Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4012.242.2017.2.SS
z 5 września 2017 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 czerwca 2017 r. (data wpływu 26 czerwca 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 2 sierpnia 2017 r. (data wpływu 4 sierpnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki, w tym uzależnienia wystąpienia podatku VAT od statusu nabywcy oraz dokumentowania sprzedaży działki jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 czerwca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki, w tym uzależnienia wystąpienia podatku VAT od statusu nabywcy oraz dokumentowania sprzedaży działki. Wniosek uzupełniono w dniu 4 sierpnia 2017 r. o doprecyzowanie opisu sprawy i potwierdzenie wpłaty brakującej opłaty.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest rolnikiem – emerytem od roku 2012. Zainteresowany wraz z współmałżonką nabyli w roku 1974 (na zasadzie małżeńskiej wspólności majątkowej) działkę oznaczoną numerem 119 o powierzchni 0,48 ha. Działka ta, zgodnie z zapisem w katastrze, stanowi grunt orny klasy R IVa i R IVb. (…). Działka ta była cały czas użytkowana rolniczo – siew poplonów. W momencie przejścia na emeryturę, zgodnie z wolą ustawodawcy, działka użytkowana rolniczo musiała zostać wydzierżawiona – umowa dzierżawy została zawarta w roku 2013, trwa po dzień dzisiejszy i jest to umowa odpłatna. Dla terenu tego nie ma ustalonego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Natomiast Burmistrz wydał dla tej działki oraz sąsiadującej z nią działki nr 956 (stanowiącej własność żony) decyzję o warunkach zabudowy, ustalającą warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie sześciu budynków mieszkalnych jednorodzinnych wraz z infrastrukturą towarzyszącą. Wniosek o wydanie tej decyzji był inicjatywą wspólną – Wnioskodawcy i małżonki. Zainteresowany wraz z współmałżonką złożyli wspólny wniosek, zostały wydane dwie decyzje, które otrzymał Wnioskodawca i jego małżonka. Wnioskodawca wraz z małżonką planują sprzedaż wydzielonych w drodze podziału geodezyjnego działek, osobom fizycznym lub podmiotom gospodarczym, tym bardziej, że zgodnie z przepisami wynikającymi z ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników (art. 28 ust. 1 i 4), aby otrzymać pełną emeryturę rolniczą Wnioskodawca i jego żona muszą sprzedać lub wydzierżawić posiadane grunty. O podział tych działek Zainteresowany wystąpił wspólnie z współmałżonką w roku 2016, otrzymali decyzję pozytywną. Na dzień dzisiejszy Wnioskodawca ma podpisaną umowę przedwstępną na sprzedaż części działki 119 z przeznaczeniem pod budowę obiektu handlowego. Zainteresowany nie ogłaszał sprzedaży działek w środkach masowego przekazu i na razie nie ma takiego zamiaru (potencjalny kupiec sam się do Wnioskodawcy i współmałżonki zgłosił). Teren pod budowę zostanie wydzielony w drodze podziału geodezyjnego i oznaczony nowym numerem, jako nowa działka. Zainteresowany planuje wykonać (w celu przygotowania działek do sprzedaży) odcinek drogi dojazdowej, umożliwiającej dojazd do poszczególnych działek. Innych czynności z tego zakresu Wnioskodawca nie planuje wykonywać. Zainteresowany sprzedawać będzie ten niezabudowany grunt jako składnik majątku prywatnego, użytkowanego dotychczas na cele rolnicze. Ponadto, Wnioskodawca nadmienia, iż jest czynnym podatnikiem VAT z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej (drobna działalność gospodarcza w zakresie handlu), niewykonującym czynności podlegających opodatkowaniu (zerowe deklaracje VAT-7 i zeznanie PIT-28). Działka nr 119 nie była wykorzystywana w prowadzonej przez Zainteresowanego działalności gospodarczej, z tytułu której jest podatnikiem VAT.

Pismem z dnia 2 sierpnia 2017 r. – stanowiącym uzupełnienie wniosku – Zainteresowany wskazał, co następuje:

  1. W roku 1974, wspólnie z małżonką, Wnioskodawca nabył od osoby fizycznej działkę nr 119 o powierzchni 0,48 ha. Działka ta stanowiła działkę rolną.
  2. Nieruchomość ta wykorzystywana była w następujący sposób: na części (część ta nie jest przeznaczona do sprzedaży i nie stanowi przedmiotu wniosku Zainteresowanego) zostały postawione budynek mieszkalny jednorodzinny i budynki gospodarcze, na pozostałej części, przeznaczonej do sprzedaży, został wybudowany (w roku 2004) obiekt szklarniowy o powierzchni ok. 1.000 m2 (na działce posadowione jest ok. 45% powierzchni całkowitej obiektu).
    Reszta działki nr 119 wykorzystywana była pod uprawę poplonów, które nie były zbierane i nie stanowiły przedmiotu dostawy towarów lecz były przyorywane dla poprawienia struktury gleby i zapobiegania jej zachwaszczeniu. W obiekcie szklarniowym prowadzona była produkcja ogrodnicza (działy specjalne produkcji rolnej). Produkcja ta prowadzona była w latach 2004-2012. Z tego tytułu zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT była małżonka Wnioskodawcy. Żadne z współmałżonków nie było czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT z tytułu uprawy roślin poplonowych.
  3. Umowa dzierżawy części działki została zawarta w roku 2013 i jest kontynuowana do dnia dzisiejszego. Jest to umowa odpłatna. Przedmiotem umowy dzierżawy jest część działki, która wykorzystywana była pod uprawę roślin poplonowych. Pozostała część działki jest zabudowana obiektem szklarniowym (ok. 45% powierzchni całkowitej obiektu), który od roku 2012 stoi pusty.
  4. Stroną umowy dzierżawy jest współmałżonka Wnioskodawcy.
  5. Podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu umowy dzierżawy jest współmałżonka Zainteresowanego. Jednocześnie, na mocy przepisu par. 3 ust. 1 lit. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień, usługa ta jest zwolniona z VAT.

Ponadto, Wnioskodawca podkreśla, że sprzedaż omawianych gruntów będzie czynnością o charakterze jednorazowym. Zainteresowany nie zamierza się tym zajmować w dłuższej perspektywie, nie chce prowadzić działalności gospodarczej z tym związanej, nie posiada też innych gruntów, które można by sprzedać. Czynności te są wymuszone przez państwo, wolą ustawodawcy zawartą w art. 28 ust. 1 i 4 ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników – Wnioskodawca musi ziemię sprzedać, aby otrzymywać pełną emeryturę, ponadto Zainteresowany chce sobie w ten sposób zapewnić godziwą egzystencję na dalsze lata, gdyż rolnicza emerytura nie zapewnia mu nawet podstawowego utrzymania, a wiek i stan zdrowia nie pozwala prowadzić dotychczasowej działalności gospodarczej (handel).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

  1. Czy sprzedaż udziału w działce nr 119 będzie podlegała opodatkowaniu VAT?
  2. Czy opodatkowana będzie tylko sprzedaż dla podmiotów gospodarczych a sprzedaż dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej będzie podlegała zwolnieniu z VAT?
  3. Czy w przypadku opodatkowania tej sprzedaży VAT-em, podatnikiem odpowiedzialnym za rozliczenie całości tej transakcji (tj. wystawienie faktury w swoim imieniu i rozliczenie podatku należnego w deklaracji VAT-7) będzie tylko Wnioskodawca (…)?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Sprzedaż opisanych powyżej gruntów będzie zwolniona z podatku od towarów i usług. Są to tereny niezabudowane, inne niż tereny budowlane (brak planu zagospodarowania przestrzennego dla tego terenu), stanowiące grunty orne klasy R IVa i R IVb, będące majątkiem prywatnym od lat 70-tych ubiegłego stulecia, dotychczas użytkowanym rolniczo. Wymóg ich sprzedaży jest narzucany odgórnie, poprzez zapisy ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników.

Ad. 2.

Zwolnieniu z opodatkowania VAT podlegać będzie całość sprzedanych gruntów, bez względu na ich nabywcę (osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, czy też podmiot gospodarczy). Wynika to z przyjętego przez Wnioskodawcę stanowiska zawartego w odpowiedzi na pytanie oznaczone nr 1. Ponadto, opodatkowanie VAT-em sprzedaży tych gruntów, wobec obowiązku ich zbycia zawartego w art. 28 ust. 1 i 4 ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników, a także fakt, iż osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej nie ma możliwości odliczenia VAT obciążającego tą transakcję naruszałoby podstawową konstrukcję podatku od towarów i usług.

Ad. 3.

Jeżeli jednak sprzedaż działki nr 119 podlegałaby opodatkowaniu podatkiem VAT to rozliczać tą transakcję będzie jeden z małżonków w tym wypadku Zainteresowany. Wnioskodawca wystawi fakturę (mimo, iż w akcie notarialnym dokumentującym sprzedaż widnieć będą oboje małżonkowie) i On rozliczy podatek należny na deklaracji VAT-7 za dany okres rozliczeniowy od całości transakcji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem grunty spełniają definicję towaru wynikającą z powyższego przepisu, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości gruntowej) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Stosownie do art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682), zwanej dalej K.R.O., z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez obojga małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 K.R.O., oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 K.R.O., zgoda drugiego małżonka jest potrzebna m.in. do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 K.R.O., oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Zauważyć należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Należy wskazać, że małżeństwo nie należy do żadnej kategorii podmiotów wymienionych w cytowanym wyżej art. 15 ust. 1 ustawy. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Żaden z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa. W konsekwencji, podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten z małżonków, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu. Autonomiczność prawa podatkowego wyklucza bowiem możliwość interpretacji przepisów, która zakładałaby, że stosunki majątkowe między małżonkami, regulowane przepisami Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, mogą kształtować zakres praw i obowiązków podatników podatku od towarów i usług.

Jeżeli zatem przedmiotem dostawy jest majątek wspólny małżonków, to podatnikiem podatku od towarów i usług w okolicznościach wskazanych w art. 15 ustawy będzie ten małżonek, który dokonuje dostawy we własnym imieniu (który jest stroną czynności prawnej) – jako podatnik VAT.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów zauważyć należy, że status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy podmiot dokonujący transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą.

Działalność gospodarcza – w myśl art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W kontekście powyższego, uwzględniając definicję działalności gospodarczej należy stwierdzić, że dostawa towarów będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług tylko w sytuacji, gdy dokonana zostanie przez podmiot o statusie podatnika, który działa w takim charakterze w odniesieniu do tej konkretnie czynności. Natomiast dla stwierdzenia że dla danej transakcji podmiot jest podatnikiem podatku od towarów i usług, konieczne jest prowadzenie przez niego działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem osoby fizyczne dokonujące sprzedaży, przekazania lub darowizny towarów stanowiących część ich majątku osobistego (takiego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej), nie są zaliczane do grona podatników podatku od towarów i usług.

Konsekwentnie nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W powyższym wyroku Trybunał stwierdził również, że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112, zmienionej Dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby. Okoliczność, że osoba ta jest „rolnikiem ryczałtowym” w rozumieniu art. 295 ust. 1 pkt 3 dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2006/138, jest w tym zakresie bez znaczenia.

Zgodnie z art. 2 pkt 15, 19, 20 i 21 ustawy:

  • przez działalność rolniczą rozumie się produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.20.13.0) oraz bambusa (PKWiU ex 01.29.30.0), a także świadczenie usług rolniczych;
  • przez rolnika ryczałtowego rozumie się rolnika dokonującego dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczącego usługi rolnicze, korzystającego ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3, z wyjątkiem rolnika obowiązanego na podstawie odrębnych przepisów do prowadzenia ksiąg rachunkowych;
  • przez produkty rolne rozumie się towary wymienione w załączniku nr 2 do ustawy oraz towary wytworzone z nich przez rolnika ryczałtowego z produktów pochodzących z jego własnej działalności rolniczej przy użyciu środków zwykle używanych w gospodarstwie rolnym, leśnym i rybackim;
  • przez usługi rolnicze rozumie się usługi wymienione w załączniku nr 2 do ustawy.

Tutejszy organ nadmienia, że definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług jest znacznie szersza niż definicja działalności gospodarczej uregulowana w ustawie z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1829, z późn. zm.), czy też w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.). W konsekwencji ocena określonych stanów na gruncie powołanych aktów prawnych może być odmienna.

W kontekście powyższego, uwzględniając definicję działalności gospodarczej należy stwierdzić, że dostawa towarów będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług tylko w sytuacji, gdy dokonana zostanie przez podmiot o statusie podatnika, który działa w takim charakterze w odniesieniu do tej konkretnie czynności. Natomiast dla stwierdzenia, że dla danej transakcji podmiot jest podatnikiem podatku od towarów i usług, konieczne jest prowadzenie przez niego działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest rolnikiem – emerytem od roku 2012. Zainteresowany wraz z współmałżonką nabyli w roku 1974 (na zasadzie małżeńskiej wspólności majątkowej) działkę oznaczoną numerem 119 o powierzchni 0,48 ha. Działka ta, zgodnie z zapisem w katastrze, stanowi grunt orny klasy R IVa i R IVb. Działka ta była cały czas użytkowana rolniczo – siew poplonów. W momencie przejścia na emeryturę, zgodnie z wolą ustawodawcy, działka użytkowana rolniczo musiała zostać wydzierżawiona – umowa dzierżawy została zawarta w roku 2013, trwa po dzień dzisiejszy i jest to umowa odpłatna. Dla terenu tego nie ma ustalonego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Natomiast Burmistrz wydał dla tej działki oraz sąsiadującej z nią działki nr 956 (stanowiącej własność żony) decyzję o warunkach zabudowy, ustalającą warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie sześciu budynków mieszkalnych jednorodzinnych wraz z infrastrukturą towarzyszącą. Wniosek o wydanie tej decyzji był inicjatywą wspólną – Wnioskodawcy i małżonki. Zainteresowany wraz z współmałżonką złożyli wspólny wniosek, zostały wydane dwie decyzje, które otrzymał Wnioskodawca i jego małżonka. Wnioskodawca wraz z małżonką planują sprzedaż wydzielonych w drodze podziału geodezyjnego działek, osobom fizycznym lub podmiotom gospodarczym, tym bardziej, że zgodnie z przepisami wynikającymi z ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników, aby otrzymać pełną emeryturę rolniczą Wnioskodawca i jego żona muszą sprzedać lub wydzierżawić posiadane grunty. O podział tych działek Zainteresowany wystąpił wspólnie z współmałżonką w roku 2016, otrzymali decyzję pozytywną. Na dzień dzisiejszy Wnioskodawca ma podpisaną umowę przedwstępną na sprzedaż części działki 119 z przeznaczeniem pod budowę obiektu handlowego. Zainteresowany nie ogłaszał sprzedaży działek w środkach masowego przekazu i na razie nie ma takiego zamiaru (potencjalny kupiec sam się do Wnioskodawcy i współmałżonki zgłosił). Teren pod budowę zostanie wydzielony w drodze podziału geodezyjnego i oznaczony nowym numerem, jako nowa działka. Zainteresowany planuje wykonać (w celu przygotowania działek do sprzedaży) odcinek drogi dojazdowej, umożliwiającej dojazd do poszczególnych działek. Innych czynności z tego zakresu Wnioskodawca nie planuje wykonywać. Zainteresowany sprzedawać będzie ten niezabudowany grunt jako składnik majątku prywatnego, użytkowanego dotychczas na cele rolnicze. Ponadto, Wnioskodawca nadmienia, iż jest czynnym podatnikiem VAT z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej (drobna działalność gospodarcza w zakresie handlu), niewykonującym czynności podlegających opodatkowaniu (zerowe deklaracje VAT-7 i zeznanie PIT-28). Działka nr 119 nie była wykorzystywana w prowadzonej przez Zainteresowanego działalności gospodarczej, z tytułu której jest podatnikiem VAT. Nieruchomość wykorzystywana była w następujący sposób: na części (część ta nie jest przeznaczona do sprzedaży i nie stanowi przedmiotu wniosku Zainteresowanego) zostały postawione budynek mieszkalny jednorodzinny i budynki gospodarcze, na pozostałej części, przeznaczonej do sprzedaży, został wybudowany (w roku 2004) obiekt szklarniowy (na działce posadowione jest ok. 45% powierzchni całkowitej obiektu). Reszta działki nr 119 wykorzystywana była pod uprawę poplonów, które nie były zbierane i nie stanowiły przedmiotu dostawy towarów lecz były przyorywane dla poprawienia struktury gleby i zapobiegania jej zachwaszczeniu. W obiekcie szklarniowym prowadzona była produkcja ogrodnicza (działy specjalne produkcji rolnej). Produkcja ta prowadzona była w latach 2004-2012. Z tego tytułu zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT była małżonka Wnioskodawcy. Żadne z współmałżonków nie było czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT z tytułu uprawy roślin poplonowych. Umowa dzierżawy części działki została zawarta w roku 2013 i jest kontynuowana do dnia dzisiejszego. Jest to umowa odpłatna. Przedmiotem umowy dzierżawy jest część działki, która wykorzystywana była pod uprawę roślin poplonowych. Pozostała część działki jest zabudowana obiektem szklarniowym, który od roku 2012 stoi pusty. Stroną umowy dzierżawy jest współmałżonka Wnioskodawcy. Podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu umowy dzierżawy jest współmałżonka Zainteresowanego. Jednocześnie usługa ta jest zwolniona z VAT.

Ponadto, Wnioskodawca podkreśla, że sprzedaż omawianych gruntów będzie czynnością o charakterze jednorazowym. Zainteresowany nie zamierza się tym zajmować w dłuższej perspektywie, nie chce prowadzić działalności gospodarczej z tym związanej, nie posiada też innych gruntów, które można by sprzedać. Czynności te są wymuszone przez państwo, wolą ustawodawcy zawartą w art. 28 ust. 1 i 4 ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników – Wnioskodawca musi ziemię sprzedać, aby otrzymywać pełną emeryturę, ponadto Zainteresowany chce sobie w ten sposób zapewnić godziwą egzystencję na dalsze lata, gdyż rolnicza emerytura nie zapewnia mu nawet podstawowego utrzymania, a wiek i stan zdrowia nie pozwala prowadzić dotychczasowej działalności gospodarczej (handel).

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą m.in. kwestii, czy transakcja sprzedaży ww. nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W przedmiotowej sprawie należy stwierdzić, że fakt zarejestrowania się żony Wnioskodawcy jako podatnika VAT czynnego z tytułu działalności rolniczej (produkcja ogrodnicza – działy specjalne produkcji rolnej), będzie miał znaczenie dla opodatkowania dostawy wydzielonej z tego gruntu działki przez Zainteresowanego.

Wskazane orzeczenie Trybunału odnosiło się do rolnika, który korzystał ze zwolnienia od podatku VAT. Natomiast w przypadku gdy sprzedaży działek należących do przedsiębiorstwa rolnego dokonuje rolnik będący czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT, należy uznać, że mamy do czynienia z działalnością gospodarczą podejmowaną przez podatnika VAT czynnego.

Użytkowanie rolniczo gruntu, na którym znajduje się obecnie obiekt szklarniowy – obejmujący działkę nr 119 – wskazuje na ścisły związek z prowadzoną działalnością rolniczą żony Wnioskodawcy, która działalność tą prowadziła jako czynny podatnik VAT.

W takiej sytuacji należy uznać, że przedmiotem planowanej dostawy będzie grunt stanowiący składnik majątkowy służący prowadzeniu działalności gospodarczej (działalności rolniczej) przez żonę Zainteresowanego.

Zatem, dostawa działki o nr 119, na którym posadowiony jest obiekt szklarniowy, w okolicznościach wskazanych w opisie sprawy będzie dostawą dokonywaną przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 2 ustawy, a więc przez podatnika podatku od towarów i usług (żonę Wnioskodawcy). Ww. obiekt był bowiem wykorzystywany przez współmałżonkę Wnioskodawcy do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie produkcji rolniczej. Ponadto pozostałą część gruntu, która jest przeznaczona do sprzedaży, żona Wnioskodawcy oddała w dzierżawę w 2013 r. – usługa ta również jest realizowana w ramach działalności gospodarczej prowadzonej przez zarejestrowanego, czynnego podatnika – żonę Wnioskodawcy.

Z wniosku nie wynika przy tym, by przedmiotowy grunt w jakikolwiek sposób był związany z zaspokojeniem prywatnych, osobistych potrzeb Wnioskodawcy lub też jego żony.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), dotyczącego kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Ze wskazanego powyżej orzeczenia C-291/92 wynika, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania danej nieruchomości, czy jej części w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych.

Powyższe potwierdzone zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., w sprawie C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, w którym stwierdzono, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Aby uznać daną nieruchomość za część majątku osobistego muszą istnieć obiektywne dowody potwierdzające przeznaczenie danej nieruchomości wyłącznie do celów prywatnych. W przedmiotowej sprawie nie istniały takie dowody.

Zatem należy stwierdzić, że sprzedaż opisanej we wniosku działki, nie będzie dokonywana w ramach zbycia majątku osobistego, ale majątku wykorzystywanego przez żonę Wnioskodawcy w prowadzonej działalności gospodarczej. Tym samym należy uznać, że sprzedaż dokonywana jest przez małżonkę Zainteresowanego w ramach działalności gospodarczej. Przy czym sprzedaż przedmiotowej działki, jako, że będzie stanowić zdefiniowaną w art. 7 ust. 1 ustawy dostawę towarów, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wobec powyższego, w przedmiotowej sprawie należy stwierdzić, że Zainteresowany nie będzie występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. Powyższe wynika z faktu, że to po stronie małżonki Wnioskodawcy będzie występował obowiązek opodatkowania dostawy ww. działki. Innymi słowy, to żona z tytułu całej transakcji sprzedaży będzie występowała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

Zatem, biorąc pod uwagę powyższe na tle przedstawionego opisu sprawy należy uznać, że z tytułu planowanej sprzedaży przedmiotowej działki Zainteresowany nie będzie zobowiązany do naliczenia podatku od towarów i usług.

Podsumowując, mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że z uwagi na fakt, iż Wnioskodawca nie będzie występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, to sprzedaż udziału w działce nr 119 nie będzie podlegała – po stronie Wnioskodawcy – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym, ocena stanowiska w kwestii uzależnienia zastosowania zwolnienia od podatku VAT przy sprzedaży nieruchomości od statusu nabywcy (pytanie oznaczone nr 2), a także w zakresie sposobu dokumentowania oraz obowiązku wykazania sprzedaży ww. działki w deklaracji VAT-7 (część pytania nr 3), stała się bezprzedmiotowa.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało ocenić całościowo jako nieprawidłowe.

Zaznacza się, że stosownie do art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych na wniosek, zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem, w niniejszej sprawie powyższa interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla żony Wnioskodawcy.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zaznacza się, że stosownie do art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych na wniosek, zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem, w niniejszej sprawie powyższa interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla żony Wnioskodawcy.

Ponadto należy zaznaczyć, że niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki, w tym uzależnienia wystąpienia podatku VAT od statusu nabywcy oraz dokumentowania sprzedaży działki. Natomiast w zakresie możliwości rozliczenia przez współmałżonkę Wnioskodawcy połowy należności z tytułu sprzedaży działki nr 119, stanowiącej własność wspólną, wniosek został załatwiony odrębnym pismem z dnia 5 września 2017 r., nr 0112-KDIL2-1.4012.334.2017.2.SS.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj