2018.01.10 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.675.2017.1.RD
z 10 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 grudnia 2017 r. złożonego za pośrednictwem platformy e-PUAP (data wpływu 8 grudnia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur zakupowych w których zamiast adresu siedziby Spółki podawany jest adres oddziału w Polsce – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 grudnia 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur zakupowych w których zamiast adresu siedziby Spółki podawany jest adres oddziału w Polsce.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka posiada siedzibę działalności gospodarczej na terytorium Republiki Czeskiej. W Polsce prowadzi działalność gospodarczą w zakresie obrotu paliwami ciekłymi z zagranicą i obrotu paliwami ciekłymi z podmiotami krajowymi na podstawie posiadanych koncesji. Spółka R. z siedzibą w Pradze jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka otrzymała potwierdzenie nadania numeru identyfikacji podatkowej z dnia 26 lipca 2017 r. Działalność ta wykonywana jest poprzez Oddział przedsiębiorcy zagranicznego położony na terytorium Polski. Spółka utworzyła Oddział w Polsce ze względu na wymagania wynikające z przepisów prawa energetycznego w Polsce. Oddział zarejestrowany jest w KRS. Po zarejestrowaniu Oddziału spółka dokonała odpowiednich zgłoszeń aktualizacyjnych osoby prawnej zgodnie z ustawą z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. z 2017 r. poz. 869 z późn.zm.) tj. zgłoszenia aktualizacyjnego NIP-2 w urzędzie skarbowym poprzez wskazanie danych wyodrębnionej jednostki wewnętrznej R. s.r.o. Sp. z o.o. Oddział w Polsce z identyfikatorem podatkowym. Zgodnie z art. 90 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, przedsiębiorca zagraniczny, który utworzył oddział jest zobowiązany używać do oznaczenia oddziału oryginalnej nazwy przedsiębiorcy wraz z przetłumaczoną na język polski nazwą formy prawnej przedsiębiorcy oraz dodaniem wyrazów „oddział w Polsce”. Dostawcy towarów i usług dokonujący sprzedaży na rzecz Spółki którzy są podatnikami podatku od towarów i usług w wystawianych przez siebie fakturach podają następujące dane nabywcy ze wskazaniem adresu siedziby oddziału a nie siedziby zagranicznego przedsiębiorcy. Wszystkie pozostałe dane wymagane przepisami ustawy o VAT są zawarte w treści faktur. Dane na fakturze: R. s.r.o. Sp. z o.o. Oddział w Polsce. Spółka dokonuje odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur od dostawców, które nie zawierają adresu siedziby Spółki a jedynie adres Oddziału w Polsce, ponieważ faktury te dokumentują rzeczywiste zdarzenia gospodarcze i zakupy te są wykorzystywane do wykonywania sprzedaży opodatkowanej tj. dostaw paliw ciekłych na terytorium Polski.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy od nabytych towarów i usług udokumentowanych przez dostawców fakturami gdzie w danych nabywcy zamiast adresu siedziby Spółki podawany jest adres Oddziału w Polsce przysługuje Spółce prawo do odliczenia podatku naliczonego?

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle art. 86 ust 1 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późn.zm.) dalej zwaną „ustawa o VAT” w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatnikowi o których mowa w art. 15 przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT. Z powołanego przepisu wynika, że podatnik podatku VAT ma prawo do odliczenia podatku naliczonego jeżeli zakupione towary/usługi zostaną wykorzystane do wykonania czynności opodatkowanych przez tego podatnika. Jedną z czynności opodatkowanych jest odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju. Natomiast jak wynika z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług. Ponadto jak wynika z art. 88 ust. 3a ustawy o VAT w określonych przypadkach podatnik nie może dokonać odliczenia podatku z faktur zakupowych.

Przypadki te to m.in. faktury wystawione przez podmiot nieistniejący, transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona z podatku, wystawione faktury stwierdzają czynności które nie zostały dokonane, (Wnioskodawca art. 88 ust. 1 ustawy o VAT). W związku z powyższym przepisy dają podatnikowi prawo do odliczenia jeżeli są spełnione łącznie następujące warunki: 1) Nabywca jest podatnikiem podatku VAT, 2) Nabyte towary i usługi są wykorzystywane do celów wykonywania czynności opodatkowanych, 3) Nie ma zastosowania negatywny katalog wyłączeń z art. 88 ust. 3a ustawy o VAT.

W przedstawionym stanie faktycznym Spółka jest podatnikiem podatku od towarów i usług co potwierdza aktywny numer podatku VAT nadany przez organ podatkowy. Jeżeli chodzi o drugi warunek dający prawo do odliczenia to Spółka także spełnia ten warunek ponieważ nabyte towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych tj. sprzedaży paliw ciekłych na terytorium Polski która to sprzedaż jest opodatkowana podatkiem VAT w stawce 23%. W kwestii spełnienia trzeciego warunku można jednoznacznie stwierdzić, że faktury wystawione przez dostawców Spółki nie są fakturami „wpadającymi” do negatywnego katalogu wyłączeń o którym mowa w art. 88 ust. 3a ustawy o VAT. Faktury są wystawiane przez podmioty istniejące tj. zarejestrowanego jako podatnicy podatku VAT. Dokumentują one rzeczywiste zdarzenia co znajduje odzwierciedlenie w posiadanych przez Spółkę dokumentach handlowych. Dostawy są opodatkowane stawką podatku właściwą dla danej dostawy i nie podlegają zwolnieniu od podatku. Odnośnie danych nabywcy w posiadanych przez Spółkę fakturach to ich treść powinna odpowiadać przepisowi art. 106e ust. 1 ustawy o VAT. Z przepisu tego wynika, że faktura powinna zawierać m.in. nazwę podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy. Przepis nie wskazuje jaki adres powinien być zamieszczony na fakturze w przypadkach gdy dany podatnik posiada oddział przedsiębiorcy zagranicznego w Polsce. W przedstawionym stanie faktycznym nazwa nabywcy znajduje się w wystawionych fakturach przez dostawców. Natomiast podanie przez dostawców adresu oddziału zamiast adresu siedziby Spółki nie jest błędem który decyduje o prawie do odliczenia podatku naliczonego wykazanego w tych fakturach. Przepis art. 106e ust. 1 ustawy o VAT reguluje jedynie kwestie dotyczące treści faktury a nie prawa do odliczenia podatku naliczonego. Podatnik celem oceny czy ma prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego w fakturze zakupowej musi odwołać się do regulacji art. 86 ust. 1 i art. 88 ust. 3a ustawy o VAT. W art. 88 ust. 3a ustawy o VAT brak jest normy prawnej pozbawiającej podatnika prawa do odliczenia podatku VAT w przypadku gdyby faktura nie zawierała wszystkich danych określonych w art. 106e ust. 1 ustawy o VAT. Istotą dla odliczenia podatku VAT jest nabycie towarów i usług co następnie jest dokumentowane za pomocą faktury. Faktura jest tylko sformalizowaniem prawa do odliczenia podatku naliczonego a nie źródłem prawa do odliczenia. Zatem błąd formalny w postaci adresu nie ma żadnego wpływu na prawo do odliczenia podatku naliczonego. Reasumując zdaniem Spółki nabycie towarów i usług udokumentowanych przez dostawców fakturami gdzie w danych nabywcy zamiast adresu siedziby Spółki podawany jest adres Oddziału w Polsce daje Spółce prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego w tych fakturach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą” – podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Faktury są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku od towarów i usług, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury.

W myśl art. 106e ust. 1 pkt 1-15 ustawy – faktura powinna zawierać:

datę wystawienia;
kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany dla podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany dla podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
stawkę podatku;
sumę wartości sprzedaży netto z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
kwotę należności ogółem (…).

Z cytowanych przepisów wynika, że podmiot który wykonuje czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług jest zobowiązany do wystawienia faktury VAT. Faktura dokumentująca sprzedaż powinna zawierać dane dotyczące nabywcy i sprzedawcy, tj. dane określone w art. 106e ust. 1 pkt 3 ustawy, a mianowicie imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy.

Ponadto faktura powinna również zawierać stosownie do art. 106e ust. 1 pkt 4 i 5 numery, za pomocą których zarówno nabywca jak i sprzedawca są zidentyfikowani dla podatku lub podatku od wartości dodanej.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na uregulowania prawne zawarte w przepisach ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. z 2017 r., poz. 869), zwanej dalej „ustawą o NIP”, dotyczące posiadania i posługiwania się numerem identyfikacji podatkowej NIP.

