Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-3.4011.490.2017.1.JK3
z 28 grudnia 2017 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 października 2017 r. (data wpływu 7 listopada 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 7 listopada 2017 r. do tutejszego organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.


We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.


Spółka Akcyjna (dalej: „Bank”, „Wnioskodawca”) jest instytucją finansową będącą pracodawcą w rozumieniu obowiązujących przepisów ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2014 r. poz. 1502 ze zm.). W związku z wykonywaną działalnością gospodarczą Wnioskodawca zatrudnia (w tym na podstawie umowy o pracę) ponad 20 tys. osób. W odniesieniu do zatrudnionych osób, Bank jest płatnikiem zobowiązanym do poboru zaliczek na poczet podatku dochodowego od osób fizycznych.

Ze względów od Wnioskodawcy niezależnych mogą zdarzyć się sytuacje, w których pracownik nie otrzyma za dany miesiąc wynagrodzenia w formie pieniężnej, w tym wynagrodzenia zasadniczego, ale otrzyma od Wnioskodawcy inne świadczenia, które podlegają opodatkowaniu. Może to mieć miejsce np. w sytuacji, w której pracownik przebywa np. na urlopie wychowawczym, urlopie bezpłatnym, na usprawiedliwionym lub nieusprawiedliwionym zwolnieniu bez prawa do wynagrodzenia, na zwolnieniu lekarskim bez prawa do wynagrodzenia itp. W takiej sytuacji, pracownikowi nie będzie wypłacane wynagrodzenie, ale może on otrzymać od Wnioskodawcy inne przysługujące mu świadczenia np. świadczenia z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych (m.in. bilety do kina, możliwość opłacenia pobytów w ośrodkach wypoczynkowych, kolonie dla dzieci, elektroniczne kody wartościowe do sklepów internetowych oraz stacjonarnych), a także świadczenie w postaci udostępnienia pakietu medycznego ponoszone w ciężar kosztów działania Banku.

Przedstawione powyżej sytuacje stanowią jedynie przykład, nie sposób bowiem wskazać wszystkich możliwych w praktyce okoliczności, w których może dochodzić do sytuacji, w której pracownik nie otrzymuje wynagrodzenia w formie pieniężnej, a otrzymuje inne świadczenia pozapłacowe podlegające opodatkowaniu.

W opisanej sytuacji pracodawca, co do zasady, nie jest w stanie wypełnić swego obowiązku płatnika wynikającego z art. 31 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016. poz 2032 ze zm., dalej: „UPDOF”), ponieważ w związku z brakiem wypłat środków pieniężnych na rzecz pracownika w danym okresie rozliczeniowym nie jest możliwe potrącenie zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych należnej od świadczeń innych niż pieniężne.

Zgodnie z dotychczasową praktyką, Wnioskodawca występuje do pracowników o dokonywanie wpłat zaliczki podatku dochodowego na rachunek pracodawcy, które to wpłaty są przekazywane na rachunek właściwego urzędu skarbowego. Z uwagi na występującą nieskuteczność takiego działania Bank powziął wątpliwość czy przepisy prawa podatkowego rzeczywiście nakazują pracodawcy w takiej sytuacji odprowadzać do urzędu skarbowego zaliczkę na podatek dochodowy, jeżeli niemożliwe było jej pobranie od podatnika lub nie została ona wpłacona przez podatnika. Wątpliwość wynika z faktu, że w przedmiotowym stanie faktycznym, Wnioskodawca przekazując zaliczkę organowi podatkowemu, obciąża własne aktywa, oczekując od podatnika zwrotu wydatkowanej kwoty, co w części przypadków może w ogóle nie nastąpić, a gdy nie nastąpi, może i powinno generować odpowiednie korekty w zakresie objętym deklaracją PIT-4R i PIT-11 u Wnioskodawcy i w zakresie zeznania rocznego lub rozliczenia rocznego PIT-40 u podatnika będącego pracownikiem, skutkujące powstaniem nadpłaty u Wnioskodawcy oraz zaległości podatkowej wraz z odsetkami u podatnika.


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.


Czy w okolicznościach, w których Bank jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych nie będzie miał możliwości pobrania zaliczki na ten podatek, należnej w związku z udzieleniem swoim pracownikom świadczenia niepieniężnego, ze względu na brak wypłaty na rzecz tych pracowników wynagrodzenia lub innego świadczenia pieniężnego w danym okresie rozliczeniowym, wykazanie kwoty wartości świadczenia w naturze na deklaracji podatkowej PIT-11 pracownika i wpisanie wartości „0” w pozycji dokumentującej kwotę zaliczki pobranej przez płatnika będzie uznane za wypełnienie obowiązków jakie nałożone zostały na Wnioskodawcę na podstawie art. 31 UPDOF?


Zdaniem Wnioskodawcy,


Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku podatku dochodowego od osób fizycznych obowiązuje zasada powszechności opodatkowania. Zgodnie z tą zasadą, opodatkowaniu podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z kolei w art. 11 ust. 1 UPDOF wskazano, że do przychodów zalicza się poza pieniędzmi i wartościami pieniężnymi wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Przepis art. 10 ust. 1 pkt 1 UPDOF stanowi, że źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 12 ust. 1 UPDOF - za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Biorąc powyższe uregulowania pod uwagę - do przychodów ze stosunku pracy zalicza się każde świadczenie, które pracownik otrzyma w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy z pracodawcą. Do przychodów ze stosunku pracy zalicza się więc zarówno otrzymane przez pracownika pieniądze, jak i wartość pieniężną świadczeń w naturze, świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Odnosząc powyższe do analizowanego stanu faktycznego, takim przychodem będą więc również i inne świadczenia przysługujące pracownikowi w ramach stosunku pracy, np. świadczenia z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych (m.in. bilety do kina, możliwość opłacenia pobytów w ośrodkach wypoczynkowych, kolonie dla dzieci, elektroniczne kody wartościowe do sklepów internetowych oraz stacjonarnych), a także świadczenie w postaci udostępnienia pakietu medycznego zaliczane w ciężar kosztów działania Banku.


W konsekwencji, w analizowanej sytuacji, na Banku jako pracodawcy ciążą określone obowiązki w związku z przekazaniem takiego świadczenia, które stanowi przedmiotowy przychód ze stosunku pracy.


Zgodnie z art. 31 ww. ustawy - osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Zaliczki te ww. płatnicy pobierają na zasadach określonych w art. 32 ustawy od dochodu, za który uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody w rozumieniu art. 12 oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez płatnika, po dokonaniu stosownych odliczeń zgodnie z przepisami UPDOF.

Jak stanowi art. 38 ust. 1 UPDOF, płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

Z kolei, zgodnie z art. 39 ust. 1 UPDOF, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przesłać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-11). Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 i 74.

Analiza powyższych przepisów UPDOF prowadzi do wniosku, że płatnik pobiera zaliczki od określonych osób (art. 31 ust. 1 UPDOF) oraz że płatnik przekazuje pobrane zaliczki (art. 38 ust. 1 UPDOF). Z zestawienia przywołanych przepisów ani innych regulacji ustaw podatkowych nie wynikają dalsze obowiązki płatnika, a przede wszystkim konieczność wpłaty zaliczki na podatek w sytuacji, gdy jego pobranie nie było możliwe. Przepisy UPDOF nie przewidują też w analizowanym przypadku obowiązku ewentualnego pobrania odpowiedniej kwoty na poczet zaliczki na podatek od pracownika, przy czym należy podkreślić, że rozwiązania takie podlegają zastosowaniu na gruncie tej samej ustawy. Mianowicie, zgodnie z art. 41 ust. 7 UPDOF, jeżeli pieniądze nie są przedmiotem wygranych (nagród), o których mowa w art. 30 ust. 1 pkt 2, albo świadczeń, o których mowa w art. 30 ust. 1 pkt 4 i 4b, albo świadczeń, o których mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz w art. 18, podatnik jest obowiązany wpłacić płatnikowi kwotę zaliczki lub należnego zryczałtowanego podatku przed udostępnieniem wygranej (nagrody) lub świadczenia.

Stąd też, jeśli nie dochodzi do wypłaty żadnego wynagrodzenia, lecz przekazywane są pracownikowi świadczenia dodatkowe, płatnik nie pobierając zaliczki w sytuacjach gdy jest to obiektywnie niemożliwe (brak wynagrodzenia lub innego świadczenia pieniężnego), a równocześnie nie będąc zobowiązanym przepisami ustawy do żądania od pracownika (podatnika) wpłaty zaliczki przed udzieleniem świadczenia niepieniężnego, nie uchybi ustawowemu obowiązkowi nałożonemu na płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych, w świetle regulacji art. 31 oraz art. 38 ust. 1 UPDOF.

Z powyższych przepisów jasno bowiem wynika, że na Wnioskodawcy ciąży obowiązek obliczania i pobierania od pracownika zaliczki na poczet podatku dochodowego m. in. od dochodów ze stosunku pracy. Kwestia ta jest bezsporna i nie budzi wątpliwości Banku. Jednak w ocenie Wnioskodawcy z ww. przepisów wynika obowiązek obliczenia i pobrania, a nie uiszczenia, czy też sfinansowania podatku za podatnika. Płatnik nie jest więc zobowiązany do wpłacenia zaliczki z własnych środków, w sytuacji w której pracownik nie otrzymuje od niego, w danym okresie rozliczeniowym, świadczeń pieniężnych. Należy również zauważyć, że obowiązujące przepisy UPDOF nie dają Wnioskodawcy podstaw do skutecznego żądania od pracownika wpłacenia przez niego odpowiedniej kwoty na poczet należnej zaliczki na poczet podatku od przekazanych świadczeń dodatkowych, gdy przedmiotowa wpłata pracownika miałaby na celu zapewnienie środków na poczet wypełnienia przez płatnika ciążącego na nim obowiązku uiszczenia podatku (zaliczki na podatek). W takiej sytuacji obowiązek rozliczenia podatku ciąży na podatniku (tj. pracowniku), który będzie zobowiązany do uwzględnienia należnego podatku w swoim rocznym zeznaniu podatkowym.

Dla uzupełnienia przedstawionej argumentacji istotne jest także precyzyjne i formalne rozróżnienie charakteru płatnika i podatnika w rozumieniu ustaw podatkowych, w tym w rozumieniu właściwym na podstawie analizowanych regulacji ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 7 Ordynacji podatkowej, podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu. Z kolei ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych w art. 1 wskazuje natomiast, że ustawa ta reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych. Przepisy te jasno więc identyfikują pracownika jako podatnika podatku dochodowego.

Z kolei płatnikiem, zgodnie z art. 8 Ordynacji podatkowej, jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania podatku oraz wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu. Wskazać należy, że przedmiotowe zobowiązanie płatnika do poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych nie jest oderwane od zobowiązania podatkowego podatnika. Za wyjątkiem sytuacji przewidzianej w art. 26a Ordynacji podatkowej, obciążony podatkiem jest podatnik, a rola płatnika polega na dopełnieniu czynności wskazanych w art. 8 Ordynacji podatkowej. Obowiązków wskazanych w ww. przepisie nie można zatem uzupełniać o kolejne, niewynikające z ustawy, które obligowałyby płatnika np. do wpłaty zaliczki na podatek z własnych środków.

Co więcej, zgodnie z art. 30 § 1 Ordynacji podatkowej, płatnik odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany, a nie wpłacony. Oba zaniechania, pomimo zasadniczych różnić w działaniu, w efekcie prowadza do tego samego rezultatu, a więc braku wpłaty należnego podatku na rzecz Skarbu Państwa. Stąd też stwierdzić należy, że podstawą odpowiedzialności płatnika jest zawsze niewpłaceniee podatku. Zatem płatnik odpowiada wówczas, gdy należny podatek nie wpłynął w odpowiedniej wysokości i w odpowiednim terminie na rachunek urzędu skarbowego. W tym kontekście wskazać należy, że ustawodawca ukształtował rolę płatnika, jako pośrednika pomiędzy podatnikiem i organem podatkowym. Czynności podejmowane przez płatnika, polegające na obliczeniu, pobraniu i wpłaceniu należności mają więc charakter czynności materialno-technicznych. Z kolei podatnik, płacąc niepobrany przez płatnika podatek, wypełnia własne, a nie płatnika, zobowiązanie. Z chwilą zatem zapłaty podatku przez podatnika dochodzi do wygaśnięcia zobowiązania podatkowego po stronie płatnika.

W konsekwencji, płatnik powinien pobrać zaliczkę w takiej wysokości, jaka jest możliwa ze względu na wysokość środków pieniężnych wypłaconych pracownikowi. Natomiast, jeżeli me ma takiej możliwości, w informacji PIT-11 płatnik powinien wskazać, że wartość pobranej zaliczki wynosi 0.

Jak wynika bowiem z przywołanego powyżej art. 39 UPDOF, obowiązkiem płatnika jest wykazanie w informacji PIT-11 faktycznie osiągniętego przez podatnika przychodu (dochodu) i faktycznie pobranej zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Informacja PIT-11 powinna zatem zawierać prawidłowe dane o osiągniętych przez podatnika przychodach (dochodach) podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym i pobranych w danym roku podatkowym zaliczkach na podatek Informacja PIT-11 winna odzwierciedlać bowiem stan faktyczny.

Tym samym, skoro Wnioskodawca, w analizowanej sytuacji, nie będzie dokonywał w danym okresie rozliczeniowym wypłat wynagrodzeń ani żadnych świadczeń pieniężnych na rzecz pracowników, przez co nie będzie miał możliwości poboru zaliczki na należny podatek dochodowy od osób fizycznych, to postąpi prawidłowo wykazując w deklaracji podatkowej PIT-11 kwotę wartości świadczeń pozapłacowych jako przychód ze stosunku pracy, a wartość „0” w rubryce przeznaczonej na pobrane w danym roku podatkowym zaliczki na podatek dochodowy. Jak bowiem sama nazwa wskazuje, informacja PIT-11 jest informacją o pobranych (a nie należnych) zaliczkach na podatek dochodowy.

W konsekwencji, uzyskany przez pracowników przychód z tytułu sfinansowania przez Wnioskodawcę świadczeń pozapłacowych przekazanych na ich rzecz, jeżeli z przyczyn niezależnych od Wnioskodawcy nie było możliwe pobranie przez niego zaliczki na poczet podatku dochodowego od osób fizycznych, Wnioskodawca jako płatnik zobowiązany będzie wykazać w rocznej informacji PIT-11 jako przychód ze stosunku pracy. Pracownicy będą obowiązani uwzględnić go w swoich rocznych zeznaniach podatkowych składanych do właściwego urzędu skarbowego i od sumy uzyskanych w danym roku podatkowym dochodów zapłacić należny podatek.


Z powyższego wynika również, że w analizowanej sytuacji nie istnieje obowiązek wpłacania przez pracownika zaliczki płatnikowi. Jak również sam Wnioskodawca także nie ma obowiązku wpłacać z własnych środków zaliczki od dochodu pracownika


Powyższe wnioski znajdują potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych Ministra Finansów.


Po pierwsze, jak wynika z interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 15 września 2016 r., znak: IBPB-2-1/4511-324/16-1/BJ: „zgodnie z art. 38 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaliczka podatku podlega wpłacie do urzędu w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki. Zatem pobranie zaliczki nie jest tylko elementem rachunkowym ale musi oznaczać fizyczną zdolność płatnika do pobrania zaliczki z należności na rzecz pracownika.”

Konkluzje tę potwierdza również stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu wyrażone w interpretacji indywidualnej z dnia 3 października 2014 r, znak: ILPB1/415-670/14-2/TW, zgodnie z którym: „Wnioskodawca nie ma obowiązku wpłacać z własnych środków zaliczki od dochodu pracownika. Przepisy nie przewidują również, aby pracownik miał obowiązek wpłacić w takiej sytuacji brakującą część zaliczki płatnikowi”.

Analogicznie, w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 1 marca 2016 r., znak. ILPB1/4511-1-1597/15-2/AK, Organ interpretacyjny stwierdził, że: „Z przepisów UPDOF wynika, że płatnik jest obowiązany do obliczenia i pobrania zaliczki, Nie wynika natomiast, aby płatnik, który nie ma faktycznych możliwości pobrania tej zaliczki, gdyż w danym miesiącu podatnik nie uzyskał dochodu w formie pieniężnej, był obowiązany zapłacić zaliczkę z własnych środków, a następnie dochodzić jej zwrotu od (podatnika). Takie zobowiązanie nie wynika także z innych przepisów UPDOF, które nie zobowiązują też podatnika do wpłacenia stosownej zaliczki na podatek swojemu płatnikowi”.

Powyższe wnioski potwierdza również interpretacja indywidualna Ministra Finansów z dnia 8 czerwca 2012 r., znak: DD3/033/140/IMD/10/PK-424 (zmieniająca interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 października 2009 r., znak IPPB2/415-484/09-5/MK).


Z kolei, prawidłowy tryb postępowania płatnika w analizowanej sytuacji został wskazany m.in.:

  • w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 14 stycznia 2014 r., znak: IBPBII/1/415-948/13/BD, w której Organ interpretacyjny stwierdził, że „skoro Wnioskodawca (...) nie będzie dokonywał żadnych świadczeń pieniężnych na rzecz pracownika, przez co nie będzie miał możliwości poboru zaliczki na należny podatek dochodowy od osób fizycznych, to postąpi prawidłowo wykazując w deklaracji podatkowej PIT-11 kwotę wartości świadczenia w naturze (w postaci sfinansowanego pakietu medycznego) jako przychód ze stosunku pracy, a wartość „0” w rubryce przeznaczonej na pobrane w danym roku podatkowym zaliczki na podatek dochodowy”,
  • w interpretacji indywidualnej z dnia 8 lutego 2017 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, znak 3063-ILPB1-1.4511.369.2016 1 KF, w której wskazano, że: „Płatnik nie jest zobowiązany regulować należnej z tego tytułu zaliczki z własnych środków. Jednakże w takim przypadku na pracodawcy spoczywał obowiązek wykazania w informacji PIT-11 przychodu pracownika z tytułu ww. nieodpłatnego świadczenia, bez wskazywania należnej zaliczki od tego świadczenia. Pracownik z kolei był zobowiązany uwzględnić go w rocznym zeznaniu podatkowym składanym do urzędu skarbowego i od sumy uzyskanych w danym roku podatkowym dochodów zapłacić należny podatek”,
  • w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 26 lutego 2016 r., znak IBPB-2-2/4511-43/16/HS, zgodnie z którą: „W sytuacji, gdy pracodawca nie będzie mógł pobrać podatku z powodu braku należnych i wypłacanych w danym okresie rozliczeniowym środków pieniężnych, jest on jedynie zobowiązany do wskazania w rocznej informacji PIT-11, że zaliczka na podatek nie została pobrana poprzez wpisanie „0” jako wartości pobranej i przekazanej zaliczki na podatek dochodowy. Nie ma on natomiast obowiązku dokonywania wpłat zaliczek na podatek dochodowy od świadczeń przekazanych na rzecz pracownika, jeżeli z przyczyn niezależnych od pracodawcy nie było możliwe pobranie zaliczki na poczet podatku dochodowego od osób fizycznych, mimo ciążących na pracodawcy obowiązków płatnika w tym zakresie ’’.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w sytuacji, gdy nie będzie on mógł pobrać podatku z powodu braku należnych i wypłacanych w danym okresie rozliczeniowym środków pieniężnych, jest on jedynie zobowiązany do wskazania w rocznej informacji PIT-11, że zaliczka na podatek nie została pobrana poprzez wpisanie „0” jako wartości pobranej i przekazanej zaliczki na podatek dochodowy. Bank nie ma natomiast obowiązku dokonywania wpłat zaliczek na podatek dochodowy od świadczeń przekazanych na rzecz pracownika, jeżeli z przyczyn niezależnych od Banku nie było możliwe pobranie zaliczki na poczet podatku dochodowego od osób fizycznych, mimo ciążących na Wnioskodawcy obowiązków płatnika w tym zakresie.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.


Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.


Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.


Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.


Jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różniło się od zdarzenia przyszłego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego.


Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 24, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj