Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.130.2017.1.AW
z 19 lipca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 201 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 22 czerwca 2017 r. (data wpływu 26 czerwca 2017 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca będzie zobowiązany do opodatkowania dochodu osiągniętego z tytułu udziału w zysku spółki komandytowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 czerwca 2017 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca będzie zobowiązany do opodatkowania dochodu osiągniętego z tytułu udziału w zysku spółki komandytowej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (polski rezydent podatkowy) jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością prowadzącą działalność gospodarczą na terytorium Polski (dalej: Spółka lub Powiernik).

Spółka zawarła umowę (dalej: Umowa powiernictwa), na podstawie której działa jako powiernik na zlecenie osób fizycznych (dalej: Powierzający). Powierzający przekazali na rzecz Powiernika środki pieniężne (dalej: Środki pieniężne). Powiernik wniósł otrzymane Środki pieniężne do spółki komandytowej, która będzie prowadzić działalność gospodarczą na terytorium RP (dalej: Sp.k.) i objął w niej ogół praw i obowiązków (dalej: OPIO) jako komandytariusz.

Objęcia OPIO Powiernik dokonał we własnym imieniu, ale na rzecz Powierzających.

Z tytułu wykonywania Umowy powiernictwa Powiernikowi będzie przysługiwało wynagrodzenie.

Na podstawie Umowy powiernictwa Powiernik nie jest upoważniony do odbierania oświadczeń woli lub wiedzy z bezpośrednim skutkiem dla Powierzających. Ponadto Powiernik jest obowiązany, na żądanie Powierzającego, pobierać ze Sp.k. korzyści wynikające z objęcia w niej OPIO, w tym udziału w zysku przypadającego na Komandytariusza lub zaliczki na poczet udziału w zysku przypadającego na Komandytariusza, oraz nieodpłatnie wydawać Powierzającemu wszelkie takie korzyści, w miejscu i w sposób określony przez Powierzającego, z uwzględnieniem obowiązków wynikających z powszechnie obowiązujących przepisów prawa.

Po zakończeniu Umów powiernictwa Powiernik obowiązany jest przenieść na Powierzających odpowiednio, nieodpłatnie OPIO oraz wydać Powierzającym, nieodpłatnie, wszystkie nie wydane korzyści wynikające z objęcia OPIO, w tym udziału w zysku przypadającego na komandytariusza lub zaliczki na poczet udziału w zysku przypadającego na komandytariusza.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca będzie zobowiązany do opodatkowania dochodu osiągniętego z tytułu udziału w zysku Sp.k.?

Zdaniem Wnioskodawcy, podatnikiem z tytułu udziału w zysku Sp.k. przypadającego Spółce będzie Powierzający. W związku z powyższym Spółka nie będzie zobowiązana do opodatkowania dochodu osiągniętego z tytułu działalności w formie spółki komandytowej, który przypadać będzie proporcjonalnie do posiadanego udziału w zysku Sp.k. komandytariuszowi.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o CIT przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału). W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

W obrocie gospodarczym zarówno osoby fizyczne, osoby prawne, jak i jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej (spółki osobowe) nie muszą działać osobiście. Dopuszczalne jest działanie przez przedstawiciela. Istota przedstawicielstwa w prawie cywilnym polega na tym, że pewna osoba dokonuje w imieniu i na rzecz innego podmiotu czynności prawnych. Jeżeli czynność dokonana przez przedstawiciela mieści się w granicach umocowania udzielonego przez reprezentowanego, wywołuje ona bezpośredni skutek dla podmiotu, który udzielił pełnomocnictwa. Powszechnie wskazuje się, że prawu cywilnemu znane są także inne podobne instytucje, które pełnią funkcje zbliżone do przedstawicielstwa, przy czym nie należy ich utożsamiać z przedstawicielstwem. Od tej instytucji należy odróżnić np. powiernika, który na zewnątrz działa jako samodzielny podmiot prawa, jednak z mocy wewnętrznego porozumienia z inną osobą, na rzecz której działa, nie występuje we własnym interesie.

Powiernictwo, jako instytucja prawna, nie jest uregulowane w prawie polskim. Podstawą do konstruowania czynności powierniczych jest wyrażona w art. 353 § 1 Kodeksu cywilnego (dalej: K.c.) zasada swobody kontraktowej. Zgodnie z tym przepisem strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Podstawą do skonstruowania umowy powierniczej może być stosunek zlecenia. Prawa i obowiązki stron umowy powierniczej należy zatem zasadniczo oceniać według przepisów o zleceniu.

