Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
S-ILPB2/415-973/13/17-S2-AJ
z 22 czerwca 2017 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) oraz art. 223 Ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 4 września 2014 r. sygn. akt I SA/Po 299/14 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 4 maja 2017 r.) oraz wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 lutego 2017 r. sygn. akt II FSK 4089/14 – stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 października 2013 r. (data wpływu 9 października 2013 r.), uzupełnionym pismami: z dnia 25 października 2013 r. (data wpływu 29 października 2013 r.), z dnia 22 listopada 2013 r. (data wpływu 26 listopada 2013 r.) oraz z dnia 2 grudnia 2013 r. (data wpływu 5 grudnia 2013 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 października 2013 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

Dotychczasowy przebieg postępowania

W dniu 9 stycznia 2014 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działający w imieniu Ministra Finansów wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację nr ILPB2/415-973/13-4/AJ, w której uznał za nieprawidłowe stanowisko Wnioskodawcy, że wynagrodzenie członków Komisji mieści się w zakresie zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji Gmina, jako płatnik nie ma obowiązku dokonywać poboru zaliczek na podatek dochodowy od ww. wynagrodzeń do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 2.280 zł.

Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego z 9 stycznia 2014 r. nr ILPB2/415-973/13-4/AJ wniósł pismem z 25 stycznia 2014 r. wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działający w imieniu Ministra Finansów pismem z 17 lutego 2014 r. nr ILPB2/415W-7/14-2/JWP stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego z 9 stycznia 2014 r. nr ILPB2/415-973/13-4/AJ złożył skargę z 21 lutego 2014 r. (data wpływu 25 lutego 2014 r.).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wyrokiem z 4 września 2014 r. sygn. akt I SA/Po 299/14 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną z 9 stycznia 2014 r. nr ILPB2/415-973/13-4/AJ.

Zdaniem Sądu, udział radnego w Gminnej Komisji (…) stanowi wykonywanie czynności związanych z pełnieniem obowiązków społecznych i obywatelskich w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Sąd uważa, że ze sporządzonego przez Gminę wniosku wynika, że obowiązek powołania Gminnej Komisji (…) wyrażony został wprost w art. 8 ust. 3 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2012 r., poz. 647 ze zm.; dalej: u.p.z.p.). Zgodnie z art. 24 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 594 ze zm.; dalej: u.s.g.) radny jest obowiązany brać udział w pracach rady gminy i jej komisji oraz innych instytucji samorządowych, do których został wybrany lub desygnowany. W ocenie WSA trafnie wskazała strona skarżąca, że norma wyrażona w art. 24 u.s.g. tworzy katalog otwarty instytucji samorządowych (w tym komisji) w skład których radny może być desygnowany i w pracy których ma on obowiązek uczestniczyć. Brak katalogu zamkniętego umożliwia prawodawcy – w zależności od potrzeb wspólnoty samorządowej – kształtowanie nowych instytucji, o charakterze fakultatywnym lub obligatoryjnym, w ramach których radni – czy to w drodze wyboru czy też powołania lub desygnowania – mają obowiązek uczestniczyć, co z kolei obliguje jednostkę samorządu terytorialnego do wypłaty diet. Sprawowanie mandatu radnego to bowiem nie tylko uczestnictwo w pracach organu, czyli posiedzeniach komisji i sesji, to również konieczność uczestniczenia w innych instytucjach samorządowych. W świetle przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wątpliwości nie może budzić również zaliczenie Gminnej Komisji (…) do instytucji samorządowych w rozumieniu powołanego powyżej przepisu, skoro obowiązek jej powołania nałożony został na gminę w drodze ustawy i służy ona realizacji zadań własnych gminy. Należy w takiej sytuacji stwierdzić, że wybór radnego na członka Gminnej Komisji (…) jest konsekwencją pełnienia przez niego funkcji radnego danej gminy i niewątpliwie jest związany z wykonywaniem obowiązków radnego, co jasno wynika z treści art. 24 u.s.g., stanowiącego o obowiązku udziału przez radnego w pracach rady gminy i jej komisji oraz innych instytucji samorządowych, do których został wybrany lub desygnowany. Tym samym radny, biorąc udział w pracach Gminnej Komisji (…) także wykonuje czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych i obywatelskich w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji dieta otrzymywana przez radnego w związku z udziałem w pracach tej komisji objęta jest zwolnieniem, o którym mowa w tym przepisie.

Od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 4 września 2014 r. sygn. akt I SA/Po 299/14, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów złożył skargę kasacyjną z 17 października 2014 r. znak ILRP–007-281/14-2/MG do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Wyrokiem z dnia 9 lutego 2017 r. sygn. akt II FSK 4089/14 Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę kasacyjną. W wyroku NSA w pełni podzielił pogląd wyrażony w uzasadnieniu orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 4 września 2014 r. sygn. akt I SA/Po 299/14.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony w zakresie zwolnienia przedmiotowego wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. Organ.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Burmistrz Miasta i Gminy zarządzeniem z dnia 20 stycznia 2011 r. powołał na podstawie art. 8 ust. 3 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. jednolity: Dz.U. z 2012 r., poz. 647 z późn. zm.; dalej „u.p.z.p.”) Gminną Komisję (…).

Jak wynika z treści art. 8 ust. 3 u.p.z.p. organ wykonawczy gminy ustala organizację i tryb działania gminnej komisji (…) w drodze regulaminu. Ustawa nie określa formy aktu prawnego wójta, burmistrza, prezydenta miasta powołującego komisję oraz członków jej składu, zatem przyjąć należy, że powinno to nastąpić w drodze zarządzenia. Nie jest ono aktem prawa miejscowego, zatem wchodzi w życie z dniem podjęcia i nie podlega publikacji w wojewódzkim dzienniku urzędowym. Stąd też Burmistrz Miasta i Gminy przedmiotowym zarządzeniem z dnia 20 stycznia 2011 r. określił skład osobowy Komisji, sposób wynagradzania jej członków oraz tryb działania Komisji korzystając z przysługującej mu kompetencji wynikającej z ustawy (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 10 stycznia 2005 r. III SA/GL 1398/04, LEX nr 828246). Przedmiotowy organ składa się z osób o wykształceniu i przygotowaniu fachowym związanym bezpośrednio z teorią i praktyką planowania przestrzennego.

Burmistrz ma obowiązek powołania Gminnej Komisji (…) stanowiącej instytucję działającą przy organach gminy, a spełniającą wymaganą przez prawo rolę w zachowaniu ładu urbanistycznego. Zgodnie z u.p.z.p. jest to organ doradczy w sprawach planowania i zagospodarowania przestrzennego. Gminna komisja (…) opiniuje: wyniki analiz dokonanych przez wójta, burmistrza albo prezydenta miasta w zakresie zmian w zagospodarowaniu przestrzennym gminy oraz oceny aktualności studium planów miejscowych (por. art. 32 ust. 1 i 2 u.p.z.p); projekty studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego w toku sporządzania tego studium (por. art. 11 pkt 5 u.p.z.p.); projekty miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w toku sporządzania tego planu (art. 17 pkt 6 lit. a) u.p.z.p. Brak wydania stosownej opinii komisji w toku postępowania dotyczącego sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego stanowi przesłankę dla stwierdzenia nieważności uchwały rady gminy w sprawie uchwalenia takiego planu.

W § 10 pkt 1 regulaminu wprowadzonego ww. zarządzeniem określone zostało, że członkowie Komisji otrzymują wynagrodzenie miesięcznie z tytułu pełnionej funkcji.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał, że zgodnie z art. 8 ust. 3 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jednolity: Dz.U. z 2012 r., poz. 647 z późn. zm.; dalej „u.p.z.p.”), burmistrz miasta powołuje gminną komisję urbanistyczno-architektoniczną, jako organ doradczy w sprawach planowania i zagospodarowania przestrzennego.

Z powyższej regulacji wynika, że powołanie gminnej komisji (…) jest obligatoryjne dla wójta, burmistrza albo prezydenta miast. Co się tyczy ustalania organizacji i trybu działania gminnej komisji (…), a zatem także kwestii wynagradzania jej członków, organ wykonawczy gminy ustala powyższe w drodze regulaminu (por. art. 8 ust. 3 u.p.z.p.). Zgodnie bowiem z treścią art. 8 ust. 3 u.s.g. burmistrz powołuje gminną komisję urbanistyczno-architektoniczną, jako organ doradczy, oraz ustala, w drodze regulaminu, jej organizację i tryb działania.

Stąd zgodnie z orzecznictwem jedynie burmistrz posiada kompetencję do określenia zasad wynagradzania członków Komisji (…), personalnego doboru członków komisji, jak i ustalenia, jaki stosunek prawny ma być podstawą członkostwa w komisji. (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 10 stycznia 2005 r. III SA/Gl 1398/04, LEX nr 828246 cyt: ,,Uprawnienie do powołania oraz określenia organizacji i tryby działania Komisji oznacza (...) dla Prezydenta Miasta kompetencje w zakresie zarówno personalnego doboru członków komisji, jak i ustalenia, jaki stosunek prawny ma być podstawą członkostwa w komisji, na jakiej zasadzie odbywa się praca w Komisji, jak i czym jest dokumentowana, co stanowi podstawę ewentualnego wynagrodzenia i za jakie czynności ono członkom komisji przysługuje”).

Wobec powyższego Burmistrz w dniu 20 stycznia 2011 roku wydał zarządzenie, w którym ustalił regulamin i powołał członków Komisji (…).

Zarządzenie to - zgodnie z art. 30 u.s.g. - jest realizacją każdorocznych zapisów uchwały Rady Miejskiej w sprawie budżetu Miasta i Gminy: w szczególności w bieżącym roku uchwała Rady Miejskiej z dnia 28 grudnia 2012 w sprawie budżetu Miasta i Gminy na rok 2013 w Rozdziale 75022 przeznacza na funkcjonowanie Rady Miejskiej kwotę na diety radnych w wysokości 406.255 złotych, zgodnie z pismem z dnia 14 września 2012 roku pt. „Planowany budżet na 2013 rok” gdzie Kierownik Biura Rady Miejskiej wnioskował:

Paragraf - diety radnych - 406.255 złotych, w tym:

  • 384.000 zł kwota diet Przewodniczącego rady oraz radnych rady Miejskiej wynosi miesięcznie około 32.000 x 12 miesięcy
  • 3.900 zł kwota diet dla radnych - członków komisji Mieszkaniowej
  • 13.555 zł Kwota diet dla radnych - członków komisji (…)
  • 1.000 zł Obsługa Rady (przeniesiono na paragraf - zakupy)
  • 4.000 zł delegacje radnych.

Tym samym Rada Miejska przeznaczyła kwotę na diety radnych w wysokości 406.255 złotych, w tym kwotę 13.355 złotych na diety dla radnych członków Komisji (…), a Burmistrz zgodnie z tym wykonał zaplanowany budżet wypłacając przeznaczone na to przez Radę Miejską środki.

W dniu 27 czerwca 2007 roku - realizując art. 25 ust. 4 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym - Rada Miejska podjęta uchwałę w sprawie radnych Rady Miejskiej oraz należności z tytułu zwrotu kosztów podróży służbowych krajowych i zagranicznych przysługujących radnym Rady Miejskiej.

W przedmiotowej uchwale Rada Miejska zobowiązała radnego do udziału w pracach Rady Miejskiej i jej komisjach oraz innych instytucji samorządowych, do których został wybrany lub desygnowany radny. Jednocześnie ustaliła miesięczną, maksymalną stawkę wysokości diety określając ją na poziomie 65 % maksymalnej wysokości diety.

Zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z 26 lipca 2000 roku w sprawie maksymalnej wysokości diet przysługujących radnemu gminy (t.j. Dz.U. Nr 61, poz. 710) maksymalna wysokość dla radnego miasta (przedział od 15 tys. do 100 tys. mieszkańców) np. bieżącym roku wynosił 1.987,27 złotych.

W przedmiotowej sprawie dieta radnego w Gminie wynosi 1.291,73 złotych.

Zważywszy na treść ww. regulaminu gdzie stawki za udział w komisji (…) wynoszą 600 złotych miesięcznie to suma łącznie wypłaconych diet nie przekracza kwoty przewidzianej rozporządzeniem i mieści się w kwocie diet dla członków Komisji (…) będących radnymi.

Podsumowując Burmistrz Miasta i Gminy do powołania Komisji (…) jest zobligowany przez ustawę. Zgodnie z orzecznictwem (wyrok Wojewódzkiego Sądu Wojewódzkiego w Gliwicach z dnia 10 stycznia 2005 r. III SA/Gl 1398/04, LEX nr 828246) mógł do niej powołać również radnych, którzy dysponowali wykształceniem i przygotowaniem fachowym związanym bezpośrednio z teorią i praktyką planowania przestrzennego. W Gminie jest trzech radnych na dziewięciu członków. Burmistrz Miasta i gminy przeznaczył środki pieniężne na wypłaty diet dla radnych zgodnie z każdoroczną uchwałą budżetową w wysokości przeznaczonej na środki dla tych radnych.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 4 października 2013 r. (data wpływu 26 listopada 2013 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej Zainteresowany wskazał, co następuje:

Wynagrodzenie jakie radny otrzymuje z tytułu członkostwa w Komisji (…) będącej komisją samorządową o charakterze doradczym, jest związane z pełnieniem przez niego obowiązków społecznych i obywatelskich. Powyższe stanowisko potwierdza orzecznictwo.

Zgodnie z treścią wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 22 września 2004 r. uchylającego rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody orzekające o nieważności uchwały Rady Miejskiej z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie ustalenia diet dla radnych będących członkami oraz biorących udział w posiedzeniach Społecznej Komisji Mieszkaniowej gminna komisja, stanowiąca organ doradczy gminy, winna być traktowana jak komisja o której mowa w art. 24 ustawy o samorządzie gminnym (dalej: „usg”). Tym samym radni będący jej członkami są uprawnieni do otrzymywania świadczeń określonych w art. 25 ust. 4 usg z tytułu uczestnictwa w jej pracach. Nie zmienia powyższego okoliczność, że dana komisja nie jest wymieniona w Statucie Gminy jako stała komisja Rady. Nawet zatem doraźny charakter komisji nie pozbawia radnych desygnowanych do niej świadczeń z art. 25 ust. 4 u.s.g. Istotnym jest bowiem jej samorządowy charakter, zobowiązanie radnego do udziału w pracach komisji oraz fakt, że komisja ma niewątpliwie społeczny charakter. Radny uczestnicząc w jej pracach wykonuje pracę dla dobra ogółu, poza zajęciami zawodowymi. W tym miejscu należy podkreślić, iż Społeczna Komisja Mieszkaniowa wykazuje szereg podobieństw do Komisji (…) jak i komisji przetargowych. Składać się bowiem może z radnych: nie jest powoływana przez radę gminy: jest organem doradczym; a podstawę dla jej powołania stanowią przepisy odrębne. Tym samym wnioski wynikające z przedmiotowego orzeczenia odnoszą się także do Komisji (…).

Podobne stanowisko zaprezentował Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 6 lipca 2001 r. (sygn. akt: III RN 114/00. OSNP 2002/2132, OSNP-wkł. 2001/23/7, OwSS 2002/1/28/28) określając, że rada gminy może ustanowić diety i zwrot kosztów podróży dla radnych desygnowanych do komisji przetargowej (por. art. 24 i 25 usg). Jak wynika z uzasadnienia ww. wyroku nie sposób zgodzić się z poglądem, że skoro komisja nie jest powoływana przez radę gminy, to rada nie może przyznać diet i rekompensat radnym powołanym do tych komisji. Jest to zbyt wąska interpretacja art. 24 i art. 25 ust. 4 usg. Wobec braku takiego przepisu prawa powszechnie obowiązującego, który by uniemożliwiał radzie gminy ustalenie diet dla radnych za działalność stanowiącą wykonywanie mandatu radnego, inną niż praca w radzie gminy lub jej organach, powołana przez zarząd gminy komisja przetargowa jest instytucją samorządową w rozumieniu art. 24 u.s.g. Udział w jej pracach radnego powołanego w jej skład jest obowiązkiem radnego, a zatem rada gminy jest uprawniona do ustalania uchwalą przysługujących mu świadczeń określonych w art. 25 ust. 4 tej ustawy.

Niewątpliwie powoływana przez burmistrza Gminna Komisja (…) jest instytucją samorządową w rozumieniu art. 24 ustawy o samorządzie gminnym. Udział w jej pracach radnego jest jego obowiązkiem, a zatem rada gminy jest uprawniona do ustalenia uchwałą przysługujących mu świadczeń określonych w art. 25 ust. 4 tej ustawy.

W przedmiotowej sprawie rada uczyniła to uchwałą Rady Miejskiej z dnia 27 czerwca 2007 r. w sprawie diet radnych Rady Miejskiej oraz należności z tytułu zwrotu kosztów podróży służbowych krajowych i zagranicznych przysługujących radnym Rady Miejskiej oraz uchwałą Rady Miejskiej w sprawie budżetu Miasta i Gminy na rok 2013.

Przyznanie radnym diety w wyższej wysokości w związku z uczestnictwem w pracach komisji (…) nie stanowi wykroczenia ponad upoważnienie z art. 25 ust. 4. w zw. z art. 24 u.s.g. Co więcej, zwrot diet i kosztów podróży jest obligatoryjny, za czym przemawia zwrot, jakim posłużył się ustawodawca art. 25 u.s.g.: „przysługuje”. Oznacza to bezwzględny obowiązek wypłacenia radnemu diety z tytułu poniesionych przez niego kosztów w związku ze świadczeniem przez radnego społecznie pracy na rzecz samorządu. Nie może bowiem mieć miejsca sytuacja, w której radny dopłacałby do sprawowanej przez siebie funkcji w organie gminy. U podstaw przyznania radnym prawa do zwrotu diet i kosztów podróży służbowych leży przede wszystkim fakt, że uczestnicząc w pracach organów samorządu, ponosi on określone koszty tejże działalności. Do kosztów tych należy zaliczyć w szczególności utratę wynagrodzenia za pracę, jak i innych zarobków, które mógłby uzyskać w czasie, który poświęca na działalność na rzecz samorządu. Z tego to właśnie tytułu ustawodawca przewidział i zagwarantował radnym rekompensatę utraconych zarobków w formie diet oraz zwrotu kosztów podróży służbowych.

Reasumując, radny nie mogąc domagać się zwrotu utraconych zarobków, uzyskuje jednocześnie przywilej ustawowy do otrzymania z tego tytułu rekompensaty w formie zryczałtowanej diety, stanowiącej przychód zwolniony od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stanowisko to znajduje pełne odzwierciadlenie w aktualnym orzecznictwie oraz jest powszechnie stosowane przez jednostki samorządu terytorialnego.

Natomiast uzupełniając treść wniosku z dnia 4 października 2013 r. (data wpływu 5 grudnia 2013 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej na podstawie art. 14b § 7 ustawy z dnia 29 sierpnia - Ordynacja podatkowa Wnioskodawca przedłożył uchwalę Kolegium Izby Obrachunkowej z 18 listopada 2013 r. umarzającą postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności uchwały Rady Miejskiej z dnia 24 września 2013 r. w sprawie zmiany uchwały budżetowej Miasta i Gminy na rok 2013 r.

Z treści uzasadnienia ww. uchwały jednoznacznie wynika, iż radni powołani do Gminnej Komisji (…) wypełniają swe obowiązki wynikające z art. 24 ustawy o samorządzie gminnym, zgodnie z którym radny jest obowiązany brać udział w pracach rady gminy komisji oraz innych instytucji samorządowych, do których został wybrany lub desygnowany.

Tym samym radnemu przysługuje z tytułu uczestnictwa w przedmiotowej komisji dieta, ustalona zgodnie z art. 25 ust. 4 i 8 ustawy o samorządzie gminnym, tj. w niniejszej sprawie w oparciu o uchwałę Rady Miejskiej w Swarzędzu z dnia 27 czerwca 2007 r. w sprawie ustalenia radnych Rady Miejskiej i sołtysów Gminy oraz należności z tytułu zwrotu kosztów podróży służbowych krajowych i zagranicznych przysługujących radnym Rady Miejskiej.

Reasumując, Regionalna Izba Obrachunkowa uznała, iż wynagrodzenie jakie radny otrzymuje z tytułu członkostwa w Komisji (…) jest związane z pełnieniem przez niego obowiązków społecznych oraz obywatelskich, i jest de iure dietą. Tym samym uznać je należy za przychód zwolniony od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

  1. Czy przychód radnych z tytułu pełnienia funkcji członków Gminnej Komisji (…) jest zwolniony od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.; dalej u.p.d.o.f.”)?
  2. W przypadku udzielenia odpowiedzi negatywnej na pytanie pierwsze czy płatnik jest zobowiązany do pobrania zaliczki na podatek dochodowy? Jaki PIT płatnik powinien wystawić w takiej sytuacji?

Zdaniem Wnioskodawcy wynagrodzenie członków Komisji mieści się w zakresie zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji Gmina, jako płatnik nie ma obowiązku dokonywać poboru zaliczek na podatek dochodowy od ww. wynagrodzeń do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 2.280 zł.

Zgodnie z art. 24 ustawy o samorządzie gminnym (tekst jednolity: Dz. U. z 2013 r., poz. 594 z późn. zm.) radny jest obowiązany brać udział w pracach rady gminy i jej komisji oraz innych instytucji samorządowych, do których został wybrany lub desygnowany. Zdaniem Burmistrza powołanie radnego na członka organu doradczego Gminy, jakim jest Gminna Komisji (…), w drodze zarządzenia stanowi o powołaniu go w formie władczego aktu administracyjnego do instytucji samorządowej (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 września 2005 r., sygn. akt: OSK 1966/04, LEX nr 194976), gdzie pełni on obowiązki o charakterze społecznym i obywatelskim. Obowiązki te przy tym dotyczą ładu przestrzennego gminy.

Wynagrodzenie jakie radny otrzymuje z tytułu członkostwa w komisji jest związane z pełnieniem przez niego obowiązków społecznych i obywatelskich. Ma ono zatem charakter analogiczny do otrzymywanych przez radnych diet związanych z wykonywaniem przez nich mandatu. W przedmiotowej sprawie powołanie do komisji wynika z władczego aktu burmistrza, na mocy którego radny został powołany na członka komisji. Burmistrz nie zawierał jakiejkolwiek umowy z radnymi wchodzącymi w skład Komisji, a jedynie - w drodze zarządzenia - powołał ich w jej skład. Udział w komisji w pierwszym rzędzie stanowi ustawowe realizowanie powierzonych zadań w ramach organu o charakterze społecznym i obywatelskim. Nie można tego członkostwa utożsamiać ze świadczeniem pracy w sensie komercyjnym i zmierzającym do uzyskania odpowiedniego wynagrodzenia.

Przychody jakie radny otrzymuje z tytułu uczestnictwa w pracach przedmiotowej Komisji winny być traktowane jako przychody z działalności wykonywanej osobiście, określone w art. 13 pkt 5 u.p.d.o.f., a zatem jako przychody otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich, bez względu na sposób powoływania tych osób, nie wyłączając odszkodowania za utracony zarobek z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7. Wynika to z faktu, że wynagrodzenie otrzymywane przez radnego z tytułu członkostwa w komisji jest związane z pełnieniem przez niego obowiązków społecznych i obywatelskich ma charakter analogiczny do otrzymywanych przez radnych diet związanych z wykonywaniem przez nich mandatu.

W tym miejscu zaznaczyć należy, że fakt, iż zarządzenie Burmistrza Miasta i Gminy z dnia 20 stycznia 2011 r. stosuje pojęcie „wynagrodzenie” nie oznacza, iż świadczenie to nie ma w swej istocie charakteru diety. Jak słusznie wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach (por. wyrok z dnia 20 maja 2008 r., sygn. akt: I SA/Gl 957/07, LEX nr 469658) „każda dieta jest wynagrodzeniem (z tytułu pełnienia szczególnych obowiązków), ale nie każde wynagrodzenie jest dietą”. Innymi słowy „dieta” jest pojęciem szerokim, w którym mogą się mieścić świadczenia określone w przepisach różnymi nazwani, np. rekompensata, ryczałt, ekwiwalent czy też wynagrodzenie.

W orzecznictwie zwracano już uwagę, że wyraz „wynagrodzenie” jest pojęciem niejednoznacznym i używany jest zarówno w aktach normatywnych, jak i w języku potocznym w różnych znaczeniach” (por. wyrok NSA z 24 października 1990 r. II SA 694/90, ONSA 1990, nr 4, poz. 8). Radnemu, który jest członkiem Gminnej Komisji (…), nie można przyznawać jedynie diety radnego wynikającej z pełnienia przez niego funkcji w radzie gminy, pomijając wynagrodzenie z tytułu członkostwa w komisji powołanej na podstawie art. 8 ust. 3 u.p.z.p., gdyż każde z tych świadczeń pieniężnych przyznawane jest na podstawie odrębnych podstaw prawnych (jedno na podstawie ustawy o samorządzie gminnym, a drugie na podstawie ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym). Nie zmienia to faktu, iż oba świadczenia przysługują radnemu z tytułu wykonywania czynności związanych z pełnieniem obowiązków społecznych i obywatelskich.

W związku z powyższym należy uznać, że wobec radnych, będących członkami Komisji, ma zastosowanie zwolnienie podatkowe, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 17 u.p.d.o.f. obejmującego diety oraz kwoty stanowiące zwrot kosztów, otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych i obywatelskich. Zwolnienie to odnosi się bowiem do przychodów wymienionych w punkcie art. 13 pkt 5 u.p.d.o.f. do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 2.280 zł. O pełnieniu obowiązku obywatelskiego możemy mówić wtedy, gdy dana osoba uczestniczy w zawiadywaniu sprawami państwowymi jako obywatel, zgodnie z zasadami demokratyzmu instytucji publicznych. Z pełnieniem obowiązków społecznych mamy zaś do czynienia wówczas, gdy dana osoba uczestniczy w pracy instytucji, która reprezentuje społeczeństwo. Zgodnie z orzecznictwem tak rozumiane obowiązki społeczne lub obywatelskie można pełnić nie tylko na podstawie wyboru, lecz także w wyniku powołania przez właściwy organ, wyznaczenia przez upoważnioną organizację społeczną lub na skutek podobnych zdarzeń określonych prawem. Do zakwalifikowania przychodu jako zwolnionego od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 17 u.p.d.o.f. musi być spełniony warunek obywatelskiego bądź społecznego charakteru obowiązku łącznie z warunkiem ustawowej podstawy jego pełnienia (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 kwietnia 2007 r. III SA/Wa 141/07, LEX nr 401573).

Jak trafnie podniesiono w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 2 kwietnia 1997 r. (sygn. akt: SA/Ka 481/96) brak legalnej definicji czynności, o których mowa w art. 13 pkt 5 u.p.d.f., nakazuje szerokie rozumienie tego wyrażenia. Norma prawna wyrażona w art. 21 ust. 1 pkt 17 u.p.d.f. wprowadza odstępstwo od zasady powszechności opodatkowania. Ustawodawca uznał, że przychody, o których mowa w tym przepisie, powinny korzystać ze zwolnienia. O tym, czy dane świadczenie jest dietą w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 17 p.d.f., decyduje istota tego świadczenia, a nie jego nazwa. Przyjęcie innego poglądu prowadziłoby do sytuacji, w której zwolnienie, o którym mowa, przysługiwałoby wyłącznie posłom, senatorom itd. (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 7 października 1997 r., sygn. akt: III SA 341/96, LEX nr 31583).

Podsumowując, zdaniem płatnika wynagrodzenie członków Gminnej Komisji (…) mieści się w zakresie zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych bowiem o zakwalifikowaniu przedmiotowego świadczenia jako diety decydować będzie jego istota, a nie nazwa. Tym samym płatnik nie ma obowiązku dokonywać poboru zaliczek na podatek dochodowy od ww. wynagrodzeń.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj