Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB4.4014.421.2017.1.LB
z 11 stycznia 2018 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 28 listopada 2017 r. (data wpływu – 04 grudnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych umowy pożyczki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 04 grudnia 2017 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych umowy pożyczki.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną. Wnioskodawca zaciągnął w przeszłości pożyczkę od podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą i może zaciągnąć w przyszłości kolejne pożyczki od tego samego podmiotu gospodarczego lub też od innego podmiotu, również prowadzącego działalność gospodarczą (dalej łącznie: „Pożyczkodawcy”). Środki pochodzące z pożyczki mogą zostać przeznaczone na sfinansowanie operacji nabywania lub obejmowania akcji oraz na inne cele, w zależności od uznania Wnioskodawcy.

Pożyczkodawcy są zarejestrowanymi czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług. Pożyczkodawcy nie są jednak bankami ani innymi instytucjami finansowymi. Są to spółki prowadzące działalność gospodarczą w innym sektorze niż sektor finansowy.

Wnioskodawca podkreśla, że czynności polegające na udzielaniu przez Pożyczkodawców pożyczek mają charakter uboczny (pomocniczy) względem prowadzonej przez nich podstawowej działalności gospodarczej. Przykładowo Pożyczkodawcą może być spółka zajmująca się głównie działalnością wydawniczą oraz kolportażem materiałów reklamowych, spółka prowadząca działalność holdingową itp.

Wszystkie pożyczki zaciągane przez Wnioskodawcę mają (będą miały) charakter odpłatny– są to pożyczki oprocentowane. Innymi słowy, w zawieranych przez Wnioskodawcę umowach pożyczek przewidziane jest (będzie) należne Pożyczkodawcom wynagrodzenie w postaci odsetek.

W opinii Wnioskodawcy, Pożyczkodawcy udzielają pożyczek w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Pożyczka jest udzielana przez Pożyczkodawców w razie zaistnienia u Pożyczkodawców nadwyżek finansowych w związku z prowadzeniem podstawowej działalności gospodarczej. Otrzymywane od Wnioskodawcy wynagrodzenie Pożyczkodawcy traktują jako przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Pożyczkodawcy mogą być podmiotami powiązanymi z Wnioskodawcą w sposób pośredni lub bezpośredni (w szczególności mogą być to spółki, których wnioskodawca jest wspólnikiem lub akcjonariuszem). W każdym przypadku Pożyczkodawcy i Wnioskodawca ustalą wysokość wynagrodzenia za udzielenie pożyczki (wysokość odsetek) na warunkach odpowiadających warunkom rynkowym.

Na potrzeby niniejszego wniosku Wnioskodawca wnosi o przyjęcie założenia, że wszystkie udzielane jemu pożyczki stanowią czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i jednocześnie są zwolnione z tego podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy z tytułu zawarcia umów pożyczek z Pożyczkodawcami na Wnioskodawcy jako pożyczkobiorcy ciąży/będzie ciążył obowiązek zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, z tytułu zawarcia umów pożyczek z Pożyczkodawcami na Wnioskodawcy jako pożyczkobiorcy nie ciąży i nie będzie ciążył obowiązek zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych.

Jak wynika z art. 720 Kodeksu cywilnego, przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

Stosownie do art. 4 pkt 7 ww. ustawy, obowiązek podatkowy przy umowie pożyczki ciąży na biorącym pożyczkę.

W ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuację, w której czynność objęta zakresem przedmiotowym tego aktu prawnego jest wyłączona spod opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Przywołując treść art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych Wnioskodawca wskazał, iż w przypadku gdy z tytułu udzielenia pożyczki przynajmniej jedna strona umowy pożyczki jest zwolniona od podatku od towarów i usług, umowa pożyczki nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W związku z powyższym, przyjmując iż udzielane Wnioskodawcy pożyczki – z perspektywy Pożyczkodawców – stanowią czynności zwolnione od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług, z tytułu zawarcia z Pożyczkodawcami umów pożyczek na Wnioskodawcy nie ciąży i nie będzie ciążył obowiązek zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych. W analizowanym przypadku spełnione będą bowiem przesłanki określone w przepisie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, jako że przynajmniej jedna ze stron umowy pożyczki – Pożyczkodawcy – są lub będą zwolnieni z podatku od towarów i usług z tytułu udzielenia pożyczki.

Wnioskodawca zakłada, że Pożyczkodawcy w stosunku do każdej czynności polegającej na udzieleniu Wnioskodawcy pożyczki będą działać w charakterze podatników podatku od towarów i usług.

Na potwierdzenie swego stanowiska Wnioskodawca powołał szereg interpretacji indywidualnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, że – zgodnie z zakreśleniem przez Wnioskodawcę przedmiotu interpretacji – przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy tylko w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych. Tym samym część stanowiska Wnioskodawcy, która odnosi się do uregulowań zawartych w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 710, ze zm.), uznano za element własnego stanowiska niepodlegający ocenie w ramach wydanej interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych i zgodnie z wolą Wnioskodawcy, na nim oparto rozstrzygnięcie w przedmiocie podatku od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2017 r., poz. 1150) podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

W myśl art. 4 pkt 7 ww. ustawy obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych ciąży, przy umowie pożyczki, na biorącym pożyczkę.

Niezależnie od powyższego, w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

  1. w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
  2. jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:
    • umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
    • umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.


Należy jednak zaznaczyć, że w przypadku umów pożyczki o wyłączeniu, o którym mowa w art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług. Podstawę do ww. wyłączenia może stanowić m.in. fakt, że jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest zwolniona z podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zaciągnął w przeszłości pożyczkę od podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą i może zaciągnąć w przyszłości kolejne pożyczki od tego samego podmiotu gospodarczego lub też od innego podmiotu, również prowadzącego działalność gospodarczą. Pożyczkodawcy są zarejestrowanymi czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług. Pożyczkodawcy nie są jednak bankami ani innymi instytucjami finansowymi. Są to spółki prowadzące działalność gospodarczą w innym sektorze niż sektor finansowy. Wszystkie pożyczki zaciągane przez Wnioskodawcę mają (będą miały) charakter odpłatny – są to pożyczki oprocentowane. Pożyczka jest udzielana przez Pożyczkodawców w razie zaistnienia u Pożyczkodawców nadwyżek finansowych w związku z prowadzeniem podstawowej działalności gospodarczej. Pożyczkodawcy mogą być podmiotami powiązanymi z Wnioskodawcą w sposób pośredni lub bezpośredni (w szczególności mogą być to spółki, których wnioskodawca jest wspólnikiem lub akcjonariuszem). W każdym przypadku Pożyczkodawcy i Wnioskodawca ustalą wysokość wynagrodzenia za udzielone pożyczki (wysokość odsetek) na warunkach odpowiadających warunkom rynkowym.

Skoro zatem istotnie – jak wskazał Wnioskodawca – opisane we wniosku pożyczki podlegają uregulowaniom ustawy o podatku od towarów i usług i jako takie zwolnione są z opodatkowania na podstawie przepisów tejże ustawy, to w analizowanej sprawie znajdzie zastosowanie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. W rezultacie na Wnioskodawcy, jako pożyczkobiorcy, z tytułu zawarcia opisanej we wniosku umowy pożyczki, nie ciąży (nie będzie ciążył) obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj