Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-1.4011.271.2017.3.MK
z 9 stycznia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 września 2017 r. (data wpływu 4 października 2017 r.), uzupełnionym w dniach 15 listopada 2017 r. i 3 stycznia 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia mieszkania – jest prawidłowe, jednak z innych względów niż wskazane przez Wnioskodawcę.

UZASADNIENIE

W dniu 4 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia mieszkania, uzupełniony w dniach 15 listopada 2017 r. oraz 3 stycznia 2018 r.

We wniosku tym, po uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca wraz z żoną w 2011 r. nabył do majątku wspólnego mieszkanie. Zakup mieszkania został sfinansowany ze środków pochodzących z kredytu hipotecznego. Od czasu gdy doszło między małżonkami do separacji w 2012 r., Wnioskodawca ponosił koszty związane ze spłatą kredytów zaciągniętych na zakup mieszkania.

W 2015 r. w wyniku wyroku sądu doszło do rozwiązania małżeństwa poprzez rozwód. W 2016 r. sąd wydał postanowienie o podziale majątku. W wyniku tego postanowienia sąd przyznał Wnioskodawcy, bez obowiązku spłat, mieszkanie, które obciążone było kredytem. W ocenie sądu wartość zadłużenia mieszkania przewyższała jego wartość. Dodatkowo sąd nakazał byłej żonie zapłatę na rzecz Wnioskodawcy połowę zapłaconych przez Niego rat kredytowych w okresie pomiędzy ogłoszeniem separacji a wydaniem postanowienia o podziale majątku.

Tym samym Wnioskodawca przejął na swoją własność nieruchomość, wraz z obciążającym ją długiem.

Kredyt zaciągnięty przez ówczesnych małżonków na zakup mieszkania nie został po podziale majątku wspólnego przepisany w banku na rzecz Wnioskodawcy.

Jednakże w uzasadnieniu do postanowienia o podział majątku wspólnego Sąd wskazał, iż: „Sąd przyznał przedmiotowe mieszkanie na rzecz wnioskodawcy (Wnioskodawcy). To on bowiem zamieszkiwał w tym lokalu po ustaniu wspólności majątkowej i spłacał wspólne zadłużenie hipoteczne. Daje on również większą gwarancję dalszej spłaty zaciągniętego kredytu hipotecznego.”

Dodatkowo w uzasadnieniu Sąd wskazał, iż:

„Stosownie do art. 212 § 1 i § 2 kc, jeżeli zniesienie współwłasności następuje na mocy orzeczenia Sądu przez podział rzeczy lub też przyznanie jej jednemu ze współwłaścicieli, to jednocześnie nakładany jest obowiązek dopłaty celem wyrównania wartości przysługującego udziału, bądź też spłaty pozostałych. Tak więc współwłaściciel, któremu nie przyznano własności rzeczy wspólnej uprawniony jest z mocy ustawy do żądania spłaty stanowiącej równowartość całego swojego udziału lub jeżeli w ramach podziału przyznano część rzeczy nieodzwierciedlającą w pełni wartości udziału, to wartość tę należy wyrównać poprzez dopłaty pieniężne. Jak stwierdził SN w uzasadnieniu postanowienia z dnia 29.09.2004 r., sygn. akt II CK 538/03, LEX nr 137537: jeżeli nieruchomość w wyniku podziału majątku wspólnego przypadła stronie, którą obciążono na rzecz drugiej strony określoną kwotą z tytułu wyrównania wartości udziałów w majątku wspólnym, to przede wszystkim właściciela lokalu i dłużnika rzeczowego, obciąża uregulowanie należności na rzecz wierzyciela wynikającej z wpisu hipoteki. Nieuwzględnienie zatem przy ustaleniu dopłat wysokości obciążającej nieruchomość hipoteki może doprowadzić do tego, że strona, która otrzymała lokal, jako dłużnik rzeczowy spłaci sama dług hipoteczny, w którym druga strona nie będzie już partycypowała, zwłaszcza że właściciel lokalu po podziale nie będzie mógł przeciwko niej skutecznie dochodzić z tego tytułu swych roszczeń (art. 618 § 3 k.p.c.). Wobec faktu, iż obciążanie hipoteczne przewyższa wartość dzielonego mieszkania, wnioskodawca, który ów składnik majątkowy otrzymał, nie jest obowiązany, aby w tym zakresie uiścić dopłatę na rzecz uczestniczki.”

Sąd rozpatrując sprawę i dokonując podziału majątku wspólnego przyjął, że przedmiotowa nieruchomość zostanie przyznana Wnioskodawcy, a wraz z tą nieruchomością na rzecz Wnioskodawcy przejdzie zobowiązanie hipoteczne i to on będzie zobowiązany do jego spłaty. Świadczy o tym także brak obowiązku dopłat po stronie Wnioskodawcy na rzecz byłej żony, że względu na to (jak uzasadniał Sąd) iż obciążanie hipoteczne przewyższa wartość dzielonego mieszkania.

Wnioskodawca dokonał zbycia mieszkania, w wyniku czego dokona spłaty kredytu hipotecznego obciążającego przedmiotową nieruchomość.

W wyniku zapłaty część środków ze sprzedaży zostanie automatycznie przekazane na spłatę długu obciążającego przedmiotową nieruchomość, w wyniku czego na rachunek Wnioskodawcy trafi tylko część zapłaconej przez nabywcę kwoty.

Mieszkanie zostało sprzedane 18 września 2017 r. - w tym dniu zawarto umowę w formie aktu notarialnego.

Wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość) (w przedmiotowym przypadku po potrąceniu ciężaru w postaci hipoteki), mieściła się w udziale jaki przysługiwał Wnioskodawcy w majątku wspólnym. W postanowieniu o podziale majątku wspólnego Wnioskodawcy i jego byłej żony Sąd wskazał, iż: „Wobec faktu, iż obciążenie hipoteczne przewyższa wartość dzielonego mieszkania, wnioskodawca, który ów składnik majątkowy otrzymał, nie jest obowiązany, aby w tym zakresie uiścić dopłatę na rzecz uczestniczki”.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

• Czy zbycie przez Wnioskodawcę mieszkania nabytego wraz z Jego żoną nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
• Jeżeli odpowiedź na pierwsze pytanie jest negatywna, to czy kosztem uzyskania przychodu w związku ze zbyciem mieszkania przez Wnioskodawcę będzie pierwotnie wydatkowana kwota na zakup mieszkania w 2011 r. przez Wnioskodawcę i Jego ówczesną żonę?
• Jeżeli odpowiedź na pierwsze oraz drugie pytanie jest negatywna, to czy kosztem uzyskania przychodu w związku ze zbyciem mieszkania przez Wnioskodawcę będzie połowa kwoty długu obciążająca mieszkanie?
• Jeżeli odpowiedź na wszystkie powyżej zadane pytania jest negatywa, to czy Wnioskodawca może uznać za koszty uzyskania przychodu w związku ze sprzedażą przedmiotowego mieszkania kwotę spłaconego kredytu obciążającą mieszkanie w momencie podziału majątku, oraz czy kosztem uzyskania przychodu mogą być prace wykończeniowe oraz remontowe i modernizacyjne prowadzone w mieszkaniu przed jego sprzedażą, a udokumentowane fakturami oraz rachunkami, a także koszty odpłatnego zbycia?

Zdaniem Wnioskodawcy, skoro podział majątku odbył się bez spłat to należy uznać, że podział majątku wspólnego nie stanowił dla Wnioskodawcy nabycia mieszkania, a w związku z tym za moment nabycia mieszkania należy uznać pierwotne nabycie mieszkania przez ówczesnych małżonków, a zatem rok 2011.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodu jest, z zastrzeżeniem ust. 2, odpłatne zbycie

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przepis cytowanego wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, że nie płaci się podatku dochodowego jeśli od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości lub ich części lub udziału w nieruchomości upłynęło 5 lat. W związku z tym, jeśli od końca roku, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości lub ich części lub udziału w nieruchomości do dnia sprzedaży upłynęło 5 lat sprzedaż tej nieruchomości nie podlega w ogóle opodatkowaniu.

W myśl powyższego, rozstrzygającym faktem odnośnie ewentualnego opodatkowania odpłatnego zbycia przedmiotowej nieruchomości będzie moment i forma prawna pierwotnego nabycia. Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca w 2011 r. nabył wraz z żoną mieszkanie. W 2016 r. w wyniku wyroku sądowego doszło do podziału majątku wspólnego, w wyniku którego Wnioskodawca otrzymał mieszkanie obciążone kredytem, którego wysokość przekraczała wartość mieszkania.

Stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Zgodnie z art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością – art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego.

Ustawowy ustrój majątkowy między małżonkami może ulec zniesieniu lub ograniczeniu na skutek zawartej między nimi umowy (art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego), na skutek orzeczenia sądu (art. 52 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego) albo z mocy prawa np. ubezwłasnowolnienia jednego z małżonków (art. 53 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Zarówno w wypadku umownego wyłączenia wspólności ustawowej w czasie trwania małżeństwa, jak i w przypadku zniesienia tej wspólności przez sąd między małżonkami (byłymi małżonkami) ustaje wspólność ustawowa, a do majątku, który był nią objęty stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. W myśl ogólnej zasady uregulowanej w art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w wyniku podziału majątku wspólnego jest nabyciem tych rzeczy. Natomiast mając na uwadze przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego nabyciem w rozumieniu art. 10 ust 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest przyznanie rzeczy na wyłączną własność jednemu z małżonków w wyniku podziału majątku wspólnego, jeśli:

• podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub
• wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku podziału tego majątku mieści się w udziale, jaki małżonkowi przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim.

Za datę nabycia nieruchomości lub prawa, które przypadły danej osobie w wyniku podziału majątku dorobkowego małżeńskiego, należy przyjąć datę ich nabycia w czasie trwania wspólności ustawowej, ale tyko wówczas, jeżeli podział jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub jeżeli wartość otrzymanych przez daną osobę nieruchomości lub praw w wyniku tego podziału mieści się w udziale, jaki temu małżonkowi przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim.

Jeżeli natomiast podział odbył się w naturze, lecz w sposób, który był nieekwiwalentny i towarzyszyły mu spłaty lub dopłaty lub gdy wartość otrzymanych przez małżonka nieruchomości lub praw przekracza jego udział w majątku dorobkowym małżeńskim, to wówczas za datę nabycia tej części nieruchomości, która przekracza udział małżonka w majątku dorobkowym, należy przyjąć dzień, w którym dokonano podziału majątku dorobkowego, nawet wówczas jeżeli nabycie to następuje nieodpłatnie (czyli bez spłat i dopłat). Bowiem wszelkie przypadki gdy udział danej osoby ulega powiększeniu, traktowany być musi w kategorii nabycia, gdyż w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością) jak też stan jej majątku osobistego. W tej części bowiem, w której przyznana na wyłączną własność nieruchomość przekracza wartość udziału w majątku wspólnym, podatnik niewątpliwie nabywa prawo własności nieruchomości w rozumieniu analizowanego przepisu. Przez pojęcie „nabycie” użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy należy rozumieć każde zwiększenie aktywów majątku podatnika.

Aby ustalić jaką część udziału w nieruchomości Wnioskodawca nabył w drodze podziału majątku dorobkowego małżeńskiego w pierwszej kolejności należy obliczyć jaką wartość miał cały majątek dorobkowy podlegający podziałowi, czyli jaką wartość miały wszystkie rzeczy wchodzące w skład majątku wspólnego, czyli zsumować wartość mieszkania i kredytów. Następnie należy obliczyć wartość udziału jaki przysługiwał wnioskodawcy w majątku wspólnym, czyli wartość całego majątku dorobkowego małżonków podzielić na pół. Otrzymana kwota odpowiadać będzie wartości udziału jaki przysługiwał wnioskodawcy w majątku wspólnym. Kolejnym krokiem jest porównanie wartości majątku, jaki wnioskodawca otrzymał w drodze podziału majątku dorobkowego do kwoty jaka mu przysługiwała pierwotnie w całym majątku.

Odnosząc się do powyższego należy stwierdzić, że skoro wartość kredytu przewyższała wartość mieszkania, to należy uznać, że Wnioskodawca przejmując mieszkanie wraz z długiem, otrzymał majątek o mniejszej wartości niż połowa majątku wspólnego, przejął bowiem na siebie całość kredytu.

