Interpretacja Szef Krajowej Administracji Skarbowej
DPP8.8101.23.2017.WCH
z 22 sierpnia 2017 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

ZMIANA INTERPRETACJI INDYWIDUALNEJ


Na podstawie art. 14e § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), w związku z art. 223 ust. 2 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U. z 2016 r. poz. 1948, z późn.zm.), Szef Krajowej Administracji Skarbowej, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 28 lutego 2012 r. nr IBPP3/443-1270/11/PH, wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 listopada 2011 r. (data wpływu 30 listopada 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 23 lutego 2012 r. (data wpływu 27 lutego 2012 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z decyzji organu celnego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 listopada 2011 r. do Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach został złożony wniosek z dnia 15 listopada 2012 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z decyzji organu celnego w przypadku gdy towar został usunięty spod dozoru celnego w procedurze tranzytu. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 23 lutego 2012 r. (data wpływu 27 lutego 2012 r.).

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest podmiotem zarejestrowanym jako podatnik czynny VAT, który wykonuje samodzielnie działalność gospodarczą m. in. w zakresie agencji celnej. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca (podatnik) otrzymuje od innego podmiotu (kontrahenta) zlecenie wykonania usługi wypełnienia dokumentów celnych oraz zgłoszenia towaru do wspólnej procedury tranzytowej. Warunkiem wykonania tej usługi jest posiadanie przez Wnioskodawcę zabezpieczenia należności celnych przypadających od towarów objętych procedurą tranzytu. Podczas tranzytu towar zostaje usunięty spod dozoru celnego (np. kradzież towaru) przez osobę trzecią. W konsekwencji decyzją Naczelnik Urzędu Celnego zobowiązuje podmiot udzielający zabezpieczenia - Wnioskodawcę jako głównego zobowiązanego do zapłaty kwoty podatku od towarów i usług towaru objętego procedurą tranzytu. Kwota ta zostaje przez Wnioskodawcę zapłacona.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego, wynikającego z decyzji organu celnego, w deklaracji za miesiąc, w którym podatnik otrzymał decyzję, w przypadku gdy towar został usunięty spod dozoru celnego w procedurze tranzytu ?

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 1 podatnikami VAT są m.in. osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, na których ciąży obowiązek uiszczenia cła. Obowiązek uiszczenia cła ciąży na dłużniku, czyli generalnie na zgłaszającym. W przypadku przedstawicielstwa pośredniego również na przedstawicielu (agencji celnej) ciąży obowiązek uiszczenia cła. Dlatego też przedstawiciel pośredni może być uznawany za podatnika VAT z tytułu importu towarów, bowiem obowiązek uiszczenia cła ciąży zarówno na przedstawicielu (agencji celnej), jak i jego zleceniodawcy. Okoliczność ta przesądza o tym, że status podatnika VAT z tytułu importu towarów przysługuje obu podmiotom. Stanowisko to zostało już niejednokrotnie potwierdzone przez orzecznictwo sądowe, wskazując dla przykładu wyrok NSA z dnia 6 maja 2009 r., sygn. akt I FSK 233/08 czy też wyrok WSA w Krakowie z dnia 9 listopada 2010 r., sygn. akt I SA/Kr 1089/10. Orzeczenia te w sposób jednoznaczny stwierdziły, że agencja celna jest podatnikiem podatku VAT. Z orzeczeń tych wynika, że zdarzeniem powodującym powstanie obowiązku podatkowego w podatku VAT jest import towarów, a obowiązek podatkowy wiąże się z powstaniem długu celnego. Za podatników uznaje się przy tym m.in. podmioty na których ciąży obowiązek zapłaty cła. Oznacza to, że w pewnym sensie postanowienia przepisów celnych kształtują zobowiązania w zakresie podatku VAT i to zarówno od strony podmiotowej i przedmiotowej.

Zdaniem Wnioskodawcy każdorazowe powstanie długu celnego powoduje powstanie obowiązku podatkowego względem osoby, którą dług celny obciąża, niezależnie od tego czy wykonywała ona czynności, o których mowa w art. 5 VAT. Oznacza to w ocenie Wnioskodawcy, że aby stać się podatnikiem podatku od towarów i usług, agencja celna nie musi dokonać czynności importu, a więc przywozu towarów na polski obszar, gdyż wystarczająca jest okoliczność, że ciąży na niej obowiązek zapłaty cła w związku ze złożonym zgłoszeniem celnym, bowiem ustawodawca nie związał obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług z faktem importu towaru, lecz z okolicznością złożenia zgłoszenia celnego.

Za zgłoszenie celne uważa się czynność, w wyniku której podmiot w prawem przewidzianej formie i w sposób określony deklaruje zamiar objęcia towaru daną procedurą celną, w tym również procedurą tranzytu. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że w przypadku procedury tranzytu, główny zobowiązany występując przed organami celnymi zobowiązuje się we własnym imieniu, a nie w imieniu innych osób zapewnić wykonanie tranzytu zgodnie z obowiązującymi przepisami.

Zdaniem Wnioskodawcy również przepisy dotyczące odliczenia podatku naliczonego zdają się umożliwiać odliczenie przez przedstawiciela pośredniego. Art. 86 VAT wskazuje, że w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi VAT przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Natomiast kwotę podatku naliczonego stanowi w przypadku importu towarów suma kwot podatku wynikająca z dokumentu celnego i deklaracji importowej. Zaznaczyć trzeba, że zarówno w Kodeksie celnym, jak i ustawie o podatku od towarów i usług nie ma definicji dokumentu celnego. Tym samym wobec braku zdefiniowania dokumentu celnego należy przyjąć, że zarówno decyzje celne, jak również dokumenty SAD są dokumentami celnymi. Na podstawie tych dokumentów podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z nich wynikającego.

Uwzględniając powyższe rozważania Wnioskodawca uznał, że prawo do odliczenia VAT z tytułu importu towarów oderwane jest od kwestii nabycia tego towaru, czyli odliczenia VAT może dokonać również importer, który nie dysponuje tym towarem jak właściciel lub przedstawiciel pośredni, który składając zgłoszenie celne działa w swoim imieniu lecz na rzecz zleceniodawcy. Natomiast agencja celna działająca jako przedstawiciel pośredni wykonuje usługi dające prawo do odliczenia VAT. Należy więc uznać, że agencja celna, będąc podatnikiem VAT z tytułu importu towarów, w ramach świadczenia usług powinna mieć prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z dokumentów celnych.

Wnioskodawca wskazał również, że naliczenie podatku przez Urząd Celny od towarów usuniętych spod dozoru celnego ma bezpośredni związek z wykonywaniem czynności opodatkowanych podatkiem VAT, a zatem nie powinno być jego zdaniem przeszkód do odliczenia od podatku należnego kwoty podatku zapłaconego w wyniku otrzymania decyzji Urzędu Celnego określającej kwoty podatku z tytułu importu towarów, bowiem nie zachodzi żadna z okoliczności wyłączających możliwość odliczenia podatku naliczonego wymienionych w art. 88 VAT.

Wnioskodawca zaznaczył również, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego jest podstawowym i fundamentalnym prawem podatnika wynikającym z samej konstrukcji podatku od towarów i usług jako podatku od wartości dodanej. Podatnik może zostać pozbawiony tego prawa tylko w tych przypadkach, gdy wynika to wprost z obowiązujących przepisów podatkowych. Powinna być zatem preferowana taka wykładnia tych przepisów, która w jak najmniejszym stopniu prowadzi do ograniczenia prawa odliczenia podatku naliczonego. Jakakolwiek rozszerzająca interpretacja przepisów pozbawiających podatnika prawa do odliczenia podatku naliczonego wydaje się niedopuszczalna.

Również orzecznictwo ETS zdaniem Wnioskodawcy wskazuje na prymat, jeśli chodzi o ocenę prawa do odliczenia, kryterium związku z działalnością gospodarczą rozumianą szeroko (stanowiącą kompleks różnych czynności, również tych, które nie stanowią czynności opodatkowanych) nad związkiem z konkretną czynnością opodatkowaną. Jeśli dana czynność jest wykonywana w kontekście opodatkowanej działalności gospodarczej, to podatnikowi powinno przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Podsumowując, jeżeli Wnioskodawca ma obowiązek zapłaty cła, z tytułu świadczenia usług w zakresie udzielania dla realizowanej w swoim imieniu, lecz na rzecz innych podmiotów procedury tranzytu wspólnotowego, powinien mieć prawo do odliczenia podatku VAT zapłaconego w wyniku decyzji, wydanej przez organ celny, w związku z usunięciem towaru spod dozoru celnego, ponieważ czynności te mają związek z działalnością opodatkowaną Wnioskodawcy.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku z dnia 23 lutego 2012r. Wnioskodawca wskazał jako termin do rozliczenia podatku VAT – deklarację za miesiąc, w którym podatnik otrzymał decyzję z organów celnych.

W dniu 28 lutego 2012 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając na podstawie przepisu § 5 i § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), w imieniu Ministra Finansów – wydał interpretację indywidualną nr IBPP3/443-1270/11/PH, w której uznał, iż w świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy, Szef Krajowej Administracji Skarbowej stwierdza, że interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach nie jest prawidłowa.

W wyniku przeprowadzonej analizy przedmiotowej sprawy stwierdzono, że interpretacja indywidualna z dnia 28 lutego 2012 r. nr IBPP3/443-1270/11/PH wydana w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach jest nieprawidłowa, dlatego też uzasadnione jest dokonanie jej zmiany. Zdaniem Szefa Krajowej Administracji Skarbowej stanowisko Wnioskodawcy wyrażone we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz.1221) w brzmieniu obowiązującym w dniu wydania zmienianej interpretacji indywidualnej, zwanej dalej „ustawą o VAT”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlega import towarów.

W myśl art. 2 pkt 7 ustawy o VAT, przez import towarów należy rozumieć przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami podatku od towarów i usług są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast przepis art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT stanowi, że podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, również w przypadku, gdy na podstawie przepisów celnych importowany towar jest zwolniony od cła albo cło na towar zostało zawieszone, w części lub w całości, albo zastosowano preferencyjną, obniżoną lub zerową stawkę celną.

Zgodnie z art. 33 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1 i 2, są obowiązani do obliczenia i wykazania w zgłoszeniu celnym kwoty podatku, z uwzględnieniem obowiązujących stawek, z zastrzeżeniem art. 33b.

Stosownie do art. 33 ust. 2 ustawy o VAT jeżeli organ celny stwierdzi, że w zgłoszeniu celnym kwota podatku została wykazana nieprawidłowo, naczelnik urzędu celnego wydaje decyzję określającą podatek w prawidłowej wysokości. Naczelnik urzędu celnego może określić kwotę podatku w decyzji dotyczącej należności celnych.

W myśl art. 34 ust. 1 ustawy o VAT w przypadkach innych niż określone w art. 33 ust. 1 - 3 kwotę podatku należnego z tytułu importu towarów określa naczelnik urzędu celnego w drodze decyzji.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W przypadku importu towarów kwotę podatku naliczonego stanowi:

  • suma kwot podatku wynikająca z dokumentu celnego i deklaracji importowej (art. 86 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT),
  • kwota podatku należnego z tytułu importu towarów - w przypadkach, o których mowa w art. 33a (art. 86 ust. 2 pkt 5 ustawy o VAT).

W przypadku decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz w art. 34 prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał decyzję; obniżenie kwoty podatku należnego następuje pod warunkiem dokonania przez podatnika zapłaty podatku wynikającego z decyzji (art. 86 ust. 10 pkt 6 ustawy o VAT).

Z przytoczonych przepisów wynika, że podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony jedynie w takim zakresie, w jakim nabyte towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu. Zatem aby podatnik miał prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z otrzymanych dokumentów celnych, czy też z posiadanej decyzji naczelnika urzędu celnego warunkiem koniecznym jest wykorzystanie importowanego towaru do działalności opodatkowanej tego podatnika.

Stosownie do art. 168 lit. e) dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), jeżeli towary i usługi wykorzystywane są na potrzeby opodatkowanych transakcji podatnika, podatnik jest uprawniony, w państwie członkowskim, w których dokonuje tych transakcji, do odliczenia następujących kwot od kwoty VAT, który jest zobowiązany zapłacić - VAT należnego lub zapłaconego z tytułu importu towarów na terytorium tego państwa członkowskiego. Powyższe oznacza, że podatnik jest uprawniony do odliczenia podatku VAT należnego lub zapłaconego w związku z importem towarów do państwa członkowskiego, w którym przeprowadza on transakcje podlegające opodatkowaniu w zakresie, w jakim te (importowane) towary są wykorzystywane do celów tych opodatkowanych transakcji.

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, zwanym dalej „TSUE”, prawo do odliczenia VAT obciążającego nabycie towarów lub usług zakłada, że wydatki poczynione w celu ich nabycia stanowią elementy cenotwórcze transakcji objętych podatkiem należnym, które rodzą prawo do odliczenia (vide np. wyroki: w sprawie C-16/00 Cibo Participations SA, pkt 31; a także w sprawie C 465/03 Kretztechnik, pkt 35; w sprawie C 435/05 Inverstrand BV, pkt 23; w sprawie C 437/06 Securenta, pkt 27; w sprawie C-29/08 AB SKF pkt 57).

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca, dalej zwanym: „Spółka, Wnioskodawca” będący czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług wykonuje samodzielnie działalność gospodarczą m. in. w zakresie agencji celnej. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca otrzymuje od innego podmiotu (kontrahenta) zlecenie wykonania usługi wypełnienia dokumentów celnych oraz zgłoszenia towaru do wspólnej procedury tranzytowej. Warunkiem wykonania tej usługi jest posiadanie przez Wnioskodawcę zabezpieczenia należności celnych przypadających od towarów objętych procedurą tranzytu. Podczas tranzytu towar zostaje usunięty spod dozoru celnego (np. kradzież towaru) przez osobę trzecią. W konsekwencji decyzją Naczelnik Urzędu Celnego zobowiązuje podmiot udzielający zabezpieczenia - Wnioskodawcę jako głównego zobowiązanego do zapłaty kwoty podatku od towarów i usług towaru objętego procedurą tranzytu. Kwota ta zostaje przez Wnioskodawcę zapłacona.

Kwestią do rozstrzygnięcia w przedstawionym we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej zagadnieniu jest ustalenie czy Wnioskodawcy przysługuje w przedstawionych okolicznościach sprawy prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z decyzji organu celnego.

Mając na względzie przywołane powyżej przepisy prawa oraz orzecznictwo TSUE należy stwierdzić, że co do zasady prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko czynnym podatnikom podatku od towarów i usług w przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć można więc podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika.

Zagadnieniem prawa podatnika – przewoźnika do odliczenia podatku naliczonego z tytułu importu towarów zajmował się TSUE. W wyroku z dnia 25 czerwca 2015 r. w sprawie C-187/14 Skatteministeriet przeciwko DSV Road A/S TSUE wskazał, że zgodnie z art. 168 lit. e) dyrektywy 2006/112/WE prawo do odliczenia istnieje jedynie wówczas, gdy przywiezione towary są wykorzystywane na potrzeby opodatkowanych transakcji podatnika. Trybunał przypomniał, że przesłanka ta jest spełniona jedynie wówczas, gdy koszt świadczeń powodujących naliczenie podatku jest włączony w cenę poszczególnych transakcji objętych podatkiem należnym lub w cenę towarów lub usług świadczonych przez podatnika w ramach jego działalności gospodarczej. Ponieważ (w badanej przez TSUE sprawie) wartość przewożonych towarów nie stanowi części kosztów składających się na cenę zafakturowaną przez przewoźnika, którego działalność ogranicza się do przewozu tych towarów za wynagrodzeniem, przesłanki zastosowania art. 168 lit. e) dyrektywy VAT nie zostały spełnione (pkt 49 – 50).

TSUE podsumowując swoje rozważania w zakresie prawa do odliczenia przez przewoźnika podatku naliczonego w imporcie towarów wskazał, że art. 168 lit. e) dyrektywy 2006/112/WE nie stoi w sprzeczności z przepisami krajowymi wykluczającymi odliczenia podatku od wartości dodanej związanego z przywozem, do zapłaty którego zobowiązany jest przewoźnik, który nie jest importerem, ani właścicielem towarów, lecz który jedynie zapewnia wykonanie transportu i odprawę celną w ramach swojej działalności przewozowej podlegającej podatkowi od wartości dodanej.

Jeżeli zatem zgłoszenie towarów do odprawy celnej dokonywane jest przez przewoźnika, który na podstawie przepisów celnych może zostać zobowiązany do uiszczenia cła oraz podatku VAT z tytułu importu towarów, uiszczony przez tego przewoźnika należny podatek z tytułu importu towarów nie będzie stanowił u niego podatku naliczonego i nie będzie podlegał odliczeniu. Te same zasady w kwestii odliczania podatku naliczonego będą dotyczyły wszystkich podmiotów, które w rozumieniu przepisów Wspólnotowego Kodeksu Celnego mogą być uznane za dłużników i zobowiązane do uiszczenia należnego podatku VAT z tytułu importu towarów (np. przedstawiciele pośredni, agencje celne, osoby usuwające towar spod dozoru celnego, przewoźnicy, podmioty dokonujące importu towarów na rzecz innych podmiotów itd.). Katalog tych podmiotów pokrywa się co do zasady z katalogiem dłużników (art. 201-216 Wspólnotowego Kodeksu Celnego). W każdym przypadku należy zatem badać, czy koszt towarów powodujących naliczenie podatku z tytułu importu jest włączony w cenę transakcji objętych podatkiem należnym (w cenę towarów lub usług), świadczonych przez tego konkretnego podatnika w ramach jego działalności gospodarczej.

W przepisach prawa krajowego kwestia prawa do odliczenia VAT z tytułu importu towarów uregulowana została w cyt. wyżej art. 86 ustawy o VAT, zgodnie z którym podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, a kwotę podatku naliczonego stanowi w tym przypadku kwota podatku wynikająca z otrzymanego dokumentu celnego i deklaracji importowej (bądź kwota podatku należnego - w przypadku, o którym mowa w art. 33a ustawy o VAT). Zatem, aby podatnik miał prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z otrzymanych dokumentów celnych, deklaracji importowej czy też decyzji organu celnego warunkiem koniecznym jest wykorzystanie importowanego towaru do działalności opodatkowanej tego podatnika. Przy czym, jak wskazał TSUE, koszt świadczeń powodujących naliczenie podatku, powinien być włączony w cenę poszczególnych transakcji objętych podatkiem należnym lub w cenę towarów lub usług świadczonych przez podatnika w ramach jego działalności gospodarczej.

Odnosząc zatem powyższe tezy orzeczenia TSUE, jak również przywołane powyżej przepisy prawa do przedstawionej sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z decyzji organu celnego. Jak wynika bowiem z zdarzenia przyszłego Wnioskodawca (działając jako agencja celna w formule przedstawicielstwa pośredniego) w ramach świadczonych przez siebie usług wykonuje na rzecz kontrahenta czynności, takie jak: wypełnienie dokumentów celnych oraz zgłoszenia towaru do wspólnej procedury tranzytowej. Czynności wykonywane przez Spółkę należą zatem do typowych, charakterystycznych czynności wykonywanych przez agencje celne. Z przedstawionego zdarzenia przyszłego nie wynika aby importowane towary stanowiły na jakimkolwiek etapie obrotu przedmiot własności Wnioskodawcy i były nabywane przez niego celem wykorzystania ich w ramach opodatkowanej działalności gospodarczej (agencji celnej). Należy zatem przyjąć, że towary poddane czynnościom celno-podatkowym stanowią własność zleceniodawcy, natomiast Wnioskodawca w ramach prowadzonej opodatkowanej podatkiem od towarów i usług działalności agencji celnej zobowiązuje się do realizacji obowiązków wynikających z przepisów prawa (zapłaty należności celno-podatkowych).

Ponieważ importowane towary nie są zużywane lub zbywane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej przesłanki zastosowania art. 86 ust. 1 ustawy o VAT nie zostały spełnione.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy mówiące, że przysługuje mu prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikającego z decyzji organu celnego należy uznać za nieprawidłowe.

Z uwagi na powyższe, bezprzedmiotowe staje się zajęcie stanowiska w przedmiocie momentu (okresu czasu) za który przysługuje Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku naliczonego z decyzji organu celnego.

Mając powyższe na uwadze stwierdza się, że stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14e § 1 pkt 1 ustawy – Ordynacja podatkowa, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może, z urzędu, zmienić ją w dowolnym czasie.

Zmieniona interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienianej interpretacji.

POUCZENIE

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013, Warszawa, w terminie 30 dni od dnia jej doręczenia (art. 3 § 2 pkt 4a, art. 13 § 1 i § 2 i art. 53 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach za pośrednictwem Szefa Krajowej Administracji Skarbowej, którego działanie jest przedmiotem skargi, na adres: Ministerstwo Finansów, ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa (art. 47 i art. 54 § 1 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj