Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/415-854/11/BD
z 29 grudnia 2011 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

 

Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
IBPBII/1/415-854/11/BD
Data
2011.12.29



Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach


Temat
Podatek dochodowy od osób fizycznych --> Zwolnienia przedmiotowe


Słowa kluczowe
biegły sądowy
diety
działalność wykonywana osobiście
obowiązek płatnika
zwolnienia przedmiotowe
zwrot kosztów


Istota interpretacji
Czy Wnioskodawca prawidłowo weryfikuje dokumenty stanowiące podstawę do uwzględnienia zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
Czy wnioskodawca słusznie nie uwzględnia w przypadku biegłych sądowych zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 17 ww. ustawy w stosunku do przyznanych im kwot stanowiących zwrot innych poniesionych kosztów?



Wniosek ORD-IN 2 MB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 23 września 2011 r. (data wpływu do Organu – 29 września 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczeń wypłacanych biegłym sądowym:

  • w części dotyczącej opodatkowania zwrotu kosztów podróży - jest nieprawidłowe,
  • w pozostałej części – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 września 2011 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie opodatkowania świadczeń wypłacanych biegłym sądowym.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Biegłemu, powołanemu przez sąd do wydania opinii w danej sprawie, zgodnie z dekretem z dnia 26 października 1950 r. o należnościach świadków, biegłych i stron w postępowaniu sądowym i wydanym na jego podstawie rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 grudnia 1975 r. w sprawie kosztów przeprowadzenia dowodu z opinii biegłych w postępowaniu sądowym oraz na podstawie ustawy z 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, przysługują oprócz wynagrodzenia także koszty zużycia materiałów, koszty dojazdu oraz inne wydatki niezbędne do wydania opinii.

W niniejszym przypadku dotyczącym zwrotu kosztów dojazdu może mieć zastosowanie zwolnienie z opodatkowania określone w treści art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z zastrzeżeniem ust. 13. Zgodnie z wymienionymi przepisami wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Ustęp 13 stanowi, iż powyższy przepis stosuje się jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

  • w celu osiągnięcia przychodów lub
  • w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub
  • przez organy (urzędy) władzy administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub
  • przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.

Sąd zwraca biegłemu z tytułu podróży m.in. koszty przejazdu samochodem, przy założeniu, iż Sąd ten wyraził zgodę na odbycie podróży samochodem, a zwracane koszty związane są z przychodami z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. z przychodami biegłych w postępowaniu sądowym. Jednakże przychody te są zwolnione z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ww. ustawy, przy spełnieniu warunków określonych w art. 21 ust. 13 cytowanej ustawy. Przy czym zwolnienie to przysługuje do wysokości kwot określonych w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej, tj. określonych w § 5 ust. 3 rozporządzenia, natomiast ewentualne nadwyżki zwracanych przez Sąd świadczeń (ponad określone limity) są już opodatkowane.

Oddział Finansowy Sądu Rejonowego dokonuje wypłaty na podstawie prawomocnego lub natychmiast wykonalnego orzeczenia Sądu oraz zarządzenia sędziego, które stanowi szczegółową dyspozycję sędziego komu i z jakich środków wypłacić wynagrodzenie i inne należności. Integralną częścią tego kompletu są rachunki i faktury VAT (oraz karta pracy w sytuacji gdy mamy do czynienia z rozliczeniem godzinowym, a także w uzasadnionym przypadku wniosek o wyrażenie zgody na przejazd samochodem) biegłych na podstawie, których sędzia przyznał wynagrodzenie lub zwrot kosztów.

W zależności od przyjętej praktyki orzeczniczej sędziowie w postanowieniach lub wyrokach stosują następujące zapisy:

Przykład A.

Postanawia przyznać biegłemu wynagrodzenie w wysokości 500 zł oraz zwrot kosztów dojazdu w wysokości 40 zł.

Przykład B.

Postanawia przyznać biegłemu wynagrodzenie i zwrot kosztów dojazdu w wysokości 540 zł.

W części uzasadniającej wydane postanowienie wymienione są odrębnie kwoty wynagrodzenia i zwrotu kosztów podróży.

Przykład C.

Postanawia przyznać biegłemu wynagrodzenie i zwrot kosztów podróży w wysokości 540 zł.

W części uzasadniającej wydane postanowienie wymieniona jest jedynie kwota dotycząca zwrotu kosztów podróży.

Przykład D.

Postanawia przyznać biegłemu wynagrodzenie w wysokości 540 zł.

W części uzasadniającej wydane postanowienie wymienione są odrębnie kwoty wynagrodzenia i zwrotu kosztów podróży.

Przykład E.

Postanawia przyznać biegłemu wynagrodzenie w wysokości 540 zł.

Natomiast w załączonym do kompletu rachunku lub fakturze VAT wymieniono jako odrębną pozycję zwrot kosztów podróży.

Przykład A i B nie budzi zastrzeżeń służb finansowych, jednakże pozostałe przykłady z uwagi na rozbieżność użytych sformułowań w części dyspozytywnej postanowienia z jego uzasadnieniem stanowią w opinii Wnioskodawcy przesłanki do nie zastosowania zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z ww. dekretem i rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości możliwy jest także zwrot biegłemu sądowemu innych kosztów. Jednakże z uwagi na zastosowanie 20 % ryczałtowo ujętych kosztów uzyskania przychodów powyższy zwrot kosztów wynikający z konkretnego załączonego dowodu ich poniesienia, na przykład faktury lub rachunku wystawionego na biegłego sądowego, nie jest traktowany jako zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 17 ww. ustawy.

Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym, na podstawie § 4, Sąd w postępowaniu mediacyjnym wypłaca ryczałt za przeprowadzenie tego postępowania w wysokości 120 zł oraz na podstawie § 1 w zakresie doręczeń wezwań i innych pism stosuje się ryczałt w wysokości 20 zł. W sumie mediator uzyskuje 140 zł, które w całości jest opodatkowywane podatkiem zryczałtowanym zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 5a cyt. ustawy, ponieważ mimo nie zawierania z mediatorem żadnych umów kwota jaką może on uzyskać za przeprowadzone postępowanie mediacyjne jest z góry znana.

Sąd nie traktuje kwoty ryczałtu za doręczanie wezwań i innych pism jako podstawy do zastosowania zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy Wnioskodawca prawidłowo weryfikuje dokumenty stanowiące podstawę do uwzględnienia zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Czy Wnioskodawca słusznie nie uwzględnia w przypadku biegłych sądowych zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 17 ww. ustawy w stosunku do przyznanych im kwot stanowiących zwrot innych poniesionych kosztów...

Czy Wnioskodawca prawidłowo dokonuje naliczenia zaliczki na poczet podatku dochodowego od osób fizycznych od należności mediatorów, którym wypłaca ryczałt za doręczenie wezwań lub pism...

Zdaniem Wnioskodawcy, dla biegłych sądowych w przypadku czynności zleconych im przez Sąd, stanowiących dla nich przychód z działalności wykonywanej osobiście zgodnie z treścią art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – jeżeli z części dyspozytywnej prawomocnego postanowienia nie wynika wprost przyznana kwota tytułem zwrotu kosztów podróży lub jest brak spójności części dyspozycyjnej z jej uzasadnieniem to wówczas nie ma możliwości zastosowania zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b), z zastrzeżeniem ust. 13 ww. ustawy. Zwolnione na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) cyt. ustawy, kwoty, które zostały wypłacone biegłym są wykazywane na PIT-R.

Jeżeli biegły przedkłada dowód poniesienia dodatkowych kosztów związanych z wydaną opinią i jego wniosek zostaje uwzględniony w postanowieniu sędziego to w opinii Wnioskodawcy jest to element podwyższający przyznane wynagrodzenie biegłego, gdyż nie ma tutaj możliwości zastosowania zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 17 ww. ustawy, ponieważ przepis ten dotyczy osób pełniących obowiązki społeczne i obywatelskie.

Przepis art. 13 cyt. ustawy, wymienia rodzaje działalności wykonywanej osobiście poprzez rozgraniczenie art. 13 pkt 5, który dotyczy osób pełniących czynności społeczne i obywatelskie, na przykład ławnicy sądowi, i art. 13 pkt 6, który dotyczy biegłych i innych osób działających na zlecenie sądu.

Wobec powyższego Wnioskodawca stosuje w tym przypadku jedynie koszty uzyskania przychodu w wysokości 20 % uzyskanego przychodu, zgodnie z art 22 ust. 9 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przypadku mediatorów wypłacana kwota ryczałtu tytułem doręczeń wezwań i innych pism, w opinii Wnioskodawcy nie stanowi podstawy do zastosowania zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Na wstępie zaznaczyć należy, iż niniejsza interpretacja indywidualna stanowi pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczeń wypłaconych biegłym sądowym.

W pozostałym zakresie, tj. możliwości zastosowania zwolnienia z opodatkowania świadczeń wypłacanych mediatorom zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Na podstawie przepisu art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów zwolnionych na podstawie art. 21, 52, 52a i 52c wymienionej ustawy oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawodawca w art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy identyfikuje jako osobne źródło przychodu działalność wykonywaną osobiście.

Stosownie do treści art. 13 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście uważa się przychody otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich, bez względu na sposób powoływania tych osób, nie wyłączając odszkodowania za utracony zarobek, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Odrębnie zaś w pkt 6 ww. artykułu zostały zakwalifikowane przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.

Na podstawie art. 157 § 1 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. – Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070 ze zm.) prezes sądu okręgowego ustanawia biegłych sądowych i prowadzi ich listę w oparciu o rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie biegłych sądowych (Dz. U. Nr 15 poz. 133).

Na podstawie § 11 ww. rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości, biegłemu przysługuje za wykonanie czynności wynagrodzenie w wysokości określonej odrębnymi przepisami.

Zgodnie z art. 9 ust. 3 dekretu z dnia 26 października 1950 r. o należnościach świadków, biegłych i stron w postępowaniu sądowym (Dz. U. Nr 49, poz. 445 ze zm.) biegłemu powołanemu poza miejscowość jego zamieszkania służy prawo do diet oraz do zwrotu kosztów przejazdów i noclegów.

Z treści art. 12 ww. dekretu wynika, iż diety oraz zwrot kosztów podróży i noclegów przyznaje się biegłemu w wysokości i na zasadach obowiązujących dla sędziów w razie pełnienia czynności służbowych poza zwykłym miejscem służbowym.

Z kolei, rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 grudnia 1975 r. w sprawie kosztów przeprowadzenia dowodu z opinii biegłych w postępowaniu sądowym (Dz. U. Nr 46, poz. 254, ze zm.) określa zasady obliczania wynagrodzenia biegłych sądowych za wykonaną pracę, której zakres i termin realizacji wyznaczył sąd.

Z treści § 1 ww. rozporządzenia wynika, iż koszty przeprowadzenia dowodu z opinii biegłych w postępowaniu sądowym obejmują:

  1. wynagrodzenie biegłych za wykonaną pracę,
  2. koszty zużytych materiałów,
  3. inne wydatki niezbędne do wydania opinii.

Stosownie natomiast do art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas:

  1. podróży służbowej pracownika,
  2. podróży osoby niebędącej pracownikiem

do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Należy zwrócić uwagę, że przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odnosi się zarówno do pracowników (lit. a), jak i osób niebędących pracownikami (lit. b). W powołanym art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ww. ustawy ustawodawca posłużył się terminem „podróż” bez określenia „służbowa”, dlatego też zakres tego zwolnienia jest szerszy, ponieważ nie ogranicza się ono jedynie do podróży służbowych, ale do wszystkich podróży osób niebędących pracownikami.

Ponadto, stosownie do postanowień art. 21 ust. 13 ww. ustawy, przepis ust. 1 pkt 16 lit. b) stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

  1. w celu osiągnięcia przychodów lub
  2. w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub
  3. przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub
  4. przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.

Oznacza to, że aby świadczenia otrzymywane w związku z odbywaną podróżą mogły skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w powyższym przepisie muszą spełniać ww. warunki i kwoty te nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. W przypadku zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów świadczenia stanowiące zwrot tych wydatków będą stanowiły przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Omawiane zwolnienie jest limitowane do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990 ze zm.). Jako, że wskazane zwolnienie odnosi się także do osób niebędących pracownikami, zatem może mieć zastosowanie również do zwrotu kosztów przejazdów otrzymywanych przez biegłych sądowych w związku z przychodami uzyskiwanymi z osobiście wykonywanej działalności, tj. z przychodami biegłych działających na zalecenie sądu, o ile wydatki z tego tytułu nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów powodując zmniejszenie podstawy opodatkowania o ich wartość.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Oddział Finansowy Sądu Rejonowego dokonuje wypłaty wynagrodzeń oraz zwrotu poniesionych kosztów na podstawie prawomocnego lub natychmiast wykonalnego orzeczenia sądu oraz zarządzenia sędziego, które stanowi szczegółową dyspozycję sędziego komu i z jakich środków wypłacić wynagrodzenie i inne należności. Integralną częścią tego kompletu są rachunki i faktury VAT (oraz karta pracy w sytuacji gdy mamy do czynienia z rozliczeniem godzinowym, a także w uzasadnionym przypadku wniosek o wyrażenie zgody na przejazd samochodem) biegłych na podstawie, których sędzia przyznał wynagrodzenie lub zwrot kosztów. Jak zaznacza we wniosku Wnioskodawca zdarzają się również sytuacje, gdy z części dyspozytywnej prawomocnego postanowienia nie wynika wprost przyznana kwota tytułem zwrotu kosztów podróży lub występuje brak spójności części dyspozycyjnej z jej uzasadnieniem.

Przenosząc przywołane przepisy na grunt przedstawionego stanu faktycznego należy stwierdzić, iż w sytuacji, gdy biegły ponosi koszty podróży i z dokumentów, na podstawie której Wnioskodawca wypłaca mu należności związane z opracowaniem opinii wynika, iż istotnie takie koszty zostały poniesione, to bez względu na spójność części dyspozytywnej prawomocnego postanowienia z jego uzasadnieniem – Wnioskodawca winien zastosować zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w granicach określonych tymże rozporządzeniem. Skoro bowiem przywołane powyżej przepisy jasno precyzują, że biegłym w określonych warunkach przysługuje zwrot kosztów podróży, to tym samym wypłacana mu należność w tej części, w której dotyczy zwrotu poniesionych kosztów podróży winna być zwolniona z opodatkowania.

Zwolnienie to będzie przysługiwało do wysokości określonych w ww. rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej; jednakże ewentualna nadwyżka zwracanych przez Sąd świadczeń (kosztów ponad określone limity) stanowić będzie dla biegłych przychód podlegający opodatkowaniu.

Wobec powyższego w ww. zakresie, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Podzielić natomiast należy stanowisko Wnioskodawcy, iż w przedstawionym stanie faktycznym nie znajdzie zastosowania zwolnienie przewidziane w treści art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stosownie do którego wolne od podatku są diety oraz kwoty stanowiące zwrot kosztów, otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych i obywatelskich – do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 2.280 zł.

Zgodnie z ukształtowanym przez doktrynę poglądem, za pełnienie obowiązków obywatelskich i społecznych uznaje się działalność posłów i senatorów, radnych i innych przedstawicieli samorządu terytorialnego, składów komisji wyborczych powołanych do przeprowadzenia wyborów do Sejmu i Senatu Rzeczypospolitej Polskiej, składów inspekcji Państwowej Komisji Wyborczej i inspekcji wojewódzkich komisarzy wyborczych powołanych do przeprowadzenia wyborów do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw, Trybunału Stanu, ławników sądów powszechnych.

Jak wynika z powyższego, obowiązkami społecznymi i obywatelskimi w przypadku czynności i zadań związanych z pełnieniem funkcji publicznych i państwowych są obowiązki wynikające z funkcji np. radnego, posła czy senatora. Będą to przede wszystkim obowiązki związane z uczestniczeniem obywateli w sprawowaniu władzy publicznej (zarówno wykonawczej, sądowniczej, jak i ustawodawczej).

Faktu powołania przez sąd biegłego sądowego do wydania opinii w danej sprawie nie należy utożsamiać z pełnieniem obowiązków społecznych i obywatelskich. Biegli sądowi nie reprezentują społeczności jak również nie sprawują funkcji publicznych – nie zawiadują sprawami państwowymi i nie uczestniczą w działaniu instytucji publicznej. Biegli sądowi uprawnieni są do wydawania opinii na zlecenie sądu lub organu prowadzącego postępowanie przygotowawcze w zakresie tej gałęzi nauki, techniki, sztuki, rzemiosła, a także innych umiejętności, dla której ustanowienie nastąpiło i z tego tytułu uzyskują określone należności (płatność za wykonaną czynność).

Tym samym – jak słusznie stwierdza sam Wnioskodawca – brak jest podstaw aby w stosunku do dodatkowych kosztów związanych z opracowaniem opinii zastosować zwolnienie określone wskazanym powyżej przepisem. Zastosowanie będą natomiast miały tutaj uregulowania zawarte w treści art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z brzmieniem tegoż przepisu z tytułu wskazanego m.in. w treści art. 13 pkt 6 określa się koszty w wysokości 20 % uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w ww. zakresie należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.



doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj