Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/4510-597/15/JG
z 19 stycznia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 19 listopada 2015 r. (data wpływu 23 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 listopada 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący zaistniały stan faktyczny.

Wnioskodawca jest spółką produkującą łopaty do turbin wiatrowych. Łopaty są wywożone z fabryki do nabywców zagranicznych i polskich. Ze względu na znaczne gabaryty łopat konieczne w celu zapewnienia ich szybkiego i bezkolizyjnego transportu było przebudowanie określonych odcinków skrzyżowań dróg publicznych. Były to odcinki dróg należące do:

• Powiatu,
• Skarbu Państwa.

Bez przebudowy dróg wywiezienie łopat z fabryki nie byłoby możliwe.

W celu dokonania przebudowy, Wnioskodawca zawarł umowy cywilne z Zarządem Powiatu oraz Generalnym Dyrektorem Dróg Krajowych i Autostrad, w których zobowiązał się m.in. do poniesienia kosztu wyżej wspomnianej przebudowy na drogach publicznych. Umowy przewidują także, że Wnioskodawca nie uzyska od Powiatu ani Skarbu Państwa żadnego wynagrodzenia za przebudowanie wyżej wspomnianych odcinków dróg publicznych.

Wnioskodawca ponosząc wydatki na przebudowę dróg odliczał podatek naliczony VAT. Wydatki netto były natomiast przez Wnioskodawcę zaliczane do kosztów podatkowych w dacie ich poniesienia. Wnioskodawca ani w przeszłości ani obecnie nie posiada żadnego szczególnego tytułu prawnego do gruntu, na którym będzie realizowana przebudowa infrastruktury drogowej (najem, dzierżawa, użytkowanie, trwały zarząd, etc.). Drogi są i w przyszłości będą drogami publicznymi powszechnie dostępnymi.

W dacie składania niniejszego wniosku Spółka zakończyła już prace budowlane.

W kontekście przedstawionego stanu faktycznego postawiono następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca był uprawniony do odliczania podatku naliczonego VAT od wydatków ponoszonych na usługi przebudowy dróg publicznych, za które to usługi Wnioskodawca nie otrzymał od Powiatu oraz Skarbu Państwa żadnego wynagrodzenia?
2. Czy nieodpłatne wykonanie usług przebudowy odcinków dróg publicznych na rzecz Powiatu i Skarbu Państwa kreuje dla Wnioskodawcy czynność podlegającą opodatkowaniu należnym podatkiem VAT?
3. Czy Wnioskodawca jest uprawniony do zaliczania wydatków ponoszonych na przebudowę publicznych dróg do swoich kosztów podatkowych?

Niniejsza interpretacja stanowi ocenę stanowiska Spółki w części dotyczącej pytania oznaczonego we wniosku numerem 3. W zakresie pytania oznaczonego we wniosku numerem 1 i 2 zostanie Wnioskodawcy wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stanowisko Wnioskodawcy do pytania nr 3.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy. Z przywołanego przepisu wynika, że aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów musi spełniać łącznie następujące warunki:

1. pomiędzy wydatkiem a przychodem musi istnieć związek tego typu, że jego poniesienie ma wpływ na powstanie przychodu bądź zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów;
2. wydatek nie może być wymieniony w katalogu wydatków, których przepisy ustawy nie pozwalają zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Kosztami uzyskania przychodów są zatem wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów, z wyjątkiem wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1. W celu uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu nie jest konieczne wykazanie bezpośredniego związku pomiędzy ponoszonym wydatkiem a konkretnym przychodem. Należy zauważyć, że kosztami uzyskania przychodów są również wydatki poniesione w celu zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów. Kosztami uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, będą zatem także koszty pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania lub zabezpieczenia źródła przychodów. Jak stanowi przywołany art. 16 ustawy o drogach publicznych, budowa lub przebudowa dróg publicznych spowodowana inwestycją niedrogową należy do inwestora tego przedsięwzięcia. Obowiązek wybudowania lub przebudowy infrastruktury drogowej przez Wnioskodawcę jako inwestora inwestycji niedrogowej wynika zatem wprost z przepisów prawa.

Ponadto, jak wskazano w opisie stanu faktycznego, przebudowanie dróg jest niezbędne w celu umożliwienia Wnioskodawcy transportu sprzedawanych produktów. Koszty zakupu usług budowlanych przebudowy dróg publicznych powinny zatem stanowić koszty podatkowe Wnioskodawcy.

Kończąc należy nadmienić, że podobne stanowisko reprezentują również organy podatkowe (przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z 2 lutego 2009 r. sygn. IBPBI/2/423-1035/08/PP).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego – jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 tej ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W myśl tego przepisu, podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania ustawodawca wyróżnia koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami i inne niż bezpośrednio z nimi związane, których nie można wprost przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Z przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika zatem, że aby wydatki poczynione przez podatnika można uznać za koszty uzyskania przychodu, muszą być one poniesione w sposób celowy. Podatnik podejmując decyzję o dokonaniu wydatku, musi być przeświadczony o racjonalności, z punktu widzenia prowadzonej przez niego działalności, wydatkowania środków finansowych. Obowiązkiem podatników, jako odnoszących ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ustawy podatkowej.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności wynika, że Spółka zawarła umowy na roboty budowlane w zakresie przebudowy skrzyżowań dróg publicznych, które zostały już wykonane – będących własnością powiatu i Skarbu Państwa – na które to koszty nie uzyska ona żadnego wynagrodzenia od ich właścicieli. Przebudowa wskazanych we wniosku odcinków dróg publicznych, jest niezbędna Wnioskodawcy aby umożliwić mu szybki i bezkolizyjny transport produkowanych przez niego wielkogabarytowych łopat do turbin wiatrowych.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy są skutki podatkowe w zakresie podatku dochodowego dotyczące możliwości zaliczenia powyższych wydatków na przebudowę skrzyżowań dróg publicznych do kosztów uzyskania przychodów.

Odnosząc zatem przedstawione okoliczności do przepisów prawa podatkowego w pierwszej kolejności wskazać należy, że przebudowane odcinki dróg publicznych są własnością powiatu i Skarbu Państwa, nie stanowią środka trwałego Spółki, gdyż nie są jej własnością. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika również, że drogi te nie są przedmiotem najmu, dzierżawy, użytkowania, trwałego zarządu ani innej umowy o podobnym charakterze zawartej z jej właścicielem. Wobec powyższego, przedmiotowych wydatków nie można uznać za wydatki poniesione na modernizację własnego środka trwałego, jak i inwestycji w obcym środku trwałym, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Dlatego też wydatki poniesione na przebudowę skrzyżowań dróg publicznych nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne (art. 16g ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona została – jak wyjaśniono na wstępie niniejszej interpretacji – od istnienia określonego związku przyczynowego, tzn. poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, bądź funkcjonowanie tego źródła.

Przedmiotowa inwestycja związana z przebudową dróg publicznych, jak wskazuje Wnioskodawca, ma na celu zapewnienie możliwości transportu produkowanych przez niego łopat do turbin wiatrowych. Jak Wnioskodawca zaznacza bez przebudowy dróg wywiezienie łopat z fabryki nie byłoby możliwe.

W konsekwencji stwierdzić należy, że wydatki poczynione przez Wnioskodawcę, a dotyczące przebudowy odcinków dróg publicznych, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Podkreślenia wymaga jednak, że o tym co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący tę działalność, lecz nie każdy wydatek ponoszony w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą stanowić może koszt uzyskania przychodu i jako taki podlegać odliczeniu od postawy opodatkowania. Działalność gospodarcza, co do zasady, nastawiona jest na zysk, czyli osiąganie dochodu. Skutki podejmowanych nietrafionych decyzji gospodarczych nie mogą w każdym przypadku być przerzucane na Skarb Państwa poprzez obniżanie podstawy opodatkowania, dlatego każda decyzja związana ponoszeniem kosztu winna być odpowiednio uzasadniona i udokumentowana.

W związku z tym, należy podkreślić, że aby można było zaliczyć ponoszone wydatki do kosztów uzyskania przychodów Spółka musi udowodnić i udokumentować, że w momencie ich ponoszenia były celowe z punktu widzenia prowadzonej działalności gospodarczej. Spółka winna udowodnić, że w momencie ponoszenia wydatków celem ich było osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów oraz że jego działanie było staranne i racjonalne.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz opisany we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, że poniesiony przez Wnioskodawcę wydatek na prace budowlane dotyczące przebudowy skrzyżowań dróg publicznych, co prawda nie może być powiązany z konkretnym przychodem uzyskiwanym przez Spółkę, jeśli jednak przejawia związek z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą to może stanowić koszt podatkowy w myśl art. 15 ust. 1 ustawy.

Reasumując stanowisko Spółki wyrażone we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego jest prawidłowe.

Odnośnie powołanej we wniosku interpretacji indywidualnej, wskazać należy, że została wydana w indywidualnej sprawie w określonym stanie faktycznym i tylko do niego się odnosi. Co więcej nie jest ona sprzeczna z rozstrzygnięciem w niniejszej sprawie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.