Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-2.4011.265.2017.2.TR
z 20 grudnia 2017 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 5 września 2017 r. (data wpływu 13 września 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 września 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego.

Z uwagi na fakt, że ww. wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, pismem z dnia 5 października 2017 r. nr 0112-KDIL3-2.4011.265.2017.1.TR Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Zainteresowaną, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d § 1 Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Wnioskodawczynię nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 5 października 2017 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 10 października 2017 r.), zaś w dniu 23 października 2017 r. (data nadania 16 października 2017 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W 2017 r. Zainteresowana zapłaciła podatek dochodowy z tytułu uzyskania przychodu z PIT-8C. Były to pieniądze uzyskane w drodze wypłacenia Wnioskodawczyni odszkodowania za zalane mieszkanie w roku 2014 od podwykonawcy dewelopera.

Całkowita kwota przekazana Zainteresowanej na konto, a wykazana w PIT-8C jest to kwota wynikająca z wycen poszczególnych prac przywracających lokal do stanu pierwotnego, takiego jak przed zalaniem.

W drodze negocjacji (podpisane porozumienie bez udziału sądu) kwota została pomniejszona do 20 000 brutto.

W związku z zapłaceniem podatku od powyższej kwoty, Wnioskodawczyni nie jest w stanie teraz wykonać remontu w określonym zakresie.

Mieszkanie to zostało kupione od dewelopera, jest w okresie rękojmi.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowana podała, że przedmiotowa kwota jest kwotą uzyskaną z tytułu zwrotu kosztów usunięcia usterek w ramach rękojmi. Deweloper w ramach rękojmi zobowiązany był do usunięcia zgłoszonych przez Wnioskodawczynie usterek w nabytym lokalu mieszkalnym, lecz usterek tych nie usunął, natomiast znając swoją odpowiedzialność – przekazał Zainteresowanej środki pieniężne na usunięcie tychże usterek.

Podstawą prawną otrzymania przez Wnioskodawczynię przedmiotowej kwoty był art. 5561 § 1 Kodeksu, który stanowi, że wada fizyczna polega na niezgodności rzeczy sprzedanej z umową, jeżeli:

  1. nie ma właściwości, które rzecz tego rodzaju powinna mieć ze względu na cel w umowie oznaczony albo wynikający z okoliczności lub przeznaczenia;
  2. nie ma właściwości, o których istnieniu sprzedawca zapewnił kupującego, w tym przedstawiając próbkę lub wzór;
  3. nie nadaje się do celu, o którym kupujący poinformował sprzedawcę przy zawarciu umowy, a sprzedawca nie zgłosił zastrzeżenia co do takiego jej przeznaczenia;
  4. została kupującemu wydana w stanie niezupełnym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

  1. Czy wypłacona Zainteresowanej przez spółkę rekompensata (odszkodowanie) tytułem zwrotu kosztów usunięcia wad i usterek w sprzedanym jej lokalu w okresie rękojmi stanowi przychód po stronie osób je otrzymujących, a w konsekwencji czy zapłacony przez nią podatek jest rzeczywiście należny US?
  2. Czy Zainteresowana jest zobowiązana opodatkować otrzymaną kwotę?
  3. Czy Zainteresowana słusznie otrzymała PIT-8C?

Zdaniem Wnioskodawczyni, odszkodowanie to powinno być zwolnione z opodatkowania, ponieważ przeznaczone jest na naprawienie błędów i usterek technicznych mieszkania, których nie naprawił deweloper.

Zainteresowana otrzymała od sprzedawcy dokument gwarancyjny co do jakości rzeczy sprzedanej, wnioskuje więc, że wystawca dokumentu (gwarant) jest zobowiązany do usunięcia wady fizycznej rzeczy lub do dostarczenia rzeczy wolnej od wad, jeżeli wady te ujawnią się w ciągu terminu określonego w gwarancji.

Stosunek gwarancji ma charakter umowny i podlega zasadzie swobody umów.

W praktyce dopuszczalne więc jest także takie ukształtowanie gwarancji, w myśl którego kupujący przyjmie na siebie ciężar faktycznego usuwania wad na koszt i ryzyko gwaranta. Rozliczenie kosztów w takim przypadku może nastąpić na podstawie rachunków lub ryczałtowo.

W takiej sytuacji nie sposób uznać, że otrzymany od gwaranta zwrot kosztów poniesionych przez kupującego (kosztów do poniesienia których był zobowiązany gwarant) stanowi dla kupującego przychód w rozumieniu art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Według Zainteresowanej, otrzymana kwota nie powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem od osób fizycznych. Zaistniała kwota została wypłacone Wnioskodawczyni przez dewelopera w ramach trwającej rękojmi. Odpowiadała ona dokładnie wielkości wycen mających na celu przywrócić lokal do stanu pierwotnego przed zalaniem, które to było wynikiem wadliwej konstrukcji budynku. Kwota ta w całości odpowiada kwocie kosztów poniesionych na remont lokalu, a zapłata podatku powoduje, że otrzymane środki są niewystarczające.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi w punkcie 9 wymienia się: inne źródła.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności”, wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. Katalog przychodów zaliczanych do innych źródeł nie stanowi katalogu zamkniętego, zawiera bowiem jedynie przykładowe wskazanie przychodów zaliczanych do tego źródła. Zatem, o przychodzie można mówić wtedy, gdy ma on charakter trwałego przysporzenia majątkowego, tj. ma konkretny wymiar finansowy, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe. Tak więc, podstawą uzyskania przychodów z innych źródeł mogą być tylko takie czynności, w wyniku których następuje po stronie osoby fizycznej przysporzenie majątkowe.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega zatem dochód uzyskiwany w wyniku określonych czynności faktycznych i prawnych, w następstwie których mamy do czynienia z przyrostem mienia, osiągniętym przysporzeniem majątkowym mającym konkretny wymiar finansowy.

Należy podkreślić, że art. 21 ust. 1 ww. ustawy przewiduje szereg zwolnień przedmiotowych obejmujących świadczenia o charakterze odszkodowawczym. Tego rodzaju (przewidziane przez prawodawcę) dochody nie oznaczają dla podatnika przysporzenia majątkowego, a pokrywają stratę, czy innego rodzaju uszczerbek w majątku lub osobie podatnika. Przykładowo można wskazać zwolnienie zawarte w art. 21 ust. 1 pkt 3-4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z tym, aby dane świadczenie nie podlegało opodatkowaniu niezbędne jest umieszczenie go w ustawowym katalogu zwolnień przedmiotowych lub też objęcie go rozporządzeniem Ministra Finansów w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego, przy czym w rozpatrywanej sprawie taka sytuacja nie ma miejsca.

Wątpliwości Zainteresowanej budzą skutki podatkowe otrzymania przez nią kwoty pieniężnej z tytułu zwrotu kosztów usunięcia usterek w ramach rękojmi. Jak podała Wnioskodawczyni, podstawą prawną otrzymania przez nią przedmiotowej kwoty był art. 5561 § 1 Kodeksu cywilnego.

Przy analizie zagadnienia, czy otrzymany przez Wnioskodawczynię ww. zwrot kosztów stanowi przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy odwołać się do przepisów regulujących instytucję rękojmi.

Instytucję rękojmi regulują przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.).

Rękojmia za wady została uregulowana w art. 556-576 Kodeksu cywilnego.

Zgodnie z art. 556 Kodeksu cywilnego, sprzedawca jest odpowiedzialny względem kupującego, jeżeli rzecz sprzedana ma wadę fizyczną lub prawną (rękojmia).

Artykuł 560 Kodeksu cywilnego przewiduje następujące uprawnienia kupującego i obowiązki sprzedającego z tytułu rękojmi za wady rzeczy sprzedanej:

  • § 1. Jeżeli rzecz sprzedana ma wadę, kupujący może złożyć oświadczenie o obniżeniu ceny albo odstąpieniu od umowy, chyba że sprzedawca niezwłocznie i bez nadmiernych niedogodności dla kupującego wymieni rzecz wadliwą na wolną od wad albo wadę usunie. Ograniczenie to nie ma zastosowania, jeżeli rzecz była już wymieniona lub naprawiana przez sprzedawcę albo sprzedawca nie uczynił zadość obowiązkowi wymiany rzeczy na wolną od wad lub usunięcia wady.
  • § 2. Jeżeli kupującym jest konsument, może zamiast zaproponowanego przez sprzedawcę usunięcia wady żądać wymiany rzeczy na wolną od wad albo zamiast wymiany rzeczy żądać usunięcia wady, chyba że doprowadzenie rzeczy do zgodności z umową w sposób wybrany przez kupującego jest niemożliwe albo wymagałoby nadmiernych kosztów w porównaniu ze sposobem proponowanym przez sprzedawcę. Przy ocenie nadmierności kosztów uwzględnia się wartość rzeczy wolnej od wad, rodzaj i znaczenie stwierdzonej wady, a także bierze się pod uwagę niedogodności, na jakie narażałby kupującego inny sposób zaspokojenia.
  • § 3. Obniżona cena powinna pozostawać w takiej proporcji do ceny wynikającej z umowy, w jakiej wartość rzeczy z wadą pozostaje do wartości rzeczy bez wady.
  • § 4. Kupujący nie może odstąpić od umowy, jeżeli wada jest nieistotna.

Natomiast na podstawie z art. 561 § 1 Kodeksu cywilnego, jeżeli rzecz sprzedana ma wadę, kupujący może żądać wymiany rzeczy na wolną od wad albo usunięcia wady.

Z kolei podany przez Wnioskodawczynię art. 5561 § 1 Kodeksu cywilnego stanowi, że wada fizyczna polega na niezgodności rzeczy sprzedanej z umową. W szczególności rzecz sprzedana jest niezgodna z umową, jeżeli:

  1. nie ma właściwości, które rzecz tego rodzaju powinna mieć ze względu na cel w umowie oznaczony albo wynikający z okoliczności lub przeznaczenia;
  2. nie ma właściwości, o których istnieniu sprzedawca zapewnił kupującego, w tym przedstawiając próbkę lub wzór;
  3. nie nadaje się do celu, o którym kupujący poinformował sprzedawcę przy zawarciu umowy, a sprzedawca nie zgłosił zastrzeżenia co do takiego jej przeznaczenia;
  4. została kupującemu wydana w stanie niezupełnym.

Przywołane przepisy te nie przewidują wypłaty przez sprzedawcę odszkodowania (względnie innych środków pieniężnych) z tytułu wystąpienia wady w sprzedanej rzeczy, jak również nie określają ich wysokości lub zasad ustalania. Należy rozróżnić świadczenie odszkodowawcze od wykonania świadczenia, które obciąża zobowiązanego i wykonania jego przez wierzyciela na koszt dłużnika.

W konsekwencji w sytuacji gdy deweloper w ramach rękojmi obowiązany był do usunięcia zgłoszonych przez podatnika usterek, lecz usterek tych nie usunął, natomiast uznając swoją odpowiedzialność przekazał podatnikowi środki pieniężne na ich usunięcie, środki te stanowią przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji podatnik jest zobowiązany do wykazania otrzymanej od dewelopera kwoty w zeznaniu PIT-36, a deweloper jest zobligowany do wykazania wypłaconej kwoty w rocznej informacji PIT-8C, stosownie do art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepis art. 42a ww. ustawy stanowi bowiem, że osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Jednocześnie należy mieć na uwadze postanowienia art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W związku z powyższym, wydatki podatnika poniesione na usunięcie powstałych wad będą stanowiły koszty uzyskania przychodu, które podatnik będzie mógł uwzględnić w składanym zeznaniu podatkowym (PIT-36). Zatem, opodatkowaniu podlega wyłącznie ewentualna nadwyżka otrzymanej kwoty (rekompensaty) nad wydatkami podatnika poniesionymi na naprawy.

Reasumując: na gruncie stanu faktycznego opisanego we wniosku i jego uzupełnieniu, otrzymana przez Zainteresowaną kwota pieniężna stanowi dla niej przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegający wykazaniu w PIT-8C (przez dewelopera) oraz w rocznym zeznaniu podatkowym PIT-36 (przez Wnioskodawczynię).

Jednocześnie jednak, przy ustalaniu dochodu do opodatkowania podatkiem dochodowym, Zainteresowanej przysługuje pomniejszenie rzeczonego przychodu o koszty jego uzyskania, na zasadach wynikających z art. 22 ust. 1 cyt. ustawy podatkowej.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj