Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP4/4512-1-251/15-4/HW
z 28 października 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko z dnia 13 lipca 2015 r. (data wpływu 20 lipca 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 15 września 2015 r. (data wpływu 23 września 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie fakturowania i opodatkowania kosztów transportu oraz prowizji za jego organizację, związanych ze sprzedażą towarów na rzecz spółki-matki - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 lipca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie fakturowania i opodatkowania kosztów transportu oraz prowizji za jego organizację, związanych ze sprzedażą towarów na rzecz spółki-matki. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 15 września 2015 r. (data wpływu 23 września 2015 r.) o doprecyzowanie stanów faktycznych oraz opłatę.

We wniosku przedstawiono następujące stany faktyczne.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji stożkowych słupów stalowych. Jest podatnikiem podatku od towarów i usług, zidentyfikowanym dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych; prowadzi księgi handlowe. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje dostaw produktu: stożkowych słupów stalowych na zasadach WDT do krajów z Unii Europejskiej, na eksport, a także dostaw na terytorium kraju. W większości przypadków słupy stalowe są dostarczane klientom z wykorzystaniem zakupionych usług transportowych od podmiotów obcych.

Przedmiotowe słupy stalowe nie są towarami, o jakich mowa w załączniku nr 11 do ustawy o podatku od towarów i usług. Przedmiotem złożonego wniosku jest sposób fakturowania dostaw na rzecz spółki-matki, mającej siedzibę w Niemczech. Zgodnie z umową kooperacyjną zawartą przez Wnioskodawcę ze spółką-matką, za organizację transportu produktów odpowiada Wnioskodawca. Transport jest realizowany we współpracy z przewoźnikami niepowiązanymi według formuły „Incoterms 2010 EXW”. Koszty transportu ponosi Wnioskodawca, względnie jego kontrahent, chyba że strony wyraźnie inaczej postanowią. Umowa zawiera też ustalenie, iż koszty transportu ujmowane są w dodatkowej pozycji na każdej fakturze lub zbiorczej fakturze na koniec każdego okresu rozliczeniowego. Okres rozliczeniowy nie może być dłuższy od miesiąca. Strony mogą dowolnie ustalać wybór formy fakturowania kosztów transportu, przy czym każda dostawa będzie fakturowana i rozliczana odrębnie.

W przypadkach zatem gdy Wnioskodawca organizuje transport (czyli zleca wykonanie transportu osobom trzecim), to nabywcę towaru obciąża kosztami związanymi z tym transportem. Na fakturze sprzedażowej znajdują się wówczas 3 pozycje, składające się na łączną cenę danego słupa stalowego.

W pierwszej pozycji podaje się ilość słupów i ich cenę, w drugiej - koszt transportu dotyczący danej ilości zafakturowanych słupów z pozycji pierwszej. W pozycji trzeciej jest podawana kwota tzw. prowizji za zorganizowania transportu, ustalana jako odpowiedni procent od ceny słupów. Do każdej z tych pozycji stosuje się stawkę podatku od towarów i usług odpowiednią dla sprzedaży słupów; w przypadku WDT stawka wynosi 0%. Poza tym w eksporcie 0%, a dla dostaw krajowych stawka VAT wynosi 23%. Termin płatności należności z faktury wynosi zasadniczo 30 dni.

Powyższe zasady wystawiania faktur zostały od marca 2015 r. zmienione w stosunku do wskazanej wyżej spółki-matki z Niemiec (wobec innych podmiotów - faktury wystawia się z opisanymi wyżej 3 pozycjami) w ten sposób, że dla tego nabywcy wystawiana jest zbiorcza faktura za cały miesiąc (na zakończenie tego miesiąca), dotycząca wszystkich usług transportowych i prowizji za zorganizowanie transportu. Natomiast za poszczególne dostawy towarów wystawiane są jednostkowe faktury. W ten sposób, w stosunku do niemieckiej spółki-matki wystawia się odrębne faktury na sam towar oraz zbiorczą fakturę za koszty transportu i prowizję od jego organizacji za dany miesiąc. Prowadzona przez Wnioskodawcę dokumentacja wymagana dla rozliczania WDT, eksportu, pozwala na przypisanie dokładnie kosztów transportu z prowizją dodanej dostawy towarów. Na fakturach za towar wykazywana jest stawka 0% VAT, a na fakturach za transport z prowizją - jedynie adnotacja „reverse charge”.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że Wnioskodawca dokonywał na rzecz Spółki matki zarówno wewnątrzwspólnotowych dostaw jak i eksportu towarów (eksport pośredni), oraz że umowa kooperacyjna ze spółką matką nie uległa zmianie od marca 2015 r. w zakresie zwrotu kosztów transportu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Spółka postępuje prawidłowo, obciążając nabywcę dodatkowymi kosztami transportu oraz prowizji za jego organizację, wykazanymi w odrębnej pozycji na fakturze opodatkowanej tą sama stawką VAT, co towar?
2. Czy Spółka postępuje prawidłowo, obciążając nabywcę (tu: spółkę-matkę) kosztami transportu oraz prowizji za jego organizację na odrębnej fakturze, wystawionej na koniec miesiąca bez stawki VAT, jedynie z adnotacją reverse charge?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1) Zgodnie z art. 29a ust. 1 i 6 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług (w skrócie: „ustawy o VAT”), co do zasady podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługodawcy lub osoby trzeciej. Podstawa opodatkowania obejmuje także koszty dodatkowe, takie jak m.in. prowizje i koszty transportu, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy. Powyższa norma dotyczy zarówno przypadków wykonywania transportu własnymi środkami jak i zakupu usługi transportowej od innego podmiotu. Przewidziane w art. 42 ust. 1 ustawy o VAT warunki stosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz w art. 41 ustawy o VAT warunki stosowania stawki 0% w eksporcie i stawki 23% dla dostaw krajowych, są przez Wnioskodawcę spełnione. Wobec tego dostawa towarów (słupy stożkowe) - do nabywcy będącego podatnikiem podatku od wartości dodanej, mającego siedzibę na terytorium UE (Niemcy) bądź na jego zlecenie do nabywcy mającego siedzibę w UE bądź poza terytorium UE (eksport przez niemieckiego nabywcę) - dokonywana wraz z poniesieniem kosztów transportu (usługi nabytej od podmiotów niezależnych) oraz naliczeniem prowizji od organizacji tego transportu podlega opodatkowaniu stawką 0% VAT.

Ad. 2) W ocenie Wnioskodawcy, w świetle art. 29a ust. 1 i 6 pkt 2 oraz art. 106e ustawy o VAT uzasadnione jest zarówno wystawianie dla każdej odrębnej dostawy towarów wraz z kosztami transportu oraz prowizją od jego organizacji jednej faktury, tak samo jak wystawienie odrębnej faktury na każdą sprzedaż towaru w ramach WDT, bądź na eksport oraz odrębnej, zbiorczej dla wszystkich dostaw towarów z danego miesiąca faktury, w której wykazywana jest suma należności za transport oraz suma kwot prowizji od jego organizacji. Taka faktura wystawiania na zakończenie danego miesiąca w ujęciu poszczególnych przepisów art. 106e ustawy o VAT wykazuje, w odniesieniu do faktur za sprzedany towar w tym miesiącu, wymagane przez art. 29a ust. 6 pkt 2 elementy podstawy opodatkowania.

W razie wystawienia odrębnej faktury dokumentującej transport towarów i prowizję od jego organizacji na rzecz klienta z Niemiec (tu: spółki-matki) można wykazywać „reverse charge”, czyli odwrotne obciążenie. Tym samym nie ma potrzeby wykazywania na fakturze stawki 0% VAT. Zgodnie bowiem z art. 44 Dyrektywy VAT 2006/112 miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika działającego w takim charakterze jest miejsce, w którym podatnik ten posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej. Jeżeli jednak usługi te są świadczone na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika znajdującego się w miejscu innym niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przy czym towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Stosownie do art. 13 ust. 1 ustawy - przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Natomiast przez eksport towarów - w myśl art. 2 pkt 8 ustawy - rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych

- jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.

Spółka wskazała, że dokonuje zarówno wewnątrzwspólnotowych dostaw jak i eksportu stożkowych słupów stalowych. Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że zgodnie z umową kooperacyjną między spółką-matką a Wnioskodawcą - za organizację transportu odpowiedzialna jest Spółka - ponosi ona także koszty transportu. W przypadkach zatem gdy Wnioskodawca organizuje transport (czyli zleca wykonanie transportu osobom trzecim), to nabywcę towaru obciąża kosztami związanymi z tym transportem. Do marca 2015 r., w pierwszej pozycji na fakturze podawało się ilość słupów i ich cenę, w drugiej - koszt transportu dotyczący danej ilości zafakturowanych słupów z pozycji pierwszej, natomiast w trzeciej pozycji podawana była kwota tzw. prowizji za zorganizowanie transportu. Wszystkie trzy pozycje składały się na łączną cenę słupa stalowego. Od marca 2015 r. zmieniły się zasady fakturowania i od tego czasu za poszczególne dostawy towarów wystawiane są jednostkowe faktury, a na koniec miesiąca wystawiana jest zbiorcza faktura za cały miesiąc dotycząca wszystkich usług transportowych i prowizji za jego zorganizowanie. Faktury dotyczące towaru wystawiane są ze stawką 0%, natomiast na fakturach za transport i prowizję wykazywana jest adnotacja „reverse charge”. Jak wskazano w uzupełnieniu, umowa kooperacyjna ze spółką-matką nie uległa zmianie.

W tym miejscu należy wskazać, że dla celów podatkowych złożone działania podatnika traktowane są - co do zasady - jako jednolita całość. Oznacza to, że jeżeli podatnik dokonuje kilku świadczeń na rzecz klienta i są one ze sobą powiązane tak, że obiektywnie rzecz biorąc tworzą z ekonomicznego punktu widzenia jedną całość, którą jedynie sztucznie można byłoby podzielić, to te elementy lub świadczenia - dla celów podatku od towarów i usług - stanowią jedną całość. Wniosek taki wypływa m.in. z wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie pomiędzy Card Protection Plan Ltd (CPP) a Commissioners of Customs and Excise (sygn. C-349/96). Natomiast zgodnie z orzeczeniem Trybunału w sprawie C-321/94 pomiędzy Faaborg-Gelting Linien A/S a Finanzamt Flensburg, o tym, czy dana transakcja stanowi dostawę towarów czy świadczenie usług powinny decydować wszystkie okoliczności zawarcia tejże transakcji.

Co istotne, aby móc wskazać, że dana czynność jest czynnością złożoną winna się ona składać z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na czynność złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu - do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast czynność należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu sama w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania świadczenia zasadniczego. Pojedyncza czynność traktowana jest zatem jak element czynności kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia pomocniczego jest zdeterminowany przez czynność główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać bez czynności pomocniczej czynności głównej.

Przepisy ustawy nie regulują kwestii czynności złożonych. Jednakże, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podatkiem VAT oraz na podstawie europejskiego orzecznictwa można stwierdzić, że świadczenie obejmujące z ekonomicznego i gospodarczego punktu widzenia jedną czynność nie powinno być sztucznie dzielone. W przypadku, gdy wykonywana czynność stanowi dla klienta całość, nie należy jej rozbijać na poszczególne elementy składowe, lecz traktować jako jedno świadczenie, zgodnie z elementem, który nadaje całemu świadczeniu charakter dominujący. Jeśli więc wykonywanych jest więcej czynności, a są one ze sobą ściśle powiązane oraz stanowią całość pod względem ekonomicznym i gospodarczym, to wówczas dla potrzeb VAT należy potraktować je jako jedną czynność opodatkowaną. Skutkiem powyższego, świadczenie pomocnicze, co do zasady dzieli los prawny świadczenia głównego, w szczególności w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego, miejsca świadczenia oraz stawki podatku od towarów i usług.

W niniejszej sprawie wśród czynności wykonywanych przez Spółkę wyróżnić można następujące elementy składowe: sprzedaż towarów (wewnątrzwspólnotową dostawę towarów i eksport) oraz ich transport (organizowany przez Wnioskodawcę).

Na podstawie powołanych wyżej tez wypracowanych przez TSUE, opisaną przez Spółkę transakcję należy uznać za dostawę towarów. Transport wykonany przez Wnioskodawcę stanowi integralną część dostawy towarów. Spółka wykonuje go w związku ze sprzedażą konkretnych towarów i służy on zrealizowaniu dostawy towarów zgodnie z wymogami nabywcy. Świadczenie transportu w sytuacji będącej przedmiotem sprawy, tj. w sytuacji jego równoczesnego wykonania z dostawą towarów, nie jest samodzielnym przedmiotem sprzedaży dla klienta. Zatem dostawa towarów stanowi świadczenie główne, natomiast świadczeniem pomocniczym jest wykonywany przez Wnioskodawcę transport towarów. Z ekonomicznego punktu widzenia realizowana przez Spółkę dostawa towarów wraz z ich transportem jest obiektywnie jedną transakcją. Zatem również z ekonomicznego punktu widzenia, transakcja ta nie powinna być dzielona dla celów podatkowych na poszczególne elementy, gdyż tworzy jedną złożoną dostawę towarów.

Zatem w przedstawionej sytuacji dokonywana jest jedna czynność, tj. dostawa towarów, na którą składa się dostawa towarów wraz z transportem.

Według art. 29a ust. 1 ustawy - podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Stosownie do ust. 6 tego artykułu - podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
   
   

Z powyższych regulacji wynika, że w przypadku dostawy towarów za podstawę opodatkowania należy uznać całość świadczenia pieniężnego pobieranego od nabywcy. Oznacza to, że do podstawy opodatkowania należy wliczyć pobieraną przez zbywcę wartość (cenę) towarów, a także wszystkie inne elementy zapłaty, będące częściami składowymi świadczenia zasadniczego (tj. dostawy towarów). Dotyczy to wyłącznie kosztów, które zwiększają kwotę należną z tytułu konkretnej dostawy.

Skoro więc kwota należna stanowiąca całość świadczenia należnego od nabywcy obejmuje elementy kosztów związanych z dokonywanymi przez Spółkę dostawami towarów oraz inne elementy kształtujące w efekcie kwotę żądaną od nabywcy (transport, prowizja za jego zorganizowanie), to winny one wchodzić do podstawy opodatkowania danej transakcji.

Ponieważ koszty wykonywanych przez Spółkę transportów oraz prowizji za zorganizowanie danego transportu zwiększają kwotę należną od nabywcy z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy lub eksportu towarów, powinny być opodatkowane na zasadach właściwych dla danej dostawy. W przedmiotowej sprawie mamy bowiem do czynienia z jednym przedmiotem opodatkowania - jedną czynnością, tj. daną wewnątrzwspólnotową dostawą bądź danym eksportem towarów, dla których podstawą opodatkowania jest łączna wartość określonej dostawy towarów.

Stosownie do art. 106a ustawy - przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do:

1. sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów;
2. dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:
   1. państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,
   2. państwa trzeciego.
   
   

W myśl art. 106b ust. 1 ustawy - podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.
   
   

Zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 1-15 ustawy - faktura powinna zawierać:

1. datę wystawienia;
2. kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
7. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
8. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
9. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
10. kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
11. wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
12. stawkę podatku;
13. sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
14. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
15. kwotę należności ogółem.
    
    

Przechodząc do kwestii ujęcia opisanych świadczeń na fakturze wskazać należy, że w niniejszej sprawie przedmiotem danej dostawy - jak wyżej stwierdzono - jest jedno świadczenie złożone w postaci wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub eksportu. Zatem całość zapłaty należnej z tytułu danego świadczenia złożonego powinna być udokumentowana wystawieniem faktury, w której w części zasadniczej przeznaczonej na wskazanie nazwy towaru lub usługi winna znaleźć się wyłącznie nazwa właściwa dotycząca dostawy danego towaru.

Umieszczenie na fakturze w części przeznaczonej na nazwę (rodzaj) towaru lub usługi kilku różnych czynności mogłoby sugerować, że przedmiotem sprzedaży było kilka odrębnych świadczeń, a nie jedno złożone.

Zatem na fakturze dokumentującej taką sprzedaż - a precyzyjniej rzecz ujmując, w tej jej części, która odzwierciedla elementy obligatoryjne w świetle przepisów prawa - powinna widnieć tylko jedna pozycja - dostawa towarów. W pozycji tej - co należy wywodzić z treści art. 29a ust. 1 w zw. z ust. 6 ustawy - powinna być zsumowana wartość świadczenia głównego (dostawy towarów) oraz świadczeń pomocniczych (transportu i prowizji za jego zorganizowanie).

Trzeba przy tym zaznaczyć, że cel fiskalny realizowany poprzez obligatoryjne „fakturowanie” niektórych zdarzeń gospodarczych, nie wyklucza prywatnoprawnego charakteru faktury. Może to mieć szczególnie znaczenie dla stron transakcji, gdy jest to jedyny dokument sporządzony dla jej potrzeb. Zatem nic nie stoi na przeszkodzie, aby - po wypełnieniu obowiązków nałożonych przez obowiązujące przepisy prawa podatkowego - Spółka mogła, niezależnie od podania jednolitej pozycji - dostawy towarów, umieścić na dokumencie faktury albo w dowolnym załączniku do niej dodatkowe informacje skierowane do kontrahenta. Przykładowo, może wyszczególnić elementy składowe danego świadczenia wraz z informacją o wartościach tych elementów.

W odniesieniu do twierdzenia Spółki, że uzasadnione jest zarówno wystawianie dla każdej odrębnej dostawy towarów wraz z kosztami transportu oraz prowizją od jego organizacji jednej faktury, tak samo jak wystawienie odrębnej faktury na każdą sprzedaż towaru w ramach WDT, bądź na eksport oraz odrębnej, zbiorczej dla wszystkich dostaw towarów z danego miesiąca faktury, w której wykazywana jest suma należności za transport oraz suma kwot prowizji od jego organizacji, należy wskazać, że taki sposób dokumentacji w przedmiotowej sprawie jest błędny. Kwestia opodatkowania świadczeń złożonych wynika z całokształtu okoliczności sprawy, natomiast faktura potwierdza zaistniałe zdarzenia gospodarcze i ma w tym przypadku znaczenie dowodowe. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeśli odzwierciedla ona w prawidłowy sposób zdarzenia gospodarcze. Zatem także zmiana zasad wystawiania faktur od marca 2015 r. nie ma wpływu na rozstrzygnięcie w przedmiotowej sprawie, ponieważ zmianom nie uległa umowa kooperacyjna (warunki sprzedaży towarów dla spółki-matki).

Podsumowując, w przedmiotowej sprawie - zarówno przed jak i po marcu 2015 r. - Spółka postępuje nieprawidłowo wystawiając faktury zgodnie z przedstawionym opisem. Winna ona wystawiać faktury dokumentujące dane wewnątrzwspólnotowe dostawy lub eksport towarów z jedną pozycją, dotyczącą dostawy towarów. Dodatkowe koszty transportu oraz prowizji za jego zorganizowanie, którymi Wnioskodawca obciąża spółkę-matkę, jako czynności wliczane do podstawy opodatkowania sprzedawanego towaru, dzielą jego los prawny i podlegają opodatkowaniu wg stosownej dla danej dostawy towarów stawki podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanów faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia danego zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.