Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.64.2017.2.KO
z 3 lipca 2017 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 31 marca 2017 r. (data wpływu 4 kwietnia 2017 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania towarów sprzedawanych w ramach strategii marketingowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 kwietnia 2017 r. został złożony ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania towarów sprzedawanych w ramach strategii marketingowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca jest spółką kapitałową (spółką z ograniczoną odpowiedzialnością). Spółka jest czynnym i zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka prowadzi działalność gospodarczą polegającą m.in. na sprzedaży detalicznej i hurtowej wyrobów tytoniowych.

Z uwagi na dużą konkurencyjność na rynku, Wnioskodawca przyjął strategię marketingową skierowaną do osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej (przy sprzedaży udokumentowanej paragonem fiskalnym), w celu zwiększenia swojej sprzedaży, czyli osiągnięcia większych przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej.

Działania te polegają na tym, że w przypadku zakupu większej ilości sztuk papierosów lub innych wyrobów tytoniowych przez osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej (sprzedaż udokumentowana paragonem fiskalnym), bądź też w przypadku zakupu tychże wspomnianych wyrobów za określoną wartość, taki klient może nabyć inny towar, którym jest np. karta telefoniczna po cenie niższej niż wartość rynkowa, np. za 1 zł. (jednocześnie cena ta jest niższa od ceny zakupu tego towaru przez Spółkę). Spółka sprzedaje towar promocyjny ze stawką 23% VAT.

W ww. strategii marketingowej nie uczestniczą podmioty powiązane, gdyż tego rodzaju sprzedaż będąca elementem strategii sprzedażowej, skierowana jest do wszystkich klientów na rynku - osób fizycznych, zaopatrujących się u Wnioskodawcy, czyli do każdego potencjalnego odbiorcy. Strategia skierowana jest do osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej (przy sprzedaży udokumentowanej paragonem fiskalnym).

Zatem klienci uprawnieni do skorzystania z promocji nie są podmiotami powiązanymi ze Spółką w świetle art. 32 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 710 ze zm.).

Należy zaznaczyć, że strategia sprzedaży polegająca na wyjątkowym obniżeniu ceny towaru w przypadku spełnienia określonych przesłanek, jest powszechnie stosowanym zabiegiem marketingowym. W związku z tym, zdaniem Spółki nie sposób uznać, że Spółka przyjmując taką długofalową strategię podejmuje pozorne działania w celu obejścia prawa, czy też uniknięcia opodatkowania.

Opisane w niniejszym wniosku stan faktyczny jest elementem długofalowej strategii marketingowej Spółki i jest działalnością mającą swoje uzasadnienie ekonomiczne, mającą w finalnym efekcie doprowadzić do zwiększenia przychodów Spółki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

  1. Czy podstawą opodatkowania VAT od towarów sprzedawanych w ramach strategii marketingowej będzie ich cena promocyjna - poniżej wartości rynkowej, np. 0,81 zł. W przypadku sprzedaży za taką wartość - gdy jednocześnie cena ta jest niższa od ceny zakupu tego towaru przez Spółkę?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1

Zdaniem Spółki podstawą opodatkowania VAT od towarów sprzedawanych w ramach strategii sprzedaży - poniżej wartości rynkowej i jednocześnie poniżej ceny zakupu tego towaru przez Spółkę - będzie ich cena promocyjna np. 0,81 zł. w przypadku sprzedaży za taką wartość. Na wstępie należy podkreślić, że zastosowanie w strategii sprzedażowej ceny promocyjnej jest elementem strategii marketingowej Spółki, która prowadzi do wzrostu sprzedaży. Zaproponowanie klientom nieprowadzącym działalności gospodarczej (sprzedaż udokumentowana paragonem fiskalnym) możliwości nabycia produktu po cenie promocyjnej (poniżej wartości rynkowej i jednocześnie poniżej ceny zakupu przez Spółkę) zachęca do wyboru towarów Wnioskodawcy. Udzielona poszczególnym klientom Wnioskodawcy znaczna bonifikata cenowa pozwalająca na nabycie towarów za promocyjną cenę ściśle wiąże się z określonym zachowaniem tych klientów, którzy - aby zyskać możliwość nabycia innego towaru po promocyjnej cenie np. karty telefonicznej, muszą wcześniej dokonać zakupu u Wnioskodawcy określonej ilości oferowanych przez Wnioskodawcę wyrobów tytoniowych lub dokonać zakupu za określoną wartość wyrażoną w cenie. Wprowadzenie działań marketingowych przez Wnioskodawcę skutkuje zatem wzrostem wielkości sprzedaży, a co za tym idzie skutkuje wzrostem obrotu, a w konsekwencji wzrostem należności budżetowych – m.in. podatku VAT.

Zgodnie z art. 29a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 710 ze zm.) - zwanej dalej ustawą o VAT, podstawą opodatkowania jest co do zasady wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z powyższego wynika, że podstawa opodatkowania obejmuje swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną przez sprzedawcę z tytułu dostawy towarów lub wykonania usługi. Jednakże w myśl art. 29a ust. 7 pkt 2 ustawy o VAT, podstawa opodatkowania nie obejmuje m.in. udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży.

Od powyższej zasady ustawodawca wskazał w art. 32 ustawy o VAT wyjątek.

W przypadku, gdy między nabywcą, a dokonującym dostawy towarów istnieje określony związek. Jednakże ograniczenie to nie dotyczy Spółki ponieważ strategia marketingowa skierowana jest do osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej - wszystkich klientów na rynku zaopatrujących się u Wnioskodawcy, czyli do każdego potencjalnego odbiorcy. Biorąc pod uwagę powyższe, Spółka uważa, że w związku ze strategią promocyjną nie ma podstawy do określenia podstawy opodatkowania z tytułu sprzedaży towarów sprzedawanych po cenie promocyjnej w wysokości wartości rynkowej tych towarów.

Tym samym, skoro między Spółką a klientami nie istnieją powiązania, o których mowa w art. 32 ustawy o VAT, a ponadto niższa od rynkowej cena produktów Spółki ma uzasadnienie w strategii marketingowej przyjętej przez Spółkę, zdaniem Spółki nie ma w opisanym zdarzeniu przyszłym możliwości określenia przez organ podatkowy podstawy opodatkowania w wysokości ceny rynkowej. Zastosowanie znajdzie więc zasada ogólna określania podstawy opodatkowania, wyrażona w art. 29a ust. 1 i następny ustawy o VAT, tzn. podstawą opodatkowania będzie „wszystko, co stanowi zapłatę”.

Spółka ponadto podkreśla, że zgodnie z art. 29a ust. 7 ustawy o VAT, podstawa opodatkowania nie obejmuje m.in. udzielonych nabywcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży. Biorąc pod uwagę opisane zasady promocji, obniżenie ceny towaru promocyjnego należy podatkowo sklasyfikować jako rabat transakcyjny - obniżkę ceny udzielaną w momencie sprzedaży. Spółka prawidłowo więc wykazuje jako podstawę opodatkowania cenę promocyjną. Należy ponownie zaznaczyć, że akcja promocyjna polegająca na wyjątkowym obniżeniu ceny towaru w przypadku spełnienia określonych przesłanek, jest powszechnie stosowanym zabiegiem marketingowym. W związku z tym, zdaniem Spółki nie sposób uznać, że Spółka stosując przedmiotową strategię promocyjną podejmuje pozorne działania w celu obejścia prawa, czy też uniknięcia opodatkowania. Strategia sprzedażowa Spółki jest elementem długofalowej strategii marketingowej i jest działalnością mającą swoje uzasadnienie ekonomiczne, mającą w finalnym efekcie doprowadzić do zwiększenia przychodów Spółki. Zatem zdaniem Spółki podstawą opodatkowania VAT będzie cena promocyjna (poniżej wartości rynkowej i jednocześnie poniżej ceny zakupu tego towaru), np. 0.81 zł. w przypadku sprzedaży za taką wartość artykułu promocyjnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2017 r., poz. 1221), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ustawy o VAT).

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Przepis art. 15 ust. 1 ustawy stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza – zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie art. 29a ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z powyższego wynika, że art. 29a ust. 1 ustawy odnosi się do wszystkiego, co stanowi zapłatę obejmując swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną przez sprzedawcę z tytułu dostawy towarów lub wykonania usługi.

Katalog elementów dodatkowych wchodzących w skład podstawy opodatkowania określony został w art. 29a ust. 6 ustawy, w myśl którego, podstawa opodatkowania obejmuje:

  1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
  2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

W rozumieniu art. 29a ust. 7 ustawy o VAT podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

  1. stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
  2. udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
  3. otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

Stosownie do art. 29a ust. 10 ustawy podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

  1. kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;
  2. wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;
  3. zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;
  4. wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęć „bonifikata” czy „rabat”. W związku z powyższym pojęcia te należy interpretować stosując przede wszystkim wykładnię językową. Bonifikata to zniżka, ustępstwo od ustalonej ceny towaru na rzecz nabywcy („Słownik języka polskiego PWN”, wydawnictwo Naukowe PWN, rok wydania 2005, str. 62). Natomiast przez rabat, w myśl Słownika Języka Polskiego PWN, Warszawa 1996 r., należy rozumieć obniżenie ceny jakiegoś towaru o pewną kwotę.

Z punktu widzenia podstawy opodatkowania, można wyróżnić następujące rodzaje rabatów:

  • rabaty przyznane przed ustaleniem ceny i dokonaniem sprzedaży – niemające wpływu na podstawę opodatkowania,
  • rabaty przyznane po dokonaniu sprzedaży – bonifikaty, opusty, uznane reklamacje i skonta – wpływające na obniżenie wcześniej ustalonej kwoty osiągniętego obrotu.

Przepisy ustawy nie ograniczają podatnika w swobodzie ustalania ceny, czyli możliwa jest sprzedaż po cenie niższej niż rzeczywista wartość tych towarów i usług. Taka sytuacja nie różni się niczym od normalnej sprzedaży towaru z zyskiem. Podstawą opodatkowania jest kwota należna z tytułu sprzedaży i nie ma znaczenia, że podatnik w danej chwili sprzedaje ten towar bądź usługę za cenę znacznie niższą.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 maja 2014 r. o informowaniu o cenach towarów i usług (Dz.U. z 2014 r., poz. 915 z późn. zm.), użyte w ustawie określenie cena oznacza wartość wyrażoną w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę.

W myśl ust. 2 powołanego wyżej artykułu, w cenie uwzględnia się podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów sprzedaż towaru (usługi) podlega obciążeniu podatkiem od towarów i usług lub podatkiem akcyzowym. Przez cenę rozumie się również stawkę taryfową.

Wyjątek od powyższych zasad ogólnych zachodzi w sytuacjach wskazanych w art. 32 ustawy. Zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy w przypadku gdy między nabywcą a dokonującym dostawy towarów lub usługodawcą istnieje związek, o którym mowa w ust. 2, oraz w przypadku gdy wynagrodzenie jest:

  1. niższe od wartości rynkowej, a nabywca towarów lub usług nie ma zgodnie z art. 86, art. 86a, art. 88 i art. 90 oraz z przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 3 pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
  2. niższe od wartości rynkowej, a dokonujący dostawy towarów lub usługodawca nie ma zgodnie z art. 86, art. 86a, art. 88 i art. 90 oraz z przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 3 pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a dostawa towarów lub świadczenie usług są zwolnione od podatku,
  3. wyższe od wartości rynkowej, a dokonujący dostawy towarów lub usługodawca nie ma zgodnie z art. 86, art. 86a, art. 88 i art. 90 oraz z przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 3 pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego
  • organ podatkowy określa podstawę opodatkowania zgodnie z wartością rynkową, jeżeli okaże się, że związek ten miał wpływ na ustalenie wynagrodzenia z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług.

W myśl art. 2 pkt 27b ustawy przez wartość rynkową rozumie się całkowitą kwotę, jaką, w celu uzyskania w danym momencie danych towarów lub usług, nabywca lub usługobiorca na takim samym etapie sprzedaży jak ten, na którym dokonywana jest dostawa towarów lub świadczenie usług, musiałby, w warunkach uczciwej konkurencji, zapłacić niezależnemu dostawcy lub usługodawcy na terytorium kraju; w przypadku gdy nie można ustalić porównywalnej dostawy towarów lub świadczenia usług, przez wartość rynkową rozumie się:

  1. w odniesieniu do towarów - kwotę nie mniejszą niż cena nabycia towarów lub towarów podobnych, a w przypadku braku ceny nabycia, koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy,
  2. w odniesieniu do usług - kwotę nie mniejszą niż całkowity koszt poniesiony przez podatnika na wykonanie tych usług.

Stosownie do art. 32 ust. 2 ustawy związek, o którym mowa w ust. 1, istnieje, gdy między kontrahentami lub osobami pełniącymi u kontrahentów funkcje zarządzające, nadzorcze lub kontrolne zachodzą powiązania o charakterze rodzinnym lub z tytułu przysposobienia, kapitałowym, majątkowym lub wynikające ze stosunku pracy. Związek ten istnieje także, gdy którakolwiek z wymienionych osób łączy funkcje zarządzające, nadzorcze lub kontrolne u kontrahentów.

Przepis art. 32 ust. 3 ustawy stanowi, że przez powiązania rodzinne, o których mowa w ust. 2, rozumie się małżeństwo oraz pokrewieństwo lub powinowactwo do drugiego stopnia. Przez powiązania kapitałowe, o których mowa w ust. 2, rozumie się sytuację, w której jedna z osób lub jeden z kontrahentów posiada prawo głosu wynoszące co najmniej 5% wszystkich praw głosu lub dysponuje bezpośrednio lub pośrednio takim prawem (art. 32 ust. 4 ustawy). Natomiast z art. 32 ust. 5 ustawy wynika, że przepisy ust. 1-4 nie mają zastosowania w przypadku transakcji zawieranych pomiędzy podmiotami powiązanymi, w odniesieniu do których właściwy organ podatkowy, na podstawie ustawy - Ordynacja podatkowa, wydał decyzję o uznaniu prawidłowości wyboru i stosowania metody ustalania ceny transakcyjnej między podmiotami powiązanymi.

Z powołanych przepisów wynika, że udzielenie rabatu, o ile nie sprzeciwiają się temu inne niż podatkowe przepisy prawa, a ponadto jest ściśle skorelowane z konkretną transakcją, w związku z którą zostało zastosowane i powoduje obniżenie ceny dostarczanych towarów lub świadczonych usług, wpływa na zmniejszenie podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka prowadzi działalność gospodarczą polegającą m.in. na sprzedaży detalicznej i hurtowej wyrobów tytoniowych. Z uwagi na dużą konkurencyjność na rynku, Wnioskodawca przyjął strategię marketingową skierowaną do osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, w celu zwiększenia swojej sprzedaży, czyli osiągnięcia większych przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej. Klienci uprawnieni do skorzystania z promocji nie są podmiotami powiązanymi ze Spółką w świetle art. 32 ustawy o podatku od towarów i usług

Przy tak przedstawionym opisie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy podstawą opodatkowania VAT od towarów sprzedawanych w ramach strategii marketingowej będzie ich cena promocyjna.

Jak już zaznaczono powyżej, przepisy ustawy nie ograniczają podatnika w swobodzie ustalania ceny, czyli możliwa jest sprzedaż po cenie niższej (nawet znacznie) niż rzeczywista wartość danego towaru, czy usługi. Jedynie w sytuacji, gdy między podmiotami (kontrahentami) istnieją powiązania rodzinne, kapitałowe, majątkowe lub wynikające ze stosunku pracy, o których mowa w art. 32 ustawy, organ podatkowy może określić wysokość obrotu na podstawie wartości rynkowej tych towarów lub usług, ale tylko w sytuacji, gdyby związki te miały wpływ na ustalenie ceny. W niniejszej sprawie, jak wskazał Wnioskodawca, takie powiązania nie występują. Ponadto z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Spółka w ramach prowadzonej działalności przyjęła strategię marketingową w celu osiągnięcia większych przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej. Działania te polegają na tym, że w przypadku zakupu większej ilości sztuk papierosów lub innych wyrobów tytoniowych przez osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, bądź też w przypadku zakupu tych wyrobów za określoną wartość, taki klient może nabyć inny towar, którym jest np. karta telefoniczna po cenie niższej niż wartość rynkowa, np. za 1 zł. Spółka sprzedaje towar promocyjny ze stawką 23% VAT.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa, stwierdzić należy, że podstawą opodatkowania w przypadku sprzedaży towarów w ramach strategii marketingowej (tj. sprzedawanych poniżej wartości rynkowej) jest – zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy w zw. z art. 29a ust. 6 pkt 1 oraz art. 29a ust. 7 pkt 2 ustawy – wszystko, co stanowi zapłatę, którą Wnioskodawca otrzymuje od nabywcy z tytułu sprzedaży ww. produktu, pomniejszone o kwotę podatku VAT. Zatem podstawą opodatkowania w przypadku sprzedaży wyrobów w ramach strategii marketingowej, będzie cena faktycznie zapłacona przez klientów tj. cena uwzględniająca przyznane im rabaty, pomniejszona o kwotę należnego podatku VAT.

Ponadto należy wskazać, że skoro – jak wskazano we wniosku – pomiędzy Wnioskodawcą a Klientami nie zachodzą żadne z powiązań, o których mowa w art. 32 ustawy oraz o ile ustalenie ceny za przedmiotowe wyroby nie służy obejściu przepisów prawa i uniknięciu opodatkowania danej czynności, to cena, z uwzględnieniem rabatów, zapłacona faktycznie przez klienta stanowi podstawę opodatkowania podatkiem VAT i winna zostać wykazana na fakturze.

Należy przy tym zauważyć, że Organ nie ma uprawnienia do stwierdzenia w toku postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, jaką cenę Wnioskodawca faktycznie będzie stosował, a zatem jaka będzie rzeczywista cena sprzedaży. Ustalenie takie możliwe jest wyłącznie w postępowaniu podatkowym lub kontrolnym.

Mając na uwadze powołane przepisy w kontekście przedstawionego opisu sprawy należy wskazać, że podatnik ma prawo swobodnie układać swoje interesy tak, aby działalność gospodarcza była dla niego opłacalna pod względem ekonomicznym, w tym stosując sprzedaż o charakterze promocyjnym, jeśli jest to w jego uznaniu zasadne dla osiągnięcia tego celu. Trzeba przy tym wyraźnie zaznaczyć, że stosowanie sprzedaży promocyjnej jest niedopuszczalne w zakresie, w jakim ma ono służyć tzw. obejściu przepisów prawa i uniknięciu opodatkowania danej czynności. Tak więc każde zastosowane działanie marketingowe winno być uzasadnione ekonomicznie i prowadzić w końcowym efekcie do osiągnięcia celu jaki został wytyczony dla działalności gospodarczej, tj. podwyższenia obrotu. Jednocześnie należy nadmienić, że tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Tym samym, tut. Organ nie jest uprawniony do weryfikacji opisanego stanu faktycznego.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w kwestii objętej pytaniem nr 1 jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ocena prawna dotycząca stanowiska Wnioskodawcy w zakresie objętym pytaniem nr 2 zostanie zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, Kraków 31-511 w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj