INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 19 października 2011 r. (data wpływu 24 października 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania prezentów małej wartości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 października 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania prezentów małej wartości.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej: Spółka) prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie produkcji i sprzedaży piwa, czyli co do zasady działalność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (dalej: VAT).

W celu odpowiedniego budowania postrzegania marek, pod którymi Spółka sprzedaje produkty, bądź też w celu motywowania kontrahentów do realizowania możliwie wysokiego poziomu sprzedaży, Spółka dokonuje nieodpłatnych wydań towarów na rzecz osób trzecich (tj. przenosi nieodpłatnie prawo do rozporządzania jak właściciel różnego rodzaju towarami). De facto wydawane w ramach np. akcji promocyjnych, reklamowych, marketingowych towary przekazywane są jako nagrody, bądź podarunku prezenty – w zależności od charakteru danej akcji (dalej odpowiednio: Prezent/Prezenty) – np. konsumentom, bezpośrednim kontrahentom Spółki, tj. hurtownikom/dystrybutorom, przedstawicielom punktów sprzedaży detalicznej, czy też osobom trzecim (dalej odpowiednio: Obdarowany).

Jednostkowa cena nabycia Prezentu (bez podatku), a w przypadku, gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia Prezentu, określona w momencie przekazywania Prezentu, nie przekracza 10 zł. Mogą przy tym mieć miejsce sytuacje, w których na rzecz jednej osoby zostanie przekazana większa ilość Prezentów, których łączna „wartość” (biorąc pod uwagę cenę nabycia i koszt wytworzenia) dla jednego Obdarowanego może przekroczyć 10 zł, sięgając wartości również przekraczających poziom 100, czy 200 złotych. Ze względów praktycznych, w celu umożliwienia ich efektywnego transportu, przekazywane Prezenty mogą być – w zależności od ich ilości oraz specyfiki – pakowane w grupy po kilkanaście/kilkadziesiąt sztuk.

Jednocześnie Spółka pragnie poinformować, iż nie prowadzi ewidencji pozwalającej na ustalenie tożsamości Obdarowanego/Obdarowanych, którzy otrzymują przekazywane w opisany powyżej sposób Prezenty.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym, Prezenty nieodpłatnie przekazywane przez Spółkę, w sposób opisany w stanie faktycznym, na rzecz Obdarowanego/Obdarowanych, mogą być uznane za prezenty małej wartości w rozumieniu przepisów o VAT i tym samym ich wydanie nie podlega opodatkowaniu VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, Prezenty nieodpłatnie przekazywane przez niego, w sposób opisany w powyższym stanie faktycznym, na rzecz Obdarowanego/Obdarowanych, powinny być uznane za prezenty małej wartości w rozumieniu przepisów o VAT i tym samym ich wydanie nie podlega opodatkowaniu VAT.

Zdaniem Spółki, podejście to uzasadniają poniższe argumenty:

1. Obowiązujące przepisy.

Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, ustawodawca za dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, uznał również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Jednocześnie z treści przepisu art. 7 ust. 3 ustawy o VAT wynika, iż wyłącza on zastosowanie powyższego przepisu art. 7 ust. 2 ustawy o VAT (wprowadzającego opodatkowanie nieodpłatnych wydań towarów) w odniesieniu m.in. do przekazywanych prezentów o małej wartości.

Natomiast zgodnie z definicją zawartą w art. 7 ust. 4 ustawy o VAT, przez prezenty o małej wartości rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

1. łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;
2. których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia jednostkowy koszt wytworzenia określone w momencie przekazywania towaru nie przekraczają 10 zł

2. Analiza gramatyczna przepisu art. 7 ust. 4 ustawy o VAT.

Na wstępie zauważyć należy, że w przepisie art. 7 ust. 4 ustawy o VAT wyróżnić można dwie kategorie prezentów małej wartości, dla których przewidziano limity w różnej wysokości. Po pierwsze mamy do czynienia z prezentami, których przekazanie jest ewidencjonowane (art. 7 ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT), po drugie - występują prezenty nieobjęte ewidencjonowaniem (art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy o VAT).

Zdaniem Spółki, analiza językowa przepisu art. 7 ust. 4 ustawy o VAT nie pozwala na stwierdzenie, iż zamiarem ustawodawcy było połączenie obu dyspozycji pkt 1 oraz pkt 2 ust. 4 art. 7 ustawy o VAT i tym samym zdefiniowanie prezentów o małej wartości poprzez dwie przesłanki, których łączne wypełnienie pozwała na zdefiniowanie prezentu jako prezentu małej wartości.

Ustawodawca, zmierzając bowiem do ustalenia kilku przesłanek wspólnie będących warunkiem zastosowania danej regulacji używa do tego celu odpowiednich łączników („i”, „oraz” itp.) albo ich synonimów, co w tej sytuacji nie ma miejsca. Oznacza to, że literalne brzmienie analizowanego przepisu art. 7 ust. 4 ustawy o VAT prowadzi do wniosku, iż wskazanych przesłanek nie należy rozpatrywać łącznie jako części składowych jednego warunku wyłączenia dokonywanych przekazań Prezentu/Prezentów z opodatkowania VAT.

Ponadto, literalne brzmienie przepisu art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy o VAT odnosi się do pojęcia „towaru” w liczbie pojedynczej. „(...) jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł” , w przeciwieństwie do przepisu art. 7 ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT, który już takiego odniesienia do towaru w liczbie pojedynczej nie zawiera. Dodatkowo, brzmienie przepisu art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy o VAT odnosi się do pojęcia „jednostkowej ceny”: ,,(...) jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł” (podkreślenie Spółki).

Według definicji zawartej w Słowniku PWN (http://sjp.pwn.pl/slownik) „jednostkowy” oznacza odniesienie do pojedynczej rzeczy. Natomiast według definicji ze Słownika PWN Biznes (http://biznes.pwn.pl) koszt jednostkowy to koszt całkowity przypadający na jednostkę produkcji. Wobec czego, zdaniem Spółki, pojęcie „jednostkowa”, oznacza w analizowanym przepisie, że cenę nabycia lub koszt wytworzenia należy odnosić do pojedynczego towaru wydawanego nieodpłatnie (Prezentu).

Zdaniem Spółki, powyższa analiza gramatyczna przepisu art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy o VAT prowadzi do wniosku, iż limit dotyczący ceny nabycia/jednostkowego kosztu wytworzenia nie przekraczający 10 zł odnosi się tutaj tylko do jednego towaru, tj. limit ten nie powinien zatem obejmować opisanej w stanie faktycznym sytuacji w której na rzecz jednej osoby zostanie przekazana większa ilość Prezentów, których łączna wartość (biorąc pod uwagę cenę nabycia/koszt wytworzenia) dla jednego Obdarowanego może przekroczyć 10 zł, sięgając wartości również przekraczających poziom 100 czy 200 złotych (w sytuacji, gdy Spółka nie prowadzi ewidencji pozwalającej na ustalenie tożsamości Obdarowanego/Obdarowanych, którzy otrzymują przekazywane w opisany powyżej sposób Prezenty).

W opinii Spółki, powyższego traktowania nie zmienia także fakt, iż Prezenty mogą przy ich przekazywaniu zostać pakowane w grupy po kilkanaście/kilkadziesiąt sztuk. Jak to już zostało wskazane w opisie stanu faktycznego takie przykazywanie Prezentów wynika jedynie ze względów praktycznych, i ma na celu umożliwienie ich efektywnego transportu (przemieszczania) oraz wręczania Obdarowanym, z tych też względów czynności te jako jedynie techniczny aspekt przekazywania Prezentów nie mogą wpływać na limit (rozumiany w powyżej przedstawiony przez Spółkę sposób) dotyczący jednostkowej ceny nabycia/jednostkowego kosztu wytworzenia Prezentów w rozumieniu przepisu art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy o VAT.

3. Analiza celowościowa przepisu art. 7 ust. 4 ustawy o VAT.

Do podobnych wniosków, jak powyżej opisana analiza gramatyczna przepisu art. 7 ust. 4 ustawy o VAT, prowadzi również analiza celowościowa tego przepisu.

Zdaniem Spółki, intencją ustawodawcy wprowadzającego do obowiązującego porządku prawnego analizowaną regulację było określenie sytuacji, w których brak będzie obowiązku opodatkowywania VAT nieodpłatnych przekazań prezentów wyłącznie z uwagi na niewielką wartość dokonywanych przekazań. W ocenie Spółki, ustawodawca dokonał w tym zakresie wyodrębnienia dwóch niezależnych od siebie sytuacji, których wystąpienie (także pojedynczo, co wykazała powyższa analiza gramatyczna) uprawnia podatnika do nieopodatkowywania dokonywanych przekazań. Brak obowiązku opodatkowywania VAT dotyczy zatem następujących przekazań dokonywanych nieodpłatnie:

• przekazania towarów o łącznej wartości do 100 zł w danym roku podatkowym - na rzecz jednego „odbiorcy” (zgodnie z prowadzoną ewidencją) oraz
• przekazania towarów o jednostkowej „wartości” nieprzekraczającej 10 zł- bez względu na łączną kwotę przekazań takich towarów dokonanych w danym roku na rzecz konkretnego podmiotu.
  
  

Należy przy tym uznać, że samo wyłączenie obowiązku ewidencjonowania, przewidziane w przepisie art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy ma na celu uniknięcie konieczności weryfikowania czy dany podmiot otrzymał „niskocenne” przedmioty, których wartość mogłaby przekroczyć np. 100 zł, gdyż charakter wydań często uniemożliwia taką weryfikację (np. przy masowych akcjach marketingowych).

W konsekwencji, w kontekście zadanego przez Spółkę pytania należy uznać, że celem ustawodawcy było wyłączenie zakresu opodatkowania VAT nieodpłatnych przekazań towarów, w sytuacji gdy jednostkowa cena nabycia/koszt wytworzenia przekazywanych nieodpłatnie towarów nie przekroczy 10 zł, bez względu na ilość przekazanych danej osobie (odbiorcy) towarów.

Podsumowanie

Uwzględniając powyższe, Spółka stoi na stanowisku, że w przypadku, gdy cena jednostkowa/koszt wytworzenia Prezentu/Prezentów przekazywanych przez nią Obdarowanemu/Obdarowanym nieodpłatnie nie będzie przekraczała 10 zł, wówczas Spółka nie będzie zobowiązana do opodatkowywania VAT takiego przekazania. Zasada ta będzie miała zastosowanie także w sytuacji, gdy na rzecz jednego Obdarowanego zostanie przekazana większa ilość takich Prezentów (o jednostkowym koszcie wytworzenia i cenie nabycia poniżej 10 zł), których łączna „wartość” (biorąc pod uwagę cenę nabycia/koszt wytworzenia) dla jednego Obdarowanego może przekroczyć 10 zł, sięgając wartości również przekraczających poziom 100 czy 200 złotych, przy założeniu, że Spółka nie prowadzi i nie będzie prowadzić w tym zakresie ewidencji pozwalającej na ustalenie tożsamości Obdarowanego/Obdarowanych, którzy otrzymują przekazywane w opisany powyżej sposób Prezenty.

Powyższe wynika z literalnej i celowościowej wykładni art. 7 ust. 3 i ust. 4 ustawy o VAT oraz znajduje potwierdzenie w poglądach doktryny i interpretacjach indywidualnych wydawanych przez Ministra Finansów.

I tak przykładowo:

• w interpretacji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 19 sierpnia 2011 r., nr IPPP2/443-736/11-4/JO, uznano, iż „(…) bez względu na ilość przekazywanych przez Spółkę jednemu podmiotowi towarów (nawet gdy ich łączna wartość przekroczy 100 zł), z uwagi na fakt, że jednostkowa cena nabycia (koszt wytworzenia) tych towarów nie przekracza 10 zł, nieodpłatne ich wydanie nie będzie uznane za dostawę towarów, podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.”
• w interpretacji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 1 grudnia 2010 r., nr IPPP3/443-898/10-4/SM, organ podatkowy uznał, że „(…) bez względu na ilość przekazywanych przez Spółkę jednemu podmiotowi towarów (nawet gdy ich łączna wartość przekroczy 100 zł) oraz status tego podmiotu (np. organizacje pożytku publicznego, czy NZOZ), z uwagi na fakt, że jednostkowa cena nabycia (koszt wytworzenia) tych towarów nie przekracza 10 zł, nieodpłatne ich wydanie nie będzie uznane za dostawę towarów, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług”;
• w opinii Rzecznika Generalnego Nila Jaaskinena, przedstawionej w dniu 15 kwietnia 2010 r. w sprawnie toczącej się przed Trybunałem Sprawiedliwości Unii Europejskiej - C-581/08, EMI Group Ltd przeciwko The Commissioners for Her Majesty”s Reyenue Customs, czytamy, że:
• „Prezenty, które reklamują lub promują firmę, zazwyczaj mają charakter masowy i nie są dobierane indywidualnie dla oznaczonych odbiorców. Wydawane są ad hoc, przy czym podatnik lub jego przedstawiciel nie zawsze muszą zdawać sobie sprawę z tożsamości odbiorcy”;
• „W kontekście prezentów o charakterze łącznym, przykładowo w przypadku podatku od dziedziczenia lub progresywnych opłat skarbowych znajdujących zastosowanie w obrocie nieruchomościami, istotne jest uwzględnienie wszystkich transakcji w określonym przedziale czasu gdyż istnieje pokusa obejścia skutku progresywnego podatku poprzez podzielenie dużej transakcji na szereg mniejszych. Jednakże w kontekście podatku VAT takie podejście łączne nie znajduje uzasadnienia (...). Uzależniłoby to również status podatkowy przekazania od innego wcześniejszego lub późniejszego przekazania, gdyż przykładowo status podatkowy prezentu nieprzekraczającego określonego ograniczenia uległby późniejszej zmianie, gdyby odbiorca otrzymał inny prezent od tego samego podatnika, co podniosłoby łączną wartość obu prezentów ponad wyznaczony próg. Byłoby to sprzeczne z zamysłem, że każda transakcja powinna być rozpatrywana per se, a charakteru danej transakcji w łańcuchu dostaw nie mogą zmienić wcześniejsze lub późniejsze wydarzenia”;
• „Nie dostrzegam żadnego niebezpieczeństwa przekazywania prezentów przez podatników w nieuzasadnionych ilościach, jeśli działają oni istotnie dla celów wykonywanej działalności. Reguły i zasady ogólne dotyczące kontroli podatkowej, nadużywania prawa oraz oszustw podatkowych są wystarczające, aby przezwyciężyć próby obejścia wymogu „małej wartości” w przypadku prezentów zwolnionych z opodatkowania podatkiem VAT” (teza 101);
• „Literalne stosowanie progów łącznych wymagałoby od podatnika prowadzenia wykazu osób, którym przekazuje prezenty. Moim zdaniem wykracza to poza wymogi związane z wystawianiem faktur i prowadzeniem rachunkowości ustalone w szóstej dyrektywie. Co więcej, wymaganie od podatników pamiętania komu przekazali kalendarze, długopisy zaopatrzone w logo lub prezenty o zbliżonym charakterze byłoby zbyt uciążliwe” (teza 102).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z brzmieniem art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

   - jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Jednocześnie z treści art. 7 ust. 3 ustawy wynika, iż przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Art. 7 ust. 4 ustawy o VAT definiuje prezenty o małej wartości, przez które rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

1. łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób,
2. których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.

Z powyższego wynika, iż dla uznania nieodpłatnej dostawy za odpłatną dostawę towarów, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, muszą być spełnione łącznie 2 przesłanki:

• podatnik przekazuje lub zużywa nieodpłatnie towary (inne niż drukowane materiały reklamowe i informacyjne oraz prezenty o małej wartości i próbki) należące do jego przedsiębiorstwa,
• podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.
  
  

Nie jest więc opodatkowane przekazanie klientom towarów, których jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekracza 10 zł, nie jest również opodatkowane przekazanie prezentów, których wartość mieści się w przedziale od 10,01 zł do 100 zł, jednak pod warunkiem prowadzenia dodatkowej ewidencji osób obdarowanych. Jeżeli wartość przekazanego towaru przekracza 100 zł podatnik ma obowiązek opodatkować wartość nieodpłatnego świadczenia.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie produkcji i sprzedaży piwa, czyli co do zasady działalność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W celu odpowiedniego budowania postrzegania marek, pod którymi Spółka sprzedaje produkty, bądź też w celu motywowania kontrahentów do realizowania możliwie wysokiego poziomu sprzedaży, Spółka dokonuje nieodpłatnych wydań towarów na rzecz osób trzecich (tj. przenosi nieodpłatnie prawo do rozporządzania jak właściciel różnego rodzaju towarami). De facto wydawane w ramach np. akcji promocyjnych, reklamowych, marketingowych towary przekazywane są jako nagrody bądź podarunku prezenty – w zależności od charakteru danej akcji – np. konsumentom, bezpośrednim kontrahentom Spółki, tj. hurtownikom/dystrybutorom, przedstawicielom punktów sprzedaży detalicznej, czy też osobom trzecim.

Jednostkowa cena nabycia Prezentu (bez podatku), a w przypadku, gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia Prezentu, określona w momencie przekazywania Prezentu, nie przekracza 10 zł. Mogą przy tym mieć miejsce sytuacje, w których na rzecz jednej osoby zostanie przekazana większa ilość Prezentów, których łączna „wartość” (biorąc pod uwagę cenę nabycia i koszt wytworzenia) dla jednego Obdarowanego może przekroczyć 10 zł, sięgając wartości również przekraczających poziom 100, czy 200 złotych. Jednak jednostkowa cena (koszt wytworzenia) prezentu nie przekracza 10 zł. Ze względów praktycznych, w celu umożliwienia ich efektywnego transportu, przekazywane Prezenty mogą być – w zależności od ich ilości oraz specyfiki – pakowane w grupy po kilkanaście/kilkadziesiąt sztuk.

Jednocześnie Spółka pragnie poinformować, iż nie prowadzi ewidencji pozwalającej na ustalenie tożsamości Obdarowanego/Obdarowanych, którzy otrzymują przekazywane w opisany powyżej sposób Prezenty.

Biorąc pod uwagę opis stanu faktycznego oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego tut. Organ podatkowy stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe. Kluczową rolę w rozwiązaniu wskazanego we wniosku problemu odgrywa przepis art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy o VAT. Z treści tego przepisu wynika, iż nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT nieodpłatne przekazanie towarów, których jednostkowa cena nabycia lub koszt wytworzenia w momencie przekazania towaru nie przekracza 10 zł. Z treści wniosku wynika, iż jednostkowy koszt wytworzenia produktów Spółki lub cena nabycia tych produktów nie przekracza kwoty 10 zł.

W konsekwencji, w myśl powołanego wyżej przepisu art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy o VAT nieodpłatne przekazywanie produktów Spółki w formie prezentów nie stanowi dostawy towarów podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT. Bez znaczenia dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy jest fakt, iż cena (lub koszt wytworzenia) za opakowanie zbiorcze produktu Spółki przekracza kwotę 10 zł, bowiem kluczowym jest jednostkowa cena (koszt wytworzenia) przedmiotowego prezentu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego. Kwestia dotycząca zdarzenia przyszłego została rozstrzygnięta w odrębnej interpretacji z dnia 12 stycznia 2011 r. nr ILPP2/443-1476/11-3/AK.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.