2017.12.21 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0111-KDIB3-2.4012.629.2017.2.MGO

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.629.2017.2.MGO
z 21 grudnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 21 września 2017 r. (data wpływu 9 października 2017 r.) uzupełnionym pismem z 4 grudnia 2017 r. (data wpływu 8 grudnia 2017 r.) oraz pismem z 18 grudnia 2017 r. (data wpływu 18 grudnia 2017 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT wykonywania zadań publicznych powierzonych Spółce przez Miasto w trybie szczególnym, przewidzianym przepisami ustawy o samorządzie gminnym, bez zawierania umowy cywilnoprawnej według 8% stawki podatku VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT wykonywania zadań publicznych powierzonych Spółce przez Miasto w trybie szczególnym, przewidzianym przepisami ustawy o samorządzie gminnym, bez zawierania umowy cywilnoprawnej według 8% stawki podatku VAT.

Wniosek został uzupełniony pismem z 4 grudnia 2017 r. (data wpływu 8 grudnia 2017 r.) oraz pismem z 18 grudnia 2017 r. (data wpływu 18 grudnia 2017 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 5 grudnia 2017 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012.629.2017.1.MGO.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

N.Sp. z o.o. z siedzibą w N. jest spółką komunalną, której jedynym wspólnikiem jest Miasto, posiadające 100% udziałów.

Uchwałą Rady Miasta z dnia 21 lutego 2017 r. nr …, na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 8 i pkt 15 ustawy o samorządzie gminnym oraz art. 6a i 6b w związku z art. 5 ust. 1 pkt 3b ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, Miasto przejęło od właścicieli nieruchomości obowiązki w zakresie pozbywania się zebranych na terenie nieruchomości nieczystości ciekłych.

Na mocy kolejnej uchwały Rady Miasta, wydanej na podstawie art. 18 ust. 1 w związku z art. 6 ust. 1 i art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym oraz art. 2, art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy o gospodarce komunalnej, Miasto powierzyło w całości spółce N. zadanie polegające na pozbywaniu się zebranych od mieszkańców miasta z terenu ich nieruchomości nieczystości ciekłych. Zadanie to zostało powierzone Spółce w celu wykonywania zadań własnych Gminy i zaspokojenia zbiorowych potrzeb mieszkańców Miasta.

W uchwale nie został określony sposób wynagrodzenia Spółki z tytułu wykonywania powierzonego zadania. Kwestie te zostaną uzgodnione w późniejszym terminie.

Spółka została zobowiązana do pobierania opłat od mieszkańców za odbiór nieczystości ciekłych i przekazywania ich na rachunek Urzędu Miasta, gdyż opłata ta stanowi dochód miasta. Bezpośrednim odbiorcą wykonywanego zadania przez Spółkę N. jest miasto.

Spółka świadczy usługi o takim charakterze komercyjnie dla klientów instytucjonalnych na terenie miasta oraz zamierza rozszerzyć działalność na rzecz mieszkańców oraz firm z gmin ościennych.

N.Sp. z o.o. jak i Miasto są czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług, posiadają odrębne numery identyfikacji podatkowej (NIP).

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że:

Zarząd Spółki „N.” Sp. z o.o. w nawiązaniu do złożonego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej z dnia 21 września 2017 r. uprzejmie informuje, iż symbol PKWiU świadczonych usług odbioru nieczystości ciekłych to 37.00.12.0 „Usługi związane z opróżnianiem szamb i dołów gnilnych”.

I. Wyjaśnienie stanu prawnego

Jak wskazano we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej z dnia 21 września 2017 r. gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność (art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1875).

Wykonywanie tych zadań następuje w dwóch formach prawnych:

poprzez utworzone przez gminę własne jednostki organizacyjne – zakłady budżetowe lub spółki prawa handlowego (art. 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej);
poprzez powierzenie wykonywania zadań z zakresu gospodarki komunalnej podmiotom zewnętrznym w drodze umowy (art. 3 ustawy o gospodarce komunalnej)

Ad 1). Wykonywanie zadań poprzez własną spółkę odbywa się poprzez utworzenie nowej spółki lub powierzenia istniejącej spółce komunalnej wykonywanie zadania publicznego – w formie uchwały organu stanowiącego (w przypadku N. – Rady Miasta). Zgodnie z orzecznictwem sądów administracyjnych, powierzenie wykonywania zadania publicznego spółce komunalnej w trybie art. 2 ustawy o gospodarce komunalnej wyklucza, w odróżnieniu od art. 3 tej ustawy, zawieranie jakiejkolwiek umowy cywilnoprawnej. Wynika to z faktu, że w tym wypadku spółka gminna stanowi instrument, za pomocą którego wykonywane są zadania tej jednostki samorządu terytorialnego (uzasadnienie wyroku NSA z dnia 24 września 2014 r., sygn. akt II OSK 1314/14).

Obowiązujące prawo i orzecznictwo dopuszcza także powierzenie zadań publicznych w trybie art. 2 ustawy o gospodarce komunalnej spółce gminnej nie tylko w uchwale powołującej tę spółkę, ale powierzenie już istniejącej spółce komunalnej wykonywanie zadań gminy (wyrok NSA z 24 września 2014 r., II OSK 1314/14).

Ad 2). Powierzenie wykonywania zadań w drodze umowy wymaga zastosowania wskazanych w art. 3 ustawy o gospodarce komunalnej przepisów prawa, w zależności od przedmiotu umowy, a w szczególności ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych, t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1579 z późn. zm (w przypadku zamówień poniżej 30.00 Euro – przepisów Kodeksu cywilnego i wewnętrznych procedur udzielania takich zamówień). W przypadku spółek komunalnych możliwe jest odstąpienie od podstawowego trybu postępowania, jakim jest przetarg nieograniczony, na rzecz trybu zamówienia z wolnej ręki na podstawie art. 67 ust. 1 pkt 12 ustawy Prawo zamówień publicznych (zamówienie in-house), o ile spełniają warunki określone w tym przepisie. Spółka N. jest spółką gminną, w której Miasto (miasto na prawach powiatu jest gminą wykonującą także zadania powiatu - art. 92 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym) posiada 100 % udziałów, jednak nie spełnia warunku, o którym mowa w art. 67 ust. 1 pkt 12 lit.b Nie jest zatem możliwe zawarcie umowy pomiędzy Miastem a N. Sp. z o.o. o wykonanie usługi pozbywania się zebranych od mieszkańców Miasta z terenu ich nieruchomości nieczystości ciekłych.

II. Opis stanu faktycznego

Zadanie polegające na pozbywaniu się zebranych od mieszkańców nieczystości ciekłych jest zadaniem z zakresu gospodarki komunalnej (art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym, art. 1 pkt 2 ustawy o gospodarce komunalnej). Co do zasady, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 3b ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach należy ono do właścicieli nieruchomości, jednak na zasadzie art. 6a ustawy mogą one zostać przejęte przez gminę.

W przypadku Miasta, Rada Miasta podjęła w dniu 21 lutego 2017 r. uchwałę Nr … w sprawie przejęcia od właścicieli nieruchomości obowiązków w zakresie pozbywania się zebranych na terenie nieruchomości nieczystości ciekłych (w załączeniu), a uchwałą Nr ... z dnia 23 maja 2017 r. (w załączeniu) Rada powierzyła spółce N. w N. zadanie pozbywaniu się zebranych od mieszkańców Miasta N. nieczystości ciekłych. Co prawda w § 5 tej uchwały wskazano, że zostanie zawarta „umowa wykonawcza” pomiędzy Miastem a Spółką, jednak pogłębiona analiza doprowadziła do wniosku, że w świetle orzecznictwa sądów administracyjnych nie jest to dopuszczalne. Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w uzasadnieniu do wyroku z dnia 3 grudnia 2015 r., sygn. akt II OSK 2590/15: „Uchwała powierzająca takiej spółce wykonywanie zadań własnych gminy stanowi zarazem podstawę zlecenia spółce wykonywania tych zadań. Nie można w uchwale wskazywać, że sposób wykonywania powierzonego zadania określi umowa wykonawcza”.

Podobnie wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 11 sierpnia 2005 r., sygn. akt II GSK 105/05, wskazując, że przepisów o zamówieniach publicznych nie stosuje się do wykonania zadań o charakterze użyteczności publicznej przez jednostkę organizacyjną utworzoną w tym celu przez gminę. Podstawą powierzenia wykonywania tych zadań jest bowiem sam akt organu gminy powołujący do życia tę jednostkę i określający przedmiot jej działania.

II. Odpowiedzi na pytania zawarte w wezwaniu z dnia 5 grudnia 2017 r.

Ad 1). Przejęcie od właścicieli nieruchomości obowiązków w zakresie pozbywania się zebranych na terenie nieruchomości nieczystości ciekłych ww. uchwałą Rady Miasta z dnia 21 lutego 2017 r. Nr … oznacza, że Miasto wykonuje zadanie publiczne, pobierając jednocześnie opłatę publiczno-prawną za wykonanie tych obowiązków, ustaloną przez Radę Miasta w § 2 uchwały. Publiczno-prawny charakter tego zadania wyklucza zawarcie umowy cywilnoprawnej z właścicielami nieruchomości, od których odbierane są odpady. W związku z tym, takich umów nie zawiera także spółka N., bezpośrednio wykonująca te zadania.

Jak zostało wskazane powyżej, także pomiędzy Miastem a Wnioskodawcą nie została zawarta umowa cywilnoprawna z uwagi na powierzenie zadania w drodze uchwały Rady Miasta N.

Ad 2). W niniejszej sprawie nie zostaną wystawione faktury dla właścicieli nieruchomości, jak wyjaśniono w pkt 1, zadanie to wykonuje obecnie gmina, a właściciele są jedynie zobowiązani do wpłaty na rzecz gminy opłaty publiczno-prawnej.

Jeżeli chodzi natomiast o wykonywanie przez Wnioskodawcę przedmiotowego zadania, to podstawą przekazania środków z budżetu Miasta Spółce N. musi być odpowiedni dokument księgowy. Pytanie skierowane do Krajowej Informacji Skarbowej wynika z faktu, iż ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm.) za podstawę opodatkowania przyjmuje nie tylko stosunki cywilnoprawne, ale także publicznoprawne (art. 8 ust. 1 pkt 3 tj. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa).

W konsekwencji, opis przedmiotu opodatkowania na fakturze wystawionej przez Wnioskodawcę na Miasto N. nie może odnosić się do wykonywania usług w rozumieniu cywilistycznym, ale rekompensaty za świadczenia czynności zgodnie z nakazem organu władzy publicznej – Rady Miasta Nowego Sącza – na podstawie uchwały Nr … z dnia 23 maja 2017 r. Na obecnym etapie nie istnieją jednoznaczne ustalenia w tej kwestii pomiędzy Miastem a Spółką, gdyż istotne znaczenie dla tego rozwiązania będzie miało stanowisko KIS.

Ad 3). Jak wskazano w piśmie z dnia 4 grudnia 2017 r. wydaje się, że ponieważ przekazanie środków będzie dotyczyło rekompensaty za wywóz nieczystości ciekłych, jako właściwe PKWiU należy wskazać 37.00.12.0.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wykonywanie zadań publicznych powierzonych Spółce przez Miasto w trybie szczególnym, przewidzianym przepisami ustawy o samorządzie gminnym, bez zawierania umowy cywilnoprawnej, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i powinno być udokumentowane fakturą VAT ze stawką 8%?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Aby rozstrzygnąć, czy świadczenie wykonywane przez Spółkę na rzecz Miasta ma charakter odpłatnej usługi (podlegającej opodatkowaniu VAT), należy określić jakie zdarzenia prawne podlegają opodatkowaniu na gruncie przepisów ustawy o VAT.

I tak, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1. Stosownie do art. 7 ust. 1 tejże ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast na mocy art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Można wymienić następujące przesłanki pozwalające na stwierdzenie, czy określona czynność powinna zostać uznana za świadczenie usług:

w ramach danego stosunku prawnego muszą istnieć co najmniej dwa podmioty, z których jeden będzie świadczył usługi, drugi zaś będzie ich konsumentem,
stosunek prawny łączący usługodawcę i usługobiorcę opiera się na zasadzie wzajemności,
pomiędzy daną usługą a otrzymanym w zamian za jej wykonanie wynagrodzeniem istnieje bezpośredni i czytelny związek.

W ocenie Wnioskodawcy, wymienione powyżej warunki zostały w niniejszej sprawie spełnione.

W przedmiotowej sprawie zasadnicze znaczenie mają przepisy ustawy o samorządzie gminnym według art. 2 tej ustawy gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność (ust. 1) oraz posiada osobowość prawną (ust. 2). Art. 9 ust. 1 stanowi natomiast, że „W celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi”.

Natomiast zasady i formy gospodarki komunalnej jednostek samorządu terytorialnego, polegające na wykonywaniu przez te jednostki zadań własnych, w celu zaspokojenia zbiorowych potrzeb wspólnoty samorządowej, uregulowano w ustawie o gospodarce komunalnej. Według art. 2 tej ustawy gospodarka komunalna może być prowadzona przez jednostki samorządu terytorialnego w szczególności w formach samorządowego zakładu budżetowego lub spółek prawa handlowego. Z kolei art. 9 ust, 1 stanowi, że jednostki samorządu terytorialnego mogą tworzyć spółki z ograniczoną odpowiedzialnością lub spółki akcyjne, a także mogą przystępować do takich spółek.

W ocenie Spółki wykonywanie przez Spółkę zadań publicznych z zakresu gospodarki komunalnej, powierzonych przez Miasto (będące jedynym wspólnikiem Spółki), celem których jest bieżące i nieprzerwane zaspokajanie zbiorowych potrzeb ludności podlega opodatkowaniu VAT jako świadczenie usług, z tytułu których Spółka powinna pobierać wynagrodzenie będące rekompensatą kosztów ponoszonych przez Spółkę w związku z przejętymi zadaniami.

Spółka wykonuje te czynności jako odrębny podmiot posiadający status podatnika VAT, zatem nie jest adresatem normy zawartej w art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług, czyli nie korzysta z wyłączenia z opodatkowania.

Zdaniem Spółki czynności te powinny być udokumentowane fakturą VAT ze stawką 8%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 5a ustawy o VAT towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części a także wszelkie postacie energii.

Przez sprzedaż, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 7 ust. 8 ustawy o VAT w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W myśl art. 8 ust. 2a ustawy o VAT, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do katalogu usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Pojęcie usługi według ustawy o podatku od towarów i usług jest szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Oznacza to, że w definicji tej mieszczą się również określone zachowania, które nie zostały sklasyfikowane w PKWiU, o której mowa w art. 5a ustawy. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie, nagroda. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny. Powyższa analiza prowadzi do wniosku, że istotną cechą wynagrodzenia jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy świadczeniem usług i otrzymaną zapłatą. Należy stwierdzić, że czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie. Czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie świadczącego usługę. Zatem pod pojęciem odpłatności świadczenia usług należy rozumieć prawo podmiotu świadczącego usługę do żądania od odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego nie są podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają z tego tytułu należności, opłaty lub składki. Podmioty te są natomiast podatnikami podatku od towarów i usług w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nich odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2017 r. poz. 1875), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Do zakresu działania gminy, zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty, w tym m.in. zadania obejmujące: wodociągi i zaopatrzenie w wodę, kanalizacje, usuwanie i oczyszczanie ścieków komunalnych, utrzymanie czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz (art. 7 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy).

W celu wykonywania zadań – na podstawie art. 9 ust. 1 powołanej ustawy – gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi.

Zasady i formy gospodarki komunalnej jednostek samorządu terytorialnego, polegające na wykonywaniu przez te jednostki zadań własnych, w celu zaspokojenia zbiorowych potrzeb wspólnoty samorządowej – uregulowano w ustawie z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (Dz. U. z 2017 r. poz. 827).

Stosownie do art. 2 cytowanej ustawy o gospodarce komunalnej, gospodarka komunalna może być prowadzona przez jednostki samorządu terytorialnego, w szczególności w formach: samorządowego zakładu budżetowego lub spółek prawa handlowego.

Jeżeli przepisy szczególne nie stanowią inaczej, organy stanowiące jednostek samorządu terytorialnego postanawiają o wyborze sposobu prowadzenia i form gospodarki komunalnej (art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy o gospodarce komunalnej).

Zatem w przypadku, gdy są to jednostki prawnie niewyodrębnione, tzn. pozostające w strukturze gminy, dla celów podatkowych traktuje się je tak samo jak gminne jednostki pomocnicze.

Wykonywane przez nie czynności winna rozliczać gmina. Jeśli jednak znajdą się one poza strukturą gminy, jako tzw. jednostki prawnie wyodrębnione (np. w formie spółki prawa cywilnego lub handlowego), będą miały odrębną od gminy zdolność prawnopodatkową.

Z powyższych konstrukcji prawnych jednoznacznie wynika, że zarówno Gmina, jak i utworzona przez nią spółka prawa handlowego, wykonując we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 ustawy, działają w charakterze podatników podatku VAT.

Wskazać również należy, że dla uzyskania statusu podatnika VAT nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Podatnikiem będzie podmiot prowadzący działalność gospodarczą bez względu na to, czy przynosi ona zyski. Podatnikami VAT są również podmioty, których cel działalności nie jest związany z prowadzeniem działalności komercyjnej nastawionej na osiąganie zysków lub też przeznaczające uzyskane zyski na cele społecznie użyteczne (charytatywne, kulturalne, naukowe itd.).

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że gdyby nawet podatnik nie osiągnął z tytułu prowadzonej działalności dochodu, to nie zmienia faktu, że wykonując czynności będące przedmiotem działalności wystąpi w charakterze podatnika podatku VAT – bowiem będzie świadczył w tym zakresie usługi, które podlegają VAT. Oznacza to w konsekwencji, że jeżeli podmiot uzyska jakąkolwiek zapłatę za te usługi w sensie ekonomicznym (nawet bilansując tylko poniesione w związku z nim wydatki), to owe wynagrodzenie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT według właściwych reguł.

Na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 8 i pkt 15 ustawy o samorządzie gminnym do wyłącznej właściwości rady gminy należy podejmowanie uchwał w sprawach podatków i opłat w granicach określonych w odrębnych ustawach i stanowienie w innych sprawach zastrzeżonych ustawami do kompetencji rady gminy.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 3b ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz. U. z 2017 r. poz. 1289 z późn. zm.) właściciele nieruchomości zapewniają utrzymanie czystości i porządku przez pozbywanie się zebranych na terenie nieruchomości odpadów komunalnych oraz nieczystości ciekłych w sposób zgodny z przepisami ustawy i przepisami odrębnymi.

Stosownie do art. 6a ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach:

Rada gminy może, w drodze uchwały stanowiącej akt prawa miejscowego, przejąć od właścicieli nieruchomości wszystkie albo wskazane obowiązki, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 3b w zakresie pozbywania się nieczystości ciekłych oraz art. 5 ust. 1 pkt 4.
Przejmując obowiązki, rada gminy ustala opłatę ponoszoną przez właścicieli nieruchomości za wykonywanie przejętych obowiązków.
Opłata, o której mowa w ust. 2, jest ustalana w sposób zryczałtowany za okresowe pozbywanie się określonej ilości wskazanego rodzaju nieczystości ciekłych oraz uprzątnięcie błota, śniegu, lodu i innych zanieczyszczeń z chodników położonych wzdłuż nieruchomości. Wysokość opłaty jest uzależniona od faktycznych kosztów ponoszonych przez gminę z tytułu zorganizowania i funkcjonowania systemu zagospodarowywania nieczystości ciekłych oraz uprzątnięcia błota, śniegu, lodu i innych zanieczyszczeń z chodników położonych wzdłuż nieruchomości.

Na mocy art. 6b ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach ustalając opłaty, o których mowa w art. 6a, rada gminy określa terminy ich uiszczania. Opłaty nieuiszczone w wyznaczonym terminie podlegają przymusowemu ściągnięciu w trybie określonym w przepisach o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

W myśl art. 6c pkt 1 i 2 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach Gminy są obowiązane do zorganizowania odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości, na których zamieszkują mieszkańcy. Rada gminy może, w drodze uchwały stanowiącej akt prawa miejscowego, postanowić o odbieraniu odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości, na których nie zamieszkują mieszkańcy, a powstają odpady komunalne.

Na podstawie art. 6h ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach właściciele nieruchomości, o których mowa w art. 6c, są obowiązani ponosić na rzecz gminy, na terenie której są położone ich nieruchomości, opłatę za gospodarowanie odpadami komunalnymi.

Stosownie do art. 6l ust. 1 cyt. ustawy rada gminy określi, biorąc pod uwagę warunki miejscowe, w drodze uchwały stanowiącej akt prawa miejscowego, termin, częstotliwość i tryb uiszczania opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, w tym wskazanie czy opłatę uiszcza się z dołu czy z góry.

Jak stanowi art. 6m ust. 1 powołanej ustawy właściciel nieruchomości jest obowiązany złożyć do wójta, burmistrza lub prezydenta miasta deklarację o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi w terminie 14 dni od dnia zamieszkania na danej nieruchomości pierwszego mieszkańca lub powstania na danej nieruchomości odpadów komunalnych.

Zgodnie z art. 6r ust. 1 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach opłata za gospodarowanie odpadami komunalnymi stanowi dochód gminy.

W przedmiotowej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy wykonywanie zadań publicznych powierzonych Spółce przez Miasto w trybie przewidzianym przepisami ustawy o samorządzie gminnym podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i powinno być udokumentowane fakturą ze stawką 8%.

Z opisu sprawy wynika, że na mocy uchwały Rady Miasta, wydanej na podstawie art. 18 ust. 1 w związku z art. 6 ust. 1 i art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym oraz art. 2, art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy o gospodarce komunalnej, Miasto powierzyło w całości Wnioskodawcy zadanie polegające na pozbywaniu się zebranych od mieszkańców miasta z terenu ich nieruchomości nieczystości ciekłych. Zadanie to zostało powierzone Spółce w celu wykonywania zadań własnych Gminy i zaspokojenia zbiorowych potrzeb mieszkańców Miasta.

Wnioskodawca jak i Miasto są czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług.

Zadanie polegające na pozbywaniu się zebranych od mieszkańców nieczystości ciekłych jest zadaniem z zakresu gospodarki komunalnej. Co do zasady, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 3b ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach należy ono do właścicieli nieruchomości, jednak na zasadzie art. 6a ustawy mogą one zostać przejęte przez gminę.

Pomiędzy Miastem a Wnioskodawcą nie została zawarta umowa cywilnoprawna z uwagi na powierzenie zadania w drodze uchwały Rady Miasta. Podstawą przekazania środków z budżetu Miasta Spółce musi być odpowiedni dokument księgowy. Opis przedmiotu opodatkowania na fakturze wystawionej przez Wnioskodawcę na Miasto nie może odnosić się do wykonywania usług w rozumieniu cywilistycznym, ale rekompensaty za świadczenia czynności zgodnie z nakazem organu władzy publicznej.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy wskazać należy, że czynności wykonywane przez Wnioskodawcę tj. pobieranie od mieszkańców miasta z terenu ich nieruchomości nieczystości ciekłych, z tytułu których Wnioskodawcy przysługuje od Miasta rekompensata, stanowią czynności zlecone przez Miasto podmiotowi zewnętrznemu i de facto są to usługi świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz Miasta.

Należy podkreślić, że Wnioskodawca co prawda wykonuje czynności związane z realizacją zadania własnego gminy, ale wykonuje te czynności jako odrębny podmiot posiadający status podatnika VAT na rzecz Miasta, za które to usługi otrzymuje wynagrodzenie. A zatem pomiędzy płatnością, którą otrzymuje Wnioskodawca w ramach rekompensaty od Miasta, a świadczeniem na rzecz Miasta, zachodzi związek bezpośredni, bowiem płatność następuje w zamian za to świadczenie. Wnioskodawca otrzymując od Miasta rekompensatę otrzymuje zindywidualizowaną korzyść, a otrzymane świadczenie pozostaje w bezpośrednim związku z czynnościami, których dokonuje Wnioskodawca na rzecz gminy. Wnioskodawca realizując opisane w zdarzeniu przyszłym zadania powierzone przez gminę, zwalnia ją w istocie z określonych prawem obowiązków, czyni to jednak za wynagrodzeniem w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług – Miasto osiąga więc wymierną korzyść.

Tym samym czynności te spełniają przesłanki do uznania ich za odpłatne świadczenie usług na rzecz Miasta, które podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca świadcząc opisane usługi będzie działał w charakterze podatnika.

Przechodząc do kwestii dokumentowania fakturą świadczonych przez Wnioskodawcę na rzecz Miasta czynności wskazać należy, co następuje:

Zgodnie z art. 106a pkt 1 ustawy o VAT, przepisy rozdziału 1 „Faktury” stosuje się do sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów.

W myśl art. 106b ust. 1 ustawy o VAT, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

W myśl art. 106b ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1, jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Jak już stwierdzono w niniejszej interpretacji, otrzymana przez Wnioskodawcę rekompensata stanowi wynagrodzenie za świadczoną przez Wnioskodawcę na rzecz Miasta usługę oraz Wnioskodawca działa dla tej czynności w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym świadczenie przez Wnioskodawcę na rzecz Miasta usług odbioru nieczystości ciekłych z terenu nieruchomości mieszkańców Miasta powinno być dokumentowane fakturą.

Odnosząc się z kolei do określenia stawki podatku z tytułu świadczonych przez Wnioskodawcę na rzecz Miasta usług należy zaznaczyć, że kwestię wysokości opodatkowania reguluje art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zauważyć przy tym należy, że stosowanie obniżonych stawek podatku lub zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast wychodzenie poza wykładnię literalną jest niedopuszczalne. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji jedynie, gdy charakter czynności świadczonych przez niego w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania stawki obniżonej czy zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy o VAT, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Stosownie do art. 146a pkt 2 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Zastosowanie preferencyjnych stawek podatku lub zwolnienia od podatku możliwe jest tylko wówczas, gdy wynika to wprost z ustawy lub przepisów wykonawczych do ustawy.

W załączniku nr 3 do ustawy, zawierającym wykaz towarów i usług podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki 7% (w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r. stawka ta wynosi 8%) – pod pozycją nr 142 wymienione zostały usługi sklasyfikowane pod symbolem PKWiU ex 37, tj. „Usługi związane z odprowadzaniem i oczyszczaniem ścieków”.

Z opisu sprawy wynika, że symbol PKWiU świadczonych usług odbioru nieczystości ciekłych to 37.00.12.0 „Usługi związane z opróżnianiem szamb i dołów gnilnych”.

Biorąc zatem pod uwagę przywołane przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że skoro świadczona przez Wnioskodawcę na rzecz Miasta usługa odbioru nieczystości ciekłych mieści się w grupowaniu PKWiU ex 37 „Usługi związane z odprowadzaniem i oczyszczaniem ścieków”, to podlegać będzie opodatkowaniu preferencyjną stawką podatku 8% na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2, jako wymieniona w poz. 142 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy oceniane całościowo jest prawidłowe.

Jednocześnie należy zauważyć, że dla udzielenia odpowiedzi w zakresie stawki podatku dla usługi odbioru nieczystości ciekłych istotne jest prawidłowe jej zaklasyfikowanie wg symbolu PKWiU. W przedmiotowej sprawie Organ jest zobowiązany do analizy m.in. załącznika nr 3 do ustawy o VAT. W ww. załączniku ustawodawca wskazując czynności, do których ma zastosowanie obniżonej stawki podatku w wysokości 8% i odsyła do klasyfikacji statystycznych wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej. Tym samym wydając przedmiotową interpretację, Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy, tj. na podanej przez Wnioskodawcę klasyfikacji.

Wskazać należy, że zgodnie z poz. 7.3 Zasad Metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zawartych w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) – dalej: „PKWiU”, zaliczanie danego produktu do odpowiedniego grupowania jest obowiązkiem producenta (względnie usługodawcy). Wynika to z faktu, że właśnie producent (usługodawca) posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania, konstrukcji i przeznaczenia wyrobu lub charakteru usługi.

Należy jednak podkreślić, że dokonana przez producenta (usługodawcę) klasyfikacja nie może naruszać zasad budowy i logiki struktury PKWiU. W razie trudności przy zaliczaniu wyrobu (towaru) lub usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU można wystąpić w tej sprawie do organów statystycznych. Procedury udzielania informacji w sprawie standardów klasyfikacyjnych (w tym Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług) określa Komunikat Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych.

Organ nie jest uprawniony do przyporządkowywania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Podkreślić należy, że kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Tak więc niniejszą interpretację wydano w oparciu o grupowania PKWiU wskazane przez Wnioskodawcę we wniosku.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Równocześnie należy wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy – Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny dołączonych do uzupełnienia wniosku o interpretację dokumentów. Zatem dokumenty te nie były przedmiotem merytorycznej analizy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego.

Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność, lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin