Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-3.4010.292.2017.1.PS
z 12 grudnia 2017 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 5 października 2017 r. (data wpływu 12 października 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodu:

– w części dotyczącej możliwości jednorazowego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z nabyciem praw i obowiązków wynikających z pozwolenia o dopuszczenie produktu leczniczego do obrotu oraz praw do dokumentacji medycznej dotyczącej tego produktu (tzw. dossier) (pytanie Nr 1 wniosku) – jest nieprawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 12 października 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodu.


W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.


Wnioskodawca jest wspólnikiem (komplementariuszem) w polskiej spółce komandytowej (zwanej dalej jako: „Spółka”), która prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie produkcji i sprzedaży leków oraz innych wyrobów farmaceutycznych.


W sierpniu 2016 roku Spółka zawarła umowę ze spółką prawa szwedzkiego, na mocy której definitywnie nabyła od niej prawa i obowiązki wynikające z pozwolenia na wprowadzenie do obrotu na rynek polski produktu leczniczego o nazwie A oraz uzyskała prawa do dokumentacji medycznej dotyczącej tego produktu (tzw. dossier). Z tytułu nabycia powyższych praw Spółka zapłaciła szwedzkiemu podmiotowi wynagrodzenie określone w umowie. Spółka rozważała dwie drogi „wykorzystania” nabytych praw – brana była bowiem pod uwagę ich dalsza odsprzedaż (możliwie z jak największym zyskiem) bądź też samodzielne rozpoczęcie produkcji i dystrybucji produktu leczniczego o nazwie A na rynku polskim, co jednakże było uzależnione od uzyskania przez Spółkę pozwolenia na wprowadzenie tego produktu do obrotu, zorganizowania odpowiedniego zaplecza techniczno-produkcyjnego, a także od ogólnych uwarunkowań, w świetle których rozpoczęcie produkcji i dystrybucji na własny rachunek byłoby ekonomicznie uzasadnione.

Warunki dopuszczania do obrotu produktów leczniczych regulują m.in. przepisy ustawy z dnia 6 września 2001 roku - Prawo farmaceutyczne (Dz.U.2016.2142 t.j. z dnia 23 grudnia 2016 r., z późn. zm., zwanej dalej jako: „Prawo farmaceutyczne”). Zgodnie z art. 3 tej ustawy, do obrotu dopuszczone są jedynie te produkty lecznicze, które uzyskały stosowne pozwolenie wydawane przez Prezesa Urzędu Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych (zwanego dalej jako: „Prezes Urzędu”). Spółka – stosownie do treści art. 32 Prawa farmaceutycznego – wystąpiła do Prezesa Urzędu z wnioskiem o zmianę podmiotu odpowiedzialnego w pozwoleniu na dopuszczenie do obrotu produktu leczniczego o nazwie A. Pozytywna decyzja Prezesa Urzędu w tym przedmiocie została wydana w listopadzie 2016 roku.

W marcu 2017 roku Spółka przyjęła pierwszą dostawę produktu leczniczego o nazwie A od zewnętrznego wytwórcy, wobec czego od tej właśnie chwili mogła rozpocząć dystrybucję tego produktu na terytorium Polski.


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.


  1. Czy wydatek poniesiony przez Spółkę na nabycie praw i obowiązków wynikających z pozwolenia na wprowadzenie do obrotu na rynek polski produktu leczniczego o nazwie A oraz praw do dokumentacji medycznej dotyczącej tego produktu (tzw. dossier) może zostać jednorazowo zaliczony przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów (proporcjonalnie do jego udziału w zysku Spółki) czy też powinien być uwzględniany w kosztach w formie odpisów amortyzacyjnych?

W przypadku uznania, że poniesiony przez Spółkę wydatek może zostać jednorazowo zaliczony przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów (proporcjonalnie do jego udziału w zysku Spółki), Wnioskodawca formułuje kolejne pytanie:

  1. W którym momencie wydatek powinien poniesiony przez Spółkę powinien zostać rozpoznany przez Wnioskodawcę jako koszt uzyskania przychodów (proporcjonalnie do jego udziału w zysku Spółki) – czy będzie to:
    1. sierpień 2016 roku, tj. miesiąc jego poniesienia?
    2. listopad 2016 roku, tj. miesiąc, w którym uzyskana została decyzja w przedmiocie dopuszczenia do obrotu produktu leczniczego o nazwie A?
    3. marzec 2017 roku, tj. miesiąc, w którym rozpoczęto dystrybucję produktu leczniczego o nazwie A na terytorium Polski?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatek poniesiony przez Spółkę na nabycie praw i obowiązków wynikających z pozwolenia na wprowadzenie do obrotu na rynek polski produktu leczniczego o nazwie A oraz praw do dokumentacji medycznej dotyczącej tego produktu (tzw. dossier) może zostać jednorazowo zaliczony przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów (proporcjonalnie do jego udziału w zysku Spółki).

W odpowiedzi natomiast na drugie z przedstawionych pytań Wnioskodawca stoi na stanowisku, że poniesiony przez Spółkę wydatek powinien zostać rozpoznany przez Wnioskodawcę jako koszt uzyskania przychodów (proporcjonalnie do jego udziału w zysku Spółki) w marcu 2017 roku, tj. w miesiącu, w którym rozpoczęto dystrybucję produktu leczniczego A na terytorium Polski.

W stanie faktycznym objętym niniejszym wnioskiem działalność gospodarcza prowadzona jest przez spółkę komandytową i to właśnie ta spółka poniosła wydatek wskazany w opisie stanu faktycznego. Spółka komandytowa nie jest jednakże wyposażona w podmiotowość prawnopodatkową, wobec czego jej przychody oraz koszty ich uzyskania rozpatrywane są na poziomie wspólników, w tym m.in. Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U.2016.1888 t.j. z dnia 24 listopada 2016 r., z późn. zm., zwanej dalej jako: „uCIT”), ustawa ta reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób prawnych i spółek kapitałowych w organizacji. Wnioskodawca - jako spółka z o.o. wyposażona w osobowość prawną – podlega zatem opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych (zwanym dalej jako: „CIT”).

Jak wynika z art. 7 ust. 1 uCIT, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest zasadniczo dochód, bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich został osiągnięty. Dochodem jest natomiast osiągnięta w roku podatkowym nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania (art. 7 ust. 2 uCIT).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 uCIT, przychody m.in. z udziału w spółce niebędącej osobą prawną łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału) – tego typu przychody uznaje się za przychody z działalności gospodarczej. Analogicznie rozlicza się również koszty uzyskania przychodów (art. 5 ust. 2 uCIT).


Z art. 8 ust. 1 uPIT wynika natomiast, że przychody m.in. z udziału w spółce niebędącej osobą prawną u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału). Na analogicznych zasadach rozliczane są również koszty uzyskania przychodów (art. 8 ust. 2 pkt 1 uPIT).


Zgodnie z art. 22 ust. 1 uPIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Art. 23 uPIT wskazuje natomiast wydatki, które nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.


Wydatek na nabycie praw i obowiązków wynikających z pozwolenia na wprowadzenie do obrotu na rynek polski produktu leczniczego o nazwie A oraz praw do dokumentacji medycznej dotyczącej tego produktu (tzw. dossier) został poniesiony przez Spółkę w celu osiągnięcia przychodów. Spółka opcjonalnie zamierzała bowiem dokonać odsprzedaży kompleksu tych uprawnień innemu podmiotowi działającemu na tym samym rynku bądź też samodzielnie rozpocząć produkcję i dystrybucję produktu leczniczego A, co w każdym z tych przypadków było jednakże nakierowane na osiągniecie zysku. W ocenie Wnioskodawcy wydatek ten nie mieści się również w żadnej kategorii wydatków określonych w art. 23 uPIT, a w szczególności nie może on zostać uznany za wydatek na nabycie wartości niematerialnych i prawnych, które podlegają amortyzacji w myśl art. 22b uPIT.


Zgodnie z przywołanym wyżej przepisem, amortyzacji zasadniczo podlegają nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

  1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
  2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
  3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
  4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
  5. licencje,
  6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej,
  7. wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 uPIT, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.


Tymczasem kompleks uprawnień nabytych przez Spółkę od szwedzkiego podmiotu nie może być traktowany jako wartość niematerialna i prawna w powyższym rozumieniu. Przede wszystkim na mocy zawartej umowy doszło do definitywnego nabycia praw i obowiązków wynikających z pozwolenia na wprowadzenie do obrotu na rynek polski produktu leczniczego o nazwie A oraz prawa do dokumentacji medycznej dotyczącej tego produktu (tzw. dossier) – uprawnienie do korzystania z tych praw nie zostało ograniczone czasowo, tj. nie zastrzeżono ich „powrotu” do nabywcy, co tym samym wyłącza możliwość uznania tego uprawnienia za licencję. Zgodnie bowiem z dominującą wykładnią pojęcia „licencja” na gruncie uPIT, należy ją kwalifikować jako umowę, na mocy której licencjodawca udziela licencjobiorcy zgody na czasowe korzystania z danego prawa na warunkach określonych w umowie. W związku z powyższym licencją nie może być upoważnienie danego podmiotu do korzystania z określonego prawa w sposób bezzwrotny, definitywny, na zasadzie prawa własności.

Tym samym Wnioskodawca stoi na stanowisku, że prawa i obowiązki wynikające z pozwolenia na wprowadzenie do obrotu na rynek polski produktu leczniczego o nazwie A oraz prawa do dokumentacji medycznej dotyczącej tego produktu (tzw. dossier) nie stanowią wartości niematerialnych i prawnych, wobec czego wydatek poniesiony przez Spółkę na nabycie tych praw nie będzie podlegał amortyzacji i będzie na zasadach ogólnych rozliczany jako koszt uzyskania przychodu. Tym samym będzie mógł zostać jednorazowo zaliczony przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów związanych z przychodami z działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę, proporcjonalnie do jego udziału w zysku Spółki.

W odniesieniu natomiast na drugiego z przedstawionych pytań Wnioskodawca stoi na stanowisku, że poniesiony przez Spółkę wydatek powinien zostać rozpoznany przez Wnioskodawcę jako koszt uzyskania przychodów (proporcjonalnie do jego udziału w zysku Spółki) w marcu 2017 roku, tj. w miesiącu, w którym rozpoczęto dystrybucję produktu leczniczego o nazwie A na terytorium Polski. Do tego czasu wydatek na nabycie praw i obowiązków wynikających z pozwolenia na wprowadzenie do obrotu na rynek polski tego produktu leczniczego oraz praw do dokumentacji medycznej dotyczącej tego produktu (tzw. dossier) nie mógł zostać ujęty w kosztach uzyskania przychodów Wnioskodawcy, ponieważ niemożliwe było powiązanie tego wydatku z przychodami z tytułu dystrybucji tego produktu. W momencie ponoszenia tego wydatku nie było bowiem przesądzone, że Spółka uzyska pozwolenie na wprowadzenie produktu do obrotu, natomiast już po jego uzyskaniu nie było z kolei wiadomo czy ostatecznie rozpocznie jego produkcję. Podejmując decyzję o nabyciu kompleksu praw od szwedzkiego podmiotu Spółka nie kierowała się jednoznacznym zamiarem wykorzystaniem ich w przyszłości na potrzeby własne - prawa te zostały nabyte przede wszystkim w celach inwestycyjnych, które sprowadzały się również do możliwości ich dalszej odsprzedaży z zyskiem podmiotowi konkurencyjnemu. Dopiero uzyskanie pozwolenia na wprowadzenie produktu do obrotu, a przede wszystkim zorganizowanie zaplecza produkcyjnego legło u podstaw decyzji o rozpoczęciu sprzedaży tego produktu na własny rachunek. Tym samym to w tym właśnie czasie poniesiony przez Spółkę wydatek może zostać powiązany z przychodami z tytułu dystrybucji produktu, wobec czego winien on zostać rozpoznany przez Wnioskodawcę jako koszt uzyskania przychodów (proporcjonalnie do jego udziału w zysku Spółki) w marcu 2017 roku.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za:

nieprawidłowe w części dotyczącej możliwości jednorazowego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z nabyciem praw i obowiązków wynikających z pozwolenia o dopuszczenie produktu leczniczego do obrotu oraz praw do dokumentacji medycznej dotyczącej tego produktu (tzw. dossier) (pytanie Nr 1 wniosku).


Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest wspólnikiem (komplementariuszem) w polskiej spółce komandytowej (zwanej dalej jako: „Spółka”), która prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie produkcji i sprzedaży leków oraz innych wyrobów farmaceutycznych. W sierpniu 2016 roku Spółka zawarła umowę ze spółką prawa szwedzkiego, na mocy której w sposób bezzwrotny, definitywnie nabyła na własność od niej prawa i obowiązki wynikające z pozwolenia na wprowadzenie do obrotu na rynek polski produktu leczniczego o nazwie A oraz uzyskała prawa do dokumentacji medycznej dotyczącej tego produktu (tzw. dossier). Z tytułu nabycia powyższych praw Spółka zapłaciła szwedzkiemu podmiotowi wynagrodzenie określone w umowie. Spółka wystąpiła do Prezesa Urzędu Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych z wnioskiem o zmianę podmiotu odpowiedzialnego w pozwoleniu na dopuszczenie do obrotu produktu leczniczego o nazwie A. W listopadzie 2016 roku Spółka uzyskała decyzję w przedmiocie dopuszczenia do obrotu produktu leczniczego o nazwie A. W marcu 2017 r. rozpoczęto dystrybucję produktu leczniczego o nazwie A na terytorium Polski.

Warunki sprzedaży leków na terutorium Polski regulują liczne przepisy szczegółowe, w tym ustawa z dnia 6 września 2001 roku – Prawo farmaceutyczne (Dz.U. z 2016 r. poz. 2142). Regulacje Prawa farmaceutycznego, wynikają z dyrektywy Farmaceutycznej i stąd analogiczne zasady obowiązują we wszystkich krajach Unii Europejskiej. Zgodnie z art. 3 ww. ustawy sprzedaż produktów leczniczych, może dotyczyć tylko tych produktów leczniczych (leków), które uzyskały pozwolenie na dopuszczenie do obrotu. Organem uprawnionym do wydania pozwolenia jest Prezes Urzędu Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, zwany dalej "Prezesem Urzędu”. Pozwolenie na dopuszczenie do obrotu produktu leczniczego jest efektem procesu rejestracji. Warunkiem uzyskania pozwolenia jest wystąpienie przez podmiot odpowiedzialny za wprowadzenie produktu leczniczego na rynek, określony w art. 2 pkt 24 ustawy, z wnioskiem do Prezesa Urzędu o dopuszczenie do obrotu produktu leczniczego (art. 7 ust. 1 ustawy). Zakres informacji, jakie powinny znaleźć się we wniosku oraz dokumenty jakie należy do wniosku dołączyć, określa art. 10 ust. 1 i 2 ustawy. Z chwilą złożenia wniosku następuje wszczęcie postępowania o wydanie pozwolenia na dopuszczenie do obrotu produktu leczniczego (art. 9 ust. 1 ustawy), które powinno zakończyć się w terminie nie dłuższym niż 210 dni od dnia złożenia wniosku (art. 18 ust. 1). Pozwolenie wydaje się na okres pięciu lat (art. 7 ust. 3 ustawy), z tym że okres ważności pozwolenia może na wniosek podmiotu odpowiedzialnego zostać przedłużony lub skrócony (art. 29 ust. 1 ustawy).

W przypadku produktów leczniczych w skład takiej dokumentacji składanej i wykorzystywanej w powyższym procesie rejestracyjnym wchodzi m. in. odpowiednie dossier. Posiadanie tego dossier jest niezbędne również w celu otrzymania pozwolenia na dopuszczenie do obrotu, czyli w postępowaniuo rejestrację produktu leczniczego. Żeby przeprowadzić rejestrację podmiot odpowiedzialny musi skorzystać z wiadomości zawartych w dokumentacji. Wymagania dotyczące zawartości takiego dossier są określone ustawie Prawo farmaceutyczne oraz Rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 18 kwietnia 2014 r. w sprawie szczegółowego sposobu przedstawienia dokumentacji dołączanej do wniosku o dopuszczenie do obrotu produktu leczniczego. Dossier ma postać zazwyczaj kompletu danych w formie plików (format elektroniczny) lub wydrukowanego egzemplarza dokumentacji (format papierowy).

Zgodnie z art. 1 § 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1577) spółkami handlowymi są: spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa, spółka komandytowo-akcyjna, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością i spółka akcyjna.


Stosownie do przepisu art. 4 § 1 pkt 1 Kodeksu spółek handlowych określenie spółka osobowa oznacza spółkę jawną, spółkę partnerską, spółkę komandytową i spółkę komandytowo-akcyjną. Stosownie do postanowień art. 8 § 1 ww. ustawy spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana. Spółka komandytowa może zatem posiadać własny majątek, który jest odrębny od majątków osobistych jej wspólników.

W związku z tym, że spółki osobowe nie posiadają osobowości prawnej, dochody spółek osobowych nie stanowią odrębnego przedmiotu opodatkowania. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników spółki osobowej. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce osobowej uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem spółki komandytowej jest osoba prawna, to dochód z udziału w tej spółce będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W myśl art. 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2016 r. poz. 1888 ze zm., dalej updop) przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału). W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Zgodnie z ust. 2 tego artykułu zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku. Ust. 3 art. 5 updop stanowi z kolei, że jeżeli działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie ust. 1, uznaje się za przychody z działalności gospodarczej.

W świetle cytowanych przepisów uzyskane przez spółkę komandytową przychody oraz poniesione koszty uzyskania przychodów podlegają rozliczeniu u jej wspólników, proporcjonalnie do ich udziałów w spółce. Natomiast dochód osiągnięty z tytułu udziału w spółce komandytowej stanowić będzie dla jej wspólnika – osoby prawnej, dochód z pozarolniczej działalności gospodarczej.

W świetle przepisów art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. 2017 r. poz. 880), przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). Opracowanie cudzego utworu, w szczególności tłumaczenie, przeróbka, adaptacja, jest przedmiotem prawa autorskiego bez uszczerbku dla prawa do utworu pierwotnego (art. 2 ust. 1 ww. ustawy).

Natomiast rozporządzanie i korzystanie z opracowania zależy od zezwolenia twórcy utworu pierwotnego (prawo zależne), chyba że autorskie prawa majątkowe do utworu pierwotnego wygasły. W przypadku baz danych spełniających cechy utworu zezwolenie twórcy jest konieczne także na sporządzenie opracowania (art. 2 ust. 2 ww. ustawy).


Zgodnie z art. 41 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, twórca swoje autorskie prawo majątkowe może przenieść na inne osoby w drodze dziedziczenia lub na podstawie umowy.


Natomiast art. 53. ww. ustawy stanowi, że umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych wymaga zachowania formy pisemnej pod rygorem nieważności.


Stosownie do treści art. 15 ust. 6 updop, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a - 16m, z uwzględnieniem art. 16.


Przepis art. 16b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zawiera zamknięty katalog wartości niematerialnych i prawnych, podlegających amortyzacji. Oznacza to, ze inne nie wymienione w nim składniki majątku trwałego podatnika, jeśli nawet spełniają warunki do uznania ich za wartości niematerialne i prawne, nie podlegają amortyzacji na gruncie powyższej ustawy.


Na mocy art. 16b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

  1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
  2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
  3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
  4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
  5. licencje,
  6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej,
  7. wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.


Zatem, do wartości niematerialnych i prawnych zalicza się składniki majątku, podlegające amortyzacji, jeżeli spełnione są następujące warunki:

  • zastały nabyte przez podatnika,
  • nadają się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia ich do używania, co oznacza, że do gospodarczego wykorzystania musi nadawać się samo prawo majątkowe, jak i przedmiot który to prawo obejmuje,
  • przewidywany okres używania tych praw musi być dłuższy niż rok, o czym decyduje podatnik,
  • wartości niematerialne i prawne winny być wykorzystywane przez podatnika na potrzeby prowadzonej przez niego działalności gospodarczej albo zostać oddane przez niego do używania (innej osobie) na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu, o której mowa w art. 17b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tzw. leasing operacyjny.

Nabycie prawa własności składnika majątku może nastąpić w formie sprzedaży, zamiany, wkładu niepieniężnego, darowizny, spadku, na podstawie innej umowy zobowiązującej do przeniesienia własności rzeczy oznaczonej co do tożsamości, bądź w drodze sukcesji generalnej (Komentarz do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych 2009, pod red. W. Nykiela i A. Mariańskiego, s. 598).


Stosownie do art. 16m ust. 1 updop, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3 oraz art. 16ł ust. 1-3, okres dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości niematerialnych i prawnych nie może być krótszy niż:

  1. od licencji (sublicencji) na programy komputerowe oraz od praw autorskich - 24 miesiące;
  2. od licencji na wyświetlanie filmów oraz na emisję programów radiowych i telewizyjnych - 24 miesiące;
  3. od poniesionych kosztów zakończonych prac rozwojowych - 12 miesięcy;
  4. od pozostałych wartości niematerialnych i prawnych - 60 miesięcy.

Podatnicy ustalają stawki amortyzacyjne dla poszczególnych wartości niematerialnych i prawnych na cały okres amortyzacji przed rozpoczęciem dokonywania odpisów amortyzacyjnych.


Ponadto, na podstawie art. 16d ust. 2 updop, składniki majątku, o których mowa w art. 16a-16c (tzn. m.in. wartości niematerialne i prawne), wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 9 ust. 1, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 4.

Natomiast art. 16h ust. 1 pkt 1 updop wskazuje, że odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów;

Z treści wniosku wynika, że na mocy zawartej umowy doszło do definitywnego nabycia przez Spółkę praw i obowiązków wynikających z pozwolenia na wprowadzenie do obrotu na rynek polski produktu leczniczego o nazwie A oraz prawa do dokumentacji medycznej dotyczącej tego produktu (tzw. dossier) – uprawnienie do korzystania z tych praw nie zostało ograniczone czasowo. Przejęcie praw i obowiązków podmiotu odpowiedzialnego wynikających z Pozwolenia na dopuszczenie do obrotu produktu leczniczego oraz nabycie praw do dokumentacji należy zaliczyć do wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 16b ust. 1 pkt 4 updop. Nabyte składniki majątku nadają się do gospodarczego wykorzystania, tj. do wykorzystania w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą obejmującą produkcje oraz sprzedaż produktów leczniczych.

W rezultacie Wnioskodawca powinien amortyzować nabyte składniki majątku od ustalonej wartości w ciężar kosztów uzyskania przychodów przez okres nie krótszy niż 5 lat począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym prawa zostały ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Dla Wnioskodawcy kosztem podatkowym będzie wyłącznie część dokonywanych odpisów amortyzacyjnych, proporcjonalnie do udziału w zysku Spółki (stosownie do art. 5 ust. 1 i 2 updop).


W rezultacie stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pierwszego pytania wniosku należało uznać za nieprawidłowe.


W tym stanie rzeczy udzielenie odpowiedzi w zakresie drugiego pytania wniosku stało się bezprzedmiotowe.


W tym miejscu należy zauważyć, że we wniosku z dnia 5 października 2017 r. stanowisko Podatnika zostało przedstawione w oparciu o przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 2032 ze zm.). Tymczasem sformułowane we wnioski pytania oraz przedmiot wniosku, określony w poz. 69 formularza ORD-IN(8) dotyczą podatku dochodowego od osób prawnych.


Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.


Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.


Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj