Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-2.4012.908.2017.1.AGW
z 11 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 grudnia 2017 r. (data wpływu 12 grudnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków związanych z realizacją zadania pn. „XXX” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 grudnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków związanych z realizacją zadania pn. „XXX”

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Powiat będzie realizował projekt współfinansowany środkami pochodzącymi z budżetu Unii Europejskiej w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich pn. „XXX” Powiat jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, realizuje zadania własne powiatu określone w art. 4 ust. 1 pkt 3 ustawy o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2016 r., poz. 814, z późn. zm.) w zakresie pomocy społecznej. Na podstawie art. 19 pkt 10 oraz art. 25 ustawy o pomocy społecznej z dnia 12 marca 2004 r. (Dz. U. z 2004 r., poz. 54, poz. 593), powiat zobowiązany jest do prowadzenia domów pomocy społecznej o zasięgu ponadgminnym oraz umieszczanie w nim skierowanych osób. Prowadzenie DPS zostało powierzone w drodze konkursu Z. na podstawie art. 25 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2013 r., poz. 182, z póź zm.), art. 11 i 13 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2010 r., nr 234, poz. 1536, z późn. zm.) oraz Rozporządzenia Ministra Polityki Społecznej z dnia 23 sierpnia 2012 r. w sprawie domów pomocy społecznej (Dz. U. z 2012 r., poz. 964). Powiat jako właściciel budynków zamierza przystąpić do realizacji inwestycji w zakresie zachowania dziedzictwa lokalnego w gminie P., tj. XX wiecznego pałacu w P., który nierozerwalnie wpisuje się w życie miejscowości. Chodzi o konieczność wyposażenia w dźwig osobowy budynków użyteczności publicznej w tym m.in. mających dwie lub więcej kondygnacji budynków opieki społecznej. Strome, wielostopniowe schody, stanowią dla uczestników, pracowników, czy osób odwiedzających obiekt, przeszkodę utrudniającą, a dla niektórych nawet uniemożliwiają pokonywanie kondygnacji. Rozbudowanie obiektu o zewnętrzną windę wraz z jego przebudową podtrzyma stan techniczny pałacu i jego dostępność dla całej społeczności lokalnej.

W pałacu tym decyzją – zezwoleniem Wojewody na prowadzenie ma siedzibę DPS dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej intelektualnie w P. Obiekty są własnością Powiatu, przekazane nieodpłatnie Z. umową użyczenia. Zadaniem DPS jest całodobowa opieka świadczona dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej intelektualnie oraz zaspokajanie ich potrzeb poprzez świadczenie usług bytowych, opiekuńczych, wspomagających (w tym: społecznych, terapeutyczno-rehabilitacyjnych, religijnych), edukacyjnych i zdrowotnych. Istotnym zadaniem jest nieustanna integracja mieszkańców Domu ze środowiskiem lokalnym oraz usamodzielnianie na miarę ich możliwości. Osoby przebywające w Domu pochodzą z różnych rodzin, często z rodzin dysfunkcyjnych, zagrożonych wykluczeniem społecznym lub wykluczonych społecznie. W tych wypadkach DPS staje się dla osoby niepełnosprawnej miejscem bezpiecznego rozwoju i dojrzewania. Do domu pomocy społecznej kierowane są osoby na podstawie decyzji organu gminy właściwego miejscowo dla tej osoby, zaś Starosta za pomocą dyrektora P. wydaje decyzję o umieszczeniu w DPS. Pobyt w domu pomocy społecznej jest odpłatny według zasad określonych w ustawie o pomocy społecznej. Powiat na działalność DPS przekazuje dotację uzyskaną z PUW w G. DPS otrzymuje też środki z 1 % odpisu podatkowego w celu wspomagania placówki. Efekty realizacji zadania nie będą wykorzystywane do celów zarobkowych, nie będą też wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. DPS nie prowadzi działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Powiat ma możliwość odliczenia kwot podatku od towarów i usług wynikających z faktur dokumentujących realizację zadania pn. „XXX”?

Projekt będzie dofinansowany z Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich (PROW), którego celem jest zachowanie dziedzictwa lokalnego w gminie P. należącej do Powiatu. Realizacja tego przedsięwzięcia związana jest z wykonywaniem zadań własnych Powiatu.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma prawa do odliczenia kwot podatku od towarów i usług wynikających z otrzymanych faktur, dokumentujących wydatki związane z realizacją zadania pn. „XXX.” Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Zgodnie z przepisami art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Powiat, przystępując do realizacji przedmiotowego zadania występuje jako organ władzy publicznej, wykonuje zadanie własne powiatu zapisane w ustawie o samorządzie powiatowym oraz w ustawie o pomocy społecznej. Warunek uprawniający do odliczenia podatku VAT nie zostanie spełniony, gdyż efekty realizacji zadania nie będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powyższego przepisu wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje w sytuacji, gdy dokonywane zakupy mają ścisły związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji, jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści powołanego przepisu prawa podatkowego prowadzi do stwierdzenia, że warunek, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług nie zostanie spełniony, gdyż wydatki, które Powiat będzie ponosił w związku z realizacją projektu pn. „XXX” – jak wskazuje treść wniosku – nie będą miały związku z czynnościami opodatkowanymi. W konsekwencji Powiatowi nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego należało uznać za prawidłowe.

Należy wskazać, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.