Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-1.4012.561.2017.1.AK
z 24 listopada 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 listopada 2017 r. (data wpływu 3 listopada 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 14 listopada 2017 r. (data wpływu 15 listopada 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w odniesieniu do wydatków na projekt pn. „Termomodernizacja obiektów użyteczności publicznej (…)” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w odniesieniu do wydatków na projekt pn. „Termomodernizacja obiektów użyteczności publicznej (…)”. Przedmiotowy wniosek uzupełniono w dniu 15 listopada 2017 r. o adres elektroniczny do doręczeń e-PUAP.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Gmina (dalej: „Gmina” lub „Wnioskodawca”) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT i posiada własny numer NIP.

Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego (dalej: „JST”), odpowiedzialna jest m.in. za realizację projektów inwestycyjnych, których przedmiotem jest w szczególności budowa, modernizacja, termomodernizacja oraz remont obiektów wykorzystywanych przez Gminę do bieżącego zaspokajania potrzeb wspólnoty samorządowej.

Jednocześnie zgodnie z dyspozycją art. 7 ust. 1 pkt 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 446, ze zm.; dalej: „Ustawa o samorządzie gminnym”) utrzymanie gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych stanowi jej zadanie własne.

W 2015 r. Gmina rozpoczęła realizację projektu pn. „Termomodernizacja obiektów użyteczności publicznej (…)”, z planowanym terminem jej zakończenia na 30 listopada 2017 r. (dalej: „Inwestycja”). Przedmiotem Inwestycji jest przeprowadzenie kompleksowej termomodernizacji budynku Urzędu Miejskiego (dalej „Urząd”), w szczególności ocieplenie ścian zewnętrznych, poniżej gruntu oraz dachu, modernizacja systemu grzewczego, modernizacja oświetlenia, wymiana stolarki okiennej i drzwiowej oraz zagospodarowanie terenu.

W celu pozyskania środków na realizację przedmiotowej Inwestycji Gmina zawarła w dniu 30 maja 2016 r. umowę na dofinansowanie ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020.

Gmina na realizację przedmiotowej Inwestycji poniosła/ponosi wydatki, które są dokumentowane wystawionymi na Gminę przez dostawców/wykonawców fakturami VAT z wykazanymi na nich kwotami podatku naliczonego.

W ramach głównej działalności Gminy (prowadzonej za pośrednictwem Urzędu) polegające na uzyskiwaniu przez Gminę określonych dochodów i przychodów w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (t.j. Dz. U. z 2016, poz. 1870, ze zm.), w szczególności dochody z podatku od nieruchomości, podatku rolnego leśnego, od środków transportowych, opłat lokalnych oraz udział w podatkach dochodowych, subwencji, jak również niezwiązane z uzyskiwaniem wpływów - w szczególności budowa ogólnodostępnej infrastruktury gminnej jak drogi, chodniki, oświetlenie, place zabaw, oświata, opieka społeczna itp.

Budynek Urzędu jest wykorzystywany przez Gminę (za pośrednictwem Urzędu) w marginalnym zakresie także do czynności administracyjnych (wystawianie faktur) związanych ze sprzedażą działek gminnych, usługami dzierżawy, sprzedażą używanych/starszych budynków komunalnych oraz wynajmem lokali na cele mieszkalne (komunalne).

Gmina nie zna sposobu, aby wydatki na Inwestycję bezpośrednio i wyłącznie przyporządkować do czynności opodatkowanych VAT, zwolnionych z VAT lub też do zdarzeń w ogóle niepodlegających regulacjom VAT. Przywołana trudność dokonania bezpośredniej alokacji powyższych wydatków wynika przede wszystkim z kompleksowego charakteru Inwestycji, który wyraża się, co do zasady, koniecznością objęcia pracami termomodernizacyjnymi całego budynku Urzędu oraz z faktu, że wykonywane przez Gminę, za pośrednictwem Urzędu, czynności i występujące po jej stronie zdarzenia spoza zakresu regulacji VAT są, co do zasady, wykonywane przez tych samych pracowników Urzędu i przy pomocy tych samych zasobów. Innymi słowy, przykładowo ci sami pracownicy, w tym samym dniu, mogą brać udział w wykonywaniu zarówno czynności polegających np. na wykonywaniu przelewów czy rozliczaniu podatku dochodowego od osób fizycznych i np. na wystawianiu faktury za najem pomieszczeń użytkowych w innych budynkach komunalnych niż Urząd czy na wystawianiu faktur za najem pomieszczeń na cele mieszkaniowe - komunalne, które również nie mieszczą się w budynku Urzędu. Średnio w ciągu miesiąca wystawia się ok. 26 faktur VAT (opodatkowanych i zwolnionych) i stanowi ta czynność marginalną część pracy urzędniczej.

Wyżej wymienione czynności pracowników (osoby pracujące na podstawie umowy o pracę), dokonywane są w budynku Urzędu, w którym znajdują się pomieszczenia nie będące przedmiotem wynajmu (ani użytkowego, ani mieszkaniowego).

W budynku Urzędu jedno pomieszczenie zajmuje (bezpłatnie) Biuro Obsługi Szkół, będące jednostką budżetową gminy. Biuro zajmuje się obsługą księgową Zespołu Szkół.

W konsekwencji, w opinii Gminy nie ma obiektywnej możliwości odrębnego przyporządkowania kwot VAT naliczonego związanych z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług, zwolnionymi z opodatkowania lub niepodlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Gmina wskazała, iż mając na uwadze przedstawione powyżej okoliczności oraz z treść art. 86 ust. 1 w zw. z art. 86 ust. 2a oraz art. 86 ust. 22 ustawy o VAT, dokonuje ona obliczenia sposobu określenia proporcji (tzw. pre-współczynnika VAT) w oparciu o metodologię przewidzianą w Rozporządzeniu. Zgodnie z art. 86 ust. 2d ustawy o VAT obliczony dla Urzędu pre-współczynnik uwzględniający dane za rok 2016 wynosi ok. 1,43%.

Z uwagi na treść art. 90 ust. 10 pkt 2 w zw. z art. 86 ust. 2g ustawy o VAT, Gmina przyjmuje, że wynosi on w istocie 0%, w efekcie czego, konsekwentnie nie dokonuje ona odliczenia podatku VAT w odniesieniu do wszelkich nabywanych towarów i usług, które służą Urzędowi do wykonywania czynności zarówno opodatkowanych, zwolnionych z opodatkowania oraz niepolegających opodatkowaniu VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w odniesieniu do wydatków mieszanych ponoszonych na termomodernizację budynku Urzędu, Gmina jest uprawniona na podstawie art. 90 ust. 10 pkt 2 w zw. z art. 86 ust. 2g ustawy o VAT do przyjęcia, iż pre-współczynnik wynosi 0%, a zatem nie będzie przysługiwało jej prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w odniesieniu do wydatków na Inwestycję, jeżeli pre-wspólczynnik Urzędu nie przekracza 2% po zaokrągleniu zgodnie z art. 86 ust. 2g ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do wydatków mieszanych na Inwestycję ponoszonych w związku z termomodernizacją budynku Urzędu, jeżeli pre-współczynnik Urzędu nie przekracza 2% po zaokrągleniu zgodnie z art. 86 ust. 2g ustawy o VAT, Gmina jest uprawniona na podstawie art. 90 ust. 10 pkt 2 w zw. z art. 86 ust. 2g do przyjęcia, iż pre-współczynnik wynosi 0%, a zatem nie będzie przysługiwało jej prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w odniesieniu do wydatków na Inwestycję.

Uzasadnienie stanowiska Gminy

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami podatku od towarów i usług są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie natomiast do treści art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji, których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Jako że jednostki samorządu terytorialnego są wyposażone w osobowość prawną oraz w określonym zakresie wykonują samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, należy uznać, iż spełniają zawartą w tym przepisie definicję podatnika VAT. Oznacza to, że w zakresie czynności cywilnoprawnych dokonywanych przez jednostki samorządu terytorialnego, nawet, gdy dotyczą one zadań własnych gmin, podmioty te powinny być uznawane za podatników VAT.

Zgodnie z treścią art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4. art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Jak wskazuje art. 86 ust. 2a ustawy o VAT, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej (zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”). Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Zgodnie z art. 86 ust. 22 ustawy o VAT, minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, określić w przypadku niektórych podatników sposób określenia proporcji uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć oraz wskazać dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem tego sposobu określenia proporcji, uwzględniając specyfikę prowadzenia działalności przez niektórych podatników i uwarunkowania obrotu gospodarczego.

Minister Finansów korzystając z przedmiotowego uprawnienia wydał Rozporządzenie, w którym określił m.in. dla jednostek samorządu terytorialnego sposób określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, który zgodnie z art. 86 ust. 22 ustawy o VAT został uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez jednostki samorządu terytorialnego działalności.

Stosownie do § 3 ust. 1 Rozporządzenia, w przypadku jednostki samorządu terytorialnego sposób określenia proporcji ustala się odrębnie dla każdej z jednostek organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego. Jednocześnie w świetle § 3 ust. 2 Rozporządzenia za sposób określenia proporcji uznaje się w przypadku urzędu obsługującego jednostkę samorządu terytorialnego sposób ustalony według wzoru:

X = A x 100/D_UJST

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

• X – proporcję określoną procentowo, zaokrągloną w górę do najbliższej liczby całkowitej,
• A – roczny obrót z działalności gospodarczej zrealizowany przez urząd obsługujący jednostkę samorządu terytorialnego, stanowiący część rocznego obrotu jednostki samorządu terytorialnego z działalności gospodarczej,
• D_UJST – dochody wykonane urzędu obsługującego jednostkę samorządu terytorialnego.
  
  

Zgodnie z art. 86 ust. 2g ustawy o VAT, powyższą proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 90 ust. 10 pkt 2 ustawy o VAT, w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z art. 90 ust. 2-8 ustawy o VAT nie przekroczy 2%, podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0%.

Na mocy art. 86 ust. 2g ustawy o VAT, powyższą regulację stosuje się odpowiednio również w odniesieniu do określania wysokości pre-współczynnika.

Mając na uwadze przytoczone przepisy prawa, obliczony dla Urzędu pre-współczynnik na podstawie metody wskazanej w Rozporządzeniu na bazie danych za 2016 r. wyniósł ok. 1,43%. W konsekwencji Gmina ma prawo uznać, iż pre-współczynnik Urzędu wynosi 0%, a zatem Gmina nie będzie uprawniona do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w odniesieniu do wydatków ponoszonych Inwestycję polegającą na termomodernizacji Urzędu.

Takie stanowisko potwierdził m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 9 kwietnia 2015 r., znak: ITPP1/4512-64/15/MS oraz Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 10 marca 2017 r., znak: 0461-ITPP2.4512.15.2017.1.AK.

Reasumując, zdaniem Gminy, w odniesieniu do wydatków ponoszonych w ramach realizacji Inwestycji dotyczącej termomodernizacji budynku Urzędu, Gmina jest uprawniona na podstawie art. 90 ust. 10 pkt 2 w zw. z art. 86 ust. 2g ustawy o VAT do przyjęcia, iż pre-współczynnik wynosi 0%, a zatem nie będzie przysługiwało jej prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w odniesieniu do wydatków na Inwestycję, jeżeli pre-współczynnik Urzędu nie przekracza 2% po zaokrągleniu zgodnie z art. 86 ust. 2g ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Tut. organ wskazuje, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.