Jak wynika z art. 734 i 735 K.c. istotą umowy zlecenia jest odpłatne lub nieodpłatne dokonanie określonej czynności prawnej w imieniu dającego zlecenie lub (jeżeli tak stanowi umowa) w imieniu własnym, lecz na rachunek zlecającego. W tym ostatnim wypadku wszelkie nabycie praw lub rzeczy ma charakter powierniczy (fiduicjalny), a przyjmujący zlecenie ma obowiązek wydać zlecającemu wszystko, co przy wykonaniu zlecenia dla niego uzyskał, chociażby w imieniu własnym (art. 740 zd. 2 K.c.).

Władztwo nad nabytymi prawami, jakie można przypisać zleceniobiorcy wykonującemu zlecenie powiernicze jest ograniczone, a to poprzez:

• ograniczenie czasowe – zleceniobiorca obowiązany jest przekazać nabyte prawa, bądź uzyskane korzyści na pierwsze żądanie zleceniobiorcy,
• ustawowo wyłączoną możliwość rozporządzania tymi prawami lub korzyściami na rzecz kogo innego aniżeli zleceniodawca lub wskazany przezeń podmiot, co powoduje wyłączenie możliwości efektywnego zwiększenia masy majątkowej zleceniobiorcy o prawa nabyte w wykonaniu powiernictwa,
• nieekwiwalentność dla zleceniobiorcy zbycia nabytych we własnym imieniu, lecz na rachunek zlecającego praw – prawa te przenoszone są na zlecającego nieodpłatnie – zgodnie z art. 742 K.c. dający zlecenie zwraca przyjmującemu zlecenie jedynie wydatki, które ten poczynił w celu należytego wykonania zlecenia, oraz zwalnia go od zobowiązań, które ten w powyższym celu zaciągnął w imieniu własnym, natomiast w przypadku przenoszenia powierniczo nabytych praw na wskazaną przez zlecającego osobę trzecią cena zbycia stanowi należność zleceniodawcy (art. 740 K.c.),
• przyjmującemu zlecenie nie wolno używać we własnym interesie rzeczy i pieniędzy dającego zlecenie. Od sum pieniężnych zatrzymanych ponad potrzebę wynikającą z wykonywania zlecenia powinien płacić dającemu zlecenie odsetki ustawowe (art. 741 K.c.).
  
  

Spółka zawarła z osobami fizycznymi Umowy powiernictwa. W związku z zawartymi umowami Powierzający przekazali na rzecz Powiernika Środki pieniężne, a Powiernik wniósł wkład pieniężny do Sp.k. na zlecenie Powierzających. Ponadto Spółka zobowiązana jest do nieodpłatnego wydania Powierzającym wszystkiego co uzyska z tytułu członkostwa w spółce komandytowej. W związku z powyższym rzeczywistymi podmiotami praw i obowiązków przysługujących z tytułu uczestnictwa w spółce komandytowej będą odpowiednio Powierzający.

Zasadniczo podatnikami podatku dochodowego z tytułu dochodów uzyskiwanych z działalności prowadzonej przez spółkę komandytową są wspólnicy tej spółki, ponieważ generalnie to wspólnicy są jednocześnie beneficjentami korzyści uzyskiwanych przez spółkę, tj. uczestniczą w wypracowanym przez nią zysku. Jednak w związku z zawartymi Umowami powiernictwa rzeczywistym beneficjentami skutków prowadzonej przez Sp.k. działalności nie będzie Spółka, lecz Powierzający. Wnioskodawca zobowiązany jest im bowiem wydać nieodpłatnie wszystko co uzyska z tytułu członkostwa w spółce komandytowej. W związku z powyższym brak jest podstaw do obciążania Spółki obowiązkiem zapłaty podatku dochodowego od osób prawnych od dochodów wypracowanych przez Sp.k. – Spółka nie uzyska przychodu podatkowego z tytułu udziału w Sp.k. Obowiązek zapłaty podatku dochodowego będzie spoczywał na Powierzających – faktycznych beneficjentach.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w wydawanych przez organy podatkowe interpretacjach, m.in.:

• w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 26 lutego 2015 r. sygn. ILPB4/423-557/14-4/MC;
• w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 26 lutego 2015 r. sygn. ILPB1/415-1471/14-4/AN;
• w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 20 listopada 2015 r. sygn. ILPB1/4511-1-1127/15-5/AK;
• w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 20 lutego 2014 r. sygn. IBPBI/1/415-1174/13/KB.
  
  

Reasumując Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do opodatkowania dochodu osiągniętego z tytułu bycia komandytariuszem w Sp.k. 

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (zdarzeniem przyszłym) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.