Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-2.4011.229.2017.1.ŁS
z 4 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku złożonym w dniu 4 sierpnia 2017 r., uzupełnionym pismem z dnia 26 września 2017 r. (data wpływu 29 września 2017 r. ) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 sierpnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 29 września 2017 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Na mocy postanowienia z dnia 14 grudnia 2004 r. o stwierdzeniu nabycia spadku Wnioskodawczyni nabyła, w drodze dziedziczenia po swojej babci, udział w 1/2 części we współwłasności nieruchomości stanowiącej lokal mieszkalny położony w X. Pozostały udział we współwłasności tego lokalu Wnioskodawczyni nabyła na mocy umowy zniesienia współwłasności, którą zawarła ze swoim dziadkiem w dniu 23 stycznia 2013 r. (bez obowiązku spłat). W dniu 8 grudnia 2016 r. Wnioskodawczyni sprzedała opisany wyżej lokal mieszkalny za cenę 216.000 zł. Środki te Wnioskodawczyni zdecydowała przeznaczyć na własne cele mieszkaniowe. W związku z powyższym w dniu 3 marca 2017 r. Wnioskodawczyni nabyła (wraz z mężem – na prawach wspólności ustawowej) działkę położoną w Ż. o powierzchni 0,1028 ha z przeznaczeniem na budowę domu mieszkalnego. Zgodnie ze stosowną uchwałą o zmianie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego działka ta w chwili zakupu (oraz obecnie) znajdowała się na terenie zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej. Cena zakupu działki (50.000 zł) została zapłacona ze środków pochodzących ze sprzedaży lokalu mieszkalnego Wnioskodawczyni. Na zakupionej działce Wnioskodawczyni wraz z mężem rozpoczęła budowę domu jednorodzinnego w celu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych założonej rodziny. W tym celu Wnioskodawczyni wraz z mężem dokonała już pewnych zakupów materiałów budowlanych i będzie nadal takich zakupów dokonywać (w tym również materiałów niezbędnych do wykończenia domu). Wydatki te są i będą finansowane ze środków pochodzących ze sprzedaży przez Wnioskodawczynię lokalu mieszkalnego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni będzie w całości zwolniona z konieczności zapłaty podatku dochodowego z tytułu sprzedaży lokalu mieszkalnego dokonanej w dniu 8 grudnia 2016 r. w przypadku, gdy łączna suma wydatków na zakup działki oraz budowę na niej domu mieszkalnego - sfinansowanych ze środków pochodzących ze sprzedaży ww. lokalu mieszkalnego - przekroczy kwotę 108.000 zł?

Zdaniem Wnioskodawczyni, w sytuacji gdy łączna wartość wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe (zakup wspólnie z mężem działki w Ż. oraz wydatki na budowę domu mieszkalnego na tej działce) przekroczą kwotę 108.000 zł - Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego z tytułu sprzedaży lokalu mieszkalnego dokonanej w dniu 8 grudnia 2016 r.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, jeżeli następuje przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Z uwagi jednak na to, że udział w 1/2 części prawa własności lokalu mieszkalnego został przez Wnioskodawczynię nabyty w grudniu 2004 r. - w tym zakresie sprzedaż lokalu dokonana w grudniu 2016 r. nie rodzi przychodu podatkowego z uwagi upływ wskazanego wyżej pięcioletniego terminu. W związku z powyższym w ocenie Wnioskodawczyni przychodem w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 oraz art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest w tym wypadku wyłącznie połowa uzyskanej przez Wnioskodawczynię ceny (odpowiadająca pozostałemu udziałowi w 1/2 części, który został nabyty w styczniu 2013 r.), to jest kwota 108.000 zł.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Zgodnie z art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania. Natomiast art. 22 ust. 6d stanowi, że za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Z uwagi na fakt, iż udział w wysokości 1/2 prawa własności lokalu mieszkalnego nabyty został przez Wnioskodawczynię w styczniu 2013 r. nieodpłatnie, a nie jest możliwe udokumentowanie poniesionych przed datą sprzedaży nakładów zwiększających wartość lokalu - w niniejszej sprawie dochód w rozumieniu art. 30e ustawy o PIT wynosi 108.000 zł.

W ocenie Wnioskodawczyni do dochodu tego zastosowanie ma zwolnienie z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym zwalnia się od podatku dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Wnioskodawczyni dochód ze sprzedaży uzyskała w dniu 8 grudnia 2016 r., w związku z czym dwuletni okres na wydatkowanie tych środków na własne cele mieszkaniowe upłynie 8 grudnia 2018 r.

Wnioskodawczyni wydatkowała już kwotę 50.000 zł na zakup działki, na której zostały już również rozpoczęte prace związane z budową domu mieszkalnego. Zakupu działki Wnioskodawczyni dokonała wspólnie z mężem (działka budowlana wchodzi w skład majątku objętego wspólnością ustawową), w związku z czym również wybudowany na niej dom będzie stanowił współwłasność Wnioskodawczyni i jej męża.

Zgodnie z art. 21 ust. 25 pkt 1) lit. c) ustawy o PIT, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się m. in. wydatki poniesione na nabycie gruntu lub udziału w gruncie pod budowę budynku mieszkalnego, położonego w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej. Nieruchomość zakupiona przez Wnioskodawczynię i jej męża jest położona w Polsce oraz zgodnie z planem miejscowym stanowi teren zabudowy mieszkaniowej, w związku z czym spełniony jest warunek z art. 21 ust. 25 ustawy o PIT dotyczący rodzaju i przeznaczenia gruntu.

Zgodnie z art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d) ustawy o PIT, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego. Zgodnie z art. 21 ust. 26 ustawy o PIT z kolei, przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d i e, rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.

W ocenie Wnioskodawczyni, okoliczność iż ponoszone wydatki dotyczą budowy domu mieszkalnego, który wraz z gruntem będzie stanowił przedmiot współwłasności majątkowej małżeńskiej (w ramach wspólności ustawowej) nie ma wpływu na możliwość skorzystania przez Wnioskodawczynię ze zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o PIT. Zgodnie z art. 21 ust. 25 ustawy o PIT, wymagane jest bowiem nabycie przez podatnika co najmniej „udziału w gruncie”, a zgodnie z art. 21 ust. 26 - budynek mieszkalny ma stanowić przynajmniej „współwłasność podatnika”. Udział podatnika w prawie własności nieruchomości (gruntu lub budynku) jest przez ustawodawcę wymagany dla zabezpieczenia, że poniesione w ramach ulgi wydatki rzeczywiście będą służyć zaspokojeniu „własnych” potrzeb mieszkaniowych podatnika. W sytuacji, w której Wnioskodawczyni wydatkuje środki pieniężne uzyskane ze sprzedaży lokalu mieszkalnego na zakup działki i budowę domu mieszkalnego wspólnie ze swoim mężem, w celu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych założonej rodziny - niewątpliwie spełniony jest cel zwolnienia określony przez ustawodawcę.

W związku z powyższym, ponieważ dochód do opodatkowania wynosi 108.000 zł, a Wnioskodawczyni wydatkowała już kwotę 50.000 zł na zakup działki pod budowę domu – w sytuacji gdy wydatki na zakup materiałów i usług budowlanych, materiałów wykończeniowych czy inne niezbędne wydatki związane z budową domu mieszkalnego przekroczą wartość 58.000 zł (czyli łącznie z poniesionymi już kosztami zakupu nieruchomości - kwotę 108.000 zł), do całości dochodu uzyskanego przez Wnioskodawczynię ze sprzedaży lokalu mieszkalnego zastosowanie mieć będzie zwolnienie z podatku z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o PIT, a w konsekwencji Wnioskodawczyni nie będzie miała obowiązku zapłaty podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032 z późń. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowanego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c- przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy- przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ww. praw majątkowych następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie zostaje dokonane w wykonywaniu działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem dla określenia skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości istotne jest ustalenie daty jej nabycia.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że na mocy postanowienia z dnia 14 grudnia 2004 r. o stwierdzeniu nabycia spadku Wnioskodawczyni nabyła, w drodze dziedziczenia po swojej babci, udział w 1/2 części we współwłasności nieruchomości stanowiącej lokal mieszkalny położony w X. Pozostały udział we współwłasności tego lokalu Wnioskodawczyni nabyła na mocy umowy zniesienia współwłasności, którą zawarła ze swoim dziadkiem w dniu 23 stycznia 2013 r. (bez obowiązku spłat). W dniu 8 grudnia 2016 r. Wnioskodawczyni sprzedała opisany wyżej lokal mieszkalny za cenę 216.000 zł. Środki te Wnioskodawczyni zdecydowała przeznaczyć na własne cele mieszkaniowe. W związku z powyższym w dniu 3 marca 2017 r. Wnioskodawczyni nabyła (wraz z mężem – na prawach wspólności ustawowej) działkę położoną w Ż. o powierzchni 0,1028 ha z przeznaczeniem na budowę domu mieszkalnego. Zgodnie ze stosowną uchwałą o zmianie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego działka ta w chwili zakupu (oraz obecnie) znajdowała się na terenie zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej. Cena zakupu działki (50.000 zł) została zapłacona ze środków pochodzących ze sprzedaży lokalu mieszkalnego Wnioskodawczyni. Na zakupionej działce Wnioskodawczyni wraz z mężem rozpoczęła budowę domu jednorodzinnego w celu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych założonej rodziny. W tym celu Wnioskodawczyni wraz z mężem dokonała już pewnych zakupów materiałów budowlanych i będzie nadal takich zakupów dokonywać (w tym również materiałów niezbędnych do wykończenia domu). Wydatki te są i będą finansowane ze środków pochodzących ze sprzedaży przez Wnioskodawczynię lokalu mieszkalnego.

Wobec powyższego wskazać należy, że zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. 2017 r., poz. 459 z późń zm.) spadek to prawa i obowiązki zmarłego wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą jego śmierci przechodzą na następców prawnych. W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 ww. Kodeksu). Oznacza to, iż dniem nabycia spadku jest data śmierci spadkodawcy. Natomiast postanowienie Sądu o nabyciu spadku potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Natomiast zgodnie z art. 210 Kodeksu cywilnego każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Stosownie zaś do art. 211 i art. 212 ww. Kodeksu zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych, bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego, przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w wyniku podziału majątku wspólnego, działu spadku czy też zniesienia współwłasności jest nabyciem tych rzeczy. Jednakże, co wynika z analizy orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego nabyciem w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie jest przyznanie rzeczy na wyłączną własność jednemu ze współwłaścicieli w wyniku podziału majątku wspólnego, ale tylko wówczas jeśli:

1. podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub
2. jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku podziału tego majątku, mieści się w udziale, jaki przysługiwał jej w majątku wspólnym (rzeczy wspólnej).

Jeżeli spełnione są wymienione wyżej warunki, podział majątku nie może być rozpatrywany w kategoriach nabycia. W takiej sytuacji za datę nabycia nieruchomości uznać należy datę pierwotnego nabycia udziału w nieruchomości. Jeżeli jednak na skutek dokonanego podziału przysługujący danej osobie udział ulega powiększeniu wówczas czynność ta skutkuje nabyciem ponad dotychczas posiadany udział. Zatem, jeżeli podział majątku nie jest ekwiwalentny w naturze lub wartość otrzymanej nieruchomości lub prawa przekracza udział w tym majątku to wówczas za datę nabycia udziału w nieruchomości, który przekracza udział w majątku wspólnym należy przyjąć dzień, w którym dokonano czynności podziału majątku, nawet wówczas, jeżeli nabycie to następuje nieodpłatnie (czyli bez spłat i dopłat).

Jak wynika z treści wniosku, w wyniku zniesienia współwłasności Wnioskodawczyni stała się wyłącznym właścicielem nieruchomości stanowiącej lokal mieszkalny, udział w którym nabyła wcześniej w drodze spadku. W konsekwencji nabycie przez Wnioskodawczynię nieruchomości, której sprzedaży dokonała, nastąpiło zarówno w dacie śmierci babci w części nabytej w spadku, jak też w 2013 r. w wyniku zniesienia współwłasności.

Dokonując więc oceny skutków prawnych przedstawionego stanu faktycznego należy uznać, że odpłatne zbycie w dniu 8 grudnia 2016 r. nieruchomości stanowiącej lokal mieszkalny w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w dacie śmierci babci Wnioskodawczyni, nie stanowi źródła przychodu, ponieważ zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym, zbycie przez Wnioskodawczynię tego udziału nastąpiło po upływie 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie. Natomiast odpłatne zbycie udziału w ww. nieruchomości, który Wnioskodawczyni nabyła w 2013 r. w wyniku zniesienia współwłasności jest źródłem przychodu, w rozumieniu powołanego wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

I tak w myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy – podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Do wydatków takich można zaliczyć przykładowo koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości, wydatki związane ze sporządzeniem przez notariusza umowy cywilnoprawnej, koszty i opłaty sądowe, itp. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo – skutkowy.

Zgodnie z art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

W myśl art. 22 ust. 6d ww. ustawy za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie z art. 30e ust. 5 ww. ustawy dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł.

Z kolei w świetle art. 30 ust. 4 po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

Stosownie zaś do art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Zgodnie z art. 21 ust. 25 pkt 1 ww. ustawy za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:

1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego

• położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d i e, rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach (art. 21 ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W myśl art. 21 ust. 27 ww. ustawy w przypadku ponoszenia wydatków na cele mieszkaniowe w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, stosuje się pod warunkiem istnienia podstawy prawnej wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego państwa, na którego terytorium podatnik ponosi wydatki na cele mieszkaniowe.

Z kolei art. 21 ust. 28 cyt. ustawy stanowi, że za wydatki, o których mowa w ust. 25, nie uważa się wydatków poniesionych na:

1. nabycie gruntu lub udziału w gruncie, prawa wieczystego użytkowania gruntu lub udziału w takim prawie, budynku, jego części lub udziału w budynku, lub
2. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę, adaptację lub remont budynku albo jego części

• przeznaczonych na cele rekreacyjne.

Na gruncie rozpatrywanej sprawy należy wskazać, że zwolnienie określone w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zamierzeniach ustawodawcy realizować ma cel, jakim jest zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych obywateli. Podstawową okolicznością decydującą o jego zastosowaniu jest bowiem przeznaczenie przychodów uzyskanych z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych na własne cele mieszkaniowe wymienione w przepisie art. 21 ust. 25 ww. ustawy począwszy od dnia odpłatnego zbycia nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie. Przy czym pojęcie „własne cele mieszkaniowe” należy rozumieć jednoznacznie zgodnie z wykładnią literalną. Innymi słowy, realizacja własnych celów mieszkaniowych powinna polegać na tym, że w przypadku nabycia nowej nieruchomości to w niej podatnik musi faktycznie takie cele realizować.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyła w dniu 3 marca 2017 r. – na prawach wspólności ustawowej – działkę z przeznaczeniem na budowę domu mieszkalnego. Na zakupionej działce rozpoczęła wraz z mężem budowę domu jednorodzinnego w celu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych założonej rodziny. Dokonała już oraz nadal dokonuje zakupów materiałów budowlanych niezbędnych do wykończenia domu. Wydatki te finansowane są ze środków uzyskanych ze sprzedaży w dniu 8 grudnia 2016 r. nieruchomości stanowiącej lokal mieszkalny.

W świetle powyższego zaznaczyć należy, że stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane przepisami ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r. poz. 682.) Zgodnie z art. 31 § 1 ww. Kodeksu z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Ponadto, ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością – art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego.

Natomiast, do majątku osobistego każdego z małżonków należą m.in. przedmioty majątkowe nabyte przed powstaniem wspólności ustawowej czy też przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił, ale też przedmioty majątkowe nabyte w zamian za składniki majątku osobistego, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej (art. 33 ww. Kodeksu).

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz powyższe wyjaśnienia stwierdzić należy, że wydatki na zakup działki oraz budowę na niej domu mieszkalnego z przeznaczeniem na zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych rodziny, które poniosła i ponosi Wnioskodawczyni – sfinansowane ze środków pochodzących ze sprzedaży nieruchomości stanowiącej lokal mieszkalny – mieszczą się w wydatkach na własne cele mieszkaniowe, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. c) i d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym ich poniesienie uprawnia Wnioskodawczynię do skorzystania ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tak więc w sytuacji, gdy uzyskany ze sprzedaży lokalu mieszkalnego przychód Wnioskodawczyni ­ w udziale, który nabyła w drodze zniesienia współwłasności ­ wydatkuje na zakup działki oraz budowę na niej domu mieszkalnego, których Wnioskodawczyni będzie współwłaścicielem na zasadzie małżeńskiej ustawowej wspólności majątkowej i w którym to domu będzie zaspokajać swoje potrzeby mieszkaniowe, dochód z tej sprzedaży korzystał będzie ze zwolnienia od podatku dochodowego wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy.

Przy tym uznać należy, że cel mieszkaniowy, o którym mowa powyżej zostanie spełniony w odniesieniu do całej wydatkowanej kwoty ponieważ w tym przypadku bez znaczenia pozostaje, że środki pochodzące z ww. sprzedaży wydatkowane są na zakup działki i budowę domu objętych współwłasnością małżeńską.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.