INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 10.11.2011r. (data wpływu 14.11.2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14.11.2011r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów.

W przedmiotowym wniosku zostały przedstawione następujące zdarzenia przyszłe.

Spółka (dalej: „Spółka”), zamierza w przyszłości w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zająć się sprzedażą i dystrybucją kosmetyków takich jak szminki, kremy, pudry, lakiery do paznokci etc. (dalej: „Towary”) na poniższych zasadach.

Spółka planuje nabywać kosmetyki z zamiarem ich późniejszej odsprzedaży bezpośrednio od podmiotu zajmującego się ich produkcją. Spółce będzie przysługiwać prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych kosmetyków. W celach szeroko rozumianego wsparcia własnej sprzedaży, Spółka zamierza w przyszłości dokonywać nieodpłatnych przekazań Towarów na rzecz swoich kontrahentów. Cena jednostkowa pojedynczej sztuki przekazywanego Towaru, określona w momencie przekazania Towaru danemu kontrahentowi, nie będzie przekraczała 10zł. Natomiast towary przekazywane będą w ilości takiej, że suma jednostkowych cen nabycia (bez podatku, określana dalej również jako „cena nabycia netto”) przekazywanych Towarów będzie większa niż 10zł (suma sztuk poszczególnych towarów, których cena nabycia netto jednej sztuki w momencie przekazania jest mniejsza niż 10zł, tworzy wartość przekraczającą kwotę 10zł). Przekazywane towary, z uwagi na uwarunkowania transportu oraz magazynowania, zwykle będą zapakowane w zbiorcze opakowania np. kartony, palety, folię, (dalej: ,,Opakowania zbiorcze”), które to opakowania będą mieścić więcej niż jedną sztukę Towaru. Jednostką miary przekazywanych towarów będą natomiast sztuki (inaczej mówiąc, przekazywana ilość będzie mierzona przez Spółkę i kontrahentów w sztukach, a nie w całych Opakowaniach zbiorczych). Z uwagi na charakter i rodzaj przekazywanych Towarów, będą one zbywane finalnemu konsumentowi po wypakowaniu z opakowań zbiorczych, a zbywana ilość również mierzona będzie w sztukach. Kontrahentami Spółki, którym będą przekazywane Towary, będą osoby fizyczne, osoby prawne lub jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej. Spółka planuje dokonywanie przekazań zwykle do większych sieci dystrybucji towarów do ostatecznego konsumenta lub hurtowni, dokonujących odsprzedaży produktów nabywanych od Spółki.

Nieodpłatne przekazanie Towarów będzie przybierało następujące formy:

1. nastąpi jednorazowe przekazanie większej ilości sztuk Towarów danemu kontrahentowi Spółki, który następnie dokona ich nieodpłatnego przekazania w celach promocyjnych; w momencie przekazania towarów przez Spółkę dojdzie do przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel;
2. nastąpi jednorazowe przekazanie większej ilości sztuk Towarów danemu kontrahentowi Spółki, który następnie będzie dokonywać ich sprzedaży we własnym imieniu i na własny rachunek; w momencie przekazania towarów przez Spółkę dojdzie o przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel;
3. nastąpi jednorazowe przekazanie większej ilości sztuk Towarów danemu kontrahentowi Spółki, w celu zrekompensowania mu mniejszych wpływów, z powodu odsprzedaży przez niego po obniżonej cenie towarów nabytych uprzednio od Spółki;
4. nastąpi jednorazowe przekazanie większej ilości sztuk Towarów danemu kontrahentowi Spółki, w celu dołączenia do odsprzedawanych przez niego towarów nabytych uprzednio od Spółki jako gratisowy dodatek;
5. nastąpi jednorazowe przekazanie większej ilości sztuk Towarów danemu kontrahentowi Spółki, z których następnie kontrahent będzie tworzyć zestawy promocyjne; zestawy promocyjne będą składać się z kilku sztuk Towarów należących do różnego asortymentu i będą zwykle zapakowane w jedno opakowanie;
6. Spółka będzie przekazywać swoim kontrahentom zestawy złożone z kilku sztuk Towarów należących do różnego asortymentu i zwykle zapakowanych w jedno opakowanie; w pewnym sensie można mówić o jakimś funkcjonalnym związku pomiędzy Towarami wchodzącymi w skład zestawu; np. w jednym opakowaniu może znajdować się szminka, lakier do paznokci oraz krem do pielęgnacji skóry; zestawy będą bądź nieodpłatnie przekazywane przez kontrahentów Spółki finalnym odbiorcom, albo im sprzedawane.
   
   

W każdym przypadku podstawowym celem nieodpłatnego przekazywania Towarów będzie wsparcie sprzedaży produktów oferowanych przez Spółkę, bowiem poprzez zwiększenie sprzedaży produktów przez sieci dystrybucji, zwiększa się ich sprzedaż przez Spółkę.

Spółka będzie każdorazowo znać tożsamość podmiotów, na rzecz których będzie dochodzić do przekazania Towarów.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy dla uznania nieodpłatnie przekazywanych przez Spółkę Towarów określonemu kontrahentowi Spółki za prezenty o małej wartości, o których mowa w art. 7 ust. 4 pkt 2 Ustawy o VAT, decydujące znaczenie ma suma jednostkowych cen nabycia lub jednostkowych kosztów wytworzenia wszystkich przekazywanych jednorazowo sztuk (jednostek) Towarów, czy też jednostkowa cena nabycia (bez podatku) lub jednostkowy koszt wytworzenia (bez podatku) pojedynczej sztuki Towaru ...
2. Czy nieodpłatne przekazanie przez Spółkę Towarów w Opakowaniu zbiorczym, w sytuacji, w której jednostkowa cena nabycia (bez podatku) lub jednostkowy koszt wytworzenia (bez podatku) poszczególnych sztuk Towaru zawartych w tym opakowaniu jest mniejsza niż 10 zł, ale suma jednostkowych cen nabycia lub jednostkowych kosztów wytworzenia poszczególnych Towarów znajdujących się w Opakowaniu zbiorczym, przekraczać będzie 10 zł, będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...
3. Czy dla zaklasyfikowania nieodpłatnie przekazywanych przez Spółkę Towarów określonemu kontrahentowi Spółki, jako prezentów o małej wartości, o których mowa w art. 7 ust. 4 pkt 2 Ustawy o VAT, ma znaczenie sposób wykorzystania tych Towarów przez tego kontrahenta Spółki...
4. Czy użyte w zdaniu wstępnym art. 7 ust. 4 Ustawy o VAT pojęcie „osoba” odnosi się wyłącznie do osób prawnych lub osób fizycznych czy też także do jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej ...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. W ocenie Spółki, dla uznania za prezenty o małej wartości, o których mowa w art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy o VAT nieodpłatnie przekazywanych przez Spółkę Towarów określonemu kontrahentowi Spółki, decydujące znaczenie ma jednostkowa cena nabycia (bez podatku) lub jednostkowy koszt wytworzenia (bez podatku) pojedynczej sztuki Towaru, a nie suma jednostkowych cen nabycia lub jednostkowych kosztów wytworzenia wszystkich przekazywanych jednorazowo sztuk (jednostek) Towarów.
2. W ocenie Spółki, nieodpłatne przekazanie przez Spółkę Towarów w Opakowaniu zbiorczym, w sytuacji, w której jednostkowa cena nabycia (bez podatku) lub jednostkowy koszt wytworzenia (bez podatku) poszczególnych sztuk Towaru zawartych w tym opakowaniu jest mniejsza niż 10zł, ale suma jednostkowych cen nabycia lub jednostkowych kosztów wytworzenia poszczególnych Towarów znajdujących się w Opakowaniu zbiorczym, przekraczać będzie 10zł, nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
3. W ocenie Spółki, dla zaklasyfikowania nieodpłatnie przekazywanych przez Spółkę Towarów określonemu kontrahentowi Spółki, jako prezentów o małej wartości, o których mowa w art. 7 ust. 4 pkt 2 Ustawy o VAT, nie ma znaczenia sposób wykorzystania tych Towarów przez tego kontrahenta Spółki.
4. W ocenie Spółki, użyte w zdaniu wstępnym art. 7 ust. 4 Ustawy o VAT pojęcie „osoba” odnosi się do osób prawnych, osób fizycznych, jak również do jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej.
   
   

Uzasadnienie

Ad 1. Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju. Art. 7 ust. 1 stanowi, że dostawą towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (wraz z pozostałymi wymienionymi w tym przepisie przypadkami).

Przepis art. 7 ust. 2 Ustawy o VAT wprowadza wyjątek od zasady opodatkowania czynności odpłatnych, uznając za odpłatną dostawę towarów na terytorium kraju także nieodpłatne przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa o ile podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części przy nabyciu tych towarów.

W art. 7 ust. 3 Ustawy o VAT wprowadzone została z kolei odstępstwo od wskazanego wyżej wyjątku, zgodnie z którym art. 7 ust. 2 Ustawy o VAT nie znajdzie zastosowania w przypadku nieodpłatnego przekazania towarów kwalifikujących się do uznania ich za prezenty o małej wartości.

Jednocześnie Ustawa o VAT w art. 7 ust. 4 Ustawy o VAT definiuje pojęcie prezentów o małej wartości. Przepis ten stanowi, że prezentami o małej wartości są przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

1. o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;
2. których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10zł”.
   
   

Należy wskazać, że wskazana wyżej definicja jest definicją legalną pojęcia „prezentu o małej wartości”, skonstruowana na potrzeby Ustawy o VAT. W związku z tym pojęcia „prezent” nie można odczytywać w oparciu o analizę językową (słownikową). W szczególności definicja ta odrywa się od jakichkolwiek elementów psychicznych towarzyszących takim przekazaniom, jak np. szczególna sympatia, obopólny afekt emocjonalny, szczególnie podniosła uroczystość etc. Dla zaklasyfikowania danego towaru, jako prezentu o małej wartości ma znaczenie wyłącznie spełnianie przez taki towar przesłanek wyrażonych w Ustawie o VAT. Definicja legalna prezentu o małej wartości odnosi się wyłącznie do towarów. Prawidłowe zaklasyfikowanie jakiegoś przedmiotu nieodpłatnego przekazania jako prezentu o małej wartości, wymaga odniesienia się do podstawowego pojęcia w Ustawie o VAT, jakim jest towar. Zgodnie z treścią art. 2 pkt 6 Ustawy o VAT, towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Dyrektywa 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej: „Dyrektywa 2006/112”) w art. 14 posługuje się sformułowaniem „dostawa towarów” oznacza przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel”, a w art. 15 energia elektryczna, gaz, energia cieplna lub chłodnicza i tym podobne są uważane za rzeczy” - wyraźnie więc wskazują że towarami są rzeczy lub różne postaci energii. Ani przepisy Ustawy o VAT, ani też przepisy Dyrektywy 2006/112, nie definiują pojęcia rzeczy, stąd jego znaczenie powinno być odczytywane na gruncie prawa cywilnego, tj. przede wszystkim Ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny, Dz.U.1964.16.93 ze zm. (dalej jako „KC”).

Zgodnie z art. 45 KC rzeczami są tylko przedmioty materialne. W prawie cywilnym powszechnie przyjmuje się, że jednym z podstawowych kryteriów uznania czegoś za rzecz materialną jest wyodrębnienie spośród innych części przyrody, w sposób umożliwiający samoistne traktowanie. W związku z tym uznaje się, że rzeczami nie są tzw. res omnia communes, czyli przykładowo, woda płynąca, woda w morzach i ocenach, powietrze atmosferyczne etc. Dobra niematerialne, jak np. utwory w rozumieniu prawa autorskiego, nie są rzeczami, a wyjaśnienia ich istoty należy szukać w regulacjach pozakodeksowych (poza KC). Istnieją zatem dwa kryteria uznania jakiegoś zjawiska w przyrodzie za rzecz, a mianowicie: (i) postać materialna oraz (i) dostateczne wyodrębnienie spośród innych części przyrody, w sposób umożliwiający samoistne traktowanie. Kryteria te z całą pewnością spełnia pojedyncza sztuka Towaru, nawet jeżeli jednorazowo przekazywanych jest jednej osobie większa ilość sztuk Towaru.

Niejako obok zasadniczego pojęcia rzeczy, prawo cywilne rozróżnia m.in.

1. zbiór rzeczy,
2. rzecz złożoną
3. przedmiot zbiorowy.
   
   

Zbiorem rzeczy określa się samodzielne rzeczy, które są zebrane razem, jak np. biblioteka danej instytucji lub osoby, zbiór filatelistyczny etc. Kryterium zaklasyfikowania samodzielnych przedmiotów materialnych jako zbioru rzeczy, jest istnienie pomiędzy nimi wyraźnego związku lub powiązania, najczęściej funkcjonalnego. Innymi słowy, zbiór rzeczy charakteryzuje się związaniem organizacyjnym (łącznością organizacyjną), wynikającym z przeznaczenia całości, którą tworzą poszczególne przedmioty materialne tworzące zbiór rzeczy. Poszczególne rzeczy, tworzące zbiór rzeczy, mogą być przedmiotem odrębnego posiadania, własności, współwłasności itd. na równi z innymi rzeczami, ale najczęściej wartość zbioru będzie, co do istoty znacznie przewyższać sumę wartości poszczególnych rzeczy, jak w przypadku np. zbioru filatelistycznego. W prawie cywilnym istnieje powszechna zgoda co do tego, że zbiór rzeczy nie jest jako całość rzeczą (por. „Kodeks cywilny. Komentarz do art. 1-449. Tom 1”, red. prof. dr hab. Krzysztof Pietrzykowski, CH. Beck 2011 wyd. 6). Rzeczami są natomiast poszczególne elementy tworzące zbiór rzeczy. W rozumieniu art. 2 pkt 6, towarem nie może być zatem zbiór rzeczy, gdyż zbiór rzeczy nie jest rzeczą w rozumieniu przepisów prawa cywilnego.

W opisanych na wstępie przypadkach tylko w jednej sytuacji możemy mówić o przekazywaniu zbioru rzeczy przez Spółkę. Jest to przypadek przekazywania gotowych zestawów złożonych z różnych towarów. Jest tak z uwagi na pewne funkcjonalne powiązanie pomiędzy Towarami składającymi się na zestaw, z reguły wynikające z ich możliwego wykorzystania i zaspokojenia kilku komplementarnych potrzeb potencjalnego konsumenta (np. można zapewne mówić o istnieniu pewnego funkcjonalnego związku istniejącego pomiędzy lakierem do paznokci, tuszem do rzęs i pudrem tworzących określony zestaw kosmetyków, bowiem z wykorzystaniem tego zestawu potencjalny konsument, lub raczej potencjalna konsumentka, może wykonać określone czynności mające na celu określoną zmianę jej wizerunku). Okoliczność ta nie zmienia jednak faktu, że taki zestaw, nawet traktowany jako zbiór rzeczy, nie jest jako całość rzeczą. Odrębnymi rzeczami pozostają poszczególne elementy tego zestawu.

W odróżnieniu od zbioru rzeczy, rzecz złożona jest uważana za rzecz (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 czerwca 2004 r. sygn. II CK 359/2003, wyrok SN z dnia 3 czerwca 2009r. sygn. IV CSK 511/2008). Rzecz złożona składa się z tworzących ją części składowych. Rzeczą złożoną jest np. dom mieszkalny. Zgodnie z art. 47 § 2 KC, „częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego”. Przepis art. 47 § 3 KC stanowi ponadto, że „przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych”. Wykładnia gramatyczna art. 47 KC prowadzi do wniosku, że części składowe rzeczy, są odrębną od rzeczy kategorią zjawisk (nie są rzeczą).

W opisanych zdarzeniach przyszłych przekazywane Towary nie będą stanowić również rzeczy złożonej. Poszczególne elementy będące przedmiotem przekazania (sztuki Towaru) nie będą stanowić części składowych rzeczy złożonej, nawet wówczas, gdy są przekazywane w jednym Opakowaniu zbiorczym. Odłączenie jednej czy dwóch sztuk Towaru od większej ilości nie zmieni w żaden sposób całości, poza tym oczywiście, że całość będzie mniejsza liczebnie. Przedmioty zbiorowe cechują się tym, że dopiero pewna, najczęściej nieoznaczona ilość rzeczy tego samego rodzaju może być przedmiotem stosunku cywilnoprawnego np. worek ziarna, wywrotka piasku etc. mającego znaczenie gospodarcze. Pozbawione istotności gospodarczej są natomiast poszczególne przedmioty materialne składające się na przedmiot zbiorowy, np. worek zboża i ziarna zboża, ziarna piasku i wywrotka piasku etc. Ponadto, poszczególne składniki przedmiotu zbiorowego, w przeciwieństwie do zbioru rzeczy, przeważnie indywidualnie nie występują w obrocie, jakkolwiek mogą być rzeczami w rozumieniu KC. Brak istotności gospodarczej poszczególnych elementów przedmiotu zbiorowego nie oznacza bynajmniej, że za rzecz uznać należy przedmiot zbiorowy. Rzeczą jako taką (wyodrębnioną z przestrzeni częścią przyrody) pozostają bowiem nadal poszczególne składniki przedmiotu zbiorowego.

W opisanych zdarzeniach przyszłych przekazywane Towary nie będą stanowić jednak przedmiotu zbiorowego w powyższym znaczeniu. Niewątpliwie gospodarcze znaczenie ma przekazywanie określonej ilości sztuk Towarów, a nie ustalonej ich wagi lub objętości. Z punktu widzenia zarówno Spółki jako podmiotu przekazującego, jak też kontrahentów jako odbiorców Towarów, znaczenie ma odpowiednio przekazanie i otrzymanie Towarów w określonej ilości mierzonej w sztukach, jako że w tej samej postaci i z uwzględnieniem takich samych jednostek miary będą one dalej przekazywane lub odsprzedawane. Dochodzić będzie zatem nie do przekazania jednego przedmiotu zbiorowego, ale do większej ilości poszczególnych przedmiotów, z których każdy stanowi odrębną rzecz.

W konsekwencji zatem uznać należy, iż w opisanych przypadkach za odrębne rzeczy uznać należy poszczególne składniki (pojedyncze sztuki) przekazywanych Towarów. W konsekwencji za odrębny Towar uznać należy poprostu każdą pojedynczą sztukę będącej przedmiotem przekazania większej ilości Towarów. Jest to bardzo istotna konstatacja dla prawidłowej wykładni art. 7 ust. 2 w zw. z ust. 4 Ustawy o VAT.

Art. 7 ust. 4 Ustawy o VAT, w zdaniu wstępnym, wskazuje, że za prezenty o małej wartości można uznać „przekazywane jednej osobie towary…”. Ustawodawca posługuje się tutaj liczbą mnogą pojęcia „towar”, ale ta liczba mnoga przyporządkowana jest również wyrażeniu „prezenty o małej wartości”, w którym wyraz „prezent” jest również użyty w liczbie mnogiej. W konsekwencji zatem językowa wykładnia zdania wstępnego art. 7 ust. 4 Ustawy o VAT prowadzi do jednoznacznego wniosku, że:

1. za kilka „prezentów o małej wartości” można uznać kilka towarów;
2. za jeden prezent o małej wartości można uznać jeden towar.
   
   

Przepis art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy o VAT dotyczy jednostkowej ceny „nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł”.

Przepis ten posługuje się sformułowaniem „jednostkowa cena nabycia towaru”. Wykładnia gramatyczna powyższego przepisu, która ma bezwzględne pierwszeństwo przed innymi regułami wykładni, prowadzi do wniosku, że w powyższym przepisie jest wyraźna mowa o towarze (liczba pojedyncza), a nie o towarach. Chodzi więc o jednostkową cenę jednego przekazywanego towaru, a nie o łączną cenę kilku przekazywanych towarów. W rezultacie zatem dla uznania danego przedmiotu nieodpłatnego przekazania za „prezent o małej wartości” w rozumieniu art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy o VAT, istotne jest, czy cena nabycia lub koszt wytworzenia (liczony bez podatku) jednej sztuki przekazywanego towaru nie przekracza 10zł. Nie ma zatem znaczenia łączna wartość wszystkich towarów przekazywanych jednorazowo jednej osobie.

W świetle dotychczasowego wywodu należy stwierdzić, że towarem jest pojedyncza sztuka Towaru i to jednostkowa cena nabycia lub jednostkowy koszt wytworzenia pojedynczej sztuki Towaru jest czynnikiem determinującym zaklasyfikowanie nieodpłatnego przekazania takiej pojedynczej sztuki Towaru, jako prezentu o małej wartości.

Obowiązujące przepisy Ustawy w art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy o VAT nie określają żadnego limitu ilości przekazywanych prezentów o małej wartości, co a contrario stwarza możliwość dokonywania takich przekazań w większej ilości. Taki limit jest przewidziany w art. 7 ust. 2 pkt 1 Ustawy o VAT, który jednak w ocenie Spółki nie znajdzie zastosowania w opisanych zdarzeniach przyszłych. Również tylko pojedyncza sztuka Towaru ma w opisanych przypadkach znaczenie gospodarcze, gdyż to ona jest zasadniczym przedmiotem obrotu i może indywidualnie występować w obrocie. Powyższa konkluzja opiera się na analizie pojęcia towaru, w rozumieniu Ustawy o VAT, oraz na analizie pojęcia rzeczy w rozumieniu KC.

Stanowisko Wnioskodawcy jest ponadto zbieżne ze stanowiskiem wyrażonym przez ograny podatkowe w Indywidualnej interpretacji prawa podatkowego DIS w Poznaniu z dn. 10.08.2011r. (sygn. ILPP2/443-793/11-4/MR), Indywidualnej interpretacji prawa podatkowego DIS w Poznaniu z dn. 10.08.2011 r. (sygn. ILPP2/443-792/11-2/EN) oraz Indywidualnej interpretacji prawa podatkowego DIS w Warszawie z dn. 12.09.2011r. (sygn. IPPP1-443-940/11-2/BS).

Ad 2. W świetle argumentacji przedstawionej w uzasadnieniu punktu 1 (ad 1.) należy stwierdzić, że przekazanie Towarów w Opakowaniu zbiorczym nie ma znaczenia dla kwalifikacji Towarów, które się w nim znajdują, jako prezentu o małej wartości. Przekazanie Towarów w Opakowaniu nie stanowi o tym, że Opakowanie zbiorcze Towarów jest samodzielnym towarem w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT. Opakowanie zbiorcze jest jedynie opakowaniem ochronnym przeznaczonym do przewozu i przechowywania zawartości, które nie będzie przedmiotem samodzielnego obrotu pomiędzy Spółką a jej kontrahentami. Opakowanie zbiorcze z Towarami wewnątrz nie jest zbiorem rzeczy (choć i tak nota bene zbiór rzeczy nie jest samodzielną rzeczą, a wiec nie jest pojedynczym towarem w rozumieniu art. 2 pkt 6 Usatwy o VAT)), gdyż pomiędzy pojedynczymi sztukami Towaru, zapakowanymi w Opakowanie zbiorcze nie ma żadnego istotnego i wyraźnego powiązania funkcjonalnego - nie ma znaczenia konkretna ilość pojedynczych sztuk Towarów, ich rodzaj uporządkowania etc. Przekazywane w Opakowaniu zbiorczym Towary nie będą stanowić też rzeczy złożonej, gdyż poszczególne, pojedyncze sztuki Towaru nie są częściami składowymi większej całości. Wspólne występowanie pojedynczych sztuk Towaru będzie ponadto jedynie czasowe (dla przemijającego użytku - transport, składowanie etc.). W końcu Towary w Opakowaniu zbiorczym nie stanowią przedmiotu zbiorowego, gdyż już pojedynczy Towar ma zasadnicze znaczenie gospodarcze i może samodzielnie, indywidualnie występować w obrocie gospodarczym. W rozumieniu art. 2 pkt 6 Ustawy o VAT, towarem są pojedyncze sztuki Towaru, które zgodnie z przedstawioną argumentacją i przepisami Ustawy o VAT, spełniają wymogi zaklasyfikowania ich (każdej z osobna pojedynczej sztuki Towaru), jako prezentów o małej wartości.

Stanowisko Wnioskodawcy jest ponadto zbieżne ze stanowiskiem wyrażonym przez ograny podatkowe w Indywidualnej interpretacji prawa podatkowego DIS w Poznaniu z dn. 10.08.2011r. (sygn. ILPP2/443-793/11-4/MR), Indywidualnej interpretacji prawa podatkowego DIS w Poznaniu z dn. 10.08.2011r. (sygn. ILPP2/443-792/11-2/EN) oraz Indywidualnej interpretacji prawa podatkowego DIS w Warszawie z dn. 12.09.2011r. (sygn. IPPP1-443-940/11-2/BS).

Ad 3. Przepis art. 7 ust. 2 Ustawy konstytuuje generalną regułę, iż za odpłatną dostawę towarów, a więc podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, uznaje się także nieodpłatnie przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa. Przepis ten odnosi się jedynie do podatnika dokonującego takiego nieodpłatnego przekazania. Wskazany przepis nie odnosi się w żaden sposób do celów, na jakie mają być wykorzystane przekazane w ten sposób towary ani sposobów ich wykorzystania - istotny podatkowo jest jedynie sam fakt nieodpłatnego przekazania towarów. Przepisy art. 7 ust. 3 oraz art. 7 ust. 4 Ustawy o VAT, stanowią odstępstwo od powyższej reguły. Zgodnie z art. 7 ust. 4 Ustawy o VAT, opodatkowaniu nie podlegają nieodpłatnie przekazywane prezenty o małej wartości. Przepisy art. 7 ust. 4 Ustawy o VAT nie zawierają jednak żadnych dodatkowych wskazań czy obostrzeń dotyczących sposobu wykorzystania przekazanych w ten sposób towarów w odniesieniu do dokonującego przekazania lub otrzymującego takie towary. W związku z tym, dla zaklasyfikowania nieodpłatnie przekazywanych przez Spółkę Towarów określonemu kontrahentowi Spółki, jako prezentów o małej wartości), o których mowa w art. 7 ust. 4 pkt 2 Ustawy o VAT, nie ma znaczenia sposób wykorzystania tych Towarów przez tego kontrahenta Spółki.

Ad 4. O tym, co należy rozumieć pod pojęciem „osoby”, można wnioskować z pozostałych przepisów Ustawy o VAT, z wykorzystaniem reguł wykładni celowościowej i wykładni systemowej. W ocenie Spółki, art. 7 ust. 4 ustawy o VAT posługuje się pojęciem „osoba” w znaczeniu odmiennym od znaczenia potocznego. W znaczeniu potocznym za „osobę” uznajemy przede wszystkim jednostkę ludzką, a więc osobę fizyczną. Za „osobę” w znaczeniu potocznym można ewentualnie uznać również osobę prawną. Wątpliwości budzi jednak, czy za osobę można uznać również jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej. Wątpliwości te potęguje fakt, iż w art. 7 ust. 4 pkt 1 Ustawy o VAT mowa jest o prowadzeniu ewidencji pozwalającej na ustalenie „tożsamości tych osób”. Tożsamość w znaczeniu językowym to fakty, cechy, dane personalne pozwalające zidentyfikować jakąś osobę, co mogłoby wskazywać, że chodzi o ewidencjonowanie danych personalnych wyłącznie osób fizycznych. W potocznym znaczeniu trudno bowiem mówić o tożsamości osób prawnych lub jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej. Taka wąska interpretacja pojęcia „osoba” w znaczeniu użytym w art. 7 ust. 4 Ustawy o VAT byłaby jednak nieuprawniona w świetle wykładni systemowej i funkcjonalnej. Podatnikiem, wedle Ustawy o VAT, może być zarówno osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej. Ustawa o VAT posługuje się ponadto wielokrotnie sformułowaniem „osoba trzecia” m.in. w art. 8 ust. 2a, art. 29 ust. 1, art. 30 ust. 3 etc. Ustawy o VAT. Z uwagi na fakt, że wskazane pojęcia znajdują się w jednym akcie normatywnym, kierując się nadto regułą racjonalnego ustawodawcy, należy przyjąć, że taki zabieg ustawodawcy był celowy. Na gruncie wykładni systemowej można mówić o nakładających się zakresach logicznych desygnatów wskazanych w Ustawie o VAT pojęć. Osoba trzecia, jak wynika to z literalnego brzmienia tego pojęcia, jest osobą. Osobą trzecią może być również podatnik podatku VAT, którym może być jednostka organizacyjna niemającą osobowości prawnej, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która nie jest podatnikiem lub przedstawicielem podatkowym w rozumieniu Ustawy o VAT etc. W związku z tym, należy uznać, że pojęcie „osoby” użyte w art. 7 ust. 4 odnosi się także do jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej - w każdych warunkach, nie tylko w razie występowania takiej jednostki w charakterze osoby trzeciej. Wskazać też należy, że niewątpliwą intencją i celem ustawodawcy jest, by pojęcie osoby w Ustawie o VAT, w tym zwłaszcza wyrażone wprost w art. 7 ust. 4 Ustawy o VAT, odnosiło się do wszelkich podmiotów uczestniczących w obrocie gospodarczym, funkcjonujących w dowolnej formie prawnej - w tym także osób prawnych i jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej. Z punktu widzenia podatku VAT, pozbawioną sensu byłaby sytuacja, w której jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej może nieodpłatnie przekazać towary, zaklasyfikowane jako prezenty o małej wartości w rozumieniu art. 7 ust. 4 Ustawy o VAT i przekazanie takie nie będzie podlegało opodatkowaniu VAT, jednakże analogiczne przekazanie na rzecz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej miałoby być zawsze opodatkowane. Zważywszy na powyższe należy stwierdzić, że użyte w zdaniu wstępnym art. 7 ust. 4 Ustawy O VAT pojęcie „osoba” odnosi się do osób prawnych, osób fizycznych, jak również do jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.