2017.07.20 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0114-KDIP1-3.4012.145.2017.2.ISK

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.145.2017.2.ISK
z 20 lipca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 maja 2017 r. (data wpływu 30 maja 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 26 czerwca 2017 r. (data wpływu 4 lipca 2017 r.) w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 19 czerwca 2017 r. (skutecznie doręczone 23 czerwca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu dokumentowania rabatów pośrednich oraz prawa do obniżenia podatku należnego z tytułu udzielanych rabatów pośrednich – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 maja 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, uzupełniony w dniu 28 czerwca 2017 r. (data wpływu 4 lipca 2017 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 19 czerwca 2017 r. (skutecznie doręczone 23 czerwca 2017 r.) dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu dokumentowania rabatów pośrednich oraz prawa do obniżenia podatku należnego w związku z ich udzieleniem.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Z. Sp. z o.o. (dalej: „Z.” lub „Spółka”) jest producentem komponentów owocowych do wyrobów mleczarskich, wyrobów piekarskich i słodyczy oraz dodatków do wyrobów mlecznych i piekarskich. Spółka prowadzi współpracę handlową ze spółką B. z siedzibą w Belgii (dalej jako: „B.”) będącą częścią Grupy L. największej światowej grupy spółek branży mleczarskiej skupiającej około 230 zakładów produkcyjnych na całym świecie i producenta szerokiego asortymentu produktów mleczarskich.

W ramach współpracy handlowej spółki stowarzyszone z B. (dalej jako: „Grupa B.”) nabywają komponenty owocowe od Grupy Z., w tym od Wnioskodawcy na polecenie lub po uzyskaniu akceptacji B.. B. przed udzieleniem rekomendacji zakupu komponentu owocowego poddaje go badaniom, porównuje cenę i analizuje warunki dostaw i płatności.

W celu uatrakcyjnienia warunków zakupu produktów Spółki przez Grupę B. a w konsekwencji maksymalizację przychodów Z. z tytułu nabywania produktów Spółki przez Grupę B. Spółka zawrze z B. porozumienie, na podstawie którego zamierza udzielić B. rabatu pośredniego.

Rabat będzie uzgadniany z Z. corocznie, a podstawę do ustalenia wysokości rabatu stanowić będzie łączna wartość obrotów uzyskanych przez Grupę Z. i Grupę L..

Na potwierdzenie wypłaty rabatu Z. wystawi B. notę uznaniową, zgodnie z polskimi przepisami, każdorazowo do dnia 15 stycznia każdego roku kalendarzowego. Płatność rabatu będzie dokonywana przelewem w ciągu 30 dni od dnia wystawienia noty dokumentującej udzielenie rabatu.

Udzielanie przez Spółkę B. rabatu pośredniego motywowane jest faktem, iż od decyzji B. i udzielonej przez B. rekomendacji uzależniona jest ilość zamówień na produkty Z. składanych przez spółki z Grupy B., a co za tym idzie wysokość przychodów uzyskiwanych przez Spółkę.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 4 lipca 2017 r. (data wpływu) Wnioskodawca wskazał, iż rabat pośredni otrzymuje od Wnioskodawcy spółka B.. Spółka dokonuje bezpośredniej sprzedaży towarów na rzecz spółek stowarzyszonych z B.. W łańcuchu transakcji spółka B. faktycznie udziela rekomendacji stowarzyszonym z nią spółkom z Grupy B. co do zakupu od Wnioskodawcy komponentów owocowych oraz ilości towaru, jaki może zostać zamówiony u Wnioskodawcy przez spółki stowarzyszone z B..

Wnioskodawca dokonuje bezpośredniej sprzedaży towaru na rzecz spółek stowarzyszonych z B. , niemniej faktyczna decyzja co do zakupu przez te spółki towaru od Wnioskodawcy podejmowana jest przez spółkę B., która po poddaniu komponentu owocowego produkowanego przez Wnioskodawcę badaniom oraz porównaniu ceny i analizie warunków dostawy i płatności wydaje spółkom stowarzyszonym z B. stosowne rekomendacje.

Wypłata „rabatu pośredniego” motywowana jest faktem, iż od decyzji B. i udzielonej przez B. rekomendacji uzależniona jest ilość zamówień na produkty Z. składanych przez spółki z Grupy B., a co za tym idzie wysokość przychodów uzyskiwanych przez Spółkę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania z zakresu podatku od towarów i usług (pytanie nr 1 i 2 wniosku):

Czy rabat pośredni, jaki Spółka będzie przyznawać spółce B. stanowi rabat, o którym mowa w przepisie art. 29a ust. 10 pkt 1 ustawy o VAT, który należy udokumentować notą księgową?
Czy w związku z udzieleniem rabatu pośredniego w opisanych wyżej warunkach, Spółka jest uprawniona do obniżenia podstawy opodatkowania podatkiem VAT na podstawie wystawionej noty księgowej?

Zdaniem Wnioskodawcy, rabat pośredni, jaki zostanie przyznany przez Z. spółce B. stanowi rabat, o którym mowa w przepisie art. 29 ust. 10 pkt 1 ustawy o VAT i powinien zostać udokumentowany przez Spółkę notą księgową.

Zgodnie z przepisem art. 29a ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W świetle przepisu art. 29a ust. 2 ustawy o VAT w przypadku dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów lub towarów podobnych, a gdy nie ma ceny nabycia - koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy tych towarów.

Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 4.

Z kolei zgodnie z przepisem art. 29a ust. 7 ustawy o VAT, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

Stosownie natomiast do przepisu art. 29a ust. 10 ustawy o VAT, podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;
wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;
zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;
wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.

Na podstawie art. 29a ust. 13 ustawy o VAT, w przypadkach, o których mowa w ust. 10 pkt 1-3, obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się pod warunkiem posiadania przez podatnika, uzyskanego przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługobiorca otrzymał fakturę korygującą, potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługobiorcę faktury korygującej po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia faktury korygującej za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

W świetle natomiast przepisu art. 29a ust. 14 ustawy o VAT, przepis ust. 13 stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia faktury korygującej do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna.

Mając powyższe przepisy na uwadze należy wskazać, że podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Przepisy ustawy VAT nie definiują natomiast pojęć „bonifikata”, ani „rabat”, w związku z powyższym pojęcia te należy interpretować stosując przede wszystkim wykładnię językową.

Przyjmując za „Uniwersalnym słownikiem języka polskiego” pod redakcją prof. Stanisława Dubisza (Wyd. Naukowe PWN, Warszawa 2003, tom 1, str. 303) „bonifikata” - to „zniżka, odstępstwo od ustalonej ceny towaru, zwłaszcza jako forma odszkodowania za poniesioną stratę albo w celach reklamowych: opust, rabat”. Przez bonifikatę należy więc rozumieć pomniejszenie ustalonej uprzednio ceny towaru lub usługi.

Natomiast zgodnie ze „Słownikiem języka polskiego” (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005, str. 825), „rabat” to „zniżka, opust od sumy należnej za towar przyznawany, np. przy kupnie dużej ilości towarów”. Zatem rabat polega na pomniejszeniu ustalonej wcześniej ceny towaru lub usługi. Rozróżnia się przy tym rabaty na te przyznane przed ustaleniem ceny oraz udzielane po jej ustaleniu.

Ustawa o VAT nie różnicuje skutków podatkowych od faktu czy udzielony rabat to rabat pośredni czy też rabat bezpośredni. Dodatkowo należy wskazać, że zgodnie z przepisem art. 73 Dyrektywie 2006/112/WE Rady podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Z kolei przepis art. 90 Dyrektywy określa podstawę opodatkowania, przewidując uprawnienia do jej obniżenia w przypadku każdorazowego, faktycznego zmniejszenia obrotu. Przesłanką wystarczającą dla ustalenia podstawy opodatkowania jest zaistnienie samego faktu zmniejszenia obrotu, bez konieczności wykazywania go w jeden konkretny sposób.

Podstawa opodatkowania w podatku VAT ma zatem być proporcjonalna do faktycznie otrzymanej przez podatnika ceny z tytułu sprzedaży towarów i usług.

Prawidłowość powyższego stanowiska potwierdził Trybunał Sprawiedliwości UE w sprawie C-427/98 Komisja Europejska przeciwko Republice Federalnej Niemiec, w której Trybunał dopuścił możliwość zmniejszenia podstawy opodatkowania w wyniku udzielenia przez podatnika rabatu potransakcyjnego nie bezpośredniemu nabywcy towaru, bez konieczności wystawienia faktury korygującej.

Mając powyższe na uwadze, zdaniem Spółki, wypłata przez Spółkę rabatu pośredniego na rzecz B. w związku ze sprzedażą towarów na rzecz spółek z Grupy B. spowoduje, iż rzeczywista wartość wynagrodzenia Z. z tytułu dostaw na rzecz tych podmiotów odpowiadać będzie cenie sprzedaży pomniejszonej o wartość powyższego rabatu.

Udzielany przez Spółkę rabat pośredni stanowić będzie zatem upust - obniżkę, o którym mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1 ustawy o VAT. Należy dodatkowo wskazać, iż przepis art. 29a ust. 10 pkt 1 ustawy o VAT nakazuje dokonać obniżenia podstawy opodatkowania o wartość przyznanych opustów czy obniżek i nie wyklucza możliwości przyznania takiego opustu czy obniżki innemu podmiotowi niż bezpośredni nabywca towaru bądź usługi.

Zdaniem Spółki przyznanie rabatu pośredniego nie może zostać udokumentowane poprzez wystawienie faktury korygującej wartość dostaw dokonanych przez Spółkę na rzecz podmiotów z Grupy B.. W przypadku bowiem rabatu pośredniego udzielenie rabatu nie będzie następowało pomiędzy Spółką a bezpośrednimi nabywcami towarów (tj spółkami z Grupy B.), które pierwotnie zostały udokumentowane fakturami tylko miedzy Spółką a podmiotem trzecim tj. B..

Ze względu na brak przepisów regulujących zasady dokumentowania udzielonych rabatów pośrednich, należy uznać, że ustawodawca pozostawił podatnikom pełną dowolność w omawianym zakresie. Zdaniem Spółki, mając na względzie fakt prowadzenia przez nią ksiąg rachunkowych, najbardziej właściwą formą udokumentowania rabatu pośredniego będzie uznaniowa nota księgowa, wystawiana na podstawie przepisów o rachunkowości.

Ponadto, zdaniem Spółki w związku z udzieleniem rabatu pośredniego, który zmniejszy faktycznie wynagrodzenie otrzymane przez Spółkę z tytułu dostaw towarów na rzecz podmiotów z Grupy B., Spółka będzie miała prawo do obniżenia podstawy opodatkowania oraz kwoty należnego podatku VAT za okres, w którym rabat pośredni zostanie faktycznie udzielony spółce B., tj. wypłacony na jej rzecz.

W przypadku udzielenia przez Spółkę rabatu pośredniego zastosowania nie będzie miała procedura opisana w przepisie art. 29a ust 13 ustawy o VAT ze względu na fakt, iż dotyczy ona wyłącznie faktur korygujących, które w niniejszym stanie faktycznym nie mogą być wystawione.

Spółka nabędzie zatem prawo do obniżenia podstawy opodatkowania z momentem faktycznej wypłaty rabatu spółce B..

Zasadność takiego stanowiska potwierdza np. interpretacji Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 20 lutego 2017 roku o sygn. akt 1061-IPTPP2.4512.620.2016.2.JS.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z treści art. 8 ust. 1 ustawy wynika, że ustawodawca przyjął generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, że definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów”. Jest ona wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej.

Pojęcie „świadczenia usług” ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie się podatnika – nie będące dostawą towarów – na rzecz innego podmiotu, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieuczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Wobec tego należy stwierdzić, że każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi co do zasady usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia;

świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, że oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z treści art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem.

Należy w tym miejscu wskazać, że kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

I tak, w wyroku z dnia 15 lipca 1982 r. w sprawie C-89/91 Hong-Kong Trade Development Council, TSUE stwierdził, że wskazane w sprawie czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie. Analizując głębiej ten problem TSUE w wyroku z dnia 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council stwierdził, że czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem.

Pojęcie „odpłatności” pojawiło się również w orzeczeniu z 5 lutego 1981 r. C-154/80, które zapadło na tle przepisów I Dyrektywy VAT z dnia 11 kwietnia 1967 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych (67/227/EWEC). Trybunał wskazał, że termin „zapłata” stanowi integralną część przepisów prawa wspólnotowego, które nie odwołuje się do prawa państw członkowskich dla ustalenia jego znaczenia i zakresu. Stąd też wykładnia tego wyrażenia nie może być pozostawiona dyskrecjonalnemu władztwu każdego państwa członkowskiego. Ponadto, TSUE przypomniał, że świadczenie podlega opodatkowaniu jedynie w wypadku, gdy podstawę opodatkowania stanowi świadczenie wzajemne otrzymane przez świadczącego usługę. Musi również istnieć możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego. W końcu – jak wskazał Trybunał – świadczenie wzajemne musi stanowić pewną wartość subiektywną, gdyż podstawą opodatkowania jest świadczenie wzajemne rzeczywiście otrzymane, nie zaś wartość otrzymana według kryteriów obiektywnych.

Na uwagę zasługuje tutaj także orzeczenie w sprawie C-16/93 pomiędzy R.J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden (Holandia), gdzie podkreślono, że dla wystąpienia opodatkowania podatkiem od towarów i usług konieczne staje się zaistnienie bezpośredniego związku płatności z konkretną czynnością oraz istnienie konsumenta tej czynności.

Zatem, pod pojęciem odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu świadczącego usługę do żądania od odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub jej ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

W konsekwencji tego należy stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (dostawa lub usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Na podstawie art. 29a ust. 10 ustawy, podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;
wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;
zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;
wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.

Na mocy art. 29a ust. 13 ustawy, w przypadkach, o których mowa w ust. 10 pkt 1-3, obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się pod warunkiem posiadania przez podatnika, uzyskanego przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługobiorca otrzymał fakturę korygującą, potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługobiorcę faktury korygującej po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia faktury korygującej za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Z przytoczonych powyżej przepisów wynika przede wszystkim, że podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Wskazać należy, że podatnicy podejmują różnorodne działania w zakresie intensyfikacji sprzedaży towarów, w efekcie których wypłacane są określone kwoty, np. premie, bonusy, lub udzielane są rabaty nabywcom. Skutki podatkowe dotyczące wypłacania tych kwot nabywcom uzależnione są od wielu czynników, m.in. od ustalenia, za co faktycznie zostały wypłacone, tzn. czy ich przyznanie uwarunkowane jest wykonaniem dodatkowych czynności, czy dotyczą konkretnych dostaw, czy też odnoszą się do wszystkich dostaw w określonym czasie itp.

W praktyce występują również sytuacje, w których w zamian za wypłatę określonych kwot ma miejsce świadczenie innych usług, w tym usług o charakterze promocyjnym, marketingowym, reklamowym, bądź zobowiązanie się do dokonywania zakupów wyłącznie u wypłacającego premie, itp. W takiej sytuacji należy uznać, że wypłacona kwota związana jest z określonymi zachowaniami nabywcy, a zatem ze świadczeniem usług przez nabywcę otrzymującego taką premię, które to usługi podlegają opodatkowaniu na ogólnych zasadach.

Szczególnego podkreślenia wymaga fakt, że ani w Dyrektywie 2006/112/WE Rady ani też w ustawie prawodawca nie zdefiniował pojęcia „premia pieniężna” czy też „rabat”. Zatem celem dokonania prawidłowej kwalifikacji kwot pieniężnych (opustów, rabatów) w świetle przepisów o podatku od towarów i usług, należy przeprowadzić obiektywną analizę całokształtu okoliczności faktycznych konkretnej transakcji, która pozwoli na ocenę skutków takiej transakcji w świetle regulacji dotyczących podatku od towarów i usług.

W opisanym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca wskazał, że jest producentem komponentów owocowych do wyrobów mleczarskich, wyrobów piekarskich i słodyczy oraz dodatków do wyrobów mlecznych i piekarskich.

Spółka prowadzi współpracę handlową ze spółką B. z siedzibą w Belgii będącą częścią Grupy L. największej światowej grupy spółek branży mleczarskiej skupiającej około 230 zakładów produkcyjnych na całym świecie i producenta szerokiego asortymentu produktów mleczarskich.

W ramach współpracy handlowej spółki stowarzyszone z B. nabywają komponenty owocowe od Grupy Z., w tym od Wnioskodawcy na polecenie lub po uzyskaniu akceptacji B.. B. przed udzieleniem rekomendacji zakupu komponentu owocowego poddaje go badaniom, porównuje cenę i analizuje warunki dostaw i płatności.

Rabat będzie uzgadniany z Z. corocznie, a podstawę do ustalenia wysokości rabatu stanowić będzie łączna wartości obrotów uzyskanych przez Grupę Z. i Grupę L..

Rabat pośredni otrzymuje od Wnioskodawcy spółka B.. Wnioskodawca dokonuje bezpośredniej sprzedaży towarów na rzecz spółek stowarzyszonych z B.. W łańcuchu transakcji spółka B. po poddaniu komponentu owocowego produkowanego przez Wnioskodawcę badaniom oraz porównaniu ceny i analizie warunków dostawy i płatności udziela rekomendacji stowarzyszonym z nią spółkom z Grupy B. co do zakupu od Wnioskodawcy komponentów owocowych oraz ilości towaru, jaki może zostać zamówiony u Wnioskodawcy przez spółki stowarzyszone z B..

W niniejszej sprawie, wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia czy wypłacane przez Niego kwoty pieniężne stanowią rabaty, o których mowa w art. 29a ust. 10 ustawy, których przyznanie należy udokumentować notą księgową.

Z opisu zdarzenia przyszłego jednoznacznie wynika, iż Wnioskodawca nie dokonuje sprzedaży swoich towarów na rzecz B. tylko bezpośrednio na rzecz podmiotów należących do Grupy B.. Zatem, skoro B. nie pośredniczy w sprzedaży towarów Wnioskodawcy na rzecz spółek z Grupy B. to nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, iż otrzymywane przez B. wynagrodzenie stanowi rabat pośredni.

Odnosząc przedstawione wyżej zdarzenie przyszłe do powołanych w sprawie przepisów prawa, stwierdzić należy, że opisane działania Wnioskodawcy wskazują, że wynagrodzenie wypłacane spółce B. stanowi zapłatę za świadczone na rzecz Wnioskodawcy usługi.

Z samej konstrukcji porozumienia wynika, że Wnioskodawca odnosi z niej szereg korzyści. B. zawierając porozumienie z Wnioskodawcą w istocie zobowiązuje się do tego, by dokonać ekonomicznie uzasadnionych starań, by zapewnić realizowanie wysokiego poziomu zakupów przez Spółki z Grupy. W konsekwencji B. udzielając spółkom z Grupy B. rekomendacji, od której uzależniona jest wielkość zamówień na produkty Wnioskodawcy zapewnia mu określony poziom obrotów, za osiągnięcie którego jest wynagradzana. W konsekwencji B. poprzez udzielenie rekomendacji na produkty Wnioskodawcy zobowiązuje się do zmniejszenia zakupów Spółek z Grupy B. u konkurencyjnych podmiotów.

Tym samym nie można się zgodzić z Wnioskodawcą, że otrzymywane przez B. wynagrodzenie stanowi rabat w rozumieniu art. 29a ust. 10 pkt 1 ustawy bowiem stanowi ono wynagrodzenie za świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy.

Mając powyższe na uwadze stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 wniosku należało uznać za nieprawidłowe.

Skoro wskazano, że wypłacane przez Wnioskodawcę B. wynagrodzenie nie stanowi rabatu pośredniego dokumentowanego notą księgową to pytanie nr 2 wniosku stało się bezprzedmiotowe.

Tut. Organ informuje, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie zakresu podatku od towarów i usług w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin