycznego wysokość / zasady ustalenia otrzymanych ww. świadczeń wynikały z Regulaminu Programu Dobrowolnych Odejść, a regulamin ten należy do regulacji, o których mowa w art. 9 § 1 Kodeksu pracy.”

Ten sam Dyrektor identycznie wypowiedział się w interpretacji Nr IPTPB2/4511-209/15-4/PM z dnia 14 lipca 2015 r., w której stwierdził, że: „wypłacone Wnioskodawcy rekompensaty, jako zadośćuczynienie wynikające wprost z porozumienia zbiorowego, korzystają ze zwolnienia na mocy art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.”

Podobnie wypowiedział się również Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, który w interpretacji Nr IPPB4/4511-596/15-2/MS2 wydanej dnia 20 lipca 2015 r. wskazał, że: „Skoro bowiem, jak wskazała Spółka, wypłata świadczeń finansowych w formie rekompensat nastąpiła na podstawie regulaminu Dobrowolnych Odejść, określone zostały zasady ustalania rekompensat (z tytułu rozwiązania umowy o pracę w ramach Programu Uprawniony Pracownik otrzyma Rekompensatę Finansową (...) i Rekompensata jest formą odszkodowania lub zadośćuczynienia, to spełniona została w tym zakresie przesłanka do zastosowania zwolnienia z opodatkowania, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.”

Podsumowując, rekompensaty w postaci jednorazowego świadczenia oraz za utraconą nagrodę jubileuszową, o których mowa powyżej, wypłacane na podstawie porozumienia zbiorowego, są zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Mając powyższe na uwadze Spółka wnosi o potwierdzenie stanowiska przedstawionego w niniejszym wniosku.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest stan faktyczny. Natomiast w zakresie zdarzenia przyszłego została wydana odrębna interpretacja.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie zaś do art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodu są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Jak stanowi art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Natomiast w myśl art. 12 ust. 1 powołanej ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wskazane jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione z podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.

Zgodnie z aktualnie obowiązującą treścią art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r., Nr 21, poz. 94, z późn. zm.), z wyjątkiem:

określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.

Nowe brzmienie przepisu – zgodnie z art. 14 ustawy z dnia 29 października 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw – ma zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2014 r.

Zgodnie natomiast z art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. − Kodeks pracy (Dz. U. z 2014 r., poz. 1502) ilekroć w Kodeksie pracy jest mowa o prawie pracy, rozumie się przez to przepisy Kodeksu pracy oraz przepisy innych ustaw i aktów wykonawczych, określające prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, a także postanowienia układów zbiorowych pracy i innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów i statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy.

Jak wynika z treści wniosku, w Spółce zostało zawarte porozumienie zbiorowe. Pracownicy otrzymali możliwość złożenia pisemnej deklaracji udziału w Programie Dobrowolnych Odejść. Pracownikom, którym stosunek pracy uległ rozwiązaniu, przysługiwały następujące świadczenia:

jednorazowe świadczenia stanowiące odszkodowanie lub zadośćuczynienie,
rekompensaty za utraconą nagrodę jubileuszową.

Rekompensaty wypłacane na podstawie porozumienia zbiorowego nie są odprawami. Rekompensaty te pełnią funkcję odszkodowawczą i mają na celu zadośćuczynić pracownikom stratę spowodowaną brakiem możliwości osiągania wynagrodzenia u dotychczasowego pracodawcy. Porozumienie zbiorowe na podstawie, którego wypłacane są te rekompensaty, jest opartym na ustawie porozumieniem zbiorowym określającym prawa i obowiązki stron stosunku pracy, o którym to porozumieniu jest mowa w art. 9 § 1 Kodeks pracy.

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi kwestia, czy wypłacone rekompensaty na podstawie porozumienia zbiorowego są zwolnione z podatku dochodowego zgodnie z art. 21 ust.1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wskazać należy, że odszkodowanie i zadośćuczynienie jest szczególnym rodzajem świadczenia polegającym na naprawieniu szkody, czyli uszczerbku, jakiego doznaje poszkodowany we wszelkiego rodzaju dobrach chronionych przez prawo. Chodzi więc zarówno o uszczerbek majątkowy, jak i niemajątkowy.

Należy zaznaczyć, że zwolnieniem określonym w przytoczonym wyżej przepisie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy, objęte są tylko te odszkodowania lub zadośćuczynienia, których wysokość lub zasady wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, bądź postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 Kodeks pracy, z wyjątkiem odszkodowań wymienionych w lit. a)-g) tego artykułu.

Stwierdzić należy, że skoro – jak wskazuje Wnioskodawca – opisane we wniosku rekompensaty pełnią funkcję odszkodowawczą i mają zadośćuczynić stratę spowodowaną brakiem możliwości osiągania wynagrodzenia u dotychczasowego pracodawcy, których zasady ustalania wynikają z porozumienia zbiorowego, o którym mowa w art. 9 § 1 ustawy Kodeks pracy, to spełnione zostały przesłanki do zastosowania zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, wypłacone przez Wnioskodawcę rekompensaty wypłacone na podstawie porozumienia zbiorowego, pełniące funkcję odszkodowawczą, korzystają ze zwolnienia z opodatkowania na mocy art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż jak wynika ze stanu faktycznego, rekompensaty te wypłacane są na podstawie porozumienia zbiorowego, o którym jest mowa w art. 9 § 1 ustawy Kodeks pracy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnosząc się natomiast do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych oraz wyroków sądu stwierdzić należy, że rozstrzygnięcia te zapadły w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin