Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB4.4014.168.2017.2.BJ
z 21 lipca 2017 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 13 czerwca 2017 r. (data wpływu – 19 czerwca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych ustanowienia zastawu na wierzytelnościach – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 czerwca 2017 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych ustanowienia zastawu na wierzytelnościach.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka świadczy usługi na rzecz polskich klientów polegające na nabywaniu wierzytelności w zamian za wynagrodzenie. Spółka wraz ze spółką matką – B. F. S. (E.) L. (dalej: „BFS (E)” z siedzibą w Wielkiej Brytanii należą do grupy kapitałowej B. L. G. Ltd. (dalej: „Grupa”).

Wnioskodawca posiada portfel wierzytelności w wysokości 60 mln złotych, nabytych od klientów będących polskimi rezydentami podatkowymi.

W celu zapewnienia finansowania bieżącej działalności, Wnioskodawca rozważa obecnie przystąpienie do umowy finansowania z H. Zgodnie z jednym z planowanych scenariuszy, umowa finansowania przybierze formę pożyczki (dalej: „Umowa pożyczki”). Jednocześnie Wnioskodawca ustanowi na rzecz H. zastaw na posiadanych wierzytelnościach do wysokości 90% ich wartości, tj. 54 mln złotych (dalej: „Umowa zastawu”). Wnioskodawca pozostanie właścicielem portfela wierzytelności i również on będzie podejmował czynności windykacyjne wobec dłużników wierzytelności.

Jedynie w przypadku, gdy Wnioskodawca przestanie spłacać należność wynikającą z Umowy pożyczki, własność wierzytelności przejdzie na H.

Niezależnie od powyższego Spółka będzie również zobowiązana do uiszczania opłaty za świadczenie przez H. usług administracyjnych w związku z Umową, do których zaliczać się będą m.in.:

  • zarządzanie stroną internetową,
  • zarządzanie bieżącymi rachunkami i rachunkami do dyskonta,
  • udostępnianie raportów; oraz
  • przeprowadzanie okresowych audytów.

Wymienione powyżej usługi będą rozpoznawane przez Spółkę jako import usług według stawki podstawowej 23 % podatku od towarów i usług.

Spółka dotychczas była finansowana zarówno przed podmioty trzecie (niepowiązane), jak i przez H. Źródła finansowania od podmiotów trzecich zostaną odpowiednio zrefinansowane przez H.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy ustanowienie zastawu na wierzytelnościach na podstawie Umowy zastawu będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, ustanowienie zastawu na wierzytelnościach na podstawie Umowy zastawu nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych podlegają następujące czynności cywilnoprawne: umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych, umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, umowy darowizny - w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy, umowy dożywocia, umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności - w części dotyczącej spłat lub dopłat, ustanowienie hipoteki, ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności, umowy depozytu nieprawidłowego, umowy spółki.

Na gruncie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych ustawodawca wprowadził zatem zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Jednocześnie ustawowe wyliczenie jest wzmocnione zasadą, zgodnie z którą o kwalifikacji określonej czynności prawnej, a w konsekwencji o jej podleganiu opodatkowaniu tym podatkiem decyduje jej treść (elementy przedmiotowo istotne), a nie nazwa. Tym samym, jeżeli strony zawierają umowę i układają stosunki w jej ramach w określony sposób, to dla oceny, czy powstanie obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych, w związku z dokonaniem wskazanej w ustawie czynności, miarodajne będą rzeczywiste prawa i obowiązki stron tej umowy pozwalające na ich kwalifikację pod względem prawnym.

Szczegółowe wskazanie zakresu przedmiotowego ma określone konsekwencje. Ustawodawca, wprowadzając zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu, wyłączył od opodatkowania inne czynności, które nie zostały wyraźnie wskazane w przepisie. Oznacza to, że czynności niewymienione w ustawowym katalogu nie podlegają opodatkowaniu, nawet gdy wywołują skutki w sferze gospodarczej takie same bądź podobne do tych, które zostały w nim wyliczone. Zgodnie z decyzją ustawodawcy, w katalogu określonym w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie znalazła się umowa zastawu.

Na kwalifikację umowy zastawu dla celów opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie ma wpływu postanowienie, zgodnie z którym w przypadku braku zwrotu przez Spółkę pożyczki w terminie określonym w Umowie pożyczki H. zaspokoi się poprzez przejęcie na własność przedmiotu zastawu. W takim przypadku wierzytelności stanowiące przedmiot zastawu zostałyby przeniesione na H., jednak wciąż czynnością stanowiącą podstawę przeniesienia wierzytelności byłaby umowa zastawu, niewymieniona w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy umowa zastawu nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych, ponieważ nie została wskazana w zamkniętym katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, tj. w art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Na poparcie swego stanowiska Wnioskodawca wskazał interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego z 12 listopada 2009 r., sygn. IBPBI1/1/ 436-222/09/MZ.

Z uwagi na zakres niniejszej interpretacji, tj. podatek od czynności cywilnoprawnych, Organ powyżej przywołał stanowisko Wnioskodawcy odnoszące się tylko do podatku od czynności cywilnoprawnych, czyli do pytania oznaczonego we wniosku nr 2.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy tylko w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych. W pozostałym zakresie wniosku, dotyczącym podatku od towarów i usług, wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2017 r., poz. 1150) podatkowi temu podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

  • umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
  • umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
  • umowy darowizny – w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
  • umowy dożywocia,
  • umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat lub dopłat,
  • ustanowienie hipoteki,
  • ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
  • umowy depozytu nieprawidłowego,
  • umowy spółki.

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają również zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy).

Ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Jednocześnie ustawowe wyliczenie zostało wzmocnione zasadą, zgodnie z którą o kwalifikacji określonej czynności prawnej, a w konsekwencji o jej podleganiu tym podatkiem decyduje jej treść (elementy przedmiotowo istotne), a nie nazwa.

Szczegółowe określenie zakresu przedmiotowego ma określone konsekwencje. Ustawodawca, wprowadzając w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu, wyłączył od opodatkowania inne podobne, które nie zostały wyraźnie wskazane w przepisie. Oznacza to, że czynności niewymienione w ustawowym katalogu nie podlegają opodatkowaniu nawet, gdy wywołują skutki w sferze gospodarczej takie same bądź podobne do tych, które zostały w nim wyliczone.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca posiada portfel wierzytelności nabytych od klientów będących polskimi rezydentami podatkowymi. W celu zapewnienia finansowania bieżącej działalności, Wnioskodawca rozważa obecnie przystąpienie do umowy finansowania z H. Umowa finansowania przybierze formę pożyczki. Jednocześnie Wnioskodawca ustanowi na rzecz H. zastaw na posiadanych wierzytelnościach do wysokości 90% ich wartości (dalej: „Umowa zastawu”). Wnioskodawca pozostanie właścicielem portfela wierzytelności i również on będzie podejmował czynności windykacyjne wobec dłużników wierzytelności. Jedynie w przypadku, gdy Wnioskodawca przestanie spłacać należność wynikającą z Umowy pożyczki, własność wierzytelności przejdzie na H.

Wnioskodawca uważa, że ustanowienie zastawu na wierzytelnościach na podstawie umowy zastawu nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2017 r., poz. 459, ze zm.) przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Stosownie do art. 306 § 1 Kodeksu cywilnego w celu zabezpieczenia oznaczonej wierzytelności można rzecz ruchomą obciążyć prawem, na mocy którego wierzyciel będzie mógł dochodzić zaspokojenia z rzeczy bez względu na to, czyją stała się własnością, i z pierwszeństwem przed wierzycielami osobistymi właściciela rzeczy, wyjąwszy tych, którym z mocy ustawy przysługuje pierwszeństwo szczególne.

Zastaw można ustanowić także w celu zabezpieczenia wierzytelności przyszłej lub warunkowej (art. 306 § 2 Kodeksu cywilnego).

Zastaw to prawo rzeczowe ograniczone, który ma dać wierzycielowi gwarancję spełnienia świadczenia poprzez możliwość uzyskania spłaty z przedmiotu zabezpieczenia. Zastaw prowadzi do obciążenia najczęściej rzeczy prawem, na mocy którego wierzyciel (np. pożyczkodawca) będzie mógł dochodzić zaspokojenia z rzeczy bez względu na to, czyją stała się własnością.

Jeżeli strony zawierają umowę i układają stosunki w jej ramach w określony sposób, to dla oceny czy powstanie obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych, w związku z dokonaniem wskazanej w ustawie czynności, miarodajne będą rzeczywiste prawa i obowiązki stron tej umowy pozwalające na ich kwalifikację pod względem prawnym.

Należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że na kwalifikację umowy zastawu dla celów opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie ma wpływu postanowienie, zgodnie z którym w przypadku braku zwrotu przez Spółkę pożyczki w terminie określonym w Umowie pożyczki H. zaspokoi się poprzez przejęcie na własność przedmiotu zastawu. W takim przypadku wierzytelności stanowiące przedmiot zastawu zostałyby przeniesione na H., jednak wciąż czynnością stanowiącą podstawę przeniesienia wierzytelności byłaby umowa zastawu.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż ustanowienie zastawu na wierzytelnościach nie spowoduje po stronie Wnioskodawcy obowiązku zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych. Jest to bowiem czynność, która nie mieści się w ustawowym katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych określonych w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Zaznaczyć należy, że opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych podlegają tylko czynności ściśle określone w tym katalogu. Katalog czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie zawiera umowy zastawu.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj