Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4018.2.2017.1.KO
z 9 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 5 lipca 2017 r. (data wpływu 14 lipca 2017 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej zasad ewidencji i identyfikacji podatników i płatników w zakresie ustalenia czy Spółdzielnia ma obowiązek zgłaszać do naczelnika urzędu skarbowego w zgłoszeniu aktualizującym NIP-8 informację o numerach rachunków lokat bankowych utworzonych na potrzeby przechowywania wpłaconych kaucji przez najemców lokali i zabezpieczeń robót jeżeli kwoty te nie są środkami finansowymi Spółdzielni i przechowywane są przez nią tylko w depozycie – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 lipca 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zasad ewidencji i identyfikacji podatników i płatników w zakresie ustalenia czy Spółdzielnia ma obowiązek zgłaszać do naczelnika urzędu skarbowego w zgłoszeniu aktualizującym NIP-8 informację o numerach rachunków lokat bankowych utworzonych na potrzeby przechowywania wpłaconych kaucji przez najemców lokali i zabezpieczeń robót jeżeli kwoty te nie są środkami finansowymi Spółdzielni i przechowywane są przez nią tylko w depozycie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny.

Spółdzielnia w ramach prowadzonej działalności:

1. od najemców lokali użytkowych wymaga ustanowienia zabezpieczenia na zaspokojenie ewentualnych roszczeń Spółdzielni z tytułu nie wywiązywania się przez nich z obowiązku wnoszenia opłat za najem lokali. Funkcjonują różne formy zabezpieczeń, jednak najbardziej popularną forma ustanowienia zabezpieczenia jest kaucja, wpłacana na rachunek rozliczeniowy Spółdzielni. Kaucja stanowi także zabezpieczenie innych ewentualnych roszczeń związanych ze zniszczeniami wewnątrz lokali stanowiącymi własność Spółdzielni.
2. od wykonawców robót pobiera zabezpieczenia pieniężne na prawidłowe wykonanie prac. Po okresie gwarancyjnym, jeżeli nie wykryto wad w wykonanych pracach, Spółdzielnia zwraca wniesione przez wykonawców środki finansowe.
   
   

Wszystkie kaucje oraz środki na zabezpieczenia robót są wpłacane na rachunki rozliczeniowe Spółdzielni. Rachunki rozliczeniowe są wykorzystywane przez Spółdzielnię na bieżąco przy prowadzeniu działalności gospodarczej. Zostały one zgłoszone do właściwego naczelnika urzędu skarbowego poprzez złożenie głoszenia aktualizującego NIP-8.

Mając na uwadze fakt, że wpłacone kaucje oraz zabezpieczenia robót nie stanowią środków finansowych Spółdzielni, a jedynie są przez nią przechowywane w depozycie na zabezpieczenie ewentualnych roszczeń, Spółdzielnia wprowadziła praktykę mającą na celu wydzielenie kwot otrzymanych kaucji i zabezpieczeń robót z rachunków rozliczeniowych.

Ma to zapewnić indywidualizację otrzymanych kaucji i zabezpieczeń robót oraz ochronić przed przypadkowym rozporządzeniem przez Spółdzielnię tymi kwotami na inne cele niż te, dla jakich te formy zabezpieczenia zostały ustanowione i zagwarantować dokonanie zwrotu środków finansowych lub zaspokojenie roszczeń w razie zajścia okoliczności przewidzianych w umowach zawartych z najemcami oraz wykonawcami robót.

W tym celu bank, zgodnie z dyspozycją Spółdzielni, przelewa kwoty otrzymanych przez Spółdzielnię kaucji oraz zabezpieczeń robót z rachunku rozliczeniowego na rachunki lokat bankowych. Kwota jednej lokaty odpowiada kwocie jednej wpłaconej kaucji lub wniesionego zabezpieczenia.

Każda lokata posiada swój indywidualny numer rachunku bankowego i jest przypisana do konkretnego wykonawcy robót lub najemcy lokalu. W przypadku, gdy Spółdzielnia jest zobowiązana do zwrotu pieniędzy lub zamierza zaspokoić swoje roszczenia, następuje likwidacja lokaty. Kwota zlikwidowanej lokaty wraz z należnymi odsetkami jest przelewana na rachunek rozliczeniowy Spółdzielni, a następnie zwracana najemcy lub wykonawcy robót.

Z powyższego wynika, że wpłacone kaucje i środki na zabezpieczenia robót nie stanowią środków finansowych Spółdzielni, a związane z nimi lokaty terminowe nie są rachunkami służącymi prowadzeniu działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy Spółdzielnia ma obowiązek zgłaszać do naczelnika urzędu skarbowego w zgłoszeniu aktualizującym NIP-8 informację o numerach rachunków lokat bankowych utworzonych na potrzeby przechowywania wpłaconych kaucji przez najemców lokali i zabezpieczeń robót jeżeli kwoty te nie są środkami finansowymi Spółdzielni i przechowywane są przez nią tylko w depozycie?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy nie spoczywa na nim obowiązek zgłaszania do naczelnika urzędu skarbowego informacji o numerach rachunków lokat bankowych, które zostały założone tylko i wyłącznie w celu zdeponowania na nich wpłaconych kaucji i zabezpieczeń robót. Przemawiają za tym następujące argumenty: zgodnie z art. 5 w związku z art. 9 ust. 1 ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników zgłoszenie aktualizujące NIP-8 zawiera m.in. informację o numerach rachunków bankowych podatnika. Natomiast w części C.l NIP-8 zatytułowanej: „Rachunki związane z prowadzoną działalnością”, podatnicy mają obowiązek wykazania numerów rachunków bankowych, które są związane z prowadzoną przez nich działalnością gospodarczą. Zestawienie ze sobą powyższych norm prawnych prowadzi do wniosku, że na podatników został nałożony obowiązek w aktualizacji danych dotyczących numerów rachunków bankowych jakimi podatnicy ci posługują się przy prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej.

W świetle powyższego należy uznać, że Spółdzielnia musi aktualizować dane dotyczące wszystkich swoich rachunków bankowych, które wykorzystuje na bieżąco przy prowadzeniu działalności gospodarczej. Do tej kategorii rachunków należą bez wątpienia rachunki rozliczeniowe, które służą do przyjmowania i regulowania płatności jakie występują w związku z uczestnictwem Spółdzielni w obrocie gospodarczym. Należy podkreślić, że z perspektywy rachunków rozliczeniowych można bez trudności uzyskać dane dotyczące zarówno wpłaconych Spółdzielni kaucji i zabezpieczeń robót , jak również sposobu zadysponowania kwotą kaucji i zabezpieczeń przez Spółdzielnię (zwrot, pokrycie szkody).

Natomiast zupełnie inną rolę pełnią rachunki lokat bankowych odpowiadające kwotom kaucji i środków na zabezpieczenie robót wpłaconych do depozytu Spółdzielni. Po pierwsze, na omawianych rachunkach lokat bankowych nie są przetrzymywane pieniądze Spółdzielni. Kaucja lub zabezpieczenie robot stanowią zabezpieczenia ewentualnych roszczeń Spółdzielni wobec najemcy lub wykonawcy prac, co oznacza, że są one ich własnością. Konsekwencją tego, że powyższe środki finansowe są własnością osób trzecich, zaś Spółdzielnia przetrzymuje je tylko w swoim depozycie jest to, że Spółdzielnia nie ma prawa dysponować tymi kwotami na własne cele.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz.U. z 2017 r., poz. 869), zwanej dalej ustawą, podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2a, są obowiązani do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego do naczelnika urzędu skarbowego albo organu właściwego na podstawie odrębnych przepisów. Zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się jednokrotnie, bez względu na rodzaj oraz liczbę opłacanych przez podatnika podatków, formę opodatkowania, liczbę oraz rodzaje prowadzonej działalności gospodarczej oraz liczbę prowadzonych przedsiębiorstw.

Stosownie do art. 5 ust. 3 ustawy zgłoszenie identyfikacyjne podatników niebędących osobami fizycznymi zawiera: pełną i skróconą nazwę (firmę), formę organizacyjno-prawną, adres siedziby, numer identyfikacyjny REGON, organ rejestrowy lub ewidencyjny i numer nadany przez ten organ, wykaz rachunków bankowych, adresy miejsc prowadzenia działalności, adres miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej oraz przedmiot wykonywanej działalności określony według obowiązujących standardów klasyfikacyjnych (…).

Podatnicy podatku od towarów i usług lub podatku akcyzowego są obowiązani dokonać zgłoszenia identyfikacyjnego przed dokonaniem pierwszej czynności podlegającej opodatkowaniu jednym z tych podatków, z tym że osoby fizyczne są obowiązane dokonać zgłoszenia identyfikacyjnego tylko w przypadku dokonywania zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w art. 96 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług oraz w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2017 r. poz. 43 i 60). Zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się niezależnie od zgłoszenia rejestracyjnego (art. 6 ust. 1 ustawy).

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy podmioty, o których mowa w art. 6 ust. 1, 1a i 10, mają obowiązek aktualizowania danych objętych zgłoszeniem identyfikacyjnym przez dokonanie zgłoszenia aktualizacyjnego do naczelnika urzędu skarbowego, nie później niż w terminie 7 dni od dnia, w którym nastąpiła zmiana danych. Podmioty wpisane do Krajowego Rejestru Sądowego dokonują zgłoszenia aktualizacyjnego wyłącznie w zakresie danych uzupełniających wskazanych w art. 5 ust. 2b pkt 2.

Natomiast art. 9 ust. 6 ustawy stanowi, że do aktualizacji danych objętych zgłoszeniem identyfikacyjnym stosuje się:

1. odpowiednio przepisy art. 5 ust. 4a;
2. wzory formularzy zgłoszeń aktualizacyjnych określone w rozporządzeniu wydanym na podstawie art. 5 ust. 5 albo formularz wniosku o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, zgodnie z ustawą z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej.
   
   

Na podstawie delegacji ustawowej wyrażonej w art. 5 ust. 5 ustawy Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzory formularzy zgłoszeń identyfikacyjnych i formularzy zgłoszeń aktualizacyjnych oraz zgłoszeń w zakresie danych uzupełniających, o których mowa w ust. 2b pkt 2, w art. 42 ust. 3a pkt 2 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1068 oraz z 2017 r. poz. 60) i w art. 43 ust. 5b pkt 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 963, z późn. zm.), z wyjątkiem zgłoszeń osób fizycznych będących przedsiębiorcami, biorąc pod uwagę kompletność przekazywanych danych niezbędnych do ewidencji i identyfikacji podatników i płatników oraz konieczność przekazywania danych uzupełniających do krajowego rejestru urzędowego podmiotów gospodarki narodowej oraz Centralnego Rejestru Płatników Składek.

Jak stanowi § 1 pkt 1 i pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 listopada 2014 r. w sprawie wzorów formularzy zgłoszeń identyfikacyjnych i zgłoszeń aktualizacyjnych oraz zgłoszeń w zakresie danych uzupełniających (Dz.U. z 2014 r., poz. 1665), niniejsze rozporządzenie określa wzory formularzy zgłoszenia identyfikacyjnego/zgłoszenie aktualizacyjnego osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, będącej podatnikiem lub płatnikiem (NIP-2), stanowiącym załącznik nr 1 do rozporządzenia oraz wzory formularzy zgłoszenia identyfikacyjnego/zgłoszenia aktualizacyjnego w zakresie danych uzupełniających (NIP-8).

Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459 z późn. zm.) definiuje umowę rachunku bankowego oraz określa obowiązki i uprawnienia stron umowy (art. 725-733).

Na podstawie art. 725 Kodeksu cywilnego przez umowę rachunku bankowego bank zobowiązuje się względem posiadacza rachunku, na czas oznaczony lub nieoznaczony, do przechowywania jego środków pieniężnych oraz, jeżeli umowa tak stanowi, do przeprowadzania na jego zlecenie rozliczeń pieniężnych.

Bank może obracać czasowo wolne środki pieniężne zgromadzone na rachunku bankowym z obowiązkiem ich zwrotu w całości lub w części na każde żądanie, chyba że umowa uzależnia obowiązek zwrotu od wypowiedzenia (art. 726 Kodeksu cywilnego).

Zasady prowadzenia przez banki rachunków bankowych uregulowane zostały w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz.U. z 2016 r., poz. 1988 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 49 ust. 1 ustawy Prawo Bankowe banki mogą prowadzić w szczególności następujące rodzaje rachunków bankowych:

1. rachunki rozliczeniowe, w tym bieżące i pomocnicze;
2. rachunki lokat terminowych;
3. rachunki oszczędnościowe, rachunki oszczędnościowo-rozliczeniowe, w tym rachunki rodzinne, oraz rachunki terminowych lokat oszczędnościowych;
4. rachunki powiernicze.
   
   

Natomiast w myśl art. 49 ust. 2 ww. ustawy rachunki rozliczeniowe oraz rachunki lokat terminowych mogą być prowadzone wyłącznie dla:

1. osób prawnych;
2. jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, o ile posiadają zdolność prawną;
3. osób fizycznych prowadzących działalność zarobkową na własny rachunek, w tym dla osób będących przedsiębiorcami.
   
   

Rachunek bankowy w myśl przepisów prawa bankowego to narzędzie służące do rejestracji obrotów i stanów środków pieniężnych wniesionych do banku przez jego klienta. Banki mogą prowadzić rachunki: rozliczeniowe, lokat terminowych, oszczędnościowe, oszczędnościowo-rozliczeniowe, terminowych lokat oszczędnościowych oraz powiernicze. Zastrzega się jednak, że rachunki rozliczeniowe oraz lokat terminowych mogą być prowadzone wyłącznie dla osób prawnych, jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, ale mających zdolność prawną, oraz osób fizycznych prowadzących działalność zarobkową na własny rachunek, w tym przedsiębiorców. Wynika to z powołanego wyżej art. 49 ust. 2 ustawy. Oznacza to, że firmy i osoby prowadzące działalność gospodarczą mają obowiązek podać urzędowi skarbowemu rachunki bankowe, na których gromadzą swoje środki i które służą im do dokonywania rozliczeń. Podatnik winien więc zgłosić zakładane depozyty - o ile mają one charakter rachunków lokat terminowych. Obowiązek ten wynika wprost z powołanego wyżej art. 5 ust. 3 ustawy o NIP.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że wszystkie kaucje oraz środki na zabezpieczenia robót są wpłacane na rachunki rozliczeniowe Spółdzielni. Rachunki rozliczeniowe są wykorzystywane przez Spółdzielnię na bieżąco przy prowadzeniu działalności gospodarczej.

Spółdzielnia wprowadziła praktykę mającą na celu wydzielenie kwot otrzymanych kaucji i zabezpieczeń robót z rachunków rozliczeniowych.

W tym celu bank, zgodnie z dyspozycją Spółdzielni, przelewa kwoty otrzymanych przez Spółdzielnię kaucji oraz zabezpieczeń robót z rachunku rozliczeniowego na rachunki lokat bankowych. Kwota jednej lokaty odpowiada kwocie jednej wpłaconej kaucji lub wniesionego zabezpieczenia.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia czy Spółdzielnia ma obowiązek zgłaszać do naczelnika urzędu skarbowego w zgłoszeniu aktualizującym NIP-8 informację o numerach rachunków lokat bankowych utworzonych na potrzeby przechowywania wpłaconych kaucji przez najemców lokali i zabezpieczeń robót jeżeli kwoty te nie są środkami finansowymi Spółdzielni i przechowywane są przez nią tylko w depozycie?

Biorąc po uwagę przestawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa tut. Organ podatkowy stoi na stanowisku, że skoro przedmiotowe lokaty bankowe mają charakter rachunków lokat terminowych, o których mowa w powołanym wyżej art. 49 ust. 1 ustawy prawo bankowe i w myśl ustawy Prawo bankowe są jednym z rodzajów rachunków bankowych, to na Wnioskodawcy ciąży obowiązek dokonywania zgłoszeń aktualizacyjnych NIP-2 poszczególnych numerów rachunków bankowych przyporządkowanych lokatom terminowym zarówno w sytuacji ich otwarcia jak i zamknięcia.

Wnioskodawca ma obowiązek podać urzędowi skarbowemu wykaz rachunków bankowych związanych z całą prowadzoną działalnością gospodarczą. Informacje o rachunkach lokat bankowych będących jednym z rodzajów rachunków bankowych zalicza się bowiem w jego przypadku do danych objętych zgłoszeniem identyfikacyjnym. Stanowi o tym wprost art. 5 ust. 3 ustawy o NIP.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.