2017.09.25 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0113-KDIPT1-2.4012.351.2017.2.SM

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-2.4012.351.2017.2.SM
z 25 września 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 19 czerwca 2017 r. (wg daty wpływu), uzupełnionym pismem z dnia 4 września 2017 r. (data wpływu 6 września 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości stanowiącej działkę o nr 32/1 wraz z naniesieniami, tj. budynkiem stacji paliw, wiatą nad dystrybutorami, zbiornikami podziemnymi paliw oraz dystrybutorami paliw – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 czerwca 2017 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości.

W dniu 2 maja 2017 r. do Ministerstwa Finansów został przesłany wniosek o wydanie opinii zabezpieczającej. W piśmie z dnia 30 maja 2017 r. stanowiącym wyjaśnienie przedmiotu wniosku, poinformowano, że intencją Wnioskodawczyni było uzyskanie interpretacji indywidualnej w zakresie przepisów ustawy o VAT.

W związku z powyższym, na podstawie art. 170 § 1 w zw. z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Szef Krajowej Administracji Skarbowej, pismem z dnia 8 czerwca 2017 r. (data wpływu 19 czerwca 2017 r.), przesłał ww. pismo Dyrektorowi Krajowej Informacji Skarbowej, celem załatwienia zgodnie z właściwością.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 6 września 2017 r. poprzez wskazanie przedmiotu wniosku, doprecyzowanie opisu sprawy, złożenie oświadczenia, o którym mowa w art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej oraz kserokopię dowodu uiszczenia opłaty.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (ostatecznie sformułowany w uzupełnieniu wniosku).

Wnioskodawczyni prowadzi indywidualną działalność gospodarczą, od grudnia 1998 roku zarejestrowaną w …. pod nazwą Firma Handlowo-Usługowa „…” …. i jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Aktualnie Zainteresowana wykonuje działalność gospodarczą m.in. w zakresie:

wynajem i dzierżawa nieruchomości, wg kodu PKD 68.20.Z,

świadczenie usług diagnostycznych, sklasyfikowanych wg kodu PKD 71.20.Z,

wynajem i dzierżawa pozostałych maszyn, urządzeń oraz dóbr materialnych, gdzie indziej niezakwalifikowanych, wg kodu PKD 77.39.2,

wynajem i dzierżawa pojazdów samochodowych z wyłączeniem motocykli sklasyfikowaną wg PKD 77.11.Z oraz wynajem samochodu osobowego łącznie z kierowcą sklasyfikowaną wg PKD 43.11.Z.

Wnioskodawczyni sprzedała część majątku firmy, w skład której wchodzą dwie działki, dla których prowadzone są dwie odrębne księgi wieczyste.

Na działkach nr 32/1 KW nr … (zał. nr 1) jest posadowiony budynek stacji paliw, wiata nad dystrybutorami oraz ruchomości, tj. dystrybutory paliw oraz zbiorniki podziemne paliw, zaś na działce nr 32/3 wydzielona z działki ewidencyjnej nr 32/2 KW nr …. (zał. nr 2) jest zlokalizowana stacja … (dystrybutor LPG i zbiorniki naziemne). Grunty, o których mowa wyżej stanowią wieczyste użytkowanie.

Sprzedaż następuje w wyniku nieopłacalności, gdyż obok powstała nowoczesna stacja paliw oferująca swoim klientom konkurencyjne ceny. Wraz z pojawieniem się nowej stacji dotychczasowy najemca zrezygnował z kontynuowania wynajmu, gdyż nie był w stanie z nią konkurować.

W czerwcu 2016 roku została zawarta umowa przedwstępna sprzedaży części nieruchomości, data zawarcia umowy sprzedaży to miesiąc lipiec 2017 roku.

Nabywcą nieruchomości jest osoba fizyczna, zarejestrowana jako czynny podatnik VAT prowadząca jednoosobową działalność gospodarczą. Dla Wnioskodawczyni osoba obca.

W związku z tym, że nieruchomość składa się z dwóch działek ewidencyjnych, na których znajdują się różnego rodzaju naniesienia, informacje o dokonanych inwestycjach (naniesieniach) oraz sposobie ich wykorzystania niezbędne na potrzeby analizy konsekwencji VAT transakcji, przedstawiono odrębnie dla każdej z działek.

Działka nr ewidencyjny 32/1, objęta księgą wieczystą

Budynek stacji paliw i wiata nad dystrybutorami

Nieruchomość została nabyta przez Zainteresowaną i męża we wspólności ustawowej aktem notarialnym z dnia 20 sierpnia 1993 r. nr 2899/93 (zał. nr 4) dla celów prowadzenia działalności gospodarczej (budynek został wybudowany w 1978 roku). Przy zakupie nieruchomości nie przysługiwało Wnioskodawczyni i Jej mężowi prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony. Następnie w sierpniu 1993 roku zabudowana nieruchomość (grunt wieczyste użytkowanie wraz z budynkiem i ruchomościami) została wpisana do ewidencji środków trwałych w prowadzonej przez męża Zainteresowanej jednoosobowej działalności gospodarczej.

Nieruchomość była rozbudowywana przez męża Wnioskodawczyni w latach 1998/1999 oraz latach 2001/2002. Mężowi przysługiwało pełne prawo do odliczenia VAT z tytułu zakupów związanych z rozbudową przedmiotowego budynku, z którego skorzystał.
Poczynione nakłady modernizacyjne stanowiły ulepszenie środków trwałych w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym. Wydatki na ulepszenie mąż Wnioskodawczyni zaliczył do kosztów podatkowych poprzez odpisy amortyzacyjne. Nakłady modernizacyjne przekroczyły 30% wartości początkowej tej nieruchomości.

Nieruchomość była wykorzystywana do działalności m.in. w zakresie detalicznej sprzedaży paliw oraz akcesoriów i artykułów spożywczych przez męża Zainteresowanej do 12 września 2005 roku. Od 12 wrześniu 2005 roku po śmierci męża Wnioskodawczyni wprowadziła całą nieruchomość do swojej działalności gospodarczej, którą założyła w grudniu 1998 roku (w drodze dziedziczenia po zmarłym mężu udział w 1/2 części, spadkobiercy odziedziczyli po 1/4 części – postanowienie sądowe z dnia 21.09.2005 roku o stwierdzeniu nabycia spadku – zał. nr 5 oraz postanowienie sądowe z dnia 7 listopada 2005 roku na podstawie, którego sąd zezwolił udziały dzieci wprowadzić do działalności gospodarczej – zał. nr 6) nadal prowadzona była sprzedaż detaliczna paliw – przez firmę Wnioskodawczyni.

Stacja paliw była wynajmowana na podstawie umów najmu (opodatkowanych podatkiem VAT) w następujących okresach:

od 30 grudnia 1999 roku do 28 lutego 2001 roku – firma Wnioskodawczyni wynajmowała od męża – (umowa dzierżawy zał. nr 7) (pierwsze zasiedlenie),
od 16 września 2005 roku do 30 sierpnia 2006 roku w części dotyczącej sprzedaży paliw Zainteresowana wynajmowała osobie posiadającej koncesję (umowa agencyjna zał. Nr 8). Wnioskodawczyni w tym czasie prowadziła sprzedaż akcesoriów i artykułów spożywczych w sklepie znajdującym się w budynku stacji,
od 12 maja 2012 roku do 29 kwietnia 2016 roku – (umowa najmu zał. nr 9).

Od 30 kwietnia 2016 roku w nieruchomości nie jest prowadzona działalność gospodarcza, nieruchomość została przeznaczona na sprzedaż.

Poza wskazanymi powyżej umowami najmu, nie zawierane były inne umowy, czy transakcje, na podstawie których nieruchomość zostałaby oddana do użytkowania osobom trzecim, w wykonaniu czynności opodatkowanych VAT.

Działka nr ewidencyjny 32/3, wydzielona z działki ewidencyjnej nr 32/2, objęta księgą wieczystą KW nr … (zał. nr 2).

Działka jest częściowo zabudowana – jedynym naniesieniem jest stacja LPG – dystrybutor oraz zbiorniki naziemne gazu.

Stacja LPG została oddana do użytkowania we wrześniu 2002 roku przez męża Wnioskodawczyni. Mężowi Zainteresowanej przysługiwało prawo do odliczenia VAT z tytułu zakupów związanych z budową stacji z których skorzystał. Jednocześnie, nie ponoszono wydatków na ulepszenie stacji po jej wybudowaniu.

Nieruchomość była wykorzystywana do działalności m.in. w zakresie detalicznej sprzedaży paliw przez męża Wnioskodawczyni do 12 września 2005 roku. Od 12 września 2005 roku po śmierci męża wprowadziła całą nieruchomość do swojej działalności gospodarczej, którą Zainteresowana założyła w grudniu 1998 roku (w drodze dziedziczenia po zmarłym mężu udział w 1/2 części, spadkobiercy odziedziczyli po 1/4 części – postanowienie sądowe z dnia 21.09.2005 roku o stwierdzeniu nabycia spadku – zał. nr 5 oraz postanowienie sądowe z dnia 7 listopada 2005 roku na podstawie, którego sąd zezwolił udziały dzieci wprowadzić do działalności gospodarczej – zał. nr 6) nadal prowadzona była sprzedaż detaliczna paliw – przez firmę Wnioskodawczyni.

Stacja LPG była oddawana do użytkowania podmiotom trzecim w wykonaniu czynności opodatkowanych VAT umowami najmu w okresach:

od 16 września 2005 roku do 30 sierpnia 2006 roku w części dotyczącej sprzedaży paliw Wnioskodawczyni wynajmowała osobie posiadającej koncesję (umowa agencyjna zał. nr 7). Zainteresowana w tym czasie prowadziła sprzedaż akcesoriów i artykułów spożywczych w sklepie znajdującym się w budynku stacji,
od 12 maja 2012 roku do 29 kwietnia 2016 roku – (umowa najmu zał. nr 9)

Od 30 kwietnia 2016 roku stacja nie jest wykorzystywana w działalności gospodarczej, została przeznaczona na sprzedaż.

Ruchomości – Zbiorniki podziemne paliw oraz dystrybutory paliw położone na działce nr 32/1, objętej księgą wieczystą KW nr ….

Ruchomości zostały nabyte przez Wnioskodawczynię i Jej męża we wspólności ustawowej aktem notarialnym z dnia 20 sierpnia 1993 roku dla celów prowadzenia działalności gospodarczej. Przy zakupie nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony. Następnie została wpisana do ewidencji środków trwałych w prowadzonej przez męża Zainteresowanej jednoosobowej działalności gospodarczej.

Ruchomości były zmodernizowane. Mąż Wnioskodawczyni w sierpniu 2002 roku dokonał wymiany czterech dystrybutorów i zbiornika paliwa na nowe. Firmie męża Zainteresowanej przysługiwało prawo do odliczenia VAT z tytułu zakupów związanych z ulepszeniem infrastruktury, z czego mąż Zainteresowanej skorzystał,

Ruchomości były wykorzystywane do działalności w zakresie m.in. detalicznej sprzedaży paliw przez męża do 12 września 2005 roku. Od 12 wrześniu 2005 roku po śmierci męża Zainteresowanej, Wnioskodawczyni wprowadziła nieruchomość do swojej działalności gospodarczej (w drodze dziedziczenia po zmarłym mężu udział w 1/2 części, spadkobiercy odziedziczyli po części – 1/4 postanowienie sądowe z dnia 21.09.2005 roku o stwierdzeniu nabycia spadku – zał. nr 5 oraz postanowienie sądowe z dnia 7 listopada 2005 roku na podstawie, którego sąd zezwolił udziały dzieci wprowadzić do działalności gospodarczej – zał. nr 6) nadal prowadzona była sprzedaż detaliczna paliw – przez firmę Wnioskodawczyni.

W listopadzie 2008 roku Wnioskodawczyni wymieniła dwa zbiorniki podziemne paliw. Zainteresowanej przysługiwało prawo do odliczenia VAT z tytułu zakupów, z którego skorzystała.

Ruchomości były wynajmowane na podstawie umów najmu (opodatkowanych podatkiem VAT) w następujących okresach:

od 30 grudnia 1999 roku do 28 lutego 2001 roku – firma Zainteresowanej wynajmowała od męża (umowa dzierżawy zał. nr 7) (pierwsze zasiedlenie),
od 16 września 2005 roku do 30 sierpnia 2006 roku, w części dotyczącej sprzedaży paliw wynajmowała osobie posiadającej koncesję (umowa agencyjna zał. nr 8). Wnioskodawczyni w tym czasie prowadziła sprzedaż akcesoriów i artykułów spożywczych w sklepie znajdującym się w budynku stacji,
od 12 maja 2012 roku do 29 kwietnia 2016 roku – (umowa najmu zał. nr 9).

Od 30 kwietnia 2016 roku w nieruchomości nie jest prowadzona działalność gospodarcza, nieruchomość została przeznaczona na sprzedaż.

Ponadto wskazano, że:

Sprzedawana nieruchomość, objęta zakresem pytania, nie stanowiła przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny – gdyż sprzedaż nie obejmuje: a) oznaczeń indywidualizujących przedsiębiorstwo, b) praw wynikających z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz praw do korzystania z nieruchomości lub ruchomości z innych stosunków prawnych, c) wierzytelności i środków pieniężnych, d) koncesji, licencji, zezwoleń, e) patentów i innych praw własności przemysłowej, f) majątkowych praw autorskich i majątkowych praw pokrewnych, g) tajemnic przedsiębiorstwa, h) ksiąg i dokumentów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, jak również nie stanowi jego zorganizowanej części w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221) gdyż brak jest też wyodrębnienia organizacyjnego, finansowego i funkcjonalnego zbywanej nieruchomości w stosunku do całego przedsiębiorstwa i przedmiotem sprzedaży nie są zobowiązania związane ze zbywaną nieruchomością.

Wymienione we wniosku obiekty:

Budynek stacji paliw (kategoria XVII – budynki handlu i usług wg ustawy Prawo budowlane),

Wiata nad dystrybutorami (kategoria XVIII wg ustawy Prawo budowlane),

Zbiorniki podziemne paliw (kategoria XX – stacje paliw wg ustawy Prawo budowlane),

Stacja LPG – złożona z dwóch zbiorników naziemnych gazu, dystrybutor – 1 szt. – to budowla, część budowli albo część urządzenia budowlanego.

Wymienione we wniosku obiekty:

Budynek stacji paliw, PKOB 1230 – budynek;
Wiata nad dystrybutorami; PKOB 1230 – budynek;
Zbiorniki podziemne na paliwa, PKOB 1252 – budynek;
Dystrybutory paliwa; urządzenia, KŚT 449;
Stacja tankowania LPG – dystrybutor gazu; urządzenia, KŚT 449 i zbiorniki naziemne gazu; urządzenia, KŚT 604.

Wszystkie z podanych wyżej obiektów pozostają związane z gruntem. Pozycje d), e) stanowią urządzenia związane z gruntem. Pozostałe obiekty stanowią budynki lub budowle trwale związane z gruntem.

Nakłady modernizacyjne poniesione przez męża Wnioskodawczyni (w stosunku do których mąż miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego), na ulepszenie budynku stacji paliw znajdujących się na działce o nr 32/1 przekroczyły 30% wartości początkowej budynku stacji paliw.

Wiata nad dystrybutorami została wybudowana wraz z budynkiem stacji paliw w 1978 roku. W latach 1998/1999 mąż poniósł wydatki na ulepszenie wiaty nad dystrybutorami w stosunku, do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wydatki te przekroczyły 30% wartości początkowej wiaty.

Pierwsze używanie budynku stacji paliw i wiaty nad dystrybutorami po jej ulepszeniu nastąpiło 11.07.1999 roku.

Po modernizacji wiata nad dystrybutorami były wykorzystywana do czynności opodatkowanych VAT w zakresie detalicznej sprzedaży paliw oraz akcesoriów i artykułów spożywczych i były oddane m.in. w najem w okresach:

od 30 grudnia 1999 roku do 28 lutego 2001 roku – firma Wnioskodawczyni wynajmowała od męża na podstawie umowy dzierżawy (pierwsze zasiedlenie),

od 16 września 2005 roku do 30 sierpnia 2006 roku, w części dotyczącej sprzedaży paliw Zainteresowana wynajmowała osobie posiadającej koncesję (umowa agencyjna). Wnioskodawczyni w tym czasie prowadziła sprzedaż akcesoriów i artykułów spożywczych w sklepie znajdującym się w budynku stacji,

od 12 maja 2012 roku do 29 kwietnia 2016 roku – (umowa najmu)

Od 30 kwietnia 2016 roku w nieruchomości nie jest prowadzona działalność gospodarcza, nieruchomość została przeznaczona na sprzedaż.

Od pierwszego zajęcia/używania ww. wiaty nad dystrybutorami do momentu jej sprzedaży upłynie okres dłuższy niż 2 lata.

W stanie ulepszonym wiata i budynek stacji paliw były wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług przez co najmniej 5 lat.

W sierpniu 1993 roku Zainteresowana wraz z mężem nabyli zbiorniki podziemne – 6 szt. i dystrybutory paliw – 4 szt. Obecnie na działce nr 32/1 znajduje się 5 szt. podziemnych zbiorników na paliwo płynne, w tym dwa zostały z zakupionych w sierpniu 1993 roku (akt notarialny – zakup zwolniony z VAT), jeden nowy zbiornik podziemny paliw został zakupiony w sierpniu 2002 roku (zakup na fakturę VAT – odliczony podatek VAT), natomiast kolejne dwa nowe zbiorniki zostały zakupione w listopadzie 2008 roku (zakup na fakturę VAT – odliczony podatek VAT) oraz 4 szt. nowe dystrybutory paliw płynnych zakupione w sierpniu 2002 roku (zakup na fakturę VAT – odliczony podatek VAT). Dystrybutory zakupione w 1993 roku zostały sprzedane w 2002 roku, natomiast zbiorniki podziemne zakupione w 1993 roku zostały zezłomowane w 2002 roku oraz 2008 roku.

Po 2008 roku Zainteresowana nie ponosiła wydatków na ulepszenie ww. zbiorników podziemnych paliw i dystrybutorów paliw położonych na działce nr 32/1.

Ruchomości położone na działce nr 32/1, tj. zbiorniki podziemne i dystrybutory paliw były wynajmowane na podstawie umów najmu do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT w następujących okresach:

od 30 grudnia 1999 roku do 28 lutego 2001 roku –firma Wnioskodawczyni wynajmowała od męża na podstawie umowy dzierżawy (pierwsze zasiedlenie),

od 16 września 2005 roku do 30 sierpnia 2006 roku, w części dotyczącej sprzedaży paliw Zainteresowana wynajmowała osobie posiadającej koncesję (umowa agencyjna). Wnioskodawczyni w tym czasie prowadziła sprzedaż akcesoriów i artykułów spożywczych w sklepie znajdującym się w budynku stacji,

od 12 maja 2012 roku do 29 kwietnia 2016 roku – (umowa najmu)

Od 30 kwietnia 2016 roku w nieruchomości nie jest prowadzona działalność gospodarcza, nieruchomość została przeznaczona na sprzedaż.

Pomiędzy oddaniem do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT a dostawą/sprzedażą objętych zakresem pytania w dniu sprzedaży upłynie okres dłuższy niż 2 lata.

Zakupione i wymienione zbiorniki podziemne paliw i dystrybutory paliw były wykorzystywane do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

W rejestrze gruntów działka nr 32/3 oznaczona jest jako inne tereny zabudowane. Brak jest obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego działki nr 32/3. Nie została również wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu przestrzennym.

Zarówno grunt jak i wszystkie obiekty na nim posadowione nie były nigdy wykorzystywane przez Wnioskodawczynię do prowadzenia działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku).

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawczyni, zgodnie z którym, w przedstawionym w opisie zaistniałym stanie faktycznym, sprzedaż Nieruchomości – budynek stacji paliw i wiata nad dystrybutorami, wieczyste użytkowanie gruntów, w części obejmującej działkę nr 32/1 będzie zwolniona z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz pkt 10a ustawy? Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawczyni, zgodnie z którym rezygnacja ze zwolnienia ze względu na złożenie oświadczenia o wyborze opodatkowania VAT dostawa Nieruchomości podlegała będzie w całości opodatkowaniu VAT w stawce 23%? (pytanie oznaczone w uzupełnieniu wniosku nr 1)
Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawczyni, zgodnie z którym w przedstawionym w opisie zaistniałym stanie faktycznym, dostawa dystrybutorów i zbiorników podziemnych paliw, znajdujących się na działce nr 32/1, będzie opodatkowana VAT w stawce 23%? (pytanie oznaczone w uzupełnieniu wniosku nr 3)

Zdaniem Wnioskodawczyni (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku),

Ad. 1

Przedstawiony w opisie, zaistniały stan faktyczny, dostawa Nieruchomości, w części obejmującej działkę nr 32/1 będzie zwolniona z VAT.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w tym przypadku, w stosunku do budynku udostępnianego podmiotom trzecim do używania na podstawie umów najmu (transakcje opodatkowane VAT) miało miejsce pierwsze zasiedlenie w rozumieniu art. 2 pkt 14 przepisów o VAT. Pierwsza umowa najmu podpisana została 30 grudnia 1999 roku, co oznacza, że pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą Nieruchomości upłynął okres dłuższy niż dwa lata. Zostanie więc spełniony warunek uzasadniający zastosowanie zwolnienia o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Dostawa opisanego we wniosku budynku może również korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy. Ponieważ w związku z nabyciem budynków firmie nie przysługiwało prawo do odliczenia VAT, przez co spełniona została przesłanka określona w art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. a ustawy.

I choć na budynek poniesiono nakłady, których wartość przekraczała kwotę 30% wartości początkowej nieruchomości to jednak budynek po dokonanych do roku 2002 ulepszeniach był wykorzystywany do wykonywania tylko czynności opodatkowanych przez okres dłuższy niż 5 lat. Spełniona została zatem przesłanka określona w art. 43 ust. 7a ustawy, na podstawie której negatywna przesłanka zdefiniowana w art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. b ustawy, nie ma zastosowania. W konsekwencji dostawa opisanego we wniosku budynku korzystać będzie ze zwolnienia od podatku od towarów i usług również na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

W opisanym we wniosku zaistniałym stanie faktycznym dostawa całego budynku stacji paliw i wiaty nad dystrybutorami będzie podlegała zwolnieniu w opodatkowaniu VAT, gdyż zostały spełnione warunki do zastosowania zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz pkt 10a ustawy o VAT.

Jednocześnie, zgodnie z art. 43 ust. 10 ustawy o VAT, Wnioskodawczyni wraz z nabywcą może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, wybierając opcję opodatkowania VAT dostawy budynków, budowli lub ich części, poprzez złożenie naczelnikowi urzędu skarbowego zgodnego oświadczenia o wyborze opodatkowania VAT dostawy budynku, budowli lub ich części, gdyż zarówno Wnioskodawczyni jak i nabywca są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

W takim przypadku transakcja podlegała będzie opodatkowaniu VAT w stawce 23%.

Zgodnie z art. 29 ust. 5 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z gruntem. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku VAT, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony. Natomiast w przypadku rezygnacji ze zwolnienia, analogiczną stawką podatku opodatkowana zostanie również dostawa gruntu.

Ad. 3 (oznaczone w uzupełnieniu wniosku jako Ad. 3)

Przedstawiony w opisie zaistniały stan faktyczny – dostawa zbiorników podziemnych paliw dystrybutorów znajdujących się na działce nr 32/1, będzie opodatkowana VAT w stawce 23%.

Zdaniem Wnioskodawczyni, mając na uwadze fakt, iż w stosunku do ww. elementów ruchomości przysługiwało prawo do pełnego odliczenia VAT przy zakupie zbiorników podziemnych paliw i dystrybutorów oraz ich ulepszeniu, nie został spełniony warunek do zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

W konsekwencji, w opisanym we wniosku zaistniałym stanie faktycznym, dostawa ruchomości w całości będzie opodatkowana podatkiem VAT w stawce 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie opodatkowania sprzedaży nieruchomości stanowiącej działkę o nr 32/1 wraz z naniesieniami, tj. budynkiem stacji paliw, wiatą nad dystrybutorami, zbiornikami podziemnymi paliw oraz dystrybutorami paliw.

Zgodnie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Według art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 – stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Jednocześnie wskazać należy, iż nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów czy świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu, musi być wykonana przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług – w świetle powyższych przepisów – jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na mocy art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, przewidziane zostały zwolnienia od podatku oraz obniżone stawki.

Stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

W świetle wyżej przytoczonego przepisu, kluczowym dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynku, budowli lub ich części jest ustalenie, kiedy nastąpiło jego pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie – art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z kolei przepisy Dyrektywy 2006/112/WE, posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz w świetle utrwalonego w tej materii orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie budynku należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby w tej sytuacji można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Zgodnie jednak z art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji:

dostawa budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu, przed pierwszym zasiedleniem;
dostawa terenu budowlanego.

Jak stanowi art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a), do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie „gruntu związanego z budynkiem”.

Tym samym państwa członkowskie mają możliwość określenia szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności, tj. przebudowy budynków.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że: „(…) definicja »pierwszego zasiedlenia (zajęcia)« zawarta w dyrektywie 112 ma charakter autonomiczny. Zatem nie było konieczne jej definiowanie w ustawie o VAT, poza przypadkami wskazanymi w treści art. 12 ust. 2 zdanie drugie dyrektywy 112 czyli przebudowy budynku. Z powyższego wynika, że polski ustawodawca nie miał uprawnienia do precyzowania warunków zastosowania kryterium pierwszego zasiedlenia w odniesieniu do sytuacji zaistniałych po wybudowaniu budynku. Polski ustawodawca zdecydował się na doprecyzowanie ww. pojęcia celem wyjaśnienia zakresu zwolnienia z VAT. Porównując zakresy definicji »pierwszego zasiedlenia« wynikające z ustawy o VAT i dyrektywy 112 należy stwierdzić, że ustawodawca polski dokonał zawężenia ww. definicji w porównaniu do definicji unijnej. Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako »pierwsze zajęcie budynku, używanie«. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. Sąd krajowy celem zapewnienia skuteczności normom dyrektywy 112 stwierdził zatem częściową niezgodność art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT z art. 12 ust. 1 lit. a) i 2 dyrektywy 112, jak też art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy 112. Mowa tu o części dotyczącej użytego w treści art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT warunku »w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu«. Warunek ten w istocie doprowadza do sztucznego różnicowania sytuacji podmiotu gospodarczego, który po wybudowaniu budynku część oddał w najem a część budynku wykorzystywał na potrzeby własnej działalności gospodarczej albowiem w obydwóch przypadkach doszło do korzystania z budynku. W pozostałym zaś zakresie należy dokonać wykładni prounijnej art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT i skorygować treść w następujący sposób: pod pojęciem pierwszego zasiedlenia – rozumie się przez to użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu”.

Jak wynika z powyższego „pierwsze zasiedlenie” budynku (po jego wybudowaniu) należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej. Powyższa kwestia przedstawia się inaczej, w sytuacji, gdy budynek został ulepszony, a wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej obiektu. Wówczas bowiem, aby nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynku – zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy w zw. z art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE – musi dojść do oddania obiektu po ulepszeniu do użytkowania w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu (np. w najem).

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Ponadto, jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy stanie się bezzasadne.

Zgodnie z przepisem art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

W świetle art. 43 ust. 11 ustawy oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
adres budynku, budowli lub ich części.

Tak więc, ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków, budowli lub ich części, objętych na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy zwolnieniem od podatku, po spełnieniu warunków określonych w art. 43 ust. 10 i 11 ustawy, możliwość zrezygnowania z tego zwolnienia i opodatkowania dostawy na zasadach ogólnych.

Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy należy przeanalizować możliwość zastosowania zwolnienia na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Należy zauważyć, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków albo budowli lub ich części dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony. Powyższy przepis obejmuje swoim zakresem także grunty będące w użytkowaniu wieczystym.

W myśl art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2017 r. poz. 1332, z późn. zm.) przez obiekt budowlany należy rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

Zgodnie z art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Pod pojęciem budowli należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową – art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane.

Jak stanowi art. 3 pkt 9 ustawy Prawo budowlane, przez urządzenia budowlane należy rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki.

Urządzenia budowlane stanowią urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, nie są to samodzielne budowle zdefiniowane w art. 3 pkt 3 ww. ustawy Prawo budowlane, które uznaje się za towar na gruncie podatku od towarów i usług. Jednakże urządzenia te należy traktować, jako elementy przynależne do budynku i opodatkować łącznie z tym budynkiem, z którym są powiązane, a tym samym należy przypisać stawkę właściwą dla sprzedawanego obiektu budowlanego znajdującego się na tej samej działce, co urządzenie techniczne. Brak podstaw do stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów w zakresie stawki podatku VAT dla ww. urządzeń w oderwaniu od budynków, do których przynależą, gdyż w świetle obowiązujących przepisów nie mają one samodzielnego bytu.

Stosownie natomiast do przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.), stanowiącej usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych, przez obiekt budowlany rozumie się konstrukcję połączoną z gruntem w sposób trwały, wykonany z materiałów budowlanych i elementów składowych, będący wynikiem prac budowlanych. Budynki natomiast to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych, przystosowane do przebywania ludzi, zwierząt lub ochrony przedmiotów.

Według podziału obiektów budowlanych na sekcje, działy i grupy w PKOB w dziale 12 mieszczą się budynki niemieszkalne. Grupa 123 – Budynki handlowo-usługowe: Klasa 1230 – Budynki handlowo-usługowe.

Z kolei Grupa 125 obejmuje Budynki przemysłowe i magazynowe, zaś Klasa 1252: Zbiorniki, silosy i budynki magazynowe.

Obiekty budowlane niebędące budynkami Polska Klasyfikacja Obiektów Budowlanych zalicza do obiektów inżynierii lądowej i wodnej stanowiąc, iż obiekty inżynierii lądowej i wodnej są to wszystkie obiekty budowlane nie sklasyfikowane jako budynki, tj.: drogi kołowe, drogi kolejowe, mosty, autostrady, drogi lotniskowe, zapory wodne, itp.

Pojęcie obiektów inżynierii lądowej i wodnej odpowiada swym zakresem definicji budowli zawartej w art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane.

Odnosząc się wątpliwości Wnioskodawczyni objętych zakresem pytań oznaczonych w uzupełnianiu wniosku jako nr 1 i 3, a dotyczących opodatkowania sprzedaży nieruchomości stanowiącej działkę o nr 32/1 wraz z naniesieniami, wskazać należy, iż z opisu sprawy, wynika że działka o nr 32/1 jest zabudowana budynkiem stacji paliw (PKOB 1230), wiatą nad dystrybutorami (PKOB 1230, budynek), zbiornikami podziemnymi paliw (PKOB 1252, budynek) – 5 szt., dystrybutorami paliw (urządzenia) – 4 szt.

W celu ustalenia czy dla ww. nieruchomości zastosowanie znajdzie zwolnienie z opodatkowania czy też opodatkowanie stawką podstawową należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć czy względem ww. budynków nastąpiło pierwsze zasiedlenie.

Analizując informacje zawarte w opisie sprawy w kontekście definicji pierwszego zasiedlenia – w rozumieniu nadanym przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz orzecznictwem TSUE – należy stwierdzić, że stosunku do budynku stacji paliw, wiaty nad dystrybutorami oraz zbiorników podziemnych paliw znajdujących się na działce nr 32/1 nastąpiło pierwsze zasiedlenie. Powyższe wynika z faktu, iż od momentu nabycia ww. budynki były wykorzystywane przez Wnioskodawczynię i Jej męża do opodatkowanej działalności gospodarczej. Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawczyni wraz z mężem ponosiła wydatki na ulepszenie budynku stacji paliw i wiaty nad dystrybutorami przewyższające 30% ich wartości początkowej, jednakże po ich ulepszeniu przedmiotowe budynki zostały oddane do użytkowania w wyniku czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, bowiem były przedmiotem najmu. Ponadto, z okoliczności sprawy wynika, że od momentu ich pierwszego zasiedlenia po dokonanych ulepszeniach do dnia dokonania dostawy ww. budynków upłynął okres dłuższy niż 2 lata,. W związku z powyższym, stwierdzić należy, iż zostały spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Ponadto – jak wskazała Wnioskodawczyni – na działce nr 32/1 znajdują się także dystrybutory paliw. Zgodnie z wyżej cytowanym przepisem art. 3 pkt 9 ustawy Prawo budowlane dystrybutory stanową urządzenie budowlane czyli urządzenie techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem. Nie jest to natomiast samodzielna budowla zdefiniowana w art. 3 pkt 3 ww. ustawy Prawo budowlane, którą uznaje się za towar na gruncie podatku od towarów i usług. Zatem urządzenie to należy traktować jako element przynależny do budynków i opodatkować łącznie z budynkami, z którymi jest powiązane. W niniejszej sprawie dostawa budynków znajdujących się na działce 32/1, korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, a zatem dostawa dystrybutorów paliw (urządzenia budowlanego) również korzysta ze zwolnienia.

Jak wskazano powyżej, grunt (prawo użytkowania wieczystego działki o nr 32/1) będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki, budowle lub ich części posadowione na tym gruncie. W związku z powyższym dostawa zabudowanego gruntu (prawa wieczystego użytkowania działki nr 32/1), na którym znajdują się ww. budynki, w myśl art. 29a ust. 8 ustawy również korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Tak więc, skoro sprzedaż budynku stacji paliw, wiaty nad dystrybutorami, zbiorników podziemnych paliw oraz dystrybutorów paliw wraz z gruntem (prawem użytkowania wieczystego działki o nr 32/1), na którym są posadowione, korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, to tym samym bezzasadnym stało się badanie przesłanek do zastosowania zwolnienia od podatku w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, gdyż zwolnienia te mają zastosowanie do dostawy budynków, budowli lub ich części nieobjętej zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Odnosząc się natomiast do ewentualnego zrezygnowania ze zwolnienia od podatku sprzedaży nieruchomości stanowiącej działkę o nr 32/1 wraz z naniesieniami i tym samym wyboru opodatkowania dostawy ww. nieruchomości, należy wskazać, że skoro Wnioskodawczyni i nabywca są zarejestrowanymi czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług, to mogą zrezygnować ze zwolnienia i opodatkować przedmiotową dostawę ww. nieruchomości według 23% stawki podatku VAT, na mocy art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy, w sytuacji, gdy przed dniem dokonania dostawy przedmiotowej nieruchomości złożyli właściwemu dla jej nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy ww. nieruchomości.

Tym samym oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawczyni odnośnie pytań oznaczonych w uzupełnieniu wniosku nr 1 i 3, z którego wynika, że dostawa budynku stacji paliw i wiaty nad dystrybutorami będzie podlegała zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz pkt 10a ustawy o VAT, z kolei dostawa zbiorników podziemnych paliw i dystrybutorów znajdujących się na działce nr 32/1, będzie opodatkowana VAT w stawce 23%, należało uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanej. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowana ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy

z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Końcowo tut. Organ informuje, iż niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości stanowiącej działkę o nr 32/1 wraz z naniesieniami, tj. budynkiem stacji paliw, wiatą nad dystrybutorami, zbiornikami podziemnymi paliw oraz dystrybutorami paliw. Natomiast wniosek w pozostałym zakresie został rozpatrzony odrębnym rozstrzygnięciem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin