Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPB1.4511.36.2016.1.ISL
z 10 lutego 2016 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa

(Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) w zw. z art. 16 ustawy z dnia 10 września 2015 r. o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U., poz. 1649) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 5 stycznia 2016 r. (data wpływu 12 stycznia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na aplikację radcowską – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 stycznia 2016 r. do Izby Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej wpłynął wniosek z dnia 5 stycznia 2016 r. o wydanie interpretacji dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Pismem z dnia 15 stycznia 2016 r., Nr IBPB-1-1/4511-26/16/NL (data wpływu 19 stycznia 2016 r.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, działając na podstawie art. 170 § 1 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 1649, z późn. zm.) przekazał wniosek Dyrektorowi Izby Skarbowej w Łodzi, celem załatwienia według właściwości, stosownie do § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od dnia 14 listopada 2015 r. Przedmiotem tejże działalności jest, zgodnie z wpisem do CEIDG, działalność prawnicza (PKD 69.10.Z). Wnioskodawca nie prowadzi innego rodzaju działalności i rozlicza się na zasadach ogólnych, przy pomocy podatkowej księgi przychodów i rozchodów. W związku z zakończeniem studiów prawniczych, Wnioskodawca przystąpił do egzaminu wstępnego na aplikację radcowską, przeprowadzonego w dniu 26 września 2015 r. przez Okręgową Izbę Radców Prawnych w .... Wnioskodawca egzamin ten złożył z wynikiem pozytywnym, co pozwala przystąpić do szkolenia zawodowego w ramach aplikacji radcowskiej od początku 2016 r. W czasie odbywania aplikacji radcowskiej, która rozpocznie się w styczniu 2016 r. i potrwa przez kolejne trzy lata, Wnioskodawca ma zamiar kontynuować rozpoczętą działalność gospodarczą. Wszystkie koszty związane z aplikacją, Wnioskodawca będzie ponosił w związku z prowadzoną działalnością. Jednoczesne prowadzenie działalności i odbywanie aplikacji przez Wnioskodawcę, umożliwia wykorzystywanie uprawnień aplikanta radcowskiego w prowadzonej działalności. Zdobycie uprawnień radcy prawnego pozwoli Wnioskodawcy na rozszerzenie oferty w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z odbywaną aplikacją radcowską w trakcie prowadzenia działalności gospodarczej o profilu prawniczym, Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu wydatki poniesione w ramach aplikacji, tj. opłaty roczne, comiesięczne składki korporacyjne, a także opłatę za egzamin końcowy?

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty poniesione przez Niego w ramach aplikacji radcowskiej, przy jednoczesnym prowadzeniu prawniczej działalności gospodarczej, należy zakwalifikować jako koszty uzyskania przychodu w ramach prowadzenia działalności. Przekonujące w tym zakresie są poniższe argumenty.

Dotychczasowe tezy, wyrażone w orzecznictwie sądów administracyjnych oraz interpretacjach Ministra Finansów, wykluczają możliwość zaliczania kosztów poniesionych w ramach aplikacji radcowskiej do kosztów uzyskania przychodu. Wskazuje się, że rozpoczęcie działalności gospodarczej prawniczej po ukończeniu aplikacji i próba ówczesnego rozliczenia przedmiotowych wydatków nie pozostają ze sobą w związku przyczynowo-skutkowym. Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że kryterium odbycia aplikacji radcowskiej do prowadzenia działalności w charakterze radcy prawnego, nie może służyć rekonstruowaniu otwartego ciągu zdarzeń, które poprzedziły uzyskanie przychodów, a równocześnie były niezbędne do ich osiągnięcia, tworząc w ten sposób niekończący się związek przyczynowo- -skutkowy (wyrok NSA z dnia 10 lipca 2015 r., II FSK 999/13).

Należy podkreślić, że w przedmiotowym zdarzeniu przyszłym, nie występuje opisana wyżej przesłanka negatywna, w postaci rozpoczęcia działalności gospodarczej po zakończeniu aplikacji radcowskiej. W sytuacji Wnioskodawcy, istnieje czasowa i przedmiotowa zbieżność oraz korelacja między charakterem wykonywanej działalności (działalność prawnicza wg PKD 69.10.Z), a szkoleniem zawodowym odbywanym w ramach aplikacji radcowskiej. Wnioskodawca rozpoczął swoją działalność gospodarczą przed rozpoczęciem tego szkolenia i będzie ponosił wydatki z nim związane, w trakcie prowadzenia działalności.

Warto również zwrócić uwagę na fakt, że status aplikanta radcowskiego oraz dodatkowe uprawnienia idące za tym, przyczyniają się w sposób wymierny do kształtowania pozycji rynkowej Wnioskodawcy jako przedsiębiorcy. Wnioskodawca, legitymując się statusem aplikanta radcowskiego, ma większe szanse na pozyskanie klientów, bowiem uczestniczenie w opisywanym szkoleniu zawodowym, podnosi prestiż Wnioskodawcy, jako początkującego prawnika. Wpływ na to ma również, ustawowo uregulowana współpraca aplikanta ze swoim patronem, dzięki któremu może on, na zasadzie zastępstwa substytucyjnego, reprezentować osoby fizyczne w sporach przed sądami powszechnymi i administracyjnymi po pierwszych 6 miesiącach odbywania aplikacji. Niewątpliwie wzmacnia to jego pozycję rynkową w stosunku do przedsiębiorców, prowadzących podobną działalność, a którzy nie inwestują w zawodowe szkolenie korporacyjne.

Ponadto, odbycie aplikacji przez Wnioskodawcę jest zdeterminowane na to, aby zwiększyć swoje możliwości zarobkowe w ramach prowadzonej działalności. Wnioskodawca prowadzi swoją działalność gospodarczą z zamiarem osiągania zysku i zdaje sobie sprawę z tego, że poszerzenie swoich uprawnień zawodowych pozwoli na bardziej kompletne i kompetentne świadczenie usług wobec klientów. Dodatkowo, aplikacja radcowska pozwala Wnioskodawcy na zdobywanie wiedzy i umiejętności, niezbędnych w pracy prawnika, wobec czego wiadomości zdobyte w trakcie tego szkolenia będą wprost wykorzystywane w prowadzonej działalności.

Argumentem podtrzymującym stanowisko Wnioskodawcy jest teza wyrażona w linii orzeczniczej sądów administracyjnych, że wydatki poniesione w ramach aplikacji przez radcę prawnego na rzecz swojego aplikanta, zatrudnionego w kancelarii prawnej, stanowią koszt uzyskania przychodu kancelarii i podlegają zakwalifikowaniu w ten sposób (interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach - IBPBI/1/415-61/11/MN z dnia 10 lutego 2011 r.).

Mając powyższe na uwadze, koszty poniesione przez Wnioskodawcę na odbycie aplikacji radcowskiej w trakcie prowadzenia przez Niego prawniczej działalności gospodarczej, pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z prowadzoną działalnością, służą osiąganiu przychodów przez Wnioskodawcę i w związku z tym powinny zostać rozpoznane jako koszty uzyskania przychodu z tytułu prowadzonej działalności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Wydatki związane ze szkoleniem w ramach odbywanej aplikacji radcowskiej, takie jak opłaty roczne za aplikację radcowską, comiesięczne składki korporacyjne, a także opłata za końcowy egzamin radcowski, nie zostały ujęte w katalogu wydatków nieuznawanych za koszt uzyskania przychodów, zawartym w treści art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie stanowi to jednak wystarczającej przesłanki do zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Konieczne jest również wykazanie związku przyczynowego między poniesionymi wydatkami, a celem jakim jest osiągnięcie przychodu lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodu, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Musi to być zatem taki wydatek, którego związek z prowadzoną działalnością nie budzi wątpliwości, a obowiązek wykazania tego związku należy do podatnika. Kwalifikacja wydatków do kosztów uzyskania przychodów, ze względu na kryterium celowości, leży bowiem w gestii podatnika. Należy jednak mieć na uwadze, że prawidłowość dokonanej kwalifikacji podlega ocenie organów podatkowych.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

  • pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  • nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
  • być właściwie udokumentowany.

Dla stwierdzenia, czy wydatki poniesione przez podatnika w celu uzyskania uprawnień do wykonywania zawodu radcy prawnego, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, istotnym jest ustalenie:

  • czy taki wydatek związany jest z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych, zdobywaniem wiedzy i umiejętności, które są potrzebne w prowadzonej działalności gospodarczej i które mają z nią związek,
  • czy taki wydatek służy tylko podnoszeniu ogólnego poziomu wiedzy i wykształcenia nie związanego z działalnością, a więc który co do zasady ma charakter osobisty.

Z powyższych wydatków, jako uzasadnione racjonalnie i gospodarczo, których poniesienie może przyczynić się do osiągnięcia przychodów ze źródła jakim jest działalność gospodarcza, uznać należy wydatki na kształcenie, które pozwolą podatnikowi nabyć uprawnienia, umiejętności i wiedzę niezbędną w prowadzeniu działalności gospodarczej.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi od 14 listopada 2015 r. działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług prawniczych. W dniu 26 września 2015 r. Wnioskodawca przystąpił do egzaminu wstępnego na aplikację radcowską, przeprowadzonego przez Okręgową Izbę Radców Prawnych, który zdał. Od stycznia 2016 r. Wnioskodawca rozpocznie szkolenie w ramach aplikacji radcowskiej, która potrwa przez kolejne trzy lata. Wnioskodawca ma zamiar kontynuować rozpoczętą działalność gospodarczą. Koszty aplikacji Wnioskodawca zamierza zaliczyć do kosztów prowadzonej działalności gospodarczej.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawne stwierdzić należy, że wydatki Wnioskodawcy ponoszone w związku z odbywaną aplikacją radcowską, w trakcie prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie świadczenia usług prawniczych, ponoszone w celu uzyskania przychodów z tejże działalności gospodarczej, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej przez Niego pozarolniczej działalności gospodarczej, pod warunkiem ich należytego udokumentowania.

Jednakże, jeszcze raz podkreślenia wymaga, że to na Wnioskodawcy spoczywa ciężar wykazania związku przyczynowego pomiędzy ponoszonymi wydatkami, a osiąganymi przychodami oraz okoliczności, że ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wysokość osiągniętych przychodów, bądź na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Wykazanie takiego związku jest warunkiem koniecznym dla uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu. Jeśli podatnik nie wykaże ww. związku lub nie przedstawi rzeczowych argumentów wskazujących na celowość i racjonalność poniesienia wydatków na aplikację radcowską z punktu widzenia uzyskiwania przychodów z działalności gospodarczej, czy też zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, to wydatek nie może zostać uznany za koszt uzyskania przychodów. Nadmienić także należy, że zasadność zaliczenia wskazanych we wniosku wydatków do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, może zostać zweryfikowana w toku ewentualnego postępowania podatkowego, prowadzonego przez uprawniony organ podatkowy.

A zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj