2017.10.06 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4.4012.393.2017.2.KR
z 6 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 sierpnia 2017 r. (data wpływu 9 sierpnia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

zwolnienia z opodatkowania sprzedaży obiadów w zamkniętych stołówkach szkolnych własnym uczniom i nauczycielom – jest prawidłowe,
zwolnienia z opodatkowania sprzedaży obiadów na rzecz pracowników obsługi – jest nieprawidłowe,
dokumentowania i ewidencjonowania sprzedaży obiadów w stołówce szkolnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 sierpnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania sprzedaży obiadów w zamkniętych stołówkach szkolnych własnym uczniom i nauczycielom, zwolnienia z opodatkowania sprzedaży obiadów na rzecz pracowników obsługi oraz dokumentowania i ewidencjonowania tej sprzedaży.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, rozliczającym się z podatku z tytułu umów najmu, dzierżawy, odprowadzania ścieków i dostarczania wody. W dniu 30 listopada 2016 r. Wójt Gminy złożył do Naczelnika Urzędu Skarbowego informację, że począwszy od dnia 1 stycznia 2017 r. Gmina będzie rozliczać podatek od towarów i usług wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi, które podał w załączeniu. Do jednostek organizacyjnych Gminy należą: Urząd Gminy, Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej, Szkoła Podstawowa w O., Szkoła Podstawowa w D. oraz Gimnazjum w D.

Ww. jednostki organizacyjne w związku z centralizacją VAT począwszy od 1 stycznia 2017 r. sporządzają comiesięczne cząstkowe rejestry sprzedaży VAT, oraz cząstkowe deklaracje VAT-7 na podstawie których Gmina sporządza jeden Plik JPK oraz jedną zbiorczą deklarację VAT-7, które co miesiąc elektronicznie przesyła do Urzędu Skarbowego wraz z bieżącym regulowaniem podatku VAT należnego. Funkcjonujące w Gminie jednostki oświatowe jako jednostki budżetowe realizują cele i zadania wynikające z przepisów prawa określone w Ustawie o systemie oświaty. Umożliwiają one uczniom przede wszystkim zdobywanie wiedzy i umiejętności, wszechstronny rozwój oraz sprawują opiekę nad uczniami. Zarówno Gimnazjum w D. jak i Szkoła Podstawowa w O. jako jednostki oświatowe w celu realizacji zadań opiekuńczych i wspomagania właściwego rozwoju uczniów szkoły prowadzą między innymi stołówki szkolne. Zgodnie ze statutami szkół umożliwia to każdemu uczniowi spożycie gorącego posiłku.

Wnioskodawca nadmienił, iż funkcjonujące stołówki w Gimnazjum w D. jak i w Szkole Podstawowej w O. nie są wyodrębnionymi podmiotami gospodarczymi, a prowadzenie ich jest ściśle związane z działalnością ww. szkół. Stołówki ww. szkół są zamknięte dla osób z zewnątrz, czyli nie świadczą usług ogólnodostępnych. Posiłki przygotowywane dla uczniów i nauczycieli ww. szkół spożywane są na terenie stołówek prowadzonych przez te szkoły, co świadczy również o tym, że stołówki te mają charakter zamknięty. Ponadto posiłki w ww. stołówkach szkolnych mają charakter odpłatny.

W Gimnazjum w D. oraz w Szkole Podstawowej w O. cena za jeden obiad dla ucznia wynosi 1,80 zł i obejmuje koszt zakupionego surowca tzw. "wsad do kotła", cena za jeden obiad dla nauczycieli w stołówkach prowadzonych przez ww. szkoły wynosi 4,13 zł. Zarówno w Gimnazjum w D. jak i w Szkole Podstawowej w O. prowadzona jest bieżąca ewidencja sprzedaży obiadów zarówno dla uczniów jak i nauczycieli, co z łatwością pozwala na ustalenie w skali roku osiąganego obrotu ze sprzedaży tych posiłków.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy sprzedaż obiadów w zamkniętych stołówkach szkolnych własnym uczniom, nauczycielom oraz pracownikom obsługi Szkoły Podstawowej w O. oraz Gimnazjum w D. jest zwolniona z podatku VAT i powinna być wykazywana w deklaracji VAT-7 w polu "Dostawa towarów oraz świadczenie usług na terytorium kraju, zwolnione od podatku", czy jest opodatkowana, jeśli tak to jaką stawką?
Czy dla uczniów i nauczycieli szkoły, którzy odpłatnie wykupują obiady na stołówce szkolnej powinny być wystawiane noty księgowe, czy wystarczą tylko imienne dowody wpłat za obiady?
Czy prawidłowym działaniem jest sporządzanie miesięcznych rejestrów sprzedaży przez poszczególne szkoły na podstawie imiennych dowodów wpłat za obiady, wystawianych poszczególnym uczniom i nauczycielom danej szkoły, a następnie na podstawie tych rejestrów sporządzanie cząstkowych miesięcznych deklaracji VAT-7 dla danej szkoły, czy rejestry sprzedaży obiadów szkolnych powinny być sporządzane na podstawie innych dokumentów niż imienne dowody wpłat, jeśli tak to na podstawie jakich dokumentów?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. l. Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego placówki oświatowe w ramach swojej działalności prowadzą stołówki szkolne, które nie są wyodrębnionymi podmiotami gospodarczymi, a prowadzenie ich jest ściśle związane z działalnością szkoły. Korzystanie z posiłków w stołówkach szkolnych jest odpłatne zaś wysokość opłat ustalają dyrektorzy szkół w porozumieniu z organem prowadzącym szkoły. Ponadto do opłat wnoszonych za korzystanie uczniów z posiłków nie wlicza się wynagrodzeń pracowników i składek naliczonych od tych wynagrodzeń oraz kosztów utrzymania stołówek. Koszty utrzymania stołówek szkolnych wraz z personelem są finansowane przez Gminę, która przydziela szkołom środki na ich utrzymanie. Funkcjonowanie stołówek szkolnych jest zgodne z Ustawą o systemie oświaty z art. 67a ust. 1. który mówi że: "w celu zapewnienia prawidłowej realizacji zadań opiekuńczych w szczególności wspierania prawidłowego rozwoju uczniów, szkoła może zorganizować stołówkę". Wobec powyższego należy stwierdzić, że usługi żywienia dzieci mieszczą się w zakresie art. 43 ust.1 pkt 24a.

Według Wnioskodawcy sprzedaż obiadów wydawanych w stołówkach szkolnych w Gimnazjum w D. i w Szkole Podstawowej w O. zarówno uczniom jak i nauczycielom tych placówek nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż usługi wyżywienia, świadczone na zasadach określonych w ustawie o systemie oświaty przez stołówki szkolne na rzecz dzieci i młodzieży, spełniają przesłanki do uznania tych czynności za zwolnione od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 24 ustawy o podatku od towarów i usług. Wobec tego, usługi stołówki szkolnej, polegające na wydawaniu posiłków uczniom szkoły mieszczą się w ramach usług opieki nad dziećmi i młodzieżą, wykonywanej w formach i na zasadach określonych w przepisach o systemie oświaty. Zatem sprzedaż przez Wnioskodawcę obiadów w stołówce szkolnej uczniom szkoły będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 24 ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy usługi wyżywienia świadczone przez stołówkę szkolną dla nauczycieli należy uznać za usługi ściśle związane z usługami w zakresie opieki nad dziećmi i młodzieżą polegającymi na ich żywieniu, ponieważ mają one charakter pomocniczy i są niezbędne w stosunku do prowadzonej działalności opiekuńczej szkoły w tym zakresie, która stanowi świadczenie główne.

Natomiast Wnioskodawca uważa, że sprzedaż obiadów w stołówce szkolnej na rzecz pracowników obsługi szkoły (niepedagogicznych) nie może korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług i podlega opodatkowaniu tym podatkiem, według stawki 8% - jako usług związanych z żywieniem.

Obroty całkowite sprzedaży posiłków dla uczniów i nauczycieli za 2016 rok nie przekroczyły kwoty 200.000 zł (limit obrotu ze sprzedaży) w związku z powyższym należy nadmienić, że zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku podatników u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł.

Ad. 2 Zdaniem Wnioskodawcy dla uczniów i nauczycieli szkoły, którzy odpłatnie wykupują obiady na stołówce szkolnej powinny być wystawiane imienne dowody wpłaty wraz z datą i numerem identyfikacyjnym, natomiast nie istnieje potrzeba wystawiania imiennych not księgowych poszczególnym uczniom i nauczycielom wykupującym obiady w stołówce szkolnej.

Ad. 3 Zdaniem Wnioskodawcy prawidłowym jest sporządzanie na podstawie imiennych dowodów wpłat miesięcznego rejestru sprzedaży obiadów w stołówce szkolnej i na podstawie tego rejestru sporządzanie cząstkowej deklaracji VAT-7 dla danej szkoły.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:

zwolnienia z opodatkowania sprzedaży obiadów w zamkniętych stołówkach szkolnych własnym uczniom i nauczycielom – jest prawidłowe,
zwolnienia z opodatkowania sprzedaży obiadów na rzecz pracowników obsługi – jest nieprawidłowe,
dokumentowania i ewidencjonowania sprzedaży obiadów w stołówce szkolnej – jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z cytowanych wyżej przepisów ustawy wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu niebędące dostawą towarów.

Zauważyć należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z tym, usługa podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Jak stanowi przepis art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Tut. Organ informuje, że zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U., poz. 1676) do dnia 31 grudnia 2017 r. dla celów podatku od towarów i usług obowiązuje klasyfikacja wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.).

Podkreślić należy, że prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja towarów i usług stanowi warunek niezbędny do określenia wysokości opodatkowania podatkiem VAT, jeśli dla tych towarów i usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne - zgodnie z cyt. art. 5a ustawy. Zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach.

Zatem dla prawidłowego określenia wysokości stawki podatku od towarów i usług od czynności, których przedmiotem są poszczególne towary lub usługi, ustawodawca odsyła do klasyfikacji statystycznych wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, powołując w przepisach dotyczących obniżonych stawek podatku oraz w załącznikach do ustawy symbole PKWiU.

Stwierdzić należy, że nie każda czynność, która stanowi dostawę towarów lub świadczenie usług w rozumieniu art. 7 i art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność będzie opodatkowana podatkiem VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych) - tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Wyłączenie z grona podatników VAT organów władzy publicznej jest możliwe tylko wtedy, gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji państwowych np. w zakresie administracji, sądownictwa, obrony narodowej. Wówczas wyłączenie z opodatkowania nie prowadzi do naruszenia zasad konkurencji.

Gmina, w świetle art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r., poz. 446, z późn. zm.), wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Na podstawie art. 6 ust. 1 tej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, nie zastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych Gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty (art. 7 ust. 1 cyt. ustawy). W szczególności zadania własne obejmują sprawy m.in. edukacji publicznej (art. 7 ust. 1 pkt 8 ustawy o samorządzie gminnym).

Jak stanowi art. 9 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, w celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi.

Gmina tworzy zatem podmioty będące wyodrębnionymi jednostkami organizacyjnymi niemającymi osobowości prawnej, które prowadzą swoją działalność w formie np. zakładu lub jednostki budżetowej.

W tym miejscu należy wskazać, że z wydanego w dniu 29 września 2015 r. wyroku TSUE C‑276/14 wynika, że gminna jednostka organizacyjna, której działalność gospodarcza nie spełnia kryterium samodzielności w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, nie może być uznana za podatnika podatku od wartości dodanej odrębnie od gminy, w której skład jednostka ta wchodzi. W związku z ww. wyrokiem TSUE, czynności dokonywane przez samorządowe jednostki budżetowe powinny, na gruncie podatku od towarów i usług, być rozliczane przez jednostkę samorządu terytorialnego, która je utworzyła. Obowiązkowe scentralizowanie rozliczeń jednostek samorządu terytorialnego i ich jednostek organizacyjnych powinno być stosowane począwszy od roku 2017.

Odnosząc powołane przepisy w kontekście niniejszej sprawy należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawca dokonał centralizacji rozliczeń VAT ze swoimi jednostkami budżetowymi, z tytułu usług, o których mowa we wniosku, świadczonych przez jednostki budżetowe, podatnikiem podatku VAT po centralizacji jest Gmina.

W tym miejscu zauważyć należy, że w myśl art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2016 r., poz. 1943, z późn. zm.) obowiązującą do dnia 31 sierpnia 2017 r., system oświaty zapewnia w szczególności realizację prawa każdego obywatela Rzeczypospolitej Polskiej do kształcenia się oraz prawa dzieci i młodzieży do wychowania i opieki, odpowiednich do wieku i osiągniętego rozwoju.

Przepis art. 2 ust. 2 ustawy o systemie oświaty wskazuje, że system oświaty obejmował szkoły:

podstawowe, w tym: specjalne, integracyjne, z oddziałami integracyjnymi i sportowymi, sportowe i mistrzostwa sportowego,
gimnazja, w tym: specjalne, integracyjne, dwujęzyczne, z oddziałami integracyjnymi, dwujęzycznymi, sportowymi i przysposabiającymi do pracy, sportowe i mistrzostwa sportowego,
ponadgimnazjalne, w tym: specjalne, integracyjne, dwujęzyczne, z oddziałami integracyjnymi, dwujęzycznymi i sportowymi, sportowe, mistrzostwa sportowego, rolnicze i leśne,
artystyczne.

Zgodnie z uregulowaniem art. 67a ust. 1 cyt. ustawy o systemie oświaty, w celu zapewnienia prawidłowej realizacji zadań opiekuńczych, w szczególności wspierania prawidłowego rozwoju uczniów, szkoła może zorganizować stołówkę.

Korzystanie z posiłków w stołówce szkolnej jest odpłatne (art. 67a ust. 2 ustawy o systemie oświaty).

Stosownie do treści art. 67a ust. 3 powołanej ustawy, warunki korzystania ze stołówki szkolnej, w tym wysokość opłat za posiłki, ustala dyrektor szkoły w porozumieniu z organem prowadzącym szkołę.

Zgodnie z art. 67a ust. 4 ww. ustawy, do opłat wnoszonych za korzystanie przez uczniów z posiłku w stołówce szkolnej, o których mowa w ust. 3, nie wlicza się wynagrodzeń pracowników i składek naliczanych od tych wynagrodzeń oraz kosztów utrzymania stołówki.

Należy nadmienić, że od dnia 1 września 2017 r. powyższą kwestię reguluje art. 2 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. Prawo oświatowe (Dz. U. z 2017 r., poz. 59 z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem, system oświaty obejmuje:

przedszkola, w tym z oddziałami integracyjnymi lub specjalnymi, przedszkola integracyjne i specjalne oraz inne formy wychowania przedszkolnego;
szkoły:
1. podstawowe, w tym: specjalne, integracyjne, z oddziałami przedszkolnymi, integracyjnymi, specjalnymi, przysposabiającymi do pracy, dwujęzycznymi, sportowymi i mistrzostwa sportowego, sportowe i mistrzostwa sportowego,
2. ponadpodstawowe, w tym: specjalne, integracyjne, dwujęzyczne, z oddziałami integracyjnymi, specjalnymi, dwujęzycznymi, sportowymi i mistrzostwa sportowego, sportowe, mistrzostwa sportowego, rolnicze, leśne, morskie, żeglugi śródlądowej oraz rybołówstwa,
3. artystyczne;

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy Prawo oświatowe, w celu zapewnienia prawidłowej realizacji zadań opiekuńczych, w szczególności wspierania prawidłowego rozwoju uczniów, szkoła może zorganizować stołówkę.

Stosowanie do art. 106 ust. 2 ustawy Prawo oświatowe, korzystanie z posiłków w stołówce szkolnej jest odpłatne.

W myśl art. 106 ust. 3 ustawy Prawo oświatowe, warunki korzystania ze stołówki szkolnej, w tym wysokość opłat za posiłki, ustala dyrektor szkoły w porozumieniu z organem prowadzącym szkołę.

Jak wynika z art. 106 ust. 4 ustawy Prawo oświatowe, do opłat wnoszonych za korzystanie przez uczniów z posiłku w stołówce szkolnej, o których mowa w ust. 3, nie wlicza się wynagrodzeń pracowników i składek naliczanych od tych wynagrodzeń oraz kosztów utrzymania stołówki.

Powołane przepisy o systemie oświaty wyraźnie wskazują na możliwość prowadzenia przez szkoły publiczne stołówek. Celem ich prowadzenia nie jest jednak świadczenie usług gastronomicznych jako takich, ale wyłącznie pełnienie funkcji socjalno-bytowych, polegających na zapewnieniu żywienia w ramach realizacji przez szkoły funkcji opiekuńczej. Ponieważ szkoła nie prowadzi działalności dla zysku, opłaty za korzystanie ze stołówki mogą być kalkulowane wyłącznie na poziomie zapewniającym jedynie pokrycie faktycznych kosztów wytworzenia posiłków. Niedopuszczalne jest ustalanie jakichkolwiek narzutów zapewniających szkole zysk lub refundację kosztów, których zgodnie z ustawą nie może ona przerzucać na korzystających z usług stołówki.

Jak wynika z powyższego funkcjonowanie stołówek szkolnych służy zapewnieniu prawidłowej realizacji zadań opiekuńczych przez jednostki systemu oświaty, a w szczególności wspierania prawidłowego rozwoju uczniów, do których jednostki te są m.in. powołane.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, rozliczającym się z podatku z tytułu umów najmu, dzierżawy, odprowadzania ścieków i dostarczania wody. W dniu 30 listopada 2016 r. Wójt Gminy złożył do Naczelnika Urzędu Skarbowego informację, że począwszy od dnia 1 stycznia 2017 r. Gmina będzie rozliczać podatek od towarów i usług wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi, które podał w załączeniu. Do jednostek organizacyjnych Gminy należą: Urząd Gminy, Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej, Szkoła Podstawowa w O., Szkoła Podstawowa w D. oraz Gimnazjum w D.

Gimnazjum w D. i Szkoła Podstawowa w O. prowadzą własną stołówkę szkolną zatrudniając do jej prowadzenia kucharkę i intendentkę. Ze stołówki szkolnej w Gimnazjum oprócz własnych uczniów i nauczycieli korzystają również uczniowie i nauczyciele Szkoły Podstawowej w D. Funkcjonujące stołówki w Gimnazjum w D. jak i w Szkole Podstawowej w O. nie są wyodrębnionymi podmiotami gospodarczymi, a prowadzenie ich jest ściśle związane z działalnością ww. szkół. Stołówki ww. szkół są zamknięte dla osób z zewnątrz, czyli nie świadczą usług ogólnodostępnych. Posiłki przygotowywane dla uczniów i nauczycieli ww. szkół spożywane są na terenie stołówek prowadzonych przez te szkoły, co świadczy również o tym, że stołówki te mają charakter zamknięty. Ponadto posiłki w ww. stołówkach szkolnych mają charakter odpłatny.

W związku z tak przedstawionym opisem sprawy Wnioskodawca powziął wątpliwość dotyczącą zwolnienia z opodatkowania sprzedaży obiadów w zamkniętych stołówkach szkolnych własnym uczniom, nauczycielom oraz pracownikom obsługi.

Z uwagi na obowiązujące przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że czynności świadczone przez Wnioskodawcę będą spełniały definicję świadczenia usług określoną w art. 8 ust. 1 ustawy i Gmina w zakresie tych czynności nie będzie korzystała z wyłączenia od podatku od towarów i usług na podstawie przepisu art. 15 ust. 6 ustawy. Strona świadcząc usługi w zakresie wskazanym w stanie faktycznym będzie podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. Tym samym, opłaty za obiady będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

I tak, na podstawie na postawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zarówno w przepisach ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku w stosunku do niektórych czynności.

Dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku - stosownie do art. 41 ust. 2 ustawy - wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,
stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 24 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki nad dziećmi i młodzieżą oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, wykonywane:

w formach i na zasadach określonych w przepisach o pomocy społecznej, w przepisach o systemie oświaty oraz w przepisach ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. - Prawo oświatowe (Dz. U. z 2017 r. poz. 59),
przez podmioty sprawujące opiekę nad dziećmi w wieku do 3 lat;

Zgodnie z art. 43 ust. 17 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.

Regulacja art. 43 ust. 1 pkt 24 ustawy, oparta jest na przepisie art. 132 ust. 1 lit. h Dyrektywy 2006/112/WE Rady.

Powołany przepis art. 132 ust. 1 lit. h Dyrektywy 2006/112/WE Rady stanowi, że państwa członkowskie zwalniają świadczenie usług i dostawę towarów ściśle związanych z opieką nad dziećmi i młodzieżą przez podmioty prawa publicznego lub przez inne podmioty uznane za podmioty o charakterze społecznym przez dane państwo członkowskie.

Należy zauważyć, że w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2013 r. w sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług, oraz warunków stosowania stawek obniżonych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1719, z późn. zm.), w § 3 ust. 1 pkt 1 przewidziano, że stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, obniża się do wysokości 8% dla towarów i usług wymienionych w załączniku do rozporządzenia.

W pozycji 7 załącznika nr 1 do cyt. rozporządzenia wskazano na usługi związane z wyżywieniem (PKWiU ex 56), z wyłączeniem sprzedaży:

napojów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,2%,
napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5%,
napojów, przy przygotowywaniu których jest wykorzystywany napar z kawy lub herbaty, niezależnie od udziału procentowego tego naparu w przygotowywanym napoju,
napojów bezalkoholowych gazowanych,
wód mineralnych,
innych towarów w stanie nieprzetworzonym opodatkowanych stawką, o której mowa w art. 41 ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 2 pkt 30 ustawy, przez PKWiU ex - rozumie się zakres wyrobów lub usług węższy niż określony w danym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług. Umieszczenie ww. oznaczenia przy konkretnym symbolu statystycznym ma na celu zawężenie stosowania danej stawki preferencyjnej tylko do towarów/usług należących do wymienionego grupowania statystycznego, spełniających określone warunki sprecyzowane przez ustawodawcę w rubryce „nazwa towaru lub usługi (grupy towarów lub usług)”.

Jak wskazano powyżej, na mocy art. 43 ust. 1 pkt 24 lit. a ustawy, zwalnia się od podatku, usługi w zakresie opieki nad dziećmi i młodzieżą oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, wykonywane w formach i na zasadach określonych w przepisach o pomocy społecznej oraz w przepisach o systemie oświaty.

Jak wynika z powyższego, funkcjonowanie stołówek służy zapewnieniu prawidłowej realizacji zadań opiekuńczych przez jednostki systemu oświaty, a w szczególności wspierania prawidłowego rozwoju uczniów, do których jednostki te są między innymi powołane.

Z uwagi na przywołane przepisy oraz opis sprawy należy wskazać, że usługi wyżywienia świadczone na zasadach określonych w ustawie o systemie oświaty, przez stołówki szkolne na rzecz uczniów danej szkoły, spełniają przesłanki do uznania tych czynności za zwolnione od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 24 lit. a ustawy. Są to bowiem usługi ściśle związane z usługami w zakresie opieki nad dziećmi i młodzieżą, polegające na ich wyżywieniu.

Usługi wyżywienia świadczone przez stołówki szkolne na rzecz nauczycieli, świadczone przez Wnioskodawcę należy uznać za usługi ściśle związane z usługami w zakresie opieki nad dziećmi i młodzieżą polegające na ich żywieniu. Mają one bowiem charakter pomocniczy i są niezbędne w stosunku do prowadzonej działalności opiekuńczej jednostek oświatowych (szkoły) w tym zakresie, który stanowi świadczenie główne.

Zatem, skoro stołówka szkolna działa na podstawie przepisów ustawy o systemie oświaty, to świadczone przez Wnioskodawcę usługi stołówki na rzecz uczniów oraz nauczycieli należy uznać za usługi ściśle związane z usługami w zakresie opieki nad dziećmi i młodzieżą, które są zwolnione od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 24 lit. a ustawy.

Tym samym, Wnioskodawca prawidłowo wskazał, że sprzedaż posiłków w stołówce szkolnej na rzecz uczniów i nauczycieli będzie zwolniona z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 24 lit. a ustawy.

Natomiast sprzedaż posiłków na rzecz pracowników obsługi, nie korzysta ze zwolnienia przedmiotowego od podatku. Usługi te bowiem, zgodnie z powyższą analizą, nie stanowią usług ściśle związanych z usługami w zakresie opieki nad dziećmi i młodzieżą. Nie mają one także charakteru pomocniczego i nie są niezbędne w stosunku do prowadzonej działalności placówek oświatowych. Czynności te podlegają więc opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Wnioskodawca twierdzi, że ma prawo korzystać ze zwolnienia zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy w związku ze świadczeniem ww. usług.

W myśl art. 113. ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
1. transakcji związanych z nieruchomościami,
2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
3. usług ubezpieczeniowych
- jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

W myśl art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Zgodnie z art. 113 ust. 9 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Natomiast, zgodnie z art. 113 ust. 13 ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

dokonujących dostaw:
1. towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:
  - energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0),
  - wyrobów tytoniowych,
  - samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,
3. budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,
4. terenów budowlanych,
5. nowych środków transportu;
świadczących usługi:
1. prawnicze,
2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
3. jubilerskie;
nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 5 września 2016 r. (Dz. U. 2016, poz. 1454) o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub od państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego, jednostka samorządu terytorialnego jest obowiązana do podjęcia rozliczania podatku wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi najpóźniej od dnia 1 stycznia 2017 r.

Zgodnie z art. 4 wskazanej ustawy, jednostka samorządu terytorialnego, której jednostki organizacyjne rozliczały się jako odrębni podatnicy, wstępuje z dniem podjęcia rozliczania podatku wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi we wszystkie przewidziane w przepisach dotyczących podatku prawa i obowiązki jednostek organizacyjnych.

Stosownie do art. 6 ustawy, jednostki organizacyjne, których sprzedaż na dzień 29 września 2015 r. korzystała ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, 846, 960, 1052, 1206 i 1228), zwanej dalej "ustawą o podatku od towarów i usług", mogą korzystać z tego zwolnienia na warunkach określonych w tym przepisie do dnia poprzedzającego dzień podjęcia wspólnego rozliczania podatku z jednostką samorządu terytorialnego.

Z wniosku wynika, że Gmina dokonała centralizacji podatku VAT, dokonuje więc wspólnego rozliczenia podatku VAT m.in. ze swoimi jednostkami budżetowymi (Szkołą Podstawową oraz Gimnazjum). Jak wynika z powołanych przepisów od dnia dokonania centralizacji rozliczeń to Gmina jest podatnikiem podatku VAT (wraz ze wszystkimi swoimi jednostkami organizacyjnymi) i stroną we wszystkich czynnościach. W związku z tym wszystkie obowiązki wynikające z ustawy o VAT ciążą na Niej. Zatem, od dnia centralizacji jednostka samorządu terytorialnego – przy wyliczaniu wartości limitu sprzedaży uprawniającej do zwolnienia „podmiotowego” – musi uwzględnić sprzedaż dokonywaną przez wszystkie swoje jednostki organizacyjne. W przypadku centralizacji w roku 2017 – uwzględniona musi zostać łączna sprzedaż w roku 2016.

W konsekwencji jednostki samorządu terytorialnego są zobowiązane do wykazania po stronie podatku należnego sprzedaży własnej oraz sprzedaży zrealizowanej przez ich jednostki i zakłady budżetowe. Pod kątem możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego z VAT dla ustalenia, czy poziom sprzedaży mieści się w limicie określonym w art. 113 ustawy konieczne będzie więc zsumowanie wszystkich obrotów gminy oraz jej jednostek i zakładów budżetowych. W praktyce może się zatem okazać, że obrót, który do tej pory objęty był zwolnieniem na poziomie jednostki budżetowej, po wdrożeniu centralizacji będzie opodatkowany podatkiem VAT na zasadach ogólnych.

W związku z tym, Wnioskodawca w celu wyliczenia limitu uprawniającego do zastosowania zwolnienia zgodnie z art. 113 ustawy będzie musiał uwzględnić dochody wszystkich swoich jednostek budżetowych.

Wnioskodawca będzie miał prawo do skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, jeżeli spełni warunki określone w tym przepisie. Przy czym, jeżeli wartość sprzedaży, przy uwzględnieniu ust. 9 tego artykułu, przekroczy wskazaną w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT kwotę 200.000 zł, to Wnioskodawca utraci prawo do zwolnienia podmiotowego począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę, w myśl art. 113 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług.

Jeżeli, Wnioskodawca z uwagi na przekroczenie określonych w przepisach kwot uprawniających do zwolnienia na podstawie art. 113 ustawy utraci prawo do jego zastosowania, będzie zobowiązany do opodatkowania dochodów pozyskiwanych ze sprzedaży posiłków na rzecz pracowników obsługi według właściwej dla tej czynności stawki podatku, tj. stawki 8%, o której mowa w § 3 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia Ministra Finansów.

Wnioskodawca w przedstawionym stanowisku wskazał, że obroty całkowite ze sprzedaży posiłków dla uczniów i nauczycieli za 2016 rok nie przekroczyły kwoty 200.000 zł w związku z tym zastosowanie znajdzie zwolnienie „podmiotowe” wynikające z art. 113 ust. 1 ustawy.

Twierdzenie Wnioskodawcy jest nieprawidłowe, bowiem jak wskazano powyżej, z uwagi na centralizację podatku VAT, Wnioskodawca do wyliczenia limitu sprzedaży uprawniającej do zwolnienia „podmiotowego” musi uwzględnić sprzedaż dokonywaną przez wszystkie swoje jednostki organizacyjne.

Tym samym, Wnioskodawca przedstawił nieprawidłowe stanowisko w zakresie zwolnienia z opodatkowania sprzedaży obiadów w zamkniętych stołówkach szkolnych na rzecz pracowników obsługi.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również sposobu dokumentowania sprzedaży posiłków na rzecz uczniów szkół i nauczycieli.

W myśl art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;

Zgodnie z art. 106b ust. 2 ustawy, podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

Stosownie do art. 106b ust. 3 pkt 2 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118 - jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Zatem z ww. przepisów wynika, że podmiot, który wykonuje czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 nie jest zobowiązany do wystawienia faktury. Jednak, jak wynika z art. 106 b ust. 3 pkt 2 ustawy, w przypadku zgłoszenia żądania jej wystawienia przez nabywcę w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym Wnioskodawca wykonał usługę, Wnioskodawca będzie zobowiązany do udokumentowania tej czynności fakturą.

W związku z tym, Wnioskodawca nie musi dokumentować otrzymywanych od uczniów i nauczycieli opłat za obiady w stołówce przy wystawieniu faktury. Zatem, z uwagi na powyższe ww. dochody uzyskiwane przez Wnioskodawcę mogą być dokumentowane innymi dokumentami księgowymi. Wyjątek stanowi sytuacja wynikająca z art. 106b ust. 3 pkt 2 ustawy.

Należy jednak zaznaczyć, że dowody wpłat nie są dokumentami przewidzianymi przez przepisy ustawy o podatku od towarów i usług i jako takie nie są objęta regulacją tych przepisów, brak jest jednakże przeciwwskazań na gruncie przepisów dotyczących podatku od towarów i usług, dla takiego sposobu dokumentowania.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

Na mocy art. 99 ust. 1 ustawy – podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

Zgodnie z art. 109 ust. 1 ustawy, podatnicy, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży za dany dzień, nie później jednak niż przed dokonaniem sprzedaży w dniu następnym.

Jak stanowi art. 109 ust. 3 ustawy, podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej. Ewidencja powinna zawierać w szczególności dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, korekt podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżającej kwotę podatku należnego, korekt podatku naliczonego, kwoty podatku podlegającej wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu, a także inne dane służące identyfikacji poszczególnych transakcji, w tym numer, za pomocą którego kontrahent jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej.

Przytoczone powyżej regulacje prawne wskazują zatem na konieczność prowadzenia przez podatnika, np. jednostkę samorządu terytorialnego, ewidencji sprzedaży i zakupu VAT zawierającej dane niezbędne do prawidłowego sporządzania deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej składanej dla potrzeb VAT.

Z uwagi na fakt, że forma prowadzenia ewidencji VAT, poziom uszczegóławiania oraz jej urzędowy wzór nie zostały określone ani w ustawie, ani w aktach wykonawczych, podatnik ma więc prawo do dowolnego ustalenia wzoru takiej ewidencji, w jakikolwiek sposób, pod warunkiem, że ewidencja ta zawierała będzie dane niezbędne do określenia:

przedmiotu i podstawy opodatkowania;

kwoty podatku należnego i jej korekt;

kwoty podatku naliczonego i jej korekt, obniżającej kwotę podatku należnego;

kwoty podatku podlegającej wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu;

innych danych służących do identyfikacji poszczególnych transakcji, w tym numer, za pomocą którego kontrahent jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od towarów i usług lub podatku od wartości dodanej.

W rozpatrywanej sprawie należy zaznaczyć, że zobowiązania w podatku od towarów i usług powstają na mocy samego prawa. Jednocześnie w zakresie rozliczania się z podatku znajduje zastosowanie mechanizm samoobliczenia podatku, co następuje poprzez wypełnienie i złożenie deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy. W związku z tak przyjętym modelem powstawania zobowiązań podatkowych w podatku od towarów i usług, a także przyjętym sposobem rozliczania się z podatku, szczególnej wagi nabiera obowiązek odpowiedniego utrwalania wszelkich danych mających znaczenie dla wymiaru podatku. Ustawa przyjmuje zasadę utrwalania tych danych w ramach ewidencji prowadzonych przez podatnika, których obowiązek prowadzenia nakłada na podatnika przywołany wcześniej art. 109 ust. 3 ustawy.

Jak wskazano powyżej przepisy prawa podatkowego nie narzucają ani formy, ani poziomu uszczegółowienia prowadzonej ewidencji. Tym samym, przedmiotowa ewidencja może być prowadzona w sposób dowolny, byleby tylko zawierała dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji.

W analizowanej sprawie należy wskazać, że każda jednostka samorządu terytorialnego może dostosować formę i zawartość ewidencji do swojej struktury organizacyjnej. Przykładowo może być ona zbiorem prowadzonych ewidencji, jednakże według tych samych zasad, dla poszczególnych jednostek organizacyjnych.

Z uwagi na powyższe informacje, należy wskazać, że ewidencja jest odzwierciedleniem stanu rzeczywistego, powinna zatem obejmować wszystkie dokonane przez podatnika czynności podlegające opodatkowaniu, do których należą opodatkowane podatkiem od towarów i usług i zwolnione od tego podatku, jak i dane dotyczące podatku naliczonego podlegającego odliczeniu. Dane, które podatnik wpisuje do deklaracji podatkowej składanej w urzędzie skarbowym stanowią odzwierciedlenie danych wynikających z prowadzonej przez niego ewidencji sprzedaży i ewidencji zakupów VAT.

W analizowanej sprawie należy stwierdzić, że w przypadku sprzedaży posiłków w stołówkach szkolnych uczniom oraz nauczycielom szkoły, które stanowią czynności zwolnione od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 24 lit. a ustawy, Zainteresowany jest zobowiązany powyższą sprzedaż ująć w ewidencji.

W konsekwencji, jeżeli zaproponowany sposób dokonywania w ewidencji sprzedaży VAT wpisów zawiera wszystkie dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji, to brak jest przeszkody aby Wnioskodawca mógł go stosować. W związku z tym, Wnioskodawca może sporządzać miesięczne rejestry sprzedaży na podstawie imiennych dowodów wpłat za obiady, następnie na ich podstawie sporządzać deklaracje VAT-7, byleby przyjęty przez Niego sposób postępowania odzwierciedlał rzeczywisty stan wykonanych przez Niego czynności.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3 należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4 0/0, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn.zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin