Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-3.4011.200.2017.1.KB
z 1 grudnia 2017 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 201 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 26 września 2017 r. (data wpływu 6 października 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania nieodpłatnych świadczeń o wartości nieprzekraczającej 200 zł przyznawanych w ramach organizowanych przez Spółkę akcji promocyjnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 października 2017 r., wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania nieodpłatnych świadczeń o wartości nieprzekraczającej 200 zł przyznawanych w ramach organizowanych przez Spółkę akcji promocyjnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

X Sp. z o.o. (dalej: „Wnioskodawca”, „Spółka”) prowadzi działalność w zakresie usług informatycznych. Spółka jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i polskim rezydentem podatkowym. Obecnie Wnioskodawca, w ramach jednego ze zleceń, rozwija aplikację mobilną (dalej: „Aplikacja”). Aplikacja skierowana jest do osób fizycznych, m.in. użytkowników telefonów („smartfonów”), (dalej: „Konsumenci”, „Użytkownicy”) oraz restauratorów, którzy za pomocą Aplikacji mogą przedstawić swoją ofertę gastronomiczną Konsumentom.

W celu zwiększenia rozpoznawalności Aplikacji, Wnioskodawca organizuję akcję promocyjną, mającą na celu promocję Aplikacji i wzrost ilości jej potencjalnych użytkowników. Zasady danej akcji promocyjnej każdorazowo odzwierciedlane są w jej regulaminie, który określa organizator, czas trwania i zasady promocji, kryteria przyznania świadczenia wraz ze sposobem jego przekazania uczestnikowi.

Uczestnikami promocji mogą być osoby fizyczne - Konsumenci z wyłączeniem pracowników Wnioskodawcy i osób pozostających z Wnioskodawcą w stosunku cywilnoprawnym. W ramach jednej z organizowanych akcji promocyjnych Konsumenci otrzymują kupony promocyjne pozwalające na uzyskanie posiłku u jednego z partnerów Wnioskodawcy („Restauratora”).

Kupony przyznawane są użytkownikom w ramach akcji poleceń Aplikacji. Zgodnie z regulaminem, Użytkownik może polecić Aplikację innej osobie, która nie korzysta jeszcze z Aplikacji. Po założeniu i aktywacji konta (w sposób zgodny z regulaminem promocji) przez tę osobę, przyznawany jest jej kupon w wysokości 25 zł na pierwsze zamówienie przy płatności Aplikacją.

Jednocześnie jednak, zgodnie z regulaminem, w przypadku zamówienia na kwotę wyższą niż wartość kuponu, różnica jest dopłacana przez Użytkownika. Dla zamówień na kwotę niższą niż wartość kuponu, pozostała kwota nie jest zwracana. Nie ma możliwości wymiany kuponu bądź pozostałej różnicy na ekwiwalent w postaci gotówki. Promocje nie łączą się, w trakcie płatności za zamówienie można skorzystać wyłącznie z jednego kuponu.

Po złożeniu i opłaceniu Aplikacją pierwszego zamówienia przez nowego Użytkownika, kupon zwrotny w kwocie 25 zł zostanie przyznany osobie polecającej Aplikację. Kupon może być wykorzystany na zasadach analogicznych jak w przypadku nowego Użytkownika.

Liczba kuponów na każdą akcję jest ograniczona odgórnie przez Wnioskodawcę, jednak możliwe jest, że Użytkownik polecający Aplikację otrzyma większą liczbę kuponów w okresie trwania promocji, w tym, iż łączna wartość kuponów przekroczy kwotę 200 zł. W dalszym ciągu jednak Użytkownik nie będzie uprawiony do jednorazowego (w ramach jednego zamówienia) wykorzystania więcej niż 1 kuponu lub wymiany kuponu na środki pieniężne, a same kupony przyznawane będą odrębnie, a nie łącznie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku wydania w ramach opisanej akcji promocyjnej kuponu na rzecz Użytkownika świadczenie to korzysta ze zwolnienia z opodatkowania, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „UPDOF”), a zatem Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do sporządzenia i przesłania informacji, o której mowa w art. 42a UPDOF?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku wydania w ramach opisanej akcji promocyjnej kuponu na rzecz Użytkownika, świadczenie to korzysta ze zwolnienia z opodatkowania, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „UPDOF”), a zatem Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do sporządzenia i przesłania informacji, o której mowa w art. 42a UPDOF.

Stosownie do treści art. 20 ust. 1 UPDOF: „Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: (...) nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17”.

Zgodnie natomiast z art. 21 ust. 1 pkt 68a) UPDOF: „wartość nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, otrzymanych od świadczeniodawcy w związku z jego promocją lub reklamą - jeżeli jednorazowa wartość tych świadczeń nie przekracza kwoty 200 zł; zwolnienie nie ma zastosowania, jeżeli świadczenie jest dokonywane na rzecz pracownika świadczeniodawcy lub osoby pozostającej ze świadczeniodawcą w stosunku cywilnoprawnym”.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ulega wątpliwości, że kupony wydawane w ramach opisanej akcji promocyjnej należy zaliczyć do „przychodów z innych źródeł”. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, niniejszy wniosek dotyczy przypadków, gdy kupon w akcji promocyjnej wydawany jest osobom fizycznym, które łącznie spełniają następujące warunki:

  • nie są pracownikami Wnioskodawcy,
  • nie są osobami pozostającymi z Wnioskodawcą w stosunku cywilnoprawnym.

W opinii Wnioskodawcy, kupony wydawane w ramach akcji promocyjnej stanowią nieodpłatne świadczenie. Udział Użytkowników nie powoduje konieczności ponoszenia przez nich jakichkolwiek kosztów związanych z samym udziałem, ani też uczestnicy nie dokonują żadnych świadczeń ekwiwalentnych w zamian za otrzymanie nagrody.

Nadto, zdaniem Spółki nie ulega wątpliwości, że kupony wydawane w ramach akcji promocyjnych mają związek z promocją i reklamą. Wszystkie działania mają na celu promowanie działalności Spółki i reklamowanie Aplikacji, a w efekcie zachęcanie Użytkowników do korzystania z niej oraz powielanie dobrej opinii o Aplikacji wśród innych, potencjalnych nabywców.

Fakt, iż Użytkownik może otrzymać więcej niż jeden kupon, nawet łącznie w wartości przekraczającej 200 zł nie wpływa na powyższe konkluzje. Wynika to z faktu, że jak wskazano w opisie stanu faktycznego - „kupony nie łączą się”, a zatem kupony o łącznej wartości powyżej 200 zł w rzeczywistości nie przedstawiają ekonomicznej wartości w tej wysokości. Ponadto, są one przyznawane odrębnie, a nie łącznie.

Bez wątpienia ustawodawca, wprowadzając przepis art. 21 ust. 1 pkt 68a) UPDOF, miał na celu wyłączenie spod opodatkowania jedynie niewielkich korzyści ekonomicznych uzyskiwanych przecz uczestników konkursów i promocji. Należy jednak zauważyć, że ustawodawca posłużył się jednoznacznym pojęciem „jednorazowa wartość świadczenia”, nie określając dodatkowego cenzusu czasowego, który mógłby być brany pod uwagę podczas obliczania ile świadczenie wynosi i czy przekracza ustalony limit.

W przypadku promocji będących przedmiotem wniosku każdy kupon jest jednorazowym świadczeniem, a zatem za nieuprawnione należałoby uznać potencjalne sumowanie kuponów uzyskanych w jakimkolwiek okresie. W szczególności za nieuzasadnione należy uznać np. sumowanie kuponów przekazanych użytkownikowi jednego dnia lub też w ramach jednej akcji promocyjnej (organizowanej w ramach jednego regulaminu). Byłoby to bowiem sprzeczne z jednoznaczną treścią przepisu wprowadzającego omawiane zwolnienie.

Biorąc pod uwagę powyższe, tj. fakt, że:

  • wartość kuponu stanowi przychód z innego źródła;
  • jest to jednak nieodpłatne świadczenie związane z promocją lub reklamą Wnioskodawcy;
  • jednorazowa (wypłacana w ramach jednego działania promocyjnego) wartość nie przekracza kwoty 200 zł;
  • Użytkownik nie jest pracownikiem, ani osobą pozostającą z Wnioskodawcą w stosunku cywilnoprawnym;
  • przychód uzyskany przez Użytkownika podlegać będzie zwolnieniu z podatku dochodowego od osób fizycznych.

Jednocześnie, stosowanie do art. 42 UPDOF: „osoby prawne (...), które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c (...) są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu (...)”. Skoro jednak, jak udowodniono powyżej, kupony wydawane Użytkownikom podlegają zwolnieniu z podatku dochodowego od osób fizycznych, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do sporządzenia i przesłania ww. informacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 2032 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania (art. 11 ust. 2 ustawy).

W myśl art. 11 ust. 2a ustawy wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

  1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców,
  2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu,
  3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku,
  4. w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Spośród źródeł przychodów w art. 10 ust. 1 pkt 9 powołanej ustawy, ustawodawca wymienił tzw. „inne źródła”.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Użyte w ww. przepisie sformułowanie „w szczególności”, świadczy o tym, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter przykładowy i otwarty, zatem do tej kategorii należy zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ww. ustawy.

O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy mówić w każdym przypadku gdy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że w przywołanym art. 20 ust. 1 ustawodawca jednoznacznie wskazał, iż do przychodów z innych źródeł zalicza się m.in. nieodpłatne świadczenia, ale tylko te, które nie należą do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17 ustawy. Tym samym do tego źródła nie zalicza się np. nieodpłatnych świadczeń związanych z pozarolniczą działalnością gospodarczą, ponieważ stosownie do art. 14 updof, stanowią przychód z działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych, wolna od podatku dochodowego jest wartość nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, otrzymanych od świadczeniodawcy w związku z jego promocją lub reklamą – jeżeli jednorazowa wartość tych świadczeń nie przekracza kwoty 200 zł; zwolnienie nie ma zastosowania, jeżeli świadczenie jest dokonywane na rzecz pracownika świadczeniodawcy lub osoby pozostającej ze świadczeniodawcą w stosunku cywilnoprawnym.

Zatem dla zastosowania przedmiotowego zwolnienia decydujące jest spełnienie łącznie następujących warunków, tj.:

  • świadczenie musi stanowić przychód, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy,
  • świadczenie musi mieć charakter nieodpłatny,
  • świadczenie musi pozostawać w związku z promocją lub reklamą świadczeniodawcy,
  • jednorazowa wartość tego świadczenia nie może przekraczać 200 zł,
  • świadczenie nie jest dokonywane na rzecz pracownika świadczeniodawcy lub osoby związanej z nim stosunkiem cywilnoprawnym.

Przedmiotowe zwolnienie w praktyce ma zastosowanie do nieodpłatnych świadczeń otrzymywanych w ramach akcji promocyjno-reklamowych, w czasie których wręcza się drobne gadżety reklamowe i promocyjne (np. kalendarze, upominki i drobne prezenty), czy też wykonuje usługi wchodzące w zakresie działalności gospodarczej dokonującego świadczenia.

Wnioskodawca wskazał, że w ramach akcji poleceń Aplikacji są przyznawane użytkownikom kupony. Zgodnie z regulaminem, Użytkownik może polecić Aplikację innej osobie, która nie korzysta jeszcze z Aplikacji. Po założeniu i aktywacji konta (w sposób zgodny z regulaminem promocji) przez tę osobę, przyznawany jest jej kupon w wysokości 25 zł na pierwsze zamówienie przy płatności Aplikacją.

A zatem, skoro powyższe działania mają na celu nieodpłatne przysporzenie majątku jednej osobie kosztem majątku innego podmiotu, to Uczestnicy promocji otrzymują nieodpłatne świadczenie. Ponadto, żeby stwierdzić, czy przedmiotowe świadczenie korzysta z ww. zwolnienia należy rozstrzygnąć czy będzie ono otrzymywane przez uczestników w związku z promocją lub reklamą Wnioskodawcy. Przepisy ustawy o podatku dochodowym osób fizycznych nie zawierają definicji pojęcia „nieodpłatnego świadczenia”. Dokonując wykładni gramatycznej, za „nieodpłatne świadczenie” uznać należy świadczenia „nie wymagające opłaty, takie za które się nie płaci, bezpłatne” (Nowy Słownik Języka Polskiego, PWN 2003). Zatem należy przyjąć, że nieodpłatnym świadczeniem jest takie zdarzenie, którego skutkiem (następstwem) jest nieodpłatne przysporzenie majątku jednej osobie, kosztem majątku innej osoby, innego podmiotu.

W prawie podatkowym brak jest również definicji promocji i reklamy. Wskazać jednak należy, że na potrzeby prawa podatkowego pod pojęciem promocji rozumieć należy ogół czynności związanych z oddziaływaniem na klientów i potencjalnych nabywców polegających na dostarczaniu informacji, argumentacji, obietnic, a także zachęty, skłaniającej do nabywania oferowanych produktów i usług, jak również wytwarzających przychylną opinię o firmie.

Natomiast reklamę, w oparciu o definicje słownikowe można określić jako rozpowszechnianie informacji o towarach i usługach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, w celu zachęty do nabywania towarów i korzystania z określonych usług. Reklama jest to oddziaływanie na zewnątrz na nieokreślonego kontrahenta, jest skierowana i dostępna potencjalnie dla wszystkich, posiada zatem ogólny, anonimowy, powszechny, nieprywatny charakter.

Jednakże zasadą jest, że reklama i promocja są skierowane do faktycznych bądź potencjalnych odbiorców tych towarów lub usług w celu zachęcenia ich do dokonania zakupu.

Zgodnie z art. 42a updof, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka, rozwija aplikacje mobilną skierowaną do osób fizycznych, m.in. użytkowników telefonów (smartfonów) oraz restauratorów, którzy za pomocą Aplikacji mogą przedstawić swoją ofertę gastronomiczną konsumentom. W celu zwiększenia rozpoznawalności Aplikacji Wnioskodawca organizuję akcję promocyjną, mającą na celu promocję Aplikacji i wzrost ilości jej potencjalnych użytkowników. Zasady danej akcji promocyjnej każdorazowo odzwierciedlane są w jej regulaminie, który określa organizatora, czas trwania i zasady promocji, kryteria przyznania świadczenia wraz ze sposobem jego przekazania uczestnikowi.

Uczestnikami promocji mogą być osoby fizyczne - Konsumenci z wyłączeniem pracowników Wnioskodawcy i osób pozostających z Wnioskodawcą w stosunku cywilnoprawnym. W ramach jednej z organizowanych akcji promocyjnych Konsumenci otrzymują kupony promocyjne pozwalające na uzyskanie posiłku u jednego z partnerów Wnioskodawcy („Restauratora”).

Zatem należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie oferowane przez Wnioskodawcę świadczenie w postaci kuponu ma charakter nieodpłatny, jak wskazał Wnioskodawca udział Użytkowników nie powoduje konieczności ponoszenia przez nich jakichkolwiek kosztów związanych z samym udziałem, ani też uczestnicy nie dokonują żadnych świadczeń ekwiwalentnych w zamian za otrzymanie kuponu. Przekazanie przez Wnioskodawcę nieodpłatnego świadczenia (kuponu) będzie powodować u świadczeniobiorcy powstanie przychodu podatkowego, zaliczanego do przychodu z innych źródeł, określonego w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy założeniu, że nieodpłatne świadczenia, o których mowa we wniosku, nie należą do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 ustawy. Przy czym z uwagi na fakt, że świadczenie to będzie dokonywane w związku z promocją i reklamą świadczeniodawcy, gdyż wszystkie działania mają na celu promowanie działalności Spółki i reklamowanie Aplikacji, a w efekcie zachęcenie Użytkowników do korzystania z niej oraz powielenie dobrej opinii o Aplikacji wśród innych, potencjalnych nabywców i jednorazowa wartość tego świadczenia nie będzie przekraczać wartości określonej w treści wyżej powołanego art. 21 ust. 1 pkt 68a ww. ustawy, zostaną spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia z opodatkowania określonego tym przepisem. Tym samym, po stronie Wnioskodawcy nie będzie istniał obowiązek związany z dyspozycją art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do sporządzania rocznej informacji PIT- 8C dla osoby, która otrzyma przedmiotowe świadczenie.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj