Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-2.4010.125.2017.1.AZ
z 14 września 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 lipca 2017 r. (data wpływu 18 lipca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup upominków dla kontrahentów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lipca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup upominków dla kontrahentów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT. W ramach wykonywanej działalności Wnioskodawca zamierza przekazywać swoim kontrahentom, partnerom biznesowym, doradcom, itp. (dalej: „Partnerzy”) drobne upominki w postaci papierowych voucherów lub zaproszeń do restauracji (dalej: „Upominki”). Vouchery i zaproszenia będą mieć niewielką wartość, ok. 100 – 500 zł. Po otrzymaniu Upominku, Partner będzie mógł go wymienić na dowolną (w przypadku vouchera) lub konkretną (w przypadku zaproszenia) usługę gastronomiczną, tj. posiłek lub napój w restauracji. Upominki będą kierowane do szerokiego grona odbiorców – otrzymać je będzie mógł każdy kontrahent. Przekazywanie Upominków będzie ograniczone jedynie ich ilością, którą Wnioskodawca akurat będzie dysponował.

Upominki wręczane Partnerom mają na celu promocję oraz reklamę Wnioskodawcy, co w dalszej kolejności powinno prowadzić do zachowania oraz zwiększenia przychodów. Dlatego też Upominki będą np. zapakowane w kopertę z logo firmy Wnioskodawcy lub będą posiadać nabitą pieczątkę z danymi Wnioskodawcy. Upominki mogą być również wręczane w torebce podarunkowej z logo firmy lub mogą być dołączane do długopisów, notesów, kalendarzy itp., które będą posiadać logo firmy. W przypadku zakupu większej ilości Upominków będzie istniała możliwość ich personalizacji poprzez umieszczenie przez podmiot trzeci, bezpośrednio na voucherze i zaproszeniach logo Wnioskodawcy.

Upominki będą zakupywane przez Wnioskodawcę od podmiotu trzeciego, który trudni się sprzedażą takich voucherów i zaproszeń. Wydatki ponoszone na nabycie Upominków będą ponoszone z majątku Wnioskodawcy i nie będą mu w żaden sposób zwracane.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zaprezentowane wydatki na zakup Upominków, Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu?

Zdaniem Wnioskodawcy, zaprezentowane w opisie zdarzenia przyszłego wydatki na zakup Upominków dla Partnerów, Wnioskodawca będzie mógł, zgodnie z art. 15 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1888, z późn. zm.), zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu.

Zgodnie z art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za koszty zyskania przychodów należy uznać wszystkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione oraz definitywnie poniesione wydatki, których celem jest osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie ich źródła, związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, o ile, jak wynika z art. 15 ust. 1 in fine, nie zostały one wymienione w katalogu kosztów (wydatków) zawartym w art. 16 ust. 1.

Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, każdy wydatek, poza wyraźnie wskazanymi w ustawie nie stanowiącymi kosztów, wymaga indywidualnej oceny pod kątem bezpośredniego związku z tymi przychodami i racjonalności działania dla osiągnięcia tego przychodu. Oznacza to, że podatnik podatku dochodowego od osób prawnych może zaliczyć w ciężar kosztów wszelkie faktycznie poniesione wydatki, które mają lub mogły mieć bezpośredni wpływ na wielkość osiągniętego przychodu z wyłączeniem enumeratywnie wymienionych w art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (tak: wyrok WSA w Warszawie z dnia 22 kwietnia 2015 r., sygn. akt III SA/Wa 1630/14).

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym, Wnioskodawca zamierza przekazywać Upominki swoim Partnerom w celu zacieśnienia i rozszerzenia współpracy z tymi Partnerami oraz w celu reklamy i promocji swojej firmy, co w dalszej kolejności ma prowadzić do nakłonienia tych Partnerów do rozwijania współpracy z Wnioskodawcą, a co za tym idzie, do zwiększenia przychodów Wnioskodawcy.

Mając na uwadze wyżej opisany cel przekazywania Upominków, Wnioskodawca zamierza te Upominki zapakować np. w kopertę lub torebkę podarunkową z logo firmy Wnioskodawcy, lub przybić na nich pieczątkę z danymi firmy albo przekazywać je łącznie z długopisami, notesami, kalendarzami itp. opatrzonymi w logo firmy, tak aby przekazany Upominek kojarzył się bezpośrednio z firmą Wnioskodawcy.

Jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w cytowanym powyżej wyroku, przy kwalifikowaniu danego wydatku jako kosztu uzyskania przychodów należy uwzględnić cel jego poniesienia. Biorąc pod uwagę, iż celem Wnioskodawcy, który zamierza wręczać swoim Partnerom Upominki jest promocja i reklama firmy oraz zachęcenie do podjęcia lub rozszerzenia współpracy albo zakupu towarów lub usług od Wnioskodawcy, należy uznać, że wydatki poniesione na zakup tych Upominków będą mogły stanowić koszty uzyskania przychodu.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie m. in. w Interpretacji Indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 11.09.2011 r. nr IBPBI/2/423-612/12/MS, w której organ stwierdził, że „Zarówno na gruncie orzecznictwa, jak i w praktyce gospodarczej przyjmuje się, iż gadżety o niewielkiej wartości, opatrzone logo firmy nie mają charakteru reprezentacyjnego. Zatem wydatki na zakup gadżetów opatrzonych logo firmy i przekazywanych przez Spółkę w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, będą stanowić koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 updop”.

Jednocześnie należy wskazać, że zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione na zakup Upominków dla Partnerów, nie będą stanowić kosztów reprezentacji w myśl art. 16 ust. 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, bowiem Upominki te będą niewielkiej wartości, skierowane będą do szerokiego grona odbiorców, przekazywane będą w opakowaniach z logo Spółki lub łącznie z gadżetami posiadającymi logo Spółki, a ich celem będzie nakłonienie Partnerów do zakupu towarów lub usług od Wnioskodawcy albo nawiązania współpracy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków jako kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1888, z późn. zm., dalej jako: „updop”). Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem a powstaniem przychodu lub zabezpieczeniem źródła uzyskiwania przychodów. Kosztem uzyskania przychodów będą przy tym zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia.

A zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest by wydatek łącznie spełniał następujące przesłanki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
  

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
  

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  

• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
  

• został właściwie udokumentowany,
  

• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  
  

W związku z powyższym należy stwierdzić, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy podatkowej. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zabezpieczenie tego przychodu.

W tym miejscu należy podkreślić, że to obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ww. ustawy.

W myśl art. 9 ust. 1 updop, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Z tak udokumentowanych wydatków winno ponadto wynikać, że mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i bezpośrednio lub pośrednio wpływają na wielkość osiąganych przez podatnika przychodów.

Należy także pamiętać o wyłączeniach wynikających z uregulowań zawartych w art. 16 ust. 1 updop.

Stosownie do regulacji zawartej w art. 16 ust. 1 pkt 28 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Wyłączając z kosztów podatkowych koszty reprezentacji, ustawa podatkowa nie definiuje terminu „reprezentacja”, ani też nie odsyła do innych przepisów prawa. Brak ustawowej definicji pojęcia „reprezentacja”, nie uprawnia jednak do dowolnego określania zakresu znaczeniowego tego terminu.

Należy zwrócić uwagę na interpretację ogólną Ministra Finansów z dnia 25 listopada 2013 r., nr DD6/033/127/SOH/2013/RD-120521 odnoszącą się do reprezentacji, w której wskazano m.in.: „wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych, wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 updop i art. 23 ust. 1 pkt 23 updof należy uznać te, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami takich spotkań. (…) Poniesione wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych powinny spełniać wymogi przepisów art. 15 ust. 1 updop lub art. 22 ust. 1 updof, czyli być poniesionymi w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów”.

Próbę zdefiniowania pojęcia „reprezentacji” podjął Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 17 czerwca 2013 r., sygn. akt II FSK 702/11 – do którego odnosił się Minister Finansów w powyżej powołanej interpretacji ogólnej. Sąd ten stwierdził, że celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności etc., wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami. Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest właśnie wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny. Wymienienie jako przykładowych kosztów reprezentacyjnych wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, że wydatki te zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Nie są one kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny. Kwalifikacja każdego przypadku powinna być odrębna, uzależniona od jego okoliczności.

Zdaniem Sądu, wykładnia terminu reprezentacja powinna odwoływać się do etymologii tego terminu. Wyraz „reprezentacja” pochodzi od łacińskiego „repraesentatio” oznaczającego wizerunek. Upływ czasu nie zmienił jego znaczenia i formy. Oznacza to, że ,,reprezentacja” w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. stanowi działanie w celu wykreowania oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów. W podanym znaczeniu reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika dla potrzeb ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. W takiej sytuacji wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenie swojej zasobności, profesjonalizmu. Przy tak zdefiniowanym terminie „reprezentacji” kwestia wystawności, okazałości czy też ponadprzeciętności nie ma żadnego znaczenia.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, do kategorii wydatków mających na celu osiągnięcie przychodów zalicza się także między innymi koszty reklamy.

Z uwagi na fakt, że przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia reklamy, należy – zgodnie z zasadami wykładni językowej przepisów prawa – odnieść się do definicji słownikowej tego pojęcia. Według Słownika Języka Polskiego PWN „reklama” to „działanie mające na celu zachęcenie potencjalnych klientów do zakupu konkretnych towarów lub do skorzystania z określonych usług” oraz „plakat, napis, ogłoszenie, krótki film itp. służące temu celowi”.

Pod pojęciem reklamy należy rozumieć działania podmiotu gospodarczego, mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Może być ona realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych lub zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych czy modnych, a także poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Można wobec tego wyróżnić reklamę towaru, usługi, a także reklamę firmy (przedsiębiorstwa).

Ocena charakteru wydatku (cel reprezentacyjny, czy reklamowy) możliwa jest na podstawie całokształtu działalności prowadzonej przez podatnika, rozmiarów wydatków, ich jednostkowej wartości, ustalenia kręgu osób, do których jest skierowana, okoliczności wręczania prezentów, itp. i powinna być dokonywana każdorazowo przez podatnika, który prowadząc działalność gospodarczą może najlepiej dokonać właściwej kwalifikacji danego wydatku pod kątem funkcji jaką będzie spełniać w firmie.

Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego, w ramach wykonywanej działalności Wnioskodawca zamierza przekazywać swoim kontrahentom drobne upominki w postaci papierowych voucherów lub zaproszeń do restauracji. Vouchery i zaproszenia będą mieć niewielką wartość, ok. 100 – 500 zł. Po otrzymaniu Upominku, Partner będzie mógł go wymienić na dowolną (w przypadku vouchera) lub konkretną (w przypadku zaproszenia) usługę gastronomiczną, tj. posiłek lub napój w restauracji. Upominki będą kierowane do szerokiego grona odbiorców, otrzymać je będzie mógł każdy kontrahent. Upominki wręczane partnerom mają na celu promocję oraz reklamę Wnioskodawcy, co w dalszej kolejności powinno prowadzić do zachowania oraz zwiększenia przychodów. Dlatego też upominki będą np. zapakowane w kopertę z logo firmy Wnioskodawcy lub będą posiadać nabitą pieczątkę z danymi Wnioskodawcy. Upominki mogą być również wręczane w torebce podarunkowej z logo firmy lub mogą być dołączane do długopisów, notesów, kalendarzy itp., które będą posiadać logo firmy. W przypadku zakupu większej ilości upominków będzie istniała możliwość ich personalizacji poprzez umieszczenie przez podmiot trzeci, bezpośrednio na voucherze i zaproszeniach logo Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione na zakup upominków dla partnerów, nie będą stanowić kosztów reprezentacji w myśl art. 16 ust. 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, bowiem upominki te będą niewielkiej wartości, skierowane będą do szerokiego grona odbiorców, przekazywane będą w opakowaniach z logo Spółki lub łącznie z gadżetami posiadającymi logo Spółki, a ich celem będzie nakłonienie partnerów do zakupu towarów lub usług od Wnioskodawcy albo nawiązania współpracy.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że w rozpatrywanej sprawie, wydatki na zakup upominków dla kontrahentów nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 updop.

Dokonując oceny stanowiska Spółki należy zauważyć, że działania Spółki nie zmierzają do rozpowszechniania wizerunku podatnika jako podmiotu gospodarczego, a zmierzają do: „zacieśnienia i rozszerzenia współpracy z tymi Partnerami oraz w celu reklamy i promocji swojej firmy, co w dalszej kolejności ma prowadzić do nakłonienia tych Partnerów do rozwijania współpracy z Wnioskodawcą, a co za tym idzie, do zwiększenia przychodów Wnioskodawcy”. Może na to wskazywać fakt, że Wnioskodawca kieruje drobne upominki w postaci papierowych voucherów lub zaproszeń do restauracji do szerokiego grona odbiorców. Podkreślić bowiem należy, że istotą reklamy jest zamiar dotarcia do jak najszerszej grupy odbiorców. W przypadku przeznaczenia upominków wyłącznie dla ograniczonej grupy podmiotów, należy powiązać wydatki za zakup prezentów z reprezentacją, która jest wyłączona z kosztów uzyskania przychodów.

Ponadto jak już wskazano powyżej, reklama może być realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy zróżnicowaniu środków przekazu, w tym poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Za logo uznać należy znak handlowy o charakterze graficznym, używany przez daną firmę do identyfikowania marki swojego produktu lub oferowanych usług oraz odróżniania ich od innych. Logo może obejmować zarówno nazwę przedsiębiorcy, jej skrót jak też nazwę konkretnego produktu lub usługi. Każda z tych form, jeżeli jest stosowana w określonych okolicznościach spełnia funkcje reklamowe. Identyfikowana bowiem jest z daną firmą i oferowanymi przez nią towarami lub usługami, zwiększając ich rozpoznawalność oraz pośrednio zachęcając do ich nabycia. Oznakowanie przedmiotów reklamowych poprzez logo firmy powoduje, że mogą one pełnić funkcje reklamowe.

W przedmiotowej sprawie, przekazywane przez Wnioskodawcę upominki opatrzone logo firmy, niosą ze sobą przekaz reklamowy, a tym samym mogą stanowić koszt uzyskania przychodów. Działania Spółki mają na celu zachęcenie do podjęcia lub rozszerzenia współpracy, co w konsekwencji prowadzić ma do zakupu towarów lub usług Wnioskodawcy, co w dalszej kolejności prowadzi do zachowania oraz zwiększenia przychodów. Zatem spełniony jest podstawowy wymóg wynikający z art. 15 ust. 1 updop, a mianowicie wydatki poniesione na zakup upominków dla kontrahentów poniesione są w celu osiągnięcia przychodu, zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, że wymienione przez Spółkę upominki, skierowane do szerokiego grona kontrahentów, przekazywane w opakowaniach z logo firmy, w celu nakłonienia kontrahentów do zakupu towarów lub usług od Wnioskodawcy albo nawiązania współpracy, winny być traktowane jako promocja i reklama firmy. Tym samym wydatki na nabycie upominków stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 updop.

Oznacz to tym samym, że stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup upominków dla kontrahentów należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tyko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie., ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.