Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/4512-962/15/KO
z 10 lutego 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 22 października 2015 r. (data wpływu 12 listopada 2015 r.), uzupełnionym pismem z 25 stycznia 2016 r. (data wpływu 27 stycznia 2016 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży samochodu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 listopada 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży samochodu.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 25 stycznia 2016 r. (data wpływu 27 stycznia 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 18 stycznia 2016 r. znak: IBPP2/4512-962/15/KO.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe (uzupełnione pismem z 25 stycznia 2016 r.):

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, z której dochody są opodatkowane podatkiem liniowym. Zdarzenia gospodarcze ewidencjonuje w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, ponadto jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W 2013 roku zawarł umowę leasingu operacyjnego na samochód osobowy, który użytkował w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Zgodnie z obowiązującymi przepisami od faktur z rat leasingowych początkowo odliczał 60% VAT, a po zmianie przepisów 50%. W 2015 roku umowa leasingu została rozwiązana i samochód został wykupiony na cele osobiste Wnioskodawcy. Samochód nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych i nie będzie amortyzowany, więc nie będzie stanowił majątku firmy. Z faktury wykupowej nie został odliczony podatek VAT. Po upływie 6 miesięcy od wykupu Wnioskodawca zamierza sprzedać ww. samochód.

Pismem z 25 stycznia 2016 r. Wnioskodawca uzupełnił zdarzenie przyszłe następująco:

Z faktury wykupu samochodu nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku naliczonego, z uwagi że samochód został wykupiony na cele osobiste. Faktura wykupu została wystawiona na Wnioskodawcę jako osobę nieprowadzącą działalności gospodarczej. Wnioskodawca posiadał wcześniej samochody prywatne, które zostały sprzedane, ponieważ prawo jazdy posiada od 25 lat. W związku z tym użytkował cały czas jakiś samochód, który następnie sprzedawał. Niestety Wnioskodawca nie potrafi określić dokładnych dat sprzedaży ww. samochodów – każdy samochód użytkował przez kilka lat. Obecnie posiada jeszcze jeden samochód prywatny, którego w chwili obecnej nie zamierza sprzedawać. W celu sprzedaży samochodu nie planuje prowadzić działań marketingowych. Wnioskodawca sprzedając samochód umieści ogłoszenie prywatne na jednym z portali internetowych. Środki ze sprzedaży samochodu zamierza przeznaczyć na cele prywatne.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy transakcja sprzedaży przedmiotowego samochodu nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowane w piśmie z 25 stycznia 2016 r.):

Transakcja sprzedaży samochodu nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż Wnioskodawca sprzeda samochód, który stanowi jego majątek prywatny jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej. Z faktury wykupu samochodu z leasingu nie będzie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia VAT, ponieważ samochód zostaje wykupiony z przeznaczeniem na cele osobiste. Wobec tego brak jest podstaw do odliczenia podatku naliczonego z tego tytułu.

Samochód ten nie będzie stanowił środka trwałego i nie będzie wykorzystywany w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Wobec tego Wnioskodawca uważa, że taka transakcja nie wywoła żadnych skutków w opodatkowaniu podatkiem VAT, ponieważ nie będzie stanowiła dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem czynności te nie będą podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, ponieważ do takiej transakcji nie stosuje się przepisów ustawy o podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na mocy art. 7 ust. 2 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

-jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Jak wynika z powyższych uregulowań, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, w tym także wszelkie inne darowizny, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych.

Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego, to nieodpłatne przekazanie (w tym także darowizna) tych towarów pozostaje poza zakresem opodatkowania (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania), bez względu na cel, na który zostały one przekazane (darowane).

Przepis art. 15 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w 2013 r. zawarł umowę leasingu operacyjnego na samochód osobowy, który użytkował w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Zgodnie z obowiązującymi przepisami od faktur z rat leasingowych początkowo odliczał 60% VAT, a po zmianie przepisów 50%. W 2015 r. umowa leasingu została rozwiązana i samochód został wykupiony na cele osobiste Wnioskodawcy. Z faktury wykupu samochodu nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku naliczonego, z uwagi na to, że samochód został wykupiony na cele osobiste. Faktura wykupu została wystawiona na Wnioskodawcę jako osobę nieprowadzącą działalności gospodarczej. Po upływie 6 miesięcy od wykupu Wnioskodawca zamierza sprzedać ww. samochód. Wnioskodawca posiadał wcześniej samochody prywatne, które zostały sprzedane, ponieważ prawo jazdy posiada od 25 lat. W związku z tym użytkował cały czas jakiś samochód, który następnie sprzedawał. Niestety Wnioskodawca nie potrafi określić dokładnych dat sprzedaży ww. samochodów – każdy samochód użytkował przez kilka lat. Obecnie posiada jeszcze jeden samochód prywatny, którego w chwili obecnej nie zamierza sprzedawać. W celu sprzedaży samochodu nie planuje prowadzić działań marketingowych. Wnioskodawca sprzedając samochód umieści ogłoszenie prywatne na jednym z portali internetowych. Środki ze sprzedaży samochodu zamierza przeznaczyć na cele prywatne. Po upływie 6 miesięcy od wykupu Wnioskodawca zamierza sprzedać ww. samochód.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii opodatkowania transakcji sprzedaży samochodu po upływie 6 miesięcy od jego wykupu.

W odniesieniu do powyższej kwestii należy wskazać, że w myśl art. 7091 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 121 ze zm.) przez umowę leasingu finansujący zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, nabyć rzecz od oznaczonego zbywcy na warunkach określonych w tej umowie i oddać tę rzecz korzystającemu do używania albo używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony, a korzystający zobowiązuje się zapłacić finansującemu w uzgodnionych ratach wynagrodzenie pieniężne, równe co najmniej cenie lub wynagrodzeniu z tytułu nabycia rzeczy przez finansującego.

Jeżeli finansujący zobowiązał się, bez dodatkowego świadczenia, przenieść na korzystającego własność rzeczy po upływie oznaczonego w umowie czasu trwania leasingu, korzystający może żądać przeniesienia własności rzeczy w terminie miesiąca od upływu tego czasu, chyba że strony uzgodniły inny termin – art. 70916 Kodeksu cywilnego.

Wobec powyższego, umowa leasingu sprowadza się do używania rzeczy i pobierania pożytków, nie rodzi natomiast powstania prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. W świetle ustawy o podatku od towarów i usług leasing jest usługą zdefiniowaną w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Po zakończeniu podstawowego okresu trwania umowy leasingu – jednym z wariantów jest sprzedaż przedmiotu umowy leasingobiorcy. Opcja wykupu samochodu będącego przedmiotem umowy leasingu jest uprawnieniem, z którego leasingobiorca może skorzystać, ale nie musi. Zatem należy przyjąć, że wykup przedmiotu leasingu jest odrębną czynnością – dostawą towaru – niezwiązaną z samą umową leasingu.

Z powołanych wcześniej przepisów wynika, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając towar (np. samochód) działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu ruchomościami (np. samochodami), która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży samochodu, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług handlu samochodami. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W przedmiotowej sprawie w świetle okoliczności faktycznie wskazanych przez Wnioskodawcę uznać należy, że Wnioskodawca dokonując sprzedaży samochodu nie będzie działał w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Powyższe wynika z faktu, że sprzedaż przez Wnioskodawcę samochodu stanowi zwykłe wykonywanie prawa własności. Tym samym, w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca, zbywając samochód stanowiący jego majątek prywatny, korzysta z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Skutkiem powyższego zamierzona transakcja zbycia samochodu nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów zaistniałego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.