I tak, stosowanie do treści art. 2 ust. 1 ustawy o NIP osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu.

Na podstawie art. 2 ust. 2 i ust. 3 ustawy o NIP obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają również inne podmioty niż wymienione w ust. 1, jeżeli na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, oraz płatnicy podatków, a także podmioty będące, na podstawie odrębnych ustaw, płatnikami składek ubezpieczeniowych.

W myśl art. 5 ust. 1 ustawy o NIP podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2a, są obowiązani do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego do naczelnika urzędu skarbowego albo organu właściwego na podstawie odrębnych przepisów. Zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się jednokrotnie, bez względu na rodzaj oraz liczbę opłacanych przez podatnika podatków, formę opodatkowania, liczbę oraz rodzaje prowadzonej działalności gospodarczej oraz liczbę prowadzonych przedsiębiorstw.

Zgodnie z art. 5 ust. 3 ustawy o NIP zgłoszenie identyfikacyjne podatników niebędących osobami fizycznymi zawiera: pełną i skróconą nazwę (firmę), formę organizacyjno-prawną, adres siedziby, numer identyfikacyjny REGON, organ rejestrowy lub ewidencyjny i numer nadany przez ten organ, wykaz rachunków bankowych, adresy miejsc prowadzenia działalności, adres miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej oraz przedmiot wykonywanej działalności określony według obowiązujących standardów klasyfikacyjnych, a ponadto:

w przypadku zakładów (oddziałów) osób prawnych oraz innych wyodrębnionych jednostek wewnętrznych będących podatnikami – NIP oraz inne dane dotyczące jednostki macierzystej;
w przypadku spółek cywilnych, osobowych spółek handlowych i podmiotów podlegających wpisowi do rejestru przedsiębiorców na zasadach określonych dla spółek osobowych – dane dotyczące wspólników, w tym również identyfikator podatkowy poszczególnych wspólników;
w przypadku podatkowych grup kapitałowych - dane dotyczące spółek wchodzących w skład grupy, w tym również NIP nadane tym spółkom.

Każdy więc podmiot posiadający status podatnika lub płatnika podatków lub płatnika składek ubezpieczeniowych i zdrowotnych jest obowiązany do złożenia zgłoszenia identyfikacyjnego. Przy czym dokonujący zgłoszenia identyfikacyjnego otrzymuje wyłącznie jeden NIP.

Podkreślić również należy, że numer identyfikacji podatkowej nie może być używany w oderwaniu od nazwy podmiotu, która występuje w decyzji o nadaniu numeru identyfikacji podatkowej. Należy także wskazać, że numer identyfikacji podatkowej może być przypisany wyłącznie jednemu podatnikowi (płatnikowi). Zgodnie bowiem z zapisem art. 11 powołanej ustawy o NIP, podatnik jest zobowiązany do podawania numeru identyfikacji podatkowej na wszelkich dokumentach związanych z wykonywaniem zobowiązań podatkowych oraz niepodatkowych należności budżetowych, do których poboru obowiązane są organy podatkowe lub celne. Inaczej rzecz ujmując identyfikacja danego podmiotu, a tym samym wynikających z tego tytułu obowiązków odbywa się na podstawie nadanego mu numeru identyfikacji podatkowej. Konsekwencją decyzji administracyjnej o nadaniu numeru NIP, jest jednoznaczna identyfikacja podmiotu poprzez jego NIP, nazwę i adres.

Jednocześnie stosownie do art. 160 ust. 3 ustawy o VAT osoba prawna, której zakłady (oddziały) rozliczały się jako odrębni podatnicy, wstępuje z dniem 1 maja 2004 r. we wszystkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki swojego zakładu (oddziału), który przestał być wyodrębnionym podatnikiem – w zakresie, w jakim dotyczą podatku od towarów i usług.

Zatem z dniem 1 maja 2004 r. oddział jako forma organizacyjna przestał być odrębnym podatnikiem podatku od towarów i usług i jest obowiązany we wszystkich sprawach związanych z rozliczeniem podatku VAT do posługiwania się NIP-em jednostki macierzystej.

Z uwagi na powołane przepisy art. 106e ustawy o VAT, przytoczone przepisy ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników oraz przedstawiony opis sprawy należy uznać, że podmiotem identyfikowanym na podstawie numeru identyfikacji podatkowej jest Spółka (jednostka macierzysta). Tym samym jest ona obowiązana do podawania swojej nazwy wraz z numerem identyfikacji podatkowej oraz adresem na wszelkich dokumentach związanych z wykonywaniem zobowiązań podatkowych.

Prawidłowość materialno-prawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze. Nie można uznać za prawidłową fakturę, gdy wskazuje ona, co prawda zaistniałe zdarzenie gospodarcze, ale które wystąpiło między innymi podmiotami.

Prawidłowo wystawiona faktura powinna zawierać dane jednostki macierzystej z jej danymi i numerem NIP. Dodatkowo w celu łatwiejszej identyfikacji oprócz danych identyfikacyjnych Spółki, faktury mogą zawierać informacje dodatkowe pozwalające na identyfikację Oddziału (np. nazwę jaką posługuje się w obrocie gospodarczym oraz jego adres).

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl postanowień ust. 2 pkt 1 lit. a) ww. artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

I tak, na mocy art. 88 ust. 3a ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:

sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi:
1. wystawionymi przez podmiot nieistniejący,
2. (uchylony)
transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku;
(uchylony)
wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne:
1. stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane – w części dotyczącej tych czynności,
2. podają kwoty niezgodne z rzeczywistością – w części dotyczącej tych pozycji, dla których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością,
3. potwierdzają czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i 83 Kodeksu cywilnego – w części dotyczącej tych czynności;
faktury, faktury korygujące wystawione przez nabywcę zgodnie z odrębnymi przepisami nie zostały zaakceptowane przez sprzedającego;
(uchylony)
wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze – w części dotyczącej tych czynności.

Jak stanowi art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 3 i pkt 4 ustawy faktura powinna zawierać imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy, jak również numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a.

Cytowany art. 106e ust. 1 pkt 3 i pkt 4 ustawy określa minimalny zakres danych, jakie powinna zawierać faktura. Koniecznym jest, by dane dotyczące podatnika podawane na fakturze były zgodne z danymi identyfikacyjnymi wykazanymi w zgłoszeniu identyfikacyjnym.

Uzależnienie prawa do odliczenia podatku naliczonego od posiadania faktury spełniającej określone warunki formalne było przedmiotem rozstrzygnięcia TSUE w połączonych sprawach 123/87 i 330/87 pomiędzy Léa Jorion a Société anonyme d’étude et de gestion immobiliere (EGI) a Państwem Belgijskim. Rozstrzygane spory dotyczyły prawa do odliczenia podatku naliczonego udokumentowanego fakturami, które nie spełniały wszystkich wymogów prawa belgijskiego. W orzeczeniu Trybunał stwierdził, że państwa członkowskie mają prawo uzależnić odliczenie podatku naliczonego od faktu posiadania faktury spełniającej określone wymogi formalne. Zdaniem Trybunału takie szczegóły nie mogą jednak powodować, że z powodu ich liczby lub natury technicznej prawo do odliczenia stałoby się praktycznie niemożliwe lub nadmiernie trudne do wykonania.

Generalnie, faktura VAT jest dokumentem odzwierciedlającym prawidłowy przebieg zdarzenia gospodarczego zarówno pod względem przedmiotu transakcji, jak i podmiotów biorących w niej udział. Przy ocenie zdarzenia gospodarczego nie można jednak pominąć okoliczności towarzyszących transakcji, wskazujących, na rzeczywisty charakter podmiotu dokonującego zakupu. Faktury VAT są dokumentami o charakterze sformalizowanym. Co do zasady zatem, faktury muszą być wystawione zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa krajowego w tym względzie. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze. Nie będzie można uznać za prawidłową fakturę, gdy sprzecznie z jej treścią wykazuje ona zdarzenie gospodarcze, które w ogóle nie zaistniało bądź zaistniało w innych rozmiarach albo między innymi podmiotami. Faktura VAT potwierdza zaistniałe zaszłości gospodarcze, a jej elementy formalne wymagane przez art. 106e ustawy mają wyłącznie znaczenie dowodowe. Jedynie braki merytoryczne faktury mogą wywołać skutek materialny w postaci zmian w przedmiocie lub podstawie opodatkowania, a także doprowadzić do niewłaściwego określenia wysokości podatku. W szczególności należy to odnieść do takich braków, jak brak jednostek miary towaru, jego ilości i ceny jednostkowej. Są to elementy rachunkowe faktury, mające zasadnicze znaczenie dla określenia wysokości zobowiązania podatkowego, bez których nie jest możliwe zweryfikowanie, czy wysokość podatku została ustalona prawidłowo.

O prawidłowości faktur VAT wystawianych i otrzymywanych przez podatników powinny decydować przede wszystkim ustalenia, czy dokumenty te potwierdzają rzeczywiste transakcje handlowe.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka posiada siedzibę działalności gospodarczej na terytorium Republiki Czeskiej. W Polsce prowadzi działalność gospodarczą w zakresie obrotu paliwami ciekłymi z zagranicą i obrotu paliwami ciekłymi z podmiotami krajowymi na podstawie posiadanych koncesji. Spółka R. Group s.r.o. z siedzibą w Pradze jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka otrzymała potwierdzenie nadania numeru identyfikacji podatkowej z dnia 26 lipca 2017 r. Działalność ta wykonywana jest poprzez Oddział przedsiębiorcy zagranicznego położony na terytorium Polski. Oddział zarejestrowany jest w KRS. Po zarejestrowaniu Oddziału spółka dokonała odpowiednich zgłoszeń aktualizacyjnych osoby prawnej zgodnie z ustawą z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. z 2017 r. poz. 869 z późn.zm.) tj. zgłoszenia aktualizacyjnego NIP-2 w urzędzie skarbowym poprzez wskazanie danych wyodrębnionej jednostki wewnętrznej R. Group s.r.o. Sp. z o.o. Oddział w Polsce z identyfikatorem podatkowym oraz adresem prowadzenia działalności. Dostawcy towarów i usług dokonujący sprzedaży na rzecz Spółki którzy są podatnikami podatku od towarów i usług w wystawianych przez siebie fakturach podają następujące dane nabywcy ze wskazaniem adresu siedziby oddziału a nie siedziby zagranicznego przedsiębiorcy. Wszystkie pozostałe dane wymagane przepisami ustawy o VAT są zawarte w treści faktur. Spółka dokonuje odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur od dostawców, które nie zawierają adresu siedziby Spółki a jedynie adres Oddziału w Polsce, ponieważ faktury te dokumentują rzeczywiste zdarzenia gospodarcze i zakupy te są wykorzystywane do wykonywania sprzedaży opodatkowanej tj. dostaw paliw ciekłych na terytorium Polski.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy przysługuje mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur zakupowych w których zamiast adresu siedziby Spółki podawany jest adres Oddziału w Polsce.

Analizując przedstawione okoliczności sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa należy wskazać, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT uzależnione jest nie tylko od spełnienia warunków wynikających z przepisu art. 86 ustawy, ale również od niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Należy w tym miejscu zaznaczyć, iż wskazany art. 88 ustawy nie przewiduje braku prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury VAT zawierającej błędne oznaczenie nabywcy lub jego adresu (oczywiście w sytuacji gdy faktura odzwierciedla prawdziwe zdarzenie gospodarcze).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT a nabywane towary są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych tj. dostaw paliw ciekłych na terytorium Polski.

Tym samym Spółka ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zgodnie z art. 86 ustawy o VAT, jeśli na fakturze zakupowej zamiast adresu siedziby Spółki podawany jest adres oddziału w Polsce z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług. W związku z powyższym faktury te mogą stanowić podstawę do obniżenia kwot podatku należnego o kwoty podatku naliczonego z nich wynikające.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Tut. Organ informuje, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Ponadto należy dodać, że przedmiotowa interpretacja rozstrzyga tylko i wyłącznie w zakresie zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia natomiast nie rozstrzyga innych kwestii, które nie zostały określone jako przedmiot interpretacji w zadanych pytaniach.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm. ) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego.

Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin