Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.235.2017.1.WM
z 12 września 2017 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 sierpnia 2017 r. (data wpływu 8 sierpnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości księgowania zakupu towaru bezpośrednio w koszty w momencie zakupu i korygowania kosztów o wartość niesprzedanych towarów na podstawie spisu z natury na koniec roku podatkowego – jest prawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 8 sierpnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości księgowania zakupu towaru bezpośrednio w koszty w momencie zakupu i korygowania kosztów o wartość niesprzedanych towarów na podstawie spisu z natury na koniec roku podatkowego.


We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.


Wnioskodawca prowadzi jednoosobowo działalność gospodarczą na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej CEIDG i podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych przy zastosowaniu stawki liniowej podatku w wysokości 19% na zasadach określonych w art. 30c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jest również czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Główna działalność gospodarcza polega na hurtowej sprzedaży PKD 46.18Z tj. głównie artykułów papierniczych o bardzo różnorodnym asortymencie. Wnioskodawca zatrudnia łącznie 20 pracowników, tj. kierowców, sprzedawców, przedstawicieli handlowych i pracowników do obsługi magazynu. Za zapasy towarów i ich sprzedaż odpowiada bezpośrednio Wnioskodawca. Obecnie dla firmy prowadzone są księgi rachunkowe, zgodnie z art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości. Dochód z działalności ustalany jest na podstawie art. 24 ust. 1 o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. za dochód z działalności gospodarczej uważa się dochód wykazany na podstawie prawidłowo prowadzonych ksiąg, zmniejszony o dochody wolne od podatku i zwiększony o wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów, zaliczone uprzednio w ciężar kosztów uzyskania przychodów.

W polityce rachunkowości ujęto stosowanie metody ewidencji kosztów uregulowanej w art. 17 ust. 2 pkt 4 ustawy o rachunkowości, polegającej na odpisywaniu w koszty wartości materiałów i towarów na dzień ich zakupu, połączonym z ustaleniem stanu tych składników aktywów i jego wyceny oraz korekty kosztów o wartość tego stanu, nie później niż na dzień bilansowy. W tym celu w polityce rachunkowości ujęto sporządzanie spisu z natury przynajmniej raz w roku, tj. na 31 grudnia każdego roku uznając, że okresem sprawozdawczym jest rok podatkowy pokrywający się z rokiem kalendarzowym. Spis z natury sporządzony na dzień 31 grudnia pozwala ustalić dochód w sposób określony w art. 24 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym osób fizycznych.

Wnioskodawca opłaca podatek dochodowy od osób fizycznych na podstawie art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tj. podatek liniowy, oraz na podstawie art. 44 ust 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. w uproszczonej formie na podstawie dochodu deklarowanego w latach ubiegłych.


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.


Czy księgowanie zakupu towarów bezpośrednio w koszty w momencie zakupu i korygowanie kosztów o wartość niesprzedanych towarów na podstawie spisu z natury na koniec roku podatkowego/kalendarzowego jest prawidłowe z punktu widzenia ustawy o rachunkowości i ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?


Zdaniem Wnioskodawcy, przyjęcie w polityce rachunkowości metody ewidencji kosztów określonej w art. 17 ust. 2 pkt 4 ustawy o rachunkowości i dokonywanie korekty kosztów zakupu towarów na podstawie spisu z natury sporządzonego na koniec roku podatkowego przy zaliczkowym opłacaniu podatku dochodowego od osób fizycznych w formie uproszczonej na podstawie dochodu z lat ubiegłych art. 44 ust. 6b jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 24 ust 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, u podatników, którzy zgodnie z obowiązującymi ich zasadami rachunkowości sporządzają sprawozdanie finansowe, za dochód z działalności gospodarczej uważa się dochód wykazany na podstawie prawidłowo prowadzonych ksiąg, zmniejszony o dochody wolne od podatku i zwiększony o wydatki nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów, zaliczone uprzednio w ciężar kosztów uzyskania przychodów.

Spis z natury sporządzony raz w roku na 31 grudnia pozwala ustalić dochód w sposób określony w art. 24 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 22 ust. 5 i 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty uzyskania przychodów muszą być powiązane z przychodami osiąganymi w danym roku podatkowym. Dokonywana raz do roku w oparciu o spis z natury korekta kosztów pozwala na wyłączenie kosztów nie związanych z przychodami danego roku podatkowego.

Wybrana metoda opłacania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych w sposób uproszczony zgodnie z art. 44 ust. 6b przy zastosowaniu stawki liniowej podatku w wysokości 19% na zasadach określonych w art. 30c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest uzależniona od wysokości dochodu uzyskanego z działalności gospodarczej w danym miesiącu i nie ma wpływu na wysokość zaliczki.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.


Zasady prowadzenia ewidencji rachunkowej zawiera ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2016 r. poz. 1047 ze zm.). Ustawa o rachunkowości rozstrzyga techniczne kwestie ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych przez podatników prowadzących księgi rachunkowe.

Przy czym zapisy w księgach rachunkowych dokonywane zgodnie z przepisami ww. ustawy mają stworzyć możliwość ustalenia wysokości dochodu lub straty zgodnie z zasadą ustalania dochodu, wyrażoną w art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2016 r. poz. 2032 ze zm.). Przepis ten stanowi, że u podatników, którzy prowadzą księgi rachunkowe, za dochód z działalności gospodarczej uważa się dochód wykazany na podstawie prawidłowo prowadzonych ksiąg, zmniejszony o dochody wolne od podatku i zwiększony o wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów, zaliczone uprzednio w ciężar kosztów uzyskania przychodów.

A zatem, o ile Wnioskodawca będzie prowadził księgi rachunkowe prawidłowo, tj. zgodnie z przepisami wskazanej powyżej ustawy o rachunkowości, to księgi te będą stanowiły podstawę dla ustalenia dochodu z prowadzonej działalności, przy czym dochód ten winien być zmniejszony o dochody wolne od podatku i zwiększony o wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów, zaliczone uprzednio w ciężar kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.


Zatem, aby uznać wydatek za koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione następujące warunki:


  • poniesiony wydatek musi mieć bezpośredni lub pośredni wpływ na powstanie przychodu, lub mieć na celu zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,
  • wydatek nie może znajdować się w katalogu kosztów określonych w art. 23 ust. 1 ustawy,
  • wydatek jest prawidłowo udokumentowany.


Koszty towarów handlowych stanowią koszty bezpośrednio związane z przychodami z prowadzonej działalności gospodarczej.

Podatkowe zasady potrącalności kosztów bezpośrednich w przypadku podatników prowadzących księgi rachunkowe ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych reguluje w art. 22 ust. 5 - 5b ww. ustawy.

W myśl art. 22 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, u podatników prowadzących księgi rachunkowe koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 5a i 5b.


Stosownie do treści art. 22 ust. 5a tej ustawy, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:


  1. sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo
  2. złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego

- są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.


Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 5a pkt 1 albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane jest zeznanie (art. 22 ust. 5b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zasady potrącalności kosztów odnoszą się do roku podatkowego. Wydatki poniesione na zakup towarów handlowych są kosztami bezpośrednio związanymi z przychodami z prowadzonej działalności gospodarczej, stają się kosztami uzyskania przychodu z chwilą sprzedaży tych towarów, wtedy bowiem mają związek z osiągniętym w tym okresie przychodem. Poniesione przez podatnika wydatki niezwiązane z osiągniętym w danym okresie przychodem z działalności gospodarczej nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów tego okresu a więc nie są uwzględniane przy ustalaniu dochodu do opodatkowania. Wartość niesprzedanego na koniec okresu rozliczeniowego towaru handlowego stanowiącego zapas jest elementem remanentu końcowego tego okresu. Wartość tego towaru będzie kosztem uzyskania przychodów okresu, w którym towar ten zostanie sprzedany czyli zostanie uzyskany przychód.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca opłaca zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych na podstawie art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz na podstawie art. 44 ust. 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tj. w uproszczonej formie na podstawie dochodu deklarowanego w latach ubiegłych.


Z treści art. 44 ust. 6b ustawy wynika, że forma ta polega na tym, że podatnicy, o których mowa w ust. 1 pkt 1, mogą wpłacać zaliczki miesięczne w danym roku podatkowym w uproszczonej formie w wysokości 1/12 kwoty obliczonej, z zastrzeżeniem ust. 6h i 6i, przy zastosowaniu skali podatkowej obowiązującej w danym roku podatkowym określonej w art. 27 ust. 1, od dochodu z pozarolniczej działalności gospodarczej wykazanego w zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty), o którym mowa w art. 45 ust. 1, lub w zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 2, złożonym:


  1. w roku podatkowym poprzedzającym dany rok podatkowy albo
  2. w roku podatkowym poprzedzającym dany rok podatkowy o dwa lata - jeżeli w zeznaniu, o którym mowa w pkt 1, podatnicy nie wykazali dochodu z pozarolniczej działalności gospodarczej albo wykazali dochód w wysokości nieprzekraczającej kwoty stanowiącej iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz najniższej stawki podatkowej określonej w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1; jeżeli również w tym zeznaniu podatnicy nie wykazali dochodu z pozarolniczej działalności gospodarczej albo wykazali dochód z tego źródła w wysokości nieprzekraczającej kwoty stanowiącej iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz najniższej stawki podatkowej określonej w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, nie są możliwe wpłaty zaliczek w uproszczonej formie.


Przy tej metodzie opłacania zaliczek na podatek dochodowy, ich wysokość nie jest uzależniona od wysokości dochodu uzyskanego z działalności gospodarczej w danym miesiącu.

Zatem, pomimo tego, że w trakcie roku podatkowego Wnioskodawca zaliczy do kosztów uzyskania przychodów danego miesiąca takie wydatki, które nie są związane z przychodami tego miesiąca, skoro dokona korekty tych kosztów na koniec roku podatkowego poprzez ustalenie różnic remanentowych, należy uznać, że takie postępowanie nie narusza zasad potrącalności kosztów wyrażonych w przepisach art. 22 ust. 5-5b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W tej sytuacji prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż dokonana raz do roku – w oparciu o spis z natury – korekta kosztów pozwoli na wyłączenie kosztów niezwiązanych z przychodami danego roku podatkowego i pozwoli na prawidłowe ustalenie dochodu w roku podatkowym.

Należy mieć jednak na uwadze, iż dochód za rok podatkowy należy ustalić zgodnie z cyt. art. 24 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w szczególności na podstawie prawidłowo prowadzonych ksiąg.

Jednocześnie należy zastrzec, że niniejsza interpretacja indywidualna odnosi się wyłącznie do zagadnień prawa podatkowego w kontekście zadanego pytania i zaprezentowanego przez Wnioskodawcę stanowiska, w odniesieniu do wskazanych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie rozstrzyga o zgodności opisanych we wniosku czynności z innymi przepisami, w tym przepisami ustawy o rachunkowości. Przepisy ustawy o rachunkowości nie stanowią bowiem przepisów prawa podatkowego zdefiniowanych w art. 3 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa. Tym samym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, nie ma uprawnienia do interpretowania tych przepisów w trybie wydawania indywidualnych interpretacji prawa podatkowego, określonych w art. 14b § 1 tej ustawy.


Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:


  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.


Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.


Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.


Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj