Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-1.4012.100.2017.2.AJ
z 20 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 27 marca 2017 r. (data wpływu 30 marca 2017 r.), uzupełnionym w dniu 5 czerwca 2017 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• wyłączenia z opodatkowania zbycia w formie darowizny zorganizowanej części gospodarstwa rolnego, zwolnienia od podatku dzierżawy gruntów na cele rolnicze, braku obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego w związku z tymi czynnościami – jest prawidłowe,
• obowiązku składania deklaracji podatkowych z tytułu dzierżawy gruntu na cele rolnicze oraz możliwości ponownego skorzystania ze zwolnienia podmiotowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 5 czerwca 2017 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania zbycia w formie darowizny zorganizowanej części gospodarstwa rolnego, zwolnienia od podatku dzierżawy gruntów na cele rolnicze, obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego w związku z tymi czynnościami, obowiązku składania deklaracji podatkowych z tytułu dzierżawy gruntu na cele rolnicze oraz możliwości ponownego skorzystania ze zwolnienia podmiotowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wspólnie z żoną … prowadzi Pan gospodarstwo rolne o powierzchni 3,1728 ha. Głównym przedmiotem działalności tego gospodarstwa są działy specjalne produkcji rolnej (produkcja roślinna). W miesiącu wrześniu 2015 r. zrezygnowali Państwo ze „statusu rolnika ryczałtowego”. Na Pana nazwisko złożono zgłoszenie rejestracyjne VAT-R dla podatku od towarów i usług. W okresie kiedy był Pan już zarejestrowanym podatnikiem VAT, realizował inwestycję, w wyniku której wybudowane zostały folie zblokowane o powierzchni 2,56 ha, służące do produkcji roślinnej w ramach działów specjalnych produkcji rolnej.

Koszt inwestycji wyniósł ok. 192.000 zł. Od wydatków tych udokumentowanych fakturami VAT dokonał Pan odliczenia podatku naliczonego.

Folie zblokowane o powierzchni 2.560 m² wraz z działką rolną ok. 1,5 ha (w tym 0,7ha lasu) służące do produkcji rolnej w ramach działów specjalnych produkcji rolnej, stanowią zorganizowaną część gospodarstwa rolnego.

Działkę gruntów rolnych o powierzchni 1,5 ha wraz z wybudowanymi na niej foliami zblokowanymi zamierza Pan darować aktem notarialnym córce, która jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT prowadzącym gospodarstwo rolne.

Pozostałą część gospodarstwa rolnego o powierzchni 1,67 ha zamierza Pan wraz z żoną wydzierżawić na cele rolnicze. Na pozostałej części gospodarstwa znajdują się stare folie służące do produkcji roślinnej i w czasie kiedy jest Pan zarejestrowanym podatnikiem VAT w tej części gospodarstwa nie ponosił nakładów inwestycyjnych. Ponosił Pan jedynie wydatki na nakłady do bieżącej produkcji i w związku z tymi wydatkami odliczał Pan podatek naliczony (opał, nasiona, nawozy). 

Z uzupełnienia wniosku wynika, że przekazywana córce część gospodarstwa rolnego stanowi na dzień przekazania zespół składników materialnych, organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym gospodarstwie. Ta część gospodarstwa położona jest na odrębnej działce, wyposażona jest we wszelkie odrębne urządzenia niezbędne do samodzielnego prowadzenia upraw ogrodniczych pod osłonami, posiada oddzielne liczniki elektryczne i oddzielne ujęcie wody. Wyodrębniona część gospodarstwa rolnego, którą zamierza Pan przekazać córce jest przeznaczona do realizacji zadań gospodarczych, polegających na prowadzeniu upraw roślinnych ogrodniczych pod osłonami. Wyodrębniona część gospodarstwa rolnego może stanowić niezależne przedsiębiorstwo rolne samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, polegające na prowadzeniu upraw roślinnych ogrodniczych pod osłonami.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy darowizna zorganizowanej części gospodarstwa rolnego, obejmująca działkę o powierzchni 1,5 ha wraz znajdującymi się na niej foliami zblokowanymi służącymi do produkcji roślinnej w ramach działów specjalnych produkcji rolnej córce, która prowadzi gospodarstwo rolne i jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT nie będzie podlegała podatkowi od towarów i usług na podstawie art. 6 ust.1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?
2. Czy w związku z tą darowizną będzie Pan zobowiązany do korekty naliczonego podatku VAT od wydatków inwestycyjnych poniesionych na tę zorganizowaną część gospodarstwa?
3. Czy w sytuacji gdy wydzierżawią Państwo pozostałą część gruntów na cele rolnicze, czy dzierżawa ta będzie zwolniona z podatku VAT?
4. Czy dzierżawa pozostałych gruntów na cele rolnicze, na których nie były dokonywane nakłady inwestycyjne, lecz jedynie ponoszone były nakłady związane z bieżącą produkcją roślinną (wydatki na opał, nasiona, nawozy) będzie się wiązała z obowiązkiem korekty podatku naliczonego odliczonego w związku z prowadzeniem gospodarstwa rolnego?
5. Czy w wymaganym 3-letnim okresie, kiedy zrezygnował Pan ze zwolnienia z podatku, wyłącznie z tytułu dzierżawy gruntu na cele rolnicze, będzie Pan zobowiązany do składania deklaracji VAT-7?
6. Czy po upływie tego okresu może Pan ponownie skorzystać ze zwolnienia z podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, darowizna zorganizowanej części gospodarstwa córce, która jest zarejestrowanym podatnikiem VAT nie podlega podatkowi od towarów i usług.

Z tytułu tej darowizny nie będzie Pan zobowiązany do korekty naliczonego podatku VAT od wydatków inwestycyjnych poniesionych na tę zorganizowaną część gospodarstwa.

Uważa Pan, że w przypadku wydzierżawienia pozostałej części gruntów na cele rolnicze, dzierżawa ta będzie zwolniona z podatku VAT.

W Pana ocenie, nie będzie również obowiązku korekty podatku naliczonego od wydatków poniesionych na pozostałą część gospodarstwa, która ma być przedmiotem dzierżawy na cele rolnicze. Nakłady te zostały bowiem już zużyte w procesie produkcji.

We wniosku wskazano, że w przypadku kiedy będzie Pan tylko wydzierżawiał część swojego gospodarstwa na cele rolnicze, to do upływu 3-letniego okresu, który jest wymagany po rezygnacji ze zwolnienia, będzie Pan zobowiązany do składania deklaracji rozliczeniowych VAT-7, natomiast po upływie tego okresu może powrócić do zwolnienia z podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest:

• prawidłowe w zakresie wyłączenia z opodatkowania zbycia w formie darowizny zorganizowanej części gospodarstwa rolnego, zwolnienia od podatku dzierżawy gruntów na cele rolnicze, braku obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego w związku z tymi czynnościami,
• nieprawidłowe w zakresie obowiązku składania deklaracji podatkowych z tytułu dzierżawy gruntu na cele rolnicze oraz możliwości ponownego skorzystania ze zwolnienia podmiotowego.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy – przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie „transakcji zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma on zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Należy zauważyć, że powyższa regulacja stanowi implementację art. 19 ust. 1 i 2 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.) – zwanej dalej Dyrektywą 112.

W myśl art. 19 ust. 1 i 2 Dyrektywy 112, w przypadku przekazania odpłatnie lub nieodpłatnie, lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

Należy zaznaczyć, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”. Zatem dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy posłużyć się definicją sformułowaną w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 55¹ Kodeksu cywilnego – przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Zatem składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że powyższa definicja opisuje przedsiębiorstwo w ujęciu przedmiotowym, jako zespół niematerialnych i materialnych składników stanowiący przedmiot prawa w szerokim znaczeniu. Użyte w ww. przepisie określenie „w szczególności” wskazuje jedynie na przykładowe wyliczenie składników przedsiębiorstwa. Oznacza to, że z jednej strony w jego skład mogą wchodzić inne elementy, niewymienione w tym artykule, a z drugiej, brak któregoś z tych elementów nie pozbawia zespołu rzeczy i praw przymiotu przedsiębiorstwa.

W myśl art. 55² Kodeksu cywilnego – czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym. Składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami tak, żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Zaznaczyć należy jednak, że w przypadku osób fizycznych termin „przedsiębiorstwo” odnosi się do całego zakresu prowadzonej przez nie działalności gospodarczej.

Zgodnie z treścią art. 55³ Kodeksu cywilnego, za gospodarstwo rolne uważa się grunty rolne wraz z gruntami leśnymi, budynkami lub ich częściami, urządzeniami i inwentarzem, jeżeli stanowią lub mogą stanowić zorganizowaną całość gospodarczą, oraz prawami związanymi z prowadzeniem gospodarstwa rolnego.

Wprawdzie w przepisach ustawy Kodeks cywilny, gospodarstwo rolne zostało zdefiniowane odrębnie od przedsiębiorstwa, to jednak można przyjąć, że spełnia ono określone w tej ustawie wymogi właściwe dla przedsiębiorstwa. Zatem należy przyjąć, że gospodarstwo rolne (pomimo jego odrębnego zdefiniowania zarówno w ustawie o podatku od towarów i usług, jak i w ustawie Kodeks cywilny), stanowi podobną do przedsiębiorstwa jednostkę organizacyjną, w ramach której prowadzona jest działalność gospodarcza.

Należy również wskazać, że – stosownie do treści art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług – przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

W świetle powołanych przepisów należy wskazać, że podstawowym wymogiem jest, aby zorganizowana cześć przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana cześć przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako np. dział, wydział, oddział. Ocena ta musi być dokonana według podstawowego kryterium, tj. ustalenia jaka rolę składniki majątkowe i związane z nimi prawa materialne odgrywały w funkcjonowaniu dotychczasowego przedsiębiorstwa (na ile stanowiły wyodrębniona organizacyjnie całość). Elementami zespołu składników materialnych i niematerialnych, stanowiących zorganizowaną cześć przedsiębiorstwa, powinny być w szczególności aktywa obrotowe, ale także czynnik ludzki, a wiec pracowniczy.

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację w której poprzez odpowiednią ewidencje zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa.

Zatem, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

• istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań;
• zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;
• składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych;
• zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Na tle przedstawionego opisu sprawy Wnioskodawca ma wątpliwości czy przekazanie córce gospodarstwa rolnego w formie darowizny będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak wskazano powyżej, aby czynność była wyłączona spod zakresu przepisów ustawy, przedmiotem zbycia musi być przedsiębiorstwo jako całość lub jego zorganizowana część.

Mając na uwadze przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie będziemy mieli do czynienia ze zbyciem (darowizną) zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Wprawdzie w przepisach ustawy Kodeks cywilny, gospodarstwo rolne zostało zdefiniowane odrębnie od przedsiębiorstwa, to jednak można przyjąć, że spełnia ono określone w tej ustawie wymogi właściwe dla przedsiębiorstwa. Jak wskazano wcześniej przedsiębiorstwo / zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym. Składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa / zorganizowanej części przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie / zorganizowanej części przedsiębiorstwa zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami tak, żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej. Zatem należy przyjąć, że gospodarstwo rolne stanowi podobną do przedsiębiorstwa jednostkę organizacyjną, w ramach której prowadzona jest działalność gospodarcza.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca, będący podatnikiem podatku od towarów i usług prowadzi gospodarstwo rolne o powierzchni 3,1728 ha. Głównym przedmiotem działalności tego gospodarstwa są działy specjalne produkcji rolnej (produkcja roślinna).

Wnioskodawca zamierza darować aktem notarialnym córce działkę gruntów rolnych o powierzchni 1,5 ha wraz z wybudowanymi na niej foliami zblokowanymi. Córka Wnioskodawcy jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT prowadzącym gospodarstwo rolne.

Przekazywana córce część gospodarstwa rolnego stanowi na dzień przekazania zespół składników materialnych, organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym gospodarstwie. Ta część gospodarstwa położona jest na odrębnej działce, wyposażona jest we wszelkie odrębne urządzenia niezbędne do samodzielnego prowadzenia upraw ogrodniczych pod osłonami, posiada oddzielne liczniki elektryczne i oddzielne ujęcie wody.

Wyodrębniona część gospodarstwa rolnego, którą zamierza Pan przekazać córce jest przeznaczona do realizacji zadań gospodarczych, polegających na prowadzeniu upraw roślinnych ogrodniczych pod osłonami i może stanowić niezależne przedsiębiorstwo rolne samodzielnie realizujące zadania gospodarcze.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa należy stwierdzić, że o ile zbywana w formie darowizny część gospodarstwa rolnego faktycznie stanowi funkcjonalnie, organizacyjnie i finansowo wyodrębniony zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązania) przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, to darowizna wskazanych składników majątku – stosownie do zapisu art. 6 pkt 1 ustawy – jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym darowizna zorganizowanej części gospodarstwa córce, która jest zarejestrowanym podatnikiem VAT nie podlega podatkowi od towarów i usług uznano za prawidłowe.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, na mocy ust. 2 powołanego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przepisu art. 41 ust. 1 ustawy wynika, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-2c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

I tak, zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 2 obowiązującego od dnia 1 kwietnia 2014 r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz. U. z 2015 r., poz. 736 z późn. zm.), zwalnia się od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze.

Zgodnie z art. 693 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do użytkowania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz. Stosownie do § 2 ww. przepisu, czynsz może być zastrzeżony w pieniądzach lub świadczeniach innego rodzaju. Może być również oznaczony w ułamkowej części pożytków.

Tak więc dzierżawa jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie dzierżawcy polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Zatem biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że będąca usługą dzierżawa, wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywana jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych, bez względu na to, czy dzierżawa będzie prowadzona w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych. Sam charakter stosunku prawnego, jaki kształtuje umowa dzierżawy, wskazuje, że ma ona długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe.

Z powyższych przepisów wynika, że co do zasady dzierżawa gruntów stanowi odpłatne świadczenie usług i czynność ta jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług według stawki podstawowej zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy.

Wyjątek stanowi dzierżawa gruntów przeznaczonych na cele rolnicze, która korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia, pod warunkiem łącznego spełnienia przesłanek co do przedmiotu i celu takiej umowy. Podatnik podatku VAT będzie mógł skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania omawianej usługi podatkiem od towarów i usług, jeśli zawarta zostanie umowa dzierżawy gruntu, która w swojej treści zawierać będzie m.in. postanowienia, z których w sposób niebudzący wątpliwości wynika, że dzierżawiony grunt jest przeznaczony wyłącznie na cele rolnicze.

Przepisy powołanej ustawy nie definiują pojęcia „cele rolnicze”, jednakże w art. 2 pkt 15 ustawy zdefiniowana została działalność rolnicza, przez którą rozumie się produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.20.13.0) oraz bambusa (PKWiU ex 01.29.30.0), a także świadczenie usług rolniczych.

Posiłkując się zapisem powyższej definicji uznać należy, że gruntem przeznaczonym na cele rolnicze jest grunt, który wydzierżawiający przekazuje na cele działalności, o której mowa w art. 2 pkt 15 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że wraz z żoną zamierza Pan część gospodarstwa rolnego o powierzchni 1,67 ha wydzierżawić na cele rolnicze. Na tej części gospodarstwa znajdują się stare folie służące do produkcji roślinnej i w czasie, od kiedy jest Pan zarejestrowanym podatnikiem VAT, w tej części gospodarstwa nie ponosił nakładów inwestycyjnych. Ponosił Pan jedynie wydatki na nakłady do bieżącej produkcji i w związku z tymi wydatkami odliczał Pan podatek naliczony (opał, nasiona, nawozy). 

Mając na uwadze powołane przepisy należy wskazać, że świadcząc usługi dzierżawy posiadanych gruntów rolnych będzie Pan występował jako podatnik podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzący działalność gospodarczą w tym zakresie.

Należy wskazać, że ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta dzierżawa gruntów przeznaczonych na cele rolnicze, pod warunkiem łącznego spełnienia przesłanek co do przedmiotu i celu takiej umowy. Ponadto należy zauważyć, że decydujące znaczenie w kwestii możliwości zastosowania zwolnienia od podatku VAT dzierżawy gruntów jest ich faktyczne przeznaczenie przez dzierżawcę oraz wykorzystanie przez niego na cele rolnicze.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz treść powołanych przepisów w kontekście przedstawionego opisu sprawy należy stwierdzić, że skoro na części nieruchomości, która ma być przedmiotem dzierżawy prowadzona jest faktycznie wyłącznie działalność rolnicza a z zawartej umowy będzie wynikało, że nieruchomość oddaje się w dzierżawę z przeznaczeniem prowadzenia na niej działalności rolniczej, to planowana dzierżawa opisanych gruntów będzie korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie § 3 ust. 1 pkt 2 powołanego rozporządzenia. Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie uznano za prawidłowe.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z ww. przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki tj. odliczenia dokonuje podatnik VAT oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Istotna jest intencja nabycia – jeśli dany zakup ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas – po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych – odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

Zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego oraz podmiotu zobowiązanego do ich dokonania zostały określone w art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 91 ust. 1 ustawy o VAT, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Stosownie do art. 91 ust. 2 ustawy o VAT, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Szczegółowy sposób dokonywania korekt określa art. 91 ust. 3-9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi (art. 91 ust. 7).

Jak wynika z art. 91 ust. 7a ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.

W przypadku towarów i usług innych niż wymienione w ust. 7a, wykorzystywanych przez podatnika do działalności gospodarczej, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 1, ust. 2 zdanie trzecie i ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 7c (art. 91 ust. 7b).

Jeżeli zmiana prawa do obniżenia podatku należnego wynika z przeznaczenia towarów lub usług, o których mowa w ust. 7b, wyłącznie do wykonywania czynności, w stosunku do których nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego, lub wyłącznie do czynności, w stosunku do których takie prawo przysługuje – korekty, o której mowa w ust. 7, stosownie do zapisu art. 91 ust. 7c, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym wystąpiła ta zmiana. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towary lub usługi do użytkowania, upłynęło 12 miesięcy.

W przypadku zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od towarów i usług, innych niż wymienione w ust. 7a i 7b, w szczególności towarów handlowych lub surowców i materiałów, nabytych z zamiarem wykorzystania ich do czynności, w stosunku do których przysługuje pełne prawo do obniżenia podatku należnego lub do czynności, w stosunku do których prawo do obniżenia podatku należnego nie przysługuje, i niewykorzystanych zgodnie z takim zamiarem do dnia tej zmiany, korekty podatku naliczonego dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okresy rozliczeniowe, w których wystąpiła ta zmiana art. 91 ust. 7d.

Zgodnie natomiast z art. 91 ust. 9 ustawy o VAT w przypadku transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, korekta określona w ust. 1-8 jest dokonywana odpowiednio przez nabywcę przedsiębiorstwa lub nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że w miesiącu wrześniu 2015 r. zrezygnował Pan ze statusu rolnika ryczałtowego i dokonał zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R dla podatku od towarów i usług. Jako zarejestrowany podatnik VAT, realizował Pan inwestycję, w wyniku której wybudowane zostały folie zblokowane o powierzchni 2,56 ha służące do produkcji roślinnej w ramach działów specjalnych produkcji rolnej. Koszt inwestycji wyniósł ok. 192.000 zł. Od wydatków tych udokumentowanych fakturami VAT dokonał Pan odliczenia podatku naliczonego. Obecnie – część gospodarstwa wraz z wybudowanymi na niej foliami zblokowanymi, stanowiącą zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego – planuje Pan przekazać w formie darowizny córce, która jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, prowadzącym gospodarstwo rolne. Natomiast pozostałą część gospodarstwa rolnego zamierza Pan wraz z żoną wydzierżawić na cele rolnicze. Na tej część gospodarstwa znajdują się stare folie służące do produkcji roślinnej i w czasie od kiedy jest Pan zarejestrowanym podatnikiem VAT w tej części gospodarstwa nie ponosił nakładów inwestycyjnych. Ponosił Pan jedynie wydatki na nakłady do bieżącej produkcji i w związku z tymi wydatkami odliczał Pan podatek naliczony (opał, nasiona, nawozy).

Odnosząc zatem treść cytowanych wyżej przepisów do opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że planowane zbycie w drodze darowizny części gospodarstwa rolnego będzie stanowiło – jak już wyżej wskazano – zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa, wyłączone spod działania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług na podstawie art. 6 pkt 1 tej ustawy.

Powyższa transakcja nie będzie się dla Pana – jako przekazującego – wiązała z obowiązkiem dokonania korekty w zakresie podatku naliczonego związanego z nabytymi (wytworzonymi) środkami trwałymi gospodarstwa, gdyż ewentualny obowiązek korekty podatku naliczonego w tym zakresie ciążyć będzie na nabywcy, o czym stanowi art. 91 ust. 9 ustawy o VAT.

Nie będzie Pan również obowiązany do korekty podatku naliczonego związanego z ponoszeniem bieżących wydatków związanych z prowadzoną produkcją roślinną, tj. zakupem opału, nasion, nawozów. Należy bowiem wskazać, że jak wynika z powołanego art. 91 ust. 7d ustawy, korekty podatku naliczonego dokonuje się w odniesieniu do towarów handlowych lub surowców i materiałów, nabytych z zamiarem wykorzystania ich do czynności, w stosunku do których przysługuje pełne prawo do obniżenia podatku należnego lub do czynności, w stosunku do których prawo do obniżenia podatku należnego nie przysługuje, których nie wykorzystano zgodnie z takim zamiarem do dnia zmiany ich przeznaczenia. Natomiast jak wynika z opisu sprawy, nabyte towary (opał, nasiona, nawozy) zostały wykorzystane w dotychczas prowadzonej produkcji. W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie uznano za prawidłowe.

Odnośnie kwestii sporządzania i składania deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług należy wskazać, że stosownie do treści art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

Natomiast na podstawie art. 99 ust. 7 ustawy, przepisu ust. 1 nie stosuje się do podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113, oraz podmiotów wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub na podstawie przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, chyba że:

1. przysługuje im zwrot różnicy podatku lub zwrot podatku naliczonego zgodnie z art. 87 lub przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 1 pkt 3;
2. są obowiązani do dokonania korekty podatku odliczonego, o której mowa w art. 90a, art. 90c lub art. 91, lub
3. są obowiązani do dokonania korekty, o której mowa w art. 89a ust. 4 lub art. 89b ust. 1, lub uprawnieni do dokonania korekty, o której mowa w art. 89b ust. 4.

Jak wynika z art. 82 ust. 3 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, wprowadzić inne niż określone w art. 43-81 zwolnienia od podatku, a także określić szczegółowe warunki stosowania tych zwolnień, uwzględniając:

1. specyfikę wykonywania niektórych czynności oraz uwarunkowania obrotu gospodarczego niektórymi towarami;
2. przebieg realizacji budżetu państwa;
3. potrzebę uzyskania dostatecznej informacji o towarach będących przedmiotem zwolnienia;
4. przepisy Unii Europejskie

Na podstawie powyższej delegacji zostało wydane powołane wcześniej rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień, na podstawie którego zwalnia się od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze (§ 3 ust. 1 pkt 2).

Odnosząc powołane przepisy do przedstawionego opisu sprawy należy stwierdzić, że o ile w wyniku planowanych czynności (zbycie w formie darowizny części gospodarstwa oraz wydzierżawienie pozostałej części gospodarstwa z przeznaczeniem na cele prowadzenia działalności rolniczej) czynności zaprzestanie Pan prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie produkcji roślinnej i będzie osiągał obrót wyłącznie z dzierżawy gruntów na cele rolnicze, zwolnionej od podatku na podstawie § 3 ust. 1 pkt 2 ww. rozporządzenia, to stosownie do zapisu art. 99 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług, nie będzie miał Pan obowiązku składania deklaracji podatkowych.

Wobec tego, stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie uznano za nieprawidłowe.

Ustosunkowując się natomiast do kwestii ponownego wyboru zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług należy wskazać co następuje.

Jak wynika z zapisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2).

Na podstawie art. 15 ust. 4 ustawy, w przypadku osób fizycznych prowadzących wyłącznie gospodarstwo rolne, leśne lub rybackie za podatnika uważa się osobę, która złoży zgłoszenie rejestracyjne, o którym mowa w art. 96 ust. 1.

Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio do osób fizycznych prowadzących wyłącznie działalność rolniczą w innych niż wymienione w ust. 4 przypadkach (art. 15 ust. 5).

Na podstawie art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

W przypadku osób fizycznych, o których mowa w art. 15 ust. 4 i 5, zgłoszenie rejestracyjne może być dokonane wyłącznie przez jedną z osób, na które będą wystawiane faktury przy zakupie towarów i usług i które będą wystawiały faktury przy sprzedaży produktów rolnych (art. 96 ust. 2).

Jak wynika z art. 96 ust. 10 ustawy, podatnicy zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, u których następnie sprzedaż została zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub którzy następnie zgłosili, że będą wykonywać wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43, pozostają w rejestrze jako podatnicy VAT zwolnieni.

Na tle przedstawionego opisu sprawy należy również wskazać, że na podstawie art. 43 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, rolnik ryczałtowy dokonujący dostawy produktów rolnych lub świadczący usługi rolnicze, które są zwolnione od podatku na podstawie ust. 1 pkt 3, może zrezygnować z tego zwolnienia pod warunkiem dokonania zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w art. 96 ust. 1 i 2.

Natomiast zgodnie z art. 43 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnicy, o których mowa w ust. 3, którzy zrezygnowali ze zwolnienia od podatku, mogą po upływie 3 lat od daty rezygnacji ze zwolnienia ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1 pkt 3. Zwolnienie, o którym mowa w zdaniu pierwszym, obowiązuje pod warunkiem pisemnego zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca (kwartału), od którego podatnicy ci ponownie chcą skorzystać ze zwolnienia.

Stosownie do zapisu art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z art. 113 ust. 2, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
   
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
   
   
   
   1. transakcji związanych z nieruchomościami,
      
   2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
      
   3. usług ubezpieczeniowych
      

• jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych.

Na podstawie art. 113 ust. 11 ustawy, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Z opisu sprawy wynika, że w wyniku rezygnacji ze zwolnienia, o której mowa w art. 43 ust. 3 ustawy, utracił Pan status rolnika ryczałtowego. Jeżeli zatem w wyniku planowanych przez Pana działań zaprzestanie Pan prowadzenia działalności rolniczej, a jedynymi osiąganymi obrotami będzie należność z tytułu dzierżawy gruntów, to w opisanej sprawie nie znajdzie zastosowania przepis art. 43 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług.

W tych okolicznościach, skoro licząc od końca roku, w którym zrezygnował Pan ze zwolnienia od podatku upłynął rok, to stosownie do zapisu art. 113 ust. 11 ustawy, będzie Pan mógł ponownie skorzystać ze zwolnienia podmiotowego określonego w przepisie art. 113 ust. 1 ustawy, przy założeniu, że wartość sprzedaży – zgodnie z tym przepisem – nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł.

Tym samym, stanowisko w tym zakresie uznano za nieprawidłowe.

Końcowo należy wskazać, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.