Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-2.4011.240.2017.1.ENB
z 26 września 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 lipca 2017 r. (data wpływu 1 sierpnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku wystawienia informacji PIT-8C w związku z wypłatą świadczeń pieniężnych posiadaczom Karty Polaka - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 sierpnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku wystawienia informacji PIT-8C w związku z wypłatą świadczeń pieniężnych posiadaczom Karty Polaka.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Ustawa z dnia 7 września 2007 r. o Karcie Polaka (Dz. U. z 2014 r. poz. 1187 z późn. zm.) zwana dalej Ustawą określa między innymi zasady przyznawania Karty Polaka, a także osoby, którym Karta Polaka może zostać przyznana. Ustawa w art. od 5 do 6 określa również uprawnienia posiadacza Karty Polaka, a w szczególności prawo do: podejmowania działalności gospodarczej, zwolnienia z obowiązku posiadania zezwolenia na pracę, odbywania kształcenia w trybie ustawy o systemie oświaty, a także o szkolnictwie wyższym, korzystania ze świadczeń opieki zdrowotnej, ulg przy przejazdach publicznymi środkami transportu zbiorowego, ubiegania się o świadczenia i stypendia.

Ponadto posiadaczowi Karty Polaka zgodnie z art. 8a ustawy przysługuje świadczenie pieniężne przeznaczone na częściowe pokrycie kosztów zagospodarowania i bieżącego utrzymania w Rzeczypospolitej Polskiej. Świadczenie to przyznaje w drodze decyzji Wojewoda, właściwy do przyjęcia wniosku. Wypłata świadczenia pieniężnego jest dokonywana w okresach miesięcznych przez Prezydenta Miasta R. wskazanego przez wojewodę w decyzji przyznającej świadczenie pieniężne jako właściwego ze względu na miejsce pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej posiadacza Karty Polaka uprawnionego do świadczenia pieniężnego. Świadczenie pieniężne ustalone w drodze decyzji administracyjnej może być przyznane na okres 9 miesięcy, w wysokości:

1. w okresie pierwszych 3 miesięcy- równowartość 50% minimalnego wynagrodzenia za pracę, obowiązującego w roku złożenia wniosku o przyznanie świadczenia pieniężnego przez posiadacza Karty Polaka i jego małżonka oraz równowartość 50% tej kwoty na każde małoletnie dziecko pozostające pod władzą rodzicielską posiadacza Karty Polaka lub jego małżonka;
2. w okresie od 4 do 9 miesiąca - odpowiednio 60% kwot określonych w pkt 1.

Przy ustalaniu wysokości świadczenia pieniężnego uwzględnia się wyłącznie członków rodziny posiadacza Karty Polaka, którzy przebywają razem z nim na terenie Rzeczypospolitej Polskiej.

Świadczenie dla posiadacza Karty Polaka wypłacane jest z rezerwy celowej budżetu państwa. Prezydent Miasta R. jako organ Miasta na prawach powiatu, wypłaty realizuje w trybie zadań zleconych z zakresu administracji rządowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wypłata świadczenia pieniężnego dla posiadacza Karty Polaka przeznaczonego na częściowe pokrycie kosztów zagospodarowania i bieżącego utrzymania w Polsce spowoduje powstanie po stronie posiadacza Karty Polaka przychodu z innych źródeł w rozumieniu art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz czy płatnik ma obowiązek sporządzenia informacji o wysokości uzyskanych przychodów PIT-8C?

Zdaniem Wnioskodawcy, wypłacone przez Prezydenta Miasta R. świadczenie pieniężne dla posiadacza Karty Polaka przeznaczone na częściowe pokrycie kosztów zagospodarowania i bieżącego utrzymania w Rzeczypospolitej Polskiej jest dla posiadacza Karty Polaka przychodem z innych źródeł.

Zgodnie bowiem z art. 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Tak więc skoro ustawodawca nie wymienił świadczenia pieniężnego dla posiadacza Karty Polaka w katalogu zwolnień przedmiotowych (art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), to wypłacone przez Prezydenta Miasta R. świadczenie pieniężne dla posiadacza Karty Polaka stanowi dla niego przychód z innych źródeł.

W związku z powyższym zgodnie z art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. l, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są zobowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz właściwemu urzędowi skarbowemu. Zatem Prezydent Miasta R. jako płatnik, będzie zobowiązany sporządzić informację o wysokości przychodów PIT-8C i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przesłać ją posiadaczowi Karty Polaka i właściwemu urzędowi skarbowemu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, źródłami przychodów są inne źródła.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z treścią art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Użyte w ww. przepisie sformułowanie „w szczególności”, świadczy o tym, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter przykładowy i otwarty, zatem do tej kategorii należy zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ww. ustawy i jednocześnie niekwalifikowane do żadnej z kategorii przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8 ustawy.

O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy mówić w każdym przypadku gdy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Stosownie do treści art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że posiadaczowi Karty Polaka zgodnie z art. 8a ustawy przysługuje świadczenie pieniężne przeznaczone na częściowe pokrycie kosztów zagospodarowania i bieżącego utrzymania w Rzeczypospolitej Polskiej. Świadczenie to przyznaje w drodze decyzji Wojewoda, właściwy do przyjęcia wniosku. Wypłata świadczenia pieniężnego jest dokonywana w okresach miesięcznych przez Prezydenta Miasta R. wskazanego przez wojewodę w decyzji przyznającej świadczenie pieniężne jako właściwego ze względu na miejsce pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej posiadacza Karty Polaka uprawnionego do świadczenia pieniężnego. Świadczenie pieniężne ustalone w drodze decyzji administracyjnej może być przyznane na okres 9 miesięcy, w wysokości:

1. w okresie pierwszych 3 miesięcy- równowartość 50% minimalnego wynagrodzenia za pracę, obowiązującego w roku złożenia wniosku o przyznanie świadczenia pieniężnego przez posiadacza Karty Polaka i jego małżonka oraz równowartość 50% tej kwoty na każde małoletnie dziecko pozostające pod władzą rodzicielską posiadacza Karty Polaka lub jego małżonka;
2. w okresie od 4 do 9 miesiąca - odpowiednio 60% kwot określonych w pkt 1.

Przy ustalaniu wysokości świadczenia pieniężnego uwzględnia się wyłącznie członków rodziny posiadacza Karty Polaka, którzy przebywają razem z nim na terenie Rzeczypospolitej Polskiej.

Świadczenie dla posiadacza Karty Polaka wypłacane jest z rezerwy celowej budżetu państwa. Prezydent Miasta R. jako organ Miasta na prawach powiatu, wypłaty realizuje w trybie zadań zleconych z zakresu administracji rządowej.

Zgodnie z art. 8a ust. 1-2 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o Karcie Polaka (Dz. U z 2017 r., poz. 1459, z późn. zm.) osobie, która złoży wniosek o udzielenie zezwolenia na pobyt stały z powołaniem się na okoliczność, o której mowa w art. 195 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach (Dz. U. z 2016 r. poz. 1990, 1948 i 2066 oraz z 2017 r. poz. 60 i 858), na jej wniosek, może być przyznane świadczenie pieniężne przeznaczone na częściowe pokrycie kosztów zagospodarowania i bieżącego utrzymania w Rzeczypospolitej Polskiej, zwane dalej „świadczeniem pieniężnym”. Świadczenie pieniężne przyznaje się na okres do 9 miesięcy. Wniosek o przyznanie świadczenia pieniężnego składa się do wojewody, do którego został złożony wniosek o udzielenie zezwolenia na pobyt stały, o którym mowa w ust. 1.

W związku z tym świadczenie to może być przyznane osobie, która posiada ważną Kartę Polaka i zamierza osiedlić się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na stałe.

Z kolei, na podstawie art. 2 ust. 1 ustawy o Karcie Polaka, Karta Polaka może być przyznana osobie, która deklaruje przynależność do Narodu Polskiego i spełni łącznie następujące warunki:

1. wykaże swój związek z polskością przez przynajmniej podstawową znajomość języka polskiego, który uważa za język ojczysty, oraz znajomość i kultywowanie polskich tradycji i zwyczajów;
2. w obecności konsula Rzeczypospolitej Polskiej, zwanego dalej "konsulem", lub w przypadku, o którym mowa w art. 12 ust. 4 - wojewody, albo wyznaczonego przez niego pracownika, złoży pisemną deklarację przynależności do Narodu Polskiego;
3. wykaże, że jest narodowości polskiej lub posiadała obywatelstwo polskie, lub co najmniej jedno z jej rodziców lub dziadków albo dwoje pradziadków było narodowości polskiej lub posiadało obywatelstwo polskie, albo przedstawi zaświadczenie organizacji polskiej lub polonijnej działającej na terenie jednego z państw, o których mowa w ust. 2, potwierdzające aktywne zaangażowanie w działalność na rzecz języka i kultury polskiej lub polskiej mniejszości narodowej przez okres co najmniej ostatnich trzech lat;
4. złoży oświadczenie, że ona lub jej wstępni nie repatriowali się lub nie zostali repatriowani z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, na podstawie umów repatriacyjnych zawartych w latach 1944-1957 przez Rzeczpospolitą Polską albo przez Polską Rzeczpospolitą Ludową z Białoruską Socjalistyczną Republiką Radziecką, Ukraińską Socjalistyczną Republiką Radziecką, Litewską Socjalistyczną Republiką Radziecką i Związkiem Socjalistycznych Republik Radzieckich, do jednego z państw będących stroną tych umów.

Zatem, omawiane świadczenie może otrzymać osoba zamierzająca osiedlić się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na stałe i która:

• jest narodowości polskiej lub ma polskie obywatelstwo,
• ma polskie korzenie (Polką/Polakiem był przynajmniej jeden z rodziców, dziadków lub obydwoje pradziadkowie),
• przedstawi zaświadczenie organizacji polskiej lub polonijnej działającej na terenie jednego z państw wymienionych w przypisie, potwierdzające aktywne zaangażowanie w działalność na rzecz języka i kultury polskiej lub polskiej mniejszości narodowej przez okres co najmniej ostatnich trzech lat.

Zgodnie z art. 8b ust. 2 ustawy o Karcie Polaka, wypłaty świadczenia pieniężnego dokonuje w okresach miesięcznych starosta wskazany przez wojewodę w decyzji przyznającej świadczenie pieniężne jako właściwy ze względu na miejsce pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej osoby uprawnionej do świadczenia pieniężnego.

W myśl natomiast art. 8c ust. 3 ustawy o Karcie Polaka, świadczenia pieniężnego nie wlicza się do dochodu, o którym mowa w art. 8 ust. 3 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2016 r. poz. 930, z późn. zm.).

Przechodząc na grunt postanowień ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zauważyć należy, że podstawową zasadą podatku dochodowego jest zasada powszechności opodatkowania wynikająca z art. 9 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z tym przepisem, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c (ustawowy katalog zwolnień przedmiotowych) oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 108 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są kwoty pomocy pieniężnej i wartość innych świadczeń finansowanych ze środków budżetowych, przyznawanych repatriantom oraz osobom, które ubiegają się o udzielenie ochrony międzynarodowej.

Jak wynika z definicji słownikowej (Słownik języka polskiego PWN), repatriacja to powrót do ojczyzny osób, które z różnych przyczyn zwykle niezależnych od ich woli, znalazły się poza granicami swego kraju.

Podkreślić należy, że przepis art. 21 ust. 1 pkt 108 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera odesłania do ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o repatriacji (Dz. U. z 2014 r., poz. 1392, z późn. zm.). Tym samym, uznać należy, że zaniechanie w omawianym przepisie wyraźnego odwołania do przepisów ustawy o repatriacji, należy odczytywać jako świadomy cel ustawodawcy podatkowego. Brzmienie zwolnienia przedmiotowego wskazuje, że w zamiarze ustawodawcy leżało rozszerzenie pojęcia „repatriant” w odniesieniu do definicji zawartej w art. 1 ust. 2 ustawy o repatriacji.

Analiza sposobu określenia zwolnionego świadczenia prowadzi do wniosku, że zostało ono zdefiniowane w sposób szeroki, bez odwoływania się do konkretnych regulacji. Jedynym wyznacznikiem rodzaju zwolnionego świadczenia pozostaje jego finansowanie ze środków budżetowych. Powyższe względy przemawiają za tym, aby definicji wyrażenia „repatriant” poszukiwać w odniesieniu do pojęcia słownikowego wyrazu „repatriacja”.

Tym samym świadczenia przyznawane na podstawie art. 8a ust. 1 ustawy o Karcie Polaka mogą być objęte zwolnieniem, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 108 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe oznacza, że świadczenia pieniężne wypłacane posiadaczom Karty Polaka przeznaczone na częściowe pokrycie kosztów zagospodarowania i bieżącego utrzymania w Polsce korzystają ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 108 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w konsekwencji nie podlegają opodatkowaniu tym podatkiem. Oznacza to, że na podmiocie dokonującym wypłaty nie ciąży obowiązek wystawienia informacji PIT-8C.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.