Tym samym zdaniem Wnioskodawcy należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie nabył majątku powyżej swojego udziału w majątku wspólnym. Ponieważ od końca roku, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości w ramach wspólności ustawowej małżeńskiej, a więc od końca 2011 r. do daty sprzedaży (2017 r.) minęło pięć lat, to przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nie stanowi źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym nie podlega w ogóle opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Takie samo stanowisko potwierdzają interpretacje indywidualne, m.in. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 21 czerwca 2011 r. IBPBII/2/415-288/11/MW, a także orzecznictwo sądów administracyjnych, m.in. wyrok WSA w Lublinie z dnia 2 grudnia 2011 r. sygn. akt I SA/Lu 654/11.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe, jednak z innych względów niż wskazane przez Wnioskodawcę.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy odrębnym źródłem przychodów jest określone w art. 10 ust. 1 pkt 8 odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, dla określenia jego skutków podatkowych istotne jest zatem ustalenie daty nabycia nieruchomości lub praw. Aby zatem ustalić czy w przedmiotowej sprawie sprzedaż lokalu mieszkalnego podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych należy ustalić, od jakiego momentu liczy się bieg pięcioletniego terminu, o którym mowa w powołanym wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Sprzedaż mieszkania po upływie pięcioletniego okresu, o którym mowa w wyżej wskazanym przepisie, skutkuje brakiem obowiązku zapłaty podatku dochodowego, dlatego kluczową kwestią jest ustalenie daty nabycia. Pojęcie „nabycia” nie zostało zdefiniowane w ustawie podatkowej.

Kwestia określenia momentu nabycia nieruchomości i praw majątkowych była przedmiotem uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/17 w której wskazano, że dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nabytych przez małżonka w wyniku dziedziczenia, datą ich nabycia lub wybudowania w rozumieniu tego przepisu jest dzień nabycia (wybudowania) tych nieruchomości i praw majątkowych do majątku wspólnego małżonków.

W uzasadnieniu uchwały Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że w przypadku nabycia nieruchomości przez małżonków pozostających w majątkowej wspólności małżeńskiej przewidzianej w art. 31 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy nie ma możliwości określenia tego, w jakich częściach nastąpiło nabycie nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie jest możliwe nabycie nieruchomości w określonym udziale przez małżonków pozostających we wspólności majątkowej małżeńskiej i działających jednocześnie, co wynika z istoty wspólności małżeńskiej. Wspólność małżeńska (łączna) to wspólność bezudziałowa, a w czasie jej trwania małżonkowie nie mogą rozporządzać swoimi prawami do majątku wspólnego jako całości. Nie mogą także rozporządzać udziałem w jakimkolwiek przedmiocie należącym do tego majątku. Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego skoro, z uwagi na wspólność majątkową, nie można wyodrębnić udziałów, które małżonkowie posiadali w chwili nabycia nieruchomości w małżeństwie, to nie można też przyjąć, że pięcioletni termin biegnie od daty nabycia nieruchomości w drodze spadku. Dla oceny skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości kluczowy jest moment poniesienia wydatku na nabycie tego składnika do majątku wspólnego i to, że tego wydatku - w momencie jego poniesienia - nie można przypisać jednemu bądź drugiemu małżonkowi w udziałach o określonej wielkości.

Argumenty zawarte w ww. uchwale są aktualne także w sytuacji, gdy do nabycia udziału w mieszkaniu dojdzie po ustaniu małżeńskiej wspólności ustawowej i wydania przez sąd powszechny postanowienia o podziale majątku wspólnego. Zarówno w wyniku podziału majątku dorobkowego, jak i w wyniku ustania wspólności ustawowej wobec śmierci jednego z małżonków następuje nabycie nieruchomości lub prawa majątkowego wcześniej nabytego do ustawowej wspólności małżeńskiej i za datę nabycia w świetle uchwały należy uznać tą datę. Późniejsze/następcze zdarzenia prawne (sposób ustania ustawowej wspólności małżeńskiej) nie mają zatem, w tym aspekcie, prawnopodatkowego znaczenia dla ustalenia daty nabycia nieruchomości lub prawa majątkowego.

Zatem, w przedmiotowej sprawie za datę nabycia sprzedanego w 2017 r. mieszkania należy uznać datę nabycia tego prawa do ustawowej wspólności majątkowej. W tej sprawie jest to rok 2011.

Z tego właśnie powodu, a nie z uwagi na argumenty przedstawione przez Wnioskodawcę we własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego, pięcioletni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy liczyć od końca 2011 roku. Termin ten upłynął więc z dniem 31 grudnia 2016 r. W konsekwencji odpłatne zbycie mieszkania w 2017 r. nastąpiło po upływie wskazanego wyżej terminu i nie stanowi źródła przychodu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec takiego rozstrzygnięcia, pytania 2, 3 i 4 uznano za bezprzedmiotowe.

Ustosunkowując się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych, wskazać należy, że rozstrzygnięcia w nich zawarte